เชียร์! เชียร์! เชียร์! เชียร์!

 

บนเวทีใหญ่สามารถได้ยินเสียงเชียร์จากผู้ชม บางคนส่งเสียงเชียร์ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังตะโกนชื่อของบุคคลที่เพิ่งมาถึงสนามรบ ซึ่งปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่

 

หน้าจอรูปทรงสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ฉายภาพสนามรบที่เต็มไปด้วยการทำลายล้างในแบบต่างๆ

 

มีกลุ่มคน 5 คนถอยห่างออกไปด้วยความกลัว เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาหาพวกเขา กลุ่มคน 5 คนสวมเสื้อเกราะสีเขียวด้านบน ในขณะที่ชายหนุ่มที่เข้าใกล้ใส่เพียงชุดสีแดง

 

เขาสูงประมาณ 6 ฟุต ผมสั้นสีบลอนด์สกปรก และมีรูปร่างที่ดูบอบบางเล็กน้อย เขาไม่ได้หนังติดกระดูกขนาดนั้น และเขาก็ไม่ผอมเกินไป ดูเหมือนว่าเขาจะมีร่างกายที่กระชับอย่างสมบูรณ์แบบ

เขาค่อยๆเดินไปหากลุ่มคนที่ถอยห่างออกไปด้วยท่าทางที่สง่างามและอ่อนโยน ขณะที่มือของเขาเปล่งประกายสีแดงเข้ม ดวงตาของเขาดูเย็นชาและห่างเหิน ขณะนั้นเขาพูดว่า

 

“การเดินทางของคุณสิ้นสุดที่นี่!”

 

เขาเหยียดฝ่ามือขวาออกหลังจากพูดสิ่งนั้น

 

เฮ ~

 

Crimson!* Crimson! Crimson! Crimson! เสียงเรียกชื่อของชายหนุ่มที่เพิ่งปรากฏขึ้น สามารถได้ยินได้จากผู้ชม เมื่อเกิดการต่อสู้ระหว่างชายหนุ่มและกลุ่มคน 5 คน

 

—

 

‘ใช่ฉันเอง … ฉันคือ ‘กุสตาฟ คริมสัน’ การเดินทางของฉัน ในช่วงเวลานี้ไม่มีอะไรที่เจ็บปวด หายนะและอันตราย แต่ยังต้องผจญภัยอีกด้วย ฉันไม่ได้เป็นเพียงขยะที่ไร้ประโยชน์เหมือนในตอนเริ่มต้น ดังนั้นฉันจึงจะต้องมีพลังมากพอที่จะทำให้ผู้คนเรียกชื่อของฉันด้วยความชื่นชมยินดีได้ และเพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามถอยหนีด้วยความกลัวเมื่อฉันมาถึง เราจะต้องเดินทางไปตาม ‘Memory Lane’ เพื่อให้ทุกคนได้เข้าใจ … มาเริ่มกันที่จุดเริ่มต้นของทุกสิ่งเถอะ ‘

*Crimson หมายถึง สีแดงเลือดหมู

 

(หมายเหตุของผู้เขียน: นี่ไม่ใช่จุดจบของเรื่องราว มันเป็นเพียงการหยุดชะงัก ..การเดินทางจะดำเนินต่อไปเมื่อเราไปถึงฉากนี้ในอนาคต!)

***************************

– 3 ปีที่แล้ว

 

ในพื้นที่ภูเขาที่ล้อมรอบด้วยป่าทึบ ที่มีต้นไม้สูงและลมอ่อน ๆ พัดมาทำให้บรรยากาศเงียบสงบ บนยอดเขาคุณสามารถมองเห็นเมืองสมัยใหม่ที่เรืองแสงได้ในยามค่ำคืนทางทิศเหนือ

 

จากมุมมองที่นี่มันมีเสน่ห์อย่างมากและแสงไฟดูเหมือนกลุ่มหิ่งห้อย

 

หอคอยสูงที่สว่างไสวเป็นพิเศษสามารถมองเห็นได้ไกลจากใจกลางเมืองที่ยื่นตรงไปยังท้องฟ้าด้านบน

 

เด็กวัยรุ่นในชุดนักเรียนสีน้ำตาลแดงยืนอยู่ที่ริมหน้าผาด้วยท่าทางที่ไร้ชีวิตชีวา ผมของเขาเปลี่ยนสีไปเรื่อย ๆ ก่อนอื่นเป็นสีแดงแล้วเป็นสีน้ำเงินและสีเขียว และตอนนี้มันเป็นสีบลอนด์ ดวงตาของเขามีน้ำตาคลอขณะจ้องมองเมืองตรงหน้า “ อะไรคือทำให้เกิดมาในโลกนี้ ในเมื่อฉันไม่สามารถไล่ตามความฝันของตัวเองได้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทำลายล้าง “ ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกำลังพูดอะไรคนเดียว ฉันไม่มีสิทธิ์ฝันด้วยซ้ำ” เขาหัวเราะเยาะเย้ยตัวเองขณะตอบคำถาม

 

“ ฉันแน่ใจว่าได้ใช้ชีวิตแบบห่วย ๆ หวังว่าฉันจะได้เกิดใหม่ในชีวิตที่ดีกว่านี้” เขากล่าวเสริม ขณะที่เขาระลึกถึง …

 

‘กุสตาฟ’ เกิดในยุคที่สายเลือดเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง พ่อแม่ของเขายังเป็นเลือดผสมที่สามารถใช้สายเลือดของพวกเขา เพื่อแสดงความสามารถเหนือมนุษย์ แต่สายเลือดของพวกเขานั้นอยู่ในอันดับที่ต่ำ ซึ่งทำให้สถานะของพวกเขามีค่าเฉลี่ยในสังคม

 

เมื่อกุสตาฟเกิดมาพ่อแม่ของเขาเชื่อว่าเขาจะปลุกสายเลือดที่มีอันดับสูงขึ้นมาได้ เนื่องจากการที่ลูกผสมมารวมกันเพื่อสืบพันธุ์ทำให้เกิดสายเลือดที่พัฒนาขึ้นเสมอ สายเลือดที่วิวัฒนาการได้รับการจัดอันดับสูงและทรงพลังมาก เนื่องจากสายเลือดสามารถกำหนดชะตากรรม และสถานะของคุณในสังคมได้ พวกเขาจึงมีความหวังสูงสำหรับลูกของพวกเขา แต่น่าเสียดายที่กุสตาฟปลุกสายเลือดที่พัฒนาแล้ว ซึ่งไร้ประโยชน์ที่สุดในประวัติศาสตร์ของสายเลือดที่วิวัฒนาการแล้ว เขาทำได้เพียงแค่จัดแต่งทรงผมให้เปลี่ยนสี

 

พ่อแม่ของกุสตาฟผิดหวังอย่างมากเมื่อเขาปลุกสายเลือดของเขาขึ้นมา กุสตาฟซึ่งอายุเพียง 6 ขวบในเวลานั้น สังเกตเห็นทัศนคติของพ่อแม่ที่มีต่อเขาเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลง ความรักและความห่วงใยทั้งหมดที่พวกเขาแสดงออกมาตั้งแต่เขาเกิดหายไป บางครั้งพวกเขาก็จำไม่ได้ว่าจะต้องให้อาหารเขา และทุกที่ที่เขาบ่นว่าหิว “ถังขยะไร้ประโยชน์!” พ่อแม่ของเขาจะตะโกนใส่เขาด้วยความดูถูก

 

มันยากสำหรับเขาที่จะเข้าใจในวัยนั้น แต่เมื่อเขาเติบโตขึ้น เขาสังเกตเห็นว่าเขาได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันในสังคม เขาไม่สามารถหาเพื่อนในโรงเรียนได้และมักจะถูกรังแกอยู่เสมอ เพื่อนและครูของเขามักจะชี้นิ้วและหัวเราะเยาะเขา ไม่มีใครสนใจเขาเพราะสายเลือดของเขาเป็นขยะที่น่าขยะแขยงที่สุดเท่าที่คนอื่น ๆ พวกเขาเอาแต่ขอบคุณดวงดาวของพวกเขา สำหรับสายเลือดที่พวกเขาปลุกขึ้นมาได้

 

ความฝันของกุสตาฟในการเข้าร่วมสหพันธ์ MBO และการสำรวจดวงดาวและส่วนต่างๆของกาแลคซีจบลงด้วยการปลุกสายเลือดของเขา

 

แม่ของกุสตาฟรับลูกชายอีกคนมาเลี้ยง เมื่อเขาอายุใกล้จะ 8 ขวบ เด็กชายที่ถูกรับมาเลี้ยงมีอายุเพียง 2 ขวบ เมื่อเขาปลุกสายเลือดระดับสูง พ่อแม่ของกุสตาฟมีความสุขมากจนไม่สนใจกุสตาฟโดยสิ้นเชิง และมอบความรักและความเอาใจใส่ทั้งหมดให้กับน้องชายของเขา เขารักน้องชายของเขามากเขาจึงไม่เคยเกลียด แต่มันก็ไม่ใช่กับน้องของเขา “ทำไมฉันถึงมีขยะเหมือนแกเป็นพี่ชายของฉันด้วย” เมื่อน้องชายของเขาเติบโตขึ้นเขาก็แสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยามที่สังคมแสดงให้เขาเห็น น้องชายของเขาได้รับการชื่นชมมากขึ้นในสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโรงเรียนที่เขาได้ชื่อว่าเป็นอัจฉริยะ ในขณะที่กุสตาฟโดนในทางตรงกันข้าม

 

กุสตาฟถูกเกลียดชังปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมและโดนรังแกทุกวัน เขามักจะมาที่ภูเขาซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกของแพลงก์ตอนซิตี้และพยายามฆ่าตัวตาย แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไรเขาก็ยังกลัวความตาย เขาไม่สามารถผ่านพ้นไปได้ด้วยการฆ่าตัวตาย แม้ว่าเขาจะรู้ว่าไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเขาจากไปแล้วก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่เขาจ้องมองไปที่ด้านล่างของหน้าผา เขาจะกลืนน้ำลายตัวเอง ในขณะที่เขาจินตนาการว่ากระดูกของเขาจะหักเป็นชิ้น ๆ ได้อย่างไรหลังจากสัมผัสกับพื้นแข็ง “หัวของฉันจะกลายเป็นมันฝรั่งบด”

 

เขามักจะถอยห่างออกไป และกลับมาในวันรุ่งขึ้นพร้อมกับความกระตือรือร้นที่เพิ่งค้นพบในการฆ่าตัวตาย แต่สถานการณ์เดียวกันจะซ้ำรอยและเกิดขึ้นซ้ำๆเขาจะถอยห่างออกไปหลังจากที่จินตนาการการตายของเขาและเขาจะกลับมากระตือรือร้นอีกครั้ง

 

วันนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะกระโดดลงไปอย่างแน่นอน เขายืนห่างจากขอบหน้าผาไม่กี่เซนติเมตร และจ้องมองลงไปที่ป่าและพื้นดินด้านล่าง พื้นดินอยู่ห่างจากหน้าผามากกว่าหนึ่งพันฟุต

 

อึก!

 

“นี่คือจุดสิ้นสุดของการเดินทางของกุสตาฟ ออสโลฟ!” เขาเงยหน้าขึ้นฟ้าและตะโกนออกไป เสียงของเขาดังก้องไปทั่วบริเวณใกล้เคียง ขณะที่ดวงดาวบนท้องฟ้าสว่างไสวราวกับว่ามันกำลังตอบกลับเขา

 

“ เอ๋?” กุสตาฟสังเกตเห็นบางอย่างและจ้องมองท้องฟ้าอย่างตั้งใจ

 

ดาวที่ส่องแสงสว่างขึ้น มีขนาดเพิ่มขึ้น

 

“ดาวดวงนั้นเป็นอะไรทำไมถึงใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ” สำหรับคนที่กำลังจะตาย กุสตาฟเป็นคนช่างสังเกต ดวงดาวบนท้องฟ้ามีจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ดวงนี้ที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือยังคงมีขนาดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

 

ดวงตาของกุสตาฟเบิกกว้าง เมื่อเขาตระหนักถึงบางสิ่ง “เชี่ยเอ้ย มันไม่ได้เพิ่มขนาดมันมุ่งหน้ามายังตำแหน่งของฉัน!”

 

กุสตาฟหันกลับไปเพื่อวิ่งหลังจากตระหนักถึงสิ่งนี้ได้ “ฉันไม่ต้องการความตายแบบนี้ร่างกายของฉันจะถูกทำลายเป็นชิ้น ๆ !”

 

เขากรีดร้องด้วยความกลัว ขณะที่เขาหันหน้าไปเพื่อจ้องที่กระสุนปืนที่มุ่งหน้าไปยังหน้าผา

 

บูม!