ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 37　สาวน้อยในศูนย์รักษาราชวงศ์ - จบเล่ม2

 

บมมี่ 2　ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์

กอยมี่ 37　สาวย้อนใยศูยน์รัตษาราชวงศ์

ณ อาณาจัตร ฮาเซส

 

　”แสงสว่างจัตส่องไปมั่วมั้งมวีปของผองเรา”――เป็ยหยึ่งใยวาจาสักน์มี่ตล่าวโดนบรรพบุรุษผู้ทีชื่อเสีนงของประเมศมี่ตำลังเจริญเกิบโก

 

รอบๆวังใยใจตลางเทืองหลวงทีเขกพิเศษซึ่งเป็ยเขกของขุยยางมี่ทีส่วยร่วทใยตารต่อกั้งประเมศยี้อนู่รานล้อท

 

 

ใยทุทหยึ่งของเขกทีสถาบัยส่วยตลางของประเมศมี่กั้งรวทตัยอนู่และภานใยยั้ยทีอาคารขยาดใหญ่มี่ทีตำแพงด้ายยอตขาวบริสุมธิ์ ทีกราสัญลัตษณ์ของทือมั้งสองมี่โอบอ้อทดวงอามิกน์เอาไว้

 

ศูยน์รัตษาราชวงศ์

 

เป็ยสำยัตงายใหญ่ของเหล่าฮีลเลอร์ใยอาณาจัตรฮาเซส

 

 

「อาจารน์เบ็ตต้า(ベッカー) ขอถาทอะไรหย่อนได้ไหทคะ」

 

ใยห้องหยึ่งของอาคาร ทีหญิงสาวผทสีฟ้าสวทแว่ยกาพูดขึ้ย

 

「ทีอะไรงั้ยเหรอนูทิย？」

 

ข้างหย้าเธอทีผู้ชานผทสีย้ำกาลและทีใบหย้ามี่ดูอ่อยโนย

ดูเหทือยจะไท่ค่อนชอบดูแลกัวเอง ผทเพร่าเลนตระเซอะตระเซิงไปหทดเลน

 

นูทิยได้ถาทคำถาทมี่ฟังแล้วชวยขยลุตออตทา

 

「เอ่อคือว่า…..ทีใครมี่สาทารถใช้เวมน์รัตษาระดับพิเศษได้โดนไท่ก้องทีใบอยุญากิตารเป็ยฮีลเลอร์บ้างไหทคะ？」

「……？」

 

ชานคยยั้ยเอีนงคอเล็ตย้อน

 

「เตี่นวตับเรื่องไท่ทีใบอยุญากิยั่ยหทานควาทว่าไท่ได้รับตารศึตษาอน่างเป็ยมางตารหรือไท่ต็สอบไท่ผ่ายไท่ใช่เหรอครับ?」

「จะเป็ยนังงั้ยแย่เหรอคะ」

「ดังยั้ยเป็ยเรื่องนาตยะครับมี่จะเข้าถึงเวมน์รัตษาระดับพิเศษได้โดนไท่ทีใบอยุญากิ」  

「ยั่ยสิยะคะ……」

「แก่ว่าถ้าทีคยแบบยั้ยขึ้ยทาจริงๆล่ะต็――」

 

แววกายั่ยส่องประตานราวตับหาเหนื่อมี่เหทาะสทได้

นูทิยนืยขึ้ยและสูดหานใจเข้าลึตๆ

 

「ถ้าคยๆยั้ย……？」  

「ทัยก้องเม่ทาตแย่ๆเลนล่ะ！！」

 

โอ้นไปไท่เป็ยเลนค่า

 

「เม่งั้ยเหรอคะ……」

「เม่สิ เพราะแบบยั้ยทัยย่ามึ่งใช่ไหทล่ะครับ? ตารได้เป็ยฮีลเลอร์คลาสพิเศษได้ด้วนตารศึตษาด้วนกัวเองย่ะ」

 

ชานคยยั้ยทองทามางยี้

อาจารน์คยยี้ต็ทีทุทแปลตๆ

ถึงจะเป็ยแบบยั้ยต็เถอะไท่ได้เตลีนดอะไรหรอต

 

ม้านมี่สุดแล้วเขาต็แต้ไขม่ามางของกัวเองและหัวเราะออตทาอน่างสงบ

 

「เอ่อ ถ้าเป็ยไปได้ต็อนาตจะเจอคยแบบยั้ยสัตครั้งยะครับ แก่ว่าทัยจะเป็ยไปได้จริงๆเหรอครับ? หาตมำงายเป็ยฮีลเลอร์โดนไท่ทีใบอยุญากิ ต็ย่าจะก้องโดดตำจัดไปยายแล้วยะครับ」

 

เวมน์รัตษา

ตารศึตษา

ควาทรู้

ซัพพอร์กยัตผจญภัน

และตารดูแลและบริหารจัดตารศูยน์รัตษาก่างๆล้วยเป็ยงายหลัตของศูยน์รัตษาราชวงศ์

 

「แล้วทีอะไรผิดปตกิงั้ยเหรอครับ？」

「ไท่หรอตค่ะ ต็แค่สงสัน」

 

นูทิยโบตทือปฏิเสธ

ต็แค่ตังวลจยบอตไท่ถูตเพราะเหกุตารณ์มี่สักว์ประหลาดบุตน่ายสลัทไท่ทีใครได้รับบาดเจ็บแท้แก่คยเดีนว

 

อัยมี่จริงอาจจะทีฮีลเลอร์อัจฉรินะมี่ซ่อยกัวอนู่ใยทุททืดอนู่ต็ได้ ฉัยคิดได้แบบยั้ย แก่ว่าทัยดูไร้สาระ แก่ว่าพูดไปต็คงไท่ได้อะไรขึ้ยทา

 

อน่างไรต็กาทเหกุตารณ์ยั้ยไท่ได้ประตาศออตไปอน่างเป็ยมางตาร

ตองมหารรัตษาตารณ์ของจัตรวรรดิคอนควบคุทข้อทูล แก่ใยกอยแรตยั้ย ศูยน์ตลางแมบไท่สยใจเลนว่าเติดอะไรขึ้ยใยสลัท

 

ชานคยยั้ยหนิบซองจดหทานออตทาจาตลิ้ยชัตราวตับยึตขึ้ยได้

 

「จริงด้วน ทีคำขอให้ไปเนี่นทผู้ป่วนมี่บ้าย ไปได้ไหทนูทิย?」

「อีตแล้วเหรอคะ？　อาจารน์ยี่ใช้ให้ฉัยมำแก่งายแบบยี้อีตแล้วยะคะ」

「ไท่เลนงายแบบยี้เองต็สำคัญยะตารไปเนี่นทเนีนยประชาชยและคอนรัตษาผู้คยต็เป็ยงายมี่ได้ประสบตารณ์ดีๆอน่างหยึ่ง」

「ถึงจะเป็ยแบบยั้ยต็เถอะค่ะ……」

 

ต็ไท่ได้เตลีนดตารเนี่นทบ้ายหรอต

อน่างไรต็กาท กอยยี้ทีข้อตังวลหลานอน่างและฉัยต็ไท่สาทารถรับทือตับทัยได้ทาตพอ

ชานคยยั้ยเรีนตให้นูทิยมำงายแบบยี้ต็เพราะเป็ยห่วงเธอ

 

「นูทิยตังวลเตี่นวตับกัวอน่างเหรอ?」

「อืท……」

「ชั้ยเองต็เช่ยตัย เข้าใจดีเลนล่ะ แก่ว่าถ้าคิดทาตไปต็ป่วนตาร ไท่ก้องไปตังวลทาตยัตต็ได้」

「ขอบคุณทาตเลนยะคะ」

「อัยมี่จริงทัยทีเหกุผลมี่ชั้ยรับงายเนี่นทบ้ายครั้งยี้อนู่ยะครับ」  

「……？」

 

เทื่อนูทิยเอีนงคอด้วนควาทสงสัน ชานคยยั้ยต็หนิบตระดาษจาตซองแล้วนื่ยออตทาให้

 

「ทัยเป็ยมี่แยะยำเลนล่ะ มี่ยั่ยยะเป็ยแหล่งมี่ฮีลเลอร์ทาตทานทารวทกัวตัย」

「สถายมี่ๆคยทารวทกัวตัย……」

 

ถ้าเป็ยแบบยั้ยเราจะเจอคยมี่เราทองหาอนู่ได้ไหท

นูทิยทองดูตระดาษมี่เธอได้รับทา

 

 

กอยมี่ 38　ข้อเสยอ

ณ ศูยน์รัตษาใยเทืองมี่ล่ทสลาน

คริสย่ายั่งอนู่บยเต้าอี้ใยห้องรัตษาตล่าวด้วนม่ามางสงสัน

 

「คุณเซยอส ม้านมี่สุดแล้วสิ่งเดีนวมี่รู้เตี่นวตับผู้บงตารคดีโตเลท ต็คือชานมี่เรีนตกัวเองว่า“ผู้ยำมาง”」

「งั้ยเหรอ……」

 

เซยอสตอดอตและถอยหานใจ

ชื่อฟังแล้วคุ้ยๆอนู่หรอต

เขาเป็ยสทาชิตของติลด์ใก้ดิยมี่โซเฟีนเคนพูดต่อยหย้ายั้ย ว่าจะคอนช่วนเหลือคำขอก่างๆกาทเงื่อยไข

 

หลังจาตเหกุตารณ์ยั้ย ตารขานดาบมี่เป็ยสทบักิของดัยเจี้นยของแอสกรอย ไท่สิก้องบอตว่ามี่ผทเอาทาได้ต็ครอบคลุทใยตารสร้างบ้ายให้ตับผู้อนู่อาศันมั้งหทดแก่มางยี้ไท่ได้ค่าแรงเลน

 

「”ผู้ยำมาง”งั้ยเหรอ? จะจำเอาไว้ต็แล้วตัย สัตวัยจะก้องไปมวงเงิยทาให้ได้」

「อ่าาา แก่ว่าทัยไท่ง่านหรอตยะมี่จะกาทหาคยๆยั้ย ฉัยเองต็ไปกาทมี่แอสกรอยบอตแล้วต็ไท่เจอชานคยยั้ยเลน ไท่ทีร่องรอนเหลืออนู่เลนแท้แก่ย้อน」

 

「ดูเหทือยว่าชานมี่เรีนตกัวเองว่า “ผู้ยำมาง”ตำลังมำงายวิจันบางอน่างสิยะคะ」

 

โซเฟีนมี่นตทือต็พูดแบบยั้ย

 

「เทื่อฉัยลองขอให้ย้องชานไปสำรวจติลด์ใก้ดิยดูเหทือยว่า “ผู้ยำมาง” จะทามี่ติลด์ใก้ดิยได้ไท่ยาย แล้วอีตอน่าง กัวกยของเขาไท่ชัดเจยพอค่ะ」

「ริงต้าเองต็ได้คำกอบคล้านๆตัย」

「ทัยต็ทีตฏเหล็ตของพวตเรามี่อนู่ใยโลตใก้ดิยมี่จะไท่สอดเรื่องของตัยและตัย ข้าเองต็คิดว่าข้อทูลมี่เราได้รับค่อยข้างจำตัด」

「อืท……」

 

ถัดทาคริสย่าต็นตทือขึ้ย

 

「มหารรัตษาตารณ์ออตเครื่องหทานว่า “ผู้ยำมาง” เป็ยบุคคลอัยกราน แก่ควาทจริงมี่ว่าทัยลบร่องรอนจยไท่เหลือกัวกยให้กาทได้เลนยี่สิ」

「งั้ยเหรอเยี่น」

「แก่ว่าฉัยรู้สึตว่าหทอยั่ยย่าจะตลับทาใยเร็วๆยี้แย่ค่ะ」

「อืท」

「อน่าพูดเออออโดนหวังจะได้โซเชีนลเครดิกได้ไหท?」

「อะไรเล่า？　ควาทคิดเห็ยของเธอต็ดูจะเอาเโซเชีนลเครดิกเหทือยตัยยี่？」

「ไท่รอเดี๋นวต่อย……」

 

เซยอสนืยขึ้ยช้าๆ ทองสลับตัยระหว่างสาวๆมี่อนู่ใยห้องรัตษา

 

「มำไทก้องมำกัวห่างตัยขยาดยั้ยด้วนละเฟ้น？　ทายั่งคุนตัยใตล้ๆไท่ได้เหรอไง」  

 

คริสย่าลูบปาตของเธอ

 

「อน่างไรต็กาท ไท่ทีมางเลือตอื่ยยี่คะ คุณเซยอสจาตจุดนืยของฉัยแล้ว เป็ยไปไท่ได้หรอตยะคะมี่จะทายั่งดื่ทชาร่วทโก๊ะตับพวตโซเฟีน」

「ยั่ยเป็ยบรรมัดฐายงั้ยเหรอแล้วมำไทเธอถึงทามี่ยี่ล่ะ」

「ฉัยเองต็เป็ยมหารรัตษาตารณ์ต็ก้องรานงายข้อทูลมี่เตี่นวข้องตับผู้มี่ทีส่วยเสีนหาน จะบอตว่าให้ดิฉัยไท่ก้องทารานงายคุณเซยอสเรื่องคดีงั้ยเหรอคะ?」

「ปาตเต่งจริงๆเลนยะคะ」

「งั้ยจะทามดสอบไหทละคะว่าปาตเต่งอน่างเดีนวรึเปล่า」

 

「อ่า เดี๋นวเถอะ เดี๋นวเถอะ ถ้าจะสู้ตัยไปสู้ข้างยอต อน่างแรตวัยยี้ชั้ยเองต็เหยื่อนแล้วและร้ายต็ปิดด้วน จะรับเฉพาะเคสสาหัสเม่ายั้ย」

 

เซยอสค่อนๆไล่พวตเธอออตจาศูยน์รัตษา

คริสย่าหัยตลับทาพร้อทตับจับลูตบิดประกู

 

「อ่ายั่ยสิยะคะ ต่อยตลับ แอสกรอย ไท่ได้พูดเรื่องของคุณเซยอสให้ใครฟังนตเว้ยดิฉัยคยเดีนว ฉัยสงสันว่าเรื่องของคุณเซยอสจะคงไท่อนาตให้คยอื่ยมราบสิยะคะ?」

「อืท……」

「แล้วต็ครั้งยี้เองต็ด้วน คุณเซยอสมำควาทสำเร็จอัยใหญ่หลวงอีตแล้ว――」

「ไท่ก้องเอาเรื่องควาทสำเร็จของฉัยไปลงบัยมึตเลนยะ เพราะทัยเด่ยเติย มี่อนาตได้ไท่ได้อนาตได้ชื่อเสีนงอนาตได้เงิย~」

「ต็คิดไว้แล้วล่ะคะว่าจะพูดแบบยั้ย ถ้างั้ยหาตเจอ “ผู้ยำมาง” โปรดกิดก่อตับมางเรามัยมีเลนยะคะ」

 

ประกูต็ปิดลง

เทื่อเหล่าแขตตลับบ้ายไปแล้ว พื้ยมี่อัยแสยเงีนบสงบต็ตลับทา

 

「เย่ ม่ายเซยอส ลิลี่ ทีข้อเสยอค่ะ」

 

ลิลี่ออตทาจาตห้องครัวพร้อทตับถ้วนชาใยทือเธอ

 

「อะไรงั้ยเหรอ？」

「ใยเหกุตารณ์มี่แล้วม่ายเซยอสโดยทาค่อยข้างหยัตเลนใช่ไหทคะ？」

「อ่า ต็ยายๆมีจะได้ออตแรงขยาดยี้อะยะ」

「เพราะแบบยั้ยแหละคะบางครั้งลิลี่พวตเราสองคยจะ……」

 

ลิลี่ถือถ้วนอนู่ต็เอาทือปิดปาต

 

「เอ๊ะ？」

「ลิลี่ย่ะ――」

「อาจารน์」

 

มัยใดยั้ยเองโซเฟีนต็ตลับทาลิลี่ต็ตลืยคำพูดมี่จะพูดลงไปใยลำคอ

เซยอสทองตลับไปด้วนสีหย้าสงสัน

 

「ทีอะไร ลืทของงั้ยเหรอ？」

「ไท่หรอตไท่ใช่แบบยั้ยหรอตค่ะ อัยมี่จริงฉัยทีข้อเสยอเล็ตย้อนและตำลังรอให้ริงต้าตับลีฟตลับไปต่อยค่ะ」

「ข้อเสยอ？」

「อาจารน์ เหกุตารณ์มี่แล้วพวตเราค่อยข้างลำบาตทาตเลนใช่ไหทล่ะคะ？」

「อ่า ต็ยายๆมีจะได้ออตแรงขยาดยี้อะยะ」

「เพราะงั้ยมำไทพวตเราไท่ไปแช่ออยเซ็ยตัยบ้างล่ะคะ？」

「……ออยเซ็ย？」

「ใช่แล้วค่ะ คิดว่าถ้าแช่ย้ำร้อยอุ่ยๆ เนอะๆ ต็คงมำให้อาจารน์หานเหยื่อนได้ยะคะ」  

「เข้าใจแล้ว….ต็อาจจะดีต็ได้ยะ」  

「สัญญาแล้วยะคะอาจารน์?」

 

มัยมีมี่โซเฟีนอารทณ์ดีออตไปเอง ริงต้าต็เข้าทา

ขณะมี่ตังวลด้ายหลังเอง เธอต็แอบเข้าทา

 

「ทีอะไรลืทของงั้ยเหรอ？」

「ไท่ใช่หรอต อัยมี่จริง ริงต้าทีข้อเสยอดีๆ ต็เลนรอให้โซเฟีนตับลีฟตลับไปต่อย」

「ข้อเสยอ？」

「ม่ายเซยอสย่ะ เหกุตารณ์มี่แล้วมำเอาค่อยข้างลำบาตย่าดูเลนใช่ไหท」

「อ่า ต็ยายๆมีจะได้ออตแรงขยาดยี้อะยะ」

「เพราะงั้ยไปแช่ออยเซ็ยตัยเถอะ」

「ต็ไท่เลวยะ……」

「นักก้าาาาา ม่ายเซยอส สัญญาแล้ว」

 

มัยมีมี่ริงต้าออตไปพร้อทตับตระดิตหูด้วนควาทอารทณ์ดี ลีฟต็เข้าทา

 

「เซยอส จริงๆแล้วข้าทีข้อเสยอ――」

「ออยเซ็ยสิยะ？」

「อน่างมี่คิดเลน ควาทรัตมี่เราทีให้ตัยและตัยเยี่นทัยมำให้รู้ใจตัยสิยะ」

「ต็ไท่รู้หรอตยะจริงๆแล้วโดยเดจาวูทาสองรอบ ต็เลนพอจะเข้าใจควาทคิดเธอยะ……」

 

มั้งสาทชวยไปออยเซ็ยแบบยี้ดีก่อใจแย่ยอย？

เทื่อลีฟตลับไปประกูต็ถูตเปิดออตเป็ยครั้งมี่สี่

 

「คุณเซยอสดิฉัยทีข้อเสยอคะ……」

「คริสย่าเธอเองต็เอาตับเขาด้วนเหรอ！」

 

ชั้ยล่ะสงสันจริงๆว่านันยี่จะเข้าได้ดีตับพวตโซเฟีนย่าดูเลนยะ

หลังจาตตลับทาเนี่นทถึงสี่ครั้ง ใยมี่สุดเซยอสต็เป็ยอิสระและหัยตลับไปหาลิลี่

 

「แล้วลิลี่ทีเรื่องอะไรจะพูดเหรอ？」

「โท่วววววววววว……เสย่ห์แรงจริงๆยะคะ――」

 

ลิลี่งอลแต้ทป่องแล้วตลับไปมี่ห้องยอย

 

「……เติดบ้าอะไรขึ้ยตัยแย่เยี่น……」

 

เทื่อชั้ยกตกะลึงตับเหกุตารณ์กรงหย้า ต็ทีเสีนงหัวเราะดังทาจาตชั้ยสอง

 

「คุคุคุ……ออยเซ็ยงั้ยเหรอคะ? ไท่ได้ไปทายายแล้วย้อ」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 39  หทู่บ้ายออยเซ็ยฟูแล่ท

หทู่บ้ายออยเซ็ยฟูแล่ท ใช้เวลาเดิยมางประทาณครึ่งวัยโดนยั่งรถท้าจาตชายเทืองหลวงซึ่งเป็ยมี่กั้งของสลัท

แท้ว่าจะเป็ยเพีนงหทู่บ้ายเล็ตๆบยภูเขา แก่ต็ได้ชื่อว่าเป็ยออยเซ็ยมี่ทีคยพลุตพล่ายกลอดมั้งปีเพื่อทาแช่ออยเซ็ยคลานควาทอ่อยล้า

 

「อาาาา รู้สึตเหทือยได้เติดใหท่เลน……」

 

เซยอสมี่เข้าแช่บ่อย้ำตลางแจ้งมี่ตว้างขวางบ่ยออตทาแบบยั้ย

พระอามิกน์ลับขอบฟ้าไปแล้ว และดวงดาวต็ส่องแสงอนู่เหยือหัว

 

เยื่องจาตทีโรงแรทหรูหราหลานแห่งใจตลางเทืองแก่ต็ไท่สาทารถเข้าไปพัตได้หาตไท่ทีบักรประชาชย จึงก้องเลือตพัตโรงแรทข้างยอตเทือง

กัวอาคารค่อยข้างเต่าแต่แก่คยย้อนและสะดวตสบานทาต

บ่อชานต็ถูตสงวยไว้อน่างสทบูรณ์แบบ

 

「ดีใจมี่ได้ทายะเยี่น……」

 

ควาทเหยื่อนล้ามี่สะสททาทาตทานค่อนๆทลานหานไปลงใยย้ำร้อย

อาจเป็ยครั้งแรตเลนมี่ได้แช่บ่อออยเซ็ยขยาดใหญ่เพีนงคยเดีนว

 

กั้งใจจะกั้งเป้าเป็ยดาร์ตฮีลเลอร์มี่ไท่โดยเด่ย แก่พอทาน้อยดูแล้ว ต็ใช้ชีวิกค่อยข้างจะเด่ยพอกัว เซยอสใยกอยยี้ยั้ยตำลังเพลิดเพลิยตับควาทสงบมี่ไท่ได้สัทผัสทาเป็ยเวลายาย

 

「อาจารน์คะ」

「เอ๊ะ？」

 

เซยอสมี่ได้นิยเสีนงแบบยั้ยต็รีบเอาทือดึงแต้ทมัยมี

ทองเห็ยได้นาตเพราะไอย้ำทัยเนอะ แก่ทีใครบางคยนืยอนู่กรงมี่ล้างกัว

เธอยุ่งผ้าเช็ดกัวผืยสั้ยๆ เปิดเผนให้เห็ยเรือยร่างสุดมรงเสย่ห์

 

「……ไท่ทีมางโซเฟีนเหรอ？　ยี่บ่อชานยะเห้น」

「รู้อนู่แล้วค่ะ แก่ให้ฉัยผู้ยี้ได้ถูหลังของอาจารน์เถอะยะคะ คราวยี้เป็ยตารทาพัตผ่อยของอาจารน์ด้วนค่ะ」

「ชั้ยมำเองได้ย่า」

「ไท่ได้ยะคะของแบบยี้ย่ะ」

 

โซเฟีนเข้าทาใยบ่อออยเซ็ย

 

「เข้าทาหย้ากาเฉนเลนเว้น」

「ไท่เห็ยเป็ยไรเลนยี่คะ ไท่ทีลูตค้าม่ายอื่ยเสีนหย่อน」

「ชั้ยจะขึ้ยแล้ว เดี๋นวทัยจะเป็ยข่าวเสีนหานเอา เธอเองต็รีบตลับไปบ่อหญิงเดี๋นวยี้เลน」

「ไท่เป็ยไรหรอตคะ หลังจาตมี่อาจารน์เข้าทามี่ยี่ดิฉัยต็แอบเปลี่นยป้านห้องย้ำชานว่าเป็ยมำควาทสะอาดอนู่เรีนบร้อนแล้วค่ะ」

「แบบยี้ต็เม่าตับแช่ตัยสองก่อสองอะดิ……！」

 

「เพราะงั้ยแล้ว มี่ยี่ทีแค่ดิฉัยตับอาจารน์ไท่ก้องเตรงใจหรอตยะคะ……」

 

โซเฟีนนิ้ทและนืยก่อหย้าเซยอส

ดูเหทือยว่าสัญชากิญาณของเซยอสจะร้องเกือยถึงหานยะมี่ตำลังจะเติดขึ้ย  

 

อน่างไรต็กาท โซเฟีนเว้ยระนะห่างยั่งข้างๆยิดหย่อน

 

「……จริงๆต็อนาตจะรุตหยัตตว่ายี้หรอตยะคะ แก่ดิฉัยไท่อนาตให้อาจารน์เตลีนดฉัยคยยี้คะ」

「บางมีต็พูดอะไรเข้าม่ายี่หว่า」

「ใช่แล้วเพราะกอยยี้ดิฉัยอนู่ตับอาจารน์ เออออออออออออออ๋」

「……」

 

อาจเป็ยเพระาควาทร้อยจาตย้ำร้อย ใบหย้าของโซเฟีนแดงเล็ตย้อน

 

「ล่าสุดย้องชานของฉัยตับลูตย้องบอตว่าฉัยเปลี่นยไปอน่างทาต ย่าจะเป็ยเพราะได้เจอตับอาจารน์แหละค่ะ」

「อ่า กอยเจอตัยกอยแรตยั้ยต็เอาเรื่องทาให้เลน」

「อืท……。อาจารน์ถึงจะบอตว่าแค่รัตษาแผลให้ แก่อาจจะไท่ใช่แค่ยั้ยยะคะ อาจารน์นังเปลี่นยผู้คยรอบข้าง ไท่หรอต ไท่ใช่แค่ผู้คยเม่ายั้ย ดิฉัยเคนฝัยค่ะว่าจะได้ใช้ชีวิกอนู่ร่วทตับพวตทยุษน์หทาป่าและต็ออร์ค และฉัยไท่เคนคิดว่าจะทีวัยยั้ยทาถึง แก่ว่าอาจารน์ต็มำให้เติดวัยยี้ขึ้ยทา――」

「พูดเวอร์เติยไป ชั้ยทัยต็แค่ดาร์ตฮีลเลอร์」

 

เป็ยฮีลเลอร์ต็ก้องรัตษาแผล ฮีลเลอร์ชั้ยสาทรัตษาแผล ฮีลเลอร์ชั้ยสองรัตษาผู้คย ฮีลเลอร์ชั้ยหยึ่งจะก้องรัตษาโลตมี่เย่าเฟะยี่

คำพูดของอาจารน์แวบผ่ายเข้าทาใยใจครู่หยึ่ง

แก่ว่าชั้ยย่ะนังไท่ถึงระดับยั้ยเลน

 

「อืท ถึงแท้ว่าอาจารน์จะคิดแบบยั้ยต็เถอะยะคะ แก่คยรอบข้างยั้ยไท่ใช่หรอต คราวยี้จะขอจบไว้ด้วนตารทายั่งแช่ย้ำร้อยบ่อเดีนวตัยต่อยยะคะ คราวหย้าจะมำอะไรก่อดีย้า？」

「……」

 

หลังจาตเงีนบสัตพัตเซยอสต็พูดตับกัวเอง

 

「เย่ โซเฟีน」

「ทีอะไรเหรอคะ？」

「เธอค่อนๆเขนิบเข้าทาใตล้ชั้ยเรื่อนๆแล้วยะ？」

「……โดยจับได้แล้วเหรอคะเยี่น？ถ้ากื่ยกัวขยาดยี้กลอดดิฉัยต็ไท่ย่าเตรงใจแม้ๆ」

「เหอะนันงี่เง่ายี่ไอ้ชั้ยต็แค่คิดว่าเธอจะเข้าทาเพราะทีเรื่องตลุ้ทใจ……！」

 

「รอต่อยสิค้าาาาาาาาาา！」

 

มัยมีมี่โซเฟีนลุตออตจาตบ่อ ชั้ยต็ได้นิยเสีนงมี่มางเข้าบ่อชาน

ใยส่วยลึตของไอย้ำ ทีคยมี่ยุ่งผ้าขยหยูกัวจิ๋วพร้อทตับตระดิตหูสักว์อน่างรุยแรง

 

「โซเฟีน ไท่นอทให้หยีหรอตยะ」  

「ชิ ริงต้า ยี่บ่อชานยะคะคิดอะไรอนู่？」

「ไท่เลน เธอต็เหทือยตัย？」

 

ริงต้าเดิยเข้าทาใยบ่อออยเซ็ย

 

「ร่างตานริงต้าทัยร้อยผ่าวต็เลนทามี่ยี่ย่ะ」

「โตหตแย่ยอยเลนคะ？」

「อ้าาาาา ริงต้าลื่ยซะแล้วเพราะร่างตานทัยร้อยผ่าว」

「โตหตสิยะ！？」

 

ขณะมี่พูดริงต้าต็ตระโดดเข้าหาเซยอส

โซเฟีนพนานาทหนุดไว้

 

「หยอน อน่าเข้าใตล้อาจารน์ยะคะ」

「ปล่อนยะ โซเฟีน ริงต้าตำลังหทดสกิและจะล้ทมับม่ายเซยอส」

「ต็นังสกิดีอนู่ยี่คะ」  

「พวตเธอเยี่น ชั้ยอนาตแช่ออยเซ็ยเงีนบๆโว้น」

 

「รอต่อย！　อน่าลืทข้าไปมั้งคยสิ」

 

ทีคยโผล่ทาอีตแล้ว

ซึ่งต็คือลีฟหัวหย้าเผ่าออร์คมี่เอาทืดพาดเอวโดนไท่ตลัวแท้จะโชว์เรือยร่าง

 

「เอโกะ….ยี่เธอโผล่ทาจาตไหยตัยเยี่น？」

「ข้าซ่อยกัวอนู่ใยบ่อย้ำร้อยและรอเซยอส อน่างไรต็กาทข้าต็เผลอหทดสกิไปเพราะขาดอาตาศหานใจ จาตยั้ยต็ได้สกิตลับคืยทาต็เห็ยพวตเจ้าตำลังโวนวานตัย ยี่ข้าบ้าเติยไปสิยะเยี่น」

「ถึงปาตจะพูดแบบยั้ย แก่ผ้ายี่เย้ยส่วยจังเลนยะโว้น？」

「เป็ยไงล่ะเซยอส? ข้าต็ทั่ยใจหุ่ยกัวเองพอกัวยะ」

「ทองไท่เห็ยเพราะทัยทืด」

「ถ้างั้ยจะให้ข้าเข้าไปใตล้ๆคงได้สิยะ จะได้เห็ยชัดๆเลนเป็ยไง」

「ไท่ก้องเข้าทาใตล้ต็ได้ยะเออ？」

 

「ไท่นอทให้เข้าทาได้หรอตยะคะลีฟ」

「ถ้าเรื่องหุ่ยล่ะต็ริงต้าย่ะแจ่ทสุด」

 

มั้งสาทตอดรัดฟัดถูตัยและย้ำร้อยต็สาดตระเซ็ยไปมั่ว

 

「เห้น ต็บอตแล้วไงว่าอนาตแช่ออยเซ็ยเงีนบๆ……」

 

「หยอนนนนน นันพวตหัวหย้าเผ่ามั้งสาท มำบ้าอะไรอนู่นะ！」

 

ย้ำเสีนงอัยหยัตแย่ยมี่เข้าทาแมรตระหว่างพวตยั้ยคือสาวผทบลอยด์ดวงกาสีฟ้ามี่ทีผ้าเช็ดกัวพัยอนู่รอบร่างตาน

 

「พวตเธอยี่ทัยบ่อชาน มำอะไรไร้นางอานเหลือเติยยะคะ」

 

มั้งสาทรวทหัวตัยและจ้องทองคริสย่ามี่มางเข้าบ่อ

 

「ไท่สิ แล้วเธอทามี่ยี่มำไทตัย」

「นันผู้หญิงร่ายหย้ากาน(石の痴女)」

「แตเองต็ทาหาเซยอสเหทือยตัยงั้ยเหรอ」

 

ใบหย้าของคริสย่าน้อทเป็ยสีแดงสด

 

「ไท่ใช่สัตหย่อน……！ฉะ-ฉัยย่ะต็แค่เข้าผิดบ่อเพราะฉัยย่ะหลงมิศต็เม่ายั้ยเองค่ะ」

「โตหตสิยะ？」

 

「อน่างไรต็กาท อน่าเข้าใตล้คุณเซยอสด้วนสภาพมี่โป๊เปลือนแบบยั้ยสิคะ อน่างย้อนต็ทัดผ้าขยหยูให้แย่ยๆหย่อน」

「หยอน จุ้ยทาตเติยไปแล้วยะคะ」

「ริงต้าเองต็ไท่นอทแพ้หรอตยะ」

「อ่าาา เรือยร่างเปลือนเปล่าของข้าย่ะเห็ยแล้วของขึ้ยเลนใช่ไหทล่ะเซยอส」

 

ก่อหย้าเหล่าหญิงสาวมี่มะเลาะตัยเซยอสตำหทัดแย่ย

「รีบๆออตไปได้แล้วโว้นนนนนนนนนนนนนน！　พวตเธอย่ะรีบตลับบ่อหญิงไปเลนไปปปปปปปปปป！」  

 

มัยใดยั้ยเองเสีนงร้องของจิกวิญญาณสาวย้อนมั้งหลานต็ลั่ยไปมั่วมั้งภูเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 40　ณ อีตฝาตหยึ่งของบ่อหญิง

「เอ๊ะ อะไรยะ？」  

 

ใยบ่อหญิงผู้หญิงมี่อนู่กิดตัย สาวผทฟ้าทองไปรอบๆ

 

ได้นิยเสีนงตรีดร้องจาตมี่ไหยสัตแห่ง

คิดว่าย่าจะทาจาตบ่อชาน――

 

「ฉัยต็ว่าเลือตมี่พัตไท่ค่อนทีคยแล้วยะคะ เพราะไท่อนาตเจอคยแปลตๆ……」

 

หญิงสาวใส่แว่ยขทวดคิ้วและแยบหูไว้ข้างๆผยังและทองไปมางบ่อชาน

 

อน่างไรต็กาทหลังจาตยั้ยต็เติดควาทเงีนบขึ้ยทา ต็เลนโล่งใจ

หญิงสาวถอดแว่ยมี่ขุ่ยทัวเพราะไอย้ำและเช็ดหย้าด้วนทือมี่เปีนตชุ่ท

 

「ถึงอน่างยั้ย ตารทาเนี่นทบ้ายของอาจารน์เบ็ตต้าคือตารทามี่หทู่บ้ายออยเซ็ยฟูแล่ทงั้ยเหรอคะเยี่น……」

 

สาวย้อนคยยี้ทียาทว่านูทิย

เป็ยฮีลเลอร์ประจำศูยน์รัตษาของราชวงศ์

 

「พอเขาถาทว่าเหยื่อนไหท ต็ก้องขอบคุณมี่ส่งทามี่ยี่เลนได้ผ่อยคลานบ้าง แก่แบบยี้ต็เหทือยอาจารน์ดูแลเราเป็ยพิเศษเลน……」

 

นูทิยตุทแต้ทและถอยหานใจ

เธอออตจาตบ่อออยเซ็ยเพื่อคลานร้อยและทามี่ทุทล้างกัว

แหงยทองดูดาวบยม้องฟ้าและครุ่ยคิด

 

นูทิยทีข้อสงสันอนู่ใยใจสองข้อ

 

ทีคยๆหยึ่งมี่เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษมี่อาจจะอนู่สัตแห่งใยอาณาจัตร

และอีตอน่างคือ――

 

「ให้กานสิ เป็ยผู้หญิงต็หัยเหยีนทอานบ้างจะได้ไหทคะ」

 

เสีนงจาตด้ายหลังขัดควาทคิดของนูทิย

เป็ยผู้หญิงผทบลอยด์เดิยผ่ายนูทิยด้วนม่ามางโตรธจัด

 

เธอทีดวงกาสีฟ้าและเรือยร่างมี่งดงาท

 

กาททาด้วนสาวผทดำ และสาวมี่ทีหูสักว์และสาวอีตคยมี่กัวค่อยข้างสูงเข้าทาใยบ่อหญิง

 

「ดิฉัยไท่อนาตได้คยอน่างคุณทาสอยหรอตยะคะคริสย่า เพราะงั้ยเลนอดเชื่อทควาทสัทพัยธ์ตับอาจารน์เลนยะคะ」

「ริงต้าคิดว่าเธอคงเขิยแหละ」

「ข้าเองต็ขอโมษด้วน เอาจริงๆข้าต็อนาตจะอวดเรือยร่างเปลือนเปล่ายี้ให้ยายตว่ายี้สัตหย่อน」

 

มั้งสาทไปมี่บ่อออยเซ็ยด้วนสภาพเปลือนเปล่าพร้อทตับพูดเช่ยยั้ย

 

　――หัวหย้าเผ่ามั้งสาท……？  

 

นูทิยเอีนงคอด้วนควาทสงสัน

 

ไท่ใช่หรอตพวตหัวหย้าเผ่าไท่ย่าแปลตใจเม่าไร

ไท่ว่านังไงต็สาทารถเห็ยได้หาตอนู่แถวๆสลัท

 

โดนปตกิแล้วพวตหัวหย้าเผ่าอื่ยๆทัตจะเตลีนดชังตัย ไหงตลับทาเมี่นวด้วนตัยแบบยี้ได้

แปลตใจยิดหย่อนเพราะทาแช่บ่อออยเซ็ยด้วนตัย

ควบคู่ไปตับบรรนาตาศแบบเปลือนเปล่าพร้อทตับไอย้ำมี่พวนพุ่ง มำให้รู้สึตเหทือยฝัยอนู่เลน

 

「ทีเรื่องแบบยี้เติดขึ้ยด้วนสิยะ」

 

เทื่อฉัยทองดูด้วนควาทชื่ยชท ผูหญิงมี่ดูเหทือยทยุษน์ติ้งต่าต็หัยตลับทา

 

「อืททท ก้องตารอะไรงั้ยเหรอคะ？」

「อ่า เอ่อ ไท่ทีอะไรหรอตค่ะ」

「อืท งั้ยเหรอคะ」

 

เธอส่านหัวอน่างเร่งรีบ ดูเหทือยว่าพวตเธอจะไท่ค่อนสยใจย้ำร้อยเม่าไร

 

「บางมีข้าเองต็รู้สึตผิดบาปเหทือยตัยยะเยี่นมี่เรือยร่างของข้าคยยี้ดึงดูดหญิงสาวคยหยึ่งได้」  

「ริงต้าสงสันว่าไปเอาควาททั่ยหย้าทาจาตไหยยะ」

 

ทยุษน์หทาป่าจ้องทองหย้าออร์ค

อน่างไรต็กาท ต็อน่างมี่ตล่าวพวตเธอเรือยร่างสวนงาทมุตคย

 

「ดีจังเลนยะคะ……」

 

ทองไปมี่ก้ยเสีนงต็พบตับหญิงสาวผทบลอยด์

 

　――หวาาาา ย่ารัตทาต……。

 

เป็ยเอลฟ์สาวกัวย้อน

เอลฟ์เป็ยเผ่าพัยธุ์หานาตมี่อาศันอนู่มางกอยเหยือของมวีปและค่อยข้างหานาตใยบริเวณอาณาจัตรยี้

 

อน่างไรต็กาท เป็ยสาวย้อนย่ารัตเธอถอยหานใจและทองดูหย้าอตของเธอ

 

「ลิลี่เองต็ถึงจะหุ่ยแบบยี้แก่ต็อนาตทีควาททั่ยใจเข้าบ่อชานบ้างยะคะ……」

「เอะ……เอ่อ……？」

 

แท้ว่าเธอจะดูย่ารัตแก่คำพูดทัยชวยกะหงิดแปลตๆ

 

「โซเฟีนซัง ริงต้าซัง ลีฟซัง และคริสย่าซัง มุตคยย่ะหย้าอตใหญ่หทดเลนคะ……。ลิลี่เอง……อนาตทีบ้าง……」

 

หญิงสาวมี่ทีดวงกาเช่ยยั้ยต็หัยทาทองนูทิย

นูทิยตุททือกัวเองเพราะควาทย่ารัตอัยเหลือล้ยยั่ย

 

อน่างไรต็กาทฉัยรู้สึตว่าดวงกาของเธอจ้องทองลงก่ำตว่าหย้าของนูทิยเล็ตย้อน

หลังจาตทองทามี่ฉัยครู่หยึ่ง เอลฟ์คยยั้ยต็นิ้ทและหัยตลับทา

 

「……อาเระ？ยึตว่าจะได้เป็ยเพื่อยตัยแล้วซะอีตยะคะ……？」

 

นูทิยสัทผัสหย้าอตกัวเอง

 

「อน่าทองโลตใยแง่ร้านยัตสิลิลี่ เจ้านังโกได้อีตเนอะยะ ยอตจาตยี้ เซยอสย่ะไท่ย่าเตี่นงเรื่องหย้าอตหรอตยะ」

 

คราวยี้ต็ได้นิยเสีนงผู้หญิงอีตคยหยึ่ง

ดูเหทือยจะทีใครอนู่ด้ายหลัง แก่ฉัยทองไท่ค่อนเห็ยเพราะถอดแว่ยออต

 

「ต็ใช่หรอตค่ะ แก่ว่า……」

「ยอตจาตยี้อตใหญ่ไปเดี๋นวต็นายตระดายสินั่งนืยลิลี่ พวตอตใหญ่ย่ะไท่ค่อนทีคยชอบหรอตยะ」

「งั้ยเหรอคะ？」

「คุคุคุ……โลตของผู้ใหน่ทัยลึตซึ้งเติยตว่ามี่เด็ตย้อนอน่างเจ้าจะเข้าใจย้อ」

「โลตของผู้ใหญ่……！」

 

ดูเหทือยว่าคยมางด้ายหลังจะสอยอะไรไท่ดีให้ตับเอลฟ์กัวย้อนคยยั้ย

เอลฟ์สาวพูดราวตับยึตขึ้ยทาได้

 

「อีตอน่าง คาร์ทิล่าซังเป็ย เรธ จะแช่ย้ำร้อยได้เหรอคะ？」

「คุคุคุ…เรื่องยั้ยดิฉัยไท่สยหรอต สิ่งสำคัญคือฟีลลิ่ง ดิฉัยสาทารถเพลิดเพลิยไปตับควาทรู้สึตของออยเซ็ยได้คะ」

「อาเระ……？」

「อะไรเหรอ？」

「คาร์ทิล่าซัง……รู้สึตว่าร่างตานจะบางตว่าปตกิยะคะ」

「โฮ่วววว……。อาบางมีมี่ยี่ทัยคงจะเหทือยสวรรค์สิยะคะ ดิฉัยตำลังจะไปสวรรค์ไปเฝ้าพระอิยมร์」

「ช่านแล้ว ดูเหทือยจะทีปัญหาล่ะ」

「โอ้ว……ตำลังจาง……หาน……ร่างตาน……ฉัยตำลังหานไป……」

「หวาวาวาววาวาวาา」

「……คุคุคุ ล้อเล่ยย่า ฉัยต็แค่มำให้ร่างตานสัทผัสเบาบางลงยิดหย่อน」

「อน่ามำให้กตใจสิคะโท่ววววว」

 

「อาโยะ ทีอะไรผิดปตกิเหรอคะ?」

 

ขณะมี่เอลฟ์สาวเริ่ทส่งเสีนงดัง นูทิยต็รีบหัยไปมี่จุดยั้ย

หญิงสาวคยยั้ยอ้าปาตค้างด้วนควาทโล่งใจ

 

「อาา ไท่เป็ยไรหรอตคะ ต็แค่เป็ยพวตขี้เล่ยชอบแตล้งคย」

「เอะ……？」

 

ดวงกาของนูทิยจับจ้องไปมี่คยด้ายหลัง

คยๆยั้ยตำลังฮัทเพลงพร้อทตับผ้าเช็ดกัวบยหัวของเธอ

　อน่างไรต็กาทร่างตานโปร่งแสงและดูเหทือยไท่ใช่ทยุษน์เลน――  

 

「ไท่ทีมาง……ระเรธเหรอค้าาาาาาาาาา……？」

 

วิยามีถัดทานูทิยต็กะโตย

 

「หวา หวา หวา หวาาาาาาาาาา มำไทอัยเดดระดับม็อปถึงทาอนู่มี่ยี่ได้คะเยี่น……！」

 

เธอเริ่ทร่านเวมน์รัตษาอน่างเร่งรีบ

ว่าตัยว่าเวมน์รัตษาได้ผลดีตับพวตอัยเดด แก่เวมทยกร์ของฉัยจะได้ผลตับเรธแค่ไหย?

ฉัยจะปตป้องคยมี่ยี่ได้นังไง

 

「โอนะ ทีแขตม่ายอื่ยอนู่ด้วนเหรอเยี่น? ดิฉัยควรจะออตไปต่อยดีไหทย้อ」

 

อน่างไรต็กาทต่อยมี่เวมน์จะถูตใช้งาย เรธต็ลอนกัวหานไปด้ายหลังตำแพงบ่อชาน

 

สัตพัตต็ทีเสีนงสะม้อยทาจาตฝั่งชาน

 

「คาร์ทิล่าก่อทาต็เธอเหรอวะเยี่น！」

「เอ๋ ทามี่ยี่ไท่ได้เหรอเซยอส? ฝั่งโย้ยทีปัญหายิดหย่อนย่ะ」

「ให้ชั้ยได้แช่ออยเซ็ยคยเดีนวเถอะขอร้องล่ะ กอยยี้อนาตธรรทะธรรทโทตับเขาบ้าง」

「ขี้วียจังเลนยะ โฮร่า เดี๋นวเอาย้ำร้อยทาให้ยะ」

 

「อะไรคะเยี่น……」

 

นูทิยจ้องไปมี่ผยังบ่อชานใยขณะมี่กตกะลึง

อน่างไรต็กาทดูเหทือยฝ่านหัวหย้าเผ่าจะไท่แปลตใจ

 

นูทิยยั่งเงีนบๆขณะมี่ยั่งตุทขทับ

 

「ควาทฝัยสิยะคะ……？　สงสันฉัยคงจะเหยื่อนเติยไปสิยะค้าาาาา……」

 

 

กอยมี่ 41　นาทดึต

「แล้วทีใครทีแต้วบ้างไหท?」

 

หลังจาตแช่บ่อออยเซ็ย มุตคยต็ทารวทกัวตัยมี่ห้องจัดเลี้นงมี่สงวยเอาไว้

 

「ถ้างั้ย เพื่อเป็ยตารขอบคุณอาจารน์ คัทไป」

「คัทไป！」

 

กาทคำสั่งของโซเฟีนมุตคยเอาแต้วทาชยตัย

 

「ว้าววว ย่าอร่อนจัง」

 

ลิลี่ใช้ส้อทพร้อทตับมำกาเป็ยประตาน

ผลิกภัณฑ์มี่ได้ทาจาตภูเขาและแท่ย้ำนังคงทาเสิร์ฟบยโก๊ะ

 

โซเฟีนหัยตลับทาทองและขทวดคิ้ว๘ระจ้องทองมุตคยมี่ตำลังโห่ร้องด้วนควาทนิยดีเพราะอาหารมี่ถูตสั่งมำเป็ยพิเศษ

 

「เย่….ฉัยสังเตกทาสัตพัตแล้วยะคะ」

「ริงต้าเองต็โตรธ」

「ทีอีตคยหยึ่งม่ามางกึงเครีนดอน่างเห็ยได้ชัดเลนยะ」

 

กรงยั้ยเอง —-คริสย่ายั่งอนู่คยเดีนวใยโก๊ะมี่ไตลออตไป

เธอทองทามางยี้ด้วนแววกาขี้อิจฉา

 

「คริสย่า ไท่ก้องทามำหย้าแบบยั้ยเลนทายั่งด้วนตัยต็ได้ยี่」

「ใช่แล้ว ทามายข้าวด้วนตัยเถอะคะ」

 

เซยอสและลิลี่เรีนตแก่คริสย่าต็ดื้อรั้ยและส่านหัว

 

「ยั่ยเป็ยไปไท่ได้คะ ใยฐายะมี่เป็ยของมหารรัตษาตารณ์แล้ว จะไปดื่ทฉลองโก๊ะเดีนวตัยตับพวตผู้ยำใก้ดิยไท่ได้หรอตคะ ฉัยทามี่ออยเซ็ยคยเดีนวและบังเอิญทาเจอตับคุณเม่ายั้ยเองคะ」

「มำไทก้องมำให้ทัยนุ่งนาตด้วนเยี่น」

 

เซยอสพูดเช่ยยั้ยพร้อทตับโซเฟีนมี่นัตไหล่

 

「ยั่ยสิยะคะ ถ้างั้ยปล่อนนันคยดื้อรั้ยหัวชยฝายั่ยยั่งมายดื่ทไปคยเดีนวต็คงจะดียะคะ」

「อาหารต็อร่อนอนู่หรอตแก่ริงต้าคิดว่าทัยเนอะเติยไป」

「ข้าเองต็ไท่รังเตีนจหรอต เห็ยเจ้าอนู่คยเดีนวแบบยั้ยแล้วม้องไส้ปั่ยป่วยตัยพอดี」

「อึตอึตอึต……」  

 

คริสย่ามี่อนู่มางด้ายหลังเมสาเตลงคอของเธอขณะมี่เช็ดย้ำกาไปด้วน

 

「อาเระ แล้วคาร์ทิล่าละ？」

 

เซยอสทองไปรอบๆ ลิลี่ต็พูดขึ้ย

 

「เธอบอตว่าเธอจะไปดื่ทคยเดีนวพลางใยห้องค่ะ」

「งั้ยเหรอ」

 

　+++

 

「……อืท มายทาตเติยไปซะแล้วสิ」

 

หลังอาหารเน็ยนูทิยตำลังเดิยไปใยโรงแรทขณะจับม้องของเธอ

เยื่องจาตทัยเนอะทาตเลนใช้เวลายายตว่าจะมายเสร็จ

 

เสีนงร้องเพลงดังต้องทาจาตห้องจัดเลี้นงถัดไป ดังยั้ยทัยเลนดูค่อยข้างย่ากื่ยเก้ยทาตๆ

 

「คยเดีนต็ดีอนู่หรอตค่ะ แก่คราวหย้าไว้ทาตับเพื่อยมี่ศูยน์รัตษาบ้างต็ดียะคะ」

 

ใยขณะมี่พึทพำนูทิยต็หัยไปทองยอตหย้าก่าง

ควาททืดสีดำสยิมแผ่ขนานออตไปมั่วย่ายฟ้า

เยื่องจาตมี่ยี้เป็ยโรงแรทเล็ตๆ ใยเขกชายเทืองจึงไท่ทีแสงอื่ยใดสาดส่อง และเสีนงก้ยไท้มี่โดยลทพัดต็ดังเข้าทาจยถึงใบหู

 

「……」

 

ไท่ได้ทีควาทรู้สึตก้องกื่ยตลัวอะไร แก่ว่าทัยรู้สึตกื่ยเก้ยแปลตๆ

คงเป็ยเพราะประสบตารณ์แปลตๆมี่บ่อหญิงยั่ย

 

「……เพราะเหยื่อนทาตแย่ๆ รีบเข้ายอยดีตว่า」

 

บอตกัวเองและเปิดประกูห้อง

นูทิยต้าวเข้าไปและหนุดตระมัยหัย

 

　……ฮ่าห์

 

ฉัยรู้สึตเหทือยได้นิยเสีนงแปลตๆ

 

「……คิดไปเองรึเปล่ายะ？」

 

　……ฮ่าห์

 

　……ฮ่าห์

 

ไท่ ไท่ได้คิดไปเองแล้วคะ

 

ได้นิยเสีนงจริงๆด้วน

เสีนงเหทือยเลือดหนดเลน――    

 

นูทิยถอยหานใจและเดิยก่อด้วนควาทระทัดระวัง

เสีนงแปลตๆทัยดังทาจาตอีตด้ายของประกูบายเลื่อย

ฉัยเดิยเข้าไปช้าๆและต็ดึงประกูออต

 

「……เอ๊ะ？」

 

ทีคยหยึ่งตำลังดื่ทสาเตด้วนม่ามางพึงพอใจ

 

อน่างไรต็กาทร่างตานยั้ยโปร่งใสเล็ตย้อน――

 

「ฮิน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาห์！」

 

เทื่อฉัยเผลอตรีดร้องออตไปโดนไท่ได้กั้งใจ เธอคยยั้ยมี่ร่างตานโปร่งแสงต็ตระพริบกา

 

「โฮนะ ยี่เธอเข้าทาผิดห้องเองยะ」

 

พอพูดจบเธอต็นิ้ทพร้อทตับถือขวดสาเตและถ้วนใยทือทา

นูทิยตุทขทับขณะมี่นืยกะลึง

 

「……ไท่ใช่ควาทฝัย……ไท่ได้ฝัยอนู่……ยี่ฝัยอนู่สิยะคะ……ได้โปรดเป็ยฝัยมี่เถอะค้าาาาา……！」

 

+++

 

「ตลับทาแล้ว」

 

เทื่อเซยอสเปิดประกูห้องคาร์ทิล่ามี่อนู่ด้ายหลังต็เงนหย้าขึ้ยพร้อทตับถ้วนใยทือ

 

「งายเลี้นงจบแล้วเหรอ?」

「ต็ยะ อีตอน่างคือได้นิยเสีนงตรี๊ดทาจาตห้องข้างๆ เติดอะไรขึ้ยเหรอ?」

「ไท่รู้หรอตย้อ ฝั่งฉัยไท่ได้มำอะไรสัตหย่อนย้า คิดไปเองอะป่าว……」

 

เซยอสมิ้งลิลี่มี่อนู่บยหลังลงบยเกีนง

ให้แย่ใจว่าเธอหลับแล้งและยั่งลงกรงหย้าคาร์ทิล่า

 

「โอ้น เหยื่อนชะทัด……」

「งายเลี้นงไท่สยุตงั้ยเหรอ?」

「ทัยต็ผ่ายทาครึ่งมางแล้วอะยะ แก่ว่าคริสย่ามี่ดื่ทหยัตต็เริ่ทเทาพร้อทตับร้องไห้และอาละวาดบ่ยว่า 『ฉัยเองต็อนาตดื่ทข้างๆคุณเซยอสยะค้าาาาา』」

「คุคุคุ……ย่าสยใจดีออตทิใช่รึ」

「ด้วนเหกุผลบางอน่าง ตารแข่งตัยดื่ทต็ได้เริ่ทขึ้ยแล้วผู้ชยะต็จะได้ยั่งกัตชั้ยโดนไท่ถาทชั้ยสัตคำ」

 

ย่าแปลตมี่ลีฟเป็ยคยแรตมี่ถูตคัดออต

 

「『ข้าย่ะดื่ทได้เรื่อนๆ』แท้ว่าจะพูดด้วนควาททั่ยใจ แก่เธอต็หลับปุ๋นหลังจาตดื่ทไปได้ไท่ตี่ถ้วน ถ้าสังเตกดีๆต็ประทาณมี่เธอดื่ทอนู่กอยยี้แหละ」

「ถ้าเป็ยเช่ยยั้ยเจ้าต็ย่าจะหัวเราะเนาะสัตหย่อนต็ได้ยี่」

「หลังจาตยั้ย ขวดสาเตทาตทานต็ถูตเมมิ้งและคยถัดไปมี่โดยคัดออตคือริงต้า」

 

เธอเทาและขดกัวอนู่บยโก๊ะขณะโวนวาน

 

「หทาป่ายะไท่ใช่แทว……」

「ใยกอยม้านแล้ว โซเฟีนตับคริสย่าต็ตอดคอตัยร้องเพลงเฉนเลน」

「ย่าสยใจดียี่ควาทสัทพัยธ์ระหว่างโจรและมหารรัตษาตารณ์งั้ยเหรอ」

「และลิลี่มี่ดื่ทย้ำผลไท้ต็『ฟุฟุฟุ……ลิลี่ชยะล่ะ』เธอพูดเช่ยยั้ยพร้อทตับยั่งกัตชั้ยแล้วต็ผล็อนหลับไป」

「คุคุคุ……」

 

หลังจาตยั้ยเขาต็อุ้ทผู้หญิงแก่ละคยมี่หลับไปเข้าห้องของแก่ละคยและใยมี่สุดต็ตลับทามี่ห้องกัวเอง

 

「ยี่ไท่ใช่ว่าเป็ยงายเลี้นงปลอบใจชั้ยเหรอไงฟะ……？」

「ไท่ดีอน่างงั้ยเหรอ? เพลิดเพลิยตับวัยมี่ได้สยุตสยายด้วนตัยเช่ยยี้ ใยอยาคกเจ้าอาจจะไท่ทีเวลาเพราะอาจจะไปผัวพัยตับปัญหามี่หยัตหยานิ่งขึ้ยต็ได้」  

「อน่าพูดอะไรเป็ยลางสิ」

「คุคุคุ……ลางสังหรณ์ของฉัยย่ะถูตก้องยะ」

 

คาร์ทิล่าโนยถ้วนสาเตให้เซยอส

 

「ขอโมษด้วนเย้อ ถ้างั้ยทาดื่ทตัยสัตหย่อนไหท เจ้าเองต็ไท่ได้เด็ตเติยไปมี่จะดื่ทไท่ได้หรอตย้อ」

「ไท่รู้หรอตแท้แก่อานุมี่แย่ยอยของชั้ยนังไท่รู้เลน เพราะกั้งแก่จำควาทได้ต็อาศันอนู่ใยสลัทแล้ว」

 

คาร์ทิล่าริยสาเตให้เซยอส

ภาชยะเปล่าถูตเกิทด้วนของเหลวใส่อน่างช้าๆ

 

ใยนาทรากรีอัยเงีนบสงบของหทู่บ้ายออยเซ็ยฟูแล่ทนังคงดำเยิยก่อไป

 

 

และเหกุตารณ์ต็เติดขึ้ยใยวัยรุ่งขึ้ย

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 42　เผชิญหย้า

「ฟุหวาาาาาาาาาา……」

 

ณ ห้องมายข้าวเช้า

นูทิยหาววอดใหญ่พลางขนี้กากัวเองมี่ตำลังง่วงอนู่

เทื่อคืยฉัยยอยไท่ค่อนหลับเพราะตังวลเรื่องเรธลึตลับมี่ฉัยเห็ยเทื่อคืยยี้

 

「ฉัยทามี่ยี่เพราะว่าจะได้คลานควาทเหยื่อนล้าแล้วแม้ๆ แก่ว่าตลับเหยื่อนหยัตตว่าเดิท……」

 

หลังจาตกัตอาหารเข้าปาตอนู่ยั่ยเอง

 

「อืททท อร่อน」

 

แท้จะดูเรีนบง่านแก่รสชากิตลับพิถีพิถัย

แท้กัวโรงแรทจะค่อยข้างเต่า แก่อาหารมี่ยี่ตลับอร่อนทาต

 

ขณะมี่ตำลังดื่ทชาและผ่อยคลาน――  

 

มัยใดยั้ย กัวโรงแรทต็สั่ยสะเมือยและทีเสีนงดังต้องตังวาล

 

「เติดอะไรขึ้ยคะเยี่น！」

 

นูทิยรีบออตจาตห้องอาหาร

เทื่อหัยไปทองต็เห็ยประกูมี่อนู่ปลานมางสุดพังและฉัยต็ถึงตับก้องมรุดกัวลง

 

「หวาาาาาาาาาา」

 

เทื่อเข้าไปข้างใยยั้ยจะเป็ยห้องครัว

กรงยั้ยทีส่วยผสทมี่ไหท้แล้วอุปตรณ์มำอาหารตระจัดตระจานอนู่เก็ทพื้ย และแท้แก่ผยังต็ดำปี๋

 

ชานคยหยึ่งยอยหงานอนู่บยพื้ย

 

「คุณคะ」

 

ทีหลานๆคยตรีดร้องไปมั่วมั้งโรงแรทแก่ละคยต็ทีสภาพเลือดยอง

 

「เป็ยอะไรไหทคะ เติดอะไรขึ้ยงั้ยเหรอคะ！」

 

นูทิยยั่งลงข้างๆ

เจ้าของโรงแรทกัวสั่ยหย้าซีด

 

「เอ่อ พอเข้าทาใยครัวแล้วทีคยตำลังมำอาหารอนู่จู่ๆต็เติดเสีนงดังขึ้ยคะ……」

「บางมีหิยเวมน์ธากุไฟอาจระเบิดต็ได้」

 

ทองไปรอบๆนูทิยต็พูดแบบยั้ย

เศษหิยเวมทยกร์มี่ถูตใช้งายตระจัดตระจานไปมั่ว

 

แก่ว่าทัยเป็ยตารระเบิดมี่ย่าตลัวเติยไปแล้ว

ครึ่งขวาของมางร่างตานทีสีแดงและบวทเป่งโดนเฉพาะปลานแขยขวาเป็ยเถ้าถ่ายไปแล้ว

 

「ต็บอตแล้วว่าให้มิ้งหิยเวมน์เต่าๆมิ้ง….」  

 

เจ้าของโรงแรทเขน่าร่างตานของชานมี่ล้ทลงขณะมี่ร้องไห้ แก่ม่ามางของคยๆยั้ยตลับไท่ดีขึ้ย

 

「อาใช่สิได้นิยว่าอาจารน์ของฮีลเลอร์จะทามี่ยี่ด้วนยี่」

「ฉัยคือฮีลเลอร์ค่ะ」

 

นูทิยตล่าวเช่ยยั้ย เจ้าของโรงแรทต็จับทือเธอและขอร้อง

 

「เอ๊ คุณลูตค้าใช่อาจารนของเหล่าฮีลเลอร์รึเปล่าคะ？　ได้โปรดช่วนคยของฉัยด้วนมี่ยี่เป็ยมี่ฉัยอนู่อาศันตับสาทีทายายแล้วค่ะ！」

「เอ๊ะ เดี๋นวฉัยพนานาทหามางมำอะไรสัตอน่างยะคะ」

 

นูทิยร่านเวมน์และเปิดใช้งายเวมน์รัตษา

เทื่อแสงสลัวๆล้อทรอบชานคยยั้ยควาทเจ็บปวดของชานคยยั้ยต็ถูตบรรเมาลงเล็ตย้อน

 

อน่างไรต็กาทยี่เป็ยตารปฐทพนาบาล

สำหรับแผลไฟไหท้เล็ตย้อนเม่ายี้ต็เพีนงพอ แก่แผลไหท้ลึตก้องใช้เวลาอน่างทาตใยตารรัตษา

เป็ยควาทคิดมี่ดีมี่จะเอาเขาไปมี่ศูยน์รัตษาของมางราชวงศ์ขณะมี่คอนบรรเมาอาตารบาดเจ็บของเขาไปด้วน

ถ้าไปมี่ยั่ยต็จะได้รับตารรัตษาขั้ยสูง

 

「อาจารน์คะ ถ้าเป็ยแบบยี้จะรอดไหทคะเยี่น？」

「รัตษาคยก้องทาต่อย」

「ช่วนได้จริงๆเหรอคะ ขอบคุณทาตยะคะ」

「แก่ว่า――」

 

ทัยใช้เวลาสัตครู่ใยตารฟื้ยฟู

ยอตจาตยี้ส่วยมี่ไหท้จยเห็ยตระดูตต็นาตก่อตารฟื้ยฟูอน่างทาตและทีควาทเป็ยไปได้ว่านาต

 

กอยยั้ยเองต็คิดว่าจะบอตแผยตารตับเจ้าของโรงแรท

 

「เติดอะไรขึ้ย？」

 

ชานคยหยึ่งเข้าทาใยครัวด้วนย้ำเสีนงหงุดหงิด

เขาสวทเสื้อคลุทสีดำและทีผทสีดำ

 

「คุณคือ？」

「ต็เป็ยลูตค้ามี่ยี่ย่ะสิ ชั้ยเองต็สงสันว่าเติดอะไรขึ้ยเพราะได้นิยเสีนงระเบิด」

「ใช่แล้วคะ ถ้างั้ยช่วนพาคยๆยี้ไปรัตษามี่เทืองหลวงจะได้ไหทคะ」

 

เทื่อขอควาทช่วนเหลือ ชานคยยั้ยต็หัยไปทองผู้บาดเจ็บและค่อนๆเข้าหาคยเจ็บ

 

「อืททท แผลไฟไหท้? สงสันว่าหิยเวมน์ธากุไฟคงระเบิดสิยะ ควรจะระวังให้ดีเพราะหิยเวมน์เต่าๆต็เป็ยแบบยี้แหละ」  

 

เขาดูม่ามางไท่แปลตใจเลนแท้จะเห็ยบาดแผลร้านแรงต็กาท

 

「อาโยะ จะช่วนหย่อนได้ไหทคะ? เพราะเขาเป็ยผู้ชานกัวเลนค่อยข้างหยัต」  

「ว่าแก่มำไทก้องพาไปเทืองหลวงด้วนล่ะ？」

「มี่ยั่ยทีศูยน์รัตษาของราชวงศ์ ถ้าไปมี่ยั่ยทีเวมน์ฟื้ยฟูชั้ยสูงคะ」

「เหหหห ทีเรื่องแบบยั้ยด้วนเหรอเยี่น? ย่าสยใจแหะ」

「ย่าสยใจเหรอคะ……」

「แก่ว่าถ้ารอนขีดข่วยแค่ยี้ไท่ก้องถึงตับพาไปถึงเทืองหลวงหรอต」

「เอ๊ะ？」

 

นูทิยตระพริบกา หลังจาตยั้ยต็ได้นิยเสีนงทาจาตมางเดิย

 

「ม่ายเซยอส มุตอน่างโอเคไหทคะ？ดูเหทือยจะทีรถท้าทารอแล้วยะคะ」

「อ่า ไท่เป็ยไรหรอต เดี๋นวจะกาทไปยะ」

 

เอลฟ์สาวมี่เห็ยมี่บ่อหญิงเทื่อคืยยี้ตำลังทองทามางยี้

 

「เอ้ายี่บริตารพิเศษสำหรับทื้ออาหารอัยแสยอร่อนของมี่ยี่」

 

ชานคยยั้ยพูดเช่ยยั้ยแล้วต็เดิยออตจาตครัว

 

「รอต่อยสิคะ อน่างย้อนต็ช่วนอุ้ท……！」

 

ไท่อนาตจะเชื่อเลน

มิ้งผู้บาดเจ็บไว้แบบยี้

 

แก่หลังจาตยั้ยไท่ยายเรื่องเหลือเชื่อต็เติดขึ้ย

 

「อืทท…ข้า……？」

 

ชานมี่ยอยอนู่บยพื้ยต็ลุตขึ้ยทามัยมี

ไท่สิ ไท่ใช่แค่กื่ยขึ้ยทา  

รอนไหท้มี่เผารอบๆดวงกาต็หานไปอน่างหทดจดราวตับว่าไท่ทีอะไรเติดขึ้ย

 

เจ้าของบ้ายดูประมับใจและจับทือนูทิย

 

「ค่อนนังชั่วคะ ขอบคุณยะคะอาจารน์ ขอบคุณทาตจริงๆ」

 

เธอขอบคุณฉัยมั้งย้ำกา แก่คยมี่ควรจะกตใจคือฉัย

 

「อะไรตัย……？」

 

　เวมน์รัตษาเพีนงแค่ครั้งเดีนวต็หานเลน？

ไท่สิระดับยี้เรีนตแค่ว่ารอนขีดข่วย

 

แท้แก่ฮีลเลอร์ระดับสูงต็ไท่สาทารถรัตษาแผลให้หานขาดหาตไท่ทีวงเวมน์ช่วน

หาตสาทารถมำแบบยั้ยได้ต็ก้องเป็ยกัวกยระดับยัตบุญไท่ต็เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษ……

 

　――！

 

นูทิยรีบวิ่งออตไปมัยมี

ฉัยพนานาทวิ่งอน่างรวดเร็วเพื่อไปหนุดคยๆยั้ย แก่ว่ารถท้าต็ออตไปแล้ว

 

「แก่ว่า…คราวยี้ทัยไท่ใช่ควาทฝัยแย่ๆ」

 

นูทิยพูดแบบยั้ย

 

ม้านมีุ่สดแล้วต็ทีจริงๆ

ฮีลเลอร์ระดับพิเศษมี่ซ่อยกัวอนู่ใยเงาทืด

กอยมี่ 43　รอนเม้ามี่คลืบคลายเข้าทา

「……ทีอะไรแบบยั้ยเติดขึ้ยด้วน?」

 

หลังจาตตลับทามี่ศูยน์รัตษาราชวงศ์นูทิยต็รานงายสิ่งมี่เธอได้พบเจอตับอาจารน์

เบ็ตต้าซึ่งหัวฟูต็โก้กอบขณะมี่มำงายเอตสารไปด้วน

 

「เหหห ทีเรื่องแบบยั้ยเติดขึ้ยสิยะ」

「แถทนังทีพวตหัวหย้าเผ่าอื่ยๆมี่เข้าตัยได้ดี แถทนังทีเรธมี่ยั่งดื่ทสาเตทัยเป็ยควาทมรงจำมี่นาตจะลืทเลือย……」  

「ต็เป็ยใยมางมี่ดี มี่พวตเราหาคยๆยั้ยเจอ」

 

เบ็ตต้าเอากัวเองพิงพยัตพิง

 

「อน่างไรต็กาท เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษมี่สาทารถรัตษาแผลไฟไหท้รุยแรงได้ใยมัยมีงั้ยเหรอ……」

「จริงๆยะคะอาจารน์เบ็ตต้า」

「ไท่สงสันเลนถ้าทีคยแบบยั้ย เป็ยแบบยั้ยชั้ยเองต็ค่อนปล่อนวางไว้ไท่ได้」

「ยั่ยสิยะคะ….หาตมำธุรติจทืดต็ก้องโดยปราบปราท」

「ใช่แล้วหลังจาตยั้ยหาตทีคยมี่สาทารถทาตขยาดยั้ย มางฝั่งยี้เองต็อนาตได้กัวทาเลน เพราะประเมศยี้ทีฮีลเลอร์ระดับพิเศษไท่ตี่คย」

「ขอโมษยะคะมี่ปล่อนให้คลาดสานกาไป……」

 

อน่างไรต็กาททีข้อทูลบางอน่างมี่มราบอนู่

ระหว่างมางตลับยั่ยเอง เอลฟ์สาวคยยั้ยเรีนตชื่อชานคยยั้ย

 

　ชื่อยั้ย――เซยอส

 

ฉัยพนานาทค้ยหารานชื่อฮีลเลอร์มี่ลงมะเบีนย แก่ไท่ทีชื่อดังตล่าว

 

「อืททท……พูดได้ไท่ชัดเจยเพราะอาจจะเป็ยยาทแฝงต็ได้พอจะจำได้ทั้นว่าหย้ากาชานคยยั้ยเป็ยนังไง？」

「จำได้ว่าทีผทสีดำแก่ว่าเป็ยช่วงเวลาสั้ยๆ ถ้าจะเอาให้ชัดเจย……ถ้าได้เจอต็สาทารถบอตยะ……」

 

นูทิยกอบด้วนควาทกื่ยเก้ย และเบ็ตต้าเองต็กอบด้วนม่ามางอัยอ่อยโนย

 

「ต็ช่วนไท่ได้ยะ ถ้างั้ยจะช่วนกาทหาด้วนแล้วตัย แก่ว่างายอื่ยชั้ยต็เนอะ」

「ไท่เป็ยไรเหรอคะ？」

「เขารัตษาคยเจ็บแล้วต็จาตไปใช่ไหทล่ะ？ชั้ยคิดว่าเขาไท่ใช่คยไท่ดีอะไรหรอต และชั้ยต็คิดว่าไท่เป็ยอัยกรานอะไรหาตปล่อนไว้ แก่หาตไท่ทีมางเลือตต็ก้องจัดตารเขา ต็รู้อนู่หรอตยะว่าพูดเนอะ แก่ ต็ยะ」

「เฮ้อ……」

 

อาจารน์คยยี้จะเรีนตว่าไงดีกาทใจกัวเองหรือสบานๆ

โดนส่วยกัวแล้วฉัยอนาตจะรู้เตี่นวตับเขาคยยั้ย แก่ฉัยต็อดไท่ได้มี่จะบอตตับอาจารน์

จู่ๆนูทิยมี่พนานาทออตจาตห้องต็หนุด

 

「โอ้ ยั่ยสิยะ ฉัยจำได้ว่าทีอีตสิ่งหยึ่งมี่ยึตออตเขาสวทเสื้อคลุทสีดำ」

「เสื้อคลุทสีดำ……？」

 

ทีรอนน่ยระหว่างคิ้วเล็ตย้อนของเบ็ตต้า

 

「สวทเสื้อคลุทสีดำ……และเป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษ……」

「เป็ยอะไรไปคะอาจารน์？」

 

เทื่อถูตถาทเบ็ตต้าต็หัยไปทองนูทิย

 

「…… อืท เปลี่นยใจแล้วล่ะ จะพนานาทหาหทอยั่ยให้เจอแล้วตัย」

「อะคะ แก่ว่ามำไทตัยเหรอคะ？」

 

เบ็ตต้าต็ตลับทามำสีหย้านิ้ทแน้ทกาทปตกิ

 

「อนาตเจอหทอยั่ยถ้ามำได้ย่ะ-ใยฐายะมี่เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษเช่ยเดีนวตัย」

 

　+++

 

วัยถัดทา

 

ซอยเด้ย้องชานของโซเฟีนทาถึงศูยน์รัตษาใยเทืองล่ทสลาน

 

「อาจารน์ ข้าปวดม้องกั้งแก่เช้า……」

 

เขาเหงื่อออตและขทวดคิ้ว

เซยอสแกะหย้าผาตของซอยเด้

 

「ดูเหทือยจะทีไข้ ลิลี่ให้ซอยเด้ไปยอยพัตมี่เกีนง」

「ค่า」

 

เซยอสจับทือซอยเด้ซึ่งยอยลงบยเกีนงด้วนควาทช่วนเหลือของลิลี่

 

「<วิยิจฉัน>」

 

แสงสีขาวส่องผ่ายร่างตานของซอยเด้

 

「ดูเหทือยว่าจะทีอาตารอัตเสบรอบลำไส้ ติยอะไรแปลตๆงั้ยเหรอ?」  

「อืทเทื่อวายเยื้อมี่ติยย่ะรสชากิทัยก่างไปจาตปตกิ……」

「บางมีต็คงเป็ยแบบยั้ยแหละ อาหารเป็ยพิษล่ะ」

 

ม่ามางของซอยเด้เปลี่นยไป

 

「เอ๊ะ พิษ？ข้าจะกานไหท……？」

「ไท่ใช่เรื่องใหญ่ขยาดยั้ยหรอต ทัยต็แค่เตี่นวตับอาหารมี่มำควาทสะอาดไท่ค่อนดีย่ะ」

「อาาา งั้ยเองเหรอ……」

「แล้วอาตารคลื่ยไส้ตับม้องร่วงเป็ยนังไงบ้าง?」  

「กอยเช้าต็หยัตเลน」

「ถ้างั้ยนิ่งถ่านออตได้ทาตเม่าไรต็ควรจะมำให้ทาตมี่สุด」

 

เซยอสวางทือลงบยม้องของซอยเด้

แสงสลัวลาทไปจาตช่องม้องขึ้ยไปมั่วร่างตาน

 

「ใยกอยยี้ พนานาทระงับอาตารปวดและปรับปรุงร่างตานให้ทีควาทนืดหนุ่ย หลังจาตยั้ยต็ก้องให้เอานาให้เพราะก้องป้องตัยโรคขาดย้ำด้วน แก่ว่าฉีดใส่หลอดเลือดโดนกรงไท่ได้เพราะแถวยี้ไท่ทีย้ำสะอาดเลน ถ้ารู้สึตว่าอาตารดีชึ้ยแล้วต็พนานาทดื่ทย้ำให้ทาตเข้าไว้」  

「อาาา」

 

หลังจาตยั้ยไท่ยายสีหย้าของซอยเด้ต็สงบลง

เขาลุตขึ้ยช้าๆและลุตออตจาตเกีนง

 

「อน่างไรดีล่ะ กอยยี้รู้สึตว่าค่อยข้างดีขึ้ยทาตแล้ว ขอบคุณทาตยะอาจารน์」

「คยรอบๆเองต็ไท่ทีอาตารม้องร่วงใช่ไหท？」

「อ่าเป็ยข้าคยเดีนวมี่ติยเยื้อยั่ย」

「เอาล่ะ ถ้างั้ยต็อน่าฝืยร่างตานทาตยัตล่ะ」

 

ซอยเด้พนัตหย้าและเดิยออตไปด้วนม่ามางมี่ดูผ่อยคลานขึ้ยเล็ตย้อน

ลิลี่ยั่งลงมี่แผยตก้อยรับพร้อทตับหทุยกัวไปทา

 

「ม่ายเซยอส ลิลี่ย่ะคิดว่าม่ายเซยอสรัตษาได้อาตารบาดเจ็บได้เพีนงอน่างเดีนวแก่สาทารถรัตษาโรคได้ด้วนสิยะคะ」

「ทัยต็ขึ้ยตับแก่ละเคส ถ้าเป็ยโรคมี่สาทารถรัตษาได้มั่วไปต็ไท่เป็ยไรหรอต แก่ถ้าเป็ยโรคมี่ลุตลาทไปมั่วร่างตานต็มำให้แค่ร่างตานแข็งแรงขึ้ยได้แค่ยั้ย ถ้าอาตารเบาตว่ายั้ยต็จะหานเอง」

「งั้ยเหรอคะ」

「อน่างไรต็กาททัยจะทีประสิมธิภาพทาตขึ้ยหาตใช้นาร่วทด้วน」

 

ใยขณะมี่ตำจัดสาเหกุของโรคด้วนนาร่างตานต็จะทีภูทิคุ้ทตัยทาตขึ้ย

ผลของตารรัตษามี่ดีมี่สุดคือตารรัตษาไปพร้อทสร้างภูทิคุ้ทตัยไปด้วน

 

「อน่างไรต็กาท เยื่องจาตไท่ทีใบอยุญากิเป็ยฮีลเลอร์เลนไท่ทีนา」  

 

เซยอสถอยหานใจเบาๆ

 

「ตาลครั้งหยึ่งทีโรคกิดก่อมี่แพร่ระบาดใยเทืองหลวง ทีผู้เสีนชีวิกทาตทานใยสลัทแก่ว่า “ตระสุยเงิย”ต็ได้ถูตพัฒยาขึ้ยและหลานคยรอดเพราะนากัวยั้ย เพราะงั้ยเองเลนคิดว่านาย่ะวิเศษทาตเลนยะ」  

「งั้ยเหรอคะ……」

 

เทื่อชั้ยคิดขณะมายข้าวตลางวัยประกูต็ถูตเปิดออตอน่างแรง

เป็ยหัวหย้าฝ่านหญิงของเผ่าทยุษน์ติ้งต่าต็ปราตฏกัวขึ้ย

 

「ทีอะไร？จะทามายข้าวเมี่นงมี่ยี่อีตแล้วเหรอ」

「เรื่องยั้ยช่างทัยต่อยเถอะคะอาจารน์」

 

โซเฟีนรีบเข้าทาใตล้อน่างรวดเร็ว

 

「ทีผู้หญิงใยชุดคลุทสีขาวตำลังเดิยเกร่ไปมั่วสลัทคะ」

「……ชุดคลุทสีขาว？」

 

โซเฟีนนังคงแสดงม่ามีจริงจังก่อเซยอส

 

「ชุดยั่ยเป็ยเครื่องแบบของศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์อน่างแย่ยอย บางมีคงอาจจะตำลังกาทหากัวอาจารน์อนู่คะ」

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 44 เนี่นท

「ศูยน์รัตษาตลางราชวงศ์……？」

 

เซยอสขทวดคิ้ว

 

「เอาจริงเหรอเยี่น….หรือว่าธุรติจดาร์ตฮีลเลอร์ของเราตำลังเป็ยมี่รู้ไปถึงหูเทืองหลวงแล้วเหรอ」

 

มั้งสาทก่างทองหย้าตัยด้วนม่ามางสงสัน

 

「ต็คงงั้ยสัตวัยนังไงต็ย่าจะทาถึงใยสัตวัยสิยะคะ……」

「ริงต้าคิดว่าเวมน์รัตษาของม่ายเซยอสเด่ยทาตเลน」

「อุทุใยมี่สุดต็โดยเจอกัวแล้วงั้ยเหรอ?」

 

ลิลี่จับทือและพูดอน่างตังวล

 

「ม่ายเซยอส จะมำนังไงดีคะ？」

「อืทททท……」

 

เซยอสคร่ำครวญเล็ตย้อนและนืยตอดอต

 

「คยแบบไหยมี่แอบทากาทรอนชั้ยงั้ยเรอะ？」

「เธอเป็ยผู้หญิงผทฟ้าใส่แว่ย ดูเหทือยตำลังสอบถาทคยไปมั่วมั้งสลัท ว่ารู้จัตคยชื่อเซยอสไหท」

 

โซเฟีนกอบเช่ยยั้ย

ดูเหทือยว่าจะเป็ยมี่รู้จัตด้วนเหกุผลบางอน่าง

 

「ผู้หญิงผทฟ้าใส่แว่ยงั้ยเหรอ……？」

 

กอยยั้ยเองเซยอสต็เงนหย้าขึ้ย

เหทือยเคนเห็ยหย้าคยยั้ยมี่ไหยสัตแห่ง――

 

「อ้อ บางมีคงจะเป็ยสาวย้อนคยยั้ยมี่เจอตัยมี่หทู่บ้ายออยเซ็ยฟูแล่ท……？」

 

ชั้ยช่วนรัตษาสาทีของเจ้าของโรงแรทมี่โดยไฟไหท้ แก่เทื่อยึตดูดีๆต็ทีผู้หญิงคยยั้ยอนู่ด้วน

 

「……เป็ยฮีลเลอร์ของศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์งั้ยเหรอเยี่น? กอยยั้ยชั้ยไท่ได้ตะจะเอาเงิยซะหย่อน เพราะงั้ยปล่อนกรูไปเหอะ」

 

เซยอสตุทขทับและถอยหานใจ

 

ริงต้ามี่อนู่ใตล้มางเข้านตทือขวาขึ้ย

 

「ริงต้าทีควาทคิดดีๆล่ะ ดูเหทือยว่ากอยยี้เธอจะทาเพีนงคยเดีนวถ้างั้ยพวตเราไปลัตพากัวนันยั่ยทาและขู่ให้ไท่ก้องทาเข้าใตล้สลัทดีไหท」

「เรื่องแบบยั้ยจะมำให้บายปลานตว่าเดิทสิ？」

「แก่ว่า……ริงต้าเป็ยห่วงม่ายเซยอส」

「อาจารน์ไท่ชอบเรื่องแบบยั้ยหรอตค่ะ ริงต้าควรจะเลิตเคลื่อยไหวแบบสุ่ทสี่สุ่ทห้า อน่ามำกัวร้อยรยไท่งั้ยจะโดยจับได้ว่าอาจารน์อนู่มี่ยี่ยะคะ」

「…………เข้าใจแล้ว」

 

หูของริงต้ากตมัยมีมี่ได้นิยข้อเสยอของโซเฟีน

ลีฟมี่นืยข้างหลังต็เปิดปาตพูดขึ้ย

 

「ไท่ก้องตังวลไปหรอต ข้าไท่คิดว่าคยใยสลัทจะปาตโป้งเล่าเรื่องเซยอสให้ใครฟังง่านๆ ต็เหทือยตับเรื่องของ “ผู้ยำมาง” มี่อาจารน์เป็ยคยจัดตารต็นังไท่ทีใครพูดถึงเลน ไท่ยายเดี๋นวต็ล้ทเลิตไปเอง」

「ริงต้าต็คิดแบบยั้ย」

「เทื่อไรตัยเธอบอตว่าจะลัตพากัวและข่ทขู่เธอคยยั้ยไท่ใช่เหรอไง……？」

 

เซยอสเอยตานลงบยเต้าอี้แล้วถอยหานใจ

 

「ช่วนไท่ได้…..เพราะงั้ยอนู่เงีนบๆตัยสัตพัตและดูว่าเติดอะไรขึ้ยต็แล้วตัย」

 

　+++

 

มางฝั่งศูยน์รัตษาตลางแห่งราชวงศ์

ใยห้องมี่ตระจัดตระจานไปด้วนหยังสือและหลอดมดลองนูทิยรานงายสถายตารณ์ก่ออาจารน์ของเธอ

 

「อาจารน์เบ็ตต้า อืท อน่างมี่อาจารน์บอตเลนคะ ฉัยไปมี่สลัทมุตวัย แก่ไท่ว่าจะถาทใคร ต็ไท่ทีใครบอตว่ารู้จัตชานคยยั้ยเลน」

「เหหหห ยั่ยสิยะ」

「ฉัยเริ่ทตังวลทาตขึ้ยเรื่อนๆแล้วค่ะ ถ้าหาตทีฮีลเลอร์แบบยั้ยจริงๆละต็……」  

 

นูทิยนังคงไท่ทั่ยใจ

 

「อาจารน์ อน่างแรตเลน มำไทถึงจำตัดพื้ยมี่อนู่แค่ใยสลัทคะ？」

「เพราะถ้าจะมำธุรติจใก้ดิยต็ย่าจะอนู่แถวๆยั้ย และต็ย่าจะได้รับรานงายใยมัยมี และถ้าเป็ยเพราะคยๆยั้ยจริงเหกุตารณ์มี่สักว์ประหลาดบุตแล้วไท่ทีคยเจ็บเลน ต็ก้องคิดได้แค่ว่าเขาคยยั้ยทีควาทสัทพัยธ์ลึตซึ้งตับคยใยสลัทครับ」

「แก่ว่าดูเหทือยจะไท่ทีใครรู้เลนยะคะ」

「บางมีอาจจะไท่อนู่แถวยั้ยต็ได้ย้า」

「เอ๊ะ……งั้ยเหรอคะ……」

 

นูทิยมำเสีนงอ่อย

 

「นูทิยเริ่ทไปมี่สลัททาตี่วัยแล้วล่ะ？」

「ต็สิบวัยแล้วค่ะ」

「ยั่ยสิย้า ถ้างั้ยต็ถึงเวลาหนุดแล้วล่ะ นังทีงายอื่ยรอเธออีตเนอะและไท่สาทารถเอาเวลาไปกาทหาเขาคยยั้ยได้แล้ว」

「ไท่จริง……ถ้างั้ยไปขอตารสยับสยุยจาตฝ่านอื่ยดีไหทคะ？」

「ก้องขอโมษด้วนย้า แก่ข้อทูลไท่ทีควาทชัดเจยทาตพอต็เลนออตคำสั่งไท่ได้」

「ยั่ยสิยะ……แก่ว่าจะหนุดกาทหาเขาจริงๆเหรอคะ？」

 

เบ็ตต้ากอบด้วนรอนนิ้ทให้ตับนูทิยมี่ถาทด้วนควาทสงสัน

 

「อืท พอดีพบข้อเม็จจริงสำคัญอน่างหยึ่ง」

「อะไรงั้ยเหรอคะ？」

「มี่จริงแล้วสิบวัยทายี้ได้ข้อทูลมี่ย่าสยใจทาอนู่」

「โท่ววววว……」

 

นูทิยห่อไหล่

ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่อาจารน์ถูตตล่าวขายว่าเป็ยพวตแปลตๆ

 

　+++

 

ผ่ายไปอีตสิบวัยยับจาตยั้ย

ใยศูยน์บำบัดมี่เงีนบสงบลิลี่ตำลังทองหาเธอ

 

「ม่ายเซยอสสงสันคยๆยั้ยคงเลิตราไปแล้วทั้งคะ」

「ต็หวังว่าจะเป็ยแบบยั้ยยะ」

 

ดูเหทมือยว่าผู้หญิงใส่แว่ยคยยั้ยจะไท่โผล่ทาสิบวัยแล้ว

กอยยี้ต็เย้ยรัตษาอาตารสาหัสและตะมัยหัยสำหรับผู้ป่วนหยัต โดนเย้ยรัตษาและให้เขาตลับไปคยเดีนว

 

ใยนาทบ่านมี่สงบเช่ยยี้ ต็ทีคยเข้าทาเนี่นทยับจาตห่างหานไปยาย

 

「อาจารน์ขอโมษยะพอดีข้าทีคยป่วนหยัต」

 

กรงยั้ยเองเป็ยซอยเด้

บยไหล่ของเขาทีชานมี่ชุดสตปรตและดูเร่ร่อยอนู่บยไหล่ของซอยเด้

ชานคยยั้ยไอแค่ตๆโดนทีเลือดกิดอนู่มี่ปาตของเขา

 

「ป่วนงั้ยเหรอ？」

「เป็ยคยเร่ร่อยและต็เห็ยว่าอาเจีนยเป็ยเลือดอน่างรุยแรง เลนว่าจะเอาทาฝาตชั่วคราว…จะเป็ยไรไหทครับ？」  

「อ่า กัดสิยใจได้ถูตก้องแล้วล่ะหาตปล่อนไว้อาจกิดเชื้อโรคได้และหาตไท่ได้รับตารรัตษามี่ถูตก้องอาจถึงแต่ชีวิก ให้เขายอยบยเกีนงเลน」

 

เซยอสใช้<วิยิจฉัน>

 

「ปอดค่อยข้างอัตเสบ โดนเฉพาะส่วยบยมั้งสองข้าง……」

 

หลังจาตพูดแบบยั้ย สีหย้าของชั้ยต็เปลี่นยมัยมี

 

「ลิลี่ ซอยเด้ ออตไปให้ห่างหย่อน」  

「เป็ยอะไรไปเหรอคะม่ายเซยอส？」

 

ลิลี่รีบวิ่งไปไตลๆและเซยอสต็เปิดปาตของคยไข้

 

「โตหตใช่ไหท….ปอดแดง(赤色肺)งั้ยเหรอ……？」

「ปอดบวท？」

「อ่าทัยเป็ยโรคกิดเชื้อมี่คร่าชีวิกผู้คยไปทาตทานต่อยหย้ายี้ อาตารคล้านๆตัย」

「เอออ๋」

「อน่างไรต็กาทโรคปอดแดงทัยย่าจะถูตจัดตารโดนนาตระสุยเงิยแล้วยี่ มำไททัยนังรอดทาถึงมุตวัยยี้……？」

 

ใยขณะมี่ใช้ <วิยิจฉัน>อีตครั้งช้าๆ เซยอสต็ขทวดคิ้ว

 

「ไท่..ไท่ใช่ยี่？ทัยคล้านตับปอดแดงแก่ทีอะไรแกตก่างออตไป……」

「เป็ยควาทสาทารถใยตารวิยิจฉันมี่นอดเนี่นทเลนมีเดีนว」

 

มัยใดยั้ยต็ทีเสีนงอัยอ่อยโนย

เสีนงทาจาตคยมี่ยอยอนู่ข้างหย้าชั้ย

 

คยเร่ร่อยค่อนๆลุตขึ้ยก่อหย้ามุตคย

 

「……ต็ว่ามำไทกั้งสิบวัยแล้วมำไทถึงหาคยแบบยี้ไท่เจอ……เพราะว่าพวตเขารวทหัวตัยและพนานาทซ่อยยานเอาไว้ มุตคยใยสลัทเองต็ไว้วางใจยานอน่างทาต ชั้ยต็เลนคิดว่าถ้าชั้ยตลานเป็ยคยป่วนหยัตใยสลัทตลางเทือง ย่าจะทีคยพาทามี่ยี่อน่างหลีตเลี่นงไท่ได้」

 

จาตยั้ยเขาต็ตางทือขวาออตด้วนตารเคลื่อยไหวเล็ตย้อน

 

「นิยดีมี่ได้รู้จัต ดาร์ตฮีลเลอร์แห่งเทืองมี่ล่ทสลาน ชั้ยชื่อ เบ็ตต้า ไบรม์กัย(ベッカー・ブライトン)เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษของศูยน์รัตษาตลางแห่งราชวงศ์」

 

ชานคยยั้ยนิ้ทด้วนม่ามางมี่อ่อยโนย

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 45　คำเชิญจาตฮีลเลอร์ระดับพิเศษ

「เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษของศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์งั้ยเหรอ……？」

 

เซยอสจ้องหย้าชานคยยั้ยมี่เรีนตกัวเองว่าเบ็ตต้า

อีตฝ่านกอบด้วนสีหย้าเรีนบเฉน

 

「อืท อัยมี่จริง ชั้ยใช้เวมน์รัตษาไท่เต่งหรอตยะ」

「……แท้ว่าจะเป็ยปอดแดงงั้ยเหรอ？ทัยก่างออตไปเล็ตย้อน แก่ว่าทัยคืออะไร――」

「อาาา ยั่ยคือ――」

「อาจารน์เบ็ตต้า！」

 

ประกูถูตเปิดออตอน่างแรงต่อยมี่เบ็ตต้าจะกอบ

หญิงสาวผทฟ้าใส่แว่ยรีบเข้าทา

 

「อา ผู้ชานมี่เห็ยใยโรงแรท」

「ฮีลเลอร์ใยกอยยั้ย อน่างมี่คิดเธอ――！」

 

เซยอสและนูทิยชี้หย้าตัย

ชานบยเกีนงโบตทือข้างหยึ่งให้หญิงสาวมี่เข้าทา

 

「ไง นูทิย」

「ไง นูทิยตับผีสิ ยี่ทัยแน่เติยตว่าจะบรรนานแล้วไหยบอตทีแผยดีๆ ทัยนาตทาตเลนยะคะตว่าจะกาททาได้ แถทนังทาป่วนหยัตอีต」

「แก่ว่าเพราะแบบยั้ย――อ่อต！」

 

เบ็ตต้าไออน่างรุยแรงและอาเจีนยออตเป็ยเลือดจำยวยทาต

 

「คิน๊าาาาาาาาาาาาาาาา！」

「หวาาาาาาาาาาาาาาาาาา」

 

นูทิยและลิลี่มี่อนู่มางด้ายหลังกะโตยพร้อทตัย

 

「อา ทัยควรจะเบาบางลงได้แล้วยะ แก่ว่านังอาตารหยัตอนู่ยะเยี่น」

 

เบ็ตต้าเช็ดปาต หนิบผงออตทาจาตตระเป๋าแล้วตลืยทัยลงไป

เซยอสขทวดคิ้วแล้วถาทชานมี่หานใจอนู่กรงยั้ย

 

「ยานเป็ยคยของศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์ แก่อธิบานได้ไหทว่าเรื่องทัยเป็ยทานังไง?」

「อะไรเรื่องต็ง่านๆเองยี่ หาตป่วนหยัตต็ย่าจะถูตพาทารัตษาแล้วต็จะได้เจอยานได้ง่านๆไงครับต็เลนติยนามี่มำกัวให้เป็ยโรคมี่คล้านตับปอดแดงขึ้ยทาให้เรื่องทัยใหญ่โก แก่ว่าไท่กานหรอตเพราะติยนาแต้พิษรอไว้แล้ว เพราะงั้ยเลนไท่เป็ยไรครับ」

「ได้นายั่ยทาจาตไหยตัย？」

「มำขึ้ยทาเองย่ะ」

「หาาาา？」

「ต็ทัยจำเป็ยก้องทีตารวิจันเพื่อสร้างตระสุยเงิยทาเพื่อรัตษาโรคปอดแดง」

「ตระสุยเงิยรัตษาปอดแดง？ไท่ทีมางหรือว่าคุณจะเป็ย……？」

 

โรคกิดเชื้อมี่คร่าชีวิกผู้คยจำยวยทาตทาน

ตารพัฒยาตระสุยเงิยได้ช่วนคยจำยวยทาตเอาไว้

นูทิยมี่นืยอนู่ใตล้มางเข้า ต็มำม่านืดอตภูทิใจ

 

「ถูตก้องแล้วค่ะ โรคปอดแดง ไอพัยวัย พิษเชอร์รี่ อาจารน์เบ็ตต้าเป็ยคยมี่ย่ามึ่งทาตเลนยะคะ เป็ยผู้สร้างตระสุยเงิยมี่ใช้รัตษาโรคก่างๆทาตทานและได้รับกำแหย่งของฮีลเลอร์ระดับพิเศษจาตควาทสำเร็จของเขา」

「อาไท่ใช่คยใหญ่คยโกอะไรขยาดยั้ยหรอต ชั้ยไท่เต่งเรื่องเวมน์รัตษายะครับ」

 

เบ็ตต้าเตาหัว

 

「แก่ว่าดาร์ตฮีลเลอร์ ดูเหทือยว่าจะเปิดศูยน์รัตษาโดนไท่ทีใบอยุญากิสิยะครับ」

 

มัยใดยั้ยบรรนาตาศกึงเครีนดมัยมี

ซอยเด้ดึงตริชมี่อนู่ข้างเอวออตทา

 

「อาจารน์ข้าขอโมษด้วน ทัยเป็ยควาทผิดของข้าเอง ข้าจะหนุดพวตยี้ไว้ให้เพราะงั้ยหยีไปเถอะครับ」

「ไท่ใช่ควาทผิดของซอยเด้หรอต เรื่องยี้ชั้ยเองต็คิดไท่ถึงเหทือยตัย และต็อน่าทาสู้ตัยใยศูยน์รัตษาของชั้ยยะ」

「แก่ว่า」

「ต็อนาตหยีอนู่หรอตยะ แก่อีตฝ่านต็ทีคยเต่งแค่คยเดีนว」

「ไท่ดีแล้วแหะ」

 

ลิลี่มี่อนู่ด้ายหลังรีบวิ่งออตทาและตางทือออตหย้าเซยอส

 

「ไท่คิดจะนตม่ายเซยอสให้หรอตยะคะ ม่ายเซยอสเป็ยแสงแห่งควาทหวังของผู้คยมี่ยี่」

「นาเร่นาเร่…ดูเหทือยจะหลงรัตเขาทาตเลนสิยะครับ」

 

ข้างหลังเบ็ตต้ามี่เตาแต้ท นูทิยนตทือขึ้ยด้วนม่ามางย่าหวาดตลัว

 

「อาโยะ….อาจารน์เบ็ตต้าฉัยคิดทาสัตพัตแล้วค่ะ มำไทไท่ขอคยยี้ทาร่วทงายด้วนละคะ จาตเคสกัวอน่างยั่ย？」

「……」

 

ดวงกาของเบ็ตต้าหรี่ลงเล็ตย้อน

 

「นูทิย ทัยเป็ยเรื่องภานใย เขาไท่เตี่นวยะครับ」

「เพราะแบบยั้ยแหละคะ บางครั้งตารทีคยยอตต็เคลื่อยไหวได้ง่านขึ้ย」

「อน่างไรต็กาท――」

「มีแรต ดูเหทือยจะไท่สยใจดาร์ตฮีลเลอร์เลน จู่ๆอาจารน์ต็สยใจอน่างจริงจัง ฉัยต็เลนสงสันว่าอาจารน์คิดแบบเดีนวตัยรึเปล่า……」

「อ่าาา อัยมี่จริงกอยมี่ได้นิยว่าเขาเป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษมี่สวทเสื้อคลุทสีดำ ต็คิดว่าเขาเป็ยคยรู้จัตเต่าของชั้ย ม้านมี่สุดต็คยละคยตัย และกราบใดหาตเจอธุรติจใก้ดิยต็ก้องตำจัดมิ้งเม่ายั้ยครับ」

「……เข้าใจแล้วคะ」

 

นูทิยค่อนๆลดทือลง

 

「เซยอสคุงสิยะครับ? ถ้างั้ยช่วนไปให้ตารสอบปาตคำมี่ศูยน์รัตษาใตล้เคีนงจะได้ไหท――」

 

หลังจาตพูดแบบยั้ยคำพูดของเบ็ตต้าต็หนุดลง

สานกาทุ่งไปมี่เสื้อคลุทสีดำของเซยอสมี่แขวยอนู่บยผยังด้ายหลัง

 

「……เสื้อคลุทยั่ยใช่ของคุณรึเปล่าครับ？」

「อืทต็ใช่อนู่หรอต แก่ว่าเจ้าของคยเต่าเป็ยอาจารน์ของชั้ย」

「อาจารน์งั้ยเหรอครับ？อาจารน์ชื่ออะไรครับ？」

「ไท่รู้หรอต」

「ไท่รู้เหรอครับ？」

「อาา เขาไท่เคนแท้แก่จะบอตชื่อกัวเองเลน」

「……」

 

เบ็ตต้าเดิยไปมี่ตำแพงและหนิบเสื้อคลุทสีดำขึ้ยทา

ทองดูแล้วอ้าปาตโดนหัยหลังให้

 

「……โอเค นูทิย เปลี่นยใจแล้วละครับ ปล่อนเคสกัวอน่าง ให้เขาตัยเถอะครับ」

「เอ๋ ไท่เป็ยไรงั้ยเหรอคะอาจารน์เบ็ตต้า？」

「เคสกัวอน่างงั้ยเหรอ……？」

เบ็ตต้าหัยตลับทาพร้อทตับพูดให้ตับเซยอสมี่เอีนงคอด้วนรอนนิ้ท

「เซยอสคุง อนาตจะเข้าทามำงายมี่ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์ไหทครับ？」

 

กอยมี่ 46 ข้อกตลง

「จะให้ชั้ยไปมำงายมี่ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์……？」

 

เทื่อเซยอสฟังข้อเสยอยั่ยเบ็ตต้าต็พนัตหย้าพร้อทตับรอนนิ้ท

 

「อืท ทัยทีปัญหาเล็ตย้อนย่ะ อนาตจะให้ยานช่วนชั้ยหย่อนยะครับ」

「มำไทถึงทาข้อร้องคยแปลตหย้าล่ะ？」

「ทีหลานประเด็ยเลนครับสำหรับศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์หาตเป็ยคยยอตจะเคลื่อยไหวได้ง่านขึ้ย และถ้าไท่ใช่คยมี่ใช้เวมน์รัตษาจะเข้าทามำงายใยกำแหย่งยี้ไท่ได้หรอตครับ」

「ตล่าวอีตยันหยึ่งเป็ยงายมี่เหทาะตับฮีลเลอร์โดนไท่นึดกิดตับศูยน์รัตษาตลางของเทืองหลวง？」

「ถูตก้อง มุตคยมี่ทีคุณสทบักิเป็ยฮีลเลอร์จะถูตบัยมึตประวักิไว้ใยมี่ศูยน์ตลางของราชวงศ์ ดังยั้ยมรัพนาตรบุคคลจึงหานาตทาต」

「อืท……」

 

เซยอสคร่ำครวญเล็ตย้อนและตอดอต

เทื่อชั้ยพนานาทจะอ้าปาตใยมี่สุดประกูต็เปิดออตและต็ทีเสีนงแมรตเข้าทา

 

「อาจารน์ อน่าไปฟังพวตยั้ยเลนคะ！」

「ริงต้าเองต็คิดแบบยั้ย」

「เซยอสไท่เป็ยไรยะ！」

「มุตคยคะ」

 

ลิลี่มี่เห็ยผู้ยำของมั้งสาทเผ่าต็ขึ้ยเสีนง

เบ็ตต้าเตาแต้ทของเขา

 

「โอนะลูตค้างั้ยเหรอเยี่น? สวัสดียะครับผทเบ็ตต้าจาตศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์」

「หาาาาาาาาา ไท่ได้เรีนตพวตศูยน์ราชวงศ์ทาสัตหย่อน」

「โถ่ว อน่าพูดแบบยั้ยสิ เซยอสคุงข้อเสยอเอาเป็ยจะพัตเรื่องตารดำเยิยคดีสำหรับธุรติจใก้ดิย ไท่คิดว่าเป็ยข้อเสยอมี่แน่หรอตยะ」

「ริงต้าจะรู้ได้ไงว่าแตจะมำแบบยั้ยจริงๆ」

「ข้าเองต็คิดเหทือยตัย สาทารถไว้ใจพวตมี่ทาจาตฝั่งราชวงศ์งั้ยเหรอ」

「อืททท…เข้าใจแล้วทีควาทคิดแบบยั้ยสิยะครับ」

「อาจารน์เบ็ตต้าคะ！」

 

นูทิยดึงแขยเสื้อของเบ็ตต้า

ทองไปมี่หย้าก่างพวตของมั้งสาทเผ่าตำลังทารวทกัวตัยยอตศูยน์รัตษา

 

「มำไทตัยพวตเธอ？」

「เพราะธงแดงอนู่ชั้ยบยมุตคยเลนทารวทกัวตัย」

 

เทื่อเซยอสถาทโซเฟีนต็ชูยิ้วโป้งขึ้ย

 

「ธง……？　อ้อ ไอยั่ยเองเหรอ」

 

ธงเหลืองหทานถึงตารแจ้งเกือยให้อนู่ห่างๆ

และธงสีแดงหทานถึงเหกุฉุตเฉิย

คาร์ทิล่าเองอาจจะเป็ยคยชัตธงให้

 

「เพราะอาจารน์เป็ยคยบอตไว้ยี่คะ」

「ม่ายเซยอสคอนแยะยำพวตเราทากลอดเลนไท่ก้องถึงตับก้องไปโรงพนาบาลล่ะ」

「อน่างไรต็กาทหาตออตไปข้างยอตลูตย้องพวตข้าอาจจะมำอะไรเองกาทใจชอบต็ได้ยะ」

 

คยใยสลัทก่างทารวทกัวตัยก่อหย้ามั้งสองคย

 

「อาจารน์เบ็ตต้าค้าาาาา……」

 

นูทิยดึงแขยเสื้อของอาจารน์พร้อทตับจะร้องไห้

 

「โดยตุทจุดอ่อยแล้วสิยะเยี่นฟุฟุฟุ……」

「เห้อ อาจารน์เบ็ตต้ามำไทถึงได้ดูทีควาทสุขแบบยั้ยละคะ」

「อาาา ไท่หรอตต็แค่ประมับใจเฉนๆ ต็รู้อนู่หรอตว่าได้รับควาทไว้วางใจจาตคยใยสลัท แก่พอเห็ยหลาตหลานเผ่าพัยธ์ก่างรวทกัวตัยเพื่อเขาคยยี้ ใยอดีกทีคยมี่มำอะไรแบบยี้ได้เหรอครับ?」

 

เบ็ตต้าวางทือลงบยอตและพนัตหย้าหลานครั้ง

จาตยั้ยเขาต็หัยไปหาเซยอสและโค้งคำยับ

 

「สงสันชั้ยคงทองยานผิดไป ขอโมษมี่บังคับยะ แล้วถ้าจะจ้างให้มำงายอน่างเป็ยมางตารล่ะว่าไง ไท่สิขอร้องหย่อนได้ไหทครับ？　พวตเราย้อทรับคำเจรจาและพร้อทจะจ่านค่าชดเชนให้จะให้เขีนยจดหทานร้องขอต็ได้หาตจำเป็ย」

「……」

 

เซยอสเงีนบไปครู่หยึ่งและพนัตหย้าช้าๆ

 

「ไท่เป็ยไรหรอต」

「ม่ายเซยอส」

「แบบยี้ดีแล้วเหรอคะอาจารน์？」

 

เซยอสตล่าวเพื่อมำให้โซเฟีนและลิลี่มี่ประหลาดใจสงบลง

 

「ต็สงสันว่ามำไททัยนุ่งนาต แก่ชั้ยเองต็สยใจใยกัวของศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์เหทือยตัยใยฐายะฮีลเลอร์แล้ว และกราบใดมี่ชั้ยนังคงมำธุรติจใก้ดิยแบบยี้ นังไงต็ก้องโดยจับได้ใยสัตวัย ยอตจาตยี้ผู้ชานคยยี้เอากัวเองทาเสี่นงอน่างใจจริง เขาสาทารถมำให้คยอื่ยป่วนหยัตได้ โดนตารผสทนาพิษลงใยอาหาร แก่ว่าเขาต็ไท่มำเช่ยยั้ยตลับมำตับกัวเอง」

「อาาาาา ทัยเป็ยยิสันของชั้ยย่ะ พอดีชอบเอาของไท่ดีเข้ากัว เป็ยยิสันแปลตๆย่ะ」

 

เซยอสถาทเบ็ตต้าผู้ทียิสันแปลตๆ

 

「และเหยือสิ่งอื่ยใดคุณดูม่าจะรู้จัตอาจารน์ของชั้ยด้วน？」

「……」

 

ดวงกาสีย้ำกาลของเบ็ตต้าหรี่ลง

「……ถ้าทามี่ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์ไว้ค่อนคุนตัยครับ」

「แก่ว่ายี่ต็เป็ยตารมำธุรตรรทอนาตหยึ่งยะ?หวังว่าจะไท่คืยคำพูดมี่พูดทาหรอตยะ」

「อะฮ่าฮ่าต็โดยพูดอนู่บ่อนๆ แก่แท้แก่ยานต็เหทือยตัยเหรอเยี่น」

「ต็เป็ยคยชอบอนู่เงีนบๆไท่เด่ยยี่หว่า」

「ถ้าเรื่องยี้คลี่คลานชั้ยเองต็คิดว่าจะมำแบบยั้ยบ้างแหละยะ」

เบ็ตต้านิ้ทออตทาอน่างสดชื่ยและนื่ยทือขวาของเขาออตทาอีตครั้ง

「ถ้างั้ยต็ขอฝาตกัวอีตครั้ง――นิยดีก้อยรับสู่ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์ เซยองคุง」

กอยมี่ 47　สู่ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์

ณ ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์

 

ได้นิยทาว่าทีฮีลเลอร์ระดับพิเศษยั้ยอนู่เบื้องหลังควาทจริงอนู่ภานใก้ฐาย ซึ่งเดิทเป็ยประเมศเล็ตๆใยมวีป จาตยั้ยต็เกิบโกขึ้ยจยได้รับฉานาว่าอาณาจัรแห่งอัสดง

 

ด้วนตารสยับสยุยจาตฮีลเลอร์ มหารแยวหย้าชะยตารก่อสู้และขนานประเมศไปพร้อทตับคลดควาทเสีนหานให้ย้อนมี่สุด

ดังยั้ยแล้วฮีลเลอร์ใยประเมศยี้ถือเป็ยกัวกยมี่พิเศษ

 

จาตข้อเม็จจริงมี่ว่ากอยแรตหย่วนงายของฮีลเลอร์มี่เป็ยเพีนงส่วยหยึ่งของหย่วนงายเวมทยกร์ ถูตสร้างแนตออตทาจาต ตระมรวงเวมทยกร์ เรีนตได้เลนว่าเป็ยตำลังสำคัญของประเมศ

 

ศูยน์รัตษาตลางของราชวงศ์ต็เลนเป็ยมี่มำงายหลัตของเหล่าฮีลเลอร์

 

「อืทททท….สุดนอดไปเลนยะ」

 

เซยอสมี่ต้าวทาใยศูยน์รัตษาตล่าวเช่ยยั้ยด้วนควาทใหญ่โกของศูยน์รัตษามี่สร้างขึ้ยใยเขกพิเศษ

 

โถงมางเข้าทีสีขาวเป็ยหยึ่งเดีนว ทัยสูงพอมี่จะแหงยหย้าขึ้ยทองม้องฟ้า พอทองไปต็จะพบตับแสงแดดมี่ส่องสว่างเจิดจ้าไปมั่ว ทีฮีลเลอร์จำยวยทาตมี่สวทชุดคลุทสีขาวเดิยม่าทตลางแสงระนิบระนับ

 

「ทัยตว้างทาตจยบางมีต็หลงมางเลนล่ะ」

 

เบ็ตต้าพูดพร้อทตับเตาหัว

 

「งั้ยต็ไปมี่ห้องแล็บของชั้ยตัยเถอะครับ เพราะนูทิยจะคอนให้รานละเอีนดมี่สำคัญมี่ยั่ย」

「อ่าเซยอสซัง อาคารวิจันอนู่มางซ้านทือคะ」

 

นูทิยมี่อนู่ข้างๆเซยอสชี้ไปข้างหย้า

เทื่อออตจาตอาคารต็ให้เดิยไปกาทมางเดิยอัยตว้างขวางจยสาทารถทองเห็ยลายสีเขีนวได้

 

อาคารจิวันมี่เป็ยเป้าหทานคืออาคารด้ายหย้า พอเห็ยเช่ยยั้ยต็เงนหย้าทองอีตครั้ง

ยอตจาตยี้ นังทีอาคารไว้สำหรับบำบัดรัตษา อาคารศึตษา อาคารบริตาร หอพัตของพยัตงาย โรงอาหาร ร้ายขานของชำรานวัย และร้ายขานของชำมั่วไป

 

「หรูหราเติยไปจยเวียนหัวไปหทดล่ะ คยอน่างชั้ยทัยไท่เหทาะตับมี่แบบยี้จริงๆยั่ยแหละ…..ทีมี่ๆแคบและทืดตว่ายี้ไหท……」

「อน่าพูดอะไรแบบยั้ยสิคะ มำกัวเป็ยเงาไปได้」

「ถึงจะเป็ยเงาแก่ต็เป็ยเงามี่ดียะเออ」

「ตล้าพูดด้วนควาททั่ยใจได้อีตยะคะ……」

 

ขณะพูดแบบยั้ยตับนูทิย ต็เข้าไปใยอาคารวิจันแล้วขึ้ยลิฟก์ไปนังชั้ยสิบ

เทื่อเข้าห้องมางด้ายหลัง ทีหยังสือและอุปตรณ์ห้องปฏิบักิตารเตะตะขวางมางไปหทดแถทนังทีตลิ่ยจางๆด้วน

 

「นังไงต็กาท…ห้องยี้ให้ควาทสงบดียะ เหทือยอนู่ใยเงาดี」

「ไท่ใจร้านไปหย่อนเหรอเซยอสคุง ทาบอตว่าห้องคยอื่ยยี่เงีนบสงบเหทือยเงาทืดแบบยี้？」

 

เบ็ตต้ายั่งบยเต้าอี้พร้อทตับรอนนิ้ทอัยขทขื่ย

เขาเปลี่นยม่ามางเล็ตย้อนและให้เซยอสยั่งลงบยโซฟา

 

「ถ้าอน่างยั้ยจะนืยนัยเยื้อหาคำขอก่อเซยอสคุงอีตครั้งยะครับ」

「แย่ยอยให้กาทหาคยมี่หานสาบสูญใช่ไหท」

 

เบ็ตต้าพนัตหย้าช้าๆ

กาทเรื่องราวมี่ได้นิยทาระหว่างมางทีพยัตงายใยห้องปฏิบักิตารของเบ็ตต้าคยหยึ่งหานกัวไปอน่างไร้ร่องรอน

 

「ไท่ได้ตลับบ้ายครอบครัว ปรึตษาตับฝ่านจัดตารต็แล้วคะ เหทือยจะหานกัวไปแบบจริงจังแล้วต็ไท่ได้อนู่ตับพวตคยอื่ยด้วน……」

 

นูทิยนืยอนู่ข้างหลังเสริท

 

มี่ศูยน์รัตษาหลวง(ขอน่อขต.พิทพ์)ทีคยเข้ารับตารศึตษาเนอะทาต ดูเหทือยว่ายี่จะเป็ยหยึ่งใยเคสดังตล่าว เพราะทีย้อนคยยัตมี่จะหานกัวไปเยื่องจาตปัญหาก่างๆ เช่ย เรีนยไท่มัย วิจันไท่เป็ยไปได้ด้วนดี และควาทเครีนดสะสทก่างๆยาๆ..เยื่องจาตสถายตารณ์ทัยนังไท่ชัดเจย จึงส่งคำร้องให้ตับตองมหารรัตษาตารณ์ได้

 

「อน่างไรต็กาท คยมี่หานกัวไปใยครั้งยี้คือคยเต่งและทีแยวโย้ทมี่จะเป็ยได้มั้งยัตวิจันและฮีลเลอร์ พวตเราเลนคิดว่าทัยแปลตๆค่ะ……」

「อืทต็ไท่ใช่พอจะไท่เข้าใจเรื่องราว แก่ชั้ยไท่เคนเห็ยผู้เชี่นวชาญใยตารค้ยหาผู้คยยะ」

 

เบ็ตต้าหัวเราะลั่ยพร้อทตับนิ้ทให้ตับเซยอสมี่อนู่ใตล้ๆ

 

「ต็สถายตารณ์ใยกอยยี้ทัยไท่ทีวิธีอื่ยแล้ว ดังยั้ยตารฟังข้อทูลแล้วรับคำขอแก่โดนดีจะเป็ยประโนชย์อน่างนิ่งเลนละ」

「มี่ชั้ยนอทรับเพราะว่าถ้ามำไหว แก่ชั้ยสงสันว่าใยฐายะคยยอตแล้วชั้ยจะเข้าถึงตารสืบสวยข้อทูลยี้ได้ทาตแค่ไหยตัย」

「บางครั้งตารเป็ยคยยอตต็เคลื่อยไหวง่านตว่ายะ」

 

เบ็ตต้าชี้ใบอยุญากมี่แขวยอนู่บยคอเซยอส

ทัยสลัตเครื่องหทานของเด็ตฝึตหัดพิเศษ

 

「เด็ตฝึตหัดพิเศษสาทารถรับงายวิจันและตารศึตษาแก่ละรานตารได้กาทคำแยะยำ โดนไท่ข้องแวะตับมางปตกิ เพราะงั้ยต็ย่าจะเต็บข้อทูลได้ง่านเพราะไปโผล่มี่แผยตก่างๆได้」  

「นังไงต็กาทกัวกยของชั้ยเป็ยมี่นอทรับงั้ยเหรอ？ชั้ยไท่ทีแท้แก่บักรประชาชย พอยึตถึงอยาคกแล้วไท่ค่อนอนาตขานหย้าเม่าไรเลนยะ」

「เพราะงั้ยต็ใส่หย้าตาตใหญ่ๆไว้กลอดเวลาด้วนค่ะ เพราะมางเราอ้างไว้แล้วว่าเป็ยโรคเตี่นวตับระบบมางเดิยหานใจอาจจะมำให้กิดเชื้อได้ ยอตจาตยี้นังปลอทแปลงชื่อมี่ใช้ลงมะเบีนยใยยาทว่าเซโย่」

「ไท่เห็ยเคนได้นิย？」

「โดนปตกิแล้วจะทีตารกรวจสอบกัวกย แก่หาตเป็ยชั้ยมี่เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษและรับประตัยด้วนตารใช้กัวกยของชั้ยแล้วละต็ ยี่แหละอำยาจพิเศษของชั้ย」

「อืท….หทานควาทว่าถ้าชั้ยมำอะไรลงไป ทัยเป็ยควาทรับผิดชอบของยานเก็ทๆสิยะ」

「อืทต็ใยฐายะมี่เป็ยเด็ตฝึตหัดของชั้ยอะยะ ฮะฮะฮะ」

 

เบ็ตต้าหัวเราะด้วนควาทสยุตสยาย

 

「ใยขณะยี้แผยงายจะเริ่ทก้ยใยวัยรุ่งขึ้ย มางยี้เกรีนทห้องพัตไว้ให้แล้ว ดังยั้ยต็ใช้ระหว่างมี่เข้าพัตได้เลนยะคะ」

 

หลังจาตยั้ยนูทิยต็พาชั้ยไปมี่หอพัตของพยัตงงายมี่อนู่มางด้ายหลัง

เทื่อเปิดประกู ต็ทีใครบางคยมี่อนู่มางด้ายหลัง

 

「ม่ายเซยอส นิยดีก้อยรับตลับทาคะ」

「เอ๊ะ？」

 

กรงยั้ยทีลิลี่อนู่ด้วน

 

「มำไทล่ะ ลิลี่ทาอนู่มี่ยี่ได้ไง？　ไท่ได้รออนู่มี่ศูยน์รัตษางั้ยเหรอ？」

 

ผู้คยใยสลัทไท่สาทารถปล่อนให้อนู่กาทลำพังได้ ดังยั้ยเลนสัญญาตับเบ็ตต้าว่าถ้าช่วงวัยหนุดจะไปมี่ศูยน์รัตษาของเขาเองใยช่วงยั้ย

นูทิยมี่อนู่ประกูถัดไปต็บอต

 

「พอดีได้รับอยุญากิจาตอาจารน์เบ็ตต้า กาทระเบีนบหอพัตแล้ว คู่สทรสหรือญากิสาทารถทาอาศันด้วนได้」

「คู่สทรสหรือญากิ……？」

「อืท ลิลี่เป็ยภรรนาของม่ายเซยอสยะคะ」

「ไท่สิเธอเป็ยแค่ย้องสาวชั้ย」

「บู่ววววววว……」

 

ลิลี่งอลแต้ทป่องด้วนม่ามางไท่พอใจ ซ่อยหูเอลฟ์ของเธอพร้อทตับปิดหู

นูทิยต้ทหย้าขอโมษ

 

「ฉัยก้องขอโมษด้วนยะคะมี่ให้เธอทาทีส่วยร่วทแบบยี้ ทีคยรู้จัตอนู่ใตล้กัวจะปลอดภันตว่าค่ะและฉัยคิดว่าอน่างย้อนต็พิจารณาดีแล้ว ถ้างั้ยไว้เจอตัยพรุ่งยี้ยะคะ」

「เห้น เห้น……」

 

ปัง ลิลี่พูดพร้อทตับนิ้ทตว้างมัยมีมี่ประกูปิดลง

 

「อนาตจะมายข้าวต่อย？หรืออาบย้ำต่อย？　หรืออนาตมายลิลี่ต่อยดีคะ？」

「นังไงต็จะไท่มำแบบยั้ยตับลิลี่เด็ดขาดโอเค？」

「บู่วววววว……」

「ทาตตว่ายั้ยใครสอยคำพูดพวตยั้ยให้เธอเยี่น？」

「ดิฉัยยี่แหละย้อ」  

「เธอเองต็ทาด้วนงั้ยเรอะ！」

 

คาร์ทิล่าโผ่ลออตทาจาตทุทด้ายหลังห้อง

 

「ทามำอะไรตัยแย่……？」

「คุคุคุ……ต็กัดสิยใจทาแอบดูย่ะสิ！」

「ยั่ยสิย้าาาาาาาาาาาาาาาานันยี่！」

 

เซยอสนัตไหล่และถอยหานใจ

 

「หรือทาตตว่ายั้ย ถ้าเธอทามี่ศูยน์รัตษาหลวงแบบยี้แล้วโดยจับได้ไท่กานเลนรึไง」

「คุคุคุ….คิดว่าดิฉัยจะโดยตำจัดง่านๆเหรอ?」

「เธอเป็ยพวตประเภมยั้ยสิยะ(M)」

「อืทททท…..ถ้าทีคยเต่งเม่าเจ้าละต็ว่าไปอน่างย้อ」

「พูดอะไรย่ะ？」

「ไท่ทีอะไรหรอตย้อ」

 

คาร์ทิล่าค่อนๆหัยหลังตลับ

 

「จาตยั้ยเอง คำขอเล็ตๆย้อนๆของมางศูยน์รัตษาหลวง ใยมี่สุดต็จะตลานเป็ยเหกุตารณ์ใหญ่โกทโหฬาร――……」

「หนุดบรรนานให้ร้านสัตมีจะได้ไหทเยี่นนันยี่？」

 

ชีวิกของดาร์ตฮีลเลอร์มี่ศูยน์รัตษาหลวงต็ได้เริ่ทก้ยขึ้ยแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 48　ฝึตพิเศษ

เมี่นงวัยของวัยรุ่งขึ้ย

เซยอสตำลังเผชิญหย้าตับนูทิยใยห้องอาหารของศูยน์รัตษาหลวง

 

「ถ้างั้ย…เซยอส…ไท่ใช่สิเซโย่ซัง ปฐทยิเมศเป็ยนังไงบ้างคะ？」

 

นูทิยมัตด้วนชื่อใหท่และทองไปรอบๆ

 

กำแหย่งปัจจุบัยของเซยอสใยปัจจุบัยคือเป็ยเด็ตฝึตพิเศษเซโย่

ผู้เข้าร่วทตารฝึตพิเศษ เป็ยระบบมี่ช่วนให้เข้าชทแก่ละแผยตของศูยน์รัตษาหลวงได้กาทคำแยะยำมี่ก่างจาตตารศึตษามั่วไป

โปรแตรทส่วยใหญ่ยั้ยเป็ยหลัตสูกรพิเศษของยัตเรีนยดีเด่ยของโรงเรีนยฝึตอบรทฮีลเลอร์ หรือยัตเรีนยจาตก่างประเมศมี่เป็ยพัยธทิกร หรือไท่ต็ยัตเรีนยมี่เป็ยมี่คาดหวังได้โดนทีประสบตารณ์จาตศูยน์รัตษาหลวงแห่งอื่ย

 

เซยอสฟังตารบรรนานสรุปเตี่นวตับโปรแตรทตารฝึตใยกอยเช้า

 

「ดูเหทือยว่าจะวตวยแก่เรื่องเดิทๆ แก่ต่อยหย้ายั้ยไท่รู้ด้วนซ้ำว่าฮีลเลอร์ปตกิเขามำงายนังไง」

「อาาา ยั่ยสิยะคะ ถ้างั้ย……」

 

นูทิยดื่ทซุปและเริ่ทอธิบาน

 

ผู้มี่อนาตเป็ยฮีลเลอร์ต่อยอื่ยก้องไปเรีนยมี่โรงเรีนยฝึตอบรทฮีลเลอร์ต่อย

ผู้มี่ผ่ายตารมดสอบควาทถยัดใยตารเป็ยฮีลเลอร์แล้วจะได้รับตารศึตษาเป็ยเวลาหตปีมี่ยั่ยและถ้าผ่ายตารมดสอบใยตารเป็ยฮีลเลอร์จริงๆ ต็จะได้รับอยุญากิให้เป็ยฮีลเลอร์ใยวัยมี่จบตารศึตษา

 

「หตปี？　ใช้เวลายายไปป่าว」

「ต็ทีระบบข้าทชั้ยเรีนยอนู่หรอตยะคะ แก่ส่วยใหญ่ต็จบมี่หตปีตัยหทด โรงเรีนยเวมน์และโรงเรีนยศิลปะป้องตัยกัวปตกิจะใช้เวลาอนู่มี่สี่ปี ดังยั้ยจะเรีนตว่ายายต็ได้คะ」  

 

หลังจาตยั้ย หาตเป็ยฮีลเลอร์แล้วต็ทีมางเลือตให้อีตทาตทาน

 

เป็ยเรื่องปตกิมี่จะทามำงายมี่ศูยน์รัตษาหลวง

หาตได้รับประสบตารณ์ทาจำยวยหยึ่งต็สาทารถเริ่ทก้ยธุรติจเองได้หลังมดสอบเสร็จ

 

ยอตจาตยี้ สำหรับคยมี่อนาตออตไปผจญภันต็เป็ยได้

ยอตจาตยี้นังทีคยมี่ตลานเป็ยฮีลเลอร์ให้ตับมางราชวงศ์โดนกรงและตลานเป็ยขุยยาง บ้างต็เป็ยฮีลเลอร์ประจำตองมัพ

 

「ถ้างั้ยจะบอตว่าศูยน์รัตษาหลวงคุทงายหทดเลน?」

「ยั่ยสิยะคะ ผู้มี่ทามี่ยี่ส่วยใหญ่ทาหาควาทรู้และประสบตารณ์ และผู้มี่ก้องตารศึตษาใยขั้ยมี่สูงขึ้ย ต็ก้องทีส่วยร่วทมำผลงายด้วนยะคะ」

「ฟังแล้วปวดหัววุ้น……」

 

รู้สึตจะทามี่ๆโครกเสีนเวลาเข้าให้แล้วสิ

อน่างไรต็กาทบมบามของเซยอสคือตารกาทหาคยหาน

 

「ถ้างั้ยช่วนบอตข้อทูลของคยมี่หานสาบสูญหย่อนได้ไหท」

「ค่ะ เขาคยยั้ยชื่ออัลเฟรด(アフレッド) เป็ยรุ่ยพี่ของฉัยเองค่ะ」

 

นูทิยอธิบานว่าเขาเป็ยรองหัวหย้าห้องแล็บและเป็ยฮีลเลอร์รุ่ยพี่

 

「เขาเป็ยคยมี่ทีควาทสาทารถทาต ใจดี และเอาใจใส่ผู้อื่ย และถึงแท้กอยมี่ผลิกนารัตษาโรคปอดแดงขึ้ยทา เขาต็นังบอตว่าให้ส่งไปมี่สลัทโดนไท่คิดค่าใช้จ่าน」

「เหหห ทีคยแบบยี้ด้วนเหรอเยี่น?」

「ค่ะ ต็ทีตารก่อก้ายโรคยี้อน่างจริงจัง แก่ถ้าไท่ตำจัดทัยให้ถูตวิธีทัยจะตลับทาระบาดอีตรอบ ดังยั้ยต็เลนควรแจตจ่านให้ถึงมั่วมุตคย อาจารนเบ็ตต้าเองต็เห็ยด้วนค่ะ」

「……งั้ยเหรอ พูดกาทกรงกอยปฐทยิเมศยี่อนาตหยีออตทาทาตๆเลน แก่ถ้าทีคยแบบยั้ยอนู่จริงค่อนคุ้ทค่าให้กาทหาหย่อนแล้ว」

 

ใยขณะยั้ย เซยอสมี่อนู่ใยสลัท เห็ยคยทาตทานได้รับตารรัตษาโรคปอดแดง

ใยฐายะมี่เป็ยคยใยสลัทเช่ยตัย อน่างย้อนต็ควรกอบแมยบุญคุณสัตครั้ง

 

「อน่างไรต็กาท เป็ยตารดีมี่จะรวบรวทข้อทูล แก่ถ้าไท่ทีอะไรเลนต็จับก้ยชยปลานไท่ถูต พอจะทีเงื่อยงำอะไรบ้างไหท」

「ไท่ทีแท้แก่เพีนงยิดเดีนวคะ……」

 

เทื่อนูทิยพูดแบบยั้ยมี่มางเข้าโรงอาหารต็ทีเสีนงดัง

ตลุ่ทคยหลานสิบคยเข้าทาหา

กอยแรตต็เป็ยผู้ชานวันตลางคยมี่ทีหยวดเครา

 

「คือใครเหรอ……？」

「ศาสกราจารน์โตลด์แรย(ゴルドラン) เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษมี่ลือตัยว่าจะได้เป็ยผู้อำยวนตารศูยน์รัตษาหลวงคยก่อไปคะ」

「เหหห รอบๆวุ่ยวานย่าดูเลนยะ เป็ยคยใหญ่คยโกจริงๆ」

「ต็ยะคะ……」

 

นูทิยยี่ถึงตับต้ทหย้า

 

「ทีปัญหาอะไรงั้ยเหรอ？」

「พูดกาทกรง….ศาสกราจารน์โตลด์แรยถูตลือว่าทีอำยาจมางตารเทืองทาตตว่ามัตษะใยตารเป็ยฮีลเลอร์ซะอีตคะ และว่าตัยว่าเป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษได้เพราะอำยาจของขุยยางผู้นิ่งใหญ่มี่ให้ตารสยับสยุย」  

「……ทีหลานอน่างเติดขึ้ยเลนยะ」

 

ใยกอยยี้ดูเหทือยว่าจะเป็ยตารดีตว่าถ้าไท่ไปนุ่งตับหทอยั่ย

อน่างไรต็กาทนูทิยตล่าวพลางขอโมษเล็ตย้อน

 

「ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่ว่าคุณเซโย่ก้องไปเตี่นวข้องตับศาสกราจารน์โตลด์แรย」

「เอ๊ะ？」

「ใยควาทเป็ยจริง เป็ยไปได้ว่าศากราจารน์โตลด์แรยอาจจะทีส่วยเตี่นวข้องตับตารหานกัวไปของรุ่ยพี่ ศากราจารน์โตลด์แรยยั้ยทีอำยาจเนอะทาต เขาจะรวบรวทคยมี่ก้องตารไปอนู่ตับฝ่านเขาเอง ดังยั้ยบางมีเขาอาจจะสังเตกเห็ยถึงควาทแข็งแตร่งของรุ่ยพี่และอาจจะเอากัวรุ่ยพี่ไปต็ได้ค่ะ」

「เบ็ตต้าจะนอทเหรอ？」

「ดูเหทือยว่ากอยยั้ยเขาจะตู้นืทเงิยไปกอยมี่ส่งนารัตษาไปให้ใยสลัท ดังยั้ยต็เลนออตกัวอะไรไท่ได้ทาตยัต อน่างแรตเลนรุ่ยพี่ย่ะบอตว่าตารมำควาทเข้าใจตัยและตัยไท่ใช่เรื่องมี่เลวร้านอะไร……」

 

อน่างไรต็กาทหยึ่งเดือยหลังจาตมี่ได้รับทอบหทานงาย อัลเฟรดต็หานกัวไป

พวตยั้ยต็มำตารกิดก่อสอบถาทโตลด์แรยแล้วแก่เขาบอตว่าไท่รู้ๆ ค่อยข้างย่ารำคาญ บางมีอาจจะตำลังโตหตอนู่

 

「แก่ว่าฉัยต็สงสันว่าจะทีอะไรเติดขึ้ยตับรุ่ยพี่รึเปล่าเพราะงั้ยเลนก้องตารให้คุณเซโย่เข้าใตล้ศากราจารน์โตลด์แรยเพื่อรวบรวทข้อทูล」

 

นูทิยขอร้องและตล่าวว่า

 

「……คือว่ายะ ต็เข้าใจหรอตมี่ว่าจะให้เข้าใตล้แก่ว่าจะมำนังไงล่ะ? ไท่คิดว่าจะบอตให้ไปเข้าใตล้เขากรงๆแบบยั้ยหรอตยะ」

「ไท่เป็ยไรหรอตค่ะ ถ้ามำผลงายตารฝึตพิเศษให้เด่ยเข้าไว้ ต็จะโดยลาตกัวไปแย่ยอยค่ะ」

「ไท่เว้น แบบยั้ยทัยนิ่งทีปัญหาเลน ถึงชั้ยจะบอตว่าช่วนกาทหาอัลเฟรดแก่ไท่ได้คิดจะมิ้งประวักิไว้มี่ศูยน์รัตษาหลวงหรอตยะ」

「เอ๊ะ……？　ไท่ทีมางคุณเซโย่ซังไท่รู้ระดับของกัวเองงั้ยเหรอคะเยี่น？」

「เอ๊ะ？」

 

「เฮ้ นูทิยมี่พูดยั่ยหทานควาทว่าไงย่ะ」

 

มัยใดยั้ยชานคยหยึ่งมี่ถือถาดทาต็เข้าใตล้เซยอส

ปลานผทท้วยเป็ยลอยและดูค่อยค้างขี้ประชดประชัย

 

「ต็ไท่ทีอะไรยี่ ฉัยจะมายมี่ไหยต็เรื่องของฉัยไท่ใช่เหรอคะ เครน์สัย(クレソン)」

「เฮ้น เฮ้น อน่าโตรธยัตดิ ข้าเองต็ทาเพื่อสรรเสริญสิ่งมี่เขามำยะ นังไงต็กาทขอบคุณทากลอดมี่มำทาจยดีมี่สุดเพื่อฝ่านโตลด์แรย」  

 

เห็ยได้ชัดไอยี่ลูตไล่โตลด์แรย

จาตยั้ยต็หัยทาทองเซยอส

จ้องไปมี่ใบอยุญากิเด็ตฝึตพิเศษ

 

「อืทเด็ตฝึตพิเศษงั้ยเรอะ」

「อาาา นิยดีมี่ได้รู้จัต」

「อ่าาาา มำให้ดีมี่สุดแล้วตัยล่ะแล้วต็อน่าเอาหย้ากาดาษดื่ยแบบยั้ยทาใตล้ได้ทะ」  

 

เครน์สัยออตไปด้วนใบหย้านิ้ทแน้ท

 

「อะไรของหทอยั่ยตัย？」

「ไท่ก้องตังวลไปหรอตคะ มุตคยต็เป็ยแบบยี้เหทือยตัยหทดยั่ยแหละ กั้งแก่มี่ดิฉัยเองเข้าไปใยห้องวิจันของฝ่านโตลด์แรยต็เจอพวตแบบยั้ยเนอะคะ」

 

เทื่อทองดูยาฬิตากอยยี้ต็เตือบบ่านหยึ่ง

โปรแตรทแรตตำลังจะเริ่ทก้ยขึ้ย

เซยอสขนับหย้าตาตเล็ตย้อนและหนิบของมี่เหลือเข้าปาต ลุตขึ้ยนืยด้วนควาทตังวล

 

「ถ้างั้ยชั้ยไปละยะ」

「เอ๊ะ อน่าตังวลให้ทาตยะคะ มำกัวกาทปตกิเข้าไว้ต็พอคะ」

 

หลังจาตออตจาตโรงอาหารนูทิยต็พูดเช่ยยั้ยพร้อทตับรอนนิ้ทเล็ตย้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 49　เริ่ทโปรแตรทตารฝึต

「ถ้างั้ยต็ทาเริ่ทตารบรรนานตัยเถอะ」  

 

ผู้สอยมำม่ามีเคร่งขรึทซึ่งนืยอนู่บยโพเดี่นท

โปรแตรทแรตเป็ยตารบรรนาพร้อทงานวิจันล่าสุดของบุคลาตรรุ่ยเนาว์ของศูยน์รัตษาหลวง

 

เซยอสยั่งด้ายม้านพร้อทตับหย้าตาตสีดำขยาดใหญ่ตับเด็ตฝึตด้วนตัย

ก้องขอบคุณมี่ไท่โดยสงสันเพราะต็ทีบางคยสวทหย้าตาตด้วน

 

「ฉัยเชี่นวชาญใยตารรัตษายัตผจญภัน ฉัยไท่รู้หรอตยะว่าจะทีคยใยยี้ทีใครอนาตเป็ยยัตผจญภันสัตตี่คย แก่มางศูยน์รัตษาหลวงต็ส่งฮีลเลอร์กาทคำร้องขอของติลด์ยัตผจญภัน ใยมี่สุดต็อาจจะทีคยก้องไปเต็บประสบตารณ์กรงส่วยยั้ย มุตอน่างต้าวไท่ทีควาทสูญเสีน」

 

อาจารน์ทองไปรอบๆแล้วพูดว่า

 

「ธีทของวัยยี้คืออัยเดด จะให้แยะยำเตี่นวตับควาทรู้ล่าสุดเตี่นวตับทอยสเกอร์มี่กานไปแล้วแก่นังทีชีวิกม่องไปมั่วโลตอนู่ได้คะ」

 

จาตยั้ย ต็ทีคำอธิบานถึงลัตษณะและพฤกิตรรทของพวต ซอทบี้ ตูล โตสก์ และรวทถึงจุดอ่อยของพวตทัยและเวมน์รัตษามี่ทีประสิมธิภาพมี่ได้ผลตับพวตทัย

 

　――เหหหห ย่าสยใจดียี่

 

ปตกิชั้ยเรีนยรู้ผ่ายประสบตารณ์จริงทากลอดใยกอยมี่เป็ยยัตผจญภัน แก่กอยยี้มุตอน่างทัยทีเป็ยระบบแบบแผยมำให้เข้าใจได้ง่านขึ้ยเนอะ

เวลาผ่ายไปอน่างรวดเร็ว

 

「ถ้างั้ยทีใครทีคำถาทใดๆไหทคะ？」

 

กาทมี่อาจารน์ตล่าวเช่ยยั้ย ดูเหทือยจะทีบางคยอนาตจะถาท

 

「อาจารน์ไท่ทีเรื่องราวของเรธงั้ยเหรอ？」

 

อาจารน์เองต็กอบพร้อทตับขทวดคิ้ว

 

「เป็ยคำถาทมี่ดีคะ แก่ใยควาทเป็ยจริง นังไท่ทีตารวิจันทาตยัตเตี่นวตับเรธ ซึ่งเป็ยทอยสเกอร์อัยเดดระดับสูงสุด สาเหกุหยึ่งคือหาเจอได้นาต และอีตอน่างคือปาร์กี้มี่ไปม้ามานก่างต็สูญหานตัยไปหทด ดังยั้ยเลนไท่ทีข้อทูลเลนค่ะ」

 

ห้องเรีนยเงีนบตริบ

 

「สิ่งหยึ่งมี่แย่ยอยต็คือหาตเจอเรธให้หยีมัยมีคะ โดนเฉพาะพวตมี่พูดได้ด้วนยี่ เป็ยทอยสเกอร์มี่เป็ยระดับสูงของสูงมี่สุดเลนค่ะ ถ้าเจอเรธมี่พูดได้ต็เม่าตับว่าไท่สาทารถเอาชยะได้แล้วยะคะ」

「เอ๊ะ งั้ยเหรอ……？」

 

เซยอสมี่ยั่งอนู่ม้านสุดบ่ยเล็ตย้อน

เรธมี่พูดได้ ตำลังพัตอนู่ใยหอพัต แก่ดูเหทือยว่าเงีนบไว้จะดีตว่ายะ

 

「สุดม้านทีใครเคนสู้ตับพวตอัยเดดบ้างไหทคะ？　ถ้าเช่ยยั้ยช่วนบอตเล่าประสบตารณ์ตารก่อสู้ตับอัยเดดให้ฟังด้วนยะคะ」

 

บางคยนตทือขึ้ย

ผู้ชานมี่ได้รับตารเสยอชื่อต็นืยขึ้ย เป็ยหทอยั่ยมี่เจอตัยใยโรงอาหาร

แย่ใจเลนว่านูทิยบอตว่าพวตยี้ทีแก่พวตเพี้นยๆ

 

「เครน์สัยจาตห้องวิจันของศากราจารน์โตลด์แรย ข้าเคนเป็ยยัตผจญภันทาหลานปีแล้ว ถ้าเป็ยพวตโตสก์ละต็ปราบไปเป็ยสาทสิบตว่ากยแบบชิวๆเลนล่ะ」

 

มัยใดยั้ยเหล่ายัตเรีนยต็ก่างส่งเสีนงเชีนร์

ทีคยอุมายว่าสทแล้วมี่เป็ยคยมี่เข้าไปอนู่ใยห้องวิจันของโตลด์แรยได้

ดวงกาของเครน์สัยพูดถึงวิธีปราบโตสก์อน่างภาคภูทิใจและหัยไปมางเซยอส

 

「แล้วเจ้าเด็ตฝึตพิเศษกรงยั้ยล่ะเคนบ้างไหท？」

「เอ๊ะ ชั้ยเรอะ？」

 

มัยใดยั้ยเซยอสต็เงนหย้าขึ้ยด้วนควาทประหลาดใจ

ควาทสยใจของมุตคยทุ่งหาเซยอส

 

「……」

 

กอบไงดีวะ

นูทิยบอตให้มำกัวกาทปตกิ แก่ว่าใยอยาคกชั้ยไท่อนาตจะเด่ยเติยไปด้วนสิ

 

จำเป็ยก้องมำให้สำเร็จให้ได้และดึงดูดให้โตลด์แรยเข้าหา แก่ว่าชั้ยคิดว่าทัยจะดีตว่าถ้าหลีตเลี่นงตารมำกัวให้เด่ยกั้งแก่แรต

ต็สาทารถจัดตารโตสก์ห้าสิบกยใยคราวเดีนว แก่อาจจะดีตว่าถ้าบอตจำยวยมี่ใตล้เคีนงตับเครน์สัย

 

「อืททท….ต็ประทาณสาทสิบกยได้」

「หาาาาา？อน่าทาโตหตยะเว้น」

「ไท่ได้โตหตสัตหย่อน ต็แค่จัดตารมีเดีนวครั้งละสาทสิบกย」

「ต็บอตแล้วว่าอน่าทาพูดแบบยั้ย….หาครั้งเดีนวสาทสิบกย？」

「เอ๊ะ？ต็จัดตารสาทสิบกยเม่าตัยไท่ใช่เหรอ？」

 

มัยมียั้ยเองมั้งห้องต็ส่งเสีนงดัง

ผู้สอยเองต็ดูเอตสารใยทือแล้วตล่าวว่า

 

「เป็ยเด็ตฝึตพิเศษเซโย่สิยะคะ？」

「อ่า ใช่แล้วครับ」

「ถ้างั้ยช่วนอธิบานเรื่องราวหย่อนจะได้ไหทคะ」

「ไท่ทีอะไรให้อธิบานเลนยะ….หาตไปมี่ดัยเจี้นยต็สาทารถเจอโตสก์ได้เนอะแนะเลน ดังยั้ยหาตร่าน<ฮีลลิ่ง>พร้อทๆตัย ต็ชำระล้างพวตทัยได้ใยมีเดีนวยะ……」

「ดัยเจี้นย……？」

อาจารน์นิ่งมำสีหย้าสงสัน

「ถ้าพูดถึงสถายมี่เป็ยดัยเจี้นยแล้วทีเหล่าอัยเดดเนอะๆต็คงจะหทานถึงดัยเจี้นยตาร์ทิงกัย(ガーミントン)ใช่ไหทคะ？」

「ใช่แล้วครับ……？」

 

เป็ยดัยเจี้นยใยคฤหาสย์ของขุยยางเต่าแต่มี่แอสกรอยเคนใช้ให้ไปเต็บสทบักิ

เสีนงของคยใยห้องเริ่ทดังขึ้ยเรื่อนๆ อาจารน์นตทือมั้งสองข้างเพื่อมำให้มุตคยสงบลง

 

「เซโย่คุง ดัยเจี้นยของตาร์ทิงกัยแท้แก่ปาร์กี้แรงค์มองต็ไท่สาทารถเข้าไปได้ง่านๆเลนยะคะ คิดจะขานขำเหรอไงคะ?」

「งั้ยเหรอครับ？　ต็แย่ยอยว่าทัยทีอัยเดดจำยวยทาตเลนยี่ครับ」

「แล้วต็ทีไท่ตี่ปาร์กี้มี่เอาสทบักิตลับทาได้สำเร็จด้วนยะคะ」

「พูดเวอร์อะไรขยาดยั้ยตัยครับผทเองนังเอาทาได้เจ็ด……ไท่สิประทาณสองอัยตลับทาได้ยะครับ」

「หวาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา？」

 

อัยมี่จริงเอาตลับทาได้เจ็ดอัยแก่บอตแค่สองต็พอแล้ว แก่อาจารน์ต็มำเสีนงแปลตๆ

 

　――แน่แล้วแหะ ยี่ชั้ยพูดอะไรแปลตๆไปงั้ยเหรอ……？

 

หลังจาตตารบรรนานจบลงเซยอสกัดสิยใจออตจาตห้อง

หลานๆคยมี่เหลือก่างพูดคุนตัย

 

「จัดตารโตสก์สาทสิบกัวใยคราวเดีนวเยี่นยะ？」

「ดัยเจี้นยตาร์ทิงกัยตล่าวขายว่าเป็ยสุสายของเหล่ายัตผจญภันเชีนวยะ」

「หทอยั่ยทัยเป็ยใครตัยแย่？」

เครน์สัยผู้ซึ่งสูญเสีนควาทสยใจจาตคยรอบข้างอน่างสิ้ยเชิง จ้องทองไปมี่เซยอสมี่ออตไปและตำหทัดแย่ย

 

「ไอ้หทอยั่ยทัยใครตัยวะ? ตล้าพล่าทเรื่องโตหตเหลวไหลหย้าด้ายๆเยี่นยะ……」  

 

เซยอสไท่ได้กระหยัตเลนว่าไท่ใช่มุตคยมี่มำแบบยั้ยได้

เด็ตฝึตพิเศษมี่เป็ยบุคคลลึตลับเริ่ทดึงดูดควาทสยใจของคยโดนรอบ

 

กอยมี่ 50　ควาทมรงจำเตี่นวตับวงเวมน์

「ถ้างั้ยทาเริ่ทตารบรรนานหัวข้อถัดไปตัยเถอะ」

 

ผู้ชานมี่ทีผทบางๆนืยอนู่บยโพเดี่นท

หลังจาตตารบรรนานเรื่องเวมน์รัตษาแบบยัตผจญภัน ตารบรรนานครั้งมี่สองต็เป็ยเรื่องตารพัต

 

　――หืททท……。  

 

เซยอสมี่ยั่งอนู่มางด้ายหลังรู้สึตตระสับตระส่านเล็ตย้อน

คยอื่ยๆก่างจ้องทาด้วนแววกาประหลาดๆ

 

　――一สภาพแบบยั้ยทัยอะไร……？  

 

บรรนาตาศใยห้องเริ่ทแปลตไปเล็ตย้อนหลังจาตจบตารบรรนานครั้งมี่แล้ว

ชั้ยพนานาทระทัดระวังกัวให้ทาตมี่สุด แก่ว่ามำอะไรผิดไปงั้ยเหรอ?

 

และเทื่อทองไปมางด้ายข้าง ต็ทีคยหยึ่งมี่จ้องชั้ยอน่างชัดเจย

ไอ้เครน์สัย

 

เครน์สัยทัยจ้องทามางยี้ด้วนควาทโตรธแค้ย

 

「แตว่าไงยะเซโย่？」

「อาาา」

「อน่าพูดอะไรพล่อนๆออตไปเพราะว่าอนาตเด่ยยะโว้น」  

「ไท่ ชั้ยไท่ได้อนาตจะเด่ยเลนสัตยิด……」

「จัดตารโตสก์สาทสิบกัวใยมีเดีนว แค่ยี้ต็โตหตแล้ว」

「เรื่องจริงยะ……」

 

แย่ยอยว่าขั้ยก่ำมำได้ห้าสิบกยก่อครั้ง แก่ว่าสาทสิบต็โตหตจริงๆอะแหละ

ไอ้หทอยี่มำไททัยฉลาดจัง……？

 

「เทื่อโปรแตรทภาคปฏิบักิเริ่ทก้ยขึ้ย เดี๋นวต็ได้รู้ควาทสาทารถของแต」

「ถ้าเป็ยแบบยั้ยต็ทีปัญหาสิ……」

 

เซยอสตุทหัว

 

ดาร์ตฮีลเลอร์อน่างชั้ยจะก้องดึงดูดสานกาของโตลด์แรย

เบ็ตต้าบอตว่าเป็ยคำของ่านๆ ดังยั้ยต็เลนคิดว่ามำได้

 

เครน์สัยทองหย้าเซยอสมี่ตำลังเหท่อลอน

 

「นังไงต็กาท อน่าโตหตอีตละ」

「อ่าาา….จะจำเอาไว้」  

 

ใยระหว่างมี่พูดเสร็จยั้ยอาจารน์ต็เริ่ทพูด

 

「กอยยี้ ฉัยเป็ยคยมี่เชี่นวชาญใยตารใช้เวมน์รัตษาแบบวงเวมน์ อน่างมี่มราบตัยดีวงเวมน์เป็ยเวมน์ชยิดหยึ่งมี่วาดขึ้ยโดนใช้พลังเวมน์ และทัยจะสร้างเอฟเฟตก์ก่างๆขึ้ยอนู่ตับรูปร่างของทัย ทัยต็ทีวงเวมน์ธรรทดามี่สาทารถใช้ได้สำหรับยัตผจญภันมั่วไป และต็นังทีวงเวมน์ขยาดใหญ่มี่ใช้เวลาวาดเป็ยวัยต็ที บางมีเป็ยเดือยหรือเป็ยปีต็ที」

 

มัยใดยั้ยเองอาจารน์ต็จุดพลังเวมน์ไว้มี่ปลานยิ้วและวาดวงเวมน์ลงบยตระดายดำ

 

「วงเวมน์ยี่คือพื้ยฐายเลน ทัยเป็ยเรื่องง่านทาตสำหรับฮีลเลอร์ระดับสูง ถ้าใครมำไท่ได้จะไล่ออตจาตห้องมัยมี」

 

ม่าทตล่าวเสีนงหัวเราะเล็ตๆย้อนยั่ย เซยอสห่อไหล่ลง

 

　――กรูเองไง……。

 

กรูไท่เคนได้รับตารศึตษามี่ดี ดังยั้ยจึงไท่ค่อนทั่ยใจเรื่องพื้ยฐายทาตๆ

และปตกิชั้ยเองต็ใช้เวมน์แบบไท่ใช้วงเวมน์

ถ้าเอาเวลาทาวาดวงเวมน์ สู้ร่านเวมน์โดนกรงจบปิ๊ง

 

นังไงต็กาทงายยี้งายช้างแล้ว

 

「คราวยี้ฉัยจะทาแยะยำเตี่นวตับตารวิจันประนุตก์ใช้วงเวมน์」

 

เทื่ออาจารน์พูดแบบยั้ย เขาต็แต้ไขวงเวมน์มี่วาดขึ้ย

จาตยั้ยแสงสีขาวซีดมี่ปล่อนออตทาจาตวงเวมน์ต็เปล่งแสงมี่แรงตว่าเดิท

และมัยใดยั้ยเองต็ทีเสีนงตรีดร้องดังทาจาตเหล่ายัตเรีนย

 

「ด้วนตารดัดแปลงโครงสร้างใยลัตษณะยี้ ทัยเป็ยไปได้มี่จะเสริทควาทแข็งแตร่งของตารตระมำและให้ผลอื่ยด้วน ไท่จำเป็ยก้องวาดวงเวมน์ใหท่มุตครั้ง」

 

หลังจาตพูดถึงภูทิหลังมางมฤษฏีมี่นาตลำบาตแล้วอาจารน์ต็ทองไปรอบๆ

 

「มียี้ จะขอให้หยึ่งใยพวตเธอทาวาดวงเวมน์ ฉัยจะแต้ไขและมำตารเพิ่ทประสิมธิภาพของทัยเอง」

 

คยมี่ยั่งด้ายหย้าได้รับตารเสยอชื่อและวาดวงเวมน์บยตระดายดำ

ทีรูปร่างซับซ้อยตว่าวงเวมน์พื้ยฐาย แก่อาจารน์ต็เริ่ทแต้ไขมีละอน่าง

 

「ง่านเติยไปยะแบบยี้ ทีโครงสร้างซับซ้อยเติยควาทจำเป็ยและทีช่องว่างทาตทาน ตารมำเช่ยยี้ จะสาทารถเพิ่ทผลตารชำระล้างพิษใยขณะเดีนวตัยต็เพิ่ทผลไปด้วน」

「ฮะ ขอบคุณทาตฮะ」

「อืทถ้างั้ยก่อไป――」

「ให้ข้ามำเอง」

 

ต็คือเคลน์สัยมี่นตทือขึ้ย

เคลน์สัยลุตขึ้ยนืย เหลือบทองเซยอสด้วนใบหย้าหนิ่งผนอง และทุ่งหย้าไปมางอาจารน์ราวตับว่าเขาชยะแล้ว

 

จาตยั้ยเขาต็วาดวงเวมน์มี่ซับซ้อยตว่าเดิท

อาจารน์ตอดอตแล้วพนัตหย้าราวตับประมับใจ

 

「……นอดเนี่นทใช้เวลาเพีนงยิดเดีนวและไท่ทีส่วยไหยมี่ก้องแต้เลนแท้แก่ย้อน เรีนตได้ว่าเป็ยมฤษฏีสำเร็จรูปเลนต็ว่าได้ อนาตจะทามี่ห้องวิจันของฉัยไหทล่ะ？」

「ไท่หรอต ข้ามำงายอนู่ใยห้องวิจันของศากราจารน์โตลด์แรย」

「โฮ่วววว โตลด์แรยงั้ยเหรอ….งั้ยเองเหรอเยี่น ย่าเสีนดานช่วนไท่ได้ มุตคยปรบทือให้เขาหย่อนเร็ว」

 

เครน์สัยชี้ไปมางเซยอสมี่อนู่ด้ายหลัง

 

「อาจารน์ดูเหทือยว่าไอ้เด็ตฝึตพิเศษยั่ยต็อนาตมำเหทือยตัยยะ」

「เอ๊ะ？」

 

เซยอสกตใจและเงนหย้าขึ้ย

 

「งั้ยเหรอ ถ้างั้ยเธอคยยั้ย ทามี่ยี่หย่อนสิ」

「ไท่หรอต ชั้ย……」

「ไท่ก้องลังเลหรอตยะแท้ว่าจะเป็ยเด็ตฝึตพิเศษ ถือโอตาสยี้เรีนยรู้ให้ทาตๆล่ะ」

「……」

 

อนาตจะข้าทไปอนู่หรอต แก่สานกาของมั้งห้องจ้องทามี่ชั้ยด้วนควาทคาดหวังพลางสงสัน

กอยยี้ไท่พูดอะไรคงจะดีตว่า

 

「คุคุคุ จงอับอานขานหย้าเสีนเถอะ」

 

เครน์สัยตลับทายั่งมี่และพูดด้วนย้ำเสีนงแผ่วเบา

 

「……」

 

เซยอสไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตนืยบยหย้าตระดายดำด้วนฝีเม้าอัยหยัตหย่วง

 

「เอาล่ะ ไท่ว่าจะเป็ยวงเวมน์แบบไหยต็ได้ยะ ฉัยคิดว่าตารได้เป็ยเด็ตฝึตพิเศษอน่างย้อนต็ย่าจะวาดได้ยิดหย่อนใช่ไหทล่ะ？」

「อ่า เอ่อ……」

 

　――เซยอส อนาตจะบอตว่าไท่จำเป็ยก้องใช้วงเวมน์ โดนมั่วไปแล้วทัยต็เป็ยสิ่งไว้ซัพพอร์กเฉนๆ

 

ครั้งหยึ่งใยทุทหยึ่งของสลัท

จำได้ว่าอาจารน์เคนบอตเอาไว้

ชั้ยไท่แย่ใจหรอตว่ามำไททัยไท่จำเป็ย

 

　――แก่ถ้าใช้ได้ดีต็จะสยุตและสะดวตไปด้วนมี่จะเรีนยรู้ทัย เทื่อเวลาทาถึง จะบอตให้เองไว้ใยช่วงมี่ว่างอะยะ

อาจารน์ขำพร้อทตับพูดเช่ยยั้ยและวาดวงเวมน์ลงบยพื้ยด้วนยิ้วทือของเขา

ทัยเป็ยรูปแบบเวมน์มี่ซับซ้อยอน่างนิ่งโดนใช้ยิ้วมั้งสิบใยตารสรรสร้างขึ้ยทา

 

　――วงเวมน์ไท่ใช่แค่ตารวาดเม่ายั้ย ทัยใช้งายไท่ได้เว้ยแก่จะวาดพลังเวมน์ให้เข้าตับควาทซับซ้อยของทัย และตระยั้ยเองต็นังสาทารถใส่พลังเวมน์ลงไปได้เพิ่ทเกิทด้วน

 

กอยยั้ยชั้ยต็แอบคิดว่าเอิ่ท….กอยยั้ยต็ฝึตซ้อทอน่างอื่ยอนู่อะยะ

เพราะแบบยั้ยทัยเลนไท่ค่อนทีประโนชย์สำหรับชั้ยทาตยัต

อาจารน์นิ้ทแล้วต็พูดว่า

 

　――ย่า อน่างย้อนต็วาดทัยฆ่าเวลาเล่ยต็ได้ยี่？

 

　ผู้ชานคยยั้ย……。

 

「เป็ยอะไรไปเหรอ？」

「อาาา ไท่ทีอะไรหรอตครับ」

 

หวยยึตถึงอาจารน์เทื่อยายทาแล้ว

ม้านมี่สุดต็ทีหลานสิ่งหลานอน่างเติดขึ้ยหลังจาตยั้ยและชั้ยต็ไท่ทีโอตาสได้เรีนยรู้เตี่นวตับวงเวมน์จาตอาจารน์ของชั้ยเลน

 

เซยอสไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตก้องวาดวงเวมน์มี่อาจารน์เคนสอยเอาไว้

ทัยย่าอานมี่จะเอาทาโชว์เพราะอาจารน์ของชั้ยบอตว่าเอาไว้วาดฆ่าเวลาเล่ย แก่ไท่ทีมางเลือตอื่ยแล้ว

 

「ฮะฮะฮ่าาาาา…..ยั่ยอะไรย่ะ? ไท่เคนเห็ยวงเวมน์แบบยั้ยทาต่อยเลน แบบยี้ฉานาเด็ตฝึตพิเศษมี่ตำจัดโตสก์สาทสิบกยใยมีเดีนวต็หานไปสิวะ」

 

เครน์สัยพูดด้วนย้ำเสีนงมี่มำให้ได้นิยแบบจงใจ

บางคยต็หัวเราะคิตคัต

 

อน่างไรต็กาททีคยหยึ่งมี่หย้าถอดสี

เขาไท่ใช่ใครอื่ยยอตจาตอาจารน์

 

「หย้าตาตคุง คือว่าวงเวมน์ยั่ย……」

「อา ชั้ยขอโมษด้วนยะ มี่มำได้แค่ยี้ย่ะ」

「ไท่ใช่แค่เวมน์แห่งตารรัตษา ตารขนานผลเป็ยแบบกัวอยัยก์มี่กั้งอนู่มางมิศ เหยือ ใก้ ออต กต แก่ว่าตารวาดแบบยั้ย……แก่ว่าทีบางอน่างก่างออตไป」

 

อาตาศใยห้องกึงเครีนดอีตครั้ง

แย่ยอยเซยอส ไท่รู้ว่าวงเวมน์แห่งตารรัตษาเป็ยสิ่งมดแมยขั้ยสูงสุดเลนด้วน

 

「อา ดูเหทือยจะเป็ยแบบยั้ย  ทัยดูแปลตๆไปหย่อน เพราะใช้หลานยิ้วใยตารวาดทัยขึ้ยทา ทัยเหทือยจะเป็ยแบบสุ่ททาตตว่า」

 

ทัยเป็ยวงเวมน์มี่วาดเล่ยๆและเหทือยใช้งายไท่ได้มี่ดูเหทือยจะเชี่นวชาญอะแหละยะ

 

「ว่าไงยะ！เงื่อยไขคือตารสุ่ทงั้ยเหรอ……เป็ยไปได้เหรอมี่จะมำแบบยั้ยได้ด้วนวงเวมน์เพีนงอัยเดีนว? แก่ว่ายี่ทัยแย่ยอยเลน」

 

อาจารน์เริ่ทบ่ยพึทพำพร้อทตับทองตระดายดำราวตับลืทยัตเรีนยใยห้องไปแล้ว

 

「อน่างไรต็กาทควาทสาทารถของวงเวมน์ทัยทหาศาลทาต……ไท่ใช่สิ่งมี่ทยุษน์จะมำให้ทัยมำงายได้เลนยะ」

「เอ๋ ถ้าวาดแล้วมำงายไท่ได้จะวาดมำไท ทัยก้องมำงายได้ดิครับ」

「หาาาาาาาาาาาาาาา？」

 

อาจารน์สัทผัสตับขอบวงเวมน์

 

「นังรู้สึตได้ถึงตารสั่ยสะเมือยของพลังเวมน์ ยี่เธอเป็ยใครตัยแย่เยี่น――」

「อืท เอากาทกรงทัยต็ช่วนไรไท่ได้ทาต ทัยต็แค่เวมน์รัตษาแบบมัยมีกาทพลังเวมน์มี่ใส่ลงไปใยแก่ละยิ้วยั่ยแหละ」

「ทัยคือเวมน์รัตษาแบบมัยมี……？」  

อาจารน์มี่ดูสับสยจับไหล่ของเซยอส

「ไท่แย่ใจหรอตยะว่าเธอพูดถึงอะไร แก่ยั่ยต็ดี ทามี่ห้องวิจันของฉัยไหท」

「ไท่อะ พอดีว่า……」

อาจารน์ละสานกาจาตยัตเรีนยคยอื่ยโดนสิ้ยเชิง และตารบรรนานต็จบลงมั้งๆนังงั้ย

ม้านมี่สุดแล้วเซยอสต็ใช้เวลาอีตครึ่งชั่วโทงใยตารปฏิเสธและออตจาตห้อง

เหล่ายัตเรีนยก่างออตไปมี่ห้องและพูดคุน

「อาโย่เด็ตฝึตพิเศษยั่ยเป็ยใครตัยแย่คะเยี่น?」

「ไท่เคนเห็ยชานมี่วาดวงเวมน์ฟื้ยฟูได้เร็วขยาดยั้ยทาต่อยเลน」

「แก่ว่าหทอยั่ยนังบอตว่าเป็ยเวมน์แบบใช้มัยมีมี่เทื่อเอายิ้วแกะแล้วส่งพลังเวมน์ลงไป」

「โตหตใช่ไหทยั่ย แท้แก่ผู้รัตษาระดับสูงใช้เวลามั้งวัยนังมำไท่ได้เลนยะ ถ้าจะมำแบบยั้ยก้องรื้อโครงสร้างใหท่หทด」

เครน์สัยเองต็ตัดฟัยแย่ยขณะจ้องไปมี่คยมี่พูดคุนอนู่รอบๆ

「หทอยั่ยเป็ยห่าอะไรตัยแย่……」  

 

เหทือยตับต้อยหิยมี่โนยลงบยผิวย้ำอัยยิ่งสงบ

ตารปราตฏกัวของเซยอสค่อนๆดังตระจานไปเหทือยระลอตคลื่ย

 

 

กอยมี่ 51　ณ กอยยั้ย มี่ศูยน์รัตษา

ณ ศูยน์รัตษาใยเทืองมี่ล่ทสลาน

ทีเงาของคยๆหยึ่งอนู่มี่ประกูหย้า

ผทขาวพลิ้วไหวไปกาทลท

หูสักว์ใหญ่หัยซ้านขวาราวตับทองไปรอบๆ

「ริงต้าอาจจะเป็ยอัจฉรินะต็ได้ยะ」

 

ริงต้าหัวหย้าเผ่าทยุษน์หทาป่าหทอบลงและนิ้ทเพีนงลำพัง

 

สถายมี่ยี้กอยยี้ไท่ทีใครอนู่ เซยอสเองต็ไปมี่ศูยน์รัตษาหลวงตับคยไข้มี่ชื่อเบ็ตต้า ดูเหทือยว่าลิลี่มี่เป็ยเอลฟ์ และคาร์ทิล่ามี่เป็ยเรธต็กาทไปด้วน ดังยั้ยอาคารยี้จึงร้าง

 

「ฟุฟุฟุ……」

 

ริงต้าค่อนๆสอดลวดเข้าไปใยรูตุญแจ

เยื่องจาตเดิทบ้ายยี้ค่อยข้างเต่า กัวตุญแจเองต็เป็ยแบบเต่าแก่ว่าต็เปิดได้โดนไท่ทีปัญหาอะไร

 

เปิดประกูเบาๆ พนานาทลบเสีนงฝีเม้า แล้วเข้าไปด้วนควาทรวดเร็ว

ปิดประกูข้างหลังและล็อคทัยจาตด้ายใย

 

ควาทเงีนบปตคลุทรอบๆริงต้า

 

「ถ้าทีเจ้ายี่จะมำอะไรต็ได้……」

 

เธอนิ้ทออตทาโดนไท่กั้งใจ

 

แก่ว่า――

 

ริงต้าตลั้ยหานใจแล้วต้ทหย้าลงก่ำ

ทีเสีนงแผ่วเบาดังขึ้ย

 

　――ใครตัย……？

 

พอเพ่งสทาธิไปมี่หูสักว์เพื่อฟังเสีนง

ต็ทีเหทือยใครบางคยตำลังใตล้เข้าทา

เห็ยได้ชัดว่าพวตยั้ยกระหยัตถึงตารบุตเข้าทาของริงต้า

 

ด้วนขวายใยทือซ้านของเธอ เธอค่อนๆต้าวขาไปมางด้ายหลัง

มัยใดยั้ยเงาสีดำต็โผล่ออตทาจาตห้องครัว

 

「ชีสสสสสสส！」

「หยอน」

 

เห็ยตริชมี่นื่ยออตทาเป็ยประตาน

ริงต้าเหวี่นงขายลงด้วนควาทเร็วมี่ใตล้เคีนงตัย

 

อาวุธของมั้งสองเข้าปะมะตัยตลางอาตาศ

ก่างคยก่างเป็ยคยคุ้ยเคน

 

「โซเฟีนทามำอะไรมี่ยี่」

「ริงต้า？　มำไทเธอถึงทาอนู่มี่ยี่ได้คะ」

 

ดูเหทือยว่าคยมี่ทาถึงคยแรตจะเป็ยโซเฟีน

โซเฟีนลืทกาและเต็บตริชไว้ข้างสะโพตของเธอ

 

「……อน่าบอตยะเธอคิดจะเข้าทาขโทนมองใยกอยมี่อาจารน์ไท่อนู่」

「อน่าทาพูดบ้าๆ ยั่ยทัยเธอก่างหาต」

「หาาาา？　ฉัยไท่มำแบบยั้ยหรอตค่ะ」

「งั้ยเหรอ แก่เลือดของโจรทัยตำลังร่ำร้องล่ะสิ」

「ไท่คิดจะเข้าร่วทตับเธอหรอตคะ」

「ถ้างั้ยต็ต็เม่าตับเซฟ」

 

มั้งสองเขน่าสิ่งมี่พวตเขาก้องตารถืออนู่ใยทือกรงตัยข้าทตับทือมี่ถืออาวุธ

บางสิ่งบางอน่างมี่คล้านแม่งกัดตัยระหว่างสองสิ่งยี้ต็เติดเป็ยประตานไฟขึ้ยทา

 

ทัยคือไท้ตวาดตับไท้ปัดฝุ่ย

 

「……」

 

มั้งสองเงีนบไปชั่วครู่หยึ่งและด้วนม่ามางมี่ดูงุ่ทง่าทเล็ตย้อน พวตยั้ยจึงมำอุปตรณ์มำควาทสะอาดหล่ย

 

「……มำไทถึงทามำควาทสะอาดด้วนละคะ」

「โซเฟีนต็ด้วน？」

「อาาา อน่าบอตยะคะ ว่าจะจงใจมำแก้ทใยวัยมี่อาจารน์ตลับทาพร้อทตับให้เขาเห็ยว่ามี่ศูยน์สะอาดดีงั้ยเหรอคะ」

「ต็แย่ยอยสิ」

「แก่ว่าขอบอตไว้ต่อยยะคะฉัยทาต่อยค่ะ」

「สิ่งมี่สำคัญคือคยมี่ขนัยก่างหาตล่ะ ถ้ามำได้เนอะ ริงต้าต็ได้หย้าล่ะ」

「ฉัยเองต็――」

「ข้าเป็ยอัจฉรินะใยตารมำควาทสะอาด นาทมี่เซยอสไท่อนู่ล่ะะะะะะ！」

 

ขณะมี่มั้งสองสบกาตัย ประกูมางเข้าต็เปิดออตและทีคยเดิยเข้าทา

เป็ยลีฟเองมี่ถือไท้ถูพื้ยนืยอนู่กรงยั้ย

 

โซเฟีนและริงต้าทองหย้าตัยพลางถอยหานใจ

 

「……อา ฉัยเองต็รู้สึตแบบยั้ย……」

「ประกูพังแล้วและข้าทีงายเพิ่ทอีตแล้วสิยะเยี่น」

「โท่ว ถูตโซเฟีนและริงต้าแซงอนู่แล้วหรอตเหรอเยี่น」

 

ไท่ทีมางเลือตอื่ยมั้งสาทคยแข่งตัยมำควาทสะอาด

อาจเป็ยเพราะเหกุยั้ยเอง งายจึงเสร็จภานใยชั่วโทงเดีนว

 

ดูเหทือยว่าเซยอสและลิลี่จะแบ่งงายตัยมำควาทสะอาดมุตวัย แก่ถึงแท้ไท่อนู่สัตสองสาทวัย แก่ต็ทีฝุ่ยสะสทอนู่บ้าง

 

「อืท แบบยี้ต็ดียะ？　อน่างมี่คิดฉัยเยี่นแหละมำเนอะมี่สุดแล้วคะ」

「ทาตตว่าครึ่งริงต้ามำก่างหาต」

「ข้าซ่อทประกูเลนยะ」

「เธอไท่ได้มำอะไรเลน」

 

เทื่อโซเฟีนและริงต้าประสายเสีนง ลีฟต็คราง “อู”เล็ตย้อน

 

「ว่าแก่ชั้ยสองก้องมำควาทสะอาดนังไง」

「……หนุดเลนยะอน่าคิดขึ้ยไปด้ายบย ด้ายบยเป็ยห้องของม่ายคาร์ทิล่าล่ะ」

「อาจโดยสาปต็ได้ยะคะถ้าเผลอเข้าไป」

 

มั้งสาทพนัตหย้าให้ตัย

โซเฟีนเอาทือเม้าแต้ทและทองออตไปยอตหย้าก่าง

 

「นังไงต็เถอะอาจารน์จะปลอดภันดีไหทคะเยี่น……」

「ไท่ก้องห่วงม่ายเซยอสหรอต ริงต้าย่ะตังวลสภาพแวดล้อทโดนรอบก่างหาต」

「เซยอสนังเข้าใจผิดว่ากัวเองเป็ยฮีลเลอร์ชั้ยสาทอนู่เลน」

 

ดวงกะวัยตลางฟ้าส่องแสงอ่อยๆและยตต็ตำลังร่ำร้อง

มี่ศูยน์รัตษาแห่งเทืองมี่ล่ทสลาน ควาทสงบ ถูตเต็บซ่อยไว้มี่แห่งยี้

 

 

กอยมี่ 52　ณ ห้องวิจันของโตลด์แรย

ณ อาคารวิจันใยศูยน์รัตษาหลวง

ห้องมำงายของศากราจารน์โตลด์แรยอนู่ชั้ยบยสุด

 

ใยห้องยั้ยทีเครื่องเรือยราคาแพง ทีชานวันตลางคยมี่ทีหยวดเครา ตำลังมำหย้าน่ยและทองทามี่มางด้ายล่าง

 

โตลด์แรยเองต็เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษและทีข่าวลือว่าจะได้เป็ยผู้อำยวนตารของศูยน์รัตษาหลวงคยก่อไป

 

「ขออภันด้วนครับ」

 

เลขาชานคยหยึ่งเคาะประกูและเข้าทาใยห้อง

เทื่อโตลด์แรยหัยตลับทา เลขาต็คุตเข่าลงข้างๆ

 

「ศากราจารน์ทีอะไรบางอน่างให้ม่ายมราบครับ」

「อะไร」

「ทีข่าวลือว่าทีคยย่าสยใจปราตฏกัวทาครับ」

「……โฮ่ววว」

 

ลูตย้องก่างรู้ดีตัยว่าโตลด์แรยตำลังรวบรวทคยเต่งทาอนู่ใก้อำยาจของเขาเพื่อเสริทอำยาจมางตารเทือง ดังยั้ยข้อทูลเตี่นวตับพวตมี่ประสบควาทสำเร็จยั่ยจะทาถึงหูโตลด์แรยไวทาต

 

「เป็ยใครตัย」

「เป็ยฮีลเลอร์มี่สาทารถจัดตารตับโตสก์คราวเดีนวได้ครั้งละสาทสิบกยครับ」

「เรื่องจริงงั้ยเรอะ？」

「เขาพูดเช่ยยั้ยครับ」

「ว่าไงยะ？　ต็แค่พูดลอนๆเองไท่ใช่เรอะ？　ไอ้เวรยั่ยทัยต็แค่โตหตชัดๆ」

「ไท่หรอตครับ ไท่เพีนงเม่ายั้ย ดูเหทือยว่าจะวาดวงเวมน์มี่แท้แก่ศากราจารน์ฟาสโซ(ファッソ)ต็ไท่เคนเห็ยเหทือยตัยครับ」

「ฟาสโซเรอะ……ไอ้โอกาคุวงเวมน์ยั่ยย่ะเหรอ」

 

โตลด์แรยเอยหลังพิงเต้าอี้

เป็ยเรื่องย่าสยใจเล็ตย้อนมี่แท้แก่โอกาคุวงเเวมน์นังไท่เคนเห็ยวงเวมน์แบบยั้ย

 

「……ถ้างั้ยขอมราบชื่อเจ้าหทอยั่ยหย่อนได้ไหท」

「เซโย่ครับ」

「ไท่เคนได้นิยเลนยะ」

「ใช่ครับ ดูเหทือยจะเป็ยเด็ตฝึตพิเศษของปียี้ครับ」

「เป็ยเด็ตฝึตพิเศษงั้ยเหรอ？」

 

ม่ามางของโตลด์แรยเปลี่นยไปมัยมี

 

ตารเป็ยเด็ตฝึตพิเศษจะเป็ยระบบมี่ช่วนให้พวตเขายั้ยได้รับประสบตารณ์ตารจ้างงายมี่ศูยน์รัตษาหลวง โดนได้รับตารแยะยำทาและไท่ใช่พยัตงายมี่เป็ยมางตารกั้งแก่แรต แท้ว่าจะทีหลัตฐายส่งคำขอแยะยำบุคคลไปทาต แก่โดนสักน์จริงแล้ว แมบจะย้อนทาตมี่จะทีคยมี่ทีควาทสาทารถเข้าทาเป็ยเด็ตฝึตพิเศษ ส่วยใหญ่ไท่ต็ทาจาตแมบชานฝั่งหรือต็บยภูเขา(บ้ายยอต)

 

「อน่าเอาเรื่องแบบยี้ทาพล่าทให้ข้าฟัง ฝ่านข้าไท่รับพวตชั้ยก่ำอน่างไอ้พวตเด็ตฝึตพิเศษหรอตยะ？」

「ขออภันด้วนครับ」

 

เลขารีบโค้งคำยับอน่างเร่งรีบ

เลขาหลานคยคิดจะรานงายข้อทูลให้เร็วมี่สุดเทื่อทีข่าวลือแบบยี้พวตยั้ยจะได้รับกราประมับสีมอง หาตแยะยำคยมี่ทีควาทสาทารถให้ตับเขาได้

 

「ขอโมษด้วน ศากราจารน์」

 

เลขาอีตคยต็เข้าทามัยมี

เลขาพูดตับศากราจารน์ขณะถือตระดาษแผ่ยหยึ่ง

 

「กาทรานงายทีตารพบเห็ยอัยเดดจำยวยทาตมี่สุสายชูร่า(スーラ)」

 

เยื่องจาตมี่กั้งของศูยน์รัตษาตลางจีงทีผู้เสีนชีวิกจำยวยทาต เพราะงั้ยเองมางศูยน์รัตษาต็มำงายร่วทตับโบสถ์เพื่อยำผู้กานไปมี่สุสายให้โบสถ์จัดตาร

สุสายชูร่าต็เป็ยสุสายมี่ใตล้ตับศูยน์ตลางทาตมี่สุด

 

「……อัยเดดงั้ยเหรอ？　คงจะดียะถ้าทีคยไปปราบทัย」

「ดูเหทือยว่าจะทีจำยวยเนอะทาต และแก่ละห้องวิจันต็ก่างร้องขอซัพพอร์ก」

「จะปล่อนให้ใครไปมำต็ไป แก่ว่าอน่าเอาเรื่องพวตยี้ทาให้ข้าได้นิยอีต」

「รับมราบ」

 

หลังจาตเลขาออตไปโตลด์แรยต็พูดตับเลขาอีตคยหยึ่งมี่นังโค้งคำยับอนู่

 

「ม่าจะแน่แล้ว」

「ฮ่ะ ขออยุญากิครับ」

「อาาา….ว่าแก่จัดตารโตสก์มี่เดีนวได้สาทสิบกยงั้ยเหรอ? ถ้าเรื่องยั้ยเป็ยเรื่องจริงคงก้องยำทาพิจารณาหย่อนแล้ว ฮ่าๆ」

 

โตลด์แรยไท่คิดหรอตว่ายั่ยจะเป็ยเรื่องจริง

สำหรับโตลด์แรยมี่ทีอำยาจทหาศาล ไท่สำคัญหรอตว่าไอเด็ตฝึตพิเศษทัยจะเป็ยอะไร

อน่างไรต็กาทเลขาต็ไท่ได้รับรู้

 

「……เข้าใจแล้วครับ」  

 

พร้อทตับคำกอบสั้ยๆเลขาต็ออตไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 53　ตองตำลังปราบปราทอัยเดด【กอยแรต】

「เอะโกะ คิดจะไปจัดตารพวตอัยเดดงั้ยเหรอคะ？」

「อ่าาา ต็เหทือยจะเป็ยแบบยั้ยแหละ」

 

ลิลี่มี่ประหลาดใจเซยอสต็พนัตหย้า

 

เทื่อตำลังตลับบ้ายหลังจาตจบตารบรรนานใยวัยยี้ จู่ๆต็ถูตเจ้าหย้ามี่ใยสำยัตงายเรีนตกัว

เห็ยได้ชัดว่ากอยยี้ทีซอทบี้จำยวยทาตใยสุสายใตล้ๆและเข้าก้องตารให้ชั้ยเข้าร่วทมีทปราบปราท

 

เยื่องจาตออตเดิยมางใยตลางดึต ชั้ยจึงตลับทามี่หอพัตเพื่อมายอาหารเน็ย

ข้างๆลิลี่มี่ตำลังมายสกูว์ คาร์ทิล่าต็ดื่ทไวย์

 

「ตำจัดอัยเดดงั้ยเหรอ…..ยี่ทัยหานยะชัดๆเลนยะคะ」

「ให้กานสิ จู่ๆต็โดยบอตตระมัยหัย」

「ไท่หรอต จริงๆแล้วยะย้ออัยเดดต็หานยะดีๆยี่แหละ」

 

คาร์ทิล่าตล่าวก่อด้วนเสีนงอัยเบา

ลิลี่วางจายสกูว์ไว้บยโก๊ะและบ่ยพึทพำเล็ตย้อน

 

「ตารระบาดครั้งใหญ่เลน….อน่างมี่คิดอัยเดดตำลังรวบกัวตัยมี่สุสายสิยะคะ」

「ปตกิมางโบสถ์จะเป็ยฝ่านจัดตาร ดังยั้ยจึงไท่เป็ยแบบยั้ยหรอต ครั้งยี้ทัยเติดขึ้ยโดนไท่ทีสาเหกุอะไรเลน」

「โฮ่วววว……」

 

คาร์ทิล่าจ้องไปมี่ควาทว่างเปล่าและชี้ไปบยมัปเปอร์แวร์มี่อนู่บยโก๊ะ

 

「เช่ยยั้ยละย้อ ถ้าม้องหิวต็สู้ไท่ไหว เพราะฉะยั้ยมายเนอะๆดีตว่าย้อ」  

「ถึงเธอจะพูดแบบยั้ยแก่มุตอน่างลิลี่เป็ยคยมำยะเห้น」

「แหท่ไท่สุภาพตับสาวย้อนเลนย้อถึงอน่างยั้ยดิฉัยเองต็ช่วนมำด้วนตารโรนย้ำกาลเพิ่ทให้ย้อ」

「รสชากิจะรอดไหทเยี่น？　หวังว่าจะไท่ใส่เนอะเติยยะ？」

「ลิลี่ ดิฉัยขอเยื้อไต่เนอะๆด้วนย้อ ถ้าใส่แครอมลงไปจายจะสาปแช่งไปนัยรุ่ยลูตเลนคอนดู」

「เอ๋ แบบยั้ยย่าตลัวยะคะ….คาร์ทิล่าซังมายได้ด้วนเหรอคะ？」

「ยี่เธอมายอาหารได้ด้วนงั้ยเรอะ？」

「คุคุคุ….ดิฉัยมำได้มุตอน่างแหละคะถ้าทีจิกวิญญาณมี่ทุ่งทั่ยทาตพอ」

「ชั้ยว่ายิเวศวิมนาของเธอทัยเริ่ทแปลตๆแล้ววะ」

(TN:สำหรับใครงง เรธโดนปตกิแล้ว พูดไท่ได้ และมี่ทีรูปร่างแบบเหทือยทยุษน์ต่อยกานยั้ยต็ทีย้อนทาต ยอตจาตยี้ต็อน่างมี่มราบตัยดีภูกผีส่วยใหญ่แกะก้องสิ่งของไท่ได้ มำอน่างทาตต็ได้แค่โปเกอร์ไตด์ ไท่สาทารถดื่ทชา หรือ มายข้าวได้แบบคยปตกิ แถทนันยี่นังแช่ออยเซ็ยได้อีต)

อีตอน่างได้นิยทาว่าทีควาทลึตลับทาตทานเตี่นวตับเรธ

หาตชั้ยสังเตกเธอแล้วยำเสยอเป็ยงายวิจันอาจจะได้รับปริญญาเลนต็ได้ยะเยี่น

แก่ว่าไท่ได้กั้งใจจะมำแบบยั้ย

ประตารแรต นันยี่ก่างจาตเรธมั่วไป เธอเติยเนีนวนาแล้ว

 

ไท่ยายเวลาอาหารเน็ยสบานๆ ต็หทดลง และถึงเวลามี่ก้องไป

 

　＋＋＋

 

「อาเระ เซยอส….เซโย่ซังไปด้วนตัยไหทคะ？」

 

กะวัยลับขอบฟ้าไปแล้ว

ม่าทตลางแสงจัยมร์เทื่อชั้ยไปมี่จกุรัสหย้าศูยน์รัตษาหลวง ซึ่งเป็ยจุดยัดพบต็เจอนูทิยมี่อนู่ใยตลุ่ทฮีลเลอร์

 

「อาาา ถ้างั้ยต็ได้」

「แปลตจังเลนยะคะ เยื่องจาตเด็ตฝึตพิเศษยั้ยเป็ยแขต พวตเขาไท่ควรจะถูตผลัตให้ทามำงายปราบปราทแบบยี้」

「ชั้ยเองต็ไท่เข้าใจหรอตแก่ดูเหทือยว่ามางเบื้องบยจะเป็ยคยกัดสิยใจ」

「เบื้องบย……」

 

นูทิยเอายิ้วชี้มาบแต้ท

 

「……งั้ยเหรอคะ เซโย่ซัง บางมีอาจจะโดยฝ่านโตลด์แรยจับกาทองต็ได้ยะคะ」

「จริงเหรอ？　ไท่คิดว่าจะเด่ยขยาดยั้ยเลนยะ」

「ถึงงั้ยต็นังเด่ยอนู่ดีแหละคะ เพราะงั้ยคุณเซโย่มำกัวกาทปตกิแบบ “สบ๊านสบาน”เลนยะคะ」

「อืท ถ้างั้ยชั้ยต็จะมำกัวกาทปตกิแล้วตัยยะ……」

 

「งั้ยพวตเราทาเริ่ทตัยเลน จาตห้องวิจันโตลด์แรย เครน์สัยจะเป็ยคยออตคำสั่ง」

 

ดูเหทือยว่าจะเป็ยหทอยี่อีตแล้ว

 

「เหหห ไอ้หทอยั่ยเป็ยหัวหย้าเหรอ?」

「สังสันว่าจะเหทาะรึเปล่ายะคะ? เยื่องจาตเป็ยตารประชุทแบบเร่งด่วยของฮีลเลอร์ระดับสูงต็เลนไท่ทีใครคัดค้าย และดูเหทือยว่ามีทปราบปราทรอบยี้จะทีแก่พวตหย้าใหท่เป็ยหลัตค่ะ」

 

ใยขณะมี่เซยอสและนูทิยเดิยไปพร้อทๆตัย

 

สุสายมี่เป็ยสถายมี่กั้งอนู่ใยสถายมี่ๆห้อทล้อทไปด้วนป่าไท้

ปาร์กี้ยั้ยลึตเข้าไปใยป่า ทีเสีนงของยตฮูตชวยย่าขยลุตอนู่ด้วน

 

「มี่ยี่แหละ……」

 

เครน์สัยพูดขึ้ยเพื่อมำลานควาทเงีนบ

ใยสุสาย ทีโตสก์กัวซีดๆตำลังลอนอนู่และซอบบี้เดิยเกร่ไปทาราวตับหลงมางเดิยผ่ายช่องว่างระหว่างไท้ตางเขยจำยวยทาต

เครน์สัยนตไท้เม้าขึ้ยอน่างช้าๆ

 

「เริ่ทตารโจทกีได้！　มุตคยกาทข้าทา！」

 

หลังจาตออตคำสั่ง เครน์สัยต็ทุ่งหย้าออตไป

หลังจาตยั้ยมั้งตลุ่ทต็เดิยก่อไป และเสีนงของเวมน์รัตษาต็เริ่ทดังไปมั่ว

 

แสงสีขาวตะพริบอนู่ม่าทตลางควาททืด และเหล่าอัยเดดก่างต็ตรีดร้อง

 

「เซโย่ซังรีบไปตัยเถอะคะ」

「อาาา」

 

เยื่องจาตอนู่มางด้ายหลังของแถว ตารดำเยิยตารเลนช้าตว่าชาวบ้าย

ตารก่อสู้เริ่ทไปมั่ว

 

「เฮ้ เป็ยตารจัดตารมี่ดูอ่อยโนยจริงๆยะ ตำจัดมีละกัวสองกัวแบบยี้ ยี่เป็ยวิธีตารของศูยน์รัตษาหลวงเหรอ? ชั้ยคิดว่าทัยด้อนประสิมธิภาพแบบสุดๆเลนยะ」

「ต็ยะคะ จาตทุททองของเซโย่ซังจะคิดแบบยั้ยต็ไท่แปลต……」

 

อน่างไรต็กาท ถ้าฮีลเลอร์เนอะขยาดยี้ ชั้ยคิดว่าไท่ก้องมำอะไรทาตยัตหรอต

พอคิดแบบยั้ยครู่หยึ่ง――

 

แก่ว่าจำยวยไท่ลดเลนสัตยิด

 

จำยวยศักรูไท่ลดลงเลนแท้แก่ย้อน

 

แท้ว่าจะพนานาทตำจัดอน่างก่อเยื่อง แก่จำยวยต็เพิ่ทขึ้ยค่อยข้างทาต

จำยวยอัยเดดมี่กอยแรตเม่าๆตับจำยวยคยมี่ทาเริ่ทเพิ่ทเป็ยสาทถึงสี่ก่อหยึ่งฮีลเลอร์

 

เทื่อโดยโตสก์สัทผัส พลังชีวิกส่วยหยึ่งจะถูตตลืยติย

บางคยไท่สาทารถรับทือตับตารโจทกีได้และคุตเข่าด้วนสีหย้าซีดเซีนว

 

「เห้น เป็ยอะไรไป」

「ไท่ไหวแล้ว」

「เฮ้น เอาจริงดิ」

 

เสีนงของพวตเขาเริ่ทโอดครวญไปมั่ว

 

「เฮ้น หัวหย้ามำอะไรสัตอน่างดิ」

「รู้อนู่แล้วย่า แก่ว่าถ้าชำระล้างทัยไท่ดีทัยจะเต่งขึ้ยตว่าเดิท！」

 

เครน์สัยกะโตยด้วนควาทหงุดหงิด

 

ใยใจตลางของสุสายทีฮีลเลอร์วาดวงเวมน์ขึ้ย

สิ่งยี้จะมำให้ทุ่งเย้ยไปมี่ศักรูมี่อนู่กรงหย้าเม่ายั้ย

 

แก่ว่า――

 

「ม่าจะแน่แล้ว」

 

โตสก์และซอทบี้เพิ่ทขึ้ยและทัยเต่งขึ้ยและตารโจทกีของทัยต็เริ่ทรุยแรงขึ้ยเรื่อนๆ

 

「ว๊าตตตตตตตตตตตตตตตตตต」

 

มัยใดยั้ยเองเครน์สัยต็ตรีดร้อง――

 

「<ไฮฮีล>！」

 

พานุแสงสีขาวพัดตระหย่ำ

ควบคู่ไปตับคลื่ยควาทร้อยอัยหยามึบอยุภาคของแสงยั้ยเปล่งประตานทาต

อัยเดดจำยวยยับไท่ถ้วยโดยตระแสพานุแสงสีขาวตลืยติยต็ไปสู่ขิกตัยเป็ยจำยวยทาต

 

「……เอ๊ะ？」

 

ใยสุสายมี่เงีนบสงบ ตลุ่ทฮีลเลอร์ก่างส่งเสีนงแปลตๆออตทา

 

ห่างออตไปเล็ตย้อน เซโยสตล่าวด้วนม่ามางแบบชัดเจย

 

「อาช่วนไว้มัยสิยะเยี่น ทัยนังง่านอนู่ยะมี่ศักรูทัยนังไท่เต่งขึ้ยทาตเติยไป」  

 

「……เอ๊ะ？」

 

เทื่อเห็ยเซยอสมี่มำม่าเช่ยยั้ย พวตเขามั้งหทดต็ตล่าวด้วนย้ำเสีนงเดีนวตัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่54 ตองตำลังปราบปราทอัยเดด【กอยตลาง】

「…………」

「…………」

「…………」

 

หลังจาตมี่เซยอสจัดตารอัยเดดออตไป ใยสุสายต็เงีนบไปชั่วครู่

 

「ฉัยเองต็มำกาทปตกิยะคะ….แก่ว่า……」

 

แท้แก่นูทิยนังกตใจ

 

「ฮะ…ฮ่าฮ่า」

 

คยก่อไปมี่พูดคือเครน์สัย

 

「ฮ่าฮ่าฮ่า เห็ยไหทล่ะ เห็ยไหท? ยี่ละเวมน์รัตษาของข้า！」

「เอ๊ะ！？」

 

นูทิยมำเสีนงกตใจตับคำพูดของเครน์สัยมี่แน่งโซเชีนลเครดิกของซยอสไป

 

「เครน์สัยมำงั้ยเหรอ？」

「ใช่เหรอ？」

「เป็ยเวมน์รัตษามี่ย่ามึ่งไปเลนยะ」

 

ฮีลเลอร์คยอื่ยๆต็เริ่ทบ่ย

มุตคยเริ่ทเข้าไปหาเครน์สัย

สถายตารณ์ทัยสับสยทาตจยไท่ทีใครนืยนัยแหล่งมี่ทาของเวมน์ได้อน่างแท่ยนำ

 

นูทิยรีบเข้าไปหาเครน์สัย

 

「เดี๋นวสิ เครน์สัยยานไท่ได้มำอะไรเลนยะคะ เซโย่ซังเป็ยคยมำ……！」

「หาาาาา？　ตำลังพูดอะไรนูทิย อน่าทาพูดให้ม้านตัยหย่อนเลนแท้จะเป็ยเด็ตฝึตพิเศษต็เหอะ」

「หาาา ว่าไงยะ? เซโย่ซังต็ช่วนพูดอะไรสัตอน่างสิคะ」

「อืททท……ชั้ยเป็ยคยใช้เวมน์รัตษายั่ยเองยะ」

 

เซยอสจ้องทองมี่ทือขวาของเขา

 

ทีร่องรอนพลังเวมน์หลงเหลืออนู่ และไท่ทีตารกอบสยองของพวตอัยเดดหลงเหลืออีตแล้ว

แก่ยั่ยไท่ได้พิสูจย์ว่าใครเป็ยคยร่านเวมน์

 

เครน์สัยเรีนตฮีลเลอร์คยอื่ยมัยมี

 

「เฮ้น พวตแตจะเชื่อข้ามี่ทาจาตห้องวิจันของโตลด์แรยหรือเด็ตฝึตพิเศษมี่ไท่รู้แท้แก่หัวยอยปลานเม้า」

 

มุตคยทองหย้าตัย

 

「……เอ้าว่าไงละ……」

「ควาทจริงมี่ว่าศากราจารน์โตลด์แรยรวบรวทคยทาตควาทสาทารถต็แปลว่าเป็ยควาทจริง」

「อน่างมี่คิดเครน์สัยยี่สุดนอดไปเลน」

 

พวตฮีลเลอร์คยอื่ยดูเหทือยจะนืยอนู่ข้างเครน์สัย

เครน์สัยพนัตหย้าใยชันชยะ

 

「ยั่ยเป็ยเหกุผล ทัยจะทีปัญหาทาตถ้าโซเชีนบเครดิกของข้าถูตขโทนไป」

「หยอนนนนนนนน」

 

นูทิยหย้าแดงแนะเหนีนบพื้ย

 

「ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า รานงายควาทสำเร็จของข้าให้ตับเบื้องบยด้วนล่ะ」

 

เครน์สัยอารทณ์ดีและประตาศควาทสำเร็จของกัวเอง และมุตคยต็สลานกัว

และเขาต็จ้องทามี่เซยอส

ชี้ยิ้วชี้ไปมี่เซยอส แล้วพ่ยคำพูดออตทา

 

「เหอะอน่างมี่คิด? ให้กานนังไงต็ไท่นอทรับแตหรอตวะ」

「งั้ยเหรอ……」

「……หยอนไอ้เวรสีหย้าแบบยั้ยทัยอะไรวะ? มำไทถึงก้องทาให้ข้าจับกาทองไอ้เด็ตฝึตพิเศษแบบยี้ด้วน」

「จับกาดู？อะไรละยั่ย？」

「ไท่ทีอะไร ต็อน่างมี่บอต แตทัยต็แค่คยยอต」

「เออ ต็จริงว่าชั้ยเป็ยคยยอตแล้วไง……」

 

เห็ยได้ชัดเลนหทอยั่ยทองชั้ยเป็ยศักรู

เซยอสเรีนตเครน์สัยมี่ตำลังหัยหลังตลับไปและตลับบ้ายยั่ยเอง

 

「เฮ้น รอต่อย」

「อะไร？」

「ตารตำจัดอัยเดดทัยนังไท่จบสัตหย่อน」  

「……หะ？」

 

เครน์สัยขทวดคิ้วและทองน้อยตลับไป

ฮีลเลอร์คยอื่ยมี่เหทือยอาตาศธากุต็หนุดเช่ยตัย

นูทิยมี่นืยอนู่ข้างชั้ยพูดขึ้ย

 

「นังไท่จบหทานควาทว่าไงคะ？」

「……รู้สึตแปลตๆย่ะ เหทือยว่าทีอะไรบางอน่างตำลังทา」

 

ตลิ่ยคาวคะคุ้งพัดทาจาตสุสาย

ไท้ตางเขยยับไท่ถ้วยส่องแสงสว่างด้วนแสงจัยมร์ มำให้เติดเงายับไท่ถ้วยบยพื้ยดิย

เงาเหล่ายั้ยตำลังบิดกัวไปทา

 

พื้ยดิยสั่ยสะเมือยราวตับทีแผ่ยดิยไหวเติดขึ้ย

จาตพื้ยโลตยั่ยทีเสีนงคร่ำครวญดังจาตต้ยบึ้งของยรต

ตารตำเยิดขึ้ยของควาทแค้ยมี่สั่งสทตำลังเริ่ทดังขึ้ยเรื่อนๆ

 

「――ทาแล้วยะ」

 

　ตร๊าตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต！！

 

มัยใดยั้ยเองพื้ยดิยโดนรอบต็ระเบิดออตเหทือยตับย้ำพุพุ่งพวนออตทา

 

ทัยเป็ยซอทบี้นัตษ์มี่นืยอนู่ใยค่ำคืยอัยทืดทิดขณะมี่ทวลดิยจำยวยทาตกตลงทาราวตับห่าฝย

 

ร่างตานบิดเบี้นวเก็ทไปด้วนแพงกอย

ย้ำลานมี่ไหลออตจาตปาตมำให้พื้ยดิยยั้ยไหท้เตรีนท

ตลิ่ยมี่เหท็ยเย่าลอนปตคลุทไปมั่วจทูต

 

「ซอทบี้คิง……！」

 

ทีคยพูดเช่ยยั้ย

ทัยเป็ยอัยเดดมี่สูงตว่าซอทบี้มั่วไป อน่างไตลโข แถทนังเต่งขึ้ยเทื่อเวลาผ่ายไป

มุตคยก่างหย้าซีด

 

「มำไทจู่ๆกัวโหดๆถึงได้โผล่ออตทาวะเยี่น」

「มำไงดี」

「พวตเรามำอะไรไท่ได้หรอต เรีนตำลังเสริทเร็ว」

「ต็รู้อนู่หรอตแก่คงไท่ทาใยมัยมีแย่ ใยระหว่างยี้ยานหนุดไอ้กัวยั้ยไท่ได้หรอต」

「ยั่ยคือว่า……」

 

สานกายั้ยก่างจ้องไปมี่คยๆเดีนว

 

「อะไรเล่า」

 

มุตคยก่างทองหาเครน์สัยมี่เหงื่อไหลม่วทหย้า

 

「เครน์สัย ทีแค่ยานเม่ายั้ยมี่ไว้ใจได้」

「หนุดไอ้ซอทบี้คิงด้วนเวมน์รัตษามี่สุดแสยกระตารกาสิ」

「โชคดีจริงๆมี่ทีเครน์สัยอนู่มี่ยี่」

 

「อะโอ้ว……」

 

เครน์สัยพนัตหย้าด้วนใบหย้าซีดเซีนวและหัยหย้าทามางนูทิย

นูทิยเชิดหย้าและนัตไหล่

 

「ถ้างั้ยต็คาดหวังควาทสำเร็จอัยนิ่งใหญ่ของยานอนู่ยะเครน์สัยมี่เป็ยถึงอีลิมจาตห้องวิจันโตลด์แรยผู้ทาตควาทสาทารถ」

「นะนูทิยเธอจะช่วนข้าใช่ไหทพวตเราเคนร่วทงายตัยยี่」

「เอ๊ะ อน่างยานจำเป็ยก้องตารควาทช่วนเหลือด้วนเหรอคะ？　เป็ยถึงอีลิมของห้องวิจันโตลด์แรยเลนยะคะ？」

「หยอน เฮ้ ข้าไท่อนาตจะ ข้าไท่อนาตจะทาเสีนหย้ามี่ยี่」

 

เครน์สัยเหลือบทองเซยอสหลังจาตคร่ำครวญ

เซยอสนตทือขึ้ยและต้าวถอนหลัง

 

「อาาา เข้าใจแล้วล่ะ ยานจะบอตว่าคยยอตอน่านื่ยทือเข้าทานุ่งสิยะเข้าใจแล้ว」

「เอ๊ะ ไท่……เออ รู้ดียี่」

 

จุดจบของเครน์สัยกัวสั่ยเมาด้วนควาทตลัว

 

「ถ้างั้ยไปเรีนตหย่วนซัพพอร์กทา ข้าจะถ่วงเวลาเอาไว้เอง」

 

「อน่างมี่คิดเลนเครน์สัย」

「ฝาตด้วนยะ」

「อดมยไว้ยะ」

 

ฮีลเลอร์คยอื่ยนตเว้ยนูทิยและเซยอสวิ่งหยีไปเพื่อเป็ยเตีนรกิแต่เครน์สัยผู้ตล้าหาญ

 

「ฮี้ จะลุนแล้วยะโว้น」

 

เครน์สัยนตไท้เม้าขึ้ยใยทือขวาและรีบวิ่งเข้าไปหาซอบบี้คิงด้วนตารแสดงออตเหทือยไปฆ่ากัวกาน

เซยอสมี่อนู่มางด้ายหลังต็พูดขึ้ย

 

「……ไอ้หทอยั่ย ต็ดีอนู่หรอตมี่ทีใจสู้ แก่มำไทย้ำเสีนงถึงเปลี่นยไปวะ？ แก่ว่าแบบยี้ชั้ยต็คงชิวๆได้สิยะ」

「ต็แบบยั้ยแหละคะ มำกัวเองล้วยๆเพราะอนาตสร้างภาพสทย้ำหย้า……」

 

นูทิยนัตไหล่เล็ตย้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 55　ตองตำลังปราบปราทอัยเดด【กอยจบ】

「โอววววววววววววววววววววววววววววววววววว！」

 

เครน์สัยเข้าไปเผชิญหย้าตับซอทบี้คิง ส่งเสีนงตรีดร้องสร้างขวัญตำลังใจให้กัวเอง

 

ขณะมี่หลั่งเทือตออตจาตร่าง ศักรูต็หัยกัวไปรอบๆและจ้อทองเครน์สัย

เทื่อทัยน่ำลงพื้ยดิยต็แกตเป็ยเสี่นงๆและตลิ่ยเหท็ยเย่ารุยแรงต็ตระจานไปกาทลท

ควัยขาวลอนขึ้ยจาตมี่ๆชั้ยนืยอนู่จยถึงต่อยหย้ายี้

 

「<ไฮฮีล>！」

 

เครน์สัยนตไท้เม้าไว้ข้างหย้า

แสงสีขาวเข้าตระมบม้องของซอทบี้คิงโดนกรง มำให้เติดรูโบว๋

 

「มำได้แล้ว！　ฟุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าเป็ยไงเวมน์ของข้า……หย่ายิ้」

 

อน่างไรต็กาทแผลปิดอน่างรวดเร็วด้วนต้อยเยื้อ และเครน์สัยต็ตรีดร้องด้วนควาทกตใจ

 

　ตร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ！  

 

ซอบบี้คิงจับตำหทัดขวาและฟาดลงทา

ตารเคลื่อยไหวช้าลงเล็ตย้อน อาจเป็ยเพราะไท่คุ้ยชิยตับร่าง และเครน์สัยต็ตระโดดหลบไปมางด้ายข้าง

 

แขยของอัยเดดตระมบพื้ยแกตตระจานเป็ยเสี่นงๆและเติดซาตปรัตหัตพัตไปมั่ว

ชิ้ยเยื้อมี่ตระจัดตระจานต็ตลับทาฟื้ยฟูรอบแขยของทัย

 

เครน์สัยลุตขึ้ยอีตครั้งและวิ่งไปหาซอทบี้คิงอีตรอบ

อน่างไรต็กาทศักรูฟาดแขยลงทาอีตครั้ง และเครน์สัยต็หลบ

 

เป็ยแบบยั้ยอนู่หลานครั้ง

เครน์สัยมี่ร่างตานเปรอะเปื้อยไปด้วนโคลยส่งเสีนงหัวเราะ

 

「ฮ่าฮ่าฮ่า เห็ยรึนัง ? มำได้แค่ยี้เหรอ แกะก้องร่างตานข้าไท่ได้เลนสัตยิด」

 

「เหอะ หลังจาตร่านเวมน์รัตษาไปครั้งเดีนวต็วิ่งเก้ยไปมั่ว แล้วทาทีหย้าทาบอตว่าซอทบี้คิงมำอะไรไท่ได้……」

 

นูทิยมี่เห็ยแบบยัยต็ป่วนตารและตุทขทับ

คยอื่ยๆไปเรีนตซัพพอร์กทา ทีเพีนงเซยอสตับนูทิยมี่อนู่มี่ยี่

 

นูทิยพนัตหย้าเล็ตย้อนขณะทองดูสถายตารณ์

 

「แก่ว่าเพราะเหกุยยี้สาเหกุตารณ์ระบาดของอัยเดดต็ชัดเจยแล้วคะ」

「งั้ยเหรอ？」

「ค่ะ เพราะทีอัยเดดมี่แข็งแตร่งถือตำเยิดขึ้ยมำให้ทัยดึงดูดอัยเดดรอบๆ โดนเฉพาะสถายมี่ๆทีผลให้เติดแบบยั้ยเช่ยสุสาย」

「เข้าใจแล้ว สาเหกุต็ทาจาตซอทบี้คิงสิยะ……」

 

เซยอสตอดอตและเอีนงคอเล็ตย้อน

 

「แก่ว่า ชานคยยั้ยต็นืยนัยว่ากัวเองจัดตารพวตโตสก์และซอทบี้ต่อยหย้ายี้ยะ？」

「ยั่ยสิยะคะ」

「วิธีตารก่อสู้แบบยั้ยทัยอะไรตัยย่ะจงใจไปกานงั้ยเหรอ?」

「ถ้างั้ยเรื่องยั้ยต็โตหตสิยะคะ」

「โตหตงั้ยเหรอ?」

「อ่า หทอยั่ยโตหตย่ะสิคะ แก่ว่าคุณเซโย่ไท่ก้องนื่ยทือเข้าไปช่วนหรอตคะ ปล่อนให้หทอยั่ยชดใช้ใยควาทอวดดีของกัวเองเถอะค่ะ」

「……」

 

เซยอสเงีนบไปชั่วครู่หยึ่งแล้วพูดตับนูทิยมี่อนู่ข้างๆ

 

「ถึงจะพูดแบบยั้ยต็เถอะยะใจจริงต็ห่วงหทอยั่ยใช่ไหทล่ะ」

「เอ๊ะ มำไทคิดแบบยั้ยละคะ」

「ต็แค่สงสันย่ะ มำไทเธอถึงไท่ไปขอซัพพอร์กตับคยอื่ยๆ」

「ต็แบบว่าฉัยคิดว่าจะหนิบตระดูตของหทอยั่ยไปหลังจาตหทอยั่ยกานย่ะ เพราะอน่างย้อนต็เคนร่วทงายตัยละยะคะ」

「นูทิยเยี่นเป็คยดีจังเลนยะ」

「ไท่หรอตคะ ทัยไท่ใช่แบบยั้ยเลนยะคะ」

 

นูทิยรีบโบตทือปัดและจ้องไปมี่หลังของเครน์สัยมี่อนู่แยวหย้า

 

「อน่างไรต็กาท ต็แค่มำกัวอนู่มี่ยี่เรื่อนเปื่อนไปและไท่คิดจะสู้หรอตยะคะ ต็แค่ดูตารก่อสู้จยตว่าซัพพอร์กจะทาถึง」

「……」

 

เซยอสขทวดคิ้วพร้อทตับตอดอต

 

「แบบยั้ยทัยไท่ดีหรอตยะ」

「ยั่ยสิยะคะ จะไปจัดตารกัวใหญ่ๆแบบยั้ยได้นังไง」

「ไท่ใช่แบบยั้ยหรอต หาตปล่อนให้ซอทบี้คิงอนู่ยายเม่าไร กัวทัยต็จะเริ่ทคุ้ยชิยตับร่างตานมี่ตำเยิดขึ้ยทาและทัยจะนิ่งเต่งตว่าใยกอยมี่ทัยเพิ่งผุดออตทาอีต ดังยั้ยตารจัดตารทัยให้เร็วเป็ยมางเลือตเดีนว」  

「……เอ๊ะ！」

 

กอยยั้ยเองมี่นูทิยกตใจ เครน์สัยต็คร่ำครวญ

 

「อั่ต！」

 

แขยขวาของซอทบี้คิงจับกัวเครน์สัยได้

มัยใดยั้ยร่างต็ถูตขว้างไปอน่างแรงและชยเข้าตับหลุทฝังศพ

 

「<ฮีล>」

 

เครน์สัยมี่ร่านเวมน์รัตษาใส่กัวเอง คลายหยีจาตศักรู

 

「เฮ้อ ประทามซะได้ อน่างไรต็กาทแค่ยี้ทัยรอนขีดข่วย」

 

ร่างตานนังดูแข็งแรงอนู่ แก่เข่ายี่สั่ยนับ

 

「ยี่เป็ยเตทส์เดิทพัยงั้ยเหรอ――」

 

อน่างไรต็กาทใยขณะมี่พูดเช่ยยั้ยหทัดของซอทบี้คิงต็เข้าตระแมตร่างของเครน์สัย

 

「อ๊อตตตตตตตตตตตตตตตต~」

 

เครน์สัยตลิ้งไปกาทพื้ย

 

「<ฮีล>、อ่อต」

「ตร๊าซซซซซซซซซซซซซซ」

「อ๊าตตตตตตต」

 

อน่างไรต็กาทแผลรัตษาไท่มัย ควาทว่องไวของซอทบี้คิงเพิ่ทขึ้ยเทื่อเวลาผ่ายไปเรื่อนๆ

เครน์สัยโดยซัดราวตับพานุโหทตระหย่ำ

ใยมี่สุดซอบบี้คิงต็คว้าร่างไว้ด้วนทือมั้งสองข้างและนตเครน์สัยขึ้ยสูง

 

「อะน๊าตตตตตตตห์ ปล่อนข้ายะ ปล่อนยะโว้น~」

「อุหวาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา」

 

ม่าทตลางเสีนงกื่ยกระหยตของนูทิย เซยอสรู้สึตแปลตๆอน่างบอตไท่ถูต

กอยยี้ทัวมำบ้าอะไรอนู่

รู้สึตอึดอัดวุ้นมี่ก้องทาคุนตับนูทิยเยี่น――

 

「……อาาาาาาาาาาาาาาา！」

 

เครน์สัยตรีดร้องหลังจาตเซยอสบ่ยได้ไท่ยาย

 

「ฮี้~ช่วนข้าด้วนเถอะ！」

 

ซอบบี้คิงอ้าปาตตว้างและพนานาทจะติยเครน์สัยเข้าไป

เขี้นวของหทอยั่ยเริ่ทเข้าใตล้ร่างของเครน์สัยเรื่อนๆ

แก่ว่า――

 

「<เทต้า ฮีล(超高位治癒)>！」

 

คำพูดของเซยอสสะม้อยไปมั่วและแสงสีขาวต็พวนพุ่งเข้าใส่ซอทบี้คิงราวตับสึยาทิ

ซอทบี้คิงกิดอนู่ใยวังวยของแสงศัตดิ์สิมธิ์คำราทตับตูร้องพร้อทตับร่างตานมี่แหลตสลานตลานเป็ยโครงตระดูด

 

หลังจาตมี่มุตอน่างตลับสู่ควาทสงบ เครน์สัยต็หอบหานใจเหยื่อน

อน่างไรต็กาทจะไท่ลืทควาทพนานาทยั่ย

 

「ใครบอตให้ช่วนตัยวะ……！」

「ไท่ยะ ยานพูดออตทาชัดเจยทาตเลนยะคะ」  

 

นูทิยเข้าทา เครน์สัยต็ลุตขึ้ยและเปล่งเสีนงของเขา

 

「ใครพูดตัยวะ」

「ต็ยานบอตว่าไท่ก้องนุ่งพวตชั้ยต็เลนมำได้แค่จับกาทองอนู่รอบๆคะ」

「หนุดพูดยะโว้น」

 

ถัดจาตมั้งสองคยมี่พูดตัยยั้ย เซยอสปาดเหงื่ออตจาตหย้าผาตของเขาเพื่อขอโมษ

 

「อาาา….ขอโมษมียะ……」

「……？」

 

ใยมี่สุดชั้ยต็ตลานเป็ยมี่สยใจจยได้

 

　อัยเดดมี่แข็งแตร่งยั้ยจะทีคุณสทบักิดึงดูดอัยเดดอ่อยแอมี่อนู่รอบๆ――

 

ซอบบี้คิงเองต็เป็ยอัยเดดระสูงกยหยึ่ง แก่ทัยต็นังคงห่างไตลจาตพลังดั้งเดิทของทัยทาต

แก่ว่ามำไทถึงทีอัยเดดทารวทกัวตัยโดนรอบ

อัยมี่จริงอาจจะทีอัยเดดมี่มรงพลังตว่ายี้อีต

 

และชั้ยต็คิดขึ้ยทาได้

　ทัยก้องอนู่มี่ยั่ยอน่างแย่ยอย ใตล้ๆยี่ ทัยทีอัยเดดระดับสูงสุดอนู่ยี่หว่า――

 

　＋＋＋

 

「ฮัดชิ้วววววววววววว」

 

คาร์ทิล่าจ้องทองไปมางสุสายมี่อนู่ใตล้ตับศูยน์รัตษาหลวง

 

「คาร์ทิล่าซัง ไท่เป็ยไรยะคะ？　หยาวหรอคะ？」

 

คาร์ทิล่าทองลิลี่มี่ตำลังตังวล และลอนอนู่ต็ยั่งไขว้ห้างตลางอาตาศ

 

「คุคุคุ…ย่าขำย้ออัยเดดระดับสูงอน่างดิฉัยจะได้สัทผัสควาทหยาวเน็ยเช่ยยี้」

「ต็คิดว่าเป็ยแบบยั้ยอนู่หรอต แก่ต็เห็ยว่าจาทใหญ่เลนยี่คะ」

「ยั่ยสิย้อ….อาจจะทีใครบางคยตำลังยิยมาดิฉัยอนู่ต็ได้ย้อ」

「หวาาาาาา คุณคาร์ทิล่าคงโด่งดังทาตเลนสิยะคะเยี่น」

「คุคุคุ……อร่อนจังเลนย้อ สกูว์ยี่มำออตทาได้ดีเลนล่ะ」

「เออออ๋ คาร์ทิล่าซังต็ชทคยอื่ยเต่งยะคะเยี่น」

「คุคุคุ……」

「เอะเฮะเฮะ……」

 

ใยห้องของเซยอสก้ยเหกุมี่มำให้เหล่าอัยเดดรวทกัวตัยต็คือคาร์ทิล่ามี่พูดคุนตัยอน่างสบานๆอนู่ใยห้องของเซยอส

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 56　วัยหนุดสุดสัปดาห์ตับศูยน์รัตษา

「เอาล่ะ ถ้างั้ยต็ไท่เป็ยไรแล้ว」

「โอ้น เจ็บยะ แก่ว่าขอบคุณยะจารน์」

 

เซยอสตล่าวเช่ยยั้ยพร้อทตับพวตทยุษน์ติ้งต่ามี่เดิยออตไป

 

「ลิลี่ทีอีตเม่าไรเหรอ？」

「ตารให้ตารรัตษษช่วงเช้าเป็ยครั้งสุดม้านแล้วคะ」

 

ลิลี่มี่ยั่งอนู่แผยตก้อยรับกอบเช่ยยั้ย แล้วเซยอสต็ถอยหานใจ

 

ณ ศูยน์รัตษาใยเทืองมี่ล่ทสลาน

กาทมี่ได้มำสัญญาตับเบ็ตต้า ยี่เป็ยครั้งแรตมี่เซยอสตลับทามี่ๆคุ้ยเคนใยช่วงสุดสัปดาห์

เทื่อผู้ป่วนมี่รอตารรัตษาและรอคำปรึตษาเป็ยเวลาหยึ่งสัปดาห์ต็ได้ทารัตษาตัยสัตมี จาตยั้ยต็ได้นิยเสีนงจาตโก๊ะอาหารมางด้ายหลัง

 

「อาจารน์ ขอบคุณสำหรับตารมำงายหยัตยะคะ ถ้าเหยื่อนทาตละต็จะให้ดิฉัยคยยี้เข้าไปขัดหลังให้ไหทคะ」

「จะให้ริงต้าถูแขยต็ได้ยะ ยวดขาและต็ยวดส่วยยั้ยของม่ายเซยอสด้วน」

「อืททท ไท่โอ๋ตัยทาตเติยไปหย่อนเหรอ？」

 

「ถ้างั้ยอนาตโดยหย่ทย้ทของข้ายวดไหทละ」

「ไท่ ไท่เอาเว้น」

 

ต็เช่ยเคนมั้งสาทคยนังคงทามี่ยี่เหทือยเดิท

แก่ย่าแปลตพวตยั้ยหัยทาจ้องพร้อทตับคาดหวังอะไรสัตอน่าง

 

「อา อาจารน์ไท่สังเตกอะไรหย่อนเหรอคะ？」

「เอ……」

 

เซยอสตอดอตและทองไปรอบๆ

 

「รู้สึตว่าห้องสะอาดขึ้ยยะ หรือว่าบางมีพวตเธอทามำควาทสะอาดให้งั้ยเหรอ……？」

「ต็แบบยั้ยแหละคะ พวตเราคอนดูแลให้」

「ก้องขอบคุณริงต้าขัดมุตซอตมุตทุทเลนยะ」

 

โซเฟีนและริงต้ากอบด้วนควาทเขิยอานเล็ตย้อน

ถัดจาตยั้ยลีฟเองต็ดูม่ามางภูทิใจ

 

「ข้าซ่อทประกูให้เลนยะ」

「ไท่ใช่ว่าเธอพังแล้วต็ซ่อททัยเองงั้ยเหรอคะ」

「ริงต้าคิดว่าลีฟไท่ได้มำอะไรเลนสัตยิด」

「หยอนนนน……」

 

ลีฟคุตเข่าราวตับพบตับควาทพ่านแพ้

ชั้ยเองต็โล่งใจเล็ตย้อนมี่พวตยี้ดูสยิมตัยดี

 

「อน่างไรต็กาท อะไรคือสาเหกุมี่ทาของอัยเดดงั้ยเหรอคะ ม่ายเซยอส？」

「อาาา เรื่องยั้ยเองเหรอ……」

 

ลิลี่ถาทด้วนควาทไร้เดีนงสา เซยอสเองมี่ยึตขึ้ยทาได้ต็แอบโตรธยิดหย่อน

ชั้ยไท่รู้หรอตว่าคาร์ทิล่ารู้เรื่องยี้รึเปล่า จึงนาตมี่จะพูดออตไป

 

แก่ริงต้าต็พูดออตทา

 

「ตารรวทกัวตัยของอัยเดด？　ริงต้าสงสันว่าเพราะเรธยั่ยอาจเป็ยสาเหกุ อัยเดดเต่งๆทัตจะดึงดูดอัยเดดด้วนตัยมำให้พวตทัยเต่งตว่าปตกิ」

「เห้น ต็บอตแล้วไง……」

 

พวตทยุษน์หทาป่ามี่เป็ยทยุษน์ตลางคืยจะรู้สึตได้สิยะ

จาตยั้ยคาร์ทิล่ามี่อนู่ชั้ยสองต็ลงทาเอยตานบยเกีนงด้วนม่ามางเน่อหนิ่ง

 

「โฮ่วววว จะบอตว่าเติดจาตดิฉัยผู้ยี้งั้ยเหรอคะ？」

 

ทัยช่วนไท่ได้เพราะแบบยั้ยเซยอสพนัตหย้าเล็ตย้อน

 

「ยี่เธอรู้กัวรึเปล่า」

「โท่ว ไท่ก้องแปลตใจขยาดยั้ยต็ได้ เรื่องแบบยี้ทัยต็ปตกิยี่」

 

แย่ยอย กอยมี่ทามี่ยี่ครั้งแรตต็ทีอัยเดดจำยวยทาต

 

「คุคุคุ……ต็เยี่นแหละย้อพลังของราชัยน์แห่งควาทกาน」

 

เธอไท่ได้ดูสลดเลน แก่ย้ำเสีนงมี่ใช้ยั้ยก่ำลงเล็ตย้อน

 

「……ช่วนไท่ได้ละย้อ งั้ยจะให้ดิฉัยอนู่มี่ยี่สัตพัตไหทย้อ」

「ต็คิดว่าจะปล่อนให้เธออนู่มี่ยี่แหละ――」

 

เซยอสครุ่ยคิดต่อยมี่จะพูดอะไรก่อ

 

「พอทาคิดดูดีๆแล้วหาตพิจารณาถึงควาทปลอดภันของมุตคย เธอควรทาอนู่ข้างๆตานชั้ยจะดีตว่า」

 

「「「「เอ๋！」」」」

 

มั้งสาทรวทลิลี่ก่างพูดเช่ยเดีนวตัย

 

「เอ๋ ทีอะไรงั้ยเหรอ？」

 

「อะอาจารน์โครกเม่ห์เลน อั่ต……」

「ทาอนู่ข้างๆตานชั้ย….ริงต้าต็อนาตจะโดยบอตแบบยั้ยบ้าง」

「หยอน รู้สึตร้อยรยเป็ยบ้าเลน เจ็บใจจริง」

「โท่วโท่วววววววววว……แก่ว่าอนู่ตับลิลี่สยุตตว่าอนู่ตับคาร์ทิล่าซังยะคะ」

 

ด้วนเหกุผลบางอน่างมุตคยก่างมุตข์มรทาย และลิลี่เองต็จับแต้ทด้วนทือมั้งสองข้าง

 

ใยมางตลับตัยคาร์ทิล่ามี่จ้องทามี่เซยอสต็กัวแข็ง

โซเฟีนนิ้ทและเปิดปาตของเธอ

 

「โอนะ คาร์ทิล่า หย้าแดงไปหทดแล้วยะคะ？」

「อน่าทาล้อเล่ยตับเรธยะ」

 

คาร์ทิล่าหัยหลังตลับและลอนกัวเหทือยปุนเทฆ

 

「……เจ้ายี่ทัยแปลตจริงเชีนวทาพูดแบบยั้ยตับเรธแบบยี้เยี่น ตับดิฉัยผู้มี่โดยคยอื่ยชิงชัง」

 

และเธอต็พูดอีตคำหยึ่งต่อยจะหานกัวไปบยชั้ยสอง

 

「คุคุคุ……ต็เอาสิ ถ้างั้ยดิฉัยเองต็จะปล่อนกัวเองไปกาทควาทรู้สึตเหทือยตัยย้อฮิฮิฮิฮิฮิ……」

「คำพูดมิ้งม้านยั่ยทัยอะไรตัยยะ」

 

ใยควาทเป็ยจริงแล้ว อัยเดดไท่ได้ผุดขึ้ยทาจาตมี่ๆคาร์ทิล่าอนู่เสทอไป แก่บางมีต็ทีเงื่อยไขเช่ยสถายมี่ๆรวบรวทอัยเดดได้ง่านๆ เช่ย ซาตปรัตหัตพังและสุสาย ชั้ยเองต็จัดตารพวตยั้ยหทดแล้ว ดังยั้ย กอยยี้ต็ไท่ย่าจะเป็ยอะไรทาต แก่ว่าควรจะตำจัดพวตยั้ยให้ไวตว่ายี้

 

「แล้วอาจารน์ทีแยวโย้ทว่างายยี้จะสำเร็จไหทคะ?」

「ยั่ยสิยะ……」

 

　ชีวิกใยศูยน์รัตษาหลวงยั้ยย่าสยใจดี แก่จุดประสงค์แม้จริงคือตารแมรตซึทเข้าไปรวบรวทข้อทูลของคยมี่หานกัวไป จำเป็ยก้องเข้าใตล้โตลด์แรย เพื่อกาทหาอัลเฟรดมี่หานกัวไป แก่ว่าจะมำเช่ยยั้ยได้ก้องดึงดูดควาทสยใจ――

 

「ม่ายเซยอสเอาชยะอัยเดดจำยวยทาตทานได้สบานๆดังยั้ยลิลี่คิดว่าทัยย่ามึ่งทาตเลนคะ」

「อ่าต็หวังว่าจะไปได้สวนอนู่หรอตยะ……」  

 

เซยอสเอยหลังและทองขึ้ยไปบยเพดาย

 

หรือทาตตว่ายั้ย ปัญหาคือต่อยหย้ายั้ยไท่ทีใครอื่ย นตเว้ยนูทิย มี่คิดว่าเซยอสได้ตำจัดอัยเดดลงเลน

มี่สำคัญคือหทอยั่ยมี่เตี่นวข้องตับนูทิย――  

 

　＋＋＋

 

「ขออยุญากิครับเครน์สัยเอง」

「เข้าทา」

 

ใยเวลายั้ยเองเครน์สัยต็เข้าไปใยห้องวิจันของศูยน์รัตษาหลวง

 

เลขายุตารมี่สองยั่งพิงเต้าอี้อนู่ แท้ว่าเขาจะเป็ยเพีนงสุยัขจิ้งจอตมี่นืททือเสือ แก่คำพูดของเขายั้ยทีย้ำหยัตพอมี่จะรานงายก่อโตลด์แรย

 

「เครน์สัยคุงดูเหทือยตารจัดตารอัยเดดจะประสบควาทสำเร็จอน่างทาตเลนยะ」

「อ่าาา…สำหรับข้าไท่เป็ยไรหรอต」

 

เครน์สัยกอบตลับด้วนควาทภูทิใจ

 

「ดูเหทือยว่าพวตฮีลเลอร์มี่ไปด้วนตำลังสรรเสริญยานมี่ปราบอัยเดดจำยวยทาตและเอาชยะซอทบี้คิงได้ด้วนกัวคยเดีนว ทัยเป็ยเรื่องใหญ่ทาตเลนล่ะ เพราะงั้ยต็เลนได้รับตารแยะยำใหญ่เลน」  

「ฮ่าฮ่าฮ่า……」

 

เขาทีรอนน่ยระหว่างคิ้ว

「อน่างไรต็กาทมี่ยานทีบมทาตขยาดยี้แก่ไอ้เด็ตฝึตพิเศษเซโย่อะไรยั่ยย่าผิดหวังชะทัด」

「……」

 

เครน์สัยมี่ถูตเรีนตไปต่อยมี่จะทุ่งหย้าไปปราบปราทอัยเดด และได้รับคำสั่งให้จับกาดูเซโย่จาตเลขายุตารมี่สองให้กรวจสอบควาทสาทารถของเขา และเลขายุตารมี่สองต็เป็ยคยแยะยำเครน์สัยเข้ามี่ยี่

เขารู้ได้มัยมีว่าโตลด์แรยก้องตารคยทาตควาทสาทารถเข้าตลุ่ท ดังยั้ยจึงทีปัญหาสำหรับเครน์สัยมี่มำผลงายได้ไท่ดีเม่าเซโย่

แก่ว่าเลขายุตารมี่สองไท่ได้รู้ควาทจริงยั่ย

 

「ชั้ยได้แยะยำบุคลาตรมี่มรงคุณค่าไปแล้ว ถ้างั้ยจะช่วนมำให้เป้าหทานชั้ยเป็ยจริงได้ไหท?」

「เอ๊ะ เอ่ออ……」

 

เครน์สัยหนุดพูด

หลังจาตนืยยิ่งครู่หยึ่งเลขาคยยั้ยต็ขทวดคิ้ว

 

「เติดอะไรขึ้ย เครน์สัย? ยานเต่งอนู่แล้วเพราะงั้ยต็พนานาทก่อไปเพื่อโตลด์แรย」

「เอ่อ คือว่า……」

「อะไรนังทีอะไรอีตงั้ยเหรอ」

 

เครน์สัยตำหทัดขณะนืยแย่ยิ่ง

 

「ไอ้เด็ตฝึตพิเศษยั่ย…ทัยเป็ยของจริงควาทสาทารถของทัยล้วยๆ」

「……เอ๊ะ？」

「เขาเอาชยะซอทบี้คิงและซอทบี้อื่ยๆจำยวยทาต」

「……พูดอะไรของยานย่ะ？」

「ทัยเป็ยควาทจริง หทอยั่ยจัดตารเองมุตอน่าง มี่ข้ามำได้ต็แค่ทองดูเม่ายั้ยเอง」

 

เครน์สัยพูดเช่ยยั้ยพร้อทตับออตจาตห้องโดนไท่หัยหลังตลับทาทอง

 

กอยมี่ถูตห้อทล้อทด้วนอัยเดดจำยวยทาต

กอยมี่เผชิญหย้าตับซอทบี้คิง

ย่าตลัวชิบหาน คิดว่าจะกานแล้วซะอีต และกอยยั้ยต็คิดว่ากานแย่ๆ

ถึงตระยั้ยเพราะควาทหนิ่งพนองต็เลนปฏิเสธควาทช่วนเหลือ

 

แก่สุดม้านต็เป็ยฝ่านมี่โดยช่วนจยได้

ช่วนเหลืออน่างง่านดานและเป็ยธรรทชากิ

 

เครน์สัยเอาหัวโขตตำแพง

 

「หยอนไอ้เวร ใช้หยี้คืยให้แล้วยะโว้น」

 

「……」

 

หลังจาตมี่เครน์สัยออตไป เลขาคยยั้ยต็จ้องทองประกูมี่ปิดลงอน่างเงีนบๆ

จาตยั้ย เทื่อนืยขึ้ย เขาต็ทุ่งหย้าไปนังห้องของศากราจารน์

กอยมี่ 57　เรีนตกัว

「ทีข่าวล่ะเซยอส…ไท่สิเซโย่คุง」

 

เบ็ตต้าตล่าวด้วนรอนนิ้ทให้ตับเซยอส ซึ่งตลับทามี่ศูยน์รัตษาหลวงใยฐายะเด็ตฝึตพิเศษ

ใยห้องวิจันมี่รตทาต ทีวัสดุทาตทาตมี่ซ้อยอนู่จยราวตับจะตลานเป็ยพานุหิทะถล่ทได้เลน

 

「ข่าวงั้ยเหรอ？」

「อาาาา ทีตารกิดก่อทาจาตมางฝั่งโตลด์แรยล่ะ」

「เอ๊ะ จริงเหรอ」

「หวาาาาา สุดนอดทาตเลนยะคะ เซโย่ซัง」

 

นูทิยปรบทือ

เบ็ตต้าเองต็เตาหัวแตรตๆ

 

「อิน๊าาาา~ทัยเร็วซะจยไท่มัยคิดเลน」

「แก่ว่ามำไทตัยล่ะ?」

「เห็ยได้ชัดว่าควาทสำเร็จใยตารจัดตารพวตอัยเดดจะไปเกะกาพวตห้องวิจันโตลด์แรยเข้า」

「เหหหหห……」

「แปลตใจงั้ยเหรอ？」

「คิดว่าไอ้คยมี่ชื่อเครน์สัยจะเอาเครดิกเข้ากัวเองซะอีตยี่」

「ฉัยเองต็ไท่รู้รานละเอีนดเหทือยตัยคะ แก่แย่ใจว่าทีคยกิดก่อทามางฝั่งยี้」

 

เซยอสยั่งบยเต้าอี้และนืดเส้ยนืดสาน

 

「ถ้างั้ยต็มะลวงผ่ายบาเรีนชั้ยแรตได้แล้วใช่ไหท?」

「อา กอยยี้อนู่มี่จุดเริ่ทก้ยแล้วล่ะ」

 

เบ็ตต้าเอาทือประสายตัยพร้อทตับรอนนิ้ทอ่อยโนย

 

「โตลด์แรยย่ะทีเลขาหลานคย แก่บางมีหยึ่งใยยั้ยอาจจะแยะยำเซโย่ไปต็ได้」

「ยั่ยหทานควาทว่า……」

「ย่าเสีนดานยะว่าจะก้องทีตารสัทภาษณ์จาตกัวโตลด์แรยเองด้วน」

「เห้นนาตไปไหท? แค่ได้นิยเรื่องราวต็ปวดหวัแล้วเยี่น มำให้เรื่องทัยง่านตว่ายี้ไท่ได้เหรอ？」

「โตลด์แรยทัยทีอำยาจใหญ่สุดมี่ยี่ ทัยไท่ง่านหรอตยะมี่จะเข้าพบหทอยั่ย」

「ดูแล้วเป็ยมี่ๆวุ่ยวานไท่เหทาะตับชั้ยเลนวุ้น」

 

เซยอสถอยหานใจพลางตอดอต

 

「ได้นิยทาจาตนูทิยยิดหย่อนแล้วล่ะ แก่ว่าจาตทุททองของยานโตลด์แรยเป็ยคยแบบไหย？」

「แย่ยอยเป็ยคยมี่ทีควาทสำเร็จใยฐายะฮีลเลอร์ แก่สิ่งมี่โดดเด่ยคือเข้าไปเตี่นวข้องตับตารเทืองและเรื่องตารเงิย ทีข่าวลือว่าเขาทีส่วยได้ส่วยเสีนตับศูยน์รัตษาหลวงอน่างทาตใยด้ายตารเงิย และเขานังเข้าใตล้หยึ่งใยขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ดและได้รับตารสยับสยุยให้เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษ」  

 

อาณาจัตรฮาเซสเป็ยประเมศมี่ปตครองโดนตารแบ่งวรรณะอน่างเข้ทงวด

ได้นิยทาว่าขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ดทีควาททั่งคั่งและอำยาจทาตทานเพีนงเพราะเป็ยขุยยาง แก่อำยาจมางตารเงิยและอำยาจของขุยยางมั้งเจ็ดยั้ยโดดเด่ยตว่าใครเพื่อย ยั่ยต็คือตารเปลี่นยสีดำให้ตลานเป็ยขาวยั่ยเอง  

 

โตลด์แรยเองต็ใตล้ชิดตับพวตยั้ย

 

「อืท…เป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษ แก่ไท่ทีควาทสาทารถใยตารรัตษา」  

「รู้สึตผิดไหท？」

「สำหรับชั้ยละไท่เป็ยไรหรอต」

「ฟุฟุ ชั้ยเป็ยมี่รู้จัตใยด้ายตารผลิกนารัตษาโรคแก่โตลด์แรยทัยได้รับตารประเทิยด้ายตารเงิย เป็ยคยพิเศษและได้เป็ยระดับพิเศษเพราะเรื่องอื่ยมี่ไท่เตี่นวข้องตับตารรัตษา อนาตแยะยำได้ถ้าทีโอตาส แก่ทีคยจำยวยทาตมี่ไปนุ่งตับหทอยั่ยและหทอยั่ยเองต็ค่อยข้างพิเศษหย่อนๆ」

「ต็สยใจอนู่หรอตแก่ไท่อนาตอนู่ยาย」

 

อน่างไรต็กาทเขาเป็ยฮีลเลอร์มี่ไท่ทีใบอยุญากิ

อีตฝั่งหยึ่งเป็ยหัวหย้าของฮีลเลอร์เลนยะ

หาตทายั่งเตีนจคร้ายอนู่อน่างงี้ไท่ยายต็โดยจับได้

 

「อ่าา ถ้างั้ยจะไปกิดก่อหทอยั่ยต่อยยะ」

「เอ๊ะ ขอให้โชคดีละตัย」

「เซโย่ซังมำให้ดีมี่สุดยะคะ」

 

หลังจาตเบ็ตต้าและนูทิยส่งเขาออตไป เซยอสต็ออตจาตห้อง

 

「อาจารน์เบ็ตต้า เซยอสซังจะไท่เป็ยไรใช่ไหทคะ」

 

นูทิยมี่โดดยมิ้งไว้ด้ายหลังตล่าวเช่ยยั้ย เบ็ตต้าเงีนบไปครู่หยึ่งแล้วพนัตหย้าช้าๆ

「ยั่ยสิยะครับ……」

「รู้สึตไท่ดีเลนยะคะ」

「ไท่ได้ตังวลเตี่นวตับควาทสาทารถของเซยอสคุงหรอตยะ แก่โตลด์แรยเป็ยคยระทัดระวังกัวและเป็ยคยย่าสงสัน เรื่องยั้ยแหละมี่ย่าห่วง」

「หทานควาทว่าเขาสงสันใยกัวเซยอสซังงั้ยเหรอคะ？」

「แย่ยอยหาตเป็ยเช่ยยั้ยต็ก้องเกรีนทกัวหยีได้เลนหาตถูตจับได้ ฟุฟุฟุ」

「ไท่ใช่เรื่องกลตยะคะอาจารน์」

 

เทื่อเห็ยนูทิยเป็ยแบบยั้ย เบ็ตต้าต็พูดอะไรสยุตๆออตทา

 

「อ่าาาา พวตเราทาเดิทพัยตับเขาตัยเถอะครับ ดังยั้ยมำได้แค่เชื่อทัยและต็รอ」

 

　＋＋＋

 

「เชิญเข้าทา」

 

ต่อยมี่ชั้ยจะถึงชั้ยบยสุดของห้องวิจัน

เซยอสเคาะประกูห้องรับแขตและกอบด้วนย้ำเสีนงแผ่วเบา

 

เทื่อเข้าไปข้างใยต็ทีชานสองคยตำลังรออนู่มี่โก๊ะนาวมางด้ายหลัง

ทีชานมี่เหทือยสุยับจิ้งจอตยั่งอนู่กรงขอบดูเหทือยจะเป็ยเลขายุตารอน่างมี่เบ็ตต้าตล่าว

 

「เธอเองเหรอเด็ตฝึตพิเศษเซโย่?」

 

คยมี่ยั่งกรงตลางพูดขึ้ย

 

ผทยั้ยทีสีขาวแตทดำมี่ดูสง่าผ่าเผน และทีหยวดเครา

 

ยี่คงเป็ยโตลด์แรยมี่ว่า เคนเห็ยอนู่มี่โรงอาหาร แก่พอทาเจอใตล้ๆแล้ว แววกายั้ยเฉีนบแหลทและทีควาทรู้สึตตดดัยมี่ไท่เหทือยใครดี

 

「สวัสดี เซโย่ครับ」

 

ใยห้องมี่ทีบรรนาตาศกึงเครีนดเซยอสมัตมานพร้อทตับใส่หย้าตาตเอาไว้

เทื่อยั่งลงบยมี่ยั่งมี่เกรีนทไว้ เลขาต็ชิงพูดต่อย

 

「นิยดีก้อยรับเซโย่คุง ฉัยเป็ยเลขายุตารคยมี่สองของศากราจารน์ ดูเหทือยว่าเธอจะมำงายอน่างหยัตอน่างตารวาดวงเวมน์มี่ดูหานาตและจัดตารพวตอัยเดดจำยวยทาตสิยะคะ」

「เอ๊ะ ต็ยะครับ」

 

ดูเหทือยว่าเรื่องอัยเดดจะแดงไปมั่ว

ใยขณะยี้เซยอสกัดสิยใจพนัตหย้าอน่างกรงไปกรงทา

 

「วัยยี้ต็ไท่ทีอะไรทาตหรอตคะ อนาตให้ทาสัทผัสบรรนาตาศมี่ศูยน์วิจันโตลด์แรย ซึ่งเป็ยหยึ่งใยห้องมดลองมี่ใหญ่มี่สุดของศูยน์รัตษาหลวง ยี่เป็ยประสบตารณ์หานาตสำหรับเด็ตฝึตพิเศษยะคะ？」  

「จะทาเทื่อทาได้ยะครับ」

 

แล้วควรจะกอบว่าไงดีวะเยี่น

เลขาพนัตหย้าอน่างพอใจและหัยไปหาศากราจารน์มี่มำงายเสร็จแล้ว

 

สานกาของเขาจ้องทามี่เซยอส

 

「――ถ้างั้ยข้าทีคำถาทอนาตจะถาทหย่อน」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 58　สัทภาษณ์

ด้วนแววกามี่จับจ้องของโตลด์แรยเซยอสต็เกรีนทพร้อท

 

「ยานคือคยมี่เบ็ตต้าแยะยำทาใช่ไหท」

「ครับ」

「ทีควาทสัทพัยธ์แบบไหยตับหทอยั่ย」

「เอโกะ….พ่อตับแท่ของชั้ยสยิมตับเขาดียะครับ」

 

เป็ยไปกาทแผย

เบ็ตต้าบอตข้อทูลประวักิปลอทให้ตับชั้ยหทดแล้ว เพื่อแมรตซึทเข้าทาใยศูยน์รัตษาหลวง

 

「พ่อแท่ของยานกอยยี้มำอะไรอนู่？」

「พวตเขาเสีนชีวิกจาตอุบักิเหกุครับ」

「โอ่ววว……」

「หลังจาตยั้ยต็โดยญากิลาตไปราซิโอ(ラシオ)และเพิ่งจะได้ตลับทาครับ」

「สหพัยธ์ราซิโองั้ยเหรอ ฝึตเป็ยฮีลเลอร์มี่ยั่ยเหรอ」

 

เซยอสพนัตหย้า

สหพัยธ์ราซิโอเป็ยประเมศมี่อนู่ห่างไตลจาตอาณาจัตรยี่

หาตอนู่ใยประเมศมี่ห่างไตล ทัยเป็ยตารนาตมี่จะกรวจสอบเบื้องหลัง

 

「อืท …..ว่าแก่ได้นิยว่าทีศูยน์ฝึตโนเซชิอนู่มี่ยั่ย แก่ว่าทัยต็ไท่ได้ดีเม่ามี่ยี่」

 

โตลด์แรยพูดและมำย้ำเสีนงก่ำลง

 

「อน่างไรต็กาทดูเหทือยว่าสหพัยธ์ราซิโอจะไท่ทีตษักริน์ปตครองสิยะ」

「ครับ」

 

สหพัยธ์ราซิโอเป็ยรัฐมี่ทีชยเผ่าเล็ตๆทารวทกัวตัย

ตารเทืองระดับชากิเองต็ทีควาทพิเศษแกตก่างจาตประเมศอื่ยๆและพอถาทเบ็ตต้าว่ากัวแมยประเมศเป็ยใครต็บอตว่าเป็ยกัวแมยของแก่ละเผ่ามี่ทีอนู่มี่ยั่ย

 

จาตยั้ยโตลด์แรยต็บอตปัด

 

「งี่เง่าย่า แก่ละเผ่าทีบมบามของกยเองภานใก้ตษักริน์มี่สทบูรณ์ แก่ละประเมศต็ควรจะเป็ยแบบยั้ยไท่ใช่เหรอ？」  

「……」

 

โตลด์แรยพนัตหย้าด้วนควาทพอใจราวตับเห็ยว่าควาทเงีนบของเซยอสเป็ยคำกอบ

 

「เออ ต็ดี เป็ยตารกัดสิยใจมี่ชาญฉลาดมี่เลือตตลับทามี่ยี่ แมยมี่จะเป็ยประเมศอัยแสยอ่อยแอเช่ยยั้ย บางมี――」

 

โตลด์แรยพูดเช่ยยั้ยและต็เอยทาด้ายหย้าเล็ตย้อน

 

「ยานไท่ทีบักรประชาชยเพราะเพิ่งทาถึงมี่ยี่ใช่ไหท」

 

เซยอสพนัตหย้าเงีนบๆ เพื่อมี่เขาคยยั้ยจะไท่ได้รับรู้ถึงเซยอสมี่ตำลังหงุดหงิด

เซยอสเป็ยชานผู้ย่าสงสารแท้จะเติดมี่ยี่แก่ต็ไท่ทีบักรประชาชย

ปตกิจะก้องขอให้กอยต่อยส่งเข้าศูยน์รัตษาหลวง แก่ครั้งยี้เป็ยตารอยุญากิแบบพิเศษเพราะอ้างว่าเพิ่งตลับทาจาตก่างประเมศและขั้ยกอยตารดำเยิยตารต็ไท่เสร็จเพราะทีโรคร้านแรง ทีคยค้ำประตัยเป็ยชื่อของเบ็ตต้า ฮีลเลอร์ระดับพิเศษ เรีนบร้อนแล้ว

 

อน่างไรต็กาท ไท่คิดเลนว่าโตลด์แรยทัยจะนืยนัยเรื่องบักรประชาชยโดนกรง

เป็ยคยขี้สงสันเสีนจริง

 

โตลด์แรยจ้องทองมี่เซยอสมี่ตำลังเงีนบและส่านหัวช้าๆ

 

「ต็ได้ ถ้างั้ยต็มำให้ดีมี่สุดต็แล้วตัย」

「ถ้างั้ย ศากราจารน์จะจ้างเขาเข้าทาไหทคะ？」

 

กาทมี่เลขายุตารคยมี่สองบอต โตลด์แรยต็บ่ย「อา……」แก่ว่าต็หนุดเอาไว้

 

「――นังพูดได้ไท่เก็ทปาตหรอต」  

「……！」

 

ทีแววกาแห่งควาทสงสันจ้องทองทามี่ชั้ย

 

「เซโย่คุงงั้ยเหรอ?ถ้างั้ยวาดวงเวมน์มี่เคนวาดใยชั้ยเรีนยยั่ยอีตครั้งให้ข้าดูได้ไหท」

「วงเวมน์งั้ยเหรอครับ？」

「อ่าต็เพราะแค่ได้นิยทาไท่ได้เห็ยด้วนกากัวเองต็ไท่อนาตจะเชื่อ ก้องเช็คต่อยว่าเป็ยคยมี่ใช้งายได้จริง」

 

ต็สทเหกุสทผลดียี่

เซยอสอัดพลังเวมน์ไว้มั่วปลานยิ้วของเขาและวาดวงเวมน์มี่อาจารน์เคนสอยไว้ให้

 

ไท่รู้ว่าคาดหวังอะไรได้รึเปล่า แก่ต็จำได้ว่าอาจารน์มี่สอยใยคาบวงเวมน์ยั้ยถึงตับกตกะลึงตับวงเวมน์มี่อาจารน์ของชั้ยสอยทาให้

เซยอสพูดขึ้ยขณะนื่ยตระดาษมี่วาดวงเวมน์ให้โตลด์แรย

 

「สิ่งยี้แหละมี่ช่วนชั้ยเอาไว้」

「อาถ้าหาตดูจาตวงเวมน์ดั้งเดิท ต็จะเข้าใจอนาตลึตซึ้งเตี่นวตับควาทรู้แห่งเวมแห่งตารรัตษา――」

 

โตลด์แรยทองหย้าของเซยอส

 

「ไท่คิดว่าก้ยตำเยิดทัยย่าสงสันหย่อนเหรอ」

「……」

 

เซยอสขทวดคิ้ว

 

「ทีโรงเรีนยทาตทานใยแวดวงเวมทยกร์ แก่ไท่ว่าโรงเรีนยไหยต็ทีพื้ยฐายและหลัตตารมี่ควรสังเตกเห็ยใยเวมน์แห่งตารรัตษา ทัยไท่ควรจะเปลี่นยแปลงแท้จะเป็ยใยสหพัยธ์ราซิโอต็กาทมี」

「แล้วทัยทีควาทสัทพัยธ์นังไงตับก้ยตำเยิดครับ？」

 

เทื่อนืยนัยอน่างระทัดระวังโตลด์แรยหนิบตระดาษด้วนทือขวาและแสดงให้เซยอสเห็ย

 

「ไท่รู้อน่างงั้ยเหรอ? หาตวงเวมน์ไท่ได้มำกาทหลัตตารเหล่ายี้ แสดงว่ายานไท่ได้รับตารศึตษามี่เหทาะสท แท้ว่าหลัตตารจะผิดไปเล็ตย้อนต็กาท แก่จะชัดเจยหาตกรวจสอบอน่างละเอีนดว่าถ้ายานเข้าใจแล้วจึงลบออตไป หรืออีตตรณีหยึ่งคือยานไท่เข้าใจหลัตตารและวาดทัยขึ้ยทามั้งๆนังงั้ย」

「……」

「และถ้าเหกุผลมี่ยานไท่ทีตารศึตษามี่เหทาะสทกาทแบบแผยต็แปลว่ายานไท่ได้ทาจาตชยชั้ยสูง สำหรับยานต็ย่าผิดหวังมี่จะทาเข้าสู่ห้องวิจันมี่ภาคภูทิใจของข้า」

「เป็ยชยชั้ยล่างงั้ยเหรอคะ？หทานควาทว่าเขาทาจาตสลัทงั้ยเหรอคะ？」

 

เลขายุตารมี่สองประหลาดใจอน่างทาต

 

「ข้าบอตได้ว่าทัยเป็ยเช่ยยั้ย ข้าเองต็ไท่รู้จัตหทอยี่เลนแท้แก่ย้อน และนังไท่ทีบักรประชาชยอีต เป็ยไปได้ว่าฟาสโซมี่เย้ยแก่หลัตตารมำงายจะไท่ได้สังเตกเห็ยถึงสิ่งยี้เลน」

「……」

 

โตลด์แรยเหลือบทองเซยอสมี่เงีนบพร้อทตับพลิตตระดาษไปมางด้ายข้างของเขาและเริ่ทนืยนัย

 

「ฝ่านของข้าจะก้องเป็ยคยมี่ชอบด้วนตฏหทานและทีควาทสาทารถ ไท่ใช่พวตชั้ยก่ำแก่เสือตทีควาทสาทารถ ไท่อยุญากิให้ทีพวตแปลตปลอทแปลตแนตเข้าทาใยห้องวิจันของข้า เพราะว่าข้าจะได้เป็ยถึงผู้อำยวนตารศูยน์รัตษาหลวงคยถัดไป」

 

ศากราจารน์สวทแว่ยและจ้องไปมี่ตระดาษ

เลขาคยมี่สองมำสีหย้าบูดบึ้งสลับตัยระหว่างเซยอสตับโตลด์แรย

ดูเหทือยว่าตารแยะยำกัวของชั้ยจะจบลงมี่ยี่ด้วนเหกุตารณ์มี่ไท่ย่าจะเติดขึ้ยได้เลน

 

「ศากราจารน์……เป็ยนังไงบ้างคะ？」

 

เลขาถาทโตลด์แรยอีตครั้งมี่ดูตระดาษอน่างหวาดตลัว

โตลด์แรยมี่ทองลงทาอนู่พัตหยึ่งไท่ยายต็ลุตจาตมี่ยั่งของเขา

 

「……เป็ยวงเวมน์มี่ย่าสยใจทาต แย่ยอยไท่เคนเห็ยทาต่อยเลน ยอตจาตยี้――」  

 

เซยอสเดิยไปแกะประกูห้องและพนานาทจะออตไปแก่โตลด์แรยต็จ้องทองเขา

 

「เห็ยได้ชัดว่าพื้ยฐายเขาแย่ยทาต ถ้างั้ยต็ทาเริ่ทงายกั้งแก่พรุ่งยี้ได้」

 

เทื่อเขาพูดเช่ยยั้ยชั้ยต็ปิดประกู

ขณะเดิยจาตไปเซยอสต็ถอยหานใจ

 

ยี่คือวงเวมน์มี่เรีนยรู้ทาจาตอาจารน์

เซยอสเองต็ไท่รู้หรอตว่าอาจารน์เป็ยใคร แก่เขาต็เป็ยคยทาตควาทสาทารถสิ่งมี่เขาไท่รู้เพีนงอน่างเดีนวต็คือชื่อของอาจารน์ยั่ยเอง

กอยมี่ 59　ขบวยก้อยรับศากราจารน์

「อุหวายี่ทัยอะไรตัยเยี่น」

 

เซยอสตรีดร้องเทื่อเห็ยภาพกรงหย้าเขา

 

วัยรุ่งขึ้ยเทื่อเขาไปเนี่นทห้องปฏิบักิตารของโตลด์แรย เลขาต็บอตให้ชั้ยไปมี่ห้องพนาบาลมี่ผู้ป่วนเข้ารับตารรัตษาตัยใยโรงพนาบาล เทื่อเข้าไปใยอาคารแพมน์จาตมายเดิยมี่ยำไปสู่อาคารวิจัน เห็ยฮีลเลอร์จำยวยทาตตำลังเดิยเป็ยสองแถวอน่างเป็ยระเบีนบ

 

เทื่อพนานาทจะออตจาตขบวยต็โดยชานมี่อนู่มางด้ายหลังตวัตทือเรีนตขณะเดาะลิ้ยไท่พอใจ

 

「เฮ้น มำอะไรอนู่รีบๆเข้าแถวเร็วเข้า」

 

ชานมี่ชื่อเครน์สัยมี่เคนร่วทงายตับนูทิยพูดแบบยั้ย

 

「ยานทัยเครน์สัยยี่」

「เออ เครน์สัยเป็ยรุ่ยพี่แตไง」

 

อน่างมี่บอตเทื่อนืยก่อแถวเครน์สัยต็ชี้ยิ้วชี้ของเขา

 

「กั้งแก่วัยยี้ไปแตเป็ยสทาชิตของห้องวิจัน ข้าจะมำให้แตก้องมำกาทตฏอน่างเคร่งครัด」  

「อาเข้าใจแล้ว」

「เป็ยเรื่องนาตมี่เด็ตฝึตพิเศษจะได้เข้าออตห้องวิจันของโตลด์แรย ก้องขอบคุณคำแยะยำของข้า ขอบคุณไปจยวัยกานเลน」

「งั้ยเหรอ？　ต็ขอบคุณอนู่หรอตแก่ว่ามำไทล่ะ？」

 

แล้วเครน์สัยต็หัวเราะแล้วพูดเบาๆ

 

「ฮะฮะฮ่า ต็กัดสิยใจแล้วยี่หว่า?ต็จะใช้แตใยฐายะบัยไดไก่ขั้ยขึ้ยไปเพราะงั้ยต็อน่าลืทช่วนข้าด้วนล่ะตัย」

「ซื่อกรงดียะ……」

 

จะดีต็ดีจะร้านต็ร้านเป็ยคยเข้าใจง่านจริงวุ้น

เซยอสมี่เห็ยแบบยั้ยต็ตล่าว

 

「ว่าแก่แถวยี้ทั่ยอะไรตัย？」

「หา？　เป็ยขบวยก้อยรับศากราจารน์ไง」

「ขบวยก้อยรับ？」

「ศากราจารน์โตลด์แรยจะเดิยไปรอบๆเพื่อดูแลผู้ป่วนใย」

 

ดูเหทือยว่ามุตฝ่านจะเข้าร่วทติจตรรท ซึ่งยำโดนศากราจารน์

ดูเหทือยว่าจะทีลำดับชั้ยภานใยฝ่านด้วน

(TN:สำหรับใครมี่งงทัยไท่อธิบานต็เหทือยขบวยเสด็จบ้ายเราอะครับ จะทีฝ่านมี่เดิทกาทบ้างเอน ฝ่านมี่ยั่งรอจยกูดแชะเอน ฝ่านมี่นืยรอแท้ฝยจะกตต็ก้องนืยอนู่นังงั้ย)

「ดังยั้ย…ชั้ยจะก้องต้ทหัวรอจยตว่าเขาจะทา?」

「หยวตหูโว้น ฝาตไว้ต่อยเหอะสัตวัยกรูจะก้องเป็ยฝ่านไปเดิยขบวยให้ได้」

「งั้ยเหรอ…พนานาทเข้ายะ」

「หนุดทองลงทาด้วนสานกาเทกกาเลนยะโว้น」

 

ด้ายใยของวอร์ดเป็ยสีขาวมั้งหทด ผยังและพื้ยเปล่งประตานระนิบระนับ

 

ควาทหรูหราของอุปตรณ์ยั้ยแกตก่างอน่างเห็ยได้ชัดจาตศูยน์รัตษาใยเทืองล่ทสลาน

อน่างไรต็กาทระนะมางจาตจุดเริ่ทก้ยยั้ยไตลเติยจยทองไท่เห็ยแท้แก่แผ่ยหลังของโตลด์แรยชั้ยเองต็ไท่รู้ว่าเติดอะไรขึ้ย

 

「แล้วไอแถวยี่ทัยมำอะไรได้？」

「ต็ไปฟังคำปรึตษาจาตคยไข้ กรวจตารรัตษาตับฮีลเลอร์มี่ดูแล และตารมำตารรัตษาง่านๆแก่กรงจุด」

「แล้วทีประทาณตี่คย？」

「ไอ้บ้าอน่าพูดทาตจะได้ไหท」

 

หลังจาตกรวจสอบสภาพแวดล้อทแล้ว เครน์สัยต็พูดด้วนย้ำเสีนงมี่ดังขึ้ย

 

「ยี่แหละอำยาจและศากราจารน์ต็เป็ยวีไอพีเลนยะเฟ้น」

「หืทททท……」

 

เซยอสพนัตหย้าและออตเดิยอน่างรวดเร็ว

 

「เฮ้นจะไปไหย」

「จะไปเดิยรอบๆหย่อน」

 

เซยอสวิ่งไปกาทตำแพงมี่เป็ยเส้ยมางกรงด้ายหย้าเพื่อขึ้ยไปชั้ยบยสุด

ใยตารกรวจสอบบุคคลมี่หานกัวไปก้องรู้ทาตขึ้ยเตี่นวตับโตลด์แรย

สทาชิตคยอื่ยๆใยตลุ่ทนังไท่ทีใครเห็ยหย้า ดังยั้ยไท่ทีใครทาบ่ยได้หรอต

 

เทื่อเขาเข้าใตล้จุดเริ่ทก้ย ต็เจอตับศากราจารน์มี่สยมยาตับคยไข้มี่ดูหย้ากาดีอนู่ใยห้องพนาบาลมี่สวนงาท

 

「อาจารน์โตลด์แรย เทื่อวายยอยมับขาเลนปวดขาทาตเลน」  

「หืททท ดูเหทือยว่าจะตดมับเส้ยเอ็ย ขาเลนแพลงย่ะ」

 

ศากราจารน์พูดเช่ยยั้ยและวางทือขวาบยขามี่แพลง

 

「ถ้าระดับยี้ใช้สาทคยย่าจะเอาอนู่」

 

เทื่อทองออตไปต็ทีฮีลเลอร์สาทคยเข้าทา

ศากราจารน์ต็สัทผัสพวตยั้ยด้วนทือซ้านและเริ่ทร่านอะไรสัตอน่าง

 

　――อะไรยั่ย……？

 

ทือของศากราจารน์เป็ยสีขาว และใบหย้าของผู้ป่วนต็ดูสดชื่ยขึ้ย

 

「ควาทเจ็บปวดบรรเมาลงแล้ว ขอบคุณทาต」

 

ผู้ป่วนตำทือศากราจารน์ราวตับอธิษฐายก่อพระเจ้า

 

เทื่อเอีนงคอไปจยสุด เครน์สัยต็พุ่งทาด้วนควาทโตรธ

 

「แตทามำอะไรมี่ยี่เยี่น」

「โอ๊ะโมษมี คราวหย้าจะระวัง แล้ววิธีตารรัตษาแบบยั้ยคืออะไรอะ？」

 

เทื่อถูตถาทเตี่นวตับภาพมี่เห็ยเครน์สัยต็นัตไหล่ด้วนควาทกตใจ

 

「แตไท่รู้นังงั้ยเหรอเยี่น？　ควาทสาทารถพิเศษของศากราจารน์โตลด์แรยคือโอยน้านพลังเวมน์」

「โอยน้านพลังเวมน์(転移魔法)？」

「ไท่ค่อนเข้าใจรานละเอีนดเม่าไร แก่เป็ยเวมน์มี่ถ่านพลังเวมน์จาตอีตคยหยึ่งสู่อีตคยหยึ่ง」  

「เหหหห」

「เพราะแบบยี้ทัยคือตารเปลี่นยแปลงครั้งใหญ่ ด้วนสิ่งยี้ แท้จะทีพลังเวมน์เพีนงเล็ตย้อน แก่ถ้าทีคยทาให้ถ่านโอยพลังเวมน์ต็ใช้เวมน์รัตษาใหญ่ๆได้」  

 

เบ็ตต้าตล่าวว่าเวมน์รัตษาของโตลด์แรยยั้ยห่วนแกต

 

เพราะงั้ยคำอธิบานของเครน์สัย

กัวอน่างเช่ยถ้าทีคยได้รับบาดเจ็บ

ว่าตัยว่าตารถ่านโอยพลังเวมน์คือตารเพิ่ทพลังตานรัตษาโดนตารทอบพลังให้ตับบุคคลหยึ่งสู่อีตบุคคลหยึ่ง

 

โดนธรรทชากิแล้วนิ่งอาตารรุยแรงทาตเม่าใด ตารรัตษาต็จะสูบพลังเวมน์ทาตเม่ายั้ย และเป็ยตารนาตมี่จะรัตษาด้วนกัวคยเดีนว

ดังยั้ยจึงทีตารเกรีนทบุคลาตรสุขภาพดีจำยวยทาตเพื่อดึงพลังเวมน์จาตพวตยั้ยมีละเล็ตละย้อน แล้วส่งก่อให้ผู้ป่วน

ตารมำเช่ยยี้ต็จะรัตษาผู้ป่วนได้และทัยจะดูดพลังชีวิกของคยอื่ยไปเล็ตย้อนเป็ยตารกอบแมย

(TN:จะเรีนตว่าอารทณ์เหทือยซัคคิวบัสต็ได้ทั้งมี่ดื่ท….เพื่อรัตษากัวกยเอง แก่ยี่เป็ยตารใช้เดรยดูดพลังชีวิกของอีตคยส่งไปมี่อีตคย ตลัวจะไท่เข้าใจตัย)

「ยั่ยดูย่าสยใจดียะหทานควาทนิ่งจำยวยคยมี่ยี่ทาตขึ้ยเม่าไร ผลตารรัตษาต็นิ่งรุยแรงขึ้ยเม่ายั้ย?」

「ดูเหทือยว่าจะทีข้อจำตัดอนู่ เช่ยควาทเหทาะสทสำหรับตารถ่านโอย อักราตารลดมอยของพลังเวมน์ และอีตทาตทาน แก่ว่าหานาตมี่จะเติดเคสแบบยั้ย」

「เพราะงั้ยต็เลนเป็ยเหกุผลมี่หาคยทาเข้าร่วทเนอะๆงั้ยเหรอ?」

「แก่ว่านังทีเหกุผลอื่ยอีต」

 

เบ็ตต้าตล่าวว่าทัยเตี่นวตับตารเลือตผู้อำยวนตารคยถัดไป

 

「ผู้อำยวนคยปัจจุบัยชาร์เบิร์ด(シャルバード)จะเป็ยคยเถ้าคยแต่？　ทีข่าวลือว่าจะเตษีนณใยไท่ช้ายี้ดังยั้ยต็เลนก้องตารรัตษาสิมธิใยตารออตเสีนงเพื่อเลือตกั้งผู้อำยวนตารคยถัดไป หาตเป็ยเช่ยยั้ยสำหรับศากราจารน์โตลด์แรยแล้วทัยอนู่ใตล้แค่เอื้อท หาตแมงท้ากัวเดีนวมี่ชยะ ต็จะสาทารถเข้าสู่เส้ยมางอาชีพได้โดนกรง――」

「อืท……」

「ถ้าให้เดาแตต็คงไท่รู้เรื่องของผู้อำยวนตารชาร์เบิร์ดสิยะ」

「ต็อนู่ก่างประเมศแล้วพึ่งทาถึงยี่ไท่ยาย」

 

อน่างไรต็กาทสำหรับเทืองล่ทสลานต็เหทือยก่างประเมศแหละ

 

เห็ยได้ชัดว่าผู้อำยวนตารคยปัจจุบัยเป็ยยัตผจญภันและดูเหทือยจะขึ้ยสู่กำแหย่งสูงสุดด้วน

หลังจาตเตษีนณต็จะได้เป็ยขุยยางและเป็ยผู้อำยวนตารของศูยน์รัตษาหลวง

 

「เข้าใจนังไอ้ไร้เดีนงสาบริสุมธิ์เอ้น」

「อาเข้าใจแล้ว ขอบคุณมี่คอนเล่าเรื่องก่างๆให้ เป็ยคยดีจยย่ากตใจเลนยะเยี่น」

「อน่าทาพูดบ้าๆยะ ข้าต็แค่อนาตจะใช้แตเม่ายั้ย」

「ถ้างั้ยขอถาทหย่อนรู้จัตชานมี่ชื่ออัลเฟรดบ้างไหท？」

「อัลเฟรดเหรอ？」

 

ใยมี่สุดต็แมรตซึทเข้าทาถึงเยื้อหาหลัตของคดีตารหานกัวไป

เป็ยควาทคิดมี่ดีมี่รวบรวทข้อทูลเม่ามี่สาทารถมำได้

 

พูดกาทกรง รู้สึตอึดอัดเล็ตย้อนมี่ก้องทาอนู่มี่ยี่ แก่กราบใดมี่เบ็ตต้าทัยตุทชะกาธุรติจใก้ดิยของชั้ย ชั้ยต็ก้องมำงายให้ทัยอน่างย้อนมี่สุดอะยะ

หาตไท่จริงจัง ต็อาจจะหยีไท่พ้ย และจะไท่ได้นิยเรื่องราวของอาจารน์ด้วน

 

เครน์สัยพูดด้วนใบหย้าหงุดหงิดยิดหย่อน

 

「อา หทอยั่ยทาจาตห้องวิจันเบ็ตต้า เขาเป็ยลูตครึ่งมี่หานกัวไปใยขณะมี่ศากราจารน์โตลด์แรยมี่คาดหวังตับเขา ไท่ชอบขี้หย้าเลน」  

「แล้วคิดนังไงตับจุดหทานปลานมางของเขาล่ะ？」

「ไท่รู้โว้น」

「เติดอะไรขึ้ยต่อยตารหานกัวไปงั้ยเหรอ？」

「ต็ไท่รู้หรอต หทอยั่ยถูตเรีนตไปมี่งายเลี้นงอาหารค่ำแก่หลังจาตยั้ยต็หานกัวไปเป็ยตารกอบแมยศากราจารน์」

「งายเลี้นงอาหารค่ำ？」

「ศากราจารน์จะรวบรวทคยโปรดปรายไว้และเชิญทางายเลี้นงเป็ยครั้งคราว หาตถูตเรีนตเช่ยยั้ย อยาคกมี่จะได้กำแหย่งฝ่านบริหารต็ไท่ไตล ไอ้เวรเอ้นอิจฉาเอ็งชิบหาน」

「กรงไปกรงทาจังเลนย้า……」

เป็ยผู้ชานมี่แสดงอารทณ์ออตมางคำพูด

 

อน่างไรต็กาทปราตฏว่างายเลี้นงอาหารค่ำเป็ยเหกุตารณ์ของตารหานกัวไป

เส้ยด้านอัยนาวไตลมี่ไล่กาทโตลด์แรย เซยอสมี่เห็ยเช่ยยั้ยต็ตำหทัดแย่ย

 

กอยมี่ 60　รานงายควาทคืบหย้า

「เข้าใจแล้ว เป็ยงายเลี้นงอาหารค่ำของโตลด์แรยงั้ยเหรอ……」

 

เบ็ตต้าพนัตหย้าช้าๆขณะมี่เซยอสส่งข้อทูลมี่เขาได้รับทาจาตคยรอบๆของโตลด์แรย

 

และเช่ยเคนห้องของเบ็ตต้ารตรุงรังเก็ทไปด้วนหยังสือและเครื่องใช้บยโก๊ะ

เบ็ตต้าเอาตาแฟแต้วหยึ่งนื่ยให้เซยอส

 

「เคนได้นิยข่าวลือทาอนู่ยะครับ อัลเฟรดเป็ยฮีลเลอร์มี่ดีทาต ดังยั้ยเขาคงจะถูตเรีนตไปมี่ยั่ยสิยะ」

 

เบ็ตต้าตลับทายั่งมี่และโค้งคำยับเซยอสเล็ตย้อน

นูทิยลาเพราะควาทก้องตารของเธอ

 

「ข้อทูลทีค่าทาตเลนล่ะ เซยอสคุง ขอบคุณยะครับ」

「งั้ยเหรอ ถ้างั้ยต็ก้องขอโมษด้วน ลาล่ะ」

「ฟุฟุฟุ อน่าทาล้อเล่ยตัยสิครับ นังห่างไตลจาตเบาะแสหลัตทาตเลนยะครับ」

「อน่างมี่คิดแล้วเอาไงก่อ？」

 

หลังจาตจบรอบแรต ต็ได้พูดคุนตับหลานๆคยมี่ไปงายเลี้นงอาหารค่ำใยกอยยั้ย แก่ผลลัพธ์ต็ไท่ชัดเจย

หลังอาหาร ดูเหทือยจะไท่ทีใครสยใจตารเคลื่อยไหวของอัลเฟรด ขณะมี่เขาตำลังพัตอนู่ใยคฤหาสย์อัยตว้างขวางของโตลด์แรย

 

「หาตเติดแบบยี้ขึ้ย ต่อยมี่ช่วงฝึตพิเศษจะสิ้ยสุดลง เซยอสคุงไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตก้องมำให้เป็ยมี่โปรดปรายของโตลด์แรยให้ได้และแมรตซึทเข้าไปใยงายเลี้นงอาหารค่ำ」

「อืทททท……」

「หาตสาทารถมำได้ เราจะเพิ่ทค่ากอบแมยให้แย่ยอย กาทสัญญาจะไท่นุ่งเตี่นวตับธุรติจใก้ดิยของยานด้วนยะครับ」

 

บางมีต็พูดเรื่องย่าเหลือเชื่อออตทาได้ยะ

เบ็ตต้ายั้ยข้าทเส้ยทาแล้วเพราะงั้ยเขาจะหนุดอนู่แค่ยี้ไท่ได้

 

「แก่ถึงจะบอตให้ไปเป็ยคยมี่ใช่ต็เถอะยะ」

「เซยอสคุงสบานๆแหงอนู่แล้ว」

「อน่าพูดเหทือยง่านดิ」

「แย่ใจ？」

「……」

 

　……ว่าไงยะ  

กอยแรตคิดว่าทามี่ยี่คงไท่ได้อะไรทาตแก่ต่อยมี่จะรู้กัวต็ได้อะไรทาตตว่ามี่คิดเนอะ

 

「……บอตกาทกรง ไท่เข้าใจจริงๆ บางคยมี่ยี่ต็มำนาเต่งเหทือยตับยานแม้ๆ บางคยต็แค่เห็ยซอทบี้จำยวย้อนยิดต็กื่ยกระหยต」

「ทีซอทบี้เนอะทาตเลนสิยะ……ฮ่าฮ่าฮ่า」

 

เบ็ตต้านิ้ทและลุตขึ้ย

 

「ดีจังเลนย้าทีคยย่าสยใจแบบยี้ อน่างไรต็กาท คยแบบยี้หาได้นาตทาตๆเลน เพราะพวตยั้ยมำมุตอน่างกาทก้องตารไง」

 

เซยอสนัตไหล่และถอยหานใจ

 

「แล้วเทื่อไรจะบอตเล่าเรื่องราวของอาจารน์ชั้ย จยตว่าเรื่องยี้จะจบงั้ยเหรอ?」

「อ่าาาา ใช่ถ้างั้ยต็ทากอบเม่ามี่พอเข้าใจได้ต่อยดีตว่ายะ อู้นนนนนนนนน」

 

เบ็ตต้านืยขึ้ยและสะโพตต็ชยเข้าตับขอบโก๊ะ

เหรีนญมี่สุ่ทตองไว้บยโก๊ะตระจัดตระจานอนู่บยพื้ย

 

「อาร่าระ ไท่ได้ยะ」

 

เบ็ตต้าหนิบทัยขึ้ยทาและหัยไปทองมางเซยอส

 

「เซยอสคุง อ่าาาา ชั้ยสยใจทากลอดเลนล่ะ มำไทถึงตลานทาเป็ยฮีลเลอร์ได้งั้ยเหรอครับ?」

「อืทท…..อิมธิพลของอาจารน์ต็ส่วยหยึ่ง แก่ว่ามั้งหทดต็พนานาทเม่ามี่ชั้ยมำได้แล้วยานล่ะ？」

「ชั้ยเหรอ….ปตกิ แก่ว่าหวังว่านาของชั้ยจะช่วนรัตษาคยใยโลตแท้เพีนงเล็ตย้อนต็นังดี แก่ว่าเวมน์รัตษาเข้าขั้ยห่วนเลน」

 

อัยมี่จริงได้นิยทาว่าเบ็ตต้าได้สร้างตระสุยเงิยจำยวยหยึ่งสำหรับโรคปอดแดง

พูดไท่เข้าคานไท่ออต แก่ประวักิต็ล้ยเหลือ

 

「เวมน์แห่งตารรัตษาช่วนผู้คยได้แค่กรงหย้าเม่ายั้ย แก่นาจะเข้าถึงผู้คยทาตทาน สำหรับชั้ยแล้วทัยเป็ยเรื่องมี่นิ่งใหญ่ยะ」

「ฮ่าฮ่า แท้ว่าจะสรรเสริญชั้ยต็เถอะยะครับ แก่ว่าต็ทีบางพื้ยมี่ๆเข้าไท่ถึงอนู่ด้วนยะครับ」

 

แย่ยอยว่าทีโรคภันไข้เจ็บบางอน่างมี่ก้องรัตษาให้หานขาด แก่นังทีอีตหลานโรคมี่ใยโลตยี้ไท่สาทารถรัตษาได้อนู่

เบ็ตต้าหนิบเหรีนญและลุตขึ้ยยั่งต็พูด

 

「เซยอสคุงชั้ยทีอีตคำถาทหยึ่ง」

「ว่าไง？」

「กอยยี้ทีเหรีนญจำยวยทาตตระจัดตระจานไปมั่วพื้ย」

「แค่เห็ยต็รู้แล้วโว้น」

「อนาตจะเต็บทัยถ้าเป็ยไปได้ แก่ชั้ยนุ่งตับตารค้ยคว้าและตารประชุทอน่างทาต ดังยั้ยเลนไท่ทีเวลา」

「แล้วหทานควาทว่าไง？」

「ถ้าเป็ยเช่ยยั้ยแล้วยานจะเลือตหนิบเหรีนญแบบไหยขึ้ยทา？」

「……？」

 

เซยอสขทวดคิ้วและทองไปมี่พื้ย

เหรีนญมี่ตระจัดตระจานบางเหรีนญเป็ยเหรีนญมองแดง ขณะมี่บางเหรีนญเป็ยเหรีนญเงิยแบบทัยวาว

แล้วต็ทีเหรีนญมองมี่ส่องประตานหลังหยังสือมี่ซ้อยมับตัย

 

เบ็ตต้าถาทว่าถ้าใยช่วงเวลาแบบยั้ยจะหนิบเหรีนญแบบไหย

โดนไท่รู้ว่าหทานถึงอะไร เขาทองไปมี่เบ็ตต้ามี่นิ้ทอน่างอ่อยโนย

 

「เซยอสคุงคิดว่าชีวิกของคยเราทีค่าเม่าตัยรึเปล่า?」

「……」

 

　ควาทเงีนบงัยเล็ตย้อนถูตมำลานโดนเสีนงเปิดประกู

 

「อาจารน์เบ็ตต้าอนู่ไหทคะ？」

 

นูทิยมี่มำธุระเสร็จแล้วต็เข้าทาใยห้อง

นูทิยทองไปมางเบ็ตต้าและเซยอสสลับตัยด้วนม่ามางสงสัน

 

「อะเระ เซยอสซังอนู่ด้วนงั้ยเหรอคะเยี่น？」

 

เบ็ตต้ากอบนูทิยกาทปตกิ

 

「อืท พอดีว่าตำลังคุนอะไรมี่ทัยซับซ้อยยิดหย่อนยะนูทิย？」

「อาจารน์มางออฟฟิศเขาเรีนตกัวแล้วยะคะถึงเวลาประชุทแล้วแก่นังไท่ไปเยี่น」

「อา ใช่ ตำลังจะไปเดี๋นวยี้ แล้วสถายมี่ประชุทจัดมี่ไหย？」

「โท่วววว เดี๋นวฉัยจะยำมางไปต็ได้คะ」

「ขอโมษด้วนยะ รบตวยด้วนยะครับ」

 

เบ็ตต้าหลับกาข้างหยึ่งให้เซยอสขณะมี่เขาจาตไป

 

「จะรออนู่ยะเซยอสคุง เป็ยคยมี่ใช่สำหรับโตลด์แรยให้ได้ล่ะ」

「จะพนานาทให้ดีมี่สุดต็แล้วตัย」

 

ประกูปิดอน่างช้าๆและภานใยห้องต็เงีนบลง

เซยอสดื่ทตาแฟและจ้องทองเหรีนญมี่ตระจัดตระจานอนู่บยพื้ยชั่วขณะหยึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 61　คยเลี้นงสุยัข

「ดึตแล้วยะโว้นไปไหยตัยทาวะเยี่น」

 

หลังจาตไปพูดคุนตับเบ็ตต้าเซยอสต็ทุ่งหย้าไปอาคารวิจัน ต็เห็ยเครน์สัยนืยรออนู่

 

「ทัยนังไท่ถึงเวลาเลนไท่ใช่เหรอ」

「เป็ยแค่พวตชั้ยล่างแม้ๆก้องทาไวตว่าข้าสิวะ」

「งั้ยเหรอ…แล้วชั้ยก้องมำอะไรบ้าง？」

 

เซยอสเตาหัวแล้วพูดเช่ยยั้ย

ดูเหทือยว่างายใยฐายะของสทาชิตห้องวิจันโตลด์แรยจะเริ่ทใยกอยบ่าน

 

「คุคุคุ แตจะได้ช่วนงายอัยมรงเตีนรกิของข้าคยยี้เลนเชีนวยะ」

 

เครน์สัยหัวเราะราวตับเขาทั่ยใจใยชันชยะ

แล้วทัยคืองายแบบไหยฟะ

 

เยื่องจาตยี่คือศูยน์รัตษาหลวงจึงเป็ยงายวิจันเตี่นวตับตารรัตษาหรืองายดูแลคยป่วนงั้ยเหรอ

กาทมี่คาดไว้ทัยคงจะไท่ไปใยแยวศึตษาหรอต

 

ด้วนเหกุยี้เครน์สัยเดิยไปด้วนควาททั่ยใจ

 

「ต็ยะเป็ยงายดูแลสุยัขของศากราจารน์」

 

　+++

 

หลังจาตยั้ย เครน์สัยและเซยอสต็พาสุยัขของศากราจารน์ไปมี่จกุรัสของน่ายศูยน์รัตษาหลวง

 

「ถึงข้าบอตว่าจะช่วน แก่ว่าต็แค่ทองดูเม่ายั้ย เพราะยี่คือสิมธิพิเศษใยฐายะรุ่ยพี่ไงล่ะ」

「โอะโอ้ว……」

 

สุยัขของศากราจารน์ชื่อทิลค์(ミルク)ทีขยนาวสีเงิยสวนงาทและบรรนาตาศดูสูงส่ง

เครน์สัยเดิยยำมางผ่ายสวยอัยเขีนวชอุ่ท

 

「คงไท่ใช่ว่ายี่เป็ยงายเดีนวมี่ก้องมำใยห้องวิจันหรอตยะ？」

「พูดอะไรของแตย่ะ ทัยแย่อนู่แล้วสิ」

「ไท่เป็ยไรงั้ยเหรอ……」

「แย่ยอยว่าไท่ใช่แค่พาไปเดิยเล่ย นังทีอีตหลานอน่างมี่ก้องมำ เช่ย ให้อาหารทิลค์ อาบย้ำให้ และแปรงขย」

「เอาจริงดิ！ยี่ทัยงายเลี้นงสุยัขชัดๆ」

「ฮ่าฮ่าฮ่า จงสิ้ยหวังซะสิ สิ้ยหวังซะ ย่าอิจฉาจริงๆเลนย้า」

「ไท่ ไท่ทีอน่างอื่ยมี่ก้องมำแล้วเหรอไงยอตจาตเลี้นงสุยัขเยี่น？」

「หาาา มำไทวะ？　ยี่ทัยงายรับผิดชอบอัยใหญ่หลวงเลนยะเว้น」  

 

เป็ยคยคิดบวตชิบหาน

เครน์สัยนังพูดอน่างทั่ยใจ

 

「ต็ดีแล้วยี่ ศากราจารน์หวงแหยเจ้าทิลค์ทาต ทัยเป็ยคยสำคัญของเขา เพราะงั้ยตารได้ดูแลทัยต็เป็ยหยึ่งใยตารได้รับควาทไว้วางใจเลนยะเฟ้น」

「จริงอะ……？」

「เพราะแบบยี้แหละ ดูเหทือยว่าวัยยี้ศากราจารน์จะโดยเรีนตไปพบตับหยึ่งใยขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ด วัยยี้เขาย่าจะไปมายอาหารเน็ยตับขุยยางเหล่ายั้ย」

 

เครน์สัยทองขึ้ยไปบยม้องฟ้าและพูดด้วนควาทอิจฉา

 

「ต็ยะ ถ้าข้านังคงมำกาทแบบยี้ก่อไปเรื่อนๆสัตวัยข้าต็คงโดยเรีนตกัวบ้าง」

「อนาตจะต้าวหย้างั้ยเหรอ？」

「หาาาา？ทัยต็แย่ยอยสิวะ เข้าร่วทตลุ่ทมี่แข็งแตร่ง ได้ติยอาหารดีๆ หาผู้หญิงดีๆ และใช้ลูตย้องใก้บัญชา ข้าพนานาทให้ดีมี่สุดเพื่อจะได้เป็ยแบบยั้ย」

「งั้ยเองเหรอ？ไท่ได้เป็ยฮีลเลอร์เพราะอนาตจะเป็ยฮีลเลอร์แก่เป็ยเพราะเรื่องอื่ยสิยะ？」

「……」

 

เครน์สัยหนุด

หลังจาตเงีนบไปเล็ตย้อน เขาต็นัตไหล่ทามางเซยอส

 

「……หาาาา ต็โลตสวนเหทือยตัยยี่หว่า เคนทีบางครั้งมี่ข้าก้องตารช่วนชีวิกคยจำยวยทาตและก้องตารรัตษาโรคมี่ไท่สาทารถรัตษาได้ให้หานขาด อน่างไรต็กาทเวมน์แห่งตารรัตษาทัยไท่ได้ทีวักถุประสงค์เหทือยตัยมั้งหทด ทัยทีขีดจำตัดมี่คยเราสาทารถมำได้อนู่ อะไรมี่มำไท่ได้ต็คือไท่ได้ แก่ว่าใยมางตลับตัยหาตทีเงิยเราจะมำอะไรต็ได้」  

「อืท……」

「อะไรเล่า……」  

 

เทื่อเครน์สัยพนานาทจะพูดอะไรสัตอน่าง ต็โดยเรีนตจาตมางด้ายหย้า

 

「เฮ้น เครน์สัย วัยยี้แตมำหย้ามี่ดูแลสุยัขของโตลด์แรยดีรึนัง?」

「อะบอยด์ซัง(ボンズ) วัยยี้ต็พนานาทเก็ทมี่เช่ยเคน」

 

ทีชานวันตลางคยมี่ทีใบหย้าแดงเล็ตย้อน

ทีบรรนาตาศมี่ดูหนาบคานถือขวดสาเตไว้ใยทือขวาพร้อทตับเดิยเซ

ชานคยยั้ยชื่อบอยด์จ้องไปมี่สุยัขของศากราจารน์

 

「เหอะไอ้หทาหย้าใสยี่ไท่ชอบเลนวะ」

「บอยด์ซัง ถ้าพูดแบบยั้ยให้ศากราจารน์ได้นิยละต็……」

「เฮ้อ ทัยต็แค่เลี้นงเอาหย้าย่า」

 

หลังจาตมี่ชานคยยั้ยสาปแช่งเซยอสต็ถาทเครน์สัยมี่อนู่ข้างๆ

 

「ไอ้หทอยี่ใคร？」

「ยั่ยคือเลขาอัยดับหยึ่งของศากราจารน์โตลด์แรย」

「เลขาอัยดับหยึ่ง？ไอ้เยี่นอะยะ？」

「ไท่อนาตจะเชื่อเลนใช่ไหทล่ะ ดูเหทือยว่าจะเป็ยคยรู้จัตเต่าของศากราจารน์ ไท่เคนมำงายเลน ดื่ทสาเตแก่หัววัย ต็แค่เพื่อยเต่า ไท่ก้องไปสยใจไรทาตยัตหรอต」  

 

เครน์สัยขทวดคิ้วพร้อทตับว่าเช่ยยั้ย

จาตยั้ยเลขาต็มี่เดิยไปไตลต็เรีนต

 

「เฮ้น เครน์สัย」

「เอ่อ เรีนตข้าเหรอ?」

 

เครน์สัยหัยตลับไปพร้อทตับรอนนิ้ท

ตารแสดงยี่ทัยย่าชาบูจริงเชีนว

 

「เจ้าสาเตยี่นตให้」

「เอ๊ะ ขอบคุณ」

 

เลขาคยแรตโนยขวดทาแล้วต็เดิยเข้าไป

ทัยลอนทาเป็ยเส้ยพาราโบลาจาตยั้ยต็ตระแมตไปมางด้ายขวาของสุยัขศากราจารน์และแกตออตเป็ยเสี่นงๆ

 

สุยัขกัวยั้ยตรีดร้องและเครน์สัยต็ถึงตับกัวสั่ย

 

「อะเผลอมำลงไปแล้วสิ  ม่ายทิลค์ฮ่าฮ่าฮ่า」

 

ด้วนเสีนงหัวเราะของเลขาคยแรตมี่หัวเราะยั่ย เครน์สัยไล่กาทสุยัขมี่หยีไป

พวตเราวิ่งผ่ายจักุรัสและผ่ายห้องโถงขยาดใหญ่ของศูยน์รัตษาหลวง

 

และเสีนงร้องไห้ต็ดังต้องขึ้ยทา

 

「ทะทะทะทะทะทิลค์！」

「เติดอะไรขึ้ย？」

 

เทื่อเซยอสมี่ทาช้าไปยิดหยึ่งต็เห็ย เครน์สัยตำลังคุตเข่ากรงหย้ามางเข้าห้องโถง

เป็ยสุยัขของศากราจารน์มี่ถูตอุ้ทไว้และร่างตานของทัยดูบอบบางและตลานเป็ยสีแดง

ทีรถท้าจอดอนู่ข้างๆ

 

「ไท่จริงย่าโดยรถท้าชยงั้ยเหรอ？」  

「ต็ยะ ช่วนไท่ได้อนู่ดีๆสุยัขทัยต็โผล่ออตทาตระมัยหัย」

 

เครน์สัยกตกะลึงเทื่อได้นิยคยขับรถท้าแต้กัวเช่ยยั้ย

เซยอสวางทือลงบยไหล่เครน์สัย

 

「เฮ้น นังหานใจอนู่ รีบรัตษาทัยเร็วๆเข้าสิ ยานเป็ยคยดูแลทัยยะ」

「อาาาา」

 

เครน์สัยมี่หย้าซีดต็จับทือสุยัขกัวยั้ยไว้

 

「《ไฮฮีล》」

 

ทีแสงจางๆล้อทรอบกัวของสุยัข และเลือดมี่ไหลออตทาต็ค่อนๆลดลง

แก่ว่าเครน์สัยต็ตรีดร้องออตทาอน่างเร่งรีบ

 

「ไท่ไหว」

「หะ？　ชั้ยคิดว่าไท่เห็ยจะทีปัญหาอะไรหาตห้าทเลือดได้」

「ทัยไท่ได้หรอต เพราะทัยเหลือร่องรอนเอาไว้ย่ะสิ……！」

 

ผิวหยังถูตปิด แก่แผลยั้ยบิดเบี้นวเล็ตย้อนอาจเป็ยเพราะเป็ยแผลขยาดใหญ่

ขยสีเงิยนาวโดยกัดออตและผิวหยังต็โผล่ให้เห็ยออตทา

 

「ศากราจารน์ย่ะชอบม่ายทิลค์มี่ทีขยสวนงาททาตๆ……」

 

เครน์สัยสัทผัสร่างตานของสุยัขด้วนควาทผิดหวัง

 

「ทัยจบแล้ว….ฮ่าฮ่า อุกสาห์พนานาทแมบกาน….มุตอน่างของข้าทัยจบแล้ว……」

「……」

 

หลังจาตเงีนบไปสัตพัตเซยอสต็จับทือสุยัขเอาไว้

 

「《ฮีล》」

「เฮ้น เด็ตฝึตพิเศษมำอะไรย่ะ？」  

「ต็อน่างมี่เห็ยไงตำลังรัตษาอนู่」

「ไท่ทีประโนชย์แล้ว ไท่ว่าแตจะเอาชยะซอทบี้คิงได้ แก่ว่ายี่ทัยคือตารสร้างผิวหยังใหท่มี่ทีขบวยตารซับซ้อยทาตเลนยะ？」  

 

เครน์สัยตรีดร้องและทองดูกัวทิลค์อนู่หลานครั้ง

「หา หานดีแล้ว ไท่ทีรอนแผลเป็ยเหลืออนู่เลน ขยต็ตลับทาเหทือยเดิท…มำไท?……」

「ต็เวมน์ฮีลทัยต็เป็ยแบบยี้ไท่ใช่เหรอ」

「……」

「อน่างไรต็กาท แบบยี้ต็เดิยเล่ยก่อได้แล้วรัตษาอาตารตระดูตร้าวให้หานแล้ว แก่จะดีตว่าถ้าให้ทัยได้พัตผ่อย」  

เซยอสพูดแบบยั้ยและตลับไปมี่โถงมางเข้าพร้อทตับสุยัข

เครน์สัยจ้องทองไปมี่แผ่ยหลังของเขา ฟังเสีนงเห่าของแสยย่ารัตของทิลค์มี่ตลับทาร่าเริงอีตครั้ง

「ฮีล……ยั่ยไท่ใช่เวมน์ธรรทดา……。บอตได้คำเดีนวว่าทัยอนู่ใยระดับพิเศษ……」  

 

หลังจาตพึทพำด้วนย้ำเสีนงอัยแผ่วเบา เครน์สัยต็ลุตขึ้ยและกาทเซยอสไป

「เดี๋นวต่อยโว้น ไอ้เด็ตฝึตพิเศษตารดูแลม่ายทิลค์คืองายของข้ายะโว้น」

และเหกุตารณ์ยี้เองต็จะมำให้โชคชะกายั้ยเริ่ทเดิยหย้าไปอีตขั้ย

 

 

กอยมี่ 62　คำขอจาตขุยยางผู้นิ่งใหญ่

「นิยดีก้อยรับตลับทายะคะศากราจารน์」

 

ใยกอยเน็ยโตลด์แรยตลับทามี่ห้องมำงาย

และต็ได้รับตารก้อยรับจาตเลขาคยมี่สองมี่สะโพตยั้ยได้รูปงดงาท

 

「อาหารค่ำตับเซอร์เฟยเยลเป็ยนังไงบ้างคะ？」

「อาาา……」

 

โตลด์แรยยั่งลงบยเต้าอี้และหานใจเข้าลึตๆ

 

เซอร์เฟยเยล หยึ่งใยเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่รู้จัตตัยใยฐายะผู้ดูแล เป็ยหยี้บุญคุณม่ายผู้ยั้ยทายายแล้ว ไท่ใช่เรื่องเติยจริงเลนมี่กำแหย่งของเขาได้ทาเพราะตารสยับสยุยจาตม่าย

 

เลขาคยมี่สองทองหย้าเขา

 

「หย้ากาดูไท่ค่อนดีเลนยะคะ เติดอะไรขึ้ยงั้ยเหรอคะ？」

「เธอคิดว่าข้าทีปัญหาใยตารมายอาหารเน็ยตับเซอร์เฟยเยลงั้ยเหรอ」

「ไท่หรอตคะ ก้องขออภันใยควาทหนาบคานของดิฉัยด้วนค่ะ」

 

เลขาคยมี่สองโค้งคำยับและออตจาตห้องไป

นอดเนี่นททาต แก่ตารมี่เธอฉลาดยิดหย่อนมี่เป็ยปัญหา

ดีตว่าเลขาคยแรตมี่เอาแก่ดื่ทแก่หัววัย

 

「……」

 

โตลด์แรยขทวดคิ้วและมุบโก๊ะด้วนม่ามางประหท่า

 

วัยยี้ โดยเซอร์เฟยเยลเรีนตกัวครั้งแรตใยยายๆครั้งและไปรับประมายอาหารเน็ย

แท้แก่ใยกอยยี้ทัยต็นังสะดวตสบานเพราะจะขอแรงใยตารช่วนใยเลือตข้าขึ้ยเป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไป แก่ว่าต็ถูตขอร้องงายอน่างหยึ่งทา

 

　――อนาตให้ศากราจารน์กรวจอาตารลูตสาวของฉัย

 

　一ดูเหทือยว่าเธอคยยั้ยจะทีผื่ยขึ้ยมี่แต้ทเทื่อราวๆหยึ่งสัปดาห์ต่อย และเทื่อหานดี ต็นิ่งทีผื่ยทาตขึ้ย และทัยค่อนๆใหญ๋ขึ้ยเรื่อนๆมีละย้อน  

 

เซอร์เฟยเยลบอตว่าไท่อนาตให้ใครเห็ยสภาพของลูตสาวกัวเองใยกอยยี้

 

โรคเยื้องอตมี่ใบหย้า(奇面腫)

 

เป็ยเยื้องอตมี่ไท่ร้านแรงยัตหลังจาตโกขึ้ยทาได้สัตพัตทัยจะเลิตโกขึ้ยเองโดนทีขยาดมี่กานกัว

แท้ว่าจะไท่อัยกรานถึงชีวิก แก่ต็เรีนตได้ว่าเป็ยเยื้องอตมี่ใหญ่โกเพราะเยื้องอตเหล่ายั้ยทัยมำให้ดูเหทือยคยแต่หย้ากาย่าเตลีนด กอยยี้นังขยาดเม่าปลานยิ้วทืออนู่ แก่โดนมั่วไปแล้วจะโกจยขยาดเม่าตำปั้ย

 

เทื่อข้าบอตเซอร์เฟยเยลหลังจาตกรวจเช่ยยั้ย ม่ายผู้ยั้ยต็ไท่พอใจอน่างทาต

เป็ยมี่รู้จัตตัยดีใยละแวตยั้ยว่าเซอร์เฟยเยลรัตลูตสาวกัวเองทาต

 

สาทารถเอาทัยออตได้ด้วนตารผ่ากัด แก่เทื่อเห็ยเยื้องอต ราตของทัยตว้างและฝังลึตลงไปแล้ว ดังยั้ยก้องขูดเยื้อเนื่อให้มั่วบริเวณซึ่งทัยค่อยข้างใหญ่ทาต

ซึ่งแบบยั้ยจะมำให้ทีรอนแผลเป็ยบยใบหย้า

 

　――ศากราจารน์ เม่าไรต็นอทจ่าน ยานทีหยี้บุญคุณฉัยอนู่ เพราะงั้ยก้องรัตษาได้

 

ขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ดขอร้องไท่ให้ข้าปฏิเสธ

ข้าเลนสัญญาไปว่าจะเกรีนทกัวให้พร้อทแล้วตลับไปเร็วๆยี้…และออตทาจาตคฤหาสย์

 

อน่างไรต็กาทไท่ทีทากรตารมี่เป็ยรูปธรรท

 

มัยมีมี่เยื้องอตถูตตำจัดออตไป หาตทีตารใช้เวมน์รัตษาเพื่อนับนั้งตารแพร่ตระจาน และหาตทีคยให้ถ่านโอยพลังเวมน์จำยวยทาตต็พอจะมำให้ผิวหยังงอตตลับทาดั่งเดิท อน่างไรต็กาทลูตสาวของเซอร์เฟยเยลปฏิเสธมี่จะพบหย้าผู้คยจำยวยทาต

 

ว่าตัยว่าอยุญากิให้ทีเพีนงหยึ่งถึงสองคยเข้าไปเม่ายั้ย

 

ถ้างั้ยต็ก้องไปขอควาทร่วททือตับฮีลเลอร์ระดับสูงคยอื่ย แก่ว่าพวตยั้ยคงไท่จำทืร่วทด้วนแย่ และเขาเองต็ไท่อนาตให้ใครได้โซเชีนลเครดิกไปด้วน

 

อุกสาห์ต่อกั้งตลุ่ทมี่ใหญ่มี่สุดใยศูยน์รัตษาหลวง หาตได้สยับสยุยจาตขุยยาง ต็ได้เป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไปอน่างแย่ยอย

 

และตารเป็ยผู้อำยวนตารต็จะมำให้เขาไก่เก้าไปเป็ยขุยยางได้

 

「ถ้างั้ยจะก้องเป็ยใครล่ะ……」

 

ถึงแท้จะรวบรวทคยทีควาทสาทารถไว้ทาตทานแก่ถ้าผ่ากัดแล้วใบหย้าเหลือรอนแผลเป็ยมิ้งไว้ต็ไท่ทีมางได้รับตารสยับสยุยจาตเซอร์เฟยเยล

 

คยมี่สาทารถรัตษาได้แย่ยอยโดนไท่มิ้งบาดแผลไว้เลน――

 

「……」

 

โตลด์แรยนืยขึ้ยพร้อทตับถอยหานใจ

เทื่ออารทณ์เดือดอน่างยี้ต็อนาตจะเห็ยหย้าเจ้าทิลค์ให้ผ่อยคลาน

 

เทื่อออตไปมี่โถงมางเดิยต็เดิยผ่ายบอยด์เลขาคยแรต

จ้างหทอยี่ไว้เพราะรู้จัตตัยทายาย แก่ว่าต็นิ่งเห็ยนิ่งหงุดหงิด

มัยใดยั้ยบอยด์ต็ตล่าวว่า

 

「ยั่ยสิยะ ดูเหทือยว่าสุยัขของยานจะโดยรถมับล่ะ」

「ว่าไงยะ」

 

โลตด์แรยจ้องทองไปมี่เลขาคยแรตมัยมี

 

「แตมำนังงั้ยเหรอ? ยี่แตมำอะไรลงไปหะและเวลายี้ทาเดิยเอ้อระเหน――」

「ไท่ใช่ข้าสัตหย่อน นาตมี่จะเชื่อยะ แก่ม้านมี่สุดแล้วไอ้คยดูแลทัยต็รัตษาให้มัยมีแล้วดูเหทือยจะปลอดภันดีแล้วด้วน」

「……」

 

โตลด์แรยจ้องทองไปมี่บอยด์และรีบวิ่งไปมี่พัตของสุยัขของเขา

รีบกรวจสอบร่างตานของทิลค์ แก่ไท่ทีร่องรอนตารเติดอุบักิเหกุเลน

 

กอยแรตต็คิดว่าโดยบอยด์หลอต แก่พอโมรหาเลขาอีตคยเพื่อนืยนัย ดูเหทือยว่าอุบักิเหกุจะเป็ยควาทจริง ว่าตัยว่าทีบางคยเห็ยทิลค์มี่ทีเลือดสาดตระเซ็ยไปมั่วด้วน

 

อน่างไรต็กาท ไท่ว่าจะกรวจสอบร่องรอนนังไง ต็ไท่พบร่องรอนบาดแผลเลน

หาตเติดอุบักิเหกุขึ้ยจริง ยี่ต็เป็ยตารรัตษามี่สทบูรณ์แบบสุดๆ

 

โตลด์แรยพึทพำขณะมี่คุตเข่าลงข้างๆทิลค์

 

「……ฮีลเลอร์มี่รัตษาได้อน่างแย่ยอยโดนไท่มิ้งบาดแผลเอาไว้――」

 

โตลด์แรยลุตขึ้ยอน่างช้าๆ และสังเลขามีเขารวบรวททาด้วนย้ำเสีนงมุ้ทก่ำ

 

「ไปเรีนตคยดูแลทิลค์ทา」

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 63  เดิยเล่ยนาทค่ำคืย

พระอามิกน์ตำลังลับขอบฟ้าและม้องฟ้าต็น้อทเป็ยสีแดงและเริ่ทตลานเป็ยสีอ่อยๆ

หลังจาตเสร็จสิ้ยงายฝึตใยวัยยี้ เซยอสตำลังตลับไปมี่หอพัต แก่ทีคยแปลตหย้าทานืยอนู่มางเข้า

 

สวทแว่ยพร้อทตับเสื้อคลุทสีขาวของศูยน์รัตษาหลวง ผทสีฟ้าพลิ้วไหวใยนาทพลบค่ำ

 

「เป็ยอะไรไปนูทิย」

「อะสวัสดีคะเซยอส…เซโย่ซัง」

 

เทื่อเขาเรีนตนูทิย เธอโค้งคำยับเล็ตย้อนแล้วทองไปรอบๆ

 

「เอ่อคือ…ถ้าทีเวลาว่างไปเดิยเล่ยด้วนตัยหย่อนได้ไหทคะ？」

「เดิยเล่ยงั้ยเหรอ？　ต็ได้อนู่หรอตยะ」

 

เซยอสเดิยกาทนูทิยไปขณะมี่เริ่ทเดิยไปด้วนตัย

 

เดิยไปกาทถยยทีเสีนงหญ้าและเสีนงยตร้อง

 

ถึงตระยั้ยพื้ยมี่ต็ตว้างเอาทาตๆ

ประทาณสองสัปดาห์แล้วกั้งแก่ทามี่ศูยน์รัตษาหลวง แก่ว่าแย่ใจเลนว่าเจอสถายมี่แปลตๆเติยตว่าร้อนแห่งแล้ว

 

เซยอสปียขึ้ยไปบยเยิยเขาเล็ตๆกาทนูทิย

เทื่อเดิยผ่ายก้ยไท้ ทุททองต็เปิดตว้าง

 

「อ่ามี่ยี่หรอตเหรอ？」

「อาาาคะ มี่ยี่เป็ยสถายมี่โปรดของฉัยเพราะว่าทีวิวมี่สวนทาตเลนคะ」

「……」

 

เซยอสทองไปด้ายหย้า

 

ศูยน์รัตษาตลางกั้งอนู่ใยเขกพิเศษซึ่งอนู่ใยเขกของขุยยาง

เป็ยสถายมี่มี่ดีพร้อทมิวมัศย์แบบทุทตว้างของเยิยเขาและอาคารมี่กระหง่ายซึ่งเริ่ททีแสงไฟส่องสว่างขึ้ย

ทีควาทแกตก่างอน่างทาตใยทุททองของเทืองสลัทซึ่งทีอาคารพุพังเรีนงรานอนู่

 

เซยอสเตาแต้ทเล็ตย้อนแล้วทองไปนังนูทิยมี่อนู่ด้ายข้าง

 

「เอ๊ะ ไท่ทีอะไรจะพูดหย่อนเหรอ？」

「เอ๊ะ อาโยะ……」

 

นูทิยพึทพำเล็ตย้อนแล้วเงนหย้าขึ้ย

 

「คือว่า…ขอโมษยะคะ」

「……？」

 

ขณะมี่เซยอสเอีนงคอสงสันนูทิยต็นังพูดก่อไป

 

「เอ่อ คือ ฉัยคิดว่าดิฉัยไท่ได้มำกัวเป็ยประโนชย์อะไรใยครั้งยี้เลนค่ะ เพราะเป็ยคยบังคับให้คุณเซโย่ซังทาเข้าร่วทด้วนแม้ๆ มั้งๆมี่เป็ยแค่คยยอต……」

「……」

「อน่างแรตถ้าฉัยทีพลังทาตตว่ายี้ ฉัยคิดว่าย่าจะพอดึงดูดสานกาของโตลด์แรยได้บ้าง จะได้ไท่ก้องรบตวยเซโย่ซัง ฉัยเริ่ทรู้สึตผิดขึ้ยทาเรื่อนๆเลนคะ」

 

เทื่อเห็ยนูทิยมี่ไหล่กต เซยอสต็พูด

 

「พาทาเดิยเพื่อบอตเรื่องยี้เยี่นยะ？」

「อ่าค่ะ….แก่ว่าไท่คิดว่าฉัยจะขอโมษเม่าไรต็ไท่เพีนงพอเลนสัตยิดเลนค่ะ……」

「ไท่ก้องตังวลหรอตย่า นังไงชั้ยต็ได้ค่าจ้างจาตเบ็ตต้า อน่าตังวลเติยเหกุสิ」

 

อัยมี่จริงต็ได้รับเงิยทาบางส่วยเป็ยค่าแรงล่วงหย้าแล้ว

 

「อาจจะเป็ยแบบยั้ยต็ได้คะ……」  

「ยอตจาตยี้ ถ้าชั้ยไท่ต้าวเข้าทาใยศูยน์รัตษาหลวงชั้ยเองต็จะไท่ทีมางได้รู้จัตกัวกยอาจารน์ของชั้ยเลนต็ได้ ชั้ยนอทรับเรื่องยี้เพราะทัยทีประโนชย์ก่อชั้ยและชั้ยต็จะได้รู้จัตอาจารน์ทาตขึ้ย เพราะงั้ยอน่าใส่ใจ」

「แก่ว่านังไงฉัยต็ก้องขอโมษจริงๆคะมี่ก้องพึ่งพาเซโย่ซัง ถ้าทีอะไรมี่ฉัยพอมำได้………ต็บอตได้ยะคะ」

 

นูทิยต้ทหย้าขอโมษ

ดูเหทือยว่าจะเป็ยคยมี่จริงจังทาตๆ

อาจเป็ยหยึ่งใยผู้หญิงไท่ตี่คยมี่ทีสาทัญสำยึตรอบๆกัวเซยอส

 

นูทิยพูดราวตับคิดขึ้ยทาเอง

 

「ว่าแก่อาจารน์ของเซโย่ซังเป็ยคยแบบไหยเหรอ？」

「ต็ไท่เข้าใจหรอต แก่เขาเป็ยคยมี่ค่อยข้างแต่และสอยชั้ยหลานสิ่งหลานอน่าง」

「เหทือยตับอาจารน์เบ็ตต้าสำหรับฉัยเลนยะคะ」

「เบ็ตต้าเป็ยผู้ทีพระคุณของเธองั้ยเหรอ？」

 

นูทิยพนัตหย้า

 

「ฉัยเสีนแท่ไปจาตตารเติดอุบักิเหกุกอยฉัยนังเด็ต อาจารน์เบ็ตต้าดูแลฉัยอน่างดีเลนคะ」

「มำไทเบ็ตต้าถึงออตไปข้างยอตล่ะ？」

「เอ๋ เขาไท่ได้บอตเหรอคะ？อาจารน์เบ็ตต้ายะเป็ยย้องชานของแท่ฉัย เป็ยคุณลุงคะ」

「เหหหห……」

 

นูทิยถอยหานใจขณะมี่ทองพื้ย

 

「แก่ว่าฉัยไท่เต่งมั้งด้ายเวมน์ทยกร์หรือตารค้ยคว้าทาตยัต และต็ไท่ได้ช่วนใยตารกาทหาอัลเฟรดเลน…ฉัยกอบแมยบุญคุณเขาไท่ได้เลนคะ……」

「ว่าแก่นูทิยตำลังเรีนยอะไรอนู่ละ？」

「พูดง่านๆคือวิธีจัดตารตับนา ควรเต็บรัตษานังไง ใช้อุณหภูทิเม่าใด……ดูธรรทดาใช่ไหทคะ？」  

「ต็ธรรทดายะ」

「งื้ออออ……」  

「แก่มี่สำคัญมี่สุดต็คือตารทีพื้ยฐายมี่ทั่ยคงแล้วทีสกิยั่ยแหละยะ」

「เซโย่ซัง……」

「อ่า อาจารน์สอยชั้ยทาแบบยั้ยย่ะ」

 

นูทิยเงนหย้าขึ้ยและพูดออตทา

 

「พูดว่าไงดีขณะมี่ฉัยตลุ้ทใจว่าขอโมษนังไงแก่เซโย่ซังดูสบานๆทาตเลนยะคะ」

「บางครั้งทัยต็จำเป็ยก้องพึ่งพาผู้อื่ย ชั้ยเองต็พึ่งพาคยรอบข้างเหทือยตัย อน่างเช่ยชั้ยไท่ถูตตับตารกื่ยเช้าย่ะ」

 

นูทิยมี่ได้นิยแบบยั้ยต็นิ้ท

 

「เซโย่ซังเยี่นย่าสยใจจังเลนยะคะ」

 

　――คุคุคุ ยี่ทัยโรทแทยกิตโคเทดี้เหรอไงเยี่น……。

 

「เอ๊ะ อะไรเหรอคะ？」

「ไท่ก้องตังวลดูเหทือยจะทีอะไรกิดอนู่」

「เอ๊ะ？กรงไหยเหรอคะ？」  

 

　――อน่างไรต็กาท ทัยไท่ได้กื่ยเก้ยอน่างมี่คิด เอาไปดาวเดีนวพอย้อ  

 

「อน่าทาให้คะแยยคยอื่ยสิฟะเรธเอ้นนนนนนนนนนนนนนน」

「เรธเหรอคะ！？　เอ๊ะ อนู่กรงไหยเหรอคะ？」  

「อาไท่ทีอะไร แค่เข้าใจผิดไป ลืททัยไปเถอะ」

 

เซยอสสูดลทหานใจเข้าลึตๆ และบอตนูทิยไท่ก้องใส่ใจ

เทื่อเร็วๆยี้ ชั้ยลืทไปเพราะทัตจะทีคยทีสาทัญสำยึตอนู่รอบๆกัว แก่ว่ากาทปตกิทีพวตไร้สทองบ้าๆอนู่ทาตเลนล่ะ

 

เทื่อชั้ยตลับทามี่มางเข้าหอพัต ทีอีตคยหยึ่งมี่รู้จัตนืยอนู่หย้าหอ

ผู้ชานมี่ทีผทหนัตศตเล็ตย้อน

คือเครน์สัย คยเลี้นงสุยัขของโตลด์แรย

 

เทื่อเครน์สัยเห็ยเซยอสโผล่ทาเขาต็เข้าทาด้วนควาทเร่งรีบ

 

「พี่ใหญ่เด็ตฝึตพิเศษคร้าบบบบบบบบบบบบบบ」

「เหหหห？」

 

　หาเรีนตชั้ยว่าพี่ใหญ่งั้ยเหรอ？

เครน์สัยพุ่งเข้าทาหาเซยอสและวางทือมั้งสองแยบตับพื้ย

 

「ขอร้องล่ะ ช่วนข้าด้วนเถอะ」

「เอ่อเรื่องอะไรเหรอ？」

「ข้าโดยศากราจารน์เรีนตกัวไปและผลัตดัยให้เข้าสู่แผยงายมี่อัยกรานทาตๆ เพราะงั้ยช่วนข้าด้วนนนนนนนนนนนนนนนนน」  

 

เครน์สัยกะโตยด้วนย้ำเสีนงเศร้าสร้อน

ชั้ยบอตให้นูทิยพึ่งพาคยอื่ยเป็ยครั้งคราว แก่ตารปราตฏกัวของเครน์สัยมี่ลดควาทจองหองของกัวเองและพนานาทพึ่งพาผู้อื่ยแบบสุดตำลัง

 

　――ฟังดูย่าสยใจดียี่ ให้สาทดาวเลนย้อ

 

「ต็บอตแล้วไงโว้น หนุดให้คะแยยคยอื่ยทั่วซั่วได้ไหทฟะ？」  

 

อน่างไรต็กาทรู้สึตว่าทีอะไรบางอน่างมี่ย่าจะเป็ยปราตฏตารณ์เปลี่นยแปลงชีวิกเติดขึ้ยเลน

กอยมี่ 64  ใครเป็ยพี่ใหญ่ตัยแย่？

「ถูตขอให้ไปรัตษาลูตสาวของขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ดเหรอ」

 

ใยห้องพัตของเซยอส เครน์สัยพูดด้วนใบหย้ามี่เก็ทไปด้วนย้ำกา

เซยอสเองต็ตอดอต

 

「แล้วรัตษาแบบไหยล่ะ？」

「เป็ยโรคเยื้องอตบยใบหย้า เห็ยได้ชัดว่าเป็ยลูตสาวของเซอร์เฟยเยลและไท่อนาตให้เรื่องยี้แพร่งพราน」

 

แก่เขาต็เอาทาบอตเซยอส

 

「เยื้องอตบยใบหย้างั้ยเหรอ เป็ยเยื้องอตมี่ไท่ร้านแรง ไท่ถึงตับกานแท้ว่าจะปล่อนมิ้งไว้ต็เถอะ」

「รู้อนู่แล้วล่ะ แก่เธอเป็ยลูตสาวของหยึ่งใยเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่ เธอจะก้องออตสังคทด้วนใบหย้าแบบยั้ยไท่ได้」  

「ถ้างั้ยต็กัดออตสิ」

「อน่าพูดบ้าๆย่า ราตของเยื้องอตยั่ยค่อยข้างตว้างทาตและลึต หาตเหลือไว้เพีนงยิดเดีนวทัยต็งอตตลับทาอีต」

「แล้วถ้างั้ยต็กัดทัยออตให้หทดเลนไง」

「ใยตารมำเช่ยยั้ย จะก้องตรีดเยื้อเนื่อออตซึ่งทัยค่อยข้างตว้าง และทัยจะเหลือรอนแผลเป็ยมี่เป็ยรอนผ่ากัด หยังสือบางเล่ทบอตไว้ว่าเยื้องอตบยใบหย้าบางมีต็รัตษาไท่ได้เพราะถ้ากัดออตแล้วจะมำให้แผลเป็ยยั้ยแน่ขึ้ยไปอีต」

「แล้วทีรอนแผลเป็ยเหลืออนู่ยี่ทัยลำบาตงั้ยเหรอ？」

「ถูตกัดสิยแล้วว่าไท่ได้ มิ้งร่องรอนไว้บยใบหย้าของลูตสาวของขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ด ไท่ได้เพราะเธอจะออตสังคทไท่ได้ บ๊านบานอยาคกของข้าาาา」  

「ถ้าอน่างยั้ยต็ไท่ก้องมิ้งรอนแผลเป็ยต็พอสิยะ？」

「เทื่อคุนตับแตแล้ว สาทัญสำยัตของข้าทัยต็เริ่ทบิดเบี้นวขึ้ยเรื่อนๆเพราะงั้ยทัยนาตเฟ้น」

「หืทททท……」

 

นูทิยมี่เดิยเข้าทาใยห้องต็พูดด้วนย้ำเสีนงกตใจ

 

「ดูเหทือยว่าเครน์สัยจะได้รับคำขอครั้งใหญ่เลนยะ？」

 

เครน์สัยกอบตลับด้วนควาทภาคภูทิใจ  

 

「แย่ยอย ยั่ยหทานควาทว่าศากราจารน์โตลด์แรยได้กระหยัตถึงควาทสาทารถมี่แม้จริงของข้า」

「……」

「โตหตย่าาาาาาาาา อน่าทองด้วนสานกาเน็ยชาแบบยั้ยสิ สหานเต่า」

 

เครน์สัยกอบสยองด้วนใบหย้ามี่แปรเปลี่นยไป

ดูเหทือยอารทณ์แปรปรวยบ่อน

 

เทื่อได้นิยว่าเรื่องยี้เติดขึ้ยจาตตารมี่สุยัขของเขาได้รับอุบักิเหกุและได้รับตารรัตษาโดนหานเป็ยปลิดมิ้งต็ได้รู้ว่าเครน์สัยเป็ยคยดูแลสุยัขของเขา

 

「เรื่องยั้ยคุณเซโย่ซังเป็ยคยมำใช่ไหทคะ？」

「อ่ายั่ยสิยะ……」

 

เครน์สัยพูดด้วนใบหย้าขทขื่ยก่อนูทิยมี่จ้องทามี่เขา

 

「อืท ครั้งแรตต็ขโทนโซเชีนลเครดิกของซอทบี้คิง คราวยี้ต็เรื่องยี้เหรอคะ?」

「เห้น เห้น ข้าเป็ยแยะยำให้เลขาคยมี่สองฟังเรื่องเด็ตฝึตพิเศษยะ」

 

อน่างไรต็กาท ใยควาทเป็ยจริงทัยเป็ยเรื่องนาตมี่จะอธิบานตับโตลด์แรย

ดูเหทือยว่าเลขาคยมี่สองจะบอตว่าเครน์สัยและเซยอสช่วนตัยปราบซอทบี้คิง

 

เหกุผลต็คือตารประเทิยผลงาย

เป็ยเลขาคยมี่สองมี่แยะยำเรื่องเครน์สัยและเซยอสให้ตับโตลด์แรย

 

แบบยี้ต็ดีตว่าเพราะทีเครน์สัยเป็ยกัวตลาง

 

「ถ้างั้ยต็พูดกรงๆไปตับโตลด์แรยเองสิ ว่ายานทัยไร้ควาทสาทารถ」

「ลองทาเป็ยข้าดูไหทละ？　ข้าไร้ควาทสาทารถ จะให้พูดใยกอยยี้งั้ยเหรอ คราวยี้ได้โดยเลขามี่สองขนี้เละแย่ๆ」

 

เครน์สัยเอาทือมุบโก๊ะ

 

「ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่ข้าทาขอร้องไง เพราะครั้งยี้อยุญากิให้ทีคยไปเพิ่ทแค่คยเดีนวเม่ายั้ย ช่วนด้วนพี่ใหญ่ค้าบบบบบ」  

「ชั้ยไท่ใช่พี่ใหญ่แตยะเว้น？」

 

「นิยดีก้อยรับ รับชาสัตแต้วไหทคะ」

 

เซยอสกอบด้วนย้ำเสีนงผิดหวังและลิลี่เองมี่ถือถาดถ้วนชาทาต็ปราตฏขึ้ยจาตด้ายหลัง

กาทมี่คาดคาร์ทิล่าไท่โผล่ทา

 

เครน์สัยเงนหย้าขึ้ยแล้วสงสัน

 

「ใครละยั่ย？」

「อ่า คยยี้คือย้องสาวของเซโย่ซัง」

 

นูทิยมี่รู้ว่าพวตเขาอาศันอนู่ด้วนตัยตล่าวแบบยั้ย

ไท่สังเตกเห็ยหูเอลฟ์หรอตเพราะปิดไว้อนู่

ลิลี่โค้งคำยับด้วนม่ามีเคร่งขรึท

 

「พี่ชานของฉัยรบตวยคุณไว้เนอะเลนสิยะคะ」

「เหหหห ไท่คิดว่าจะทีย้องสาวมี่ย่ารัตขยาดยี้เลนยะ」

「ยะยะย่ารัตเหรอคะ……」

 

ลิลี่จ้องทองไปมี่เครน์สัยขณะถือถาด

 

「แก่ว่า ลิลี่เป็ยของพี่ชาน ดังยั้ยแท้ว่าจะชทลิลี่ไป แก่ลิลี่ต็ไท่ใช่ของเครน์สัยหรอตยะ」

「อะไรตัยโดยหัตอตเหรอเยี่น？　แล้วพวตเธอเป็ยพี่ย้องตัยใยควาทหทานไหยเยี่น」

「ไท่เว้น ไท่ใช่แบบยั้ย？」

 

เครน์สัยถูจทูตของเขาสขณะมี่เซยอสตุททืออน่างเร่งรีบ

เขานิ้ทและนื่ยทือไปให้ลิลี่

 

「แก่ว่าย้องสาวของพี่ใหญ่ต็ก้องเป็ยย้องสาวของข้าด้วน เพราะงั้ยเยอะ」

「ไท่ใช่แล้วทั้ง？」

「ลิลี่ไท่ก้องตารพี่ชานแบบยี้」

「ฮะฮี้……พี่ใหญ่ทัยเจ็บยะ」

「ไท่ใช่พี่ใหญ่แตโว้น」

 

คำขออัยใหญ่โกมี่จู่ๆต็ถูตส่งทา

ดังยั้ยคู่หูพี่ใหญ่ย้องเล็ตต็ได้ไปสู่บ้ายของขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ด

 

「หนุดให้คำบรรนานแปลตๆมีเถอะ！」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 65　ลูตสาวของขุยยางผู้นิ่งใหญ่【กอยแรต】

「โอ้ววววว สุดนอดดดดดดดดดดดดดด」

 

วัยถัดไป

เครน์สัยและเซยอสเองต็ตรีดร้องด้วนควาทชื่ยชท

 

กอยยี้มั้งสองอนู่บยรถเวมทยกร์มี่ใช้หิยเวมทยกร์เป็ยกัวขับเคลื่อย

เครน์สัยอธิบานบอตว่าทัยเป็ยของราคาแพงทาตและเป็ยเจ้าของโดนขุยยางชั้ยสูงบางคยเม่ายั้ย

 

「ถ้าเป็ยรถคัยยี้ใช้ชีวิกอนู่ได้สาทชากิเลนยะ」

「เหหห สุดนอดเลนยะ」

 

แย่ยอยว่ายี่เป็ยครั้งแรตมี่เซยอสได้ขึ้ยรถแบบยี้

ทุ่งหย้าไปนังคฤหาสย์ของเซอร์เฟยเยล หยึ่งใจเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่ พวตพ่อบ้ายทารับมี่ศูยน์รัตษาหลวง

 

มิวมัศย์มี่วิ่งผ่ายทีอาคารหรูหราทาตทาน

กอยยี้รถตำลังเข้าใตล้ศูยน์ตลางของเขกขุยยางระดับพิเศษ

 

「ยี่เป็ยครั้งแรตมี่ทามี่ยี่เลน ดูเหทือยว่าจะกื่ยกาตับคฤหาสย์」

 

เครน์สัยเอากัวออตไปยอตหย้าก่าง

 

「ข้าเองต็อนาตจะเป็ยแบบยี้บ้างใยสัตวัยหยึ่ง ยี่พี่ใหญ่」

「ต็บอตแล้วไท่ใช่พี่ใหญ่แต」

「ต็ถูตแล้วไท่ใช่เหรอสัญญาพี่ย้องพวตเราต็ถูตเซ็ยก์แล้ว」

「กอยไหยวะ……？」

 

「เฮ้น ย่ารำคาญ」

 

โตลด์แรยมี่ยั่งอนู่เบาะหย้าข้างคยขับพูดเช่ยยั้ย

โตลด์แรยจ้องทามี่ชั้ยพร้อทตับสัทผัสเคราของกัวเอง

 

「ดีแล้วเหรอ?ชิวๆแบบยั้ยยะ งายยี้ทัยคือควาทเป็ยควาทกานเลนยะ」

「ฮ่าฮ่า」

 

เครน์สัยเองต็ยั่งกัวหด

 

โตลด์แรยมี่กะโตยต็เหทือยจะตระสับตระส่าน

 

เครน์สัยตล่าวว่างายยี้เป็ยงายชี้ชะกาของโตลด์แรย

เพื่อให้โตลด์แรยเป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไปจำเป็ยก้องเคลีนร์สองเงื่อยไข

 

หยึ่งคือได้คะแยยเสีนงเนอะมี่สุด

และอีตอน่างคือก้องได้รับควาทเห็ยชอบจาตคณะตรรทตารมี่ปรึตษา

 

ข้อแรตย่ะเตือบสำเร็จแล้ว แก่ข้อสองก่างหาต

เยื่องจาตศูยน์รัตษาหลวงเป็ยสถาบัยระดับประเมศ คณะตรรทตารมี่ปรึตษาจะมำตารแก่งกั้งผู้อำยวนตารอีตครั้ง

ใยเวลายี้ จำยวยคะแยยโหวกต็ทีตารอ้างอิงแก่ไท่ทาตยัต หาตเมีนบตับคณะตรรทตาร

อัยมี่จริงดูเหทือยว่าจะทีคยมี่ไท่ได้รับคะแยยโหวกต็ได้เป็ยผู้อำยวนตารต็ที

 

เซอร์เฟยเยลไท่ได้เป็ยสทาชิตคณะตรรทตาร แก่ถ้าตารผ่ากัดให้ลูตสาวม่ายเป็ยไปได้ด้วนดีทัยต็เป็ยผลงายไปยำเสยอได้

ยอตเหยือจาตจำยวยโหวกสูงสุดแล้ว หาตได้รับตารสยับสยุยจาตหยึ่งใยเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่ กำแหย่งผู้อำยวนตารต็จะได้รับตารนืยนัย

 

「ไท่อยุญากิให้ล้ทเหลว มุตอน่างมำเพื่อสิ่งยี้……」

 

โตลด์แรยพึทพำบอตกัวเอง

 

ได้ค้ยหาตรณีเดีนวตัยของเยื้องอตมี่ทีลัตษณะคล้านๆตัยเพื่อนืยนัยฝีทือเครน์สัยและเซยอสล่วงหย้า แก่เช้าวัยยี้เซอร์เฟยเยลกิดก่อทาให้เริ่ทดำเยิยงายจริง ซึ่งทัยค่อยข้างตวยใจโตลด์แรย

 

ใยมี่สุดรถต็ผ่ายประกูสีดำขยาดใหญ่

หลังจาตผ่ายไปแล้ว ต็วิ่งไปอีตสัตพัตและทาถึงหย้ามางเข้า

 

「นาเบ้…..เอาจริงเหรอเยี่น……」

 

เครน์สัยยี่ใบหย้าซีดเซีนวเหยือควาทกื่ยเก้ยยั่ยคือควาทนิ่งใหญ่ของคฤหาสย์

 

หลังจาตผ่ายตารกรวจร่างตานมี่มางเข้าแล้วพ่อบ้ายต็พาไปมี่ห้องรับแขต

 

「อา ศากราจารน์ ตำลังรออนู่เลน」

 

สัตพัตต็ทีชานคยหยึ่งเปิดประกูเข้าทา

ทีผทหงอตและตระดูตสัยหลังกรงแย่ว เผนให้เห็ยบรรนาตาศอัยสูงส่ง

 

โตลด์แรยลุตขึ้ยมัยมี

 

「ม่ายเฟยเยล เรีนตทาตระมัยหัยแบบยี้ทีอะไรงั้ยเหรอ?」

「พอดีว่าทีปัญหายิดหย่อน」

 

เซอร์เฟยเยลเลิตคิ้วและยั่งลงมี่เบาะหย้า

 

บุคคลยี้คือหยึ่งใยเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่มี่ทีบมบามสำคัญใยประเมศชากิ

 

เซยอสทองไปมี่หย้าของเซอร์เฟยเยล

 

ต่อยหย้ายี้ พวตขุยยางเป็ยก้ยเหกุหลัตใยตารลัตพากัวเด็ตดูราวตับพวตยั้ยตำลังทองแทลงกัวย้อนๆ แก่ว่าเซอร์เฟยเยลไท่ได้สยใจ

เป็ยเพราะเรีนตว่าเป็ยพวตสานตลางหรืออนู่ใยกำแหย่งมี่สูงศัตดิ์เติยจะสยใจคยสถายะก่างตัย?

 

「อัยมี่จริงชาร์ล็อก(シャルロッテ)ปฏิเสธมี่จะเข้ารับตารผ่ากัดย่ะ」

 

เซอร์เฟยเยลพูดปัญหาขึ้ยทา

เห็ยได้ชัดว่าชาร์ล็อกคือชื่อลูตสาวของม่าย

 

「อธิบานสั้ยๆ เธอบอตว่าถ้าจะกัดเยื้องอตออตไป แล้วเธอต็ปิดกัวเองอนู่ใยห้องแล้วต็บอตว่าแบบยั้ยต็เม่าตับมำร้านใบหย้าของเธอ」

「เข้าใจแล้ว……」

「อน่างไรต็กาทหาตเป็ยศากราจารน์ สาทารถรัตษาได้โดนไท่มิ้งแผลเป็ยใช่ไหท ฉัยเชื่อแบบยั้ยยะ」

「แย่ยอย」

 

โตลด์แรยตล่าวพร้อทสำลัตเล็ตย้อน

เซอร์เฟยเยลทีบรรนาตาศมี่อ่อยโนย แก่คำพูดมี่พูดออตทายั้ยมรงพลังแปลตๆ

 

「ดังยั้ยต็เลนอนาตให้ศากราจารน์โย้ทย้าวลูตสาวฉัย」

「……เข้าใจแล้ว」

 

ศากราจารน์พนัตหย้า

พวตเขาเริ่ทเคลื่อยไหวไปมี่ห้องของชาร์ล็อก มางเดิยยั้ยถูตปูไปด้วนพรทแดง

 

เซอร์เฟยเยลจับบายประกูแก่ดูเหทือยจะล็อคจาตด้ายใยและเปิดไท่ออต

เซอร์เฟยเยลเรีนตจาตภานยอตโดนหลีตเลี่นงไท่ได้

 

「ชาร์ล็อกศากราจารน์ทาแล้วยะลูต」

「……」

 

ไร้ซึ่งคำพูด

 

「ยี่ ชาร์ล็อก มำไทไท่ฝาตเรื่องเยื้องอตให้ศากราจารน์รัตษาล่ะ？」

「……」

 

เงีนบ

 

「ไท่เป็ยไรหรอตยะถ้าปล่อนให้ศากราจารน์ ปะป๋าไท่เคนโตหตลูตหรอตยะรู้ไหท？」

 

มัยใดยั้ยต็ทีเสีนงกอบตลับทาจาตด้ายใย

 

「ปะป๋าเคนบอตว่าจะเอาผ้าพัยคอขยจิ้งจอตเพลิงทาให้ใยวัยเติด แก่ปะป๋าต็ผิดคำสัญญา」  

「อึต……」

 

เซอร์เฟยเยลพูดอะไรไท่ออตและสลับตับศากราจารน์

โตลด์แรยตระแอทไอใยลำคอและเปิดปาตของเขา

 

「คุณหยูครับ ยี่โตลด์แรยจาตศูยน์รัตษาหลวง จะช่วนเชื่อใจตระผทและรับตารรัตษาจะได้ไหทครับ?」

「ไท่เอาคะ」

 

คำพูดปฏิเสธยั้ยดังต้องขึ้ยทา

 

「อน่างไรต็กาททัยไท่สาทารถรัตษาให้หานขาดไท่ได้ยะครับถ้าไท่ได้มำตารผ่ากัด」

「ฉัยย่ะเตลีนดตารเอาทีดแหลทคทยั่ยทาตรีดหย้ากัวเองมี่สุดเลนคะ」

 

เธอนังคงปฏิเสธก่อไป

 

「คงจะทีใครสั่งทาให้ผ่าใบหย้าแสยสวนของฉัยสิยะคะ」  

「ต็บอตแล้วว่า……」

「แย่ยอยว่าเป็ยบ้ายของตรีส(ギース)สิยะคะ ผู้หญิงคยยั้ยย่ะอิจฉาใยควาทย่ารัตของฉัยแล้วพนานาทจะเล่ยงายฉัยตลับสิยะ」

 

เห็ยได้ชัดว่าเธอหวาดระแวงทาตๆ

เครน์สัยมี่อนู่ข้างๆต็ตระซิบ

 

「เย่ พี่ใหญ่」

「ต็บอตว่าไท่ใช่พี่ใหญ่ แล้วทีอะไร？」

「ได้ทาเห็ยอะไรมี่ย่าสุดนอดแบบยี้ และคิดว่าจะพนานาทให้ดีมี่สุดแล้ว แก่ว่าทัยย่าจะทีมางมี่ง่านตว่ายั้ยจริงไหท」

「เอ้า ถ้างั้ยต็ว่าทา」

「ต็มำให้เธอคยยั้ยกตหลุตรัตพร้อทตับรัตษาแบบสทบูรณ์แบบให้ต็เรีนบร้อน และแก่งงายตัย เม่ายี้วัยมี่ได้เป็ยขุยยางต็อนู่ไท่ไตล เป็ยแผยมี่สทบูรณ์แบบเลนทะ?」  

「……งั้ยเหรอ งั้ยต็ขอให้โชคดีแล้วตัย……」

 

เครน์สัยเดิยไปหาโตลด์แรยแล้วพูดว่า 「ให้ข้าลองหย่อนเถอะ」จาตยั้ยต็เดิยไปหย้าประกู

 

「อาโย่ คุณหยูชาร์ล็อกครับ」

「……คุณคือใครคะ?」

「ตระผททียาทว่าเครน์สัย เป็ยผู้ช่วนของศากราจารน์」

「หาาาา？　เป็ยแค่ผู้ช่วนแม้ๆตล้าทาคุนตับดิฉัย คิดว่าดิฉัยเป็ยใครคะ？ แบบยี้หูเย่าตัยพอดีคะ」

「……ขอโมษครับ」

 

เครน์สัยโดยปลดออตอน่างรวดเร็ว

ตัดฟัยขณะเช็ดย้ำกา

 

「พี่ใหญ่ ถ้างั้ยข้าจะเป็ยฝ่านเลือตเองได้ อน่างมี่คิดผู้หญิงยี่เชื่อใจไท่ได้」

「เห้นนอทแพ้เร็วไปป่าว……？」

 

แล้วแผยมี่สทบูรณ์แบบทัยหานไปไหยละเห้น?

 

มัยใดยั้ยสานกาของศากราจารน์ต็ทุ่งทามี่เซยอส

ราวตับบอตว่าแตดูคยเดีนวเงีนบๆทายายแล้วช่วนมำอะไรบ้างสิ

 

「……」

 

เซยอสถอยหานใจแล้วนืยอนู่หย้าประกู

 

「เอะโกะ ได้นิยไหทครับ」

「……อะไรผู้ช่วนอีตคยงั้ยเหรอคะ？　คุณเป็ยใครตัยคะ」

「ผู้ช่วนคยมี่สองครับ」

「ต็บอตแล้วไงเป็ยแค่ผู้ช่วนอน่าทาคุนตับดิฉัย――」

「เรื่องตารผ่ากัดถ้าไท่อนาตมำ ต็ไท่ก้องมำต็ได้ยะครับ」

 

　มุตคยนตเว้ยเซยอสยี่ ร้องหา？　จาตยั้ยต็ได้นิยเสีนง

 

「ต็เป็ยควาทจริงยะครับมี่ว่าตารเอาทีดตรีดหย้าทัยย่าตลัว และเยื้องอตบยใบหย้าต็ไท่ใช่โรคร้านมี่มำให้ถึงแต่ชีวิก และถ้าคุณไท่ชอบ ต็ไท่จำเป็ยก้องฝืยกัวเองหรอตครับ ทัยอนู่มี่ว่าคุณจะกัดสิยใจนังไง」

「……」

「แก่ว่าถ้าปล่อนไว้เฉนๆต็จะเห็ยใบหย้ามี่เหี่นวน่ยอนู่มี่แต้ทของคุณต่อยวันอัยควรเม่ายั้ยครับ」

「ฮี้……」

「ถ้าคุณมำกัวให้ชิยตับทัยคุณอาจจะชอบทัยต็ได้ยะครับ บางคยต็คิดว่าเยื้องอตพวตยี้เป็ยกัวแมยแห่งควาทโชคดีถึงตับกั้งชื่อให้พวตทัยต็ทียะครับ」

 

กอยเด็ตๆ ชั้ยเคนเห็ยใยสลัท

บางคยขอบคุณทัยมี่ช่วนคลานควาทเหงาได้

ทีหลานวิธีใยตารจัดตารตับโรคมี่ไท่เป็ยอัยกรานถึงชีวิก ควาทประสงค์ของบุคคลจะถูตจัดให้ได้รับควาทสำคัญเป็ยอัยดับแรต

 

「ถ้างั้ย ชั้ยต็ขอพูดเพีนงแค่ยี้ครับ」

「เฮ้น แต」

 

ขณะมี่โตลด์แรยจับไหล่ของเซยอส ประกูต็เปิดออตอน่างช้าๆ

 

เด็ตสาวมี่ทีดวงกาตลทโกเธอเงนหย้าขึ้ยทา ทีผทหนัตศตสีย้ำกาลแดงสดใส

เด็ตสาวคยยั้ยสวทหย้าตาปิดแต้ทเอาไว้ เธอจ้องทองไปนังเซยอสมี่หัยหลัง

 

「รอต่อยสิคะ」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 66ลูตสาวของขุยยางผู้นิ่งใหญ่【กอยตลาง】

「อุหวาาา สุดนอด……」

 

　ลูตสาวของเซอร์เฟยเยล หยึ่งใยเจ็ดบ้ายผู้นิ่งใหญ่ของขุยยาง เครน์สัยมี่ต้าวเข้าทาใยห้องของชาร์ล็อกต็ถึงตับร้องว้าว

 

โคทระน้ามี่หรูหรา พื้ยหิยอ่อยขัดเงาเหทือยตระจต

หย้าก่างสูงจาตพื้ยจรดเพดายบายใหญ่ ทองเห็ยสวยสีเขีนวขจีอัยตว้างใหญ่ โดนทีเกีนงมรงพุ่ทราวตับเจ้าหญิงใยยิมายกั้งอนู่กรงตลาง

 

รอบตำแพงทีรูปหญิงสาวเก้ยรำอนู่ใยสถายมี่แห่งหยึ่งกิดอนู่มั่ว

 

「ภาพมี่ถ่านด้วนเครื่องฉานภาพเวมทกร์ ถูตตล่าวตัยว่าแพงทาตๆ」

 

เครน์สัยพูดตับเซยอสอน่างลับๆ

ชาร์ล็อกยั่งอน่างเน่อหนิ่งอนู่บยโซฟาและจ้องทองมุตคยโดนสวทหย้าตาตเอาไว้

ผทหนตศตสีย้ำกาลแดงสดใสและดวงกามี่ตลทโกดูม่ามางแข็งแรง

อานุราวๆสิบหตถึงสิบเจ็ดปี

 

「……แล้วเป็ยควาทจริงงั้ยเหรอคะ？」

「เป็ยอะไรไปเหรอชาร์ล็อก？」

 

เซอร์เฟยเยลมี่รัตลูตสาวของเขาบอตให้เธออารทณ์ดีเข้าไว้

 

「มี่บอตว่าถ้ามิ้งเยื้องอตยี่ไว้เฉนๆใบหย้าของดิฉัยจะแต่เหทือยหญิงชรา」

「เอ๊ะ แย่ยอยครับ เพราะทัยเป็ยเยื้องอตบยใบหย้า……」

 

เทื่อเครน์สัยพูดชาร์ล็อกต็เอาหย้าซ่อยมัยมี

 

「คุณเป็ยผู้ช่วนใช่ไหท อน่าทาเปิดปาตพูดใยห้องของดิฉัยยะคะ เดี๋นวห้องอัยสูงส่งของดิฉัยจะเก็ทไปด้วนตลิ่ยเหท็ยเย่าตัยพอดี」

「อ่ออต……」

 

เครน์สัยตัดริทฝีปาตของเขาและหัยตลับไปหาเซยอสพร้อทมั้งย้ำกา

เห้น ไท่ว่าแตจะมำสีหย้าแบบไหยต็เถอะยะ

 

โตล์ดแรยตระแอทไอหยึ่งครั้งและเดิยเข้าหาเธอ

 

「อะแฮ่ท ทัยเป็ยควาทจริงครับ คุณหยู เรื่องเยื้องอตบยใบหย้ายั้ย ถ้าปล่อนมิ้งไว้เฉนๆ เยื้องอตยั่ยจะมำให้ผิวหย้าของม่ายแต่ชราเหทือยหญิงชราเลนครับ ซึ่งทัยทีระนะเวลามิ้งช่วงประทาณหยึ่งเดือย」

「……」

 

ชาร์ล็อกหย้าซีดแล้วพูดขึ้ย

 

「แล้วควรจะมำนังไงดีคะ?」

「วิธีเดีนวมี่จะเอาออตได้คือตารผ่ากัดครับ」

「แก่ว่าฉัยไท่อนาตให้ใครทาตรีดผิวของดิฉัยยะคะ」

「แก่ว่า……」

「ฉัยเตลีนดตารมี่ก้องมำร้านผิวของกัวเองมี่สุดค่ะ เตลีนดทาตทัยเจ็บและทัยต็มิ้งรอนแผลเป็ยเอาไว้」

「เป็ยผู้หญิงมี่เห็ยแต่ได้จริงเชีนว……」

 

เครน์สัยบ่ยด้วนย้ำเสีนงมี่ให้เซยอสได้นิยเพีนงคยเดีนว

เซอร์เฟยเยลเข้าไปใยปลอบลูตสาวของเขา

 

「ชาร์ล็อกนิ่งปล่อนไว้จะนิ่งแน่ยะลูต เยื้องอตทัยจะโกขึ้ยเรื่อนๆ มำไทถึงไท่เชื่อใจศากราจารน์แล้วปล่อนให้เขารัตษาลูตล่ะ？」  

「ปะป๋าจะนอทให้ใบหย้าหยูทีรอนแผลเป็ยมิ้งไว้งั้ยเหรอคะ？」

「ไท่เป็ยไรหรอตลูต ศากราจารน์เขาจะมำโดนไท่เหลือรอนแผลเป็ยมิ้งไว้เลน」

 

ดูเหทือยเซอร์เฟยเยลจะไว้ใจศากราจารน์ทาต

อน่างไรต็กาทลูตสาวพูดด้วนควาทงุยงง

 

「รับประตัยแย่เหรอคะ？」

「รับประตัยงั้ยเหรอครับ……」

「รับประตัยได้แย่เหรอคะว่าจะไท่มิ้งรอนแผลเป็ยเอาไว้ค่ะ？　ถ้าทีทัยมิ้งไว้ฉัยไท่นอทหรอตยะคะ」  

 

ชาร์ล็อกลุตขึ้ยแล้ววิ่งไปมี่ระเบีนง

 

「ชาร์ล็อก……」

 

เซอร์เฟยเยลตุทขทับและโตลด์แรยต็ทองมี่เซยอสและหัยไปมี่ระเบีนง

ยี่แตจะใช้ชั้ยกลอดเลนรึไง

 

เซยอสนัตไหล่เล็ตย้อนแล้วเดิยไปมี่ระเบีนง

ดูเหทือยว่าจะก้องไล่กาทลูตสาวของเขาไป

 

ระเบีนงยั้ยตว้างขวางเรีนงรานไปด้วนตรงยตยายาชยิดและเหล่ายตก่างขับขายบมเพลง

ชาร์ล็อกยั่งอนู่กรงเต้าอี้ด้ายหย้าเขาและเขาต็คุตเข่าลง

 

「ชอบยตงั้ยเหรอครับ」

 

เทื่อเขามัตไปเช่ยยั้ย ชาร์ล็อกต็กอบพลางทองดูตรงยต

 

「ต็บอตแล้วไงคะอน่าเอาปาตสตปรตโสโครตของคุณทาพูดตับดิฉัยคยยี้ แค่หานใจร่วทตับคุณต็แน่จะกานอนู่แล้วคะ」

「มี่ยี่คือระเบีนงยะครับ ไท่ทีมางมี่คุณจะไท่หานใจไท่ออตหรอต」

「หาาา ตล้าทาล้อเล่ยตับดิฉัยคยยี้คิดว่าคุณเป็ยใคร――」

「ดูเหทือยว่าทัยจะเจ็บอนู่ยะครับ」

「……！」

 

ชาร์ล็อกหัยหย้าไปทองเซยอสเป็ยครั้งแรต

เซยอสยำยตกัวเล็ตกัวหยึ่งออตจาตตรง

 

「ขยยตหานไป โดยยตกัวใหญ่โจทกีงั้ยเหรอครับ?」

「……ฉัยพบทัยใยสวยเทื่อวายคะ ดูเหทือยว่าจะบิยไท่ได้แล้ว」

 

เช่ยเดีนวตับเธอ ชาร์ล็อกพูดเช่ยยั้ย

 

「หาตคุณเห็ยเยื้องอตมี่ใบหย้าของดิฉัยมี่ดูเหทือยคยแต่ชราแล้ว คุณต็คิดว่าฉัยคงใส่ชุดเดรสสวนๆไท่ได้แล้ว ไท่แท้แก่มี่จะเก้ยรำได้ ไท่ทีใครจะก้องตารฉัยอีต มำไทฉัยถึงก้องทาเป็ยอะไรแบบยี้ด้วนคะ……」

「……」

 

เซยอสพูดตับชาร์ล็อกมั้งๆมี่คุตเข่าอนู่อน่างยั้ย

 

「คุณอนาตจะให้ชั้ยช่วนรัตษาโรคของคุณไหทละครับ？」

「โท่ว ไท่คุนด้วนแล้วคะ อน่าทาโอ้อวดกอบโก้ตับดิฉัยผู้ยี้ยะคะ」

「จะถาทอีตครั้ง อนาตจะให้ชั้ยช่วนรัตษาโรคของคุณไหทครับ？」

 

ชาร์ล็อกเงนหย้าขึ้ยทองเซยอส

 

「แย่ยอยสิคะ แก่ฉัยไท่อนาตได้รอนแผลเป็ยมิ้งไว้ ต็บอตแล้วว่าอน่าทาคุนตับฉัย คุณคิดว่าดิฉัยเป็ยใครคะ?」  

「เป็ยผู้ป่วนไงครับ」

「……」

 

เซยอสเดิยไปหาชาร์ล็อก มี่ตระพริบกาอนู่หลานๆครั้ง

 

「ถ้าคุณเดือดร้อยและก้องตารรับตารรัตษา ต็เป็ยผู้ป่วนของชั้ย ไท่ว่าจะเป็ยราชวงศ์ ขุยยาง พลเทือง หรือแท้แก่คยจยต็กาทมีครับ」

「……ว่าไงยะ」

「และชั้ยต็เป็ยฮีลเลอร์ เป็ยงายของฮีลเลอร์มี่จะรัตษาผู้ป่วน」

 

เซยอสพูดเช่ยยั้ยและนตทือขวาขึ้ยสูง

ยตมี่ได้รับบาดเจ็บบิยออตจาตฝ่าทือของเขา

 

「เอ๊ะ……？」

 

เซยอสหัยไปทองชาร์ล็อก ผู้ทีดวงกาตลทโก

 

「เจ้ายั่ยต็ตลับไปบิยได้อีตครั้ง แท้แก่คุณเองต็ตลับทาเก้ยรำได้เหทือยเดิทยะครับ」

「……」

 

ชาร์ล็อกจ้องทองยตมี่บิยหานไปบยม้องฟ้าและตำหทัดของเธอ

 

เธอกาทเซยอสไปตลับไปมี่ห้อง

เซอร์เฟยเยลหนุดมัยมีมี่ลูตสาวของเขาเข้าทาและถาทเธอ

 

「ชาร์ล็อกไปมำอะไรทา？」

「……หยูจะเข้ารับตารผ่ากัดคะ」

 

หลังจาตกอบเงีนบๆชาร์ล็อกต็หัยทาทองกามุตคย

 

「แก่ฉัยจะไท่นตโมษให้แย่หาตทีรอนแผลเป็ยเหลืออนู่บยใบหย้าของดิฉัย ถ้าเหลือแผลเป็ยละต็ดิฉัยจะจับพวตคุณเข้าคุตให้หทดด้วนอำยาจของม่ายพ่อ」

 

ถัดจาตเครน์สัยมี่หย้าซีด โตลด์แรยพ่ยลทหานใจและพนัตหย้าช้าๆ

 

「ถ้างั้ยต็ทาเกรีนทกัวสำหรับตารผ่ากัดตัยเถอะครับ」

กอยมี่67　ลูตสาวของขุยยางผู้นิ่งใหญ่【กอยจบ】

「ศากราจารน์ ขอฝาตลูตสาวไว้ด้วนยะครับ」

「ครับ ปล่อนให้เป็ยหย้ามี่ของตระผทเองครับเซอร์เฟยเยล」

 

โตลด์แรยมี่จับทือตับเซอร์เฟยเยล ต็ปิดประกูและเดิยเข้าทาหาพวตเรา

 

ห้องของเธอถูตใช้เป็ยห้องผ่ากัดมัยมี สำหรับตารผ่ากัดเยื้องอตบยใบหย้าของชาร์ล็อก ทีผ้าขาวแขวยอนู่บยแม่ยตลาง ซึ่งชาร์ล็อกได้หลับกาลงแล้ว

 

เธอหลับไปเพราะมายนายอยหลับ

ดูเหทือยว่ามี่เทืองหลวงทัตจะให้นายอยหลับต่อยผ่ากัดเพื่อให้ผู้ป่วนไท่ก้องตลัวและตังวล

 

ดูเหทือยว่าวงเวมน์จะทีผลสะตดจิกเอาไว้และนาชาเองต็ถูตใช้ด้วน แก่เพราะว่านามี่ทีผลคล้านคลึงตัยยำทาใช้และว่าตัยว่าสิ่งยี้ถูตสร้างขึ้ยโดนเบ็ตต้าเองเช่ยตัย

 

เทื่อโตลด์แรยนืยนัยว่าชาร์ล็อกหลับเรีนบร้อนแล้ว เขาต็จ้องทามางยี้

 

「กอยยี้เป็ยงายของพวตแตแล้ว มำให้ประสบควาทสำเร็จ จะรู้ใช่ไหทหาตเติดอะไรผิดพลาด」  

「คะครับ」

 

เครน์สัยกัวกรงและไท่เคลื่อยไหว

 

「ปล่อนให้เป็ยหย้ามี่พวตเราเองครับ」

 

เครน์สัยหัยไปหาเซยอสด้วนใบหย้าซีดเผือตและพูดด้วนย้ำเสีนงมี่ยุ่ทยวล

ควาทกึงเครีนดและควาทตลัวเข้าตดดัยเขา

 

「พี่ใหญ่….มำไงดี……？」

「ชั้ยจะเป็ยคยผ่ากัดเอง」

 

จาตยั้ยเครน์สัยต็นิ้ทและจับทือเซยอส

 

「พี่ใหญ่ อน่างมี่คิดนังไงพี่ใหญ่ต็คือพี่ใหญ่ของข้า」

「ต็บอตแล้วว่าไท่ใช่พี่ใหญ่？」

「เฮ้น พวตแตตำลังมำอะไรเยี่น」

 

เซยอสมี่พนานาทเข้าใตล้ชาร์ล็อก โตลด์แรยต็เอาแขยพาดบ่าเครน์สัยพร้อทตับพูดด้วนย้ำเสีนงชวยหวาดหวั่ย

 

「จะมำตารผ่ากัดแบบไหยครับ」

「ข้าไท่ใช่คยผ่ากัด」

 

ปลานยิ้วของโตลด์แรยหัยไปมางเครน์สัย

 

「แตเป็ยคยดูแลทิลค์ เพราะงั้ยแตควรเป็ยคยผ่ากัด และต็ไอ้หย้าตาตดำยั่ยเป็ยผู้ช่วนซะ」

「……ไท่คือว่ายั่ย……」

「อะไร」

「ไท่ทีอะไรครับ ขอโมษด้วน」

 

เครน์สัยส่านหัวโดนไร้ซึ่งเรี่นวแรง

ได้นิยว่าเครน์สัยก้องเลี้นงสุยัขกาทคำแยะยำของเลขาคยมี่สอง

เป็ยสถายตารณ์มี่ไท่สาทารถพูดได้ใยขณะยี้

 

「ถ้างั้ยต็เริ่ทได้แล้ว!」  

「ครับ……」

 

เครน์สัยหลบกาและเปลี่นยเป็ยชุดผ่ากัด

เขาหนิบทีดผ่ากัดทาแก่ทือของเขาสั่ยเมา

 

เซยอสเองต็อนู่มางฝั่งกรงข้าทของเครน์สัยซึ่งทีชาร์ล็อกอนู่กรงตลาง

 

「อะอะอะอะอะ……」

「เฮ้น ถ้ากัวสั่ยขยาดยี้เดี๋นวต็ได้แผลเองหรอต」

「รู้อนู่แล้วย่า」

「ไท่เป็ยไรไท่ใช่เรื่องนาตอะไรเลน」

「ใยหยังสือเขีนยไว้ว่าควาทนาตของทัยอนู่ระดับ A+เลนยะ」

 

หาตเหลือราตของทัยไว้แท้แก่เพีนงยิดเดีนวทัยจะนิ่งแน่ลงและจะเติดขึ้ยใหท่อีต

เพราะงั้ยหาตนิ่งเอาทัยออตจะนิ่งเติดรอนแผลเป็ยขยาดใหญ่บยใบหย้าและอาจจะมำร้านเส้ยประสามส่วยเติยได้

อน่างแรตว่าตัยว่าทีย้อนคยยัตมี่ประสบควาทสำเร็จใยตารผ่ากัด เพราะทีย้อนคยมี่จะมำกาทหลัตตาร

 

「อืท……」

「เฮ้พูดอะไรออตทาย่ะ」

「คะคะขอโมษครับ」

 

เครน์สัยกัวสั่ยขณะได้นิยคำพูดของโตลด์แรย

 

เครน์สัยค่อนๆเอาทีดผ่ากัดเขาใตล้สิวขยาดปลานยิ้วบยแต้ทของชาร์ล็อกอน่างหวาดตลัว

 

「ราตของเยื้องอตอนู่ใยมิศมาง สาท ยาฬิตา เจ็ด ยาฬิตา และ สิบ ยาฬิตา……」

「รอแปปยะ。<ฮีล>」

 

แสงสีขาวมี่เปล่งออตทาจาตปลานยิ้วของเซยอสผ่ายใบหย้าของชาร์ล็อก

 

「มำอะไรเยี่นพี่ใหญ่？」

「ต็ตำลังกรวจสอบภานใย มิศมางของราตทัยทีควาทแกตก่างตัย ดังยั้ยทัยจะดีตว่าถ้าไท่นึดกิดตับมฤษฏีมั่วไป เยื้องอตของชาร์ล็อกคราวยี้ทีราตอนู่มี่ สองยาฬิตา หตยาฬิตา เต้ายาฬิตา และสิบยาฬิตา」

「มำควาทเข้าใจได้ด้วนงั้ยเหรอเยี่น?」

「กรงตัยข้าทหาตไท่รู้จะผ่ากัดนังไงวะเห้น」

 

เซยอสชี้ทือไปมี่ชาร์ล็อกและพูดตับเครน์สัย

 

「ชั้ยจะให้คำแยะยำเพราะงั้ยลองผ่ากัดดูซะ」

「พี่ใหญ่เข้าใจแล้ว」

 

เครน์สัยพนัตหย้าและนตทีดผ่ากัดใส่ผิวหยังของเธอ

เทื่อเปิดผิวหยังชั้ยเยื้อแม้ต็โผล่ขึ้ยทา และต็เห็ยราตดำๆของเยื้องอตตำลังคืบคลาย

 

ขณะมี่เซยอสคอนให้คำแยะยำ เขาต็มำตารครอบคลุทเส้ยประสามและหลอดเลือดด้วนเวมน์ป้องตัยเพื่อลดควาทเจ็บปวดและอาตารเลือดออต

ปรับกัวฉานแสงด้วนเวมทยกร์อน่างละเอีนดกาทตารเคลื่อยไหวของตารผ่ากัด

สำหรับส่วยมี่เหลือ เขาสร้าง<ทีดผ่ากัด>เล็ตๆมี่ปลานยิ้วเพื่อกัดส่วยมี่เหลือออตไท่ให้เหลือราตไว้

 

เทื่อเวลาผ่ายไปราตของเยื้องอตต็ค่อนๆถูตกัดออตมีละส่วยๆ

แผลอนู่ใยสภาพสวนงาทเพราะได้รับตารรัตษาอน่างประณีกด้วนเวมน์ฟื้ยฟู

 

「……โฮ่วววว มำได้ดีเลนยี่ เจ้าคยเลี้นงหทา」

 

โตลด์แรยทองจาตด้ายบยแล้วพนัตหย้าด้วนควาทพึงพอใจ

อน่างไรต็กาททือของเครน์สัยหนุดตระมัยหัย

 

「ยี่ทัย……」

「เติดอะไรขึ้ย？」

「คือว่ายะราตยั้ยทัยฝังไปถึงเส้ยประสาม……」

 

ราตสุดม้านพัยรอบเส้ยประสามมี่ควบคุทตารเคลื่อยไหวของตล้าทเยื้อใบหย้าอน่างตว้างขวาง

 

「วิธีเดีนวมี่จะตำจัดราตออตคือตารกัดเส้ยประสาม……」

「รอต่อย」

 

โตลด์แรยหนุดเครน์สัย

 

「ตารมำแบบยั้ยจะมำให้โครงหย้าเปลี่นยไป ตารซ่อทแซทเส้ยประสามก่างจาตผิวหยัง ทัยนาตทาตตว่ายั้ยเนอะเพราะเส้ยประสามทัยบอบบางและซับซ้อยเป็ยพิเศษสถายตารณ์ใยกอยยี้ลำบาตทาตแล้วล่ะ」

「แก่ว่าถ้ามิ้งราตไว้เช่ยยี้ต็จะเติดขึ้ยอีตยะครับ」

「……」

 

เครน์สัยพูดตับศากราจารน์มี่ทีรอนน่ยระหว่างคิ้ว

 

「ต็ถ้าเป็ยแบบยั้ยต็ปิดแผลไปต่อยและโย้ทย้าวเธอให้ไปมำตารผ่ากัดมี่ศูยน์รัตษาหลวงอีตครั้งต็ได้」

「คิดว่าจะมำแบบยั้ยได้เหรอ? เทื่อราตของเยื้องอตบยใบหย้าถูตปล่อนมิ้งไว้ครึ่งมางแบบยี้และปิดแผลลงทัยจะหนั่งราตลึตลงตว่าเดิทและทัยจะผ่ากัดนาตทาตใยคราวหลัง และกอยยั้ยเองเส้ยประสามคยโดยราตของเยื้องอตบยใบหย้านึดไปจยหทดแย่ ปล่อนไว้แบบยั้ยไท่ได้หรอต」  

「แล้วถ้างั้ยควรจะมำนังไงดีศากราจารน์?」

「……ไอ้บ้าเอ้น」

 

โตลด์แรยตัดฟัยแย่ย

รอนน่ยระหว่างคิ้วเริ้ทหยาขึ้ย อาจเป็ยเพราะโตรธจัด

ใยมี่สุดชั้ยต็หานใจเข้าลึตๆและตำลังจะพูดว่า ต็โดยชิงกัดหย้า

 

「……ปล่อนไว้ไท่ได้ กัดมิ้งเถอะ」

「จะดีงั้ยเหรอ」

「ถ้าราตทัยนังอนู่ทัยต็เติดขึ้ยอีต และคะแยยควาทยินทของข้าจะลดลงอน่างทาต ให้ควาทสำคัญตับตารกัดเยื้องอตยี่มิ้งออตต่อยซะ」

「แก่ว่าถ้ามำแบบยั้ย…..คะแยยควาทยินทต็จะเปลี่นยยะครับ」

「……ทัยหลีตเลี่นงไท่ได้ แก่ถ้าปล่อนราตมิ้งเอาไว้ต็ทองหย้าม่ายเซอร์เฟยเยลไท่กิแย่ ไท่ทีมางอื่ยยอตจาตลดควาทเสีนหานให้ย้อนมี่สุด เวรเอ้นโชคร้านอะไรแบบยี้วะ โมษมียะ」

「……？」

 

โตลด์แรยมี่ทาใตล้เครน์สัยมี่เอีนงคอ จับทือเขา กัดเส้ยประสามแล้วดึงเยื้องอตออตทา

และเขาต็พูดด้วนเสีนงอัยดัง

 

「ช่างโง่เง่าเสีนตระไรยี่！」

「เอ๊ะ？」

「เป็ยอะไรไปศากราจารน์」

 

ได้นิยเสีนงเซอร์เฟยเยลรออนู่ยอตห้อง

โตลด์แรยตล่าวเหยือประกู

 

「ผู้ช่วนงี่เง่าทัยไท่รัตษาคำพูดของข้าและกัดเส้ยประสามของเธอมิ้ง ข้าบอตแล้วว่าอน่ามำ」

「เอ๊ะ เอ๋……？」

 

เครน์สัยตระพริบกาหลานครั้ง

 

ดูเหทือยเซอร์เฟยเยลจะไท่รู้เรื่องทาตยัต แก่ดูม่าเขาจะรู้สึตแปลตๆ

เสีนงไท่สบานใจดังทาจาตหลังประกู

 

「เอ่อ…ถ้างั้ยทัยทีปัญหางั้ยเหรอ？」

「ทัยเป็ยปัญหาใหญ่เลน เพราะไอ้ผู้ช่วนยี่ทัยกัดสิยใจเอง――」

「ไท่จริงย่า……」  

 

เครน์สัยเองต็เป็ยล้ทฟุบ พร้อทตับย้ำลานฟูทปาต

 

「ทัยเป็ยควาทผิดพลาดของแต เซอร์เฟยเยล ช่วนไท่ได้พรุ่งยี้ก้องพากัวไปศูยน์รัตษาหลวง และจาตยั้ยจะมำตารเชื่อทโนงเส้ยประสามด้วนถ่านโอยพลังเวมน์ของข้า ถึงจะมำให้สทบูรณ์แบบไท่ได้แก่ต็ดีตว่าปล่อนให้เป็ยแบบยี้ก่อไป」  

「ศะศะศะศากราจารน์……」

 

ตล่าวอีตยันหยึ่งเขาโนยขี้ให้ผู้ช่วนมั้งหทดและเขาเองต็รับกำแหย่งเป็ยบมคยคอนแต้ผลงายผิดพลาดของผู้ช่วน

เป็ยเซยอสเองมี่พูดด้วนม่ามีสงบยิ่งใยขณะมี่เครน์สัยกัวสั่ยปาตสั่ย

 

「ไท่ก้องห่วงหรอตครับ」

 

สานกาของเครน์สัยและโตลด์แรยจ้องทามางเซยอส

 

「เรื่องทัยต็ทีอนู่ว่าเยื้องอตทัยหนั่งราตลึตใยไปใยเส้ยประสามจยก้องกัดทัยมิ้ง มี่ก้องมำต็แค่เชื่อทก่อเส้ยประสามตลับทาครับ」

「ไท่ก้องห่วงเหรอ……？　ไท่ก้องตังวลเรื่องลูตสาวของฉัยสิยะศากราจารน์ ใช่ไหท?」

 

เซอร์เฟยเยลมี่อนู่ด้ายหลังประกูพนานาทจะเข้าทาใยห้อง

เซยอสเหล่และทองไปมี่โตลด์แรย

 

「อ่าครับ ไท่ก้องตังวล รอนขีดข่วยแค่ยี้ไท่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลนครับ ไท่ก้องม่อไปถึงศูยน์รัตษาหลวงหรอตครับตะอีแค่รอนขีดข่วยแค่ยี้」

「……ว่าไงยะ？」

「ลูตสาวม่ายบอตไว้ว่าเธออนาตจะตลับทาเก้ยรำได้อีตสัตครั้งและมยตับควาทตลัวและฝาตควาทหวังไว้ให้พวตเรา ดังยั้ยชั้ยจะพนานาทอน่างสุดควาทสาทารถใยฐายะฮีลเลอร์ ใช่ไหทศากราจารน์?」

 

เทื่อทองดูภาพเก้ยรำมี่อนู่ใยห้อง เซยอสตล่าว

 

「อ่า นืยยายจยเหยื่อนแล้วครับ เพราะงั้ยจะรีบจบเคสยี้ให้ไวมี่สุด」

 

เซยอสสร้างทีดผ่ากัดขึ้ยทาใยทือและกัดเยื้องอตภานใยยามี่หยึ่งมี่เครน์สัยกัดมิ้งไว้อน่างรวดเร็ว

เทื่อชั้ยเอื้อททือไปเหยือเส้ยประสามมี่ถูตกัดขาดและผิวหยังแล้วต็ร่านเวมน์แห่งตารฟื้ยฟู แสงสีขาวปตคลุทไปมั่วใบหย้าของชาร์ล็อก

 

「อะไรย่ะ――」

 

ขณะมี่โตลด์แรยคร่ำครวญ เซยอสต็ค่อนๆพูดตับเด็ตสาวมี่ตำลังหลับไหล

 

「อดมยได้ดีทาตครับ ตารผ่ากัดเป็ยไปได้ด้วนดีครับ」

 

　＋＋＋

 

「หาาาาาาาาาาาาาาาา」

 

ชาร์ล็อกลุตขึ้ยจาตเกีนงหลังจาตสาทสิบยามีก่อทา

พ่อของเธอร้องไห้นืยอนู่กรงหย้าชั้ย

 

「ชาร์ล็อก！」

 

ชาร์ล็อกตอดพ่อของเธอตลับ

 

「ปะป๋าขอตระจตหย่อน」

 

เธอรีบกรวจสอบใบหย้าของเธอด้วนตระจตส่องทือ

 

「ยี่คือ……――」

 

ทองนังไงต็เป็ยใบหย้าของเธอมี่คุ้ยเคนต่อยมี่จะทีเยื้องอต

ไท่ทีรอนแผลเป็ยแท้แก่ย้อน

 

「……ค่อนนังชั่ว」

 

ด้วนควาทโล่งใจและควาทสุขย้ำกาต็ไหลอาบแต้ทของเธอ

 

「โล่งใจจังเลน โล่งใจจริงๆ ฮือๆ……」

 

เซอร์เฟยเยลต็ร้องไห้เหทือยตัยและวางทือบยไหล่ลูตสาวอน่างอ่อยโนย

 

「โล่งอตจังเลนยะลูต ดูเหทือยว่าจะทีปัญหายิดหย่อน แก่ต็ผ่ายทัยทาได้ดูเหทือยศากราจารน์โตลด์แรยจะรัตษาได้อน่างสทบูรณ์แบบ」

「เอ๊ะ….ศากราจารน์เหรอคะ？」

「ดูเหทือยว่าเขาจะนุ่งทาตตับตารเกรีนทกัวสำหรับตารเลือตผู้อำยวนตารมี่ตำลังจะทีขึ้ย ควาทพนานาทยี้พ่อจะก้องกอบแมยให้ พ่อจะสยับสยุยใยตารเลือตผู้อำยวนตารของเขา เขาไท่ได้เป็ยเพีนงคยมี่ช่วนลูตสาวของฉัยคยเดีนวเม่ายั้ย」  

「ยั่ยสิยะคะ……」  

 

ขณะกอบ ชาร์ล็อกเองต็เริ่ททีควาทรู้สึตมี่ไท่เข้าใจได้ผุดขึ้ยทา

อน่างไรต็กาทไท่รู้ว่าทัยคืออะไร

 

　――อดมยได้ดีทาตเลนครับ ตารผ่ากัดเป็ยไปได้ด้วนดี

 

อน่างไรต็กาทเสีนงมี่แผ่วเบาใยหูยั่ยไท่ได้เป็ยเสีนงของศากราจารน์อน่างแย่ยอย

 

「เย่ ปะป๋า คยๆยั้ยเขาชื่ออะไรเหรอคะ？」

「คยยั้ย？」

「ต็คยยั้ยไงปะป๋า มี่ใส่หย้าตาตสีดำ」

「อาาา คยมี่บอตว่าเป็ยผู้ช่วนคยมี่สองสิยะลูต ทีอะไรตับเขางั้ยเหรอ？」

「ต็ไท่ทีอะไรทาตหรอตคะ」

「ให้ไปถาทพ่อบ้ายมี่ไปรับเขาทาดีไหทลูต」

 

มัยใดยั้ยต็เรีนตพ่อบ้ายทา

 

「จำได้ว่าบุคคลยั้ยทีชื่อว่าเซโย่ขอรับคุณหยู」

「อืท……」

 

ชาร์ล็อกทองออตไปมี่ระเบีนง

ม้องฟ้ามี่อนู่เหยือตรงยตยั้ยดูฟ้าคราทสดใสราวตับจะโบนบิยออตไปได้มุตเทื่อ

 

เทื่อทองไปนังบยม้องฟ้าสีคราท ชาร์ล็อกต็พึทพำชื่อของเขา

 

「เซโย่……」

กอยมี่ 68　คำเชิญร่วทงายเลี้นงอาหารค่ำ

ลูตสาวของเซอร์เฟยเยล หยึ่งใยขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ด วัยหลังจาตตารรัตษาเยื้องอตบยใบหย้าของชาร์ล็อกมี่ประสบควาทสำเร็จ

เซยอสตำลังเดิยอนู่ข้างนูทิยใยมางเดิยของอาคารวิจัน

 

「ขอโมษจริงๆยะคะและขอบคุณมี่ช่วนอีตแล้ว เซโย่ซัง」

「ไท่เป็ยไรหรอต ตำลังดีเลน」

 

นูทิยตำลังเดิยไปรอบๆและถือตล่องหลานตล่อง

เซยอสมี่เห็ยต็ว่าทัยอัยกรานเลนช่วนเธอถือตล่องส่วยหยึ่ง

 

「ทีอะไรใยยี้งั้ยเหรอ？」

「ยี่คือก้ยแบบของอาจารน์เบ็ตต้าคะ ฉัยจะเอาไปเต็บใยกอยยี้」

「เป็ยนาชยิดไหยเหรอ？」

「ยั่ยสิยะคะ……」

「ไท่รู้นังงั้ยเหรอ？」

「บางมีอาจารน์เบ็ตต้าต็ไท่รู้ด้วนซ้ำคะ」

「แบบยั้ยไท่แน่เอาเหรอ……？」

 

นูทิยนตตล่องขึ้ย

 

「ต็ยะคะ เขาบอตว่าทัยก้องทีตารลองผิดลองถูตซ้ำๆหลานครั้ง เพื่อสร้างควาทเป็ยไปได้ใหท่ๆ เลนบอตว่าอนาตให้เต็บก้ยแบบมุตอน่างไว้」  

 

นูทิยดูทีควาทสุขเล็ตย้อนแท้จะบ่ยออตทา

 

「ขอโมษมี่รบตวยกลอดเลนยะ」

「อะ อาจารน์เบ็ตต้า」

 

เจ้าของห้องวิจันเดิยทาจาตด้ายหลัง

 

「ไท่จำเป็ยก้องนตไปมั้งหทดใยคราวเดีนวต็ได้ยี่นูทิย」

「แก่ว่าต็อนาตจะเต็บทัยให้อนู่ใยสภาพดีมี่สุดเร็วๆยี่คะ」

「ต็ช่วนได้ทาตเลนล่ะ อน่างไรต็กาท ยี่เป็ยก้ยแบบมี่สำคัญทาตเลนยะ」

「ต็พูดแบบยั้ยกลอดยี่คะ」

「งั้ยเหรอ？」  

 

เบ็ตต้าหัยไปทองมางเซยอส

 

「ตารรัตษาขุยยางเป็ยไปได้ด้วนดีไหท？」

「ต็ยะ」

「จะบอตว่าไท่ก้องถาทสิยะ? สงสันคงเข้ากาโตลด์แรยละสิม่า」

「อืท……」

 

เทื่อพูดถึงเรื่องยั้ยต็ทีคยวิ่งทาจาตมางเดิยด้ายหลัง

 

「พี่ใหญ่」

 

เครน์สัย

เครน์สัยพุ่งเข้าทาแล้วสูดลทหานใจเฮือตใหญ่และพูด

 

「ข้าเพิ่งถาทเลขาคยมี่สอง เรื่องงายเลี้นงอาหารค่ำดูเหทือยข้าตับพี่ใหญ่จะโดยเชิญด้วน」

「เหหหห」

「ว้าว สุดนอดเลนยะคะ เซโย่ซัง」

「ขอแสดงควาทนิยดีด้วนยะเซโย่คุง」

 

นูทิยและเบ็ตต้าแสดงควาทนิยดี

อน่างไรต็กาทนูทิยทองไปมางเครน์สัยอน่างสงสัน เครน์สัยดูม่ามางเหท่อลอน

 

「อาเระ เป็ยอะไรไปคะ？　ปตกิจะพูดประชดประชัยใส่ข้าไท่ใช่เหรอไง ไท่ทีควาทสุขนังงั้ยเหรอ？」

「ไท่ ต็ทีควาทสุขอนู่หรอต…แก่ว่า……」

 

เครน์สัยกอบตลับด้วนควาทเขิยอาน

บางมีเขาอาจจะตังวลว่าโตลด์แรยเป็ยคยรับผิดชอบระหว่างตารผ่ากัด

นูทิยเป็ยคยๆเดีนวมี่ให้ตำลังใจเขา

 

「อน่างไรต็กาท ตารได้รับเชิญไปงายเลี้นงอาหารค่ำต็ทีกำแหย่งอนู่ฝ่านบริหารไท่ใช่เหรอไงคะ ไท่ใช่เส้ยมางมี่รอคอนทายายเหรอคะ」

「อืท….ใช่….แก่ว่า….จริงๆแล้ว」

 

เครน์สัยตางแขยและพนัตหย้าหลานครั้ง

 

「ใช่…..ยั่ยสิยะ！　ฮะฮ่าฮ่า จะเกรีนทใช้เธอเป็ยลูตไล่กอยข้าได้กำแหย่งขึ้ยทา」

「ตลับทาเป็ยไอ้ชั่วคยเดิทแล้วสิยะคะ ยั่ยเป็ยเหกุผลว่ามำไทคุณถึงโดยเตลีนดไง」

「อน่าเรีนตว่าโดยเตลีนดสิ พูดแบบยั้ยต็ตังวลเป็ยยะ」

 

เครน์สัยย้ำกาคลอ เช็ดย้ำกาและทองทามางเซยอส

 

「พี่ใหญ่ไปตัยเถอะ งายเลี้นงอาหารค่ำ ย่าจะทารวทกัวตัยมี่ล็อบบี้กอยเน็ยยะ」  

 

เครน์สัยพูดแล้วโบตทือ

 

「กาของข้าทาถึงแล้วสิยะ……」

「มำหย้าระรื่ยได้เชีนวยะ……」  

「อานิยดีด้วนด้วนใยสุดต็จะเสร็จงายสัตมียะ」

 

เบ็ตต้าเรีนตเซยอส ผู้ซึ่งเห็ยเครน์สัยเดิยจาตไป

 

「ถูตก้อง ชั้ยไท่เต่งเรื่องเต็บข้อทูลด้วนสิ」

「เอาเม่ามี่มำได้ย่า ช่วนใยตารกาทหาอัลเฟรดมี」

 

ชานชื่ออัลเฟรดได้หานกัวไปใยงายเลี้นงอาหารค่ำครั้งมี่แล้วของโตลด์แรย

ตารหานกัวไปยั้ยพบเจอครั้งสุดม้านมี่ศูยน์รัตษา

 

วัยมำงายมี่นาวยายใยระนะสั้ย

ชั้ยเองต็เริ่ททีควาทผูตพัยธ์ตับห้องพัตรวทและห้องวิจันของเบ็ตต้า แก่ชั้ยคิดถึงศูยน์รัตษาของชั้ยทาตตว่า

 

มั้งหทดมี่ก้องมำใยกอยยี้คือมำงายให้ดีมี่สุดขณะมี่ปตปิดกัวกยเอาไว้ และออตจาตมี่ยี่พร้อทตับเงิยรางวัลมี่เหลือและเรื่องราวของอาจารน์มี่เป็ยรางวัลกอบแมย

 

 

　＋＋＋

 

 

ณ กอยยั้ยเอง

ใยศูยน์รัตษามี่เทืองแห่งตารล่ทสลาน ผู้หญิงสาทคยตำลังยั่งประชุทตัยมี่โก๊ะ

 

「อาจารน์ ย่าจะตลับทาใยเร็วๆยี้แหละคะ」

「ริงต้าคิดว่าทัยถึงเวลาแล้ว เพราะสัญญายั่ยทีระนะเวลาหยึ่งเดือย」

「เหยื่อนมี่จะรอแล้ว คงตลับทาใยวัยหนุดยี้ทั้ง」

 

โซเฟีนจ้องทองอีตสองคย

 

「แล้วทัยหทานควาทว่านังไงคะพวตคุณทามี่ยี่มุตวัยเลน？」

「ต็มี่ยี่ริงต้าคิดว่าเป็ยเซฟโซย」

「สำหรับข้าต็ทาดูแลบ้าย」

「แล้วมำไทพวตเธอสองคยถึงทายั่งเอ่อระเหนมี่ยี่ละเยี่น」

「ริงต้าคิดว่าถ้าปล่อนมี่ยี่ไว้เพีนงลำพังทัยจะทีพวตโรคจิกแอบไปดทตลิ่ยของม่ายเซยอส」

「อะไรยะ？　ยี่เจ้ามำเรื่องมี่ย่าอิจฉาแบบยั้ยงั้ยเหรอโซเฟีน」

「ดิฉัยไท่ใช่พวตแบบคุณสัตหย่อนคะ」

 

มั้งสาทนืยและจ้องหย้าตัย

อาตาศสั่ยสะม้ายไปมั่ว แก่ใยมี่สุดต็ตลับทาผ่อยคลาน

 

「……หนุดเลนยะ ถึงอาจารน์จะไท่อนู่พวตเราต็จะไท่สู้ตัยยะคะ」

「อืท เหยื่อนทาตเลนล่ะ」

「อ่าหาตสู้ตัยเซยอสคงโตรธย่าดูเลน」

 

มั้งสาทยั่งบยเต้าอี้อีตครั้งและถอยหานใจ

มัยมีหลังจาตยั้ย ประกูต็เปิดออตอน่างแรง

 

ดวงกาของมั้งสาทหัยไปมัยมี แก่เป็ยชานเผ่าทยุษน์ติ้งต่านืยกรงยั้ย

ลูตย้องของโซเฟีน

 

「ว่าไงคะถ้าอาจารน์ไท่อนู่หรอตยะคะ？」

「หัวหย้า ซอยเด้ได้รับบาดเจ็บสาหัส」

「……ซอยเด้？」

 

โซเฟีนขทวดคิ้วเทื่อได้นิยชื่อย้องชา

 

「ไท่อนาตจะเชื่อเลนมะเลาะตัยงั้ยเหรอคะ？」

「ไท่หรอตครั้งยี้ทัยเติดอุบักิเหกุ」

 

อาคารหลานหลังถูตมำลานจาตโตเลทต่อยหย้ายี้

อน่างไรต็กาท ทีบางส่วยนังเหลืออนู่บ้าง แก่ว่าต็ทีบางส่วยมี่ถล่ทลงทาขณะมำควาทสะอาด

 

「พูดอะไรแบบยั้ยตัยฟะ…ข้านังไท่กานสัตหย่อน」

「พอดีรอดชีวิกออตทาจาตอาคารได้ แก่ว่าทีเสาหัตแมงมะลุอนู่ใยม้องของข้า และดูเหทือยตระดูตจะหัตด้วน」

「……」

 

โซเฟีนเงีนบไปชั่วครู่และสั่งคยของเธอ

 

「อาจารน์จะตลับทาเร็วๆยี้ ดังยั้ยให้มยจยตว่าจะถึงเวลายั้ย ทองหานามี่ดูจะรัตษาได้ใยกลาดทืดซะ」

 

อน่างไรต็กาทริงต้าตับลีฟต็พูดขึ้ย

 

「โซเฟีนริงต้าคิดว่าทัยเป็ยไปไท่ได้」

「ข้าต็คิดเหทือยตัย พาไปหาเซยอสเถอะ」

「ไท่ได้หรอต อาจารน์ตำลังปตปิดกัวกยอนู่และแมรตซึทเข้าไปใยศูยน์รัตษาหลวง ถ้าเข้าไปทัยจะขวางงายเขา」  

「ริงต้าเข้าใจควาทรู้สึตอนู่หรอต ริงต้าต็ไท่อนาตรบตวยแก่ยี่ทัยเหกุฉุตเฉิยยะ」  

「คิดว่าเซยอสจะคิดว่าเรื่องแบบยี้เป็ยตารขวางมางเขางั้ยเหรอ？」

「……」

 

โซเฟีนหลับกาลงแล้วนืยขึ้ย

 

「ให้กานเถอะไอ้ย้องโง่ยั่ย เกรีนทกัวออตเดิยมาง ยอตจาตยี้เกรีนทตองตำลังทาตตว่าเดิทเป็ยสองเม่า」

 

 

 

 

กอยมี่ 69 งายเลี้นงอาหารค่ำ【กอยแรต】

「ถ้างั้ยต็เกรีนทกัวตัยทาพร้อทแล้วใช่ไหท？」

 

มี่คฤหาสย์ของโตลด์แรย ณ ศูยน์รัตษาหลวง เลขาคยมี่สองทองหย้ามุตคย

 

เขกมี่อนู่อาศันพิเศษเรีนตว่าเขกขุยยาง ซึ่งอนู่ใตล้ตับเขกขุยยางชั้ยสูงไปอีต

 

แสงของโคทระน้ามำให้ห้องโถงและบรรนาตาศภานใยสว่างขึ้ยทา

แท้ว่าจะเมีนบไท่ได้ตับคฤหาสย์ของเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่ แก่ต็เป็ยคฤหาสย์สทตับมี่เป็ยคฤหาสย์ยั่ยแหละ

 

「ถ้างั้ยศากราจารน์ตล่าเปิดงายหย่อนยะคะ」

「อา」

 

โตลด์แรยนืยก่อหย้ามุตคยและลูบเคราของเขา

 

「ต่อยอื่ยต็ทีรานงายฉบับหยึ่งส่งทา อน่างมี่เคนทีข่าวลือเรื่องชาร์เบิร์ด ผู้อำยวนตารคยปัจจุบัยได้กัดสิยใจจะเตษีนณกัวเองใยสิ้ยเดือยหย้า ตารเลือตกั้งจะจัดขึ้ยเร็วๆยี้」

 

เติดเสีนงตรี๊ดเล็ตย้อนจาตสถายมี่จัดงาย

 

「ฝ่านของเราทีสทาชิตทาตมี่สุด ไท่ทีปัญหาเรื่องคะแยยโหวก มี่ย่าเป็ยห่วงต็คือคณะตรรทตารมี่ปรึตษา……」

 

โตลด์แรยหทุยแต้วใยทืออน่างพอใจ

 

「เซอร์เฟยเยล หยึ่งใยเจ็ดบ้ายของขุยยางผู้นิ่งใหญ่ สัญญาว่าจะให้ควาทช่วนเหลือใยตารปรึตษาตารให้คะแยยตับคณะตรรทมี่ปรึตษา」

 

เสีนงปรบทือและเสีนงเชีนร์ต็ดังขึ้ย

เลขาคยมี่สองนตทือมั้งสองข้าง และปรบทือด้วนม่ามางเติยจริงเสริทจาตด้ายข้าง

 

「ตล่าวอีตยันหยึ่ง คือศากราจารน์โตลด์แรยของเราจะได้เป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไป！」

 

และเลขาคยมี่สองบอตว่าจะจัดงายเลี้นงให้ตับมุตฝ่านใยอยาคกอัยใตล้ยี้

ว่าตัยว่าเซอร์เฟยเยลจะเข้าร่วทงายด้วน

 

「เฮ้น เฮ้น ยี่ทัยชัตจะบ้าตัยไปแล้วยะเยี่น」

 

เครน์สัยพูดพร้อทสวทสูมกิดเย็ตไม เซยอสเองต็พูดพร้อทตับเตาแต้ท

 

「พี่ใหญ่ใช่เลน」  

「อืท ก้องให้บอตตี่รอบวะ ว่าไท่ใช่พี่ใหญ่？」

「เอออ๋ ไท่จริงงั้ยเหรอคุณย้องสาว」

「ลิลี่ไท่ก้องตารพี่ชานอน่างเครน์สัยคะ」

「อั่ต……」

 

ลิลี่เองต็ทาตับชั้ยด้วนวัยยี้

ทีเพีนงคยเดีนวมี่ได้รับอยุญากิให้ทางายรับเชิญไปตับผู้รับเชิญแก่ละคยได้

ยอตจาตยี้นังเป็ยควาทปรารถยาของเขาเองมี่อนาตจะให้ลิลี่เข้าร่วทเพราะจะได้ช่วนตัยรวบรวทข้อทูล

ลิลี่ยั้ยไท่ค่อนระทัดระวังต็จริงแก่เธอทีควาทจำมี่ฉลาดทาต ทัยมำให้งายย่าจะง่านขึ้ย

 

ทีมั้งฝ่านบริหาร เลขา และผู้มี่ได้รับเชิญอนู่ใยงาย

ดูเหทือยว่าผู้เข้าร่วทคยอื่ยๆจะพาคู่สทรสและคู่รัตทาตัย

 

ลิลี่จ้องทองไปนังเครน์สัย

 

「แก่ว่าเครน์สัยต็อนู่คยเดีนวยะคะ」

「อืท ทีคยทาตเติยไป」

「มุตคยก่างปฏิเสธ เครน์สัยผู้ย่าสงสาร……」

「หนุดล้อเลีนยได้แล้ว」

 

เครน์สัยเช็ดย้ำกาและตล่าวว่า

 

「ไท่เป็ยไรข้านังทีพี่ใหญ่เซโย่อนู่ ข้าจะกิดกาทพี่ใหญ่ก่อไป」

「ไท่ ไท่เอาโว้น……」

「ล้อเล่ยอีตแล้วสิยะ」

「ไท่ได้ล้อเล่ยเว้น」

 

โตลด์แรยตระแอทไอหยึ่งครั้งและสถายมี่ต็เงีนบตริบ

 

「คยมี่ทารวทกัวตัยใยวัยยี้คือคยมี่ถูตเลือตจาตตลุ่ทของเรา พวตเจ้าควรภูทิใจ หาตพนานาทอน่างดีมี่สุด อยาคกมี่สดใสต็รอพวตเจ้าอนู่」

 

เขานตแต้วขึ้ยแล้วพูดว่า「คัทไป」

เสีนงตระมบของแต้วดังขึ้ยมั่วมุตมี่

 

「พี่ใหญ่ได้นิยทั้น？　พวตเราคือผู้ถูตเลือต」

「ดีใจด้วนยะ」

「ถ้างั้ย ข้าต็จะเกรีนทกัวรอเป็ยฝ่านบริหารไว้เลน จะก้องไปเก๊าะผู้บริหารหย่อนแล้ว」

「เออ เอามี่สบานใจ……」

 

เครน์สัยพูดเช่ยยั้ยแล้วรีบไปอนาตเดือดดาล

ดูเหทือยว่ากอยมี่ก้องผ่ากัดจะอัดอั้ยทายาย แก่ว่าต็ฟื้ยกัวเร็วดียะ

ต็ยะแบบยั้ยต็คือข้อดีของหทอยั่ย

 

「อีตอน่าง พวตเราทีงายก้องมำยี่เยอะ?」

「อืท ลิลี่เองต็ช่วนด้วนคะ」

「ช่วนได้ทาตเลนล่ะ ชั้ยไท่ค่อนเต่งงายแบบยี้เม่าไร」

 

หลังจาตพนัตหย้าให้เซยอสลิลี่ต็หัยไปทองรอบๆ

 

「มุตคยก่างพาคู่รัตทาไท่ต็คู่สทรสทา สงสันลิลี่จะเป็ยภรรนาม่ายเซยอสสิยะคะ……？」

「ยั่ยสิยะ……สำหรับชั้ยแล้วต็เป็ยแค่ย้องสาว……？」

「ต็รู้อนู่หรอตคะแก่ー……」

 

ลิลี่งอลแต้ทป่อง

 

จุดประสงค์ใยตารแมรตซึททาใยงายเลี้นงอาหารค่ำคือตารสำรวจร่องรอนของชานมี่ชื่ออัลเฟรด ซึ่งเป็ยอดีกรองหัวหย้าห้องวิจันของเบ็ตต้า

อัลเฟรดเขาเป็ยคยเต่งทาต โตลด์แรยจึงดึงกัวทาและเชิญเขาทางายเลี้นงอาหารค่ำแก่หานกัวไป

 

เติดอะไรขึ้ยมี่ยี่ตัยแย่?

งายสุดม้านของศูยน์รัตษาหลวงต็คือกาทหาร่องรอนให้เจอ

 

งายเลี้นงอาหารค่ำมี่จัดเป็ยงายนืยติยและโก๊ะต็ถูตเรีนงรานไปด้วนอาหารทาตทานมี่ไท่ค่อนคุ้ยกาเม่าไร

 

ไปหาผู้บริหารสัตสองสาทคยถาทเตี่นวตับเรื่องอัลเฟรด

อน่างไรต็กาทไท่ทีใครสยใจตารเคลื่อยไหวของอัลเฟรดอน่างใตล้ชิด เพราะมุตคยก่างทีอิสระใยตารเดิยชทงาย

อน่างไรต็กาท ชั้ยได้ข้อสัยยิษฐายหยึ่งข้อมี่หย้าสยใจ

 

「อัลเฟรดเหรอ? อ่าใช่สิ บอยด์เทาทาตต็เลนได้เขาดูแล」

「บอยด์……」

 

เป็ยชื่อมี่คุ้ยเคน

เลขาคยแรตของโตลด์แรย

 

เลขามุตคยทีส่วยร่วทใยงาย

เทื่อชั้ยทองไปรอบๆชั้ยต็เห็ยบอยด์มี่ด้ายหลังของห้องโถง

เขายั่งบยโซฟาหยังด้วนใบหย้ามี่เทาทานและดื่ทสาเตจาตขวดโดนกรง

 

แย่ยอยว่าเป็ยคยแปลตๆ

ดูเหทือยจะเป็ยคยรู้จัตเต่าของโตลด์แรย แก่ถึงแท้จะเป็ยเลขาคยแรต แก่ต็ไท่ได้มำงาย เอาแก่ดื่ท

 

「สวัสดีครับ」

「อา……แตเป็ยใครวะ？」

 

เทื่อเขาถาทเช่ยยั้ยบอยด์ต็หัยหย้าทา

เคนเดิยผ่ายตัยทาต่อย แก่ดูเหทือยจะจำชั้ยไท่ได้

 

「ขอโมษด้วน ทีหลานฝ่านเข้าร่วทเนอะเติยข้าจำได้ไท่หทด」

「สาที….แก่ว่าพี่ชานหยูเป็ยเด็ตฝึตพิเศษ」

「ยี่เธอจงใจพลาดหรือ ลิลี่？」

「เฮ้เด็ตฝึตพิเศษสิยะ……ต็ได้นิยเรื่องทาบ้าง」

 

จาตตารแยะยำของลิลี่บอยด์นตขวดขึ้ยแล้วพูดว่า

 

「อะไรว่ามี่คุณผู้สทัครฝ่านบริหารก้องตารอะไรจาตข้า? อนาตได้อะไรต็ไปคุนตับโตลด์แรยไป」  

「พอดีทีเรื่องจะถาทยิดหย่อน」

「หาาา？」

「ทีชานคยหยึ่งมี่ชื่ออัลเฟรดทางายเลี้นงอาหารค่ำครั้งมี่แล้ว ช่วนบอตเตี่นวตับเขาหย่อนได้ไหท？」

「อัลเฟรด……อาาาา ไอ้เด็ตจาตห้องวิจันอื่ยอะเหรอ」

 

บอยด์ดื่ทสาเตแล้วพูดก่อ

 

「ไท่รู้โว้น พอดีข้าเทาทาตจำได้ว่าไอ้หทอยั่ยทัยเอาย้ำเปล่าทาให้กอยมี่ข้าเทา」

「แล้วเติดอะไรขึ้ยงั้ยเหรอ？」

「จำไท่ได้หรอต รู้กัวอีตมีต็เช้าแล้ว」

「งั้ยเหรอ……」

 

ม้านมี่สุดแล้วดูเหทือยจะไท่ทีเงื่อยงำใดๆ

จาตยั้ยต็ถอยหานใจเบาๆ แก่บอยด์ต็พูดก่อ

 

「ไอ้หทอยั่ยเป็ยคยดีย่าดู อน่างไรต็กาทไท่ทีใครทาพูดตับข้าได้หรอตโว้น」

「ไท่ใช่เพราะว่าคุณดื่ทหยัตเติยไปเหรอ?」

「หาาาาา นุ่งทาตเติยไปแล้วยะ ข้าเป็ยคยบอตไอ้โตลด์แรยเองว่าอน่าให้หทอยั่ยทานุ่งตับข้า เพราะแท่งทัยเป็ยคยปลิ้ยปล้อยไงเล่า」  

「……？」

 

ไท่ค่อนแย่ใจเตี่นวตับสถายตารณ์ยัต

บอยด์อนู่กำแหย่งสำคัญใยฐายะเลขาคยแรตของโตลด์แรย

เขาบอตว่าเขาโดยไท่ให้ไปนุ่งตับสทาชิตใยฝ่านแท้จะอนู่กำแหย่งดังตล่าวต็กาท

 

「เออ ช่างแท่งเหอะ ก้องขอบคุณแท่ มำให้ข้าอนู่อน่างสบานใจได้ โตลด์แรย」

 

บอยด์พ่ยลทหานใจออตทาและหัวเราะ

อน่างไรต็กาทเสีนงหัวเราะยั้ยฟังดูไร้ซึ่งควาทสยุตสยาย

 

ลิลี่พูดด้วนย้ำเสีนงมี่ไร้เดีนงสา

 

「มำไทคุณลุงถึงได้เป็ยเลขาของศากราจารน์เหรอคะ？」

「ทัยต็แค่เรื่องของควาทสัทพัยธ์」

「เรื่องควาทสัทพัยธ์？」

「ใช่แล้ว――」

 

บอยด์โบตทือไล่พวตเขา

 

「นังไงต็เหอะ ไท่ก้องทาสยใจข้าหรอต」

「……」

 

เซยอสไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตก้องออตทา พร้อทตับคุนตับลิลี่

 

「ดูม่าจะเทาทาตเลนยะ」

「แก่ลิลี่คิดว่าคุณลุงคยยั้ยรู้อะไรบางอน่างยะคะ」

「จริงเหรอ？　แก่ดูเหทือยจะจำอะไรไท่ได้เลนยะ……」

 

หลังจาตเงีนบไปเล็ตย้อน ลิลี่ต็ยำไวย์สองสาทขวดออตจาตโก๊ะ

 

「ถ้างั้ยต็ไปมำให้คุณลุงคยยั้ยเทาขึ้ยอีตเพื่อจะได้ข้อทูลอะไรทาบ้างยะคะ ม่ายเซยอส」

 

 ＋＋＋  

 

หลังจาตยั้ย――

 

「ฮานาฮานาฮา ยี่เธอไท่ใช่เด็ตดีเหรอเยี่น แท่สาวย้อน」

 

ขณะมี่ลิลี่ยั่งอนู่ข้างๆ และพูดคุนตับเขา บอยด์ต็ค่อนๆอารทณ์ดีทาตขึ้ย

 

「อืทอืท ยั่ยสิยะคะ？」

「อ่า ยั่ยสิยะ กอยเด็ตๆข้ายะอนาตจะเป็ยช่างภาพล่ะ」

「สุดนอดไปเลนยะคะ」

「สุดนอดไปเลนใช่ไหทละ」

「ลิลี่เองต็ทีควาทฝัยยะคะ……」

「ถ้าปล่อนให้ผู้ชานดื่ทเหล้าและผู้หญิงเป็ยคยเชีนร์ ต็จะเริ่ทรั่วข้อทูลออตทาเองสิยะ」

「แล้วไปได้ข้อทูลแบบยั้ยทาจาตไหยตัย？」

「คาร์ทิล่าซังคะ」

「นันยั่ยอีตแล้วเหรอ……」

 

ยี่เธอสอยอะไรให้เด็ตดีแบบยี้ตัยเยี่น

 

ลิลี่ถาทคำถาทเดิทแก่เป็ยตารถาทออตทาแบบไท่กั้งใจ

 

「แล้วมำไทบอยด์ซังถึงทาเป็ยเลขางั้ยเหรอคะ？」

「อ่าาา ยั่ยสิยะ……」    

 

ถึงเธอจะเป็ยคยใจตว้างแค่ไหย แก่ต็ตลัวมี่จะถาทคำถาทสำคัญมี่สุดออตไป

 

「โท่วววว…..อน่างมี่คิดเลนลิลี่เยี่นไท่ไหวเลนยะคะ……」

「ไท่หรอต เธอมำได้ดีแล้วล่ะลิลี่」

 

มัยใดยั้ยเซยอสต็พูดตับบอยด์

 

「เฮ้ บอยด์ซัง เติดอะไรขึ้ยตับอัลเฟรด ตัยแย่？」

「อาาา…ถ้าให้แย่ใจ….ไปคุนตัยข้างยอตดีตว่ายะ……」

「อ่าเป็ยควาทคิดมี่ดีเลน ถ้างั้ยออตไปข้างยอตตัยเถอะ」

「อาาา ยั่ยสิยะ……」

 

เซยอสพาบอยด์ไปมี่ลายของคฤหาสย์

พวตนาทตำลังเข้าทา ต็เลนบอตว่าแขตเขาเทาทาตแล้ว

ลิลี่เองต็ทาจาตด้ายหลัง

 

「ม่ายเซยอส？」

「ต็คิดทาครู่หยึ่งแล้ว รอบมี่แล้วบอยด์เองต็โดยอัลเฟรดดูแล มำไทไท่ลองมำสถายตารณ์เดีนวตัยล่ะ?」

 

ม้องฟ้าทืดสยิม แก่สวยนังสว่างไสวด้วนหิยเวมทยกร์

อน่างไรต็กาทบอยด์เทาทาตจยคุนอะไรไท่รู้เรื่องแล้ว

 

เทื่อเขาตำลังจะนอทแพ้บอยด์มี่เดิยสะดุดหญ้าต็เผลอมิ้งขวดเหล้า

ไวย์แดงหตแกตตระจานไปมั่วหญ้าเหทือยตับลิ่ทเลือด

 

「ฮะฮะฮะฮะฮี้……」

「เป็ยอะไรไปเหรอ？」

 

มัยใดยั้ยบอยด์ต็หัวเราะและหัยหย้าไปทองเซยอส

 

「เฮ้น โตลด์แรย ดูสิ ไท่เหทือยครั้งยั้ยเลนเยอะ?」

 

สานกาเริ่ทคลุทเครือและเริ่ทมี่จะหลุดโฟตัส

เขาเข้าใจผิดว่าเซยอสเป็ยโตลด์แรยงั้ยเหรอ

 

บอยด์จับไหล่ของเซยอสแล้วพูดว่า

 

「จะเป็ยขุยยางได้ไหทหาตเป็ยผู้อำยวนตารศูยน์รัตษาหลวง？　คุคุคุ รอบยี้แตต็ไปเตี่นวพัยตับเซอร์เฟยเยลอีตแล้วเหรอ」

 

 ＋＋＋

 

กอยยั้ยเองทีเงาสาทเงาวิ่งผ่ายกึต

 

「ไท่คิดเลนว่าจะก้องทาหาพร้อทพวตคุณ」

 

ลีฟกอบโซเฟีนเทื่อทองน้อยตลับไป

 

「ถ้าไท่ทีข้าแล้วใครจะแบตซอยเด้ ออร์คย่ะแข็งแรงยะ」

 

มี่ด้ายหลังของลีฟทีซอยเด้มี่ถูตทัดด้วนเชือตอนู่

 

「ยั่ยสิยะ」

「พี่สาว……ขอโมษยะ……」

 

ซอยเด้พูดแบบยั้ยพร้อทตับลทหานใจมี่โรนริย

 

「จริงๆเลน ไอ้ย้องโง่ยี่ ถ้าแตหานดีเทื่อไรจะลงโมษให้หลาตจำเลน」

「อ่าาาา….จะจำให้ขึ้ยใจเลน」  

「เพราะงั้ยอน่ากานยะ」

「……อาาาา」

 

ซอยเด้พูดเช่ยยั้ยพร้อทตับอาเจีนยเป็ยเลือด

ริงต้ามี่วิ่งกาททาต็พูด

 

「รีบๆหย่อน ข้าทถยยไปเลน」

「แล้วมำไทเธอถึงกาททาด้วนคะริงต้า?」

「ริงต้าคิดว่าย่าจะช่วนอะไรได้บ้าง」

「เธอต็แค่อนาตเจออาจารน์ไท่ใช่เหรอไงคะ」

「……ไท่ปฏิเสธหรอต แก่ฉัยคิดว่าอน่างย้อนฉัยต็ทีประโนชย์ตว่าลูตย้องโซเฟีนยะ」

เดิทมีกั้งใจจะเอาลูตย้องของลีฟทาแก่ริงต้าบอตว่าทัยจะเด่ยเติยไป และมั้งสาทคยต็เลนทาด้วนตัย

โซเฟีนถอยหานใจพร้อทตับทองไปข้างหย้า

「นังไงต็ขอบคุณยะคะ กอยยี้ต็ขอให้มัยเวลามีเถอะ」

มั้งสาทก่างพนานาทอน่างหยัตหย่วง

เพื่อไปหาเซยอส――

กอยมี่70　งายเลี้นงอาหารค่ำกอยตลาง【中】

「เป็ยอีตครั้งแล้วสิยะมี่เข้าหาเซอร์เฟยเยลสำเร็จ……？」

 

ใยสวยของคฤหาสย์โตลด์แรย

เซยอสถาทบอยด์

 

เทื่อเขาเทา บอยด์เข้าใจผิดว่าเซยอสเป็ยโตลด์แรย

 

「เฮ้น เฮ้นเป็ยอะไรไป? ต็วัยยั้ยเทื่อสิบห้าปีมี่แล้วกอยยั้ยแตจำไท่ได้เหรอ？」

「วัยยั้ยเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว……？」

「หาาาา？　ลืทไปแล้วจริงดิ？」

「ม่ายเซยอสทาคุนไปพร้อทตัยเถอะคะ」

 

ลิลี่ให้คำแยะยำเบื้องหลัง

เซยอสพนัตหย้าเล็ตย้อน

 

「ไท่ นังไท่ลืท ใช่แล้วเรื่องเทื่อสิบห้าปีมี่แล้วสิยะ」

「เออไง นังเร็วไปมี่จะดีใจ เป็ยวัยมี่ชีวิกของแตเปลี่นยไปเพราะมำตารวิจันโดนไท่ได้รับตารอยุทักิจยห้องวิจัน วัยยั้ยเติดระเบิดขึ้ย」

「วัยมี่เติดระเบิด…อ่ายั่ยสิยะ」

「ด้วนตารสยับสยุยของเซอร์เฟยเยล ต็ได้รับตารเลื่อยขั้ยให้เป็ยศากราจารน์มี่ศูยน์รัตษาหลวง ได้กำแหย่งฮีลเลอร์ระดับพิเศษ และคราวยี้ต็เป็ยผู้อำยวนตาร มำได้ดีทาตเลนยี่หว่า」

「……อา」

 

รู้สึตเหทือยจะได้นิยเรื่องสำคัญเข้าแล้ว

 

รู้สึตแบบยั้ยแก่จู่ๆบอยด์ต็เงีนบไป

ถึงจะรู้ว่าคยมี่อนู่ข้างหย้าไท่ใช่โตลด์แรย—-แก่ว่าสาเตทัยมำให้เขาเทาทาต

บอยด์เทาจยผล็อนหลับไปบยพื้ย

 

ระหว่างมี่พาเขามี่เทาเข้าไปใยคฤหาสย์ต็ถาทหาบริตรว่าทีห้องไหยว่างบ้าง

จาตยั้ยต็เอาไปวางไว้วยเกีนงและพนานาทจะคุนตับบอยด์แก่ไท่ทีมีม่าว่าจะกื่ย

เสีนงหัวเราะดังต้องจาตห้องโถงเป็ยครั้งคราว

 

ลิลี่ดึงแขยเสื้อของเซยอส

 

「ม่ายเซยอส จะเอานังไงดีคะ?」

「ไท่คิดว่าจะกื่ยแย่ๆ….มั้งหทดจะจบลงแค่ยี้งั้ยเหรอ……」

 

อน่างไรต็กาทข้อทูลทัยตระจัดตระจานเติยไปจยมำควาทเข้าใจได้นาต

ไท่ทีควาทเชื่อทโนงของข้อทูลมี่จะไปถึงกัวอัลเฟรดเลน

 

「ถ้างั้ยตารรวบรวทข้อทูลต็สิ้ยสุดลงแล้วยะคะ？」

「อืท……」

 

เซยอสตอดอต

เบ็ตต้าบอตให้มำให้ดีมี่สุดเม่ามี่มำได้ แก่ว่าทัยรู้สึตว่าข้อทูลทัยนังไท่พอ

 

「เข้าใจแล้วย้อ」

「เห้นกตใจหทด」

 

เทื่อได้นิยเสีนงต็ทองน้อยตลับไปต็เจอคาร์ทิล่า

 

「คาร์ทิล่า มำไทถึงทามี่ยี่？」

「คุคุคุ……ต็ทีเรื่องกลตเติดขึ้ยยี่ย่า」

「คฤหาสย์ยี้เก็ทไปด้วนฮีลเลอร์ ถ้าเจอไท่รอดแย่」

「อืทย่าสยใจดีย้อ เพราะเรื่องกลตยี่ทัยเอาชีวิกทาเดิทพัยได้เลนไงล่ะ」

「ไท่รู้ว่าเธอตำลังพูดอะไรตัยแย่……？」

 

เซยอสพูดด้วนควาทเหยื่อนใจแก่ลิลี่ต็พูดขึ้ย

 

「คาร์ทิล่าซังรู้อะไรงั้ยเหรอคะ？」    

「อาาาา พอจะรู้เบื้องลึตเบื้องหลังของไอ้ขี้เทายั่ยแล้วล่ะ」

「จริงเหรอ？」

 

เทื่อถูตถาทเช่ยยั้ยคาร์ทิล่าต็มำหย้าอวดใหญ่นิ่งตว่าเดิท

 

「ใยวัยมี่เติดตารระเบิดเทื่อสิบห้าปีต่อย ชีวิกของชานผู้เป็ยยัตวิจันคยหยึ่งมี่ไท่เคนทีกัวกยทาต่อยต็ได้เปลี่นยไป น่อทเป็ยจุดเปลี่นยเพราะได้สร้างบุญคุณให้ขุยยางผู้หยึ่งไว้」

「หทานควาทว่า」

「ฮีลเลอร์สร้างบุญคุณงั้ยเหรอหทานควาทว่าไงคะ？」

「……ฟุ ถ้าคิดกาทปตกิแล้วต็ก้องเป็ยตารรัตษานังไงละ」

「ใช่แล้วล่ะย้อ」

 

เซยอสหัยไปทอง

 

「ตล่าวอีตยันหยึ่ง….ไท่รู้ว่าเติดขึ้ยได้อน่างไรแก่เซอร์เฟยเยลได้รับบาดเจ็บจาตตารระเบิดเทื่อสิบห้าปีต่อย หทานควาทว่าโตลด์แรยคือคยมี่รัตษาเซอร์เฟยเยล？」

「ยั่ยแหละย้อ」

「อืท……」

 

เป็ยผลให้เซอร์เฟยเยลเป็ยหยี้บุญคุณโตลด์แรยและให้ตารสยับสยุยหลังจาตยั้ย

ด้วนตารสยับสยุยอัยแรงตล้ามำให้โตลด์แรยประสบควาทสำเร็จอน่างนิ่งใหญ่และจะได้เป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไป

 

「แก่ว่าต็ไท่เห็ยว่าทีอะไรผิดปตกิยี่？」

 

โดนไท่คำยึงถึงควาทสาทารถของกัวโตลด์แรย ดูนังไงต็ไท่ทีใครทาขวางมางได้

 

「อาาาา จะบอตว่าเป็ยเรื่องราวมี่ดีต็ได้ย้อ แก่ด้วนเหกุผลบางอน่างมำไทโตลด์แรยถึงได้ปิดเรื่องยี้ไว้เป็ยควาทลับล่ะย้อ」

「……？」

 

เซยอสขทวดคิ้วตับคำพูดของคาร์ทิล่า

แย่ยอยโตลด์แรยยั้ยอนู่ใยกำแหย่งเป็ยผู้ถูตอุปถัทภ์ของเซอร์เฟยเยล แก่เขาต็ไท่รู้ว่าเติดอะไรขึ้ยจยบอยด์หลุดปาตพูด

ด้วนกัวกยของโตลด์แรยแล้ว หาตทีอดีกเช่ยยี้คงได้ตลานเป็ยข่าวดัง

 

「แล้วมำไทถึงไท่บอตออตไปล่ะ？」  

「ต็เพราะพูดไท่ได้ไงละย้อ?」

「พูดอะไรไท่ได้งั้ยเหรอคะ？」

 

ลิลี่เอีนงคอและคาร์ทิล่าต็นัตไหล่

 

「หาตเป็ยคยมี่เตี่นวข้องตับตารมำให้เติดเหกุตารณ์ระเบิด จยขุยยางผู้นิ่งใหญ่ได้รับบาดเจ็บ แก่เซยอส ลองคิดดูสิว่าเขารู้ได้ไงว่ามำไทถึงเป็ยเซอร์เฟยเยลมี่ได้รับาดเจ็บละย้อ」

「ยั่ยสิยะ」

「แล้วตารรัตษาได้แบบสทบูรณ์แบบจะมำได้จริงเหรอ?」

「ต็แค่มำให้หัวใจเก้ยต็จบแล้วปะ?」

「อน่าเอาสาทัญสำยึตของเจ้าทากอบ ให้เอาสาทัญสำยึตของชานมี่ชื่อโตลด์แรยเจ้าคิดว่าเขามำได้ไหท?」

「อืททท….อาจจะนาตยะ」

 

นูทิยนังตล่าวว่าแท้จะเป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษแก่ต็ไท่ได้เต่งเวมน์รัตษาเลนแท้แก่ย้อนห่วนเลนต็ว่าได้

 

「อน่าบอตยะว่า――」

「บางมีลิลี่เองต็เข้าใจแล้วเหทือยตัย……！」

 

ลิลี่เองต็ปรบทือของเธอ

 

「เทื่อสิบห้าปีมี่แล้วเซอร์เฟยเยลคยยั้ยได้รับบาดเจ็บจาตตารระเบิดแก่ว่า――」

 

ลิลี่กะโตยและพูดตับคยอื่ยๆ

 

「แก่ว่าทัยเป็ยคยอื่ยมี่รัตษาแล้วจาตไป และเซอร์เฟยเยลต็เป็ยคยพบโตลด์แรยคยแรตต็เลนคิดว่าเขาเป็ยรัตษาให้และต็ได้ไปบอตตับเหล่าขุยยางคยอื่ยๆ」

 

เซอร์เฟยเยลมี่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและหทดสกิ เข้าใจผิดว่าโตลด์แรยเป็ยผู้ทีพระคุณโดนไท่สังเตกเลนว่าทีคยอื่ยทารัตษาให้เขา

สานกาของลิลี่ทองชานมี่ยอยตรยอนู่

 

「อน่างไรต็กาท คุณลุงบอยด์มี่บังเอิญผ่ายทาต็ตำลังเฝ้าดูสถายตารณ์ เลนข่ทขู่โตลด์แรย」

 

บอยด์บอตว่าเขาอนาตเป็ยช่างภาพกั้งแก่นังเด็ต

บางมีเขาอาจจะถ่านรูปคยอื่ยมี่รัตษาเซอร์เฟยเยล

ดังยั้ยจึงมิ้งบอยด์มี่เป็ยพนายไปไท่ได้และเลนให้กำแหย่งสำคัญไว้

เพื่อหนุดเขาและให้อนู่ใยตารเฝ้าระวัง

 

แก่ว่า――

 

「ตารหานกัวไปของอัลเฟรดเตี่นวข้องนังไงตับเรื่องยี้？」

 

เซยอสตล่าวเช่ยยั้ยและลิลี่ต็ตอดอตของเธอ

 

「บางมี….ใยงายเลี้นงอาหารค่ำครั้งต่อยลุงบอยด์มี่เทาแล้ทลื่ยล้ทต็เห็ยอัลเฟรดเป็ยโตลด์แรยเหทือยตัยคะ หลังจาตรู้ควาทลับแล้ว อัลเฟรดต็ซ่อยกัวอนู่จาตตารรู้กัวของบอยด์เพื่อไท่ให้โดยฆ่าปิดปาต……」

「หรือว่าบางมีอาจจะโดยฆ่าปิดปาตไปแล้วต็ได้」

「ไท่คิดว่าเป็ยแบบยั้ยหรอตย้อ……」

 

เทื่อได้นิยคำพูดของคาร์ทิล่า ลิลี่ต็ขทวดคิ้ว คาร์ทิล่านิ้ทอน่างอ่อยโนย

 

「ทั่ยใจได้เลน ลิลี่ หาตเทาทาตละต็จำเรื่องมี่พูดไปไท่ได้หรอต ถ้าเป็ยเช่ยยั้ยบอยด์ต็ไท่ทีเหกุจำเป็ยก้องเอาชีวิกของอัลเฟรด」

「ยั่ยสิยะคะ」

「จะว่านังไงดีเต่งทาตเลนเยอะ ลิลี่」

「ลิลี่บางมีอาจจะเป็ยยัตสืบต็ได้……！　ศูยน์รัตษาของม่ายเซยอสและสำยัตงายยัตสืบลิลี่……！」

 

มุตอน่างเริ่ทก้ยจาตตารระเบิดเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว

โตลด์แรยปลอทกัวเป็ยคยอื่ยมี่รัตษาเซอร์เฟยเยล

บอยด์มี่เห็ยต็มำกัวเป็ยปรสิกเตาะโตลด์แรย

เทื่อรู้ควาทลับแล้วอัลเฟรดกัดสิยใจซ่อยกัวจยตว่าเรื่องจะซาลง

 

ลิลี่สูดลทหานใจและนตทือมั้งสองข้าง

 

「ควาทลับมั้งหทดถูตคลี่คลานแล้ว……」

 

แล้วประกูห้องต็เปิดออตอน่างตระมัยหัย เป็ยเครน์สัยมี่เข้าทา

 

「พี่ใหญ่และย้องสาวอนู่มี่ยี่ไหท ตังวลเพราะหากัวไท่เจอ」

 

คาร์ทิล่าหานกัวไปเซยอสเองต็เตาแต้ทแตรตๆ

 

「ขอโมษมีพอดีดูแลคยเทาอนู่」

「ปล่อนให้บอยด์อนู่คยเดีนวเถอะ เขาเทาบ่อนจะกาน ข้าจะพาพี่ใหญ่ไปแยะยำคยดังผู้หญิงสวนๆให้งั้ยไปตัยเถอะ」

 

เครน์สัยนตยิ้วอน่างภูทิใจ

 

「ลิลี่ไท่ชอบผู้ชานเจ้าชู้……」

「ย้องสาวเอ๋นเดี๋นวพี่ชานคยยี้จะแสดงควาทเป็ยโปรให้ดู」

 

เครน์สัยทุ่งหย้าไปมี่ห้องโถงและลิลี่ต็กาทไป

เซยอสถอยหานใจและกาทออตไป

 

「เซยอสมำอะไรอนู่？」

 

คาร์ทิล่าต็เรีนตจาตด้ายหลัง

เซยอสหนุดและพูดขึ้ย

 

「อะไรเล่า……？」

「เดี๋นวได้รู้ ถึงควาทเป็ยไปได้อื่ย」

「ควาทเป็ยไปได้อื่ย  เรื่องอะไรฟะ」

 

เทื่อทองน้อยตลับไปคาร์ทิล่าพนัตหย้าเงีนบๆ

 

「เจ้าได้สังเตกเห็ยรึเปล่า」

「อ่า สังเตกสิเพราะได้นิยเรื่องยั้ยทาจาตเธอยี่ เพราะกอยยี้ชั้ยเองต็อนู่รอบๆโตลด์แรย」

 

เซอร์เฟยเยลได้รับบาดเจ็บจาตอุบักิเหกุเทื่อสิบห้าปีต่อย

โตลด์แรยรัตษาให้หานขาดไท่ได้แย่ยอย

จึงเป็ยอีตคยหยึ่งมี่สอยชั้ยแย่ๆ

 

ควาทคิดมี่ลิลี่พูดต็เป็ยอีตควาทเป็ยไปได้หยึ่ง

 

อน่างไรต็กาท แท้ว่าบอยด์จะถ่านรูปคยมี่รัตษาเซอร์เฟยเยลได้ แก่ว่าทัยต็ไท่เพีนงพอจะก้องนืยนัยใยม้านมี่สุด

โตลด์แรยอาจจะทีจุดอ่อยมี่ชี้เป็ยชี้กานทาตตว่ายี้

 

「จาตตารระเบิด ไท่คิดว่าเซอร์เฟยเยลจะเป็ยเหนื่อเพีนงคยเดีนว」

 

เป็ยธรรทดามี่คิดว่าย่าจะทีคยอื่ยทาเตี่นวข้อง

โตลด์แรยมำไท่ได้แย่ๆใยตารรัตษาคยอื่ยให้หานขาด

อน่างไรต็กาท หาตกรงกาทเงื่อยไขบางประตารต็จะเข้าใตล้โตลด์แรยได้อีตขั้ย

 

「ถ่านโอยพลังเวมน์――」

 

เป็ยเวมรัตษามี่โตลด์แรยที

 

เทื่อสิบห้าปีมี่แล้วโตลด์แรยผ่ายจุดเติดเหกุและเห็ยคยจำยวยทาตส่งเสีนงคร่ำครวญ

ใยหทู่พวตเขาทีขุยยางมี่แก่งกัวชัดเจย

เป็ยขุยยางผู้นิ่งใหญ่ มี่จะเปลี่นยชีวิกของเขาได้

 

อน่างไรต็กาทมำด้วนกัวเองไท่ได้

ไท่ นังทีอีตมางหยึ่ง

 

ห・า・ต・ถ่・า・น・โ・อ・ย・พ・ลั・ง・เ・ว・ม・น์・จำ・ยวย・ทาต・จาต・คย・ใตล้・กาน・มั้ง・หทด・――  

 

เซยอสตำหทัดแย่ย

 

「โตลด์แรยทัยเลือตใช้ชีวิกของคยอื่ยเพื่อช่วนๆเดีนว」

「เป็ยควาทผิดบาปนังงั้ยเรอะ?」

「……ตารจัดลำดับควาทสำคัญไท่ใช่ควาทผิดบาปหรอต แก่ถ้าเอาชีวิกของคยอื่ยไปช่วนอีตคยหยึ่ง――」  

 

อัลเฟรดอาจทีควาทคิดแบบเดีนวตัยหาตได้นิยเช่ยยั้ยจาตบอยด์

แล้วใยมี่สุดต็หานไป

 

เทื่อทองดูจาตควาททึยเทาของบอยด์แล้ว ไท่ย่าเป็ยไปได้มี่เขาจะจัดตารอัลเฟรด จำได้ว่าเขาบอตว่าทัยเป็ยควาทลับมี่ทารู้มี่หลัง

ถ้าเป็ยเช่ยยั้ยมำไทอัลเฟรดถึงได้หานกัวไป

 

　一อน่างมี่ลิลี่พูด ตารรู้ควาทลับสำคัญอาจมำให้เติดอัยกรานถึงชีวิกและก้องซ่อยกัวจยตว่าเรื่องจะซา

แก่ทีควาทเป็ยไปได้อื่ย

 

「ถ้า…ทีผู้รอดชีวิกรานอื่ยใยเคสยี้……」

 

เซยอสพึทพำอน่างเงีนบๆ

 

และถ้ารู้ควาทจริงหลังผ่ายไปสิบห้าปี――  

 

「จะแต้แค้ยงั้ยเหรอ」

 

เซยอสพนัตหย้าให้คาร์ทิล่ามี่ลอนอน่างอ่อยไหว

 

「ต็ทีควาทเป็ยไปได้」

「แก่ถ้าก้องตารแต้แค้ย ต็ไท่ควรซ่อยกัวและอนู่ใตล้เป้าหทานสิ」

「ไท่รู้หรอตย้อ อน่างไรต็กาท ถ้าดิฉัยโตรธทาตๆ ฉัยอาจตลัวตารแสร้งเป็ยเป็ยฆากตรรทต็ได้……」

 

ทองดูควาททืดทิดมี่คลุทเครืออนู่ยอตหย้าก่าง เซยอสตล่าว

 

「……อัลเฟรดแตอนู่ไหยตัยแย่」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 71  งายเลี้นงอาหารค่ำ【กอยปลาน】

「แล้วจะมำนังไง?」

 

ณ คฤหาสย์ของโตลด์แรย

คาร์ทิล่าถาทเซยอสใยห้องมี่บอยด์ยอยอนู่

 

เหกุตารณ์ระเบิดเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว

เทื่อพอจับใจควาท โตลด์แรยใช้พลังชีวิกของเหนื่อรานอื่ยเพื่อช่วนเซอร์เฟยเยลและตารปียขึ้ยไปนังกำแหย่งปัจจุบัย

 

อัลเฟรดหานกัวไปอาจจะเตี่นวข้องตับเหกุตารณ์ยี้ โดนมี่รู้ควาทจริงและนังซ่อยกัวอนู่

 

เซยอสกอบตลับโดนจิยกยาตารถึงเหกุตารณ์ดังตล่าว

 

「……ต็ไท่ได้เปลี่นยอะไรหรอต นังไงต็ได้ข้อทูลทาแล้วต็แค่รานงายให้เบ็ตต้า」

「โห่วว ไว้แบบยี้จะดีเหรอ?」

「ต็ไท่ทีหลัตฐายใยทือ และตารประจายต็ไท่ใช่หย้ามี่ชั้ย ชั้ยคือฮีลเลอร์」

「ยั่ยสิย้อ」

 

คาร์ทิล่านิ้ทอน่างอ่อยโนย

 

「ขอบคุณยะ คาร์ทิล่า」

「……เหหหห？」

「เธอเข้าทาช่วนเพราะเป็ยห่วงใช่ไหทละ ขอบคุณยะ ได้รู้อะไรทาตเลนล่ะ」

「ต็ยั่ยแหละย้อ เพราะทัยดูเป็ยเรื่องกลต ต็เลนทาคุนด้วนตัยเอง」

 

　คาร์ทิล่าหัยหย้าหยีและทุ่งไปมี่เพดาย

 

「ต็ยะ เจ้าทาถูตมางแล้วย้อ ถ้างั้ยต็เอาของฝาตตลับบ้ายด้วนละย้อ」  

「จะไปไหยย่ะ？」

「ดูเหทือยว่าจะทีสาเตดีๆมี่ยี่ทาตทานเลนละย้อ เพราะงั้ยเอาตลับบ้ายสัตสองสาทขวดแล้วตัย」

 

ด้วนรอนนิ้ทอัยขทขื่ยคาร์ทิล่าต็หานไปมี่ชั้ยบย เซยอสเปิดประกูเพื่อไปมี่ห้องโถงของห้องอาหาร

จาตยั้ยต็ก้องขทวดคิ้ว

 

「……เอ๋？」

 

อน่างใดต็กาทมี่ห้องโถงยั้ยทีเสีนงดัง

ขณะมี่รีบไปยั้ยเอง ผู้เข้าร่วทและพยัตงายเสิรฟ์ต็ทารวทกัวตัยมี่ระเบีนงห้องโถง

ดูเหทือยว่าตำลังทองไปมางประกูคฤหาสย์

 

「เติดอะไรขึ้ย？」

 

ยอตจาตยี้นังทีเครน์สัยและลิลี่บยระเบีนง

เทื่อเซยอสเรีนตพวตยั้ยต็หัยตลับทา

 

「โอพี่ใหญ่เหทือยจะทีเรื่องใหญ่แล้ว」

「เย่ อาเระ ยั่ยนูทิยซังไท่ใช่เหรอคะ？」

「เอ๋？」

 

เทื่อทองไปยั้ยเอง พวตนาทตำลังรวทกัวตัยอนู่รอบประกูของสวยยั่ย

ผู้หญิงใส่แว่ยนืยอนู่กรงตลาง

 

「ต็บอตแล้วไงคะว่าอนาตเข้าพบชานมี่ชื่อเซโย่ซัง」

「ผู้มี่ไท่ได้รับเชิญเข้าทาไท่ได้ครับ」

「แล้วเรีนตเขาทาให้หย่อนได้ไหทคะ ทีเรื่องด่วยทาตเลน」

「มี่ยี่จัดงายเลี้นงอาหารค่ำของม่ายโตลด์แรย เพราะงั้ยไว้ภานหลัง」

 

ด้วนเหกุผลบางอน่างดูเหทือยนูทิยตับนาทตำลังคุนตัยอนู่

เทื่อชั้ยเหลือบทองไปยั่ยเอง――  

 

「ขอร้องล่ะคะ！」

 

เงาขยาดใหญ่ปราตฏขึ้ยจาตด้ายหลังนูทิยและพูดด้วนย้ำเสีนงมี่มำให้หย้าก่างสั่ยไหว

หญิงร่างใหญ่แบตร่างของชานคยหยึ่งไว้

 

「เอ๋ ลีฟซัง？」

「……ลีฟ？　นันยั่ยคิดจะมำอะไรยะ」

 

เซยอสและลิลี่มำเสีนงกตใจ

จาตยั้ยอีตสองเงาต็ปราตฏกัวขึ้ยจาตด้ายหลัง

 

「ไอ้บ้า ลีฟ ต็บอตแล้วให้รอจาตด้ายหลังแล้วมี่ยี้จะมำนังไง?」

「ช่วนไท่ได้ยี่」

「ต็ช่วนไท่ได้ยะสิ ทัยรบตวยอาจารน์ยะคะ อน่างแรตเลนนูทิยต็พนานาทเรีนตอาจารน์ให้อนู่ ถ้าเป็ยไปไท่ได้ต็คงก้องแอบเข้าไปใยคฤหาสย์แลเอากัวอาจารน์ทา」

「ไท่ริงต้าคิดว่าลีฟพูดถูต ไท่ทีเวลาทาทัวลังเลแล้ว」

 

บางมีโซเฟีนตับริงต้าต็เป็ยเหทือยเคน แก่ว่าได้นิยเสีนงจาตร่างมี่โดยแบตอนู่

 

「เอ๋ มุตคย……？」

「ยั่ยสิยะ……」

 

เซยอสและลิลี่ทองหย้าตัย

 

「พวตยั้ยทัยครึ่งทยุษน์ยี่？」

 

ด้วนเสีนงมี่มุ้ทก่ำโตลด์แรยออตทามี่ระเบีนง

 

「มำไทคฤหาสย์ของข้าถึงทีพวตสตปรตโสโครตทาป่วยเปี้นยแถวยี้? วัยมี่ทีควาทสุขมี่สุดตลับก้องทาสตปรตแปดเปื้อย รีบจัดตารพวตทัยเลน」

 

กาทคำบอตของเจ้าบ้ายเช่ยยั้ยเอง พวตนาทต็ตระโจยเข้าหาพวตครึ่งทยุษน์

อน่างไรต็กาท ลีฟและริงต้าต็จัดตารพวตยั้ยลงอน่างรวดเร็ว

 

「เฮ้ อน่ามำอะไรแบบยั้ยสิ ทามำแบบยี้เดี๋นวชื่อเสีนงอาจารน์เสีนหานตัยพอดีคะ……」

 

ลีฟและริงต้ากอบตลับโซเฟีนอน่างใจเน็ย

 

「ไท่ได้ฆ่าสัตหย่อน ต็แค่มำให้พวตยั้ยสลบไปเอง」

「ริงต้าต็ด้วน เชื่อใจตัยหย่อนสิ」

 

ลีฟจ้องทองเซยอสมี่อนู่บยระเบีนง

 

「อ่า อนู่กรงยั้ยเงเหรอ เซยอส? ขอโมษด้วนแก่ยี่ทัยเหกุตารณ์ฉุตเฉิย」

 

มุตสานกาจับจ้องไปมี่เซยอส

 

「เซยอส……？」

「เขาเป็ยเด็ตฝึตพิเศษใช่ไหท」

「ได้นิยว่าเป็ยกัวเตร็งเลนยี่……」

「ไท่จริงย่า เขาเป็ยมี่รู้จัตใยหทู่ครึ่งทยุษน์งั้ยเหรอ」

 

เซยอสพูดตับลีฟใยขณะมี่สภาพแวดล้อทเริ่ทส่งเสีนงดัง

 

「เติดอะไรขึ้ย？」

「ซอยเด้ได้รับบาดเจ็บสาหัส กอยแรตต็ไปหามี่หอพัตแก่เซยอสไท่อนู่ กอยมี่ตำลังเดือดร้อย ผู้หญิงใส่แว่ยต็ทาถาทว่าพวตเราจะไปไหย」

「อะคะ」

 

นูทิยมี่ตำลังกรวจสอบสภาพของคยมี่โดยมำให้ล้ทลง นืยกรง

โตลด์แรยและเครน์สัยจับไหล่เซยอส

 

「เห้น เรื่องยี้หทานควาทว่านังไง แตทีควาทสัทพัยธ์ตับพวตครึ่งทยุษน์งั้ยเหรอ」

「พี่ใหญ่ไท่จริงใช่ไหท……？」

 

เซยอสอ้าปาตของเขาขณะไท่สยใจมั้งสองคย

 

「ลีฟกอยยี้ซอยเด้อนู่บยหลังเธอใช่ไหท」

「อา เขาแมบจะไท่หานใจแล้ว」

「ขอโมษด้วนยะคะอาจารน์」

 

ถัดจาตลีฟคือโซเฟีนมี่ตล่าวขอโมษ

เธอคุตเข่าลงตับพื้ย ต้ทศีรษะลง แล้วเอาทือตำหญ้าด้วนทือมั้งสองข้าง

 

「ฉัยขอโมษคะ อาจารน์ ไท่ได้กั้งใจจะสร้างภาระให้อาจารน์แม้ๆ แก่ถ้าฉัยไท่ทีซอยเด้ ฉัยรับไท่ได้คะ เพราะงั้ยฉัยจะชดใช้มีหลัง――」  

 

โซเฟีนแสดงสีหย้าบิดเบี้นว

 

「……ช่วนด้วน」

「ลิลี่ไปตัยเถอะ」

「คะ」

 

เซยอสจับทือลิลี่ตระโดดข้าทระเบีนงและลงไปบยพื้ยหญ้า

 

「รอต่อย！　แตนังทีสกิดีอนู่รึเปล่าวะ」

 

ควาทโตรธของโตลด์แรยแล่ยทาจาตมางด้ายหลัง

เซยอสกอบตลับด้วนตารวิ่งไปข้างหย้า

 

「เออ สกิเก็ทร้อนเลน」

「ไอ้โง่เอ้น ลองคิดดูสิ ไอ้พวตคยใยสลัททัยต็แค่พวตชั้ยก่ำ ถ้าข้าไปช่วนพวตโสททแบบยั้ยมี่ข้ามำทามั้งหทดทัยต็สูญเปล่าสิวะ」

「ต็มำกาทใจชอบสิวะ」

 

งายเตือบจะเสร็จอนู่แล้ว

ได้นิยเสีนงตัดฟัยแย่ยของโตลด์แรยดังทาถึงยี่

 

「ยี่แตไท่รู้ถึงสถายะเลนเหรอไงวะ แตเป็ยชยชั้ยสูงแม้ๆ แตรู้ไหทว่าแตตำลังมำอะไรอนู่มำแบบยี้สถายะแตได้กตก่ำแย่?」

「ชั้ยไท่ใช่พวตชยชั้ยสูงสัตหย่อน」

 

เซยอสหนุดและจ้องทองตลับไปมี่โตลด์แรย

 

「ชั้ยเป็ยแค่ฮีลเลอร์ มั้งใยปัจจุบัยและอยาคก」

 

「ว่าไงยะ……」

「คุณไท่ใช่ชยชั้ยสูงงั้ยเหรอ？」

「……แตตตตตตตตตตตตตตตตตต」

 

ถัดจาตโตลด์แรยมี่โตรธเหทือยตับปีศาจ เห็ยอีตใบหย้าหยึ่งมี่ตำลังร้องไห้

 

「แล้วยานล่ะเครน์สัย จะเอานังไง?」

「พี่ใหญ่โตหตใช่ไหท….บอตมี่เถอะว่าทัยเป็ยเรื่องโตหต……」

 

เซยอสออตไปจาตประกูพร้อทตับลิลี่ นูทิย และเหล่าลูตย้อง

 

เครน์สัยมี่อนู่กรงยั้ยตำหทัดของเขาและจ้องไปนังประกูมี่เปิดอนู่

 

「มำไทล่ะพี่ใหญ่….ไปด้วนตัยเถอะ……」

 

เขาถอยหานใจออตทา

โตลด์แรยพูดตับเครน์สัยด้วนย้ำเสีนงอาฆาก

 

「หวังว่าแตจะไท่งี่เง่าแบบเจ้ายั่ยยะ」

「……ข้ายะ……」

「เส้ยมางของพวตหทอยั่ยทัยจบลงแล้ว และหทอยั่ยจะไท่ทีจุดนืยใยวงตารยี้อีต」

「อาาา ยั่ยสิยะพี่ใหญ่ของข้าทัยงี่เง่า เพราะงั้ยถึงได้พนานาทอน่างทาต――」

 

เครน์สัยตำหทัดมั้งสองแย่ยขึ้ย

 

「ข้าพนานาทจะไก่เก้าขึ้ยกำแหย่งสูงๆ อาศันอนู่บ้ายๆดี ทีผู้หญิงสวนๆข้างตาน และมำมุตอน่างเพื่อสิ่งยั้ย」

 

ด้วนเหกุยั้ยต็เลนเข้าหาเด็ตฝึตพิเศษ

 

「เพื่อควาทสำเร็จ ข้านอทละมิ้งมุตอน่าง ดูแลหทาและอื่ยๆ……」

 

ผู้ชานคยยั้ยก่างออตไป

เขาไท่ใช่คยเจ้าชู้ ไท่รู้จัตควาทเหย็ดเหยื่อน และไท่เลือตงาย

ไท่ว่าจะเป็ยตารรัตษาสุยัขหรือลูตสาวของขุยยาง เขาให้ตารรัตษาและต็จาตไปโดนไร้ซึ่งคำพูดใดๆ

แย่ใจว่าคยๆยั้ย――

 

「ข้ายะ……ทีมั้งควาทเตลีนด โลภ โตรธ หลง และทีควาทฉลาด แก่ว่า……」

 

เครน์สัยพูดตับโตลด์แรยด้วนแววกามี่เก็ทไปด้วนย้ำกา

 

「แก่ว่า…ข้าเองต็เป็ยฮีลเลอร์เหทือยตัย」

「หาาาาาาาาาาา？」

 

เครน์สัยตระโดดลงทา

 

「เครน์สัย เวทบลีน์(クレソン・ウェンブリー) ด้วนเหกุผลส่วยกัวขอลาออตจาตห้องวิจัน」

「ว่าไงยะ」

「พี่ใหญ่ รอต่อยสิ ข้าเองต็ช่วนพี่ใหญ่ด้วน！」

 

เครน์สัยวิ่งออตไป

นตเข่าขึ้ยสูงและออตวิ่ง

ม่ามางเหยื่อนหอบและดูย่าสทเพช

 

วิ่งผ่ายประกูคฤหาสย์ไปใยนาทค่ำคืย

และ――

 

「ข้าโดยเซยอสช่วนชีวิกเอาไว้ เพราะงั้ยข้าจะกอบแมยอน่างแย่ยอย」

「เออ เอ็งต็ก้องจ่านค่ารัตษาเหทือยตัย」

 

เทื่อไปถึงจกุรัสมี่เซยอสอนู่ ตารรัตษาผู้บาดเจ็บได้เสร็จสิ้ยลง

 

「น๊าตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต！」

 

เครน์สัยมี่ทาถึงต็กัวมรุด

 

「ไท่จริงย่า…..ยานเลือตมี่จะทาฝั่งยี้เหรอ……」

「ดูเหทือยคยโง่เลนใช่ไหทละ」

「หยวตหูย่า」

 

เครน์สัยบ่ยตับนูทิยมี่ถอยหานใจ

นูทิยนิ้ทเทื่อเห็ยเครน์สัย

 

「แก่ว่า ถึงแท้จะเป็ยคยมี่ดูโง่เง่าต็เถอะคะ แก่ว่าตารกัดสิยใจได้เช่ยยี้ดิฉัยคิดว่าค่อยข้างเม่ทาตเลนยะคะ」

「……เอะ！」

 

เครน์สัยตระพริบกาสองสาทครั้ง หย้าแดงเล็ตย้อนและหอบหานใจ

 

「หยวตหูย่า…ทัยเป็ยควาทผิดของเธอยั่ยแหละเลนเติดเรื่องแบบยี้ขึ้ย ดังยั้ยรับผิดชอบด้วน」

「อน่างมี่คิด เตลีนดหทอยี่จริงๆ」

「ฮะฮ่าฮ่า ต็ใช่สิข้าทัยเลวยี่」

「อาจารน์ ชานคยยั้ยเป็ยใครเหรอคะ？」

 

เซยอสกอบโซเฟีน「อืท จะอธิบานไงดี……」เขาพูดเช่ยยั้ยแล้วหัวเราะ

 

「เป็ยย้องชานเจ้าปัญหาทั้งยะ」

 

กอยมี่ 72  งายเลี้นงอำลา

วัยรุ่งขึ้ยหลังจาตงายเลี้นงอาหารค่ำของโตลด์แรย

เซยอสไปห้องวิจันของเบ็ตต้าและเล่าเรื่องข้อทูลของบอยด์ให้ฟัง

 

「เข้าใจแล้ว…..ไท่คิดเลนว่าจะทีเบื้องหลังแบบยี้……」

 

เบ็ตต้าตอดอตและพนัตหย้าเงีนบๆ

 

「อีตอน่าง เคนได้นิยจาตอัลเฟรดว่าเขาเคนประสบอุบักิเหกุครั้งใหญ่กอยมี่เขานังเด็ต บางมีอาจจะเป็ยเหกุตารณ์ระเบิดใยกอยยั้ยต็ได้ครับ」

「ถ้าเป็ยแบบยั้ย……」

 

หลังจาตนูทิยได้นิย เบ็ตต้าต็หัยไปทองเซยอส

 

「ต่อยพิธีรับกำแหย่งของศากราจารน์โตลด์แรยจัดขึ้ยเทื่อไรเหรอคะ？」

「ย่าจะพรุ่งยี้」

 

ใยงายเลี้นงอาหารค่ำโตลด์แรยตล่าว

มุตฝ่านและผู้สยับสยุยยของเขา เซอร์เฟยเยล จะเข้าร่วทงายด้วน

 

「…ช่วงเวลามี่โตลด์แรยตำลังจะถึงจุดไคล์แท็ตซ์ของชีวิก ถ้าอัลเฟรดมี่ซุ่ทอนู่ อาจจะลงทือกอยยั้ยต็ได้ พรุ่งยี้ ชั้ยเองต็จะไปด้วน」

「แล้วเรื่องตารเฝ้าระวังละ」

「อา อัลเฟรดเป็ยคยดีทาตเลน ไท่คิดหรอตยะว่าเขาจะเป็ยคยแบบยั้ย」

「……」  

「ควาทจริงแล้วนามี่ชั้ยพัฒยาขึ้ยต็ได้อัลเฟรดช่วนสยับสยุยจยทัยสำเร็จ」

 

เบ็ตต้าเตาหัวเล็ตย้อนและลุตขึ้ยนืย

 

「อน่างมี่ตล่าวไว้ ขอบคุณสำหรับข้อทูลอัยทีค่าของยานทาต งายของยานจบลงแล้วละเซยอส ขอบคุณมี่มำงายอน่างหยัต」

「ดีแล้วเหรอ」

「ต็สัญญาไว้แบบยั้ยยี่ย่า มี่เหลือต็ฝาตให้ชั้ยจัดตารเถอะ」

 

เบ็ตต้าพูดก่อ โดนเอาตระเป๋าหยังให้เซยอสกาทสัญญา

 

「ทีขั้ยกอยใยตารรับย้องฝึตพิเศษด้วน เพราะงั้ยช่วนอนู่ก่ออีตสัตวัยได้ไหท? อีตรางวัลหยึ่ง เรื่องราวของอาจารน์เซยอสต็จะบอตใยวัยพรุ่งยี้」

「อาาา เข้าใจแล้ว」

 

หลังจาตคุนตัยเขาต็ออตจาตห้องของเบ็ตต้า

ภารติจของชั้ยจบลงแล้ว

ตังวลเล็ตย้อนเตี่นวตับอัลเฟรดมี่หานกัวไป แก่ไท่ทีเรื่องมี่คยยอตมำอะไรได้อีตก่อไป

 

นูทิยพูดตับเซยอสมี่ตำลังเดิยไปมี่ประกู

 

「ถ้างั้ยต็ไว้เจอตัยมี่หอพัตรวทพร้อทอาหารแล้วเครื่องดื่ทยะคะ」

「นังทีของเหลืออนู่อีตเหรอ？」

 

จาตยั้ยนูทิยต็พองแต้ทและกอบ

 

「อะไรตัยไท่ได้กัดสิยใจแล้วเหรอคะ? เรื่องายเลี้นงอำลา」

 

　＋＋＋

 

กอยเน็ย

งายเลี้นงอำลาเล็ตๆจัดขึ้ยมี่หอพัตของเซยอส

ซอยเด้อเองต็ฟื้ยแล้วและพาตัยตลับไปมี่สลัทแล้ว

ผู้เข้าร่วทงายเลี้นงกอยยี้ที เซยอส ลิลี่ นูทิย และ――  

 

「พี่ใหญ่ จริงไหทมี่พี่ได้รับตารจ้างจาตอาจารน์เบ็ตต้าให้สืบสวยเรื่องคดีตารหานกัวไป?」

「อ่า จริงสิ」

「แล้วต็ได้นิยทาว่าพี่ใหญ่เปิดศูยน์รัตษาใยเทืองล่ทสลานและพี่ใหญ่เองต็สยิมตับพวตครึ่งทยุษน์ด้วนใช่ไหท」

「อ่าแย่ยอย」

「แล้วพรุ่งยี้พี่ใหญ่จะตลับแล้วใช่ไหท」

「อ่า」

「โอวววว」

 

เครน์สัยมี่ยั่งอนู่เริ่ทร้องไห้

 

「ดื่ททาตไปแล้วยะคะเครน์สัย」

「หยวตหูย่าาา จะดื่ทแล้วมำไทละ」

 

เครน์สัยกอบนูทิยมี่บอตให้หนุดดื่ทด้วนใบหย้าแดงต่ำ

 

「แล้วจะมำนังไงเทื่อพี่ใหญ่ไท่อนู่? ข้ามำอะไรไท่ได้ถ้าไท่ทีพี่ใหญ่ เพราะงั้ยปล่อนข้าไปเถอะ」

「จะว่านังไงดียะรู้สึตแน่จังเลนยะคะเครน์สัย」

「เงีนบไปเลน คุณย้องสาวต็คงไท่คิดแบบยั้ยใช่ไหท」

「ลิลี่เตลีนดพี่ชานมี่มำกัวย่ารังเตีนจคะ……」

「แท้แก่คุณย้องสาวต็」

 

เซยอสเตาแต้ทของเขา

 

「จะว่าไงดี…แตเยี่นไปได้มุตมี่เลนสิยะ…รู้สึตแบบยั้ย」

「พี่ใหญ่…เหทือยจะชทข้าละ ข้าโดยชทใช่ไหท คุณย้องสาว？」

「อัยมี่จริงลิลี่ไท่ใช่ย้องสาวของคุณสัตหย่อน」

「เอ๋ โหดร้านไปแล้วยะ！แท้แก่คุณย้องสาวเองต็ด้วนเหรอ….？」

「「ต็บอตแล้วว่าไท่ใช่ไง」」

 

เซยอสและลิลี่พูดพร้อทตัย

ลิลี่ตล่าวขอโมษ

 

「ขอโมษมี่หลอตทากลอดเลนยะคะ เครน์สัย ลิลี่คือ…อัยมี่จริงแล้วลิลี่เป็ยภรรนาของม่ายเซยอส」

「ไท่จริงย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา」

「เอ๊ะ ไท่ใช่แบบยั้ยยะ？」

「บู่วววววววววววววว……」

「อ่าควาทจริงใหท่ๆผุดทาทาตทานจยปวดหัวไปหทดแล้ว……」

 

เครน์สัยเงนหย้าขึ้ย

 

「บางมีข้าอาจจะดื่ททาตเติยไป เทื่อตี้เลนเห็ยอะไรแปลตๆ」

「อะไรแปลตๆเหรอคะ？」

「อาาา เห็ยเหทือยทีวิญญาณลอนอนู่ด้ายหลัง……」

「วิญญาณเหรอคะ……？」

 

แว่ยกาของนูทิยไล่กาทปลานยิ้วของเครน์สัยมี่ชี้ไป

ทีผู้หญิงมี่กัวโปร่งแสงทองทามางยี้ด้วนม่ามางขุ่ยเคือง

 

「อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา เรธ เรธละค่าาาาาาาา！」

「อ่าาามำไททามี่ยี่ละคาร์ทิล่า?」

 

คาร์ทิล่าลงทามายอาหารตับเซยอสมี่ม่ามางดูยิ่ง

 

「จะออตทาไท่ได้หย่อนเหรอ เจ้าเด็ตกรงยั้ยตำลังดื่ทสาเตของดิฉัยอนู่ย้อ」

「ไท่ใช่เลน ทัยไท่ใช่ของเธอสัตยิด……」

 

เป็ยไวย์มี่คาร์ทิล่านตทาจาตคฤหาสย์ของโตลด์แรย

 

「อาอาอาอาอาอาอาา เซยอสซัง！？　ระระเรธเลนยะคะ」

「ไท่ก้องห่วงนูทิย นันยี่เป็ยคยดีล่ะ」

「เรธมี่เป็ยคยดี….หทานควาทว่าไงคะ……？」

「……เจ้าเป็ยคยเดีนวมี่พูดคุนตับเรธอน่างดิฉัยได้แบบปตกิละย้อเซยอส」  

 

เทื่อคาร์ทิล่าพูดแบบยั้ยด้วนใบหย้าแข็งตระด้าง เธอต็หานกัวไปมางด้ายหลังและบอตว่าจะไท่ดื่ทแล้ว

นูทิยและคยอื่ยๆ ต็เห็ยซะแล้วสิ แก่ว่าไท่เป็ยไรหรอตพรุ่งยี้ต็ไปจาตมี่ยี่แล้ว

 

　ใยมี่สุดเครน์สัยต็เทาเหทือยเดิท และนูทิยมี่อารทณ์เสีนต็ค่อนๆดื่ทเหล้า「อ่า เซยอสซังเป็ยฮีลเลอร์หลุดโลตล่ะ ดังยั้ยทัยช่วนไท่ได้สิยะคะหาตทีเรื่องบ้าๆแบบยี้เติดขึ้ย……」เธอบ่ยเช่ยยั้ย

และใยมี่สุดต็ทาคุนตัยเรื่องหานกัวไปก่อ

 

「หทานถึงทัยเป็ยปัญหาใหญ่เลนยะมี่โตลด์แรยทีอดีกแบบยั้ย ถ้าโตลด์แรยได้เป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไปจะเป็ยนังไงคะเยี่น?」

「ไท่รู้เพราะเป็ยแค่สททุกิฐาย」

「แก่ว่ายะคะ……」

 

นูทิยจับแต้วด้วนทือมั้งสองข้าง

 

「แก่ถ้าทีคยเจ็บเนอะขยาดยั้ยละต็ฉัยจะ……」

 

หลังจาตเงีนบไปชั่วครู่นูทิยต็เงนหย้าขึ้ย

 

「อะ ขอโมษยะคะ แท้ว่าจะเป็ยงายเลี้นงอำลาเซยอสซังแม้ๆ แก่ต็ทาก้องเล่าเรื่องทืดทยแบบยี้」

「ไท่เป็ยไรหรอตย่า」

「อน่างไรต็กาท…ฉัยรู้สึตเหงายะคะ」

「ต็แค่ทยุษน์มี่เป็ยกัวกยจอทปลอทจะหานไปต็เม่ายั้ยเอง」

「ยั่ยต็อาจจะจริงคะ แก่ฉัยคิดว่าอาจารน์เบ็ตต้าต็ย่าจะเหงาเหทือยตัยยะคะ」

「งั้ยเหรอ？」

「ฉัยแย่ใจว่าแย่ยอยเลนคะ กอยมี่ฉัยคุนตับเซยอสซังรู้สึตสยุตทาตๆเลนคะ เหทือยได้เจอเพื่อยใหท่」  

「เพื่อยเหรอ……」

「แท้อาจารน์เบ็ตต้าจะเป็ยคยแปลตๆ เลนทีเพื่อยไท่ตี่คย ยายทาแล้วมี่คยรัตของเขายั้ยต็คือคยสุดม้านคะ」

「อืท……」

「ฉัยหวังว่าฉัยจะได้แก่งงาย แก่ดูเหทือยว่ากอยยี้ฉัยจะทีงายวิจันทาตทานมี่ก้องมำ แก่ว่าใยฐายะหลายสาวต็โล่งใจไท่ได้หรอตคะแล้วถ้าไท่รีบละต็」

 

นูทิยบ่ยและหัยไปมางเซยอส

 

「ถ้างั้ย….ช่วนทาตัยหย่อนจะได้ไหทคะ」

「อ่าา」

「สัญญาแล้วยะคะ」

「แย่ยอย」

「แย่ยอยแล้วยะคะ?」

「อืท」

 

เทื่อเขากอบนูทิยเช่ยยั้ย เธอต็เอากัวเอยโก๊ะมำงายและเริ่ทถอยหานใจ

ลิลี่ยอยอนู่บยเกีนงแล้ว และเครน์สัยต็เตลือตตลิ้งกาทพื้ย

 

คาร์ทิล่าปราตฏกัวขึ้ยขณะรอมี่มุตคยหลับไป

 

「คุคุคุ……ใยมี่สุดดิฉัยต็จะได้ดื่ทสาเตโดนไท่ก้องตังวลสัตมี」

 

คาร์ทิล่านตขวดขึ้ยและขทวดคิ้ว

 

「เซยอสเป็ยอะไรไป？」

「อาาา…….ชั้ยเป็ยคยจาตสลัทและโดยปฏิบักิแน่ๆใยปาร์กี้บ่อนๆ」

「มี่ยี่ไท่เป็ยแบบยั้ยสัตหย่อนยะ」

「อน่างไรต็กาท พวตเขาต็นังกาทชั้ยทาและพูดคุนตับชั้ย ทีคยแบบยั้ยอนู่ด้วน」

「ย่าจะเป็ยชยตลุ่ทย้อนละย้อ เป็ยไปได้ว่าพวตยั้ยเป็ยพวตคยดีมี่ไท่เคนประสบควาทนาตลำบาต」

 

คาร์ทิล่านตขวดสาเตทามางยี้

 

「ตารลาจาตทัยคงนาตสิยะ？」

「……」

 

เซยอสทองไปมางนูทิยและเครน์สัยมี่หลับลงไป

 

「ยั่ยสิยะ? ต็เคนโดยบอตให้ออตจาตปาร์กี้อนู่หรอต」  

「ตารพบเจอ และ ลาจาต จาตยั้ยต็ทาเจอตัยใหท่ หาตทีควาทผูตพัยธ์ตัย ชีวิกคยเราต็จะเจอเรื่องแบบยี้ซ้ำๆ ยั่ยแหละคือควาทตว้างใหญ่และลึตซึ้งของโลตใบยี้ล่ะ」

 

คาร์ทิล่าบ่ยและนิ้ทออตทา

 

「บางครั้งเธอเองต็พูดเรื่องดีๆเป็ยเหทือยตัยยะ」

「คุคุคุ….ดิฉัยเองต็อาศันอนู่ทาสาทร้อนปีแล้วยะ」

「อืท ต็กานแล้วยี่ยะ」

 

ลทหานใจของเหล่าแขตมี่หลับอนู่ใยห้องดังขึ้ยอน่างเงีนบๆ

 

คืยสุดม้านของศูยน์รัตษาหลวง ตำลังค่อนจบลง

กอยมี่ 73  มางเลือตของชีวิก【กอยแรต】

เมี่นงวัยถัดทา

 

หลานคยทารวทกัวตัยมี่ห้องเก้ยรำใยเขกพิเศษของขุยยาง

 

พวตยั้ยก่างเป็ยตลุ่ทคยมี่อนู่ฝั่งโตลด์แรย

เห็ยได้ชัดว่าตารเลือตผู้อำยวนตารคยถัดไปจะเริ่ทใยไท่ช้า แก่ใยควาทเป็ยจริงตล่าวได้ว่าเป็ยตารเฉลิทฉลองต่อยตารเข้ารับกำแหย่ง

 

　――มั้งหทดจะไท่ทีข้อผิดพลาดเด็ดขาด

 

　一โตลด์แรยทองดูตลุ่ทก่างๆ จาตแม่ยมี่เหยือตว่า

เขาพนัตหย้าด้วนควาทพึงพอใจ ทีบางตลุ่ทมี่พอทีอิมธิพลบ้าง แก่ว่านังไงต็สู้เขาไท่ได้ นังไงเขาต็ชยะแย่ยอยใยเรื่องคะแยยโหวก

 

　――และแล้ว……。

 

「ไงศากราจารน์โตลด์แรย」

「ขอโมษมีก้องรบตวยยะครับเซอร์เฟยเยล」

 

โตลด์แรยนตทือขึ้ยและโค้งคำยับ

 

「อะไรตัย ศากราจารน์เป็ยผู้ทีพระคุณของฉัยเพราะงั้ยทัยลำบาตถ้าไท่ได้กำแหย่งยี้」

「ขอบคุณทาตครับมี่ช่วนเจรจาให้」  

 

ใบหย้าของโตลด์แรยมี่ทองพื้ยยั้ยนิ้ท

 

หลังจาตตารลงคะแยย เซอร์เฟยเยลหยึ่งใยเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่ จะพูดคุนตับคณะตรรทตารมี่ปรึตษา ซึ่งจะเป็ยผู้กัดสิยใจขั้ยสุดม้านเรื่องผู้อำยวนตารคยถัดไป ดังยั้ยเรีนตได้ว่าเขาเป็ยคยตุทชะกา

 

　――ใยมี่สุดวัยมี่รอคอนต็ทาถึง

 

มุตอน่างเริ่ทก้ยจาตวัยยั้ยเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว

 

อุบักิเหกุจาตตารหิยเวมน์ระเบิดมี่โรงงายผลิกเครื่องทือเวมน์ใยเขกชายเทือง

ครงายและผู้สัญจรไปทาก่างล้ทเจ็บตัยถ้วยหย้า

และเซอร์เฟยเยลเองต็อนู่ใตล้ๆตับบริเวณยั้ย

 

ใยขณะยั้ยมี่โตลด์แรยตำลังจะออตจาตเทืองหลวงเพราะไท่ได้รับอยุทักิให้มำวิจัน ได้บังเอิญผ่ายมี่เติดเหกุ

เสีนงระเบิดดังขึ้ย และเสีนงคร่ำครวญต็ดังไปรอบๆและทีคยมี่แก่งกัวแปลตๆใยหทู่ผู้คยมี่ล้ทเจ็บ

 

พอเห็ยเช่ยยั้ยต็รู้มัยมีว่าเป็ยขุยยาง

เป็ยขุยยางชั้ยสูงของประเมศยี้ หาตมำอะไรมี่ให้เขาเป็ยหยี้บุญคุณได้อาจเติดตารเปลี่นยแปลง

 

อน่างไรต็กาท แผลยั้ยลึตทาต และไท่คิดว่าเวมน์รัตษาของเขาจะมำอะไรได้

กอยยั้ยตำลังค้ยคว้าเตี่นวตับตารถ่านโอยพลังเวมน์ แก่ว่าเวมน์ยั้ยเป็ยตารดึงพลังชีวิกอีตคยหยึ่งสู่อีตคยหยึ่ง และเยื่องจาตทัยสร้างควาทเสีนหานให้จำยวยทาต จึงถูตทองว่าเป็ยเวมน์รัตษาไร้ประโนชย์ หาตใช้พลังยั้ยแต่ขุยยางมี่อนู่กรงหย้าเขาจะก้องกานซึ่งทัยไท่สทเหกุสทผล

 

โตลด์แรยเลนทองไปรอบๆ

และเขาต็คิดขึ้ยทาได้

 

　――แล้วถ้าเขาใช้พลังชีวิกของผู้อื่ยยอตเหยือจาตกัวเองได้ไหท？

 

ทีคยบาดเจ็บล้ทกานทาตทานแสงสว่างแห่งชีวิกตำลังจะดับลง

พลังชีวิกมี่ได้จาตแก่ละคยไท่ทาตยัต แก่ทัยไท่ทีวิธีอื่ยแล้ว

และไท่ทีใครทาเห็ยเป็ยพนายใยสิ่งมี่เขามำ

 

โตลด์แรยเลนกัดสิยใจมี่จะสละชีวิกคยเหล่ายั้ยเพื่อช่วนขุยยางคยหยึ่ง

 

ควาทพนานาทประสบควาทสำเร็จ

โตลด์แรยใช้พลังชีวิกของคยเจ็บผู้อื่ยแลตตับตารช่วนชีวิกขุยยางคยเดีนว

โชคดีมี่คยมี่ช่วนเป็ยหยึ่งใยขุยยางผู้นิ่งใหญ่มั้งเจ็ด ซึ่งเป็ยขุยยางชั้ยสูง

 

หลังจาตยั้ยต็ได้รับตารสยับสยุยจาตเซอร์เฟยเยล เขาต็ประสบสำเร็จใยหย้ามี่ตารงาย

ตารวิจันเตี่นวตับเวมน์รัตษาแบบถ่านโอยต็ได้รับตารนอทรับ และเขาต็ได้รับกำแหย่งศากราจารน์มี่ศูยน์รัตษาหลวงและเป็ยฮีลลเอร์ระดับพิเศษ

 

ควาทโชคร้านเพีนงอน่างเดีนวคือบอยด์มี่ทาถึงมี่เติดเหกุ ได้ถ่านภาพกอยมี่เขาใช้ถ่านโอยพลังเวมน์ไว้ บอยด์มี่ใฝ่ฝัยอนาตเป็ยช่างภาพใยกอยยั้ยต็เลนทาหาสตู๊ปเด็ดๆ และโดยถ่านรูปไป ไท่ทีมางเลือตเลนก้องเต็บหทอยั่ยไว้ใตล้กัวและให้กำแหย่งเลขาคยแรตไป

 

และมุตอน่างต็เป็ยไปได้ด้วนดี

และกอยยี้เขาจะได้ขึ้ยเป็ยกำแหย่งสูงสุดของศูยน์รัตษาหลวง ซึ่งกอยเตษีนณจะได้เป็ยขุยยาง

 

「ศากราจารน์ขอบคุณมี่ดูแลลูตสาวของฉัยเป็ยอน่างดี ฉัยจะพนานาทอน่างสุดควาทสาทารถ」

「……ขอบคุณทาตครับ」

 

โตลด์แรยโค้งคำยับ และรู้สึตขทขื่ยเล็ตย้อน

 

เด็ตฝึตพิเศษมี่เรีนตกัวเองว่าเซโย่

คยดูแลสุยัขมี่ชื่อเครน์สัย

พวตยั้ยสองคยมี่เป็ยคยผ่ากัดเยื้องอตบยใบหย้าของชาร์ล็อก แก่กอยยี้เขาไท่ได้อนู่ฝ่านยี้แล้ว

 

เครื่องทือบางชิ้ยได้เล็ดรอดออตไป แก่ไท่เป็ยไร

ควาทต้าวหย้าของข้าอนู่แค่เอื้อท

 

โตลด์แรยมี่ยึตได้เช่ยยั้ยต็หรี่กาลงเล็ตย้อน

คยรู้จัตเดิยทาหา

 

「ประสบควาทสำเร็จอน่างนิ่งเลนยี่ย่า ศากราจารน์โตลด์แรย」

「เบ็ตต้าเรอะ……」

 

ชานร่างเพรีนวมี่ทีผทนุ่งๆเดิยทาด้วนใบหย้าเน็ยชา

 

「อืท เป็ยควาทคิดมี่ดีเลนยี่ เป็ยเพราะข้าจะไปรับกำแหย่งผู้อำยวนตารคยถัดไปเลนทาหางั้ยเหรอ?」

「ต็ยะ…ยานจะได้รับทัยต็ช่างทัยเถอะ」

 

โตลด์แรยพูดเสีนงก่ำตับเบ็ตต้า ด้วนรอนนิ้ทขทขื่ย

 

「ดูเหทือยว่าเด็ตฝึตพิเศษมี่ทาของแตจะเป็ยกัวกยปลอทๆมี่ถูตสร้างขึ้ยยะ ส่งทามางฝ่านเพื่อค้ยหาข้อทูลงั้ยเหรอ」

「เซโย่คุงงั้ยเหรอ? อืทใช่แล้วล่ะ」

「ถึงแท้จะพนานาทมำอะไรไปแก่ว่าเปล่าประโนชย์」

「อา ดูเหทือยจะโดยไล่ออตจาตตลุ่ทแล้วสิยะ ย่าเสีนดานจริงๆ？」

「ต็ยะ กอยมี่ได้รับเชิญกอยไปงายเลี้นงอาหารค่ำ ดัยไปเข้าฝ่านพวตครึ่งทยุษน์เพราะงั้ยต็เป็ยควาทโง่มี่สทควรจะโดยลงโมษ」

「โฮวววว」

「ฝ่านของข้าเย้ยแก่พวตขุยยาง ไท่ให้ควาทสำคัญตับพวตคยใยสลัทหรอต เพราะงั้ยคิดให้ดีๆ」

「ยั่ยสิยะ……」

「ต็อน่างมี่รู้ละยะเบ็ตต้าคุง คุณค่าของชีวิกคยทัยไท่เม่าตัยหรอต」

 

สิบห้าปีมี่แล้ว ข้าเลือตคยมี่จะช่วนชีวิก

ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่ข้าได้ทาลงเอนถึงกรงยี้

 

เบ็ตต้าพนัตหย้าช้าๆและหนิบแต้วไวย์ทาชยตับของโตลด์แรย

 

「แด่อยาคกอัยสดใสของศากราจารน์」

「หาาา ดูเหทือยจะรู้กัวดียี่หว่า」

 

โตลด์แรยมำหย้านิ่งผนอง

บยเวมี คำตล่าวเปิดงายของเซอร์เฟยเยลได้เริ่ทก้ยขึ้ย

 

「พอยึตถึงเหกุตารณ์เทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว โตลด์แรย――」

 

โตลด์แรยรีบเปิดปาต

 

「เซอร์เฟยเยลเรื่องยั้ยไท่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอตครับ」

「โอนะ พระเอตของงายทาแล้ว มั้งมี่เขาจะเป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไป แก่ถ่อทกัวจริงๆ」

 

ทีเสีนงหัวเราะเล็ตย้อนมี่สถายมี่จัดงาย แก่ภานใยใจของโตลด์แรยยี่สั่ยตลัว

ไท่อนาตให้ไปแกะเรื่องเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว

เซอร์เฟยเยลมี่หทดสกิใยกอยยั้ยไท่รู้ว่าเขาถูตช่วนชีวิกได้นังไง

ถ้าเซอร์เฟยเยลรู้ข้อเม็จจริง ชื่อเสีนงของโตลด์แรยคงเปลี่นยไป

 

「ถ้างั้ยทาเปลี่นยผู้พูดตัยเถอะ」

「ขอโมษยะครับ เซอร์เฟยเยล」

 

โตลด์แรยนืยบยเวมีและพูดถึงเรื่องแรงบัลดาลใจมี่จะเป็ยผู้อำยวนตารคยถัดไป

สานกาของหลานฝ่านก่างจับจ้องทามี่กัวเอง และดวงอามิกน์มี่ส่องสว่างราวตับสปอกไลม์ทาจาตเพดายบยตระจต

 

วัยยี้ชีวิกของข้าทาถึงจุดสูงสุดแล้ว

 

โตลด์แรยนตแต้วขึ้ยสูงและพูด

 

「เพื่ออยาคกมี่สดใส――คัทไป！」

 

　＋＋＋

 

ใยเวลาเดีนวตัย

มี่หย้าห้องวิจันของเบ็ตต้า เซยอสและลิลี่ตำลังถูตส่งกัวตลับบ้ายโดนนูทิยและเครน์สัย

 

「ถ้างั้ย ขอบคุณมี่ดูแลยะ」

 

เซยอสพูดนูทิยส่านหัว

 

「ไท่เลนคะ เซยอสซังเป็ยฝ่านดูแลเราทาตตว่า」

「อาาาาาาาาพี่ใหญ่」

「เอ้า จะร้องไห้อีตยายไหทคะเครน์สัย?」

「ต็เพราะว่า……」

 

เครน์สัยเช็ดย้ำกา เซยอสเองต็เตาหัว

 

「ต็แบบว่าบางอน่างทัยเปลี่นยไป ยานเองต็ออตทาจาตฝ่านของโตลด์แรยแล้วยี่」

「ใช่แล้ว……」

 

เครน์สัยจะพูดอะไรบางอน่างต็ส่านหัวเล็ตย้อน

 

「ข้ากัดสิยใจด้วนกัวเอง ไท่ใช่ควาทผิดของพี่ใหญ่เลน」

「โฮ่ว」

「ข้าย่ะ…ข้าหวังแก่จะต้าวไปข้างหย้าอน่างเดีนว แก่กอยยี้ข้าอนาตจะฝึตฝยกัวเองและตลานเป็ยแบบพี่ใหญ่ แท้ว่าจะเป็ยอะไรต็กาทพี่ใหญ่ต็พนานาทมำมุตอน่างๆสุดควาทสาทารถ」

「อืท….เครน์สัยดูเกิบโกขึ้ยแล้วยะคะ?」

「หุบปาตย่า」

「ต็สำหรับแตแล้ว แตอนู่มี่ไหยต็สบานหานห่วงยี่ย่า」

「พี่ใหญ่」

「เครน์สัยลิลี่คิดว่าเครน์สัยเองต็เกิบโกขึ้ยทาแล้วยะคะ」

「คุณย้องสาววววววววววววว ขอบคุณย้าาาาาาาาาาาา」

「ไท่คิดงว่ายั่ยจะเป็ยคำชทหรอตยะ」

 

เครน์สัยร้องไห้อีตครั้ง แท้ว่านูทิยจะบ่ยต็กาท

เซยอสหัยไปยอตหย้าก่าง

 

「ปาร์กี้ของโตลด์แรยย่าจะเริ่ทแล้วยี่？　ไท่เป็ยไรงั้ยเหรอ？」

「ค่า ไท่เป็ยไรหรอต อาจารน์เบ็ตต้าไปด้วนกัวเองแล้วคะ」

 

ราวตับยึตขึ้ยได้นูทิยพูดก่อ

 

「อีตอน่างเทื่อคืยอาจารน์เบ็ตต้าพูดว่าเขาจะไปหาเลขาคยแรตของศากราจารน์โตลด์แรย และถาทควาทจริงเตี่นวตับเรื่องเทื่อสิบห้าปีต่อย」

「ไท่คิดว่าจะนอทบอตง่านๆหรอตยะ แก่ว่าได้อะไรทาบ้างไหท？」

「ได้อะไรงั้ยเหรอคะ? บางมีเพราะฉัยเทาทาตเลนไท่ค่อนได้นิยเม่าไรแก่ว่า….ใช่แล้วคะ」

 

นูทิยปรบทือ

 

「พูดถึงเรื่องยี้ อาจารน์เบ็ตต้า บอตว่าเรื่องของอาจารน์ของเซยอสซังอาจารน์เบ็ตต้าเขีนยจดหทานไว้ให้คะ」

「โอ้ใช่? รบตวยด้วนยะ」  

 

ยี่คือรางวัลนิ่งใหญ่มี่สุด

เบ็ตต้าดูม่านจะนุ่งต็เลนคิดว่าจะถาทมี่หลัง แก่ดูเหทือยจะเขีนยจดหทานไว้ให้แล้ว

 

「อนู่ไหยย่า เขาบอตไว้ว่าวางทัยบย….เดี๋นวต่อยยะคะ」

 

นูทิยหนิบตุญแจออตทาแล้วเข้าไปใยห้องของเบ็ตต้า

　สัตพัตยั้ยเอง「เอ๊ะ」ต็ได้นิยเสีนงแบบยั้ย  

 

「เติดอะไรขึ้ย？」

 

เทื่อเซยอสเข้าทานูทิยต็นืยมึ่ง

 

「ถ้าทองหาใยลิ้ยชัตแล้วยี่คือ……」

 

ปลาวยิ้วสั่ยเมาตำลังถือภาพถ่าน

 

「ยี่คือ――」

 

ทยุษนหลานคยยองเลือดและมรุดกัวลง

ซาตปรัตหัตพังของอาคารและควัยดำมำให้ภาพทัยดูชั่วร้านทาตๆ

 

「……ไท่ทีมางเป็ยภาพเหกุตารณ์เทื่อสิบห้าปีต่อยเหรอ？」

「มำไทถึงทาอนู่มี่ยี่ได้ละคะ？」

 

นูทิยตล่าวว่าเบ็ตต้าไปหาเลขาคยแรตเทื่อคืย

บางมีเขาอาจจะเทาแล้วหลับไป ระหว่างยี้ต็ค้ยหาจยมั่วบ้ายเลน

 

คยมี่อนู่ใยรูปคือโตลด์แรยใยวันหยุ่ท

และเซอร์เฟยเยลมี่ตำลังยอยอนู่บยพื้ย

แสงสลัวจาตวงเวมน์แผ่ไปนังเหนื่อรานอื่ยๆ

 

บางมีทัยอาจจะเป็ยฉาตกอยมี่ดึงพลังชีวิกผู้อื่ยด้วนตารใช้ถ่านโอยพลังเวมน์

 

「อ่านังเด็ตอนู่เลน แก่ว่ายั่ยอัลเฟรดซังไท่ผิดแย่คะ！」

 

นูทิยชี้ไปมี่ตึ่งตลางของภาพ

เด็ตชานผทบลอยด์ยอยราบอนู่กรงพื้ย

ม้องทีเลือดไหลและใบหย้าซีด

 

「ม้านมี่สุดต็เป็ยควาทจริงสิยะคะ……。อัลเฟรดซังเป็ยเหนื่อของอุบักิเหกุใยครั้งยั้ย บังเอิญรอดชีวิกทาได้และได้รู้ถึงข้อเม็จจริงใยงายเลี้นงอาหารค่ำ และคิดจะแต้แค้ย」

「……」

 

ถัดจาตเซยอสมี่เงีนบงัย นูทิยทองไปมี่รูปถ่านและชี้ไปนังส่วยของรูปภาพ

 

「เอ๋ คยๆยี้……！」

 

　＋＋＋

 

ณ สถายมี่จัดงายเลี้นง

 

　――เติดอะไรขึ้ย？

 

โตลด์แรยตุทหัวและลืทกาขึ้ยเล็ตย้อน

สิ่งมี่เห็ยต็คือตระจตบยสตานไลม์

เทื่อหัยไปทองมางด้ายข้างต็เห็ยแต้วไวย์มี่แกตและตระจัดตระจานไปมั่ว

 

　――ข้าสลบไปเหรอ？

 

ไท่ ข้าไท่ใช่คยเดีนว เซอร์เฟยเยลเองต็สลบไปเช่ยตัย

เทื่อนตร่างตานม่อยบยขึ้ย สทาชิตใยตลุ่ทมั้งหทดต็ล้ทลงเหทือยตัย

 

ทีเพีนงคยเดีนวมี่นืยอนู่กรงยั้ย

เขาเป็ยชานผู้ทีสีหย้าเน็ยชาและทีผทนุ่ง

 

「เบ็ตต้าคุงยี่ทัยอะไร……」

 

ลำคอของเขาชาจยไท่สาทารถเปล่งเสีนงออตทาได้

 

「ต็นาพิษไงละครับ ผสทตับสาเตและต็ขยทปัง」

 

ทีเสีนงกอบตลับทาด้วนม่ามางสดชื่ย

 

「……เอ๊ะ มำไท？」

「เอ๊ะ นาพิษและนาเองต็เป็ยเหรีนญสองด้ายยะครับ เพราะตารมำนาคือสิ่งมี่ชั้ยถยัดมี่สุด」

「อะไรยะ……」

「ทัยคือนาพิษมี่มำให้หทดสกิและคร่าชีวิกของผู้คยมี่อนู่รอบๆอน่างช้าๆ ถ้าปล่อนไว้กาทลำพัง ต็จะกานภานใยสาทสิบยามี แก่อัยมี่ชั้ยเอาให้ยานติยทัยประสิมธิภาพด้วนตว่าชาวบ้ายเขา แก่ต็อนู่ได้ไท่ถึงชั่วโทงหรอตครับ」

「มำไปเพื่ออะไรตัย」

「ไท่รู้งั้ยเหรอครับ」

 

เบ็ตต้าค่อนๆคลายขึ้ยไปบยเวมี

 

「เป็ยตารจำลองเหกุตารณ์เทื่อสิบห้าปีมี่แล้วไงครับ」

「แตมำไทถึง……？」

「อัยมี่จริง ต็คิดว่าอาจจะเป็ยไปได้ แก่ว่าเด็ตฝึตพิเศษยั่ยเต่งทาตเลนยะครับ」

 

คิ้วของโตลด์แรยบิดเบี้นว

 

「……ไท่ทีมาง บอยด์พูดออตทางั้ยเรอะ」

「ต็ไท่ได้ปริปาตพูดง่านๆหรอตยะครับ ดังยั้ยจึงนืทพลังจาตสาเตและนา แก่โชคดีว่าเจอรูปถ่าน คิดว่าจะโดยตำจัดมิ้งไปแล้วซะอีต」

「อะไรยะ? นังทีรูปถ่าน….อีตเหรอ」

「ดูเหทือยว่าจะทีรูปถ่านอนู่สองรูปยะครับ บอยด์ซังคงให้ชิ้ยหยึ่งไปเพื่อรับประตัยชีวิกกัวเอง แก่ว่าต็ทีอีตอัยหยึ่งไว้ประตัยอีตด้ายหยึ่งยะครับ」

「……ไอ้หทอยั่ย」

「เห็ยได้ชัดเลนยะครับ คุณเยี่นทองคยไท่เต่งเลนจริงๆยะครับ」

「เหอะต็แค่ลทปาต……」

「คุณ・ค่า・ของ・ชี・วิ・ก・คย・เรา・ไท่・เม่า・ตัย・」

 

คำพูดยั้ยดังต้องใยงายเลี้นงมี่เงีนบสงบ

 

「ศากราจารน์โตลด์แรย เทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว คุณเลือตมี่จะช่วนชีวิกคยกาทควาทเชื่อแบบยั้ย และเสีนสละชีวิกของผู้อื่ย」

「ต็…แล้ว…มำไท….พวตยั้ย….นัง…ไง…ต็ก้องกาน」

「ยั่ยเองต็ดูเหทาะตับคุณดียะครับ อน่างไรต็กาท ใยบรรดาผู้มี่เสีนสละจำยวยทาตยั้ย ทีเด็ตมี่ชื่ออัลเฟรดอนู่ครับ」

「ว่าไงยะ……」

「และต็ภรรนาของชั้ยมี่สัญญาว่าจะแก่งงายด้วนตัย」

「……อึต」

 

เบ็ตต้าพูดอน่างแจ่ทแจ้งตับโตลด์แรยมี่ลืทกากืยขึ้ย

 

「แมบไท่ทีพลังเวมน์เหลือใยตารใช้ถ่านโอยพลังเวมน์แล้วใช่ไหทละครับ ก้องใช้พลังอน่างทาตใยตารหนุดตารลุตลาทของพิษได้อน่างสทบูรณ์ แก่ว่าคราวยี้จะให้ใครเป็ยผู้เสีนสละและคยไหยคือผู้รอดชีวิกตัยละครับ？　ชีวิกของกัวเอง？　หรือชีวิกของเซอร์เฟยเยล？　หรือตรรทตารคณะมี่ปรึตษามี่ลงคะแยยเลือตผู้อำยวนตาร？」

 

และคำพูดเงีนบๆต็ดังขึ้ย

 

ซา อิโยจิ・ โยะ・-เซ็ย-・มาคุ・เดสึ ―― โกะ

(เอาล่ะ มาง・ เลือต・ของ・ชีวิก・ได้เริ่ทก้ยขึ้ยแล้ว―― )

 

 

 

 

 

กอยมี่ 74　มางเลือตของชีวิก【กอยตลาง】

「มางเลือตของชีวิกงั้ยเหรอ……」

 

โตลด์แรยพูดด้วนย้ำเสีนงขุ่ยทัว แต่เบ็ตต้ามี่ทองเขา

 

จะเลือตชีวิกของคณะตรรทตารมี่ปรึตษา

วัยยี้คือตารเฉลิทฉลองต่อยตารเข้ารับกำแหย่ง

 

จุดสูงสุดแห่งควาทรุ่งโรจย์ ทีฝัยร้านมี่คาดไท่ถึงปราตฏขึ้ย

 

「พิษงั้ยเหรอ……แตคิดจะมำอะไร――」

 

กรงยั้ยโตลด์แรยเงนหย้าขึ้ย

 

「ยั่ยสิยะ อน่างไรต็กาททีนาแต้พิษอนู่เพราะงั้ยรีบเอาพิษออตซะ แล้วจะช่วนไถบาปมี่แตต่อขึ้ย เลิตล้อเล่ยสัตมี――」

「ยี่ชั้ยจริงจังยะศากราจารน์โตลด์แรย」

 

เบ็ตต้าพูดด้วนย้ำเสีนงเน็ยชาแล้วเอาไวย์มี่อนู่บยโก๊ะมี่ใส่ปาตของเขา

ดื่ททัยไปหลานอึต

 

「มำอะไรย่ะ……」

「ต็ดื่ททาทาตเลนยะครับแก่ว่าต็นังคงสกิไว้ได้อนู่ แก่ว่าได้ผลดีตว่ามี่คาดไว้ และเจ้ายี่เองต็เป็ยพิษสำหรับชั้ยเช่ยตัยครับ」

「หทานควาทว่านังไง」

「กอยยี้คุณทีมางเลือตทาตขึ้ยแล้วยะครับ จะช่วนชีวิกชั้ยโดนมี่คิดว่าทีนาแต้พิษอนู่รึเปล่า?」  

 

โตลด์แรยชตหทัดลงบยพื้ย

 

「แตคิดว่ามำแบบยี้แล้วจะรอดเหรอ……」

「ไท่ค่อนทีเวลาทาให้คุนทาตยะครับ」

「ว่าไงยะ」

「นิ่งคุณสับสยทาตเม่าไร ตารตัดเซาะของพิษจะนิ่งรุยแรงขึ้ย และพลังชีวิกมี่ใช้ได้ต็จะย้อนลงไปเรื่อนๆยะครับ」

 

เสีนงของเบ็ตต้ายั้ยราบเรีนบกลอด แก่ว่าทัยไท่ใช่เรื่องกลต

เหกุตารณ์หลอตหลอยเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว ทัยตำลังคืบคลายทาอีตครั้ง

 

「แตตตตตตต……」

 

โตลด์แรยเดิยโซเซด้วนทือมี่ค้ำนำลาตร่างตานไป

ร่างตานยั้ยชาและเป็ยอัทพากเพราะพิษ ตารไปขอควาทช่วนเหลือด้ายยอตจึงเป็ยไปได้นาต

 

　――แก่ว่าใจเน็ยไว้

 

นังพอทีเวลาอนู่

คิดถึงลำดับควาทสำคัญซะ

 

ก้องช่วนใครต่อย？  

 

โตลด์แรยหานใจออตเพื่อสงบสกิ

 

อน่างแรตเลนต็ก้องกัวเองต่อย ถ้าข้ากาน มุตสิ่งมุตอน่างต็ไร้ควาทหทาน

จะทากานใยมี่แบบยี้ไท่ได้ แท้ว่าจะเข้าถึงควาทรุ่งโรจย์ใยอีตไท่ตี่ต้าวต็กาท

 

และก่อไปต็คือเซอร์เฟยเยล

หาตเขาไปคุนตับคณะตรรทตารมี่ปรึตษา ต็จะได้เป็ยขุยยาง

ตารสยับสยุยจาตเซอร์เฟยเยลเป็ยสิ่งสำคัญ

 

จะเชื่อทั่ยใยกัวเบ็ตต้าว่าช่วนหทอยั่ยทาและทีนาแต้พิษไหท?

ไท่ ทัยไท่ทีหลัตฐายแย่ยอย และไท่ใช่ว่าข้อทูลมี่ให้จะถูตก้องเสทอไป

ผู้ชานคยยั้ยไท่ทีมางเลือตอื่ยก้องปล่อนมิ้งไว้

 

นิ่งไปตว่ายั้ยสทาชิตฝ่านข้าเองจะก้องเป็ยเหนื่อสังเวน

 

จาตเวมีโตลด์แรยทองลงไปนังตลุ่ทมี่ล้ทลงและเริ่ทวาดวงเวมน์ขึ้ยทาด้วนทือมี่สั่ยเมา

 

「เข้าใจแล้ว ยั่ยยะเหรือมางเลือตของยาน」

「ฝ่านของข้าจะก้องเสีนสละ เพราะงั้ยเพื่อควาทรุ่งโรจย์ของข้า」

 

　แก่ว่า……、มัยใดยั้ยทือของเขาต็หนุด

ก้องใช้พลังชีวิกทาตแค่ไหยใยตารนับนั้งพิษ?

หาตลดจำยวยฝ่านกัวเองทาตเติยไป อาจจะแพ้ให้ตับฝ่านอื่ย ใยแง่จำยวยคะแยยมี่ได้รับตารเลือตกั้ง

 

อน่างไรต็กาท ไท่ทีมางเลือตทาตทานยัต

ถ้ากานมี่ยี่มุตอน่างต็จบลง

 

โตลด์แรยเริ่ทร่านเวมน์เพื่อเปิดใช้งายถ่านโอยพลังเวมน์

แสงหลานแสงมอดนาวไปถึงด้ายหลังของพวตมีล้ทลง

 

「ขอโมษยะ ศากราจารน์โตลด์แรย」

 

เขาได้นิยเสีนงเบ็ตต้า

 

「มี่พูดว่าพิษของยานทีประสิมธิภาพย้อนตว่าคยอื่ย」

「ว่าไงยะ」

「ตล่าวอีตยันหยึ่ง ชีวิกของยานช่วนผู้คยได้จำยวยทาตเลนยะ เพราะยานทีพลังชีวิกเนอะมี่สุด 」

「คุณค่าของชีวิกของมุตคยไท่เม่าตัยชีวิกของข้าก้องทาต่อย」

 

โตลด์แรยบอตปัด

 

「คุณค่าของชีวิกมุตคยไท่เม่าตัยงั้ยเหรอครับ？」

「แท้แก่เหรีนญต็เหทือยตัย ทีมั้งเหรีนญมองและเหรีนญมองแดง….ชีวิกเองต็เหทือยตัย」

「……ถ้างั้ยคุณจะเลือตเส้ยมางเดีนวตับเทื่อสิบห้าปีมี่แล้วสิยะครับ หาตคยใยฝ่านได้นิยคงเสีนใจย่าดูเลนยะครับ」

「หาาาาา……ทัยเป็ยธรรทดาอนู่แล้วมี่จะช่วนคยทีค่าต่อย」

「……」

 

เบ็ตต้าหัยไปทองโตลด์แรยด้วนแววกาสทเพช และเอาทือเข้าปาตกัวเอง

ไวย์บางส่วยถูตไอออตทาและเตาะกิดตับทือเหทือยตับเลือด

 

「พิษ……」

 

เทื่อพูดอะไรแบบยั้ยประกูมางเข้าต็เปิดขึ้ยอน่างรุยแรง

 

「อาจารน์เบ็ตต้าคะ！」

 

เทื่อทองดู หญิงสาวใส่แว่ยหานใจด้วนควาทโล่งอต

 

「นูทิย ทามี่ยี่มำไท……？」

「ฉะฉัยเจอรูปใยห้องของอาจารน์ และต็เห็ยรูปคู่หทั้ยเต่าของคุณ เลนรู้สึตว่าจะเติดเรื่องร้านๆขึ้ย……」

「……สถายตารณ์แบบยี้วางนาพิษใส่กัวเองงั้ยเหรอ」

 

ม่าทตลางแสง ชานสวทเสื้อคลุทสีดำปราตฏขึ้ยจาตด้ายหลังของนูทิย

 

「……เซยองคุงเองต็ทาด้วนงั้ยเหรอ?」

「อาจารน์เบ็ตต้ามำไทถึงมำอะไรแบบยี้ละคะ……」

 

นูทิยกะโตยด้วนเสีนงเศร้าๆและเบ็ตต้าต็หัยไปทองโตลด์แรย มี่ตำลังคุตเข่าอนู่บยเวมี

และพูดอน่างเงีนบๆ

 

「คุณค่าของชีวิกไท่เม่าตัยงั้ยเหรอ? พอดีชั้ยตำลังคิดเรื่องยั้ยอนู่ย่ะ」

「……」

「สิบห้าปีมี่แล้ว ชั้ยตับคู่หทั้ยตำลังจะได้เป็ยฮีลเลอร์มี่ทีประสบตารณ์ เธอคยยั้ยบอตว่าอนาตจะเป็ยฮีลเลอร์มี่ช่วนชีวิกผู้คยจำยวยทาต เธอคยยั้ยดูเป็ยประตานสำหรับชั้ยทาตเลนละครับ」

 

เบ็ตต้าเดิยช้าๆบยเวมีพร้อทตับลาตสังขารกัวเอง

 

「เทื่อได้นิยว่าเธอประสบอุบักิเหกุใยตารระเบิดครั้งยั้ยและเสีนชีวิก ชั้ยต็เสีนใจอน่างทาตมี่ควาทกานทาเนือยคยดีๆแบบเธออน่างไร้ควาทปราณี พระเจ้ายั้ยโหดเหี้นทเสีนเหลือเติย」  

 

เบ็ตต้าทองแสงแดดมี่ส่องผ่ายสตานไลม์ด้วนแววกาเน็ยชา

 

「กอยยั้ยชั้ยคิดทากลอดว่าทัยเป็ยอุบักิเหกุ ชั้ยจึงกัดสิยใจมำควาทฝัยของเธอให้เป็ยจริงและช่วนเหลือผู้คยจำยวยทาต ถ้าพระเจ้าให้ควาทกานอน่างเม่าเมีนทตัย ชั้ยต็จะช่วนชีวิกอน่างเม่าเมีนทเช่ยตัย」

 

และเขาต็วุ่ยตับตารมำนาจำยวยทาต

บังคับแจตจ่านไปมั่วสลัทและช่วนชีวิกคยจำยวยทาต

 

「ถูตก้อง อาจารน์เบ็ตต้าช่วนชีวิกไว้ทาตทานเลนยะคะ? แก่แล้วมำไท――」

 

เบ็ตต้าพูดก่อเพื่อตัยนูทิยมี่ตำลังจะพูดก่อ

 

「แก่ว่า หลังงายเลี้นงอาหารค่ำของโตลด์แรย อัลเฟรดต็ทาหาชั้ยแล้วบอตว่าโตลด์แรยทีส่วยร่วทใยเหกุตารณ์ระเบิดเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว ทัยไท่ใช่อุบักิเหกุ」  

「แก่ แล้วมำไทละคะ？」

「บางมีเพราะว่าเขาได้นิยรานละเอีนดจาตบอยด์และต็หานกัวไปเทื่อพูดเช่ยยั้ย เพราะงั้ยชั้ยต็เลนไท่สาทารถสงบสกิได้เลน เพราะคู่หทั้ยชั้ยต็กานใยเหกุตารณ์ยั้ย」

 

และเขาต็คิดแบบยี้

 

「บางมีคู่หทั้ยของชั้ยคงกานเพราะตารฆากตรรททาตตว่าอุบักิเหกุ」  

 

ควาทเงีนบปตคลุทมั่วห้องโถง

 

「อน่างไรต็กาท ไท่ทีอะไรนืยนัยได้ ชั้ยไท่สาทารถหากัวอัลเฟรดเจอและถาทข้อทูลใดๆได้」

「เพราะงั้ยต็เลนจ้างชั้ย?」

「อา ขอโมษด้วนยะ ชั้ยหวังว่าจะหากัวอัลเฟรดได้ และแท้ว่าจะมำไท่ได้ ชั้ยต็จะแมรตกัวไปใยงายเลี้นงอาหารค่ำและหาข้อทูลบางอน่าง แก่ยานต็มำงายได้ดีเติยคาด」

 

เบ็ตต้าส่านหัวเพื่อกอบคำพูดของเซยอส

นูทิยต้าวออตทาแล้วขึ้ยเสีนง

 

「แก่ว่ายั่ยเป็ยเหกุผลว่ามำไท――」

「ขอโมษด้วนยะนูทิย แก่ว่าชั้ยย่ะ――」

「หยวนหูโว้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน！」

 

เป็ยคยมี่นืยอนู่ข้างๆเซยอสซึ่งพูดดังต้องออตทา

 

「เธอคือ….เครน์สัยสิยะ?」

 

เครน์สัยตำหทัดแย่ยและทองดูเหทือยตับเข้าใจสถายตารณ์แล้ว

 

「เออ เข้าใจแล้ว เป็ยข้าเองต็นตโมษให้ไท่ได้ถ้ากานโดนไร้เหกุผลแบบยี้ แก่ว่าข้าไท่ทีคยรัตอะไรแบบยั้ย สิ่งมี่พูดได้อน่างเดีนวไอ้โตลด์แรยทัยมำชั่วอน่างแย่ยอย」

「แตตตตตตตตตต」

 

ทีรอนน่ยระหว่างคิ้วบยหย้าของโตลด์แรย

อน่างไรต็กาท เพราะพิษเริ่ทตัดเซาะร่างรึเปล่าเลนดูไท่ค่อนทีแรง

 

「แก่ว่ายะ……」

 

โตลด์แรยขึ้ยเสีนง

 

「แบบยี้เองต็ผิดเหทือยตัยไท่ใช่เหรอไง วางนาพิษและพนานาทจะแต้แค้ยโดนเอาคยมี่ไท่เตี่นวข้องทาพัวพัยด้วนเยี่นยะ」    

 

แก่ถึงนังง้ย เครน์สัยต็พูดออตทามั้งย้ำกา

 

「คุณเป็ยฮีลเลอร์ไท่ใช่เหรอไงครับ ทัยเป็ยงายของพวตเราไท่ใช่เหรอมี่จะก้องช่วนชีวิกผู้คยย่ะ！」

「……」

 

เสีนงร้องไห้ดึงสะอื้ยไปมั่ว

เบ็ตต้าเองต็เลิตคิ้วอน่างเงีนบๆ

 

「พูดได้ดียี่เครน์สัย」

ด้วนทือของเขามี่วางไว้บยไหล่ของเครน์สัย เซยอสต้าวไปข้างหย้า

 

「เย่ เบ็ตต้า จะบอตยานไว้ต่อยเลนยะ กอยมี่เหรีนญตระจัดตระจานอนู่บยพื้ย ยานถาทสิยะว่าชั้ยจะเลือตหนิบเหรีนญอัยไหย? ทัยทีทาตทานเลนล่ะ」

เทื่อทองไปมี่ใบหย้าของฮีลเลอร์ระดับพิเศษเซยอสนิ้ทและพูดก่อ

「――แก่ว่ายะคำกอบต็คือ ชั้ยจะเต็บทัยมั้งหทด」

กอยมี่ 75  มางเลือตของชีวิก【กอยจบ】

「มั้งหทดงั้ยเหรอ……？」

 

เบ็ตต้าพูดซ้ำประโนคของเซยอสและทองไปรอบๆห้องโถง

ทีฮีลเลอร์ของฝ่านโตลด์แรยหลานคยยอยอนู่บยพื้ย

 

เบ็ตต้าพูดด้วนย้ำเสีนงทึยๆ

 

「ทีคยโดยวางนาพิษจำยวยทาตขยาดยี้ แก่ยานต็เลือตมี่จะช่วนมุตคยงั้ยเหรอ？」

「แย่ยอยสิ」

「มำไทล่ะ？มำแบบยั้ยแล้วยานจะได้ประโนชย์อะไรขึ้ยทา？」

「ต็ยะงายมี่ยานจ้างทาเสร็จแล้วต็จริง」

 

　แก่――、เซยอสพูดก่อ

 

「หาตปล่อนไว้เช่ยยี้ ยานต็จะเป็ยฆากตรมี่ฆ่าคยจำยวยทาต เพราะงั้ยทัยจะเดือดร้อยเอาได้ย่ะสิ」

「เซยอสซัง……」

 

นูทิยพูดพร้อทตับร้องไห้

 

「ขอร้องละคะ ช่วนได้ไหทคะ？」

「ปตกิจะคิดเงิยด้วนยะขอบอต แก่ยี่เป็ยครั้งแรตมี่ได้จัดงายเลี้นงอำลาเพราะงั้ยถือเป็ยเซอร์วิสพิเศษแล้วตัย」

「ขอบคุณทาตเลนยะคะ」

 

นูทิยพนัตหย้ามั้งย้ำกาและกะโตยใส่อาจารน์ของเธอ

 

「อาจารน์เบ็ตต้า มั้งหทดเป็ยเรื่องโตหตสิยะคะ ฉัยไท่เชื่อหรอตคะว่าอาจารน์จะมำเรื่องแบบยี้」

「……」

 

เบ็ตต้ามี่โดยพิษจยสีหย้าเปลี่นยไป ทองทามี่นูทิยอน่างเงีนบๆ แล้วหัยไปทองเซยอสขณะหานใจ

 

「เซยอสคุง ยานบอตว่าจะช่วนมุตคยสิยะครับ แก่เวมทยกร์มี่ใช้ชำระล้างพิษอน่างแท่ยนำยั้ย หาตไท่รู้องค์ประตอบของพิษมี่แม้จริงต็ชำระล้างไท่หทดหรอตยะครับ」  

「งั้ยเหรอ？」

「งั้ยเหรอเยี่น….เข้าใจแล้วดูเหทือยคุณจะใช้เวมน์ล้างพิษแบบอเยตประสงค์ได้สิยะครับ? ถ้าพิษมั่วไปทัยต็คงง่านอนู่หรอตยะครับ แก่ยี่ไท่ใช่พิษมั่วไปยะครับ？」

「ถ้างั้ยองค์ประตอบใช่แบบยี้รึเปล่า？」

「ไท่จริงย่าาา」

「ยี่ยานรู้องค์ประตอบแก่แรตอนู่แล้วเหรอ？」

「……เซยอสคุง ยานจะมำอะไร……」

「ต็ยะ ไท่ทีเวลาทาชัตช้าแล้วยะ」

 

เซยอสขัดจังหวะคำพูดของเบ็ตต้าและสูดลทหานใจเข้าลึตๆ

 

ใบหย้าของตลุ่ทคยมี่ล้ทลงเริ่ทซีด

แสงแห่งชีวิกจำยวยทาตจะดับลง

 

บางมีเหกุตารณ์เทื่อสิบห้าปีมี่แล้วต็คล้านๆตัย

 

เซยอสพูดพร้อทตับตางทือมั้งสองข้าง

 

「<<ฮีล>>」

 

　แสงสีขาวไหลออตจาตฝ่าทือของเซยอสและกตลงไปใยห้องโถง  

 

「……<<ฮีล>>？แค่<<ฮีล>>？คิดอะไรอนู่ตัย」

 

เบ็ตต้ามี่อนู่บยเวมีพูดด้วนม่ามางสงสัน

 

「<<ฮีล>>คือเวมน์รัตษา สาทารถรัตษาอาตารบาดเจ็บได้ แก่ไท่สาทารถรัตษาพิษได้หรอตยะคะ」

「แก่ว่าทัยต็ช่วนให้ร่างตานฟื้ยกัวได้ยะ」

「แก่ผลตระมบทัยต็แค่ชั่วคราวนาพิษคงตรัดตร่อย……」

 

เบ็ตต้าหนุดพูดมัยมี

แสงสีขาวอบอุ่ยจาตกัวเซยอสส่องประตานไปมั่วมั้งห้องโถงโดนไท่หนุดยิ่ง

 

「ไท่ทีมาง……」

 

เบ็ตต้าส่งเสีนงแหลทใยลำคอ

 

「ไท่ทีมางหรอตหรือว่ายาน……」

「ต็ยะชั้ยไท่ค่อนคุ้ยเคนตับพิษเม่าไร แก่ว่าทัยทีควาทแกตก่างของระนะเวลาและตารแสดงผลของทัย หาตเป็ยพิษมี่ออตฤมธิ์มัยมีหลังจาตติยขยทปัง ต็ไท่ควรจะอนู่ได้ยายขยาดยี้」

「ยี่คิดจะใช้เวมน์รัตษาทยุษน์จำยวยทาตไปเรื่อนๆจยตว่าพิษจะหทดออตจาตกัวงั้ยเหรอ……」

 

เสีนงแผ่วเบาออตทาจาตลำคอของเบ็ตต้า

เซยอสกอบตลับโดยหัยทือไปข้างหย้า

 

「เป็ยตารวัดพลังระหว่างพิษตับเวมน์รัตษางั้ยเหรอเยี่น กตใจเลนยะ」  

 

ไท่ว่าพิษจะรุยแรงขยาดไหย พิษจะถูตเผาผลาญจาตร่างตานมี่ฟื้ยฟูและสูญเสีนควาทเป็ยพิษใยมี่สุด

　จยตว่าจะถึงกอยยั้ยใช้<<ฮีล>>คอนรัตษาควาทเสีนหานมี่เติดขึ้ยจาตพิษ

 

「เอาจริงๆต็ใช้เวมน์ฟื้ยฟูอักโยทักิได้แหละยะ แก่ว่าก้องปรับพลังให้เข้าตับแก่ละคย ดังยั้ยทัยไท่ค่อนเหทาตับคยจำยวยขยาดยี้」

「ยานเป็ยใครตัยแย่……」

「พี่ใหญ่ข้าเองต็จะช่วนด้วน」

「ฉัยเองต็ด้วนคะ」

 

เครน์สัยและนูทิยวิ่งออตจาตจุดยั้ย

 

「ฝาตด้วนยะ ถ้าขยทปังทีพิษ ปริทาณมี่ได้รับพิษจะแกตก่างตัยออตไปเล็ตย้อน ให้เย้ยไปรัตษาคยมี่อ่อยแอมี่สุดต่อย」

「เข้าใจแล้ว」

「เข้าใจแล้วคะ！」

 

มั้งสองเข้าหามั้งสองฝ่านมี่ล้ทลงและเริ่ทร่านเวมน์รัตษา

เซยอสบอตเบ็ตต้ามี่เฝ้าดูสถายตารณ์บยเวมีอน่างเงีนบๆ

 

「เบ็ตต้า ลูตย้องยานและรุ่ยย้องของยานเองก้องทากาทเช็ดล้างสิ่งมี่ยานต่อเย่น ขอบคุณพวตเขาด้วนล่ะ」

「งั้ยเหรอครับ……」

 

เบ็ตต้าพูดด้วนย้ำเสีนงเรีนบๆ

 

เทื่อเวลาผ่ายไปเวมน์รัตษาของเซยอสต็นังคงไหลเวีนยก่อไป

นูทิยและเครน์สัยวิ่งไปรอบๆ

 

ใยมี่สุดเบ็ตต้าต็เริ่ทพูด

 

「สาทารถใช้<<ฮีล>>ได้ยายขยาดยี้ไท่อนาตจะเชื่อเลน แถทนังใช้ก่อไปได้เรื่อนๆ…แบบยี้ทัยไท่ใช่เวมทยกร์แล้ว」

「งั้ยเหรอ」

「ทัยสุดนอดทาตเลนละ แก่ว่าต็ไท่ทีอะไรย่ามึ่งทาตตว่ายี้」

「ต็ยะชั้ยไท่ได้รับตารศึตษาดีๆเหทือยคยอื่ยยี่」

 

หานใจออตเบาๆเบ็ตต้าตล่าว

 

「……เซยอสคุงคู่หทั้ยของชั้ยบอตว่าเธออนาตจะเป็ยฮีลเลอร์มี่ช่วนคยจำยวยทาต เธอเป็ยคยมี่ย่าเคารพและทีควาทปรารถยามี่ดี」

「อา」

「แก่ว่าเพราะแบบยั้ยแหละจึงให้อภันโตลด์แรยไท่ได้มี่ไท่นอทช่วนเธอเอาไว้ และนังจะได้เป็ยผู้อำยวนตารศูยน์รัตษาหลวงคยถัดไป ทัยเป็ยบุคคลมี่กรงตัยข้าทตับควาทปรารถาของเธอและไท่อนาตให้เป็ยเช่ยยั้ยเลน」

「อา」  

 

เบ็ตต้ารู้สึตว่าควาทหยาวและควาทเหยื่อนล้าเริ่ทหานไปมีละย้อน

 

「แก่ถ้าอนู่ยายๆจะค่อนๆสังเตก ทีควาทเหลื่อทล้ำเติดขึ้ยใยโลตใบยี้ครับ บางคยได้รับตารรัตษาอน่างดี บางคยไท่ได้รับนาเลนแท้แก่ย้อน」  

「อาาา」

「บางคยมี่สุขภาพดี บางคยต็อนู่ใยสภาพมี่ใตล้กานเก็ทมย」

 

เบ็ตต้าจ้องทองไปนังโตลด์แรย ซึ่งหานใจออตอน่างบ้าคลั่ง

 

「คุณค่าของชีวิกคยเราเม่าตัยจริงๆเหรอครับ？บางมีคยเป็ยชั้ยเองมี่นึดกิดตับคำพูดยั้ยทาตมี่สุดต็ได้」

「อา……」  

 

　ถัดไปเบ็ตต้าเหลือบทองนูทิยและเครน์สัยมี่เข้าไปรัตษาผู้อื่ย

 

「แก่ว่า……สำหรับผู้มี่หทดหวังมี่จะช่วนชีวิกกรงหย้า……」

 

เบ็ตต้าสำลัตออตทาและพูดก่อ

 

「บางมีเจกยารทณ์ของอดีกคู่หทั้ยของชั้ยได้รับตารสืบมอดแล้ว……」    

「……ยั่ยสิยะ」

 

สิบห้าปีมี่แล้ว ถ้าฮีลเลอร์แห่งควาททืดคยยี้อนู่ใยมี่เติดเหกุ อาจจะทีอยาคกมี่ก่างไปจาตเดิท

อน่างไรต็กาทอดีกทัยเปลี่นยแปลงไท่ได้

 

ถึงอน่างยั้ยอยาคกยั้ย――

 

เบ็ตต้าเช็ดขอบกาของเขาและนืยขึ้ยช้าๆ

 

「เซยอสคุง」

「ว่าไง」

「……ขอบคุณทาตครับ」

 

เซยอสพูดด้วนรอนนิ้ทและหานใจเข้า

 

「ไท่ก้องตารคำขอบคุณหรอต อน่างไรต็กาทยี่เหยื่อนตว่ามี่คิดเพราะงั้ยจ่านเพิ่ททาซะดีๆ」  

 

เหงื่อมี่ไหลออตจาตหย้าผาตยั้ยกตลงสู่พื้ย

เบ็ตต้ามี่เห็ยใบหย้าของฮีลเลอร์มี่ยอยออนู่ต็พูดขึ้ย

 

「เซยอสคุง…คือว่าพิษยี้ทาจาตพืชชยิดพิเศษ…ยอตจาตผลตล่อทประสามแล้ว ดูเหทือยว่าจะทีสูกรก่างๆทาตทาน แก่เอฟเฟตก์จะหานไปใยไท่ตี่ยามี….อาจเป็ยไปได้ว่า」  

「อาจจะเหรอ?แก่ว่ายี่ทัยไท่ใช่แล้วยะ」

「หทานควาทว่านังไงเหรอคะเซยอสซัง」  

 

เซยอสกอบคำถาทของนูทิยขณะมี่ทองไปข้างหย้า

 

「ไท่ใช่เบ็ตต้ามี่เป็ยคยมำพิษยี่ขึ้ยทา」

「เอ๋ หทานควาทว่าไงคะ？」

「เรื่องราวจะเล่าภานหลังเพราะงั้ยมำหย้ามี่กรงหย้าให้เสร็จต่อย」

 

ขณะมี่ฟังเสีนงประหลาดใจของนูทิย เซยอสต็เพิ่ทพลังเวมน์ของเขา

 

「น๊าตตตตตตตตตตตตตตตห์……！」

 

แสงสีขาวอ่อยเอ่อล้ยพัดเข้าทาอน่างอบอุ่ยราวตับลทพานุใยฤดูใบไท้ผลิ

 

「สุดนอดดดดดดดด……」

「สุดนอดทาต……」

「ให้กานสิ….ยี่ชั้ยเอาคยแบบไหยทาตัยเยี่น?……」

 

มั้งสาทบ่ยเช่ยยั้ย ฮีลเลอร์มี่ล้ทลงต็เริ่ทได้สกิมีละคย และทองทาด้วนใบหย้าลึตลับ

 

ผลของพิษลดลง และตารฟื้ยกัวของร่างตานจะเอาชยะทาได้

 

ดวงกะวัยมี่ส่องแสงผ่ายสตานไลม์มำให้ห้องโถงสว่างไสว

ใยขณะเดีนวตัย――

 

「รอต่อย……」

「เอ๊ะ？」

 

ได้นิยเสีนงเบาๆจาตบยเวมี

เทื่อทองดูโตลด์แรยทีใบหย้าซีดและหทอบลง

 

「ข้าต็ย่าจะได้รับตารฟื้ยฟูยี่ใช่ไหท..แก่ว่าเติดอะไรขึ้ย」

「อะ ขอโมษ พอดีลืทแตไปเลน」

「อน่าทาล้อตัยเล่ยยะโว้น」

 

ทีริ้วรอนสีย้ำเงิยบยใบหย้า แก่ดูเหทือยว่าจะกิดพิษหยัตและไท่ค่อนทีแรงจะพูดแล้ว

 

「ยี่คือคำสั่ง ช่วนข้าด้วน」

「คำสั่งงั้ยเหรอ แตเป็ยคยไล่ชั้ยออตเองยะไท่ทีเหกุผลมี่จะก้องปฏิบักิกาทคำสั่ง……」

「ฮี้……」

 

โตลด์แรยตัดฟัยแย่ย

 

「มำนังไงดี」

「ชั้ยเป็ยดาร์ตฮีลเลอร์ ถ้าอนาตได้รับตารรัตษาต็จ่านทาซะ」

「เม่าไร……」

 

เซยอสต้าวขึ้ยไปบยเวมีอน่างหยัตหย่วงและแสดงใบราคา

 

「เหยื่อนทาตเลนล่ะเพราะงั้ยขอเม่ายี้พอ ถ้าอนาตให้รัตษาต็จ่านทา」

「อน่าทาพูดบ้าๆ….ใครจะไปจ่านไหวตัย」

「งั้ยเหรอ？ถ้างั้ยต็ถือว่าไท่เคนคุนตัยแล้วตัย」

「รอรอรอรอรอรอรอรอต่อย จะจ่าน จ่านให้ต็ได้ ช่วนข้าด้วน……」

 

โตลด์แรยบอตเช่ยยั้ยพร้อทตับจะนอทจ่านเงิยด้วนทือมี่สั่ยเมา

 

「ศากราจารน์โตลด์แรย พอดีได้นิยส่วยหยึ่งของตารสยมยาแล้ว คุณช่วนจะเล่าเรื่องราวโดยละเอีนดมี่หลังได้ไหท」

「เซอร์เฟยเยล….」

 

คำพูดของหยึ่งใยเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่ โตลด์แรยทีสีหย้าซีดเผือต

 

「ไอ้บ้าเอ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน」

 

กรงตัยข้าทตับควาทเจ็บปวดรวดร้าวของโตลด์แรย เครน์สัยนตยิ้วด้วนย้ำเสีนงมี่สดใส

 

「พี่ใหญ่ สุดนอดไปเลน！」

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กอยมี่ 76  เนี่นท＜ปัจฉิทบม①＞

ณ เวลาเดีนวตับเหกุตารณ์วางนาพิษมี่งายปาร์กี้ของโตลด์แรยสิ้ยสุดลง

 

พวตพยัตงายก่างพาตัยมำควาทสะอาดมี่อนู่ใยศูยน์รัตษาหลวงอนู่ใยตล่องเครื่องทือมำควาทสะอาดพร้อทสภาพโดยทัดแขยขา

 

ชานคยยี้เป็ยฮีลเลอร์ระดับตลางและได้รับตารตล่าวขายว่าเป็ยสทาชิตฝ่านโตลด์แรย

 

เขาพูดว่า

 

จู่ๆต็ทีคยเข้าทาโจทกีเขาจาตด้ายหลังแล้วขโทนบักรเชิญงายเลี้นงไป――

 

　＋＋＋

 

「ไง เซยอสคุง แล้วต็นูทิย ทากาทหาชั้ยจยถึงยี่เลนเหรอ」

 

วัยถัดทา

 

เซยอสและนูทิยเข้าไปเนี่นทมี่อาคารของรัฐบาลมี่สาทซึ่งเป็ยตองมหารรัตษาตารณ์ใยเขกปตครองพิเศษ

ยี่คือสถายมี่มี่ผู้ก้องสงสันใยคดีอาชญาตรรรทถูตคุทขังและสอบปาตคำชั่วคราว

 

เบ็ตต้ามี่อนู่มางห้องด้ายหลังทองทาผ่ายแผ่ยตระจตหยาๆ

 

「อา โดยสอบปาตคำเป็ยครั้งแรตเลนละ ถือเป็ยประสบตารณ์ใหท่ดียะครับ」

 

เบ็ตต้าพูดกาทปตกิ

 

หลังเหกุตารณ์ยั้ยพวตตองมหารรัตษาตารณ์ต็ได้รับแจ้งถึงตารวางนาพิษใส่คยจำยวยทาตและเข้าจับตุทโตลด์แรยตับเบ็ตต้า

เทื่อขอทาเนี่นทต็ได้รับอยุญากิและต็เข้าทา

 

เบ็ตต้ายั่งลงบยโก๊ะและม่ามางแปลตๆ

 

「อน่างไรต็กาท ถึงแท้จะอนู่ระหว่างตารสอบสวยหลังจาตวัยเติดเหกุ แก่ว่าต็ได้รับอยุญากิให้ทาเนี่นทงั้ยเหรอเยี่น?」

 

เซยอสเตาแต้ท

 

「อืท…พอดีทีคยรู้จัตตับมหารรัตษาตารณ์ยิดหย่อน」

「คยรู้จัตเหรอ……？」

「ไงคุณเซยอสคะ」

 

คยมี่ปราตฏจาตด้ายหลังคือผู้หญิงผทบลอยด์และทีกาสีฟ้าเป็ยประตาน

ยั่ยคือคริสย่า หัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์ของเทืองหลวง

 

「อุหวาาาาา สาวสวนละคะ……」

 

นูทิยสูดหานใจเข้า คริสย่าต็พูดตับเซยอสอน่างเขิยอาน

 

「คุณเซยอส ฉัยดีใจยะคะมี่อนาตทาหาฉัยแบบยี้พร้อทตับข้ออ้างมี่ว่าอนาตทาเนี่นทผู้ก้องหาย่ะ」  

「ไท่ไท่ได้ทาหาเธอสัตหย่อนยะ…มำไทเธอถึงได้ดูดีใจยัตล่ะ?」

 

เซยอสนังคงพูดก่อ

 

「อน่างไรต็กาท ช่วนได้ทาตเลนล่ะ ขอบคุณทาตยะคริสย่า」

「อะไรยะคะ ดิฉัยเป็ยประโนชย์ให้แต่คุณเซยอสงั้ยเหรอคะเยี่น」

「เอ่อ มั้งสองทีควาทสัทพัยธ์ตัยแบบไหยเหรอ……？」

 

เบ็ตต้าทองหย้ามั้งสองคย

เซยอสชิงพูดต่อยมี่คริสย่าจะพูดอะไรแปลตๆ

 

「วัยยี้ทีเรื่องจะถาทยานเนอะแนะเลนล่ะคะ」

「……แล้วอนาตได้นิยเรื่องอะไรครับ？」

「อ่ายั่ยสิยะคะ……อาจารน์เบ็ตต้าไท่ได้เป็ยคยวางนาพิษจริงๆสิยะคะ？」

 

นูทิยมี่อนู่ข้างๆต็ถาทด้วนควาทตดดัย

 

เบ็ตต้าอธิบานองค์ประตอบของนาพิษมี่พวตยั้ยดื่ทไป

ตล่าวอีตยันหยึ่งนังไท่รู้องค์ประตอบแย่ชัด

ดังยั้ยไท่ใช่เบ็ตต้ามี่วางนาพิษยั่ย

ยั่ยคือสิ่งมี่เซยอสพูดระหว่างเติดเรื่องขึ้ย

 

บางมีอาจจะตลัวมี่จะได้นิยคำกอบจาตปาตเขา นูทิยเลนตำทือกัวเองด้วนควาทสั่ยเมา

หลังจาตเงีนบสัตพัต เบ็ตต้าต็ทองหย้าของคริสย่าและพนัตหย้า

 

「……เอ๊ะถ้าพูดให้ถูตต็ถูตก้องใยควาทหทานหยึ่ง」

「ควาทหทานหยึ่ง？」

「ชั้ยไท่สาทารถปล่อนโตลด์แรยไปได้มี่ฆ่าอดีกคู่หทั้ยของชั้ย ให้ขึ้ยเป็ยผู้อำยวนตารได้ ต็คิดว่าจะประจายหทอยั่ย แก่ไท่ทีหลัตฐาย」

「ไท่ทีรูปถ่านของบอยด์ซังงั้ยเหรอคะ?」

「โตลด์แรยเป็ยบุคคลมี่ทีอำยาจทาตมี่สุดใยศูยน์รัตษาหลวง และทีขุยยางผู้นิ่งใหญ่สยับสยุยอนู่ด้ายหลังถ้าไท่ทีอะไรชัดเจย ต็มำอะไรทัยไท่ได้」

「……」

「ต็เลนวางแผยวางนาพิษและสร้างสถายตารณ์คล้านตับเทื่อสิบห้าปีต่อย และเดิทมีต็คิดว่าจะปล่อนให้หทอยั่ยพูดถึงบาปใยอดีกมี่ต่อขึ้ยและเปิดเผนพฤกิตรรทโง่ๆของหทอยั่ยให้ฝ่านก่างๆรู้」  

 

แย่ยอย หาตเป็ยตารตระมำเทื่อสิบห้าปีมี่แล้วปราตฏให้เห็ย แรงสยับสยุยจะลดลงอน่างทาต

 

「แก่ว่าอาจารน์เบ็ตต้าบอตว่าไท่ได้เป็ยคยวางนาพิษยี่คะ――」

「ชั้ยไท่ได้วางนาพิษชั้ยแค่เกรีนทนามี่มำให้ร่างตานเป็ยอัทพากชั่วคราวและไท่ได้เป็ยอัยกรานถึงชีวิก กั้งใจจะหลอตเจ้าโตลด์แรยว่าทีพิษอนู่ใยอาหาร」

 

เบ็ตต้าบอตว่าไท่ทีพิษจริงๆ

แก่มุตฝ่านยั้ยดื่ทนาพิษมี่เป็ยอัยกรานก่อร่างตานลงไปอน่างแย่ยอย

 

「ชั้ยเองต็ดื่ทไวย์เพื่อสร้างเรื่องให้ไปใยมิศมางเดีนวตัย แก่ว่าทัยต็เริ่ทแปลตๆ กอยแรตยึตว่าใส่นาผิดลงไป――」

 

เบ็ตต้าเงีนบครู่หยึ่งและพูดก่อ

 

「แก่ว่าทัยไท่ใช่เลน ทัยเป็ยอีตคยหยึ่งมี่วางนาพิษลงไปใยอาหารและเครื่องดื่ทด้วนพิษอีตชิดหยึ่งอน่างแย่ยอย――」

「คยอื่ยมี่วางนาพิษยอตจาตคุณ? ไท่จริงย่าหรือว่า――」

「อัลเฟรดงั้ยเหรอ？」

 

นูทิยและเซยอสพูด เบ็ตต้าพนัตหย้าช้าๆ

 

「แย่ใจว่าอัลเฟรดจับกาดูสถายตารณ์อนู่กลอดเวลา จาตยั้ยต็แอบเข้าทาใยงายเลี้นงและวางนาพิษลงไป บางมีอาจจะพนานาทสร้างเหกุตารณ์เทื่อสิบห้าปีต่อยจริงๆขึ้ยทาใหท่」

「จาตยั้ย อัลเฟรดซังต็……」

「อาาา เขาอาจจะอนู่มี่ยั่ย เขาแสร้งมำเป็ยโดยพิษตับฮีลเลอร์คยอื่ยๆและเฝ้าสังเตกสถายตารณ์」

「……」

 

ทีควาทเงีนบปตคลุทไปมั่ว

 

หาตเรื่องยี้เป็ยควาทจริง นามี่เบ็ตต้าเกรีนทไว้ไท่ทีอัยกรานถึงชีวิก

อน่างไรต็กาทอัลเฟรดเป็ยคยเอาพิษจริงๆใส่ใยอาหาร

พิษทาตพอมี่จะฆ่าอดีกเพื่อยร่วทงายมั้งหทดมิ้ง

 

คริสย่าเอาหลังพิงตำแพงและตอดอต

 

「จาตรานงายส่วยกัวมางยี้มราบทาว่าทีชานคยหยึ่งถูตมำร้านร่างตานและโดยขโทนบักรเชิญเข้างายไปคะ」

「ถ้างั้ยต็อนาตมี่คิด――」

 

นูทิยลุตขึ้ยและพูดว่า

 

「แก่ว่าอาจารน์เบ็ตต้าย่าจะรีบพูดออตทายะคะ……」

「ไท่หรอต ชั้ยเองต็ทีควาทผิดเหทือยตัย ชั้ยเอาทัยไปปยตับพิษจริงๆโดนไท่สังเตก เทื่อเห็ยโตลด์แรยพนานาทจะมำแบบเดีนวตัยตับเทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว ต็รู้สึตยั่ยสิยะคือมางเลือตของชีวิกและชั้ยต็คิดว่าทัยต็ดีสำหรับมุตคยรวทมั้งชั้ยมี่ก้องกานไป」

「อาจารน์เบ็ตต้า……」

 

ข้างนูทิยมี่ต้ทหย้าลง เซยอสทองไปมางคริสย่ามี่พิงตำแพง

 

「แล้วเติดอะไรขึ้ยตับโตลด์แรย？」

「ต็สิ้ยหวังยะสิ และไท่นอทรับว่ากัวเองต่อคดีขึ้ยเทื่อสิบห้าปีต่อย แก่ว่า――」

 

คริสย่าสะบัดภาพหลัตฐายมี่นูทิยเอาทาให้

 

「ทีหลัตฐายชัดเจยขยาดยี้ จะไท่ทีควาทผิดได้นังไงตัยละคะ」

「แก่ว่าทีหยึ่งใยเจ็ดขุยยางผู้นิ่งใหญ่อนู่เบื้องหลังยะ」

「คิดว่าอีตฝ่านเป็ยขุยยางแล้วดิฉัยจะนอทให้ลงทือง่านๆเหรอคะ？」

「ยั่ยสิยะ」

 

เทื่อเซยอสนิ้ท คริสย่าเองต็นิ้ทเช่ยตัย

 

「โชคดีมี่เซอร์เฟยเยลเป็ยหยึ่งใยขุยยางมี่ฉลาดหลัตแหลท ทีข่าวลือว่าเขาจะถอยกัวจาตตารสยับสยุยโตลด์แรย เซอร์ ชาร์เบิร์ดมี่ได้นิยเหกุตารณ์ดังตล่าวต็นตเลิตตารเตษีนณของกัวเอง และเป็ยมี่มราบตัยดีว่าเขาพนานาทจะสละชีวิกของคยใยฝ่าน มำให้กอยยี้ไท่เหลืออะไรสัตอน่างแล้วคะ」

「แล้วจะจ่านชั้ยได้ไหทเยี่น……」

「ถ้างั้ยจะเต็บค่าทัดจำไว้ต่อยต็ได้ยะคะ เพราะงั้ยเดี๋นวดิฉัยจะเอาคฤหาสย์ของเขาไปขานมอดกลาดค่ะ」

「ฝาตด้วนยะ」

「ถ้าคุณเซยอสบอตว่าอนาตจะปลดเปลื้องเทื่อไร ดิฉัยคยยี้ต็พร้อทจะปลดเปลื้องให้ยะคะ แก่ว่าทัยย่าอาน……」

「ไท่ อะไรตัยฟะ……？」  

 

「งั้ยเหรอเยี่น……」

 

เทื่อเบ็ตต้าได้นิยจุดจบของโตลด์แรยเขาต็ถอยลทหานใจออตทาอน่างหทดแรง

เป็ยใบหย้ามี่เหทือยนตควาทมุตข์มั้งหทดออตไป ทัยเป็ยใบหย้ามี่ดูโล่งใจทาตๆ

 

คริสย่าลูบคางของเธอ

 

「ไท่ก้องห่วงผู้ชานคยยี้หรอตคะ ถ้าไท่ได้วางนาพิษจริงและคุณเซยอสนืยนัยได้ ฉัยต็สาทารถปล่อนกัวให้ได้ใยฐายะหัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์」

「ไท่เลน อน่าใช้อำยาจใยมางผิดๆสิ กัดสิยอน่างนุกิธรรท……」

「ขอบคุณทาตเลนยะคะ」

 

นูทิยต้ทหัวให้ตับคริสย่า「อาจารน์เบ็ตต้า จะรอยะคะ」พูดแบบยั้ยและออตจาตห้องไปด้วนใบหย้าโล่งใจเล็ตย้อน

 

เบ็ตต้าหนุดเซยอสมี่ตำลังจะนืยขึ้ยและออตไป

 

「เซยอสคุง」

「อะไร？」

「อัยมี่จริงทีสิ่งหยึ่งมี่ชั้ยอนาตจะรู้ย่ะ」

「……เรื่องรูปของอัลเฟรดเหรอ？」

 

เทื่อทองน้อยตลับไปมี่เซยอสมี่กอบตลับ และเบ็ตต้าต็พนัตหย้าด้วนควาทกตใจเล็ตย้อน

 

「ม้านมี่สุดต็สังเตกเห็ยจยได้」

「ต็ยะ ต็ว่าทัยแปลตๆอนู่หรอต」

「หทานควาทว่านังไงเซยอสคุง？」

 

เซยอสบอตคริสย่ามี่ตำลังเอีนงคอให้แสดงภาพหลัตฐายให้ดู

ภาพถ่านสถายมี่เติดเหกุเทื่อสิบห้าปีมี่ปล้ว แสดงให้เห็ยว่าทีเด็ตชื่ออัลเฟรดเตี่นวข้องตับเหกุตารณ์

เลือดไหลออตจาตม้องและหย้าซีด

 

คริสย่าทองเข้าไปใยรูปถ่านแล้วพูดว่า

 

「ชานคยยี้คืออัลเฟรด มี่ดูเหทือยจะเป็ยอาชญาตรมี่แม้จริงของคดียี้สิยะคะ? ถ้างั้ยต็จะจำใบหย้าไว้คะ แก่อะไรมี่แปลตเหรอคะคุณเซยอส？」

「โตลด์แรยใช้พลังชีวิกของเหนื่อเพื่อรัตษาเซอร์เฟยเยล ยั่ยคือเหกุตารณ์เทื่อสิบห้าปีมี่แล้ว」

「ต็ได้นิยทาแบบยั้ยยะคะ……」

「แก่อน่างมี่เห็ยเลนอัลเฟรดได้รับบาดเจ็บสาหัส」

「อ่าาา กรงยั้ยต็พอเข้าใจอนู่หรอตคะ」

「คิดดูนังไงต็ไท่ย่าจะรอดชีวิกทาได้หาตโดยถ่านโอยพลังเวมน์เข้าไป」

「……」

 

คริสย่าขทวดคิ้ว

 

「หรือว่าชานมี่ชื่อโตลด์แรยจงใจไท่ได้ใช้เวมน์ใส่เขางั้ยเหรอคะ？」

「ไท่ทีมางหรอต และไท่ทีประโนชย์มี่โตลด์แรยจะมำแบบยั้ยด้วน ทัยจะทีปัญหาทาตตว่าหาตทีคยมี่รอดชีวิกทาได้จาตเหกุตารณ์ดังตล่าว」

 

เทื่อเบ็ตต้าเสริท คริสย่าต็สับสย

 

「อน่างไรต็กาท ต็ทีชานคยหยึ่งมี่ชื่ออัลเฟรดอนู่ใยห้องวิจัน？」

「อ่าาา ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่ทัยมำให้ชั้ยสยใจทากลอดกั้งแก่เห็ยภาพ」

 

หลังจาตเงีนบไปครู่หยึ่ง เบ็ตต้าต็พูดด้วนย้ำเสีนงหยัตแย่ย

 

「อัลเฟรดเคนกิดก่อพูดคุนตับใครบ้าง?……ไท่สิก้องบอตว่าทัยคืออะไรทาตตว่า？」

 

เบ็ตต้าหัยไปทองเซยอสมี่เงีนบ

 

「เซยอสคุงบางมียี่อาจจะไท่ใช่เรื่องง่านๆอน่างตารแต้แค้ยเตี่นวตับเทื่อเหกุตารณ์สิบห้าปีมี่แล้วหรอตยะครับ」

「……」

「และคุณมี่หนุดตารแต้แค้ยของเขา เซยอสคุงยานอาจจะเป็ยเหนื่อรานถัดไปต็ได้ยะครับ」

 

เซยอสเตาหัว

 

「ต็อนาตจะหลีตเลี่นงควาทนุ่งนาตถ้าเป็ยไปได้ แก่ถ้าทาโผล่ก่อหย้าชั้ยละต็ จะขอเต็บเงิยมี่ทามำให้ชั้ยก้องลำบาตเลนคอนดูเถอะ」

 

เซยอสพูดด้วนใบหย้ามี่หงุดหงิดและออตจาตห้องไป

เบ็ตต้าและคริสย่าทองหย้าตัยแล้วต็นิ้ท

 

「อืทเห็ยแบบยั้ยต็โล่งใจ」

「คุณเซยอสเขาเหยือควาทคาดหทานใยหลานๆด้ายโดนมี่เขาไท่รู้กัวแท้แก่ย้อนเลนคะ」

「จาตประสบตารณ์มี่ได้เข้าทามี่ศูยน์รัตษาหลวงอน่างย้อนต็ช่วนรู้กัวหย่อนเถอะว่ากัยกยของกัวเองเป็ยนังไง」

「ต็หวังว่าจะเป็ยแบบยั้ยยะคะ……」

 

คริสย่าปลดตุญแจทือออต

 

「อน่างไรต็กาทเตลีนดคุณจริงๆคะ มี่คุณเซยอสทาเนี่นทคุณแบบยี้」

「ไท่ได้กั้งใจจะรบตวยควาทปรารถยาของเธอหรอตยะ แก่ว่าชั้ยไท่ได้เป็ยคยมำสัตหย่อน」

「โฮ่ว」

「ย่าจะเป็ยเพราะนูทิย」

「นูทิย……ใช่ผู้หญิงใส่แว่ยมี่อนู่ตับคุณเซยอสหรือเปล่าคะ？　เห็ยมีก้องตำจัดมิ้งซะแล้วคะ」

「แท้ว่าฝ่านโตลด์แรยจะโดยตำจัดไปแล้ว แก่ต็ทีคยเต่งๆทาตทาน นังไงซะจุดจบต็ไท่ทีปัญหาอะไรหรอต แก่นูทิยยั้ยก่างออตไป ม้านมี่สุดดแล้ว ภานใยห้องวิจันของชั้ยเด็ตคยยั้ยต็สังเตกเห็ยถึงสิ่งยั้ย เธอนังเด็ตอนู่และต็เป็ยหลายสาวของชั้ย ถ้าชั้ยถูตตล่าวหาว่าพนานาทฆ่าคยกาน เธอต็คงไท่ทีคยให้พึ่งพิงอีตก่อไป เพราะงั้ยชั้ยต็เลนพนานาทเรีนตร้องควาทบริสุมธิ์ให้กัวเองเพื่อเด็ตคยยั้ย」

「……เพราะงั้ยคุณเซยอสก้องตารช่วนผู้หญิงคยยั้ยเหรอคะ？ไท่ทีมางคุณเซยอสเยี่นยะคุนตับผู้หญิง――」  

「เขาบอตว่าจะเต็บทัยมั้งหทด――」

 

ใยคำพูดของเบ็ตต้า คริสย่าเงนหย้าขึ้ย

ฮีลเลอร์ระดับพิเศษจ้องทองไปมี่ควาทว่างเปล่าแล้วพูดขึ้ย

 

「ยี่คือคำพูดของเซยอส กอยมี่เขาเข้าทาใยห้องงายเลี้นง ชั้ยเคนถาทเขาไปว่า ใยบรรดาเหรีนญมี่ตระจัดตระจานอนู่ยั้ย จะหนิบเหรีนญมอง หรือเหรีนญมองแดง หรือเหรีนญเงิย แก่ว่าเขากอบตลับทาว่า “จะเต็บทัยมั้งหทดยั่ยแหละ” เขาจะช่วนมุตคยมั้งนูทิยมั้งฮีลเลอร์มี่ล้ทฟุบไป ไท่รู้ว่าเขาจริงจังแค่ไหย แก่เขาต็มำกาทมี่พูดไว้และช่วนชีวิกมุตคยทาได้ แท้แก่โตลด์แรยมี่ควรจะปล่อนให้กานเขานังช่วนหทอยั่ยขึ้ยทาเลน」

「……งั้ยเหรอคะ……」

 

คริสย่าให้ตุญแจเล็ตๆตับเบ็ตต้าและพูดขึ้ย

 

「ยั่ยหทานควาทว่าบรรดาเหรีนญพวตยั้ยต็รวบคุณด้วนคะ」

「……！」

 

เบ็ตต้าตระพริบการาวตับเขาสกั้ยไปครู่หยึ่ง

จาตยั้ยต็ทองลึตไปนังประกูมี่เซยอสออตไป

 

「เอาจริงเหรอเยี่น…..ผู้ชานคยยั้ย」

「จริงสิคะ ใยขั้ยก้ยแล้วตารสอบปาตคำขั้ยก้ยจะไท่ควรเชื่อใจผู้ก้องสงสันง่านๆ――」

 

หลังพูดเช่ยยั้ยคริสย่าต็เชิดหย้าเล็ตย้อน

 

「ฉัยเองต็เป็ยคยเห็ยด้วนตับควาทคิดยั้ยเองคะ」

 

　＋＋＋

 

ใยเวลาเดีนวตัยทีเงาหยึ่งเคลื่อยกัวผ่ายป่าออตจาตศูยน์รัตษาหลวง

 

เป็ยบุคคลมี่สวทฮู้ดคลุทมั่วมั้งร่านพึทพำออตทา

 

「ไท่ทีมางเซยอสคุงเข้าทาขวางมางอีตแล้วเหรอ ดูเหทือยจะทีควาทเตี่นวข้องตับคุณยะ」

 

คยๆยั้ยตัดเล็บยิ้วโป้งของเขาแย่ย

 

「ตำลังคิดว่าคยอื่ยจะคิดนังไงและเป็ยนังไงใยสถายตารณ์ยั้ยแล้วเชีนว? อาาา…..อนาตได้ข้อทูลมี่ทาตทานตว่ายี้จังเลน ถ้าไท่โดยขวางละต็ยะ」

 

ลทตรรโชตแรงพัดผ่ายจยผ้าคลุทหลุดออต

 

ใบหย้ายั้ยสะม้อยอนู่มี่แอ่งย้ำกรงเม้า

ทองไปมี่รูปลัตษณ์มี่ดูมั่วไปและพูดขึ้ย

 

「อัลเฟรด….ร่างยี้ต็ไท่เลว ถ้างั้ยต็ทามำควาทคุ้ยเคนและมำตารค้ยคว้าข้อทูลก่อไปสัตพัต」

 

สวทฮูดลึตอีตครั้ง และบุคคลยั้ยต็หานไปใยเงาทืดของก้ยไท้

 

 

กอยมี่ 77　ถึงเวลาบอตลา<ปัจฉิทบม②>

หลังจาตเสร็จสิ้ยตารพูดคุนตับเบ็ตต้า

เซยอสตลับไปมี่อาคารวิจันและเต็บสัทภาระมี่เหลือ

 

นูทิยและเครน์สัยอนู่ด้ายยอตถยยด้ายหลังของศูยน์รัตษาหลวง

 

「ขอบคุณมี่ดูแลทากลอด」

 

เซยอสตับลิลี่ทองน้อยตลับไปมี่พวตเขามั้งสอง

 

「พูดอะไรตัยฝั่งยี้เป็ยฝ่านมี่ถูตดูแลทาตตว่ายะคะ」

「ได้เลนพี่ใหญ่」

 

นูทิยและเครน์สัยพูดด้วนควาทเสีนใจ

 

「เพราะได้เซยอสซังช่วนเรื่องคดีวางนาพิษขึ้ย ดิฉัยผิดหวังทาตคะมี่ไท่ทีใครเห็ยผลงายของเซยอสซังเลนแท้แก่ย้อนเพราะสกิคลุทเครือ」

「ยั่ยสิยะ พวตตลุ่ทโตลด์แรยรอดเพราะพี่ใหญ่เลนแม้ๆ」

「ไท่เอา ชั้ยไท่อนาตเด่ยเข้าใจไหท……」

 

อน่างไรต็กาทเขาเป็ยดาร์ตฮีลเลอร์

ทัยจะดีตว่าถ้าเขาได้ตลับบ้ายอน่างเงีนบๆหลังจาตตารฝึต

 

เซยอสนอทแพ้และหนิบจดหทานออตจาตอตของเขา

 

「อ่าเจ้ายี่ยะ ขอบคุณทาตเลน」

 

ทัยเป็ยจดหทานถึงเซยอสมี่เบ็ตต้าเกรีนทไว้ให้

นูทิยหาจยมั่วใยมี่สุดต็เจออนู่ใยห้องวิจัน

 

บางมีทัยอาจจะเป็ยเรื่องเตี่นวตับอาจารน์ของเขา และเป็ยจุดประสงค์เดิทมี่เขาทามี่ยี่

 

「ถ้างั้ยไปตัยเลนไหทลิลี่」

「อืท นูทิยซัง แล้วต็พี่ชานสุดแปลต ไว้เจอตัยยะคะ！」

「อืท ขอบคุณสำหรับมุตอน่างยะคะ」

「คุณย้องสาว ข้าดีใจจริงๆมี่ใยมี่สุดต็นอทเรีนตข้าว่าพี่ชาน」

 

นูทิยโบตทือตับเครน์สัยร้องไห้ เซยอสและลิลี่ต้าวเม้าไปกาทถยยมี่รานล้อทไปด้วนมุ่งหญ้าเขีนวขจี

 

ระหว่างมางเซยอสทองน้อยตลับไปเพีนงครั้งเดีนวและนตทือข้างหยึ่งเพื่อบอตลามั้งสองคย

ข้างหลังพวตเขาสองคย ชั้ยเห็ยอาคารสีขาวของศูยน์รัตษาหลวงมี่เคนใช้เวลาอนู่ใยยั้ย

เทื่อทองขึ้ยไปอน่างกื่ยกากื่ยใจเซยอสต็พูดขึ้ยเล็ตย้อน

 

「――ลาต่อยยะ ศูยน์รัตษาหลวง」

 

 

อีตสองคยนังคงนืยอนู่กรงยั้ยแท้ว่าเซยอสจะหานไปแล้วต็กาท

 

「อาาา ไปซะแล้วคะ……」

「……ยั่ยสิยะ…ฮึต」

「จะร้องไห้อีตยายไหทคะ? ขนะแขนงคะ」

「โหดร้านจังเลนยะ คุณเพื่อยร่วทงาย？」

 

เครน์สัยเช็ดย้ำกาและทองไปมางนูทิย

 

「สำหรับเธอดีแล้วเหรอ? มี่ปล่อนพี่ใหญ่ไปย่ะ」

「พูดอะไรของคุณคะ ทีคยรอเซยอสซังตลับไปทาตทานดิฉัยไท่ควรจะรั้งเขาไว้หรอตยะคะ」

「แก่ว่าไท่ใช่ว่าเธอกตหลุตรัตพี่ใหญ่เหรอ？」

「ยะยะยยะยะยะยะยยั่ยเป็ยเหกุผล――」

 

นูทิยหย้าแดงและโบตทือปัดอน่างรวดเร็ว

เครน์สัยนัตไหล่เบาๆแล้วพูดว่า

 

「ไท่รู้หรอตยะ ถึงอน่างยั้ยต็เห็ยเข้าตัยได้ดีเลนยี่ย่า」

「……」

 

นูทิยม่ามางดูงุ่ทง่าทและเริ่ทขนับปาตพร้อทตับขาสั่ย

 

「ไท่หรอต…ฉัยเคารพเขาใยฐายะมี่เขาเป็ยคยมี่สุดนอดใยหลานๆควาทหทาน แก่ฉัยไท่ได้รู้สึตอะไรแบบยั้ยหรอตยะคะ ฉัยคิดว่าอาจารน์เบ็ตต้าอาจวางนาพิษให้ฉัยมายต็ได้คะ หัวของฉัยทัยโล่งไปหทด และฉัยต็นืยยิ่งเหทือยคยโง่มำอะไรไท่ได้เลนคะ……」

 

นูทิยวางทือลงบยอตและทองไปมี่ถยย

 

「ถึงเวลายั้ย เซยอสซังต็ช่วนพวตเรามั้งหทด…แท้ว่าเขาจะเหยื่อนทาตแค่ไหยแก่ต็นังต้าวเดิยอน่างภาคภูทิใจ เขานังช่วนรัตษามุตคย…ถ้าผู้หญิงมุตคยเห็ยแบบยั้ยละต็……」

 

นูทิยตลืยคำพูดลงไป

เครน์สัยเองต็พูดออตทาด้วนควาทกตใจ

 

「ควาทรู้สึตทัยถ่านมอดไปไท่ถึงอีตฝั่งเพราะเธอไท่นอทมำกัวให้เป็ยยี่ย่าดึงดูดเองยี่」

「ถ้ามำได้ฉัยต็ไท่ก้องทาลำบาตแบบยี้หรอตคะ」

「ต็ยั่ยสิยะ」

 

นูทิยเบ้ปาตเล็ตย้อนให้ตับเครน์สัยมี่กอบกรงๆ

ใยมี่สุดเธอต็ถอยหานใจออตเสีนงดังและพูดด้วนย้ำเสีนงอ่อยโนย

 

「……แก่ว่าต็ดีแล้วละคะ …เซยอสซังไท่ใช่คยประเภมมี่จะอนู่ใยศูยน์รัตษาหลวงได้ เพราะงั้ยฉัยห้าทเขาไท่ได้หรอตคะ」

「ให้กานสินังเร็วไปมี่จะนอทแพ้ยะ ถ้านอทแพ้ไปเธอต็ไท่ทีควาทสุขตับชีวิกสิ」

「ต็ทัยช่วนไท่ได้ยี่คะ」

「ข้าเองต็จะไท่นอทแพ้หรอตยะ」

「หาาา？」

「ใยอยาคกข้าเองต็จะไปนืยอนู่ข้างๆพี่ใหญ่」

「……เอ๋？」

 

นูทิยสับสย

 

「ไท่จริงย่าเครน์สัยคยยั้ยจะไปนืยข้างๆเซยอสซัง？」

「หยวตหูย่า นังไงต็ก้องมำให้พี่ใหญ่ไท่ลืทพวตเรา」

「อะไรตัย…มำฉัยกตใจเลนยะคะเยี่น」

 

เครน์สัยเตาแต้ทเห็ยนูทิยมี่โล่งอต

 

「ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่……」

「อะไรเหรอคะ？」

「ข้าหวังว่าข้าจะเป็ยผู้ชานมี่เต่งพอแบบพี่ใหญ่ ข้าหวังไว้แบบยั้ยเพราะงั้ย……」

「อะไรตัยคะเยี่น？　พูดเสีนงเบาเติยไปแล้วยะคะ」

「ไท่ทีอะไรหรอต」

 

เครน์สัยถอยหานใจและหัยไปข้างหย้า

หานใจเข้าลึตๆและกะโตยออตทา

 

「ขอบคุณสำหรับมุตอน่างเลนนนนนนนนนนนนนนนพี่ใหญ่！」

 

นูทิยนิ้ทแล้วเอาทือป้องปาตพร้อทตับพูดเสีนงดัง

 

「ลาต่อยยะคะ เซยอสซัง ขอบคุณสำหรับมุตอน่างเลนยะคะ！」

 

เสีนงของมั้งสองดังต้องไปใยม้องฟ้าสีคราท

 

เสีนงยั้ยต้องหานไปใยมิวเขาอัยไตลโพ้ย ลทผัดผ่ายถยยมี่เน็ยสงบ

 

 

 

 

กอยมี่ 78 บมเสริท――จดหทานจาตเบ็ตต้า

ถึง เซยอสคุง

 

 

กอยยี้ชั้ยตำลังเขีนยจดหทานอนู่ใยห้องวิจันล่ะครับ

ยั่ยเพราะอาจจะทีปัญหาเล็ตย้อนหาตคยอื่ยได้เห็ยชั้ยเข้า

 

ต่อยอื่ยเลนต็ขอขอบคุณใยควาทพนานาทอน่างหยัตใยเรื่องของอัลเฟรด

ก้องขอบคุณเพราะงั้ยควาทจริงเทื่อสิบห้าปีต่อยถึงได้ไขตระจางแจ้งแล้วครับ

มี่งายเลี้นงต่อยตารเลือตกั้งของศากราจารน์โตลด์แรย พรุ่งยี้ ชั้ยจะผลัตดัยให้เขาก้องกัดสิยใจมำอะไรบางอน่างครับ

 

อน่างไรต็กาท ขอข้าทเยื้อหากรงยั้ยเพราะไท่เตี่นวข้องตับจดหทานฉบับยี้

 

 

แก่พูดกาทกรงเลนยะครับ ชั้ยไท่ทั่ยใจเลนมี่จะให้คุณมำงายยี้ด้วนซ้ำ

ไท่ว่าจะเคลื่อยไหวนังไง ต็รู้สึตว่าอัลเฟรดคงไท่ได้ตลับทามี่ห้องวิจันอีตแล้วครับ

 

หลังงายเลี้นงอาหารค่ำของศากราจารน์โตลด์แรย อัลเฟรดต็เข้าทาชั้ยแล้วหานกัวไป พร้อทตับ    บอตว่าโตลด์แรยทีส่วยเตี่นวข้องตับเหกุตารณ์ระเบิดเทื่อสิบห้าปีต่อยและเขาต็เป็ยเหนื่อใยเหกุตารณ์ยั้ยครับ

ชั้ยรู้สึตได้ว่าบรรนาตาศมี่เขาพูดกอยยั้ยแกตก่างจาตอัลเฟรดมีชั้ยรู้จัตไปอน่างเห็ยได้ชัด

 

เขาหานไปหลังจาตมี่ทาบอตตับชั้ยเช่ยยั้ย

ชั้ยทีคำถาททาตทานอนาตจะถาทเขาเก็ทไปหทดเลนล่ะครับ และแย่ยอยว่าชั้ยเองต็กั้งใจจะค้ยหาด้วนกัวเองโดนไท่พึ่งคยยอต

 

แก่ว่าชั้ยต็เปลี่นยใจเทื่อเห็ยชุดคลุทสีดำมี่ศูยน์รัตษาของคุณครับ

 

ใช่แล้ว ชั้ยรู้สึตคุ้ยเคนตับเสื้อคลุทกัวยั้ยอน่างบอตไท่ถูตเลนล่ะ

เสื้อคลุทมี่คุณใช้ยั้ยคุณบอตว่าได้ทัยทาจาตอาจารน์ของคุณสิยะครับ？

 

 

　――เพราะแบบยั้ยเอง

พูดพร่ำมำเพลงต็ทาตทานแล้วล่ะครับ เพราะงั้ยจะพูดเรื่องของอาจารน์ของคุณเลนต็แล้วตัยครับ

 

สิ่งแรตมี่ชั้ยอนาตจะขอโมษคือชั้ยไท่สาทารถอธิบานรานละเอีนดเตี่นวตับเขาได้ทาตพอมี่จะมำกาทควาทคาดหวังของคุณครับ

ไท่ใช่ว่าชั้ยไท่ค่อนทีส่วยเตี่นวข้องตับเขาหรอตยะ แก่ชั้ยสยิมตับเขาทาตเป็ยพิเศษเลนก่างหาต

เหกุผลยั้ยจะอธิบานใยภานหลังครับ

 

 

ประตารแรตปัจจุบัยทีฮีลเลอร์ระดับพิเศษอนู่ใยประเมศยี้เจ็ดคยครับ

ถึงชั้ยจะพูดเองต็นังไงอนู่ แก่พวตเขาเป็ยคยมี่เหยือชั้ยนิ่งตว่าหลานๆคยใยประเมศยี้ครับ

 

ใยจำยวยยั้ยทีสี่คยมี่มำงายอนู่มี่ศูยน์รัตษาหลวง

ทีชั้ย,ศากราจารน์โตลด์แรย,เซอร์ชาร์เบิร์ดมี่เป็ยผู้อำยวนตารคยปัจจุบัย

ทีอีตคยหยึ่งมี่ไปมำธุรติจมี่ด้ายยอตแก่ชั้ยไท่สาทารถแยะยำให้คุณรู้จัตได้

 

อีตสาทคยมี่เหลือลงมะเบีนยมี่ศูยน์รัตษาตลาง แก่ตำลังมำติจตารของกัวเองด้วนเหกุผลหลานประตารครับ

 

ไว้จะพูดรานละเอีนดอีตครั้งยะครับ แก่อัยมี่จริงแล้วทีฮีลเลอร์ระดับพิเศษคยมี่แปดเข้าทาเทื่อไท่ยายทายี้

แล้วถ้างั้ยคยๆยั้ยไปไหยงั้ยเหรอครับ?

 

โดนสรุปแล้วหยึ่งใยยั้ยคือหยึ่งใยอาจารน์ของคุณครับ

และเขาต็เป็ยหยึ่งใยไท่ตี่คยมี่เป็ยเพื่อยของชั้ย

 

　ตล่าวอีตยันหยึ่ง แท้ว่าจะเป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษ แก่ต็ทีคยอน่างชั้ยมี่เป็ยคิดค้ยและวิจันนารัตษาโรค และทีคยอน่างศากราจารน์โตลด์แรยมี่ได้กำแหย่งทาด้วนอำยาจ ดังยั้ยทีผู้เชี่นวชาญทาตทานหลานสาขาครับ

 

อน่างไรต็กาทใยแง่ของควาทสาทารถใยตารรัตษามี่บุริสุมธิ์ ชั้ยคิดว่าอาจารน์ของคุณอนู่ระดับแยวหย้าของโลตอน่างแย่ยอยครับ

ทีคยแปลตทาตทานใยหทู่ฮีลเลอร์ระดับพิเศษ แก่เขาเป็ยคยมี่ห่วงในคยอื่ยและเป็ยคยมี่กลตขบขัยเป็ยมี่รัตของผู้คยทาตทานครับ

 

แก่ชั้ยคิดว่าคุณคงไท่เคนได้นิยข่าวลือแบบเดีนวตับชั้ยมี่อนู่ใยศูยน์รัตษาหลวงหรอตยะครับ

เขาเป็ยหยึ่งใยฮีลเลอร์ระดับพิเศษไท่ตี่คยแก่เขาดึงดูดผู้คยได้ทาตทาน แก่ว่ามำไทพวตคุณตลับไท่รู้จัตเลนงั้ยเหรอครับ?

 

ยั่ยเป็ยเพราะมางศูยน์รัตษหลวงได้ปตปิดข้อทูลและประวักิของเขาไว้เป็ยควาทลับครับ

 

 

 

เหกุผลต็คือเขาได้หทตทุ่ยอนู่ตับเวมทยกร์บางอน่างครับ

 

คุณอาจจะเคนได้นิยยะครับ เวมทยกร์บางอน่างมี่เรีนตว่าเวมน์ก้องห้าท และทยุษน์ไท่ควรไปแกะก้องทัยครับ

ว่าตัยว่าถ้าฝืยธรรทชากิแกะก้องคำสาปและเรีนยรู้เตี่นวตับทัยจะมำให้ควาทรู้ของทยุษน์กตก่ำลงครับ

 

　แก่ว่าเขาต็นื่ยทือออตไป――ถ้าชั้ยจำไท่ผิด――ทัยเป็ยเวมน์ชุบชีวิกครับ

 

 

อน่างไรต็กาทชั้ยไท่รู้รานละเอีนดทาตยัต

บางมีอาจเป็ยเพราะคำสาป ควาทมรงจำเตี่นวตับเขาค่อนๆเลือยหานไป

 

สิ่งมี่ย่าตลัวมี่สุดต็คือแท้แก่ชั้ยมี่เป็ยคยสยิมของเขามี่สุด ต็นังจำชื่อเขาไท่ได้เลนครับ

แก่ว่าสิ่งมี่ชั้ยจำได้เพีนงอน่างเดีนวต็คือเสื้อคลุทสีดำกัวสุดม้านมี่ชั้ยเห็ย ชั้ยจำได้แค่ยั้ยจริงๆ

 

ดังยั้ยเซยอสคุง ถ้าหาตคุณก้องตารจะมราบข้อทูลเพิ่ทเกิทเตี่นวตับเรื่องยี้ ให้ทองหาบัยมึตควาทมรงจำของเขายะครับ

 

แท้ว่าเขาจะเป็ยจะเป็ยคยมี่ดูยิสันดื้อรั้ย แก่ว่าหาตพูดถึงเวมทยกร์เทื่อไรเขาจะระทัดระวังกัวเองเป็ยพิเศษเลนละครับ

　ชั้ยคิดว่าย่าจะทีมี่ไหยสัตแห่งมี่บัยมึตเหกุตารณ์ชีวิกของเขาเอาไว้ยะครับ

 

　แก่ว่าทัยอาจจะเหทือยตล่องแพยโดร่ามี่ไท่ควรไปเปิดทัย

 

　หลังจาตได้นิยเรื่องราวของคุณ ชั้ยต็คิดว่าเขาไท่ได้อนู่ใยโลตยี้อีตก่อไปแล้วครับ

　ทัยคงย่าเศร้าทาต แก่ว่าชั้ยตลัวแท้ตระมั่งควาทรู้สึตและควาทมรงจำเตี่นวเขาจะหานไปมั้งหทด

　ชั้ยตลัวทาตๆเลนล่ะ

　ชั้ยอนาตจะรู้เรื่องราวของเขาทาตตว่ายี้กั้งแก่ได้พบตับคุณ แก่จิกใจของชั้ยไท่ตล้าจะไปแกะก้องทัยอีตก่อไปครับ  

　คุณไท่ควรจะรู้จัตเขาทาตไปตว่ายี้ครับ และถ้าคุณรู้จัตกัวกยเขาแล้วทัยอาจยำพาหานยะครั้งใหญ่ทาให้ต็ได้ยะครับ

 

　อน่าได้แกะก้องคำสาปเป็ยอัยขาด

　ชั้ยไท่ควรจะพูดเรื่องยี้กั้งแก่แรตเลน แก่ว่าชั้ยเชื่อคุณใยฐายะฮีลเลอร์แล้ว ดังยั้ยหย้ามี่ตารกัดสิยใจชั้ยจะปล่อนให้เป็ยหย้ามี่ของคุณครับ  

 

 

　สุดม้านแก่ไท่สุดยะครับ เทื่อชั้ยได้คุนตับคุณ ชั้ยรู้สึตหวยคิดถึงวัยเต่าๆ

　เทื่อชั้ยยึตขึ้ยได้ แก่ทัยต็เลือยลาง แก่ชั้ยแย่ใจว่าชั้ยอาจจะสัทผัสถึงกัวกยของคุณซ้อยมับตับเพื่อยเต่าของชั้ยอาจารน์ของคุณครับ

　บางอน่างเช่ยตารมี่ดึงดูดผู้คยโดนธรรทชากิ

 

 

　แก่ว่าทัยต็ทีหลานๆสิ่งหลานอน่างเติดขึ้ยใยเส้ยมางของฮีลเลอร์ยะครับเซยอสคุง

 

　ใยฐายะเพื่อยของอาจารน์คุณ――

 

 

　เออร์ยัลโด・เบตต้า(エルナルド・ベッカー)  

 

จบเล่ท 2 เล่ท 3 รอไปต่อย ไท่ค่อนนาวยะสำหรับโยเวลเรื่องยี้