เดือนเกี้ยวเดือน “ไอ้มิ่ง เชี่ยมิ่งโว้ย กูสอบติดแล้ว กูสอบติด แล้วววววววว!!!” ผมกระโดดโหยงเหยงไปมาด้วยความดีใจน้ำตา ไหลอาบแก้มพร้อมกระโดดกอดคอเพื่อนสนิทที่สุด ที่ตัวสูงกว่าผมเกือบสิบเซนต์ “ไอ้สัด คอกูคอกูไอ้เหี้ยยยยยย” “ติดที่เดียวกันกับมึงด้วยเนี่ย คนละคณะก็ช่าง แต่ที่เดียวกันกับมึงเลยนะเว้ยยย” คอไอ้มิ่งยังเป็นที่เขย่าชั้นดีสำหรับผม ไม่มีอะไรมาบรรยายความรู้สึกดีใจของผมในเวลานี้ได้ “ที่เดียวกับกูแล้วไง เหตุผลที่มึงดีใจจริงๆไม่ใช่ที่ เดียวกันกับกูแต่เป็นที่เดียวกันกับคนๆนั้นของมึง ใช่มั้ย” ผมชะงัก…ไอ้มิ่งรู้ทันผมเสมอเลยสินะ… “มึงไม่ได้เจอมานานเท่าไหร่แล้ววะ”