เทพศึกมังกรหวนคืน

เมืองเจียงเฉิง

สนามบินเทียนอวี๋

“นายพล เบื้องบนสั่งมาแม้จะถอนตัวแต่ต้องไม่ละทิ้งหน้าที่”

ฉีหยุนผู้ที่เป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ภายใต้กำมือของฉินเฟิน เมื่อเทียบกับฉินเฟิงแล้วเขาดูแข็งแกร่งกว่าหลายระดับ เขาก้าวเดินมายืนข้างๆฉินเฟิงก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้น

“อืม เข้าใจแล้ว”

ฉินเฟิงพยักหน้า เขารู้ว่านี่เป็นการตัดสินใจของท่านหลี่ที่มีต่อตัวเอง เขาปกครองเขตทหารในเมืองอีสเตอร์แลนด์มาเจ็ดปีเต็มๆ ในวันนี้โลกสงบสุข ศัตรูต่างถิ่นสลายเขาก็ควรที่จะกลับเมืองเจียงเฉิงแล้ว

อีกอย่าง ยังมีอิ่นซินอยู่

และยังมีสารที่ส่งกลับมาเมื่อวาน เธอมีลูกสาวหนึ่งคน

“อิ่นซิน เธอสบายดีไหม?”

ฉินเฟิงหยิบรูปออกมาใบนึง สภาพจิตใจสับสนมาก บนรูปมีคนๆนึงที่สวมเครื่องแบบOL เป็นผู้หญิงที่มีลักษณะเย็นชาด้านหลังมีข้อความนึง

ประธานบริษัทซานหยวนกรุ๊ปแห่งเมืองเจียงเฉิง

เจ็ดปีก่อน เมืองเจียงเฉิงได้สร้างเรื่องตลกไว้อย่างมาก ประธานหญิงแสนมาดเท่อย่างอิ่นซินถูกคู่แข่งลอบกัดและยังขึ้นเตียงกับขอทานอีก

ทันใดนั้น มีปัญหาจนเมืองเจียงเฉิงพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน มีคนมาถามอิ่นซินทุกวัน

ขอทานคนนั้นก็คือฉินเฟิง

ต่อมา เพราะเรื่องนี้หุ้นของบริษัทซานหยวนกรุ๊ปตกไปหนึ่งหมื่นล้านหยวน เพื่อไม่ก่อให้เกิดคำนินทาอีก ตระกูลอิ่นจึงฝืนใจยอมรับเรื่องนี้และให้ฉินเฟิงเป็นลูกเขยของตระกูลอิ่นแต่ฉินเฟิงรู้สึกตัวเองนั้นไม่เหมาะกับอิ่นซิน

วันที่สองก็ได้เข้าไปเป็นทหาร

เจ็ดปี เจ็ดปีเต็มๆ ภารกิจอะไรที่มันอันตรายเขาก็จะปฏิบัติภารกิจนั้นจนได้รับฉายาในค่ายทหารว่า ‘ไอ้บ้าที่ไม่รักชีวิต’ สุดท้ายจากทหารยศน้อย กลายเป็นเทพแห่งเจ้าอีสเตอร์แลนด์ มีวีรบุรุษในกำมือนับแสนนายเป็นนายพลที่ไม่มีใครเทียบได้ ทำสงครามครั้งเดียวทำลายกองทัพสามแสนนายจากประเทศศัตรู

เพียงเพราะว่า อิ่นซินยังเป็นคนที่เขาห่วงเสมอมา

“ขอโทษ”

ฉินเฟิงรู้ตัวเองรู้สึกผิดต่ออิ่นซิน ไม่เพียงแต่แค่คืนนั้นแต่เพราะตัวเองไม่ได้จากไปในปีนั้น

“คุณผู้ชาย คุณสังเกตไหมว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นคล้ายคลึงกับคุณมาก”

จู่ๆ ฉีหยุนชี้ไปทางนั้น

ฉินเฟิงก็ได้มองไป เห็นเพียงเด็กผู้หญิงที่กำลังวิ่งมาทางเขาและด้านหลังยังมีผู้ชายสองคนที่สวมชุดสูทวิ่งตามมา

“ไอ้เด็กบ้า วิ่งทำไมหยุดเดี๋ยวนี้”

“รอเราจับแกได้ก่อน จะตีแกให้ตายแน่นอน!”

สีหน้าชายหนุ่มทั้งสองเต็มไปด้วยความดุ อีกอย่างทั้งสองก็ดูโตแล้วต้องวิ่งเร็วกว่าเด็กอยู่แล้ว ไม่นานก็จะตามทันแล้วห่างเพียงแค่เอื้อมมือ

ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นยิ้ม และยื่นมือออกไปเตรียมที่จะจับเด็กนั่น

แต่ถูกฉีหยุนจับตัวได้ในมือเดียว “ชายสองคนรังแกเด็กผู้หญิงคนเดียวหมายความว่าไง แน่จริงก็มาดวนกับฉันว่าไง?”

“คุณเหรอ? เหอะ”

ชายหนุ่มสองคนมองฉีหยุนอย่างละเอียดถี่ถ้วน แว็บแรกดูเหมือนคนธรรมดา ทันใดนั้นก็แพร่สายตาที่ดูถูกออกมา “คุณเนี่ยนะ? อยากเป็นวีรบุรุษ?”

“เด็กน้อย ตอนไปโรงพยาบาลก็จงจำไว้ว่าฉันเป็นคนต่อยแกเอง”

ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นเหวี่ยงหมัดไปที่หัวของฉีหยุน แต่ว่าฉีหยุนแค่ขยับหัวเบาๆ ก็หลบหมัดนั้นได้ สุดท้ายพูดดูถูกเบาๆ “ มีความสามารถแค่นี้เองเหรอ? งั้นขอโทษนะตอนไปโรงพยาบาลจงจำไว้ว่าฉันชื่อฉีหยุน”

จากนั้นก็เหวี่ยงหมัดออกไป

ต่อยโดนคางของคนนั้น

จากนั้นก็ทุ่มตัวชายหนุ่มอีกคนก็ล้มลงกับพื้น ทั้งสองก็ได้หมดสติไป

“เด็กน้อย อย่ากลัว”

ตอนนี้เด็กคนนั้นได้วิ่งไปอยู่ตรงหน้าฉินเฟิงและหลบอยู่ด้านหลังของฉินเฟิง ฉินเฟิงลูบหัวของเธอเพื่อปลอบเธอ

ฉินเฟิงมองเด็กผู้หญิงอย่างละเอียดถี่ถ้วน อายุราวๆประมาณหกเจ็ดขวบ

ผมสั้นเท่าติ่งหู สะอาดเสื้อผ้าเก่าแต่ซักจนสะอาดสะอ้านจนเป็นสีขาว อย่างไรก็ตามนี่ไม่สามารถซ่อนความน่ารักของเด็กหญิงได้

แต่ทว่าฉินเฟิงสังเกตเห็นว่าเด็กคนนี้เหมือนเขามาก

“คุณเป็นพ่อของหนูหรือเปล่า?”

เด็กน้อยก็มองไปที่ฉินเฟิง จู่ๆก็กอดขาของฉินเฟิงและร้องไห้ออกมา “กั่วกั่วเป็นคนที่มีพ่อแล้ว กั่วกั่วไม่ต้องยอมรับคนนิสัยไม่ดีคนนั้นเป็นพ่อแล้วฮือๆๆ…..”

ร้องไห้จนทำให้คนอื่นใจสลาย

และในขณะเดียวกันก็มีผู้หญิงคนนึงใส่รองเท้าส้นสูง รีบมาสถานที่แห่งนี้ “ฉินกั่วกั่ว”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เด็กน้อยรีบกลั้นน้ำตาหันหน้ามาทางผู้หญิงคนนั้นรีบกระโจนเข้าใส่ตัวผู้หญิงคนนั้น “แม่ แม่ รีบดูนี่สิ หนูหาพ่อเจอแล้ว หนูหาพ่อเจอแล้วจริงๆไม่ต้องยอมรับคนนิสัยไม่ดีคนนั้นเป็นพ่อแล้ว”

“แซ่ฉิน! อิ่นซิน”

ในใจฉินเฟิงเหมือนโดนฟ้าผ่าในตอนกลางวันและหายใจร้อนรน มองดูผู้หญิงที่ตัวเองคิดถึงอยู่ทุกวัน เขาจำไม่ผิดแน่ แม้ว่าเพียงแค่คืนเดียว เขาก็จำไม่ผิดแน่ๆ

งั้นเด็กคนนี้!

เป็นของเราเหรอ?

ฉินเฟิงอยากอธิบายให้กับอิ่นซิน แต่อิ่นซินไม่ให้โอกาสนี้กับเขาและทำหน้าเย็นชาใส่ “อธิบาย? ฉันไม่อยากฟังคำอธิบาย กั่วกั่วไปเรากลับบ้านกัน”

จากนั้นลากฉินกั่วกั่วกลับบ้าน

ฉินกั่วกั่วจับมือของอิ่นซินไว้ แต่ยัยตัวเล็กคนนี้ก็หันกลับไปมองฉินเฟิงและมองฉินเฟิงอย่างทำอะไรไม่ถูก

“พ่อ? แม่เคยบอกหนูแล้วว่าหนูไม่มีพ่อ หนูถูกซื้อมาจากร้านค้าที่ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเข้าใจรึยัง แม่ไม่อนุญาตให้หนูเรียกเขาว่าพ่อเขาไม่เหมาะสมด้วยซ้ำกลับ” อิ่นซินพูดอย่างเยือกเย็นมาก

หลังจากที่อิ่นซินจากไป ฉีหยุนก็พูดอย่างไม่พอใจ “นายพลคุณถูกตบหน้าไปตั้งหนึ่งครั้ง คุณเป็นนายพลอันดับหนึ่งของค่ายทหารนะ เทพแห่งอีสเตอร์แลนด์อะ ฆ่ากองทัพของศัตรูไปสามแสนนายเป็นวีรบุรุษของประเทศ ทำไมต้องมารับความไม่เป็นธรรมแบบนี้?”

เขาเดือดดาลอย่างมาก เพราะมีแค่เขาที่รู้ว่าหลายปีมานี้ที่ฉินเฟิงอยู่เมืองอีสเตอร์แลนด์ก็เพราะสิ่งที่ชายแดนทำและยังรู้รอยแผลที่อยู่บนตัวฉินเฟิง ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเฟิงอย่าว่าแต่เมืองเจียงเฉิงเลยจิงตูอาจจะสาบสูญไปแต่แรกแล้ว

นี่คือวีรบุรุษ

แต่ว่า ฉินเฟิงโบกมือและมองไปทางที่อิ่นซินจากไปสายตามีแต่คำขอโทษ”เป็นฉันที่ติดหนี้สองแม่ลูกนี้ต่างหาก”

ตอนที่อิ่นซิ่นพูดประโยคนั้น ‘หนูไม่มีพ่อ หนูถูกซื้อมาจากร้านค้าที่ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งแม่ไม่อนุญาตให้หนูเรียกเขาว่าพ่อ เขาไม่เหมาะสมด้วยซ้ำ’ ไม่มีใครรู้ว่าใจเขานั้นเจ็บแค่ไหน

ในช่วงที่ฉินเฟิงเตรียมที่จะตามไป ก็มีรถโรลส์รอยซ์สีดำป้ายทะเบียน8888ปรากฏตรงหน้าเขา คนที่ลงมาจากรถเป็นชายชราหัวงอก ถ้ามีคนเห็นต้องตกตะลึงอย่างแน่นอน

เพราะนี่คือพ่อบ้านของตระกูลฉินในจิงตู

ทันใดนั้น เขาก็โค้งคำนับ และเดินมาอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มอย่างสุภาพ และพูดอย่างถ่อมตัว “พ่อบ้านตระกูลฉินในจิงตูฉินเทียนเฉิงมารับคุณชายน้อยที่อยู่ในความดูแลของตระกูลฉินกลับจิงตู”

“อยู่ในความดูแลของตระกูลฉินงั้นเหรอ? เหอะพ่อที่เย่อหยิ่งและอยู่ยงคงกระพันของผม ทำไมมีหน้าพูดแบบนี้ออกมา บอกมาตรงๆ อยากได้เงินของผมหรืออำนาจของผมกันล่ะ?”

ฉินเฟิงเห็นคนๆนี้ก็ยกยิ้มขึ้นมาสีหน้าเปลี่ยนพลางพูด “วินาทีที่หมอนั่นถีบหัวส่งแม่กับผมออกมา ผมก็ได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาแล้วไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันและตระกูลฉินก็ไม่เกี่ยวข้องกับผมสักนิด อีกอย่างช่วยส่งคำพูดของผมให้กับหมอนั่นด้วยว่า ถ้าไม่ใช่เพราะแม่สั่งเสียก่อนตายว่าไม่ให้ล้างแค้นหมอนั่น ไม่งั้นตอนนี้มันได้อยู่ในเส้นทางนองเลือดแล้ว”

ในปีที่หิมะตก เขาอายุได้เจ็ดขวบพ่อที่แสนเย่อหยิ่งของเขาได้แต่งงานกับคุณหนูของตระกูลใหญ่ พวกเขาถูกไล่ออกจากบ้านเนื่องจากชื่อเสียงและตัวตนที่ต้อยต่ำ

ต่อมาแม่ของเขาป่วยตายระหว่างทาง

และเขาก็กลายเป็นเด็กกำพร้าที่เร่ร่อนไปมา

ฉินเทียนเฉิงถอนหายใจ ในที่สุดก็ต้องโค้งคำนับก่อนจะพูด “ช่วงนี้บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปจะปักหลักอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง ชื่อนี้เป็นชื่อที่แม่ของคุณนำชื่อของคุณและของเธอมาตั้ง ธุรกิจที่สร้างมาด้วยน้ำมือของเธอเอง ในวันนี้แม่ของคุณก็เสียแล้วงั้นบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปก็ควรเป็นของคุณ”

“ฉินเทียนเฟิงผมขอถามคำถามนึง ถ้าเกิดวันนี้ผมยังเป็นคนจนๆพวกคุณจะคืนมันให้กับผมไหม?”

สายตาฉินเฟิงจ้องไปที่ฉินเทียนเฉิง

ฉินเทียนเฟิงน้ำท่วมปาก

คืนให้ไหม?