บุปผาเร้นลับ

บุปผาเร้นลับ ความเงียบสงบยามค่ำคืนจางหายเมื่อแสงแรกแห่งหินกรสาดส่องผืนแผ่นดินเหล่าสรรพสัตว์เคลื่อนไหวเฉกเช่นเดียวกับเหล่าผู้คนที่เคลื่อนกายไปตามกลไก แต่ดั้งเดิมจากถนนยามค่ำที่เงียบสงัดราวกับป่าลึกก็เริ่มคึกคักดังโหวกเหวกด้วยเสียงสนทนาไม่เว้นแม้แต่สถานที่ของผู้สูงศักดิ์ แต่ไม่ใช่กับตำหนักเต้าเต่อสถานที่ประทับของมารดาแห่งแผ่นดินของต้าเจิ้งที่ใคร ๆ ต่างก็เรียกขานว่าหวงโฮ้วตัวตำหนักทรุดโทรมและเงียบเหงาผู้คนด้านในต่างสงบนิ่งในอิริยาบถที่แตกต่างโดยมีสตรีในชุดสีเหลืองอ่อนนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องโถงเครื่องหน้าของสตรีผู้นี้งามพริ้มเพราราวกับธิดาสวรรค์ แต่ยามนี้กลับนิ่งไร้อารมณ์ส่งผลให้ความงามหายไปเสียหลายส่วน