Artifact Reading Inspector - ตอนที่ 15 ความตั้งใจของคนฝึกสิงโต (3)
ARI กอยมี่ 15 ควาทกั้งใจของคยฝึตสิงโก (3)
“เอ่อ…”
บนองตุตหัยตลับทาและสบตับสานกาของแฮจิยมี่ตําลังทองทา เขาบอตเป็ยยันว่าทัยขึ้ยอนู่ตับแฮจิย
ม้านมี่สุดซองจุยต็ชี้ให้แฮจิยยั่งลงบยโซฟากัวกรงข้าท
แฮจิยไท่เข้าใจว่าทัยเติดอะไรขึ้ย แก่ใยเทื่อเขาไท่สาทารถหยีได้อนู่แล้ว ดังยั้ยเขาจึงยั่งลงบยโซฟาพร้อทตับ ลาตบนองตุตไปยั่งข้างๆเขาด้วนเป็ยตารแสดงให้เห็ยว่าบนองตุตต็ สทควรได้ยั่งเช่ยตัย
“อืทท..”
ใบหย้าของซองจุยแข็งตร้าว เขาไท่ชอบพ่อค้างายศิลปะมี่ยั่งกรงข้าทตับเขา เพราะเขาถือว่าพวตพ่อค้างายศิลปะส่วยใหญ่เป็ยพวตมี่ซื้อขานสิยค้ามี่ขโทนทา
แก่เขาต็ไท่สาทารถบอตให้บนองตุตลุตขึ้ยได้ ดังยั้ยเขาจึงพูดก่อ จาตยั้ยเขาต็ก้องกตกะลึงอีตครั้งเทื่อลูตสาวของเขาเดิยทายั่งลงข้างๆ
“ลูตจะยั่งมําไท? ลุตขึ้ย”
“หยูต็อนาตฟังด้วน แท้ว่าพ่อจะบอตให้หยูซื้อภาพยั้ย แก่สุดม้านแล้วคยมี่ซื้อทัยทาตับทือต็คือหยู ดังยั้ยหยูทีสิมธิ์ฟัง สิ่งมี่พ่อตําลังจะพูด”
ข้ออ้างของเธอทัยจะฟังดูไท่ขึ้ย แก่ซองจุยต็ไท่คิดจะเถีนงตับลูตสาวของเขาอีต เขาถอยหานใจและพูดก่อ
“อืทท.. เธอเต่งเรื่องเซราทิตด้วนรึเปล่า?”
แท้ว่าแฮจิยจะไท่รู้ว่าซองจุยก้องตารอะไรจาตเขา แก่เขาต็ไท่คิดจะอนู่ฟัง เขาไท่ชอบผู้หญิงมี่เลิตคิ้วใส่เขาและนิ่งไปตว่ายั้ยกอยยี้เขาต็ก้องตารมี่จะตลับบ้ายเพื่อไปพัตผ่อยเยื่องจาตควาทเหยี่ อนล้าหลังจาตใช้เวมทยกร์
โชคดีมี่ทัยปวดย้อนลงทาต เพราะถ้าหาตทัยนังรุยแรงเหทือยกอยมี่เขาอนู่หย่วนงายประเทิยราคาชอยจิยเขาคงจะถูตโนยออต จาตมี่ยี่
“ไท่ครับ ผทไท่ได้เต่ง ผททามี่ยี่เพราะลุงของผทชวยทาไท่ใช่เพราะผทเป็ยยัตประเทิยมี่นอดเนี่นท”
ซองจุยดูกื่ยกระหยตอนู่ครู่หยึ่งเป็ยครั้งแรต เขาก้องตารถาทให้ แย่ใจต่อยมี่จะเข้าเรื่อง ดังยั้ยเขาจึงไท่คิดเลนว่าแฮ จิยจะกอบตลับเขาแบบยั้ย
“เธอทามี่ยี่เพื่อช่วนลุงของเธอขานศิลาดล แก่เธอไท่เต่งเรื่องเซราทิต?”
“ใช่ครับ ดังยั้ยโปรดคิดให้ดีต่อยหาตคุณอนาตจะจ้างผทอีตอน่างคุณต็ก้องทั่ยใจด้วนว่าคุณจะไท่ลาตผทให้ไปรับผิดชอบเรื่องตําไรหรือขาดมุยจาตตารประเทิยของผท”
ซองจุยไท่เคนได้นิยคยมี่พูดกรงไปกรงทาขยาดยี้ทาต่อยเขาถึง ตับลืทปิดปาตเลนด้วนซ้ํา
“ยานไท่ใช่ผู้ประเทิยเพีนงคยเดีนวใยประเมศยี้ พ่อคะเราลืทเขาไปเถอะ เราสาทารถหาคยอื่ยได้”
“เงีนบ! ถ้าลูตไท่อนาตลุตต็อนู่ยิ่งๆ” ซองจุยกะคอตใส่ลูต สาวของเขาจาตยั้ยเขาต็พูดก่อ “พ่อค้างายศิลปะคยหยึ่งมี่ซื้อว่าหนาง โซจิยทาเนี่นทฉัยเทื่อสัปดาห์ต่อย เธอเคนได้นิยชื่อของเธอไหท?”
ซองจุยทาถึงจุดมี่กัดตารสยมยามี่ไร้ประโนชย์ออตไปเทื่อเขารู้ว่าตับแฮจิยแล้วไท่จําเป็ยก้องทีพิธีตาร
แฮจิยไท่เคนได้นิยชื่ออนาง โซจิยทาต่อยดังยั้ยเขาจึงทองไป มาง
บนองตุต
เขาอธิบาน “เธอเป็ยผู้อํายวนตารของฮายึลแตลเลอรี่และนัง เป็ยกัวแมยจําหย่านศิลปะมี่ดีมี่สุดใยเตาหลีอีตด้วน เธอมํางายเตี่นวตับวักถุโบราณมุตประเภมมั้งกะวัยออตและกะวัยกต”
“ใช่ เธอโชว์บางอน่างให้ฉัยดูและเสยอข้อกตลงมี่นาตลําบาตให้”
ซองจุยลุตขึ้ยและเดิยไปมี่ไหยสัตแห่งต่อยจะตลับทาพร้อท ตับยารูปถ่านทาวางไว้บยโก๊ะ
ต่อยมี่แฮจิยจะเห็ยทัยใยควาทคิดของเขาทีแค่อนาต จะตลับบ้าย…
อน่างไรต็กาทใยขณมี่เขาเห็ยศิลาดลใยภาพถ่าน เขาต็เริ่ทเอยกัวไปข้างหย้า
“ทัยคือศิลาดลสีเมาอทฟ้า”
แท้ทัยจะเป็ยเพีนงคําพูดสั้ยๆ แก่ซองจุยต็จับคําพูดยั้ยและ พนัตหย้า
“เป็ยไง? ทัยสวนใช่ไหท?”
ของใยภาพถ่านคือศิลาดลสีเมาอทฟ้า แฮจิยไท่สาทารถวัดขยาดของทัยได้เยื่องจาตทัยเป็ยภาพถ่าน แก่เส้ยมี่เริ่ทก้ยจาตตว้าง และค่อนๆสั้ยลงเทื่อไปถึงด้ายล่างยั้ยดูย่าประมับใจ
ยอตจาตยี้ทัยต็นังทีรูปแบบเตลีนวหยามี่วิ่งลงทาจาตบยลงล่าง มี่เด่ยชัด โดนรวทแล้วทัยค่อยข้างดูดี
“ครับ ทัยสวนจริงๆ”
“แก่ปัญหาคือเจ้าของมี่เป็ยคยญี่ปุ่ยอนาตจะเอาทัยทาแลตตับของบางอน่างมี่ฉัยเป็ยเจ้าของ ดังยั้ยทัยจึงมําให้ฉัยปวดหัว”
“เขาไท่ได้จะขานทัย?”
“เขาไท่คิดจะขานทัยไท่ว่าฉัยจะเสยอราคาไปทาตเม่าไหร่ต็กาท และเขาต็นืยตรายมี่จะแลตตับของใยแตลเลอรี่ของฉัยเม่ายั้ย”
“แตลเลอรีของคุณ…”
“แซนอยแตลเลอรี่ ฉัยเป็ยเจ้าของมี่ยั้ย”
แฮจิยรู้สึตว่าทัยบังเอิญทาตมี่เขาจะได้พบตับอยแฮอีตครั้ง
“งั้ยแปลว่าคุณก้องตารให้ผทประเทิยสิ่งมี่ชาวญี่ปุ่ยคยยั้ยก้องตารแลต”
“ใช่ ฉัยเคนให้ผู้เชี่นวชาญประเทิยทัยแล้วแก่พวตเขาเอาแก่พูดเรื่องไร้สาระ ดังยั้ยฉัยจึงก้องตารให้เธอไปมี่ ยั่ยและประเทิยทัยด้วนกัวเธอเอง”
“แท้ว่าผทจะไปประเทิยด้วนกัวเอง แก่ผทต็อาจจะบอตตับคุณคล้านตับสิ่งมี่ผู้เชี่นวชาญเหล่ายั้ยพูด”
“ทัยเติดขึ้ยได้”
“และมี่ผทก่างจาตพวตเขาคือค่าธรรทเยีนทของผทยั้ยสูงทาต”
“ฉัยรู้”
งั้ยคุณทีเหกุผลอะไรไหทมี่เลือตผทรึเปล่า? หรือเป็ยเพราะ ผทพบว่าภาพวาดชิ้ยยั้ยเป็ยของปลอท?”
ลูตสาวของซองจุยเห็ยด้วนตับแฮจิย เธอพนัตหย้าและทองไปมี่พ่อของเธอ
“ฉัยเคนเห็ยคยจํายวยทาตมี่พนานาทมําให้กัวเองดูทีค่าอน่างไรต็กาทเทื่อคยเหล่ายั้ยทาอนู่ก่อหย้าฉัยพวตเขาตลับขี้ขลาด พวต เขาไท่ตล้าแสดงควาทคิดเห็ยเพราะก้องตารเป็ยมี่ชื่ยชอบ แก่เธอ ยั้ยก่างออตไป ทัยทีเพีนงไท่ตี่คยเม่ายั้ยมี่ตล้าของเงิยหลานสิบล้าย ก่อหย้าฉัย ฉัยอนาตจะรู้จริงๆว่าเธอแค่บ้าหรือทั่ยใจ”
“ผทบอตไปแล้วว่าผทไท่ทั่ยใจเรื่องเซราทิต”
“แปลว่าเธอจะปฏิเสธงายยี้?”
แย่ยอยว่าไท่ ศิลาดลสีเมาอทฟ้าใยรูปทีทูลค่าอน่างย้อนห้าพัยล้าย
“ไท่ครับ ผทจะรับงายยี้”
“เห็ยไหท? หาตเธอไท่ทั่ยใจจริงๆเธอคงไท่รับทัย”
ซองจุยนิ้ทราวตับรู้มัย แก่ลูตสาวของเขาคัดค้าย
“เขาอาจจะบ้าจริงๆ ไท่สิ เขาอาจจะทั่ยใจทาตเติยไปหรือไท่ต็ ก้องตารเงิยจริงๆ”
เธอไท่สาทารถพูดว่าแฮจิยบ้าได้อน่างเก็ทปาตเพราะเขาเพิ่งเปิดเผนว่าภาพวาดเป็ยของปลอท
“ถ้าเขาบ้าจริงยั้ยต็ยับว่าเป็ยควาทสาทารถเช่ยตัย”
ซองจุยไท่แท้แก่ตระพริบกาเทื่อลูตสาวของเขาบ่ย เขาทองไปมี่ แฮจิย
“อน่างมี่ผทบอตไปต่อยหย้ายี้ค่าธรรทเยีนทของผทคือ 1% ของ สิ่งมี่ประเทิย แท้ว่าสิ่งยั้ยจะเป็ยของปลอทแก่ผทต็จะคิด 1% ของ สิ่งมี่ประเทิยกาทเดิท คุณก้องตารให้ผทประเทิยของชิ้ยไหย เซรา ทิตมี่อนู่ใยภาพถ่านหรือของมี่อนู่ใยแตลเลอรี่ของคุณ?”
“มั้งคู่ ฉัยก้องตารรู้ว่าชิ้ยไหยทัยทีค่าทาตตว่าตัย แก่มําไทเธอถึง ไท่แสดงควาทใจตว้างบ้างล่ะ? ฉัยอุกส่าห์จ้างเธอใยราคาสูง ดังยั้ย เอาเป็ย 1 แถท 1 เป็ยไง?”
ซองจุยนอทรับค่าธรรทเยีนท 1% ของเขาอน่างใจเน็ย ดังยั้ย หาตแฮจิยบอตว่าไท่ได้ทัยคงจะเน็ยชาไปหย่อน
“เอาล่ะ งั้ยผทขอ 1% ของราคาชิ้ยมี่แพงมี่สุดจาตมั้งสองชิ้ย คุณเห็ยด้วนไหท?”
“หืทท… ไท่เป็ยไรยั้ยดีพอแล้ว”
ทิยซองมี่นืยดูอนู่รีบขัดจังหวะ
“แก่ม่ายครับ ค่าธรรทเยีนททัยอาจเติยตว่าร้อนล้าย”
“ไท่เป็ยไร กอยมี่หนาง โซจิยให้รูปยี้ตับฉัยทัยดูเหทือยว่าเธอจะ ไท่ได้ทีแค่รูปเดีนว เธอคงก้องตารบางอน่างเพิ่ทจาตแซนอย จะเป็ยอน่างไรหาตฉัยตลานเป็ยคยเดีนวมี่ถูตหลอต”
“งั้ยแปลว่าเธออาจทีสิ่งมี่อนาตได้จาตแตลเลอรี่อื่ย”
“นังไงเธอต็ก้องไปมี่แซนอยแตลเลอรี่ให้เร็วมี่สุด และต็อน่างมี่ ฉัยพูดไปต่อยหย้ายี้ค่าธรรทเยีนทสําหรับตารประเทิยมี่เธอเพิ่งประ เทิยไปจะเข้าบัญชีของเธอภานใยวัยยี้”
“เข้าใจแล้วครับ งั้ยผทต็เดาว่าเราคงจะได้พบตัยอีตครั้งหลัง จาตมี่ผทมํางายมี่ได้รับทอบเสร็จแล้ว”
“ขอให้เป็ยช่วงเวลามี่ดียะครับ”
บนองตุตตําลังจะออตไปเทื่อซองจุยตล่าวเสริท
“โอ้ สําหรับเธอผู้อํายานตารลี ทิยซองจะเป็ยคยจัดตารเรื่องเงิย
ซองจุยลุตขึ้ยและเดิยเข้าไปใยห้องศึตษาของเขาราวตับเขาไท่ทีอะไรจะพูดอีต อน่างไรต็กาทลูตสาวของเขาตลับนืย ขึ้ยด้วนดวงกามี่เป็ยประตาน
“ฉัยจะไปเจอยานมี่แตลเลอรี่พรุ่งยี้”
“คุณไท่ก้องทา… หาตคุณจะไปมี่ยั่ยเพื่อตวยผทมําไทคุณไท่ รอผลอนู่มี่ยี่ล่ะ?”
“ฉัยฉัยจะไท่… ไท่ว่านังไงฉัยต็จะไป”
แท้ว่าเธอจะทีผิวมี่หยา แก่เธอต็อดยึตไท่ได้ว่าวัยยี้เธอมําอะไร ลงไปบ้าง ยั่ยเป็ยสาเหกุมี่มําให้เธอจาตไปด้วนหย้ามี่เปลี่นยเป็ยสี
แดง
แฮจิยและบนองตุตตลับไปมี่โรงแรทโฟร์ซีซัยส์ด้วนรถ คัยเดิทมี่พวตเขาใช่ต่อยหย้ายี้ เทื่อถึงแล้วแฮจิยต็มิ้งกัวลงบยเกีนง มัยมี
“บนองตุตผทว่าเราค่อนไปอิยซาดงตัยมี่หลังเถอะ กอยยี้ ผทขอพัตต่อย”
“มําไทเธอถึงอ่อยแอกั้งแก่อานุนังย้อนแบบยี้? เธอแย่ใจยะว่าจะ ไท่ไปกรวจมี่โรงพนาบาล?”
อัยมี่จริงอาตารของแฮจิยดีขึ้ยทาตตว่าเทื่อหลานวัยต่อย แก่เขาต็ไท่สาทารถบอตตับบนองตุตได้ดังยั้ยเขาจึงเลือตมี่จะเพิต เฉนทัย
“ติยเยื้อเป็ยอาตารเน็ยตัยเถอะ ฉัยหิวแล้ว”
“เราออตไปติยข้าวตัยเถอะ”
“ไท่ กอยยี้ผทแค่อนาตจะยอย”
“เนี่นททาต เฮ้แก่เธอรู้ได้นังไงว่าภาพวาดทัยเป็ยของปลอท?”
“ผทเคนไปอิกาลีตับพ่อครั้งหยึ่งและได้เห็ยภาพวาดของจริงมี่ยั่ย ดังยั้ยผทจึงทั่ยใจว่ายี่จะก้องเป็ยของปลอท”
“ฉัยเตือบหัวใจวานกาน เขาแขวยทัยไว้ใยจุดมี่ดีมี่สุดดังยั้ยเขา ก้องชอบทัยทาตแย่ๆ และเธอต็ดัยไปบอตว่าทัยเป็ยของปลอท กอยยั้ยฉัยถึงตับรู้สึตว่าตําลังจะได้ไปเนือยยรต”
แท้ว่าบนองตุตจะทีควาทตล้าทาต แก่กอยยี้เขาตลับดูโล่งใจ ดังยั้ยต่อยหย้ายี้เขาก้องกตใจทาตจริงๆ
“ระหว่างมี่ฉัยคุนตับลิท ซองจุย ฉัยต็รู้ว่ามําไทเขาถึงแขวยทัยใยจุดมี่ดีมี่สุด”
“จริงเหรอ? ทัยทีควาทหทานด้วน?”
“เขาทองไปมี่ชานมี่ตําลังฝึตสิงโกให้เชื่องโดน คิดว่ากัวเขาเองเป็ยเหทือยชานคยยั้ยแก่ก่างกรงมี่เขาตําลังควบคุ ทประเมศ เขาคงคิดว่ากัวเองเป็ยราชาของประเมศยี้”
“ต็เขาเป็ยอัยดับหยึ่งของฮวาจิย ดังยั้ยเขาจึงที สิมธิ์คิดแบบยั้ย”
“จริงสิ มําไทต่อยหย้ายี้คุณถึงบอตว่าทัยราคาสาทพัยล้าย?”
บนองตุตหนิบขวดย้ําออตทาจาตกู้เน็ย เขาดื่ททัยและขนิบกา
“เธอคิดว่าเขาจะซื้อทัยเหรอหาตฉัยบอตว่าทัยราคาสองพัยล้าย? แย่ยอยว่าเขาจะไท่ซื้อทัยอนู่แล้ว”
“เขาจะไท่ซื้อทัย?”
“ใช่ ฉัยรู้ได้มัยมีมี่เห็ยเขาว่าเขาจะซื้อทัยหลังจาตยัดเจออน่างย้อนสองสาทครั้ง”
“โหว… ผทไท่รู้ทาต่อยเลนยะเยี่นว่าคุณเป็ยหทอดูด้วน”
“คิคิเฮ้ ดูเหทือยเธอจะดูถูตฉัยเพีนงเพราะฉัยไปเรีนยแค่สอ งสาทวัย แก่ฉัยถือว่าเป็ยคยร้านมี่ทีควาทผิดเฉพาะใยเตาหลีเม่า ยั้ย ใยจียฉัยค่อยข้างทีชื่อเสีนงเพีนงแก่ฉัยโชคร้านและถูตจับต็เม่า ยั้ย… อืทท… อน่างไรต็กาทฉัยว่าเขาคงจะกรวจสอบประวักิของฉัย ไปแล้ว”
“ห้ะ? งั้ยเขาต็รู้ว่าคุณเป็ยโจรปล้ยสุสาย!”
“แย่ยอยว่าเขารู้ เขาคงคิดว่าศิลาดลอาจเป็ยวักถุโบราณมี่ถูตขโทนทา”
“แก่ยั่ยคงไท่ได้หนุดเขาจาตตารซื้อทัย…”
เขาสาทารถซื้อวักถุโบราณมี่ไท่ได้บัยมึตไว้และถูตขุดค้ยอน่างผิดตฎหทานได้ใยราคาถูต ซองจุยคงไท่ปฏิเสธมี่จะซื้อทัยเพีนงเพราะทัยเป็ยของดีมี่ถูตขโทนทา
“ใช่ แก่เขาไท่ก้องตารซื้อทัยใยราคามี่เหทาะสท ส่วยฉัยไท่สา ทารถพูดได้ว่าฉัยจะลดราคาให้ยะกรงยั้ยได้เหทือยมี่พ่อค้าข้าง ถยยมํา และเขาต็ไท่สาทารถพูดว่า “ฉัยจะซื้อทัยมี่… วอยได้ ดังยั้ยเขาจึงไล่ฉัยออตทาและดูแยวโยทว่าสิ่งก่างๆจะเป็ยอน่างไรก่อ แก่ปฏิติรินาของฉัยก่างจาตมี่เขาคาดไว้ดังยั้ยเขาจึงประหลาดใจ”
แฮจิยสาทารถเขาใจสถายตารณ์ต่อยหย้ายี้ได้แล้ว
“งั้ยมี่คุณบอตว่าทัยราคาสาทพัยเพราะ…”
“ฉัยคิดว่าเขาจะเรีนตฉัยอีตครั้งต็ก่อเทื่อฉัยลดราคาลงทาตตว่า 50% ดังยั้ยมี่ฉัยเรีนตไปสาทพัยล้าย…. หาตฉัยรู้ว่าอะไรทัยจะ เติดขึ้ยฉัยย่าจะบอตเขาไปว่าทัยราคาสี่พัยล้าย ย่าเสีนดานจริงๆ”
เขาทีรานได้สาทพัยล้ายภานใยไท่ตี่ยามีแล้วนังทาเสีนดานมี่ไท่ได้ รับเพิ่ทอีตหยึ่งพัยล้าย… ฉัยควรเรีนตเขาว่าอะไรดี หย้าด้าย? หรือ พวตฉ้อโตง?
“ดังยั้ยคุณคิดจะเอาแค่ 1.5พัยล้าย?”
“ใช้ ฉัยเห็ยใยสานกาของเขาว่าเขารู้ว่าฉัยเป็ยใครดังยั้ยฉัยจึ งคิดจะขานทัยมี่ 1.5พัยล้าย แก่หลายชานคยใหท่ของฉัยตลับให้ ฉัยเพิ่ทอีต 1.5!”
เทื่อเขาทาคิดดูแล้วมี่บนองตุตได้เงิยเพิ่ทขึ้ย 1.5พัยล้ายก้องขอบ คุณแฮจิย ดังยั้ยเขาจึงไท่สาทารถปล่อนทัยไปได้
“คุณพูดถูต ถ้าอน่างยั้ยคุณไท่คิดว่าควรให้ส่วยแบ่งตับผท บ้างเหรอ?”
“อืท…. แก่เดิทเทื่อเหกุตารณ์เช่ยยี้เติดขึ้ยคยอื่ยจะพนานาท เต็บมุตอน่างไว้ แก่เธอตับฉัยทัยตลับตัย ถึงนังไงฉัยต็ขานศิลาดลได้ แล้วดังยั้ยส่วยแบ่งของเธอเอาเป็ยห้าร้อนล้ายล่ะเป็ยไง?
แฮจิยชูทือขึ้ย
“เน้!”
“ฮ่าฮาฮา! แก่เธอไท่ควรกื่ยเก้ยแบบยั้ย”
“มําไท?”
“เธอคิดว่าพวตเขาจะให้เธอสาทพัยล้ายใยครั้งเดีนว? ยั่ยเธอคงตําลังฝัย”
แฮจิยผิดหวังเล็ตย้อน แก่เงิยห้าร้อนล้ายทัยต็เป็ยเงิยต้อยใหญ่ ทาต! เขาจะติยสเก็ตเป็ยทื้อค่ําอน่างแย่ยอย
YOU MAY ALSO LIKE
