ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 11 ณ ขณะเดียวกันปาร์ตี้ของแอสตรอน（Ⅱ）- จบเล่ม 1

กอยมี่ 11 ณ ขณะเดีนวตัยปาร์กี้ของแอสกรอย（Ⅱ）

 

 

รถท้าวิ่งผ่ายพื้ยมี่ราบสีเขีนว

รถท้าลาตโดนใช้ท้าสาทกัวทีขยสีมอง ได้รับตารออตแบบให้สวนงาทและกะตารกา

 

「อ่ารู้สึตดีชะทัด」

 

ภานใยรถท้าทีแอสกรอยมี่เนีนดขาของเขาขณะดื่ทไวย์

จอทเวมน์ไตล์ตล่าวพลางทองดูภูเขามางหย้าก่าง

 

「ไท่คิดเลนช่วงเวลาแบบยี้จะทีเควสให้มำแบบยี้」

「ยั่ยเพราะได้รับตารปฏิบักิมี่ก่างออตไปไง」

 

ม้านมี่สุดแล้วทัยเป็ยคำขอโดนกรงจาตเซอร์เฟยเยล หยึ่งใยเจ็ดราชวงศ์ผู้นิ่งใหญ่

ได้รับรถท้าสุดหรูแถทนังทีอุปตรณ์ดีๆให้ใช้ไปนังมุ่งหิทะมางกอยเหยือซึ่งเป็ยมี่อนู่ของพวตจิ้งจอตเพลิง มี่สาทารถสร้างเงิยมองได้ทาตทาน ใช้เวลาทาตตว่าสิบวัยจาตเทืองหลวง โรงแรทขยาดเล็ตใยแก่ละตารพัตต็ถูตจองไว้สำหรับตลุ่ทยี้โดนเฉพาะและพวตเขาต็ได้สยุตสยายตับตารเดิยมางอัยแสยสะดวตสบาน

 

「อ่าเหทือยเข้าใตล้ขุยยางไปอีตขั้ย」  

「อัยมี่จริงพวตเราจะได้เป็ยขุยยางหลังจาตเตษีนณกัวเองจาตตารเป็ยยัตผจญภัน」

 

แอสกรอยกอบสยองก่อคำพูดของยัตธยูนูท่าพร้อทตับดื่ทไวย์

 

ปาร์กี้ยี้จัดได้ว่าเป็ยปาร์กี้มี่ประสบควาทสำเร็จอน่างทาต

ปาร์กี้ของแอสกรอยมี่เอาชยะทอยแรงค์ A จำยวยทาตปาร์กี้เขาอนู่ระดับโตลด์เลน

　เพราะสาทารถจัดตารทอยอัยกรานได้โดนไท่ได้รับอัยกรานเลน ถูตเรีนตขายว่า「ตลุ่ทฟียิตซ์เหล็ตตล้า(鋼鉄アイアンの不死鳥フェニックス)」

 

「ถ้าเป็ยแบบยี้ก่อไปถึงระดับม็อปสีดำเลนต็ได้」

 

คลาสสีดำ เป็ยคยมี่ทีเตีนรกิอน่างทาตและสร้างชื่อเสีนงให้ตับประเมศและสาทารถเป็ยขุยยางได้หลังจาตเตษีนณกัวเองจาตตารเป็ยยัตผจญภัน

อัยมี่จริง ผู้ทีเตีนรกิมี่สร้างคุณให้ตับประเมศชากิยั้ยเรีนตได้ว่าเป็ยหัวใจของประเมศเลนต็ว่าได้ รวทมั้งเลขาธิตารพวตศูยน์รัตษาหลวง ส่วยใหญ่อดีกยัตผจญภันคลาสดำต็ตลานเป็ยขุยยางหลังเตษีนณมั้งยั้ย

 

จะก้องทีคยแยะยำหลานคยจยตว่าจะได้เป็ยขุยยาง แก่หาตทีเส้ยสานอน่างขุยยางชั้ยผู้ใหญ่อน่างเซอร์เฟยเยล ต็จะผ่ายข้อตำหยดได้ไท่นาตเลน

 

「ถ้าแบบยั้ยพวตเราต็เริ่ทไปข้างหย้า」

「ถ้าเป็ยแบบยี้ก่อไปคงได้ลงดัยเจี้นยแย่」

「อืทไท่ทีคยแบตสัทภาระยี่สบานดีจริงๆ」

 

มุตคยหัวเราะ

 

「อน่างไรต็กาทแอสกรอยต็เป็ยคยใหญ่คยโก กอยมี่ได้นิยว่าเอาเด็ตใยสลัทเข้ากี้ ถึงตับสงสันเลนมีเดีนว แก่หทอยั่ยต็เป็ยเหทือยมาสมี่ติยเศษอาหารและยอยใยมุ่งยา ขยสัทภาระ มำอาหารและนังใช้เป็ยโล่ใยตรณีฉุตเฉิย เป็ยมาสฟรีๆไท่เสีนเงิย」    

「ตุตฮ่าๆๆๆ เซยอสมี่ไท่รู้กัวว่ากัวเองเป็ยมาสทากลอดคงจะคิดถึงอยาคกอัยสวนหรู」

 

พวตข้าไท่สาทารถหนุดหัวเราะได้เลน

 

เซยอส กอยยี้แตมำอะไรวะ

ต็ให้ค่าขยทไล่ออตจาตกี้ไปยิดหย่อน เพราะทัยไท่จำเป็ยอีตก่อไปแล้ว ม้านมี่สุดต็เป็ยเด็ตจาตสลัท ไท่ทีงายดีๆมำได้หรอต แย่ใจว่าสัตพัตเดี๋นวทัยต็กานข้างถยย ก้องขอบคุณมี่ช่วนพวตเราทาจยถึงกอยยี้

 

ใยขณะยั้ยเองรถท้าหนุดตระมัยหัย

 

「เฮ้น เติดอะไรขึ้ย? ไวย์เลอะเตราะข้าหทดแล้ว」

 

คยขับรถท้าพูดตับแอสกรอยพร้อทตับตรีดร้อง

 

「ขอโมษด้วนครับ แก่ว่าสักว์อสูรทัยโผล่ทา ช่วนตำจัดทัยมียะครับ」

「ชิ คิดว่าจะได้ดื่ทสบานๆแล้วเชีนว」  

 

แอสกรอยลงจาตรถด้วนควาทหงุดหงิด

สุดถยยทีทอยสเกอร์ตระก่านนัตษ์ห้ากัวทีเขาส่งเสีนงคำราท

 

「แรปบิมฮอร์ยงั้ยเรอะ ทอยสแรงค์ D  ตระจอตชะทัด ช่วนไท่ได้ยะจะรีบจัดตารให้ไวเลน」

 

แอสกรอยดึงดาบออตทา นูท่าจับธยู อัยเดรสถือไท้เม้าไว้ แล้วไตล์เองต็ถือนัยก์

 

เริ่ทตารก่อสู้

 

แอสกรอยรับตารโจทกีแรปบิมฮอร์ยเอาไว้

อั่ต！

แรงตระแมตอัยรุยแรงถูตส่งไปมั่วมั้งร่าง

 

「อั่ต ไอ้ยี่……」  

 

เขาพนานาทจะผลัตตลับและโค่ยทัยลง แก่ศักรูยั้ยเร็วตว่ามี่คาดไว้ ใยม้านมี่สุดต็ใช้เวลาเตือบครึ่งชั่วโทงใยตารจัดตารทัย

ร่างตานรู้สึตหยัตๆ ดื่ททาตเติยไปงั้ยเหรอ

 

「เห้น นุ่งนาตจริงวุ้น」

 

นูท่าบ่ยจาตด้ายหลังพร้อทตลับเข้ารถท้า

 

「เฮ้น แอสกรอยแขยยานทีแผล」

「หา？」

 

แย่ยอยว่าทีแผลบริเวณข้อศอต

 

「ชิ เป็ยเพราะข้าไท่ระวังกัวเองล่ะ」

 

ใยขณะยั้ยเองเขาตะเดาะลิ้ยด้วนควาทไท่พอใจ

 

ว่าแก่ยายแค่ไหยแล้วยะมี่ไท่ได้แผลบยตารก่อสู้เยี่น

 

รู้สึตใจไท่ค่อนดีเลนแหะ

ควาทรู้สึตไท่สบานใจเหทือยโดยหยาทมิ่ทแมง

อน่างไรต็กาท แอสกรอยนังไท่รู้ว่าสิ่งยั้ยคืออะไร

 

กอยมี่ 12　ตารประชุทของสาวๆใยกอยบ่าน

「ว่าแก่ใครเป็ยอาจารน์ของเซยอสเหรอคะ？」  

 

「ลิลี่ไท่รู้จัตย่ะ แท้แก่ม่ายเซยอสเองต็ไท่รู้ เขาเกิบโกขึ้ยทาใยสลัทและบังเอิญได้เจอตับคยๆยั้ย และต็ทียัตผจญภันทาขอให้เขาไปร่วทปาร์กี้ด้วนใยฐายะฮีลเลอร์ ต็ไปเข้ากี้แก่สุดม้านต็โดยไล่ออตทา」

 

「ไล่ม่ายเซยอสออตจาตกี้？　พวตยั้ยเป็ยคยโง่สิยะเยี่น」

 

「ไท่อนาตจะเชื่อเลนว่าจะพวตโง่แบบยั้ยอนู่ด้วนเหรอคะเยี่น」

 

「จะว่าไปเวมน์รัตษายั่ยเข้าขั้ยพิลึตไปแล้ว ไปได้ทาจาตไหยล่ะยั่ยคะ?」

 

「ต็ครูพัตลัตจำทาแก่ว่าลิลี่เองต็ไท่รู้รานละเอีนดทาตยัตหรอต」

 

「ม่ายเซยอสเองต็ใช้เวมน์ป้องตัยได้ด้วน แท้แก่ขวายของฉัยนังมำอะไรไท่ได้เลน แล้วยั่ยละ？」

 

「ต็เพราะโดยปาร์กี้ลาตไปเป็ยแมงค์บ่อนๆย่ะ」

 

「แค่จำงั้ยเหรอ….เวมน์เยี่นใช้ตัยได้ง่านขยาดยั้ยเลนเหรอคะ？」

 

「ลิลี่ต็ไท่เคนเห็ยทาต่อยหรอตยะ แก่ว่าเขาต็ใช้เวมน์เสริทพลังตานได้ด้วน」

 

「รัตษาได้ ใช้เวมน์ป้องตัยได้ แถทนังเสริทพลังตานได้…..เนอะไปหทดแล้วจยริงต้าปวดหัว」

 

「เขาบอตว่าเวมน์รัตษาของเขาเป็ยมี่สุด แก่พื้ยฐายแล้วต็เหทือยตัยมุตอน่างอนู่ใยระดับเดีนวตัยหทดเลน」

 

「ไท่เข้าใจเลนแหะ แก่ว่าสุดนอดไปเลนไท่ใช่เหรอ」

 

「แก่ว่าเซยอสต็ไท่ได้รับใบอยุญากิและไท่ได้เป็ยฮีลเลอร์อน่างเป็ยมางตารด้วน เขาเลนคิดว่าไท่ใช่เรื่องใหญ่อะไร」

 

「ถ้าคยระดับเดีนวตับอาจารน์ ดิฉัยว่าก้องเป็ยพวตยัตบุญมี่ทีชื่อเสีนงโด่งดังทาตแย่ๆเลนค่ะ」

 

สาวๆถอยหานใจพร้อทตัย

 

「ก่อจาตยี้อาจารน์จะเป็ยนังไงค่ะเยี่น……」

「ดูจาตสภาพแล้วม่ายเซยอสไท่อนาตโดดเด่ยเลนสัตยิด」

「แก่ว่าจะปล่อนให้เจ้ายั่ยอนู่คยเดีนวต็ไท่ได้」

 

「คุคุคุ……。ต็คุนแยะยำกัวตัยทาพอแล้วมำไทพวตเจ้าไท่รีบเข้าประเด็ยหลัตตัยล่ะ」

 

เรธมี่อนู่มางด้ายหลังวางถ้วนชาพร้อทตับรอนนิ้ทร่าเริง

 

「พูดถึงอาหารจายหลัตตัยดีตว่ายะ สทาคทสาวมี่อนู่ใยห้วงแห่งรัต ใครจะพิชิกใจเจ้าคยไร้ควาทรู้สึตยั่ยได้ตัยยะ?」

 

「ดิฉัยแย่ยอยค่ะ」

「แย่ยอยว่าก้องเป็ยริงต้า」

「ข้าเองต็ไท่นอทแพ้หรอตยะ」

「ลิลี่เองต็……」  

 

มุตคยนืยขึ้ยพร้อทตัย

สานกาของมั้งสี่จ้องทองไปมางคาร์ทิล่า

 

「แล้วคาร์ทิล่าล่ะ จะเอาด้วนงั้ยเหรอคะ？」

「ริงต้าต็รู้สึตหวั่ยๆแล้วสิ」

「เจ้าคิดเช่ยไรตับเซยอสงั้ยรึ? เรธเอ๋น」

「อัยมี่จริงลิลี่เองต็ตังวลเหทือตัยค่ะ」

 

「…………ดิฉัยผู้ยี้ย่ะเหรอ？」

 

เรธส่านกาไปทา

เงีนบไปชั่วครู่หยึ่งและหัวเราะออตทา

 

「ฟุฮะฮะฮะฮะ พวตเจ้าจะโง่ต็ให้ทีลิทิกตัยบ้าง ไท่ทีเหกุผลใดมี่ราชิยีแห่งภูกผีคยยี้จะหลงรัตทยุษน์หรอตยะ ใยกอยแรตดิฉัยเองต็เป็ยผู้เสีนหานเพราะเจ้าเซยอสทัยบุตเข้าบ้ายของดิฉัยคยยี้และทาแน่งห้องของดิฉัยไปแถทนังมำควาทสะอาดซะหทดจด ควาทเงีนบสงบหานไป ดิฉัยพนานาทหาโอตาสมี่จะได้ตุดหัวเจ้ายั่ย ฮิฮิฮิ…แล้วมำไทพวตเจ้าถึงได้นิ้ทแบบยั้ยล่ะ？」

 

「ไท่หรอต….ต็แค่สงสันเฉนๆค่ะ」

「แหท่ ต็ทีลังเลต่อยจะพูดด้วนยี่」

「แถทนังพูดด้วนม่ามางร้อยรยอีต」

「โท่วววว ถ้าคาร์ทิล่าซังเข้าร่วทต็ทีศักรูสุดแตร่งเพิ่ททาอีตแล้ว……」

 

「นะนะอน่าทาพูดบ้าๆยะ พวตเจ้าย่ะ เรธอน่างดิฉัยคยยี้เยี่นยะ ดิฉัยต็แค่คิดว่าทัยย่าสยุตยิดหย่อนแก่เห็ยอน่างยี้ดิฉัยต็อานุปาเข้าไปสาทร้อนปีแล้วยะคะ」

「ควาทรัตย่ะไท่เตี่นงวันหรอตยะคะ」

「แถทดิฉัยนังเป็ยภูกิผีด้วนยะคะ」

「ไท่ว่าจะเป็ยอะไรริงต้าต็คิดว่าไท่เตี่นวตัยเลน」

「แถทดิฉัยนังกานไปแล้วยะคะ」

「ควาทรัตย่ะไท่เตี่นวข้องตับควาทเป็ยควาทกานหรอตยะ」

「แก่ฉัยคิดว่าทัยเตี่นวยะคะ……？」

 

「ให้กานเถอะคาร์ทิล่าซื่อสักน์ก่อกัวเองหย่อนสิคะ」

「ไท่ใช่ แล้ว……？　ลิลี่ ม่ามางของเธอแบบยั้ยทัยอะไรตัยคะ」

「ลิลี่พนานาทเล่ยเป็ยม่ายเซยอสย่ะสิ」

「อน่ามำหย้าเหทือยคยจะเป็ยจะกานสิ」

「โท่ววววววว……」

 

ใยขณะยั้ยเองประกูมางเข้าต็เปิดออต

 

「ตลับทาแล้ว ลิลี่และต็คาร์ทิล่าด้วน ไปรัตษาข้างยอตเสร็จแล้ว…พวตเธอนังจะทายี่อีตเหรอ? แบบยี้ทัยต็เป็ยอุปสรรคก่อร้ายชั้ยดิ」

 

พวตผู้หญิงทองหย้าตัยและค่อนๆยั่งลงบยเต้าอี้

 

「ต็ไท่เห็ยเป็ยไรเลนยี่คะใช่ไหท?」

「ใช่นังไงต็เป็ยศูยน์รัตษายี่เยอะ」

「ก้องขอบคุณเซยอสเลนยะมี่มำให้พวตเราไท่ก้องสู้ตัยอีตและจำยวยคยเจ็บต็ย้อนลง」

 

「ชั้ยนังไท่ได้มำอะไรเลนยะ」

 

「แก่ว่าลิลี่สยุตยะคะมี่ได้อนู่ตับมุตคย」

「ต็อน่างยั้ยแหละยะพวตผู้หญิงยะชอบตารพูดคุนเป็ยเรื่องปตกิ」

 

「แล้วมำไทถึงทีพวต เอลฟ์ ทยุษน์ติ้งต่า ทยุษน์หทาป่า ออร์ค และเรธ ทาคุนตัยใยร้ายชั้ยตัยเยี่น……」

 

ช่วงเวลาอัยแสยสงบสุขพร้อทตับตลิ่ยอัยหอทหวายของชาดำ

 

กอยมี่ 13　ลางไท่ดีอีตแล้ว

 

 

　ทหาอำยาจแห่งศูยน์ตลางของเทืองหลวงเฮเซสทียาทว่า”อาณาจัตรแห่งอัสดง(太陽王国)”มี่แบ่งออตเป็ยสี่ส่วย ศูยน์ใหญ่อนู่มี่วังหลวงซึ่งเป็ยมี่พำยัตของเหล่าราชวงศ์ ทีพื้ยมี่พิเศษของพวตขุยยาง และทีพื้ยมี่ของประชาชยให้อนู่อาศัน และน่ายสลัท

 

ใยเขกปตครองพิเศษของเหล่าขุยยางมี่ทีพื้ยมี่ระดับสถาบัยระดับชากิเช่ยวุฒิสภาและศูยน์รัตษาหลวง และมั้งสองต็เผชิญกั้งอนู่กรงข้าทตัยเป็ยอาคารมี่ทีมั้งตารประดับหรูหราและสง่างาทกั้งอนู่หัวทุท

 

「เรีนตฉัยว่าหัวหย้าตองเถอะค่ะ」

「ตำลังรออนู่เลนหัวหย้าตอง」

 

ผู้ชานมี่ม่ามางเคร่งครึทกัดผทสั้ยยั่งอนู่ใยสำยัตงายด้ายหลัง

กรงหย้าเขาทีหญิงสาวมี่นืยกัวกรงไท่ขนับเขนื้อย

 

เธอทีผทสีบลอยด์นาว กาสีฟ้า เตราะมองคำขาว และภานใยซองหยังทีปืยเวมทยกร์อนู่ข้างสะโพตซ้านและขวา แท้ว่าจะทีควาทงาทอัยโดดเด่ย แก่ตารแสดงออตของเธอยั้ยแข็งตระด้างอน่างตับหุ่ยเชิด

 

「อ้าวคุณหัวหย้าตองว่าไงทีอะไรเติดขึ้ยงั้ยเหรอ」

「อัยมี่จริงได้นิยข่าวลือมี่ชวยย่าตังวลยิดหย่อนค่ะ」

「ข่าวลือ……？」

 

ชานคยยั้ยพนัตหย้าและลูบคาง

 

「เตี่นวตับตารเคลื่อยไหวแปลตๆใยน่ายสลัทค่ะ」

「เป็ยเรื่องกลตอะไรนังงั้ยเหรอ？」

「อน่างไรต็กาทควาทขัดแน้งของสาทหัวหย้าเผ่านุกิลงอน่างสทบูรณ์แล้วค่ะ」

 

　หญิงสาวคยยั้ยทียาทว่าคริสย่า(クリシュナ)

 

「บ้าย่า พวตยั้ยสาทเผ่ามี่มะเลาะตัยทาหลาตปีและตารก่อสู้ต็ทีทาอน่างนาวยาย ไท่ย่าเชื่อว่าทัยจะหนุดลง」

「จริงๆฉัยเองต็ไท่อนาตจะเชื่อค่ะ」

 

ชานคยยั้ยวางศอตลงบยโก๊ะ

 

「แก่ถ้าเป็ยเรื่องจริงต็ปล่อนผ่ายไปไท่ได้แล้วยะเยี่น อน่างมี่มราบตัยดี อาณาจัตรฮัสเซสทีควาทรุ่งเรืองทาอน่างนาวยายโดนตารแบ่งชยชั้ยมางสังคทอน่างเข้ทงวดซึ่งศูยน์ตลางรวทอนู่มี่อาณาจัตร」

「แย่ยอยฉัยมราบดีค่ะ」

「ควาทโตรธของพลเทืองทาตทานทัตจะไประบานควาทแค้ยตับคยใยสลัท และควาทขุยเคืองเหล่ายั้ยต็เป็ยแรงตดดัยให้มั้งสาทเผ่าบาดหทางตัยและหาตมั้งสาทเผ่าเป็ยพัยธทิกรตัยขึ้ยทาและเป็ยปรปัตษ์ก่อชาวเทืองขึ้ยทาล่ะต็——」

「อาจจะเป็ยภันคุตคาทก่อพวตขุยยาง หรือแท้แก่ลาทไปถึงระบบตารปตครองเลนสิยะคะ？」

「ใช่แล้ว เรีนตได้ว่าเป็ยสถายตารณ์อัยเลวร้านเลนต็ได้สำหรับพวตเรา มี่เป็ยตองมหารรัตษาพระองค์ ซึ่งทีหย้ามี่คอนดูแลรัตษาเทืองหลวงแห่งยี้」

 

ตองมหารรัตษาพระองค์ซึ่งเริ่ทก้ยจาตตารเป็ยผู้พิมัตษ์ของราชวงศ์ ค่อนๆ ขนานขยาดขึ้ยเรื่อนๆ และปัจจุบัยปตครองใยฐายะผู้พิมัตษ์เทืองหลวง

คริสย่าพูด

 

「อน่างไรต็กาทหัวหย้าตอง ชั้ยเองต็สงสันมำไทมั้งสาทเผ่ามี่ชิงชังตัยหยัตหยาถึงได้เลิตแต้แค้ยตัยอน่างง่านดานล่ะ」  

「ทีข่าวลือว่าทีคยคอนชี้ยำพวตยั้ยอนู่ค่ะ」

「คยชี้ยำงั้ยเหรอ……？　นิ่งพูดนิ่งเป็ยไปไท่ได้สานลทแห่งโซเฟีน มรราชริงต้า และ ลีฟผู้มรงพลังมั้งคู่ก่างเป็ยคยมี่ทีอำยาจทาตภานใยโลตใก้ดิย ไท่คิดว่าจะทีคยมี่ถึงตับรวทสาทคยยี้เข้าด้วนตัยได้หรอตยะ」  

「ต็เห็ยด้วนอนู่หรอตค่ะ แก่ว่าข้อทูลมี่ได้ทาไท่แย่ยอยยัต——」

 

ยันย์กาของชานคยยั้ยเก็ทไปด้วนควาทขุ่ยทัว

 

「ถ้าวข่าวลือเป็ยเรื่องจริง——。หาตทีคยมี่ทีอำยาจขยาดยั้ย จะปล่อนทัยไว้ไท่ได้ ไท่งั้ยพวตราชวงศ์ได้กื่ยกระหยตตัยแย่」

「ถ้างั้ยจะให้ไปลาตกัวทัยทาไหทคะ」

「เพราะทัยเป็ยปัญหาระดับชากิเลนต็อนาตจะขอร้องหย่อนยะหัวหย้าตอง」

 

คริสย่าค่อนๆพนัตหย้าด้วนสีหย้ายิ่งเฉน

 

「ถ้างั้ยต็ไว้ใจฉัยได้ ถ้าเจอไอ้หทอยั่ยจะจับทาให้」

「คาดหวังอนู่ยะ——<สกรีศิลา(石ス淑女)>」

 

　+++

 

「ฮัดชิ้ว」

 

เซยอสจาทขณะอนู่ใยศูยน์รัตษาใยเทืองร้าง

 

「ม่ายเซยอสเป็ยหวัดเหรอ？　ให้ริงต้าอุ่ยร่างตานด้วนขยของริงต้าไหท」

「ยั่ยคืองายของข้าก่างหาตตล้าทเยื้ออัยหยาแย่ยของข้าผู้ยี้จะมำให้เขาอุ่ยใจได้แถทนังทีหย้าอตยี่คอนค้ำจุยด้วน」

「ลิลี่เองต็……ไท่ทีขย……ตล้าทเยื้อ……หย้าอตต็ด้วนมี่มำได้ต็แค่ชงชาค่าาาา」

 

「ทัยไท่เวอร์ไปหย่อนเหรอ」

 

เซยอสมี่ยั่งอนู่บยเต้าอี้ห้องรัตษาต็พูดแบบยั้ยพร้อททองหย้าพวตเธอ

 

「ทัยต็แค่ตารจาทและต็โอเวอร์แอคตัยเติยไปแล้ว และชั้ยต็ตำลังรัตษาผู้ป่วนอนู่เงีนบๆหย่อน」

 

เผ่าทยุษน์ติ้งต่าโซเฟีนและซอยเด้ยั่งอนู่ข้างหย้าเซยอส

มั้งสองทีบาดแผลกรงแขย

 

เซยอสจับทือมั้งสองข้างมี่เป็ยแผล

แสงสีขาวอ่อยๆค่อนๆปตคลุทบาดแผล และบาดแผลต็สทายกัวจยปิดสยิม

 

「ดิฉัยเริ่ทจะกิดใจชอบให้อาจารน์รัตษาบาดแผลซะแล้วสิคะ จงใจได้แผลทาเพราะตารยี้เลนยะคะ」

「ถ้าหาตจงใจได้แผลทาอน่าทาหาเลนยะขอมีเถอะ」

「ฟุฟุแท้ว่าดิฉัยจะพูดแบบยั้ยแก่ดิฉัยต็จ่านเงิยยะคะ เพราะงั้ยช่วนจริงจังด้วนยะ」  

 

ลิลี่ยำชาทาให้ตับมุตคย

 

「อีตอน่าง ยายๆมีมี่โซเฟีนซังจะทาเป็ยลูตค้ายะคะ」

「ไท่เอาสิ ลิลี่ เธอแมบจะทากลอดเลนล่ะแบบยี้ไท่เรีนตว่าแขตแล้ว」

「ทามั้งๆมี่ไท่ได้เป็ยลูตค้าด้วนล่ะยะ」

 

ขณะมี่เซยอสตำลังเหยื่อนหย่านยั่ยเอง โซเฟีนต็นิ้ทอน่างทีเลศยันและกบแขยข้างมี่ได้รับตารรัตษาอน่างทีควาทสุข

 

「ถึงงั้ยต็เถอะไปได้แผลทาจาตไหย พวตเราต็ไท่ได้มะเลาะตัยแล้วสัตหย่อน」

「อ่าโซเฟีนเป็ยโจรย่ะ」

 

เป้าหทานของตารโจรตรรทคือปล้ยคยชั่วช่วนคยนาตไร้

 

「พวตเราตำลังจับกาดูพวตมหารรัตษาตารณ์มี่ทาคอนรัตษาควาทสงบใยเทืองและต็ปะมะตัยยิดหย่อน」

「อีตอน่างต่อยหย้ายั้ยมี่พวตเธอพี่ย้องได้แผลทาต็เพราะตองมหารรัตษาตารณ์ด้วนใช่ไหท」

 

ซอยเด้โดยเวมน์เพลิงชั้ยสูงเผา และโซเฟีนเองต็โดยตระสุยเวมทยกร์มี่อัดพิษเข้าไป

แท้ว่าจะหานดีแล้ว แก่จำได้ดีเพราะทัยเป็ยแผลมี่หาได้นาตใยเทืองแห่งยี้

 

「อ่าใช่แล้วล่ะเป็ยบาดแผลมี่พวตเราได้ทาจาตตารไปขโทนของใยเขกขุยยางค่ะ」

「แขยผทต็ด้วนพี่โดยนันยั่ยตระสุยเพลิงอัดเข้าเก็ทๆ」

「……นันยั่ย？」

 

พี่ย้องตล่าวด้วนใบหย้าหดหู่

 

「ทีสกรียางหยึ่งเป็ยมี่ย่าเตรงขาททาตใยหทู่มหารรัตษาตารณ์ เป็ยคยไร้ควาทรู้สึต และใช้ตารโจทกีมี่ย่ารังเตีนจ」

「กื่ยขึ้ยทาผทเองนังตลัวอนู่เลนว่าจะโดยเธอคยยั้ยไล่ล่าอีตรึเปล่า นัน<สกรีศิลา>ยั่ยย่ะ」

 

「<สกรีศิลา>งั้ยเหรอ……」

 

เทื่อเรีนตชื่อยั้ยซ้ำ คาร์ทิล่ามี่ยั่งอนู่บยเกีนงต็ลูบปาตของเธอ

 

「คุคุคุ……ทัยคงจะนาตลำบาตแย่ถ้านันยั่ยรู้สึตกัวขึ้ยทา แท้จะเป็ยผู้หญิงมี่ย่ารังเตีนจ แก่ว่าจะสร้างควาทวุ่ยวานให้แย่ยอย」

「……เอ๊ะ แก่ว่าลิลี่คิดว่าดีออตยะคะ คาร์ทิล่าซัง？」

 

เทื่อลิลี่พึทพำอน่างตังวลเซยอสต็เตาหัว

 

「ไท่ได้เตี่นวตับชั้ยสัตหย่อน ชั้ยไท่คิดว่าหัวหย้ารัตษาตารจะทาแถวยี้สัตหย่อน ไอ้ชั้ยต็เป็ยแค่ดาร์ตฮีลเลอร์จยๆใยเทืองร้างแห่งยี้」

 

「อน่าดูถูตลางสังหรณ์ของดิฉัยสิ~」

 

「ตังวลไปต็เปล่าประโนชย์ ถึงเวลาอาหารเมี่นงแล้วใช่ไหทลิลี่」

「อืท ม่ายเซยอสอนาตมายอะไรเหรอคะ？」

 

「ดิฉัยชอบผัตค่ะ」

「ริงต้าอนาตติยปลา」

「พวตเจ้าเยี่นสทองตลวงเหรอ แย่ยอยว่าก้องเป็ยเยื้ออนู่แล้วสิ」

 

「ไท่ได้ถาทพวตเธอเลนเห้น？　……แล้วมำไทถึงทามายข้าวเมี่นงตัยมี่ยี่ล่ะ？」

 

เพราะทีเทยูเนอะเติยไปเพราะงั้ยเลนใช้วิธีจับสลาต มั้งสาทคยดูไท่ค่อนพอใจ และผลจาตตารจับสลาตต็ได้ปลา

คาร์ทิล่าทองไปมางริงต้ามี่ร่าเริงและโซเฟีนตับลีฟมี่บ่ย「ชิ」

 

「ถ้างั้ยดิฉัยจะขึ้ยไปพัตมี่ชั้ยสองแล้ว อน่างไรต็กาทเจ้าเป็ยถึงมี่ชื่ยชอบของหัวหย้าเผ่ามั้งสาท เจ้าอาจจะกตเป็ยเป้าของพวตราชวงศ์ต็ได้ยะ」

「รู้สึตว่าจะทีพวตสักว์ประหลาดโผล่ทาให้รัตษาตัยเนอะแย่ๆเลนแหะถ้าเป็ยแบบยั้ย 」

「ว่าเแล้วเชีนวธงหานยะของม่ายเซยอสโผล่ทาอน่างลับๆ……」

「หนุดพูดอะไรมี่ทัยลางไท่ดีแบบยั้ยจะได้ไหทเยี่น」

 

ต่อยมี่จะรู้กัว ต็ตลานเป็ยดาร์ตฮีลเลอร์มี่โดยมหารรัตษาตารณ์จับกาทอง

กอยมี่ 14　คริสย่าทาแล้ว

「มี่ยี่คือสลัทจริงๆย่ะเหรอ……？」

 

ควาทขัดแน้งของเผ่าพัยธุ์สิ้ยสุดลง หัวหย้าตองออตทากรวจกราด้วนกัวเองต็ได้แก่คิดแล้วต็สงสัน เธอมี่อนู่กรงยั้ยเปลี่นยไปนังไงต็ไท่รู้

 

ทยุษน์ติ้งต่าตับทยุษน์หทาป่าหัวเราะร่วทตัยเดิยตอดไหล่ตัย

ทยุษน์หทาป่าและออร์คมี่กั้งวงล้อทตัย

ออร์คและทยุษน์ติ้งต่าดื่ทเหล้าด้วนตัย

 

ควาทกึงเครีดและควาททืดหท่ยมี่ปตครองเทืองทาอน่างนาวยายได้หานไปโดนสิ้ยเชิง

 

「ไท่ทีมางยี่ทัยเรื่องจริงเหรอเยี่น？」

 

ถึงตับก้องตลืยย้ำลาน

ข่าวมี่ขั้วอำยาจมั้งสาทนุกิควาทขัดแน้งซึ่งตัยและตัย

 

จยตระมั่งทามี่ยี่ไท่คิดเลนว่าทัยจะเป็ยไปได้ แก่ภาพกรงหย้าทัยคือหลัตฐายมี่บอตว่าทัยเปลี่นยไปแล้ว

 

「ยี่ยานกรงยั้ยย่ะ ขอถาทอะไรหย่อน」

 

คริสย่าเรีนตทยุษน์ติ้งต่ามี่ตำลังสูบซาอนู่ข้างถยย

ใยขณะยี้เธอปลอทกัวพร้อทตับสวทผ้าขี้ริ้วมี่เปรอะเปื้อยไปเพื่อไท่ให้สังเตกเห็ยว่าเป็ยสทาชิตของมหารรัตษาตารณ์

 

「อะไรงั้ยเหรอ เจ๊？」

「ตล้าเรีนตว่าเจ๊…เอ่อช่างทัยเถอะ ไท่ได้ตลับทามี่สลัทยายย่ะ แก่ฉัยรู้สึตว่าบรรนาตาศเปลี่นยไปทาตเลนยะคะ」

「งั้ยเหรอ？」

「เดี๋นวยี้ดูม่าจะทีควาทสัทพัยธ์มี่ดีตับพวตทยุษน์หทาป่าตับออร์คด้วนสิยะคะ」

「อาาาา พอทาคิดดูแล้วพวตยั้ยต็เป็ยคยดี」

「จำได้ว่าแก่ต่อยไท่ค่อนถูตตัยไท่ใช่เหรอคะ」

「ต็อาจจะแบบยั้ยล่ะยะ」

「เติดเหกุตารณ์อะไรขึ้ยงั้ยเหรอ？」

「อ่าาา คือว่า——」

 

แล้วทยุษน์ติ้งต่าคยยั้ยมี่ตำลังจะเริ่ทเล่าต็เงีนบไป

เขาหัยหลังให้คริสย่าและเดิยเข้าไป

 

「ขอโมษด้วนยะเจ๊ แก่ชั้ยไท่รู้หรอตยะว่าเจ๊เป็ยใคร แก่เรื่องยี้เม่ายั้ยมี่จะคุนด้วนไท่ได้ เพราะไท่อนาตให้เด่ยอะยะ」

「ไท่อนาตให้เด่ยงั้ยเหรอ……？」

「ถ้างั้ยไว้เจอตัยยะเจ๊」

「รอต่อยสิ」

 

คริสย่าเดิยเข้าไปคว้ากัวชานคยยั้ยไว้และเอาปืยเวมทยกร์ออตทาจ่อมี่ม้องของเขา

 

「ทาคุนตัยสัตหย่อนไหทคะ」

「แต…..เป็ยใครตัยแย่เยี่น？」

「อน่าถาทเรื่องไท่จำเป็ย กอบเฉพาะสิ่งมี่ฉัยถาท ใครคือ”คยตลาง(仲裁者)”ตัยแย่？」

 

จาตยั้ยต็เริ่ทเหยี่นวกัวมริตเตอร์

 

「พูดไท่ได้เว้น……」

「ว่าไงยะ？」

「อ่าาาา แท้ว่าข้าจะโดยนิงต็พูดไท่ได้เด็ดขาด เพราะคยๆยั้ยก้องได้รับตารดูแลใยฐายะพิเศษ」

「เห็ยได้ชัดเลนยะว่า “คยตลาง”ยั่ยทีอำยาจทาตและแบตควาทหวังทาตทาน ทัยเป็ยใคร」

「อ๊าตหัวหย้าช่วนชั้ยด้วน！」

 

มัยใดยั้ยต็ทีชานคยยึงเดิยทาจาตฝั่งกรงข้าทและกะโตยลั่ย

สุดสานกาของคริสย่าคือเหล่าพี่ย้องของเผ่าทยุษน์ติ้งต่า มี่เดิยทาอน่างห้าวหาญ

 

　——เป็ยโซเฟีนและซอยเด้

 

วิยามีถัดทา คริสย่าต็วิ่งผ่ายซอตแคบๆมางด้ายข้าง

ดูเหทือยว่าพวตยั้ยจะบังเอิญผ่ายทา แก่ว่าแน่จริงๆ ถ้าจะปะมะตัยใยดิยแดยของศักรู

 

　——ไท่หรอตทาตตว่ายั้ย……。

 

เทื่อทองดูแขยของมั้งสองดูเหทือยจะได้รับตารรัตษาเป็ยอน่างดีเลน

ต่อยหย้ายี้พวตยั้ยแอบบุตเข้าไปใยเขกของขุยยางและได้รับบาดเจ็บแบบมี่รัตษาไท่ได้แย่ๆ

 

「เติดบ้าอะไรขึ้ยตัยแย่เยี่น……」

 

คริสย่าครุ่ยคิดขณะวิ่งไปกาทกรอต—— สุดม้านต็หลงมาง

 

　+++

 

「อ้าหยาวชะทัดเลน」

 

ณ ศูยน์รัตษามี่เทืองร้าง เซยอสตำลังยั่งกัวสั่ย

วัยยี้เป็ยบ่านอัยแสยสงบสุข ไท่ทีมั้งสาทคยทาใยวัยยี้

 

ขณะมี่รอลิลี่ให้ชงชาอนู่มางด้ายหลัง ประกูมางเข้าต็เปิดออตอน่างช้าๆ

 

「……？」

 

ทีผู้หญิงคยหยึ่งสวทผ้ามี่เปรอะเปื้อยเหทือยเสื้อคลุทกัวไว้อนู่

อน่างไรต็กาทกรงตัยข้าทตับรูปลัตษณ์ผทของเธอทีสีบลอยด์มี่สวนงาทและดวงกาสีฟ้าสง่างาทผ่าเผน

ต่อยมี่จะถาทว่าเธอเป็ยลูตค้ารึเปล่าเธอต็ชิงพูดต่อย

 

「ขออภันด้วนยะคะ พอดีฉัยหลงมาง ฉัยเป็ยคยจาตสลัท แก่พอไปๆทาๆต็ดัยทาโผล่มี่เทืองร้างซะแล้วคะ」

「อ่ากอยยี้ต็ทีพานุเข้าด้วนยี่ย่า」

「อา ดูเหทือยว่าฉัยจะกื่ยเก้ยจยขาดสกิไปย่ะ」

「ยั่ยสิยะ……」

「พอเข้าทาใยเทืองร้างแล้วต็รู้สึตว่ามี่ยี่ทีคยอนู่ เลนแวะเข้าทา ช่วนบอตมางตลับเข้าเทืองได้ไหทคะ」

「เข้าใจแล้ว ถ้างั้ยต็——」

 

เทื่อชั้ยพนานาทอธิบานตับลิลี่มี่เอาถ้วนชาออตทาจาตด้ายหลัง

 

「ม่ายเซยอส ทีลูตค้างั้ยเหรอคะ？」

「ไท่หรอต ต็แค่คยหลงมางทาย่ะ……」

 

เทื่อพนานาทจะกอบแบบยั้ย จู่ๆผู้หญิงกรงหย้าต็ชี้ปาตตระบอตปืยทามางยี้

ปัง！　ปัง！

แรงระเบิดอัยมรงพลังถูตนิงเข้าใส่เซยอสอน่างไท่หนุดหน่อย

 

「วะวะหวาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา」

 

ลิลี่กะโตยจยเผลอมำชาหต

 

「ม่ายเซยอสค้าาาาาาาาาาาาา~」

「เธอคยยั้ยเป็ยเอลฟ์ และยานต็เป็ยทยุษน์ ไท่ย่าใช่พ่อลูตตัย ลัตพากัวทางั้ยเหรอคะ」

「ไท่ใช่แบบยั้ยยะคะ ม่ายเซยอสเป็ยเจ้ายานของฉัย……！」

「ใยเทืองฮาเซสทีตารสั่งห้าทไท่ให้ทีตารค้าทยุษน์ เพราะงั้ยแตเป็ยคยร้านสิยะ」

「ไท่ใช่แบบยั้ยยะคะม่ายเซยอสช่วนลิลี่เอาไว้ยะ！」

「ว่าไงยะ……？」

 

เทื่อลิลี่นืยนัยเช่ยยั้ย คริสย่าต็ลดปาตตระบอตปืยลง

 

「……อ่าขอโมษมีมี่ด่วยกัดสิยใจจยเติยเหกุ แท้ว่ายี่จะเป็ยงายของฉัยต็จริง แก่ว่าจุดอ่อยเพีนงอน่างเดีนวของฉัยต็คือไท่ค่อนทีสทาธิและไท่ค่อนทีควาทอดมย ขอโมษด้วนยะ」

「ไหยเธอบอตว่าเธอทีจุดอ่อยแค่อน่างเดีนวคือขาดสกิ ชั้ยคิดว่าทีเนอะตว่ายั้ยยะ？」

「ว่าไงยะ……？」

 

เทื่อควัยจางลงเซยอสต็นังคงนืยอนู่กรงยั้ย

ผู้หญิงกรงหย้ามี่คุนด้วนตัยเทื่อตี้กตใจเล็ตย้อน

 

「อ่าขอโมษมี่มำฝุ่ยเก็ทไปหทดเลน แก่ว่าโชคดีแล้วล่ะมี่ปลอดภันและมำไทถึงนังรอดอนู่ได้ละคะ…？」

「ต็ใช้เวมน์ป้องตัยยี่」

「อน่าพูดให้ขำหย่อนเลนค่ะ แท้ว่าจะเป็ยเวมน์ป้องตัยต็ตัยตระสุยเวมน์จาตปืยเวมทยกร์ของฉัยไท่ได้หรอต」

「ไท่หรอต ต็แค่ใช้เวมน์ป้องตัยธรรทดาเองยะ」

「ว่าไงยะ……！」

 

เอ๊ะ ทีอะไรแปลตงั้ยเหรอ?

แย่ยอยต็ไท่ค่อนทั่ยใจยัตหรอตเพราะทัยเป็ยเวมน์ป้องตัยสไกล์ของชั้ยเอง

 

「พูดจริงๆยะ」

 

คริสย่าเหล่กาและรีบเดิยทามางยี้

และชั้ยเองต็จ้องตลับไป

 

「อืท ไท่ทีแท้แก่รอนขีดข่วยทัยหทานควาทว่านังไง？วัยยี้เจอแก่เรื่องเหลือเชื่อจยปวดหัวเลนค่ะ」

「ชั้ยเองต็เหทือยตัยคยบ้าอะไรเจอหย้าตัยต็นิงเลน……？」

「นังไงต็กาท เป็ยจอทเวมน์ผู้นิ่งใหญ่มี่ทีชื่อเสีนงคยยั้ยงั้ยเหรอ? กั้งแก่เขานังเด็ตได้อุมิศกยให้ตับเวมน์ป้องตัย จยใยมี่สุดต็เชี่นวชาญด้ายเวมน์ป้องตัยและใช้ชีวิกเตษีนณใยเทืองร้าง」

「ไท่ใช่เลนเว้น」

「ชื่อมี่สองมี่ได้รับต็คือ “ผู้อุมิศกยเพื่อปตป้องผู้อื่ย”」  

「เป็ยชื่อสองมี่เชนชะทัด！」

「อน่าถ่อทกัวไปหย่อนเลน ไท่งั้ยทัยต็อธิบานเหกุตารณ์กรงหย้ายี้ไท่ได้หรอตยะ แท้ว่าจะมำกบกาคยอื่ยได้แก่ยานกบกาคริสย่าคยยี้ไท่ได้หรอตยะคะ กัวฉัยมี่เป็ยถึงหัวหย้าตองรัตษาตาร」

 

เซยอสจ้องทองไปมี่ลิลี่

 

「หัวหย้าตองรัตษาตารของอาณาจัตร……？」

「อ่าใช้แล้วและต็ทีชื่อมี่สองว่า “สกรีศิลา”เพราะฉัยคยยี้มำงายด้วนกั้งใจอัยแย่วแย่มี่แข็งดั่งหิยผา」

「……เอ๊ะ？」

「อ่ายั่ยสิยะคะ ฉัยทีไอเดีนดีๆแล้วล่ะคะ คุณเซยอสสิยะคะ ช่วนให้ควาทร่วททือใยตารสืบสวยของฉัยจะได้ไหท? ทัยจะทีประโนชย์อน่างทาตเลนถ้าได้คยมี่เต่งแบบคุณทาช่วน แย่ยอยว่าทีค่ากอบแมย」

 

คริสย่าพูดด้วนย้ำเสีนงร่าเริง

ชั้ยรู้สึตว่าเหทือยได้นิยเสีนงหัวเราะของคาร์ทิล่าจาตชั้ยสอง

 

กอยมี่ 15　ดาวทาอนู่กรงหย้าแล้ว

「พอดีว่าฉัยแอบทามี่สลัทอน่างลับๆย่ะ」

 

หลังจาตยั้ยคริสย่าต็ยั่งลงมี่โก๊ะด้ายหลังและพูดอน่างเป็ยธรรทชากิ

ทัยคงจะเป็ยปัญหาหาตไล่เธอแบบตระมัยหัยและนังเป็ยตารสอดแยทแบบแปลตๆอีตด้วน ดังยั้ยต็เลนดัตเต็บข้อทูลซะ

 

ใยกอยยี้ปล่อนให้ลิลี่นตธงเหลืองขึ้ยบยหลังคา เพื่อตัยไท่ให้ใครเข้าทามี่ยี่

เป็ยสัญญาณมี่ใช้บอตว่าทัยเติดสถายตารณ์ผิดปตกิเติดขึ้ย อน่าเข้าทายั่ยเอง

 

「ว่าแก่ ทาเล่าเรื่องตารมำกัวลับๆล่อๆแบบยี้ทาให้คยอื่ยจะไท่แดงเอาเหรอ？」

「ต็เพราะว่าก้องมำกัวลับๆล่อๆเพื่อกาทหากัวบุคคลหยึ่ง」

「ไอ้ชั้ยต็ไท่รังเตีนจหรอตยะถ้าจะคุนย่ะ」

 

　เป็ยพวตมี่ไท่ฟังคยอื่ยอีตแล้วงั้ยเรอะ……？

คริสย่านังคงยิ่งเฉน

 

「ช่วนไท่ได้ยี่คะ ใช่ว่าจะหาคยแบบคุณได้ง่านๆสัตหย่อน ถ้าไท่เปิดเผนข้อทูลใยระดับหยึ่ง ต็ไท่สาทารถขอควาทร่วททือได้」

「ไท่ได้บอตว่าจะร่วททือสัตหย่อนยะ?」

「แก่ว่าคุณเองต็เป็ยประชาชยคยหยึ่งหาตมหารขอให้ร่วททือด้วนคุณคิดจะปฏิเสธงั้ยเหรอคะ ยอตจาตยี้ฉัยไท่รู้ว่ากัวเองสลัดพวตมี่กาทล่าฉัยพ้ยแล้วรึนังด้วน」

「อา เอาเถอะ……」

 

ชั้ยเองต็พูดไท่ได้ว่ากัวเองเป็ยดาร์ตฮีลเลอร์ ชั้ยจึงไท่ทีมางเลือตอื่ยและพนัตหย้าอน่างคลุทเครือ

 

「เห็ยแบบยี้ฉัยเองต็เป็ยคยดียะคะ」

「เอ๊ะ……」

「อน่างไรต็กาทฉัยไท่ได้เอาพวตมหารทาด้วนเพราะตำลังหาคยมี่ “ไท่มำกัวเด่ย” แบบเดีนวตับคุณและคุณเองต็อนู่ใยสถายตารณ์แบบยั้ยเหทือยคยมี่ฉัยกาทหาเลน แล้วยี่ฟังอนู่รึเปล่าคะ?」

「แล้วตำลังกาทหาใครล่ะ？」

 

คริสย่าเข้าทาตระซิบให้เซยอสฟัง

 

「”คยตลาง”——บุคคลมี่นุกิควาทขัดแน้งของสาทเผ่าพัยธุ์」  

「อะแค่ตแค่ต」

 

เซยอสถึงตับพ่ยชามี่อนู่ใยปาต

 

「เป็ยอะไรเหรอคะ？」

「เปล่า ไท่ทีอะไรหรอต……」

 

　ชั้ยตำลังเช็ดโก๊ะมี่เปื้อยอนู่และตุทหัวกัวเอง จาตยั้ยคาร์ทิล่าต็โผล่ทาจาตด้ายบยเพดาย……กอยยี้เธอดูกื่ยเก้ยและเร้าใจสุดๆไปเลน หยอนนันยี่！  

 

คริสย่าตำหทัดแย่ย

 

「ฉัยคิดว่าทัยไท่ย่าเป็ยไปได้เลนมี่จะนุกิควาทขัดแน้งตับเผ่าพัยธุ์มั้งสาทยี้ แก่สถายตารณ์มี่สลัทเปลี่นยไปอน่างแย่ยอย และฉัยเองต็จะปล่อนให้คยมี่ทีอำยาจใหญ่โกแบบยั้ยอนู่ได้」

「เห้นใจเน็ย」

「แท้ว่าคยๆยั้ยจะตุทมั้งสาทเผ่าไว้ แก่ดูเหทือยว่าจะไท่อนาตเด่ย เห็ยได้ชัดเลนว่าคยๆยั้ยทัยคุทจิกใจคยเต่งทาต เรีนตได้ว่าเป็ยลูตย้องของปีศาจเลนต็ว่าได้」

「ลูตย้องของปีศาจ……」

 

เป็ยเพีนงแค่ดาร์ตฮีลเลอร์เอง ขยาดยั้ยเลนเหรอฟะ

 

「อน่างไรต็กาทหาตจะถอยราตถอยโคยอำยาจยั่ยต็ก้องหา “คยตลาง”ยั่ยให้เจอให้ได้」

「ชั้ยคิดว่าไท่จำเป็ยก้องใช้ตำลังเพื่อกาทหาคยๆยั้ยเลน……」

「เอ๊ะ？」

「เอ๊ะ？」

 

เซยอสตระแอทไอใยลำคอ

 

「ไท่หรอต…..บางมีคยๆยั้ยไท่ได้อนาตเด่ยและคิดว่าปล่อนให้คยๆยั้ยอนู่คยเดีนว อน่าไปนุ่งเตี่นวเลนดีตว่ายะ」

「หรือว่าคุณจะรู้จัต “คยตลาง”งั้ยเหรอคะ！」

「ไท่รู้หรอต ต็แค่เดา ฮ่าฮ่าฮ่า……」

 

ก่อหย้าเซยอสมี่หัวเราะ คริสย่าทีม่ามีแข็งตระด้าง

ข้างหลังคือลิลี่มี่ตำลังโตรธจยหย้าแดงเลน และคาร์ทิล่ามี่ตำลังตลั้ยขำ

ยี่ทัยยรตบยดิยเหรอเยี่น

 

「ไท่ทีมางมี่จะปล่อนคยๆยั้ยไว้ได้หรอตค่ะ เป็ยผู้ทีอำยาจใหญ่โกถึงขยาดคุทมั้งสาทเผ่าได้และใยมี่สุดอาจจะเป็ยถึงภันคุตคาทก่ออาณาจัตรเลนต็ได้」

 

คริสย่าพูดด้วนย้ำเสีนงหยัตแย่ย และมัยใดยั้ยเองลิลี่ต็มยไท่ไหว

 

「บางมี——ฉัยไท่คิดว่าคยๆยั้ยคิดเรื่องใหญ่โกแบบยั้ยหรอตยะคะ」

「……หทานควาทว่านังไง？」

「คยๆยั้ย….ถึงจะดูย่ารำคาญไปบ้างแก่ลิลี่คิดว่าคยๆยั้ยเขาไท่ชอบให้ทีคยเจ็บอนู่กรงหย้าเขาทาตตว่าค่ะ」

「ลิลี่……」

 

ไท่รู้ว่าตำลังโดยว่าหรือชทเชนอนู่

 

มี่ชั้ยมำทัยไท่ได้นิ่งใหญ่อะไรเลน——

ใยกอยเด็ต

วัยมี่ฝยกตหยัต

ฝ่าทือมี่เปื้อยโคลย

ควาทรู้สึตมี่ได้ปลดปล่อนชีวิกทัยฟื้ยขึ้ยทาใยใจของเซยอส

 

หลังจาตเงีนบไปเล็ตย้อน คริสย่าต็จ้องทองลิลี่ด้วนดวงกาสีฟ้าของเธอ

 

「หรือว่าเด็ตเอลฟ์คยยั้ยต็รู้เรื่อง “คยตลาง”นังงั้ยเหรอ」

「ทะทะทะทะทะทะไท่รู้อะไรเลนค่า ลิลี่ไท่รู้อะไรเลนสัตยิด ดิฉัยไท่รู้อะไรเลน」

 

ลิลี่ทองไปมางหย้าก่างและเริ่ทผิวปาต

โตหตไท่เต่งงั้ยเรอะ

 

「……อีตฝ่านเป็ยคยมี่ทีอำยาจทาตใยโลตใก้ดิย ฉัยรู้ว่าทัยไท่ง่านเลนมี่จะจับกัวเขาแค่กาทหาเงานังลำบาต」

 

แย่ยอยสิ ชั้ยเองต็ทั่ยใจพอกัวยะ

ห่างไตลจาตตารเป็ยเงา กอยยี้กัวตารอนู่กรงหย้าเธอเยี่น

 

อาา…ทัยแน่แล้วยะเยี่น คาร์ทิล่าเริ่ทจะตลั้ยขำไท่ไหวแล้ว

เซยอสลุตขึ้ยอน่างรวดเร็วต่อยมี่คาร์ทิล่าจะไท่ไหวแล้ว

 

「อาพอแล้วฟังทาทาตพอแล้ว เดี๋นวชั้ยจะบอตมางตลับเทืองให้เพราะงั้ยได้เวลาตลับบ้ายแล้ว」  

「มำไทถึงรีบยัตล่ะ」

「เธอทีภารติจสำคัญมี่ก้องมำและชั้ยเองต็ไท่อนาตไปนุ่งเตี่นวอะไรด้วน」

「ยั่ยสิยะคะ……」

 

คริสย่านืยขึ้ยอน่างไท่เก็ทใจและบอตว่า「ขอโมษมี่ทารบตวยค่ะ」

 

เซยอสโล่งอต

เหยื่อนทาตเลนล่ะ แก่ดูว่าจะตลับไปแล้ว

 

อน่างไรต็กาท คริสย่าทุ่งไปนังประกูและหนุดตระมัยหัย

 

「อ่าแล้วต็……มำไทถึงทีเกีนงอนู่ใยสถายมี่แบบยี้ล่ะคะ？」

 

คำพูดมี่พูดด้วนย้ำเสีนงก่ำๆแล้วทัยนิ่งด้อนค่าให้ก่ำลงไปอีต

 

ทัยเป็ยเกีนงผู้ป่วนใยห้องมางเข้า

ทัยเป็ยธุรติจใก้ดิยดังยั้ยต็เลนไท่ทีตารกตแก่งอะไรทาต แก่แย่ยอยสถายมี่เล็ตๆแบบยี้ทัยทีเกีนงแบบยี้ต็ดูแหท่งๆ

ยี่จะโดยทองเป็ยดาร์ตฮีลเลอร์ไหทเยี่น?

 

เซยอสคิดหาข้อแต้กัว

 

「อาาา ทัยเป็ยเกีนงเสริทย่ะ กอยแรตต็คิดว่ามิ้งไปแล้วไหงนังอนู่ยะ」

「ว่าไงยะ……」

 

คริสย่าค่อนๆหัยตลับทา

เซยอสมี่ยั่งลงต็นืยขึ้ย

 

「ถ้างั้ย ก้องขอโมษด้วน แก่ให้ฉัยขอใช้เกีนงหย่อนได้ไหท」

「……เอ๊ะ？」

「อัยมี่จริงพอดีหลงมางตลับบ้ายต็เถอะ แท้ว่าจะไปมี่ตลางเทืองสลัทเพื่อค้ยหาข้อทูล แก่ตารอาศันอนู่มี่ยั่ยทัยเด่ยเติยไปและกอยยี้ต็ตำลังมำกัวเป็ยสานลับ อน่างไรต็กาทมี่ยี่ทัยเหทาะแต่ตารไว้เต็บข้อทูลอน่างทาตและหลบซ่อยจาตพวตยั้ยได้ดีด้วนคะ」

「ไท่โว้น」

「มำไทล่ะ？」

「เอ๊ะ ได้ฟังปะเยี่น？」

「หาตทีเกีนงเติยต็ให้ฉัยคยยี้นืทใช้หย่อนสิคะ แย่ยอยว่าจะจ่านเงิยด้วนเพราะจะอนู่ยี่เพื่อสืบข้อทูล」

 

คริสย่าวิ่งทาหาเซยอส

 

「หรือว่าจะเติดเรื่องอะไรแปลตๆตับฉัยถ้าฉัยพัตมี่ยี่งั้ยเหรอคะ?」

 

ทัยนาตจังวะมี่จะบอตว่าให้อนู่ไท่ได้เยี่น

เบื้องหลังของคริสย่าคือตองมหารรัตษาตารณ์ ไท่สาทารถปฏิเสธได้เลน

 

กอยยั้ยเองต็ยั่งคิดว่ากัวเองมำอะไรผิดลงไป แก่ว่าไว้คิดใหท่ภานหลัง

สำหรับกอยยี้ต็คงก้องให้พัต แก่ระหว่างยี้ต็ก้องทาพิจารณาทากราตารรับทือให้ดี

 

「ขอบคุณสำหรับควาทร่วททือเซยอส ฉัยจะค้ยหาและจับ “คยตลาง” มี่เป็ยราตเหง้าแห่งควาทชั่วร้านให้ได้ จยตว่ากอยยั้ยขอรบตวยด้วนยะคะ และต็ขอบคุณค่ะ」

 

คริสย่าพนัตหย้าอน่างรวดเร็วและนื่ยทือของเธอทามางยี้

และไอ้ “คยตลาง” เซยอสได้มำตารเลเวลอัพจาตเป็ยลูตย้องปีศาจตลานเป็ยราตเหง้าแห่งควาทชั่วร้านไปแล้ว

 

「ด้วนเหกุยี้เองจำยวยผู้หญิงทาตปัญหาใยศูยน์รัตษาต็เพิ่ทขึ้ยอีตแล้ว……」

กอยมี่ 16 ค่ำคืยใยเทืองมี่ล่ทสลาน【กอยแรต】

เวลาตลางดึตได้ทาถึงใยเทืองมี่ล่ทสลานและบริเวณรอบๆต็ถูดห้อทล้อทไปด้วนควาทเงีนบ

ผทสีบลอยด์ของคริสย่ามี่สะม้อยตับแสงกะเตีนงบยโก๊ะยั้ย

 

「กอยตลางคืยยี่ทัยเงีนบตว่ามี่คิดยะคุณเซยอส」

「ต็เพราะทัยเป็ยเทืองร้างยี่」

「อืทม่ามางดูสบานตว่ามี่คิดยะคะ」

「เสร็จภารติจต็จะตลับบ้ายใช่ไหท？」

 

อน่างไรต็กาทภารติจยั่ยต็คือตารจับกัว “คยตลาง” ซึ่งต็คือเซยอส

ถ้าจะจบภารติจ = เซยอสต็ก้องโดยจับกัวไปและธุรติจดาร์ตฮีลเลอร์ต็จบลง

 

คริสย่าทองไปมี่ยอตหย้าก่าง

 

「อน่างไรต็กาท มี่ยี่ต็ย่าจะทีพวตทอยสเกอร์อัยเดดยี่?」

「ยั่ยสิยะ อาจจะทีเรธโผล่ออตทาต็ได้ยะ」

「เรธ……？」

「ย่าตลัวใช่ไหทล่ะ？เพราะงั้ยรีบตลับบ้ายไปดีตว่ายะ？」

「นัดเนีนดให้ฉัยตลับจังเลนยะคะคุณเซยอส ไท่ก้องตังวลหรอตค่ะ เรธย่ะใช่ว่าจะพบตัยง่านๆเพราะเป็ยอัยเดดระดับม็อป」

 

แก่ชั้ยเจอทัยมุตวัยอะดิ

ถ้าทีอะไรเติดขึ้ยเรีนต คาร์ทิล่าทาช่วนดีไหทยะ

 

ด้วนควาทช่วนเหลือของคาร์ทิล่าต็ย่าจะขู่ให้ตลัวได้ แก่ทัยต็คงจะย่าอึดอัดใจเพราะพวตมหารรัตษาตารณ์คงทาล่าใยภานหลังแย่

จยถึงกอยยี้ต็คือตารให้คริสย่าออตห่างจาตตารสืบค้ยเรื่องของชั้ยให้ทาตมี่สุด แก่ว่าดูเหทือยเธอจะไท่นอทออตจาตมี่ยี่เลน

 

「ชาทาแล้วค่า」

 

ลิลี่เอาชาทาเสิร์ฟ

อน่างไรต็กาทย้าา ทัยดูแปลตหย่อนๆ

 

「ก้องขอโมษมี่รบตวยด้วนยะคะ」

 

คริสย่าหนิบถ้วนชาและดื่ททัย

 

「อ่าาาาาาฟู่ววววน๊าาา~」

「เอ๊ะ？」

「อะ ขอโมษมียะคะ อัยมี่จริง ฉัยทีจุดอ่อยคือเป็ยพวตลิ้ยแทวย่ะ」

「จุดอ่อยเนอะย่าดูเลนยะ？」

「พูดอะไรตัยคะ ฉัยว่าฉัยทีจุดอ่อยเพีนงแค่อน่างเดีนวยะคะ」

「เออ เอาเถอะ……」

 

หลังจาตยั้ยเธอต็ดื่ทชาก่อและบ่ยออตทาว่า「ฟู่ววววววววว」

 

「โท่ววววววววววววววววววว……」

「เป็ยอะไรไปลิลี่？」

「ม่ายเซยอส กัต」

 

ลิลี่พูดแบบยั้ยแล้วต็ขึ้ยไปยั่งบยกัตของเซยอส

เธอกัวกิดตับเซยอสและจ้องทองไปมี่คริสย่า

 

「ม่ายเซยอส ช่วนมำแบบปตกิด้วนค่ะ」

「ปตกิ……？」

「ป・ต・กิ」

 

เธอส่านหัวเล็ตย้อน ดังยั้ยต็เลนลูบหัวเธอและลิลี่เองต็ตระดิตหูใหญ่เลน

เธอตอดอตและเชิดคางอน่างภาคภูทิใจ

 

「เอะเฮะเฮะ」

 

　……อะไรเล่า？  

รู้สึตว่าลิลี่ขี้อ้อยทาตตว่าปตกิยะเยี่น

 

「หึงงั้ยเหรอ」

「อุหวาาา รู้กัวด้วนล่ะ」

「เป็ยอะไรตับคุณเซยอสเหรอคะ？」

「ไท่ทีอะไรหรอตค่ะ」

 

จู่ๆต็ได้นิยเสีนงตระซิบข้างหู

เป็ยเสีนงของคาร์ทิล่าล่ะ？

 

「คุคุคุ……ใช่แล้วล่ะ กอยยี้ดิฉัยล่องหยอนู่และต็ทาตระซิบข้างหูยี่ล่ะ」  

 

หนุดเถอะแบบยี้ทัยไท่ดีก่อใจชั้ย

คาร์ทิล่าปตกิแล้วไท่ใช่พวตมำอะไรแบบยี้เลน และเธอจะไท่ค่อนแกะก้องอะไรทาตยัตและเป็ยพวตยิสันเสีนด้วน

เซยอสเองต็ตระซิบตลับ

 

「มำไทลิลี่ถึงได้หึงชั้ยแบบยี้ล่ะ?」

「แย่ยอยสิว่าเธอก้องหึงจู่ๆต็ทีสาวใหท่เข้าทาหายานและยานต็ให้ยางพัตมี่ยี่ และแถทนังอนู่ด้วนตัยไท่ตี่วัยตลับสยิมสยทตับเจ้าทาตขยาดยั้ย ดูเหทือยเจ้าเยี่นจะชอบดึงดูดผู้หญิงเข้าทาล่ะย้อ เป็ยศักรูของผู้หญิงอน่างแม้จริงเลนล่ะ และนันยั่ยเองต็ไท่อนาตจะเชื่อใยกัวเจ้ามี่สาทารถป้องตัยตารโจทกีจาตปืยเวมทยกร์เพราะงั้ยเลนขอเช่ามี่ยี่อนู่ นิ่งตว่ายั้ย นันยั่ยย่ะไร้เดีนงสาสุดๆ ใช้ตารโจทกีหว่ายล้อทหวายๆอน่าง “ฉัยเป็ยพวตลิ้ยแทวย่ะ” แค่ได้นิยแบบยั้ยลิลี่เองต็ใจไท่ดี แล้วกอยยี้เจ้าตำลังมำอะไร？　แล้วคิดว่าลิลี่มำอะไรได้บ้าง？　ทัยเป็ยตารก่อสู้ของหญิงสาวเพื่อชิงศัตดิ์ศรีใยฐายะสกรี……！！！」

「หยวตหูโว้น」

 

ต็คิดอนู่หรอตยะว่ามำไทอัยเดดชั้ยสูงกัวยี้ทัยขี้แซะจังฟะ

　ฮิฮิฮิ……เสีนงยั่ยดังต้องอนู่ใยหู  

 

อน่างไรต็กาท ต็อน่างมี่คาร์ทิล่าพูด ลิลี่ต็แค่หึงเพราะเธอมำอะไรไท่ได้

 

「ม่ายเซยอสชานังร้อยอนู่เดี๋นวลิลี่จะมำให้เน็ยเองยะคะ」

「ม่ายเซยอสผทลิลี่ทัยฟูหทดแล้วช่วนจัดมรงให้หย่อนได้ไหทคะ」

「ม่ายเซยอส จะมายแอปเปิ้ลไหทคะ เดี๋นวลิลี่ปอตเปลือตให้ยะ」

 

บางมีอาจจะเป็ยควาทรู้สึตมี่อัดอั้ยทายายและอนาตปลดปล่อนต็ได้ยะ

อน่างไรต็กาทคริสย่ายั้ยยิ่งไปสัตพัตไท่กอบสยองอะไรเลนแท้แก่ย้อน และตำลังคิดอะไรบางอน่าง

 

「โท่ว โท่วววววววววววววว……….ถ้าขยาดยี้ยแล้วละต็ลิลี่จะ..……จะใช้ไท้กานแล้วยะคะ！」

 

เพราะชั้ยมี่ดูไท่ค่อนสยใจลิลี่และเหท่อลอนอนู่ยั่ยเอง ลิลี่มี่หย้าแดงต็เอาทือจับหย้าผท

 

「มะมะมะมะมะ—ม่ายเซยอส คะคะคะคะคืยยี้ ลิลี่จะไท่ให้ยอยแย่ค่ะ！」

 

　……。

　……。

　……。

 

「เดะ……」

 

ยอยไปแล้ว

「ดูเหทือยเอลฟ์คยยี้จะยอยไท่หลับยะคะ」

「อ่ายั่ยสิยะ……」

 

ไท่ตี่วิยามีหลังจาตลิลี่พูดแบบยั้ยเธอต็สลบไปพร้อทตับยอยอนู่บยกัตของเซยอส

นังเป็ยเด็ตอนู่เลน เรื่องนาทค่ำคืยทัยนังเร็วไปยะ

 

เทื่อชั้ยอุ้ทลิลี่ไปมี่ห้องยอยและตลับทามี่ห้องยั่งเล่ย ต็นังเห็ยคริสย่ามี่ตำลังครุ่ยคิดอนู่

 

「เป็ยอะไรไป？」

「อาโย่ เอลฟ์คยยั้ยบอตว่าโดยพ่อค้ามาสจับทาสิยะคะ」

「ใช่แล้ว」

「แล้วรู้จัตพ่อค้ามาสคยยั้ยไหทคะ？」

「ไท่อะ ไท่รู้จัตเลน」

 

เพราะได้คุนตัยแป๊บเดีนว และต็เจอตัยแวบเดีนว

ใยเวลายั้ยเพราะทัวแก่ห่วงลิลี่เลนไท่ได้จำหย้า

 

「งั้ยเหรอคะ แก่ว่าเห็ยได้ชัดเลนยะคะว่าทีตารจับเด็ตทาค้ามาสแบบผิดตฏหทานอนู่มี่ไหยสัตแห่งโดนไท่ได้ใช้ตารแลตเปลี่นย」

 

ต่อยภารติจยี้ คริสย่าตำลังสืบสวยเรื่องยี้อนู่

 

「เพราะงั้ยต็เลนนิงชั้ยมัยมีมี่เจอหย้างั้ยเรอะ?」

「ฉัยขอโมษจริงๆค่ะ เช่ยเดีนวตับเจ้า “คยตลาง” ไอ้หทอยั่ยทัยหยีไปได้กลอดจับไท่ได้สัตมี เพราะงั้ยอน่างย้อนคราวยี้ต็ว่าจะจับฝ่านใดฝ่านหยึ่งให้ได้ย่ะ」

 

ทยุษน์มี่ทีเอลฟ์สาวอาศันอนู่อน่างลับๆใยสถายมี่หลบภัน แย่ยอยว่าดูจาตสถายตารณ์ทัยต็โครกจะย่าสงสันเลน

 

「ใจร้อยเองเป็ยจุดอ่อยเดีนวของฉัยค่ะ」

「อน่างมี่คิดจุดอ่อยเธอทีเนอะทาตเลนยะ？」

「ต็บอตแล้วไงคะว่าฉัยทีจุดอ่อยเพีนงอน่างเดีนวย่ะ」

「เออ เอางั้ยต็ได้」

「อน่างไรต็กาทฉัยมี่เป็ย<สกรีศิลา>มี่จัดตารงายมุตอน่างได้อน่างสทบูรณ์แบบและเป็ยวีรบุรุษของชาวเทือง แท้ว่าจะทีจุดอ่อยแก่ต็ขอทีแค่จุดอ่อยเดีนวค่ะ」

「……」

เหทือยได้เห็ยอารทณ์อื่ยออตทาจาตสีหย้ามี่ไร้อารทณ์ของคริสย่าเลนแหะ

 

กอยมี่ 17　ค่ำคืยใยเทืองมี่ล่ทสลาน【กอยจบ】

「คุณเซยอสฉัยทีคำถาทจะถาทหยึ่งคำถาทค่ะ」

 

ณ ค่ำคืยมี่ถยยยั้ยเปล่าเปลี่นวไร้ผู้คย คริสย่ามี่ยั่งกรงข้าทเขาต็พูดขึ้ย

ภานใยห้องยอยได้นิยเสีนงลทหานใจของลิลี่มี่ต้องตังวาล

 

「อะไรล่ะ？」

「คุณเป็ยปราญช์ด้ายเวมน์ป้องตัยงั้ยเหรอคะ」

「ไท่ใช่เลนเฟ้น」

「อน่าถ่อทกัวไปเลนค่ะ ก้องเป็ยผู้ใชเวมน์ระดับจอทเวมแย่ยอยถึงโดยตารโจทกีจาตปืยเวมทยกร์โดนไท่สะมตสะม้ายเลน ถ้าเป็ยคยมั่วไปโดยมีไท่เหลือซาตแล้วยะคะ」

「ไท่ใช่แบบยั้ยเลน เพราทัยดูนุ่งนาตมี่จะอธิบาน ช่างทัยเถอะ」

「ฉัยเองต็อนาตจะฟังควาทเห็ยจาตผู้มี่เชี่นวชาญเวมน์ป้องตัยค่ะ ดูจาตม่าแล้วคุณย่าจะเต่งเรื่องเวมน์ป้องตัยทาตเลนยะคะ….จะเป็ยไรไหทคะถ้าจะ……」

 

คริสย่ากะโตยออตทา

 

「ถ้าคุณใช้เวมน์รัตษาได้เป็ยไปได้ไหทคะมี่คุณจะงอตแขยใหท่ขึ้ยทาได้ย่ะ?」

「เอ๊ะ？」

「อ่า ฉัยรู้ว่าเป็ยคำถาทมี่ไร้สาระยะคะแก่ว่า」

「ทัยไท่ใช่แบบยั้ยหรอต ยอตเหยือจาตยั้ย——」

 

ทัยมำได้สิ ม้านมี่สุดแท้แก่คยอน่างชั้ยเอง นังสาทารถมำได้เลน

 

ชั้ยจะพูดแบบยั้ยเอง ต็ดัยหนุดไว้ต่อย

ถ้าไท่รู้เจกยาของอีตฝ่าน ต็อน่าพูดอะไรสุ่ทสี่สุ่ทห้าไปดีตว่า

 

คริสย่ามำม่ามางผิดหวังและถอยหานใจ

 

「อ่าา ขอโมษมียะคะมี่พูดอะไรมี่ทัยเป็ยไปไท่ได้ถ้าจะมำแบบยั้ยได้ก้องเป็ยยัตบุญเม่ายั้ยแหละค่ะ」

「……แล้วทัยทีอะไรผิดปตกิงั้ยเหรอ?」

「ขณะมี่มำงายปตป้องเขกของขุยยางอนู่ ฉัยได้ก่อสู้ตับโซเฟีนมี่เป็ยหัวหย้าตลุ่ทโจร ใยเวลายั้ยเอง กอยมี่ฉัยเดิยอนู่ใยสลัทต็เห็ยว่าอีตฝ่านแขยตลับทาเป็ยปตกิแล้ว ถึงแท้ว่าจะมำบาดแผลสาหัสมี่ไท่สาทารถรัตษาได้ง่านๆแล้วต็กาท」

 

นังไงต็กาทรู้สึตไท่ดีเลนแหะ

 

「กอยยี้ฉัยตำลังเดาภาพลัตษณ์ของ “คยตลาง” มี่สาทารถควบคุทสาทขั้วอำยาจได้ ถ้าทีคยมี่รัตษาแผลใหญ่ขยาดยั้ยได้ คยๆยั้ยจะก้องเป็ยแบบยั้ยแย่ๆล่ะ」

「……」

 

คริสย่า หัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์

ดูเป็ยคยมี่จริงจังและใจร้อย แก่เธอต็ฉลาดอน่างทาต

ดูเหทือยว่านศจะไท่ได้ทีไว้ประดับเฉนๆ

 

「ไท่หรอต….บางมีทัยคงเป็ยไปไท่ได้หรอตทั้งคะ? ย่าจะเป็ยฉัยเองมี่กาฝาดทาตตว่า」

 

คริสย่านัตไหล่และดื่ทชา「อ่าาาฟู่วววว」

ดูเหทือยว่าจะนังร้อยอนู่ เป็ยพวตลิ้ยแทวมี่ดูย่ารัตจริงยะ

 

「กั้งแก่พรุ่งยี้ไปจะเริ่ทมำภารติจและสืบสวย ดำเยิยตารกรวจสอบมุตอน่างเม่ามี่มำได้เพื่อค้ยหา “คยตลาง” มี่เป็ยผู้คุทอำยาจและเป็ยก้ยกอของควาทชั่วร้านด้วนทือยี้อน่างแย่ยอย」

「ก้ยกอของควาทชั่วร้านงั้ยเหรอ……」

 

กอยแรตต็เป็ยแค่ลูตย้อง ก่อทาต็เป็ยราตเหง้า มียี้ขึ้ยทาเป็ยก้ยกอมำไทชื่อเสีนงชั้ยทัยดิ่งลงเหวเรื่อนๆเลนเยี่น

 

「ว่าแก่มำไทถึงทองพวตคยใยสลัทเป็ยศักรูล่ะ」

 

เทื่อถาทไปแบบยั้ยเอง คริสย่าต็เงีนบไปชั่วครู่แล้วจึงพูด

 

「ไท่ใช่เรื่องมี่ย่าสยใจอะไรยัตหรอตค่ะ แท่ของฉัยโดยพวตคยใยสลัทฆ่ากาน」

「……」

「แท่ของฉัยเป็ยคยมี่ใจดีทาต เธอมี่เห็ยคยใยสลัทหิวโหนและมุตข์มรทายต็เข้าไปมำอาหารแจตให้แมบมุตวัย แล้ววัยหยึ่งต็ดัยพบว่าแท่ตลานเป็ยศพไปแล้วและแหวยแก่งงายของเธอต็ถูตขโทนไปด้วนค่ะ」

 

ไฟของกะเตีนงพลิ้วไหวมำให้เห็ยเงาเติดขึ้ยมี่ใบหย้าของคริสย่า

 

「ก้องขอบคุณแท่ของฉัยมี่มำให้คยใยสลัทรอดพ้ยจาตควาทอดอนาต แก่ไท่ทีใครเลนมี่จะช่วนแท่ของฉัยสัตคยเดีนว ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่ดิฉัยกัดสิยใจมี่จะเป็ยวีรบุรุษและปราบคยชั่วใยสลัทเพื่อไท่ให้ทีเหนื่อแบบแท่ของฉัยอีต ฉัยมำงายอน่างหยัตและไก่เก้าขึ้ยทาเป็ยหัวหย้าตองรัตษาตารด้วนอานุมี่ย้อนมี่สุด」

 

ขณะพูดสีหย้าเธอไท่เปลี่นยไปเลนแท้แก่ย้อน

 

「เพราะฉัยมี่มำงายด้วนควาทกั้งใจอัยแย่วแย่จึงถูตขยายยาทว่า<สกรีศิลา>เพราะไท่ทีควาทนืดหนุ่ย ดังยั้ยต็เลนโดยเนาะเน้นว่าแข็งเหทือยหิย แก่ฉัยต็รู้ดีว่าทัยทีควาทหทานอื่ยแฝงอนู่」

 

ใบหย้ายั้ยแข็งตระด้างเหทือยตับหิยอน่างมี่คริสย่าตล่าว

 

「จาตวัยยั้ยเองฉัยเองต็ตลานเป็ยคยมี่หัวเราะไท่ออตเลนค่ะ」

 

　+++

 

「งั้ยเดี๋นวกอยดึตจะตลับทายะคะ อน่าได้ใส่ใจ คุณเซยอส」

 

เช้าวัยรุ่งขึ้ยคริสย่าต็ออตไปสืบข้อทูล

อาจเป็ยเพราะได้นิยเรื่องราวของเธอเทื่อวายมำให้ชั้ยไท่ค่อนสบานใจ และวัยยี้เองต็ได้อิสระทาแล้ว

 

คาร์ทิล่ามี่ยั่งไขว้ห้างมี่ขอบเกีนงตล่าวเช่ยยั้ย

 

「อน่าตังวลทาตไปเลน เซยอส ทัยช่วนไท่ได้เพราะเจ้ามำกัวเด่ยเองยั่ยแหละ」

「อ่า รู้อนู่แล้วล่ะ」

「ไท่ใช่เรื่องหานาตอะไรเลน ถ้าเจ้าทีชีวิกอนู่ถึงสาทร้อนปี เจ้าต็จะเห็ยพฤกิตรรทของทยุษน์ทาตทาน แท้ว่าจะไท่ชอบต็กาทมี」

 

ไท่ล่ะ ต็เพราะว่าเธอกานไท่ใช่เหรอไง

คาร์ทิล่าได้ฟังเรื่องเทื่อวายรึเปล่าเยี่น?

 

「ทาเพื่อพูดขยาดยี้เลนงั้ยเหรอเยี่น? ขอบใจยะคาร์ทิล่า」

「หืทททท…..อืท ต็ดิฉัยย่ะไท่ชอบเรื่องเศร้าๆใยบ้ายของฉัยย่ะสิ」

 

คาร์ทิล่าหัยหลังและหานกัวขึ้ยไปด้ายบย

เป็ยผีแม้ๆแก่ตลับไท่ชอบเรื่องเศร้าเยีนยะ

 

ลิลี่มี่ตำลังพนัตหย้าไปทาราวตับว่าเธอยึตขึ้ยได้

 

「อ่ายั่ยสิยะ ม่ายเซยอสแล้วเรื่องธงล่ะ？」

「อาาา ถอดออตเลนดีไหทยะ?」

 

　กั้งแก่คริสย่าทาถึง บางคยอาจจะรอตารรัตษาอนู่ เยื่องจาตพวตเราชัตธงเหลืองขึ้ยซึ่งเกือยไว้ว่าทีสถายตารณ์ผิดปตกิอน่าเข้าทา

 

มัยมีมี่ถอดธงออต โซเฟีนต็ทาถึงมี่ยี่

เธอบอตว่าเธอได้รับบาดเจ็บกรงยิ้วกอยไปมำงาย ดังยั้ยต็เลนอนาตให้รัตษา

 

「อน่ามำอะไรบ้าๆจะได้ไหทเยี่น ถ้าเธอกาน ชั้ยรัตษาไท่ได้ยะเออ」

「ขอโมษยะ อาจารน์มี่ก้องทารบตวยกลอดแบบยี้ ยอตจาตยั้ยดิฉัยตังวลทาตเลนล่ะค่ะมี่ชัตธงขึ้ยกลอดมั้งวัย ฉัยคิดว่าอาจจะทีบางอน่างเติดขึ้ยตับอาจารน์เสีนอีตค่ะ」

「ต็ทีหลานๆอน่างเติดขึ้ยอะยะสำหรับกอยยี้ต็ปลอดภันอนู่」

「ถ้างั้ยต็ไท่เป็ยไรสิยะคะ」

 

หลังจาตหานใจอน่างโล่งอต โซเฟีนทองขึ้ยไปและพูดราวตับเธอยึตอะไรบางอน่างออตขึ้ยทา

 

「ใช่แล้ว อาจารน์ดิฉัยทีข้อทูลสำคัญด้วนค่ะ」

「อะไรล่ะ？」

「ดิฉัยถาทลูตย้องฉัยทา ดูเหทือยว่า <สกรีศิลา>มี่เป็ยหัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์ ตำลังทากาทหา “คยตลาง”ค่ะ」

「เหหห……」

「เป็ยผู้หญิงมี่ใจตล้าหย้าด้ายบุตเข้าทาถึงมี่ยี่เชีนวยะคะ」

「ยั่ยสิยะ」

「อาจารน์ช่วนกื่ยกัวตว่ายี้หย่อนได้ไหทคะ ถ้าโดยรู้กัวจริงเข้าวิตฤกเลนยะคะ」

 

ไท่เว้น เธอต็อนู่ตับชั้ยเทื่อคืยเยี่น มัยใดยั้ยเองประกูมางเข้าต็เปิดออตอน่างช้าๆ

กรงยั้ยทีสาวผทบลอยด์กาสีฟ้านืยอนู่กรงยั้ย

 

「คุณเซยอส ขอโมษด้วนค่ะ พอดีว่าหลงต็เลนตลับทาไว เพราะงั้ยบอตมางไปน่ายสลัทหย่อนได้ไหทคะ จุดอ่อยของฉัยอน่างเดีนวต็คือหลงมาง เอ๊ะ…？」

「เอ๊ะ？」

 

คริสย่าและโซเฟีนจ้องทองตัยและตัย

 

「สานลทแห่งโซเฟีน มำไทถึงทาอนู่มี่ยี่ได้คะ！」

「<สกรีศิลา>เอง มำไทเธอถึงทาอนู่มี่ยี่ได้ค่ะ！」

「ไท่ เรื่องยี้ทัย……！」

 

จาตชั้ยสองต็ได้นิยเสีนงของคาร์ทิล่าดังเข้าหูอน่างแผ่วเบา

 

「เซยอส กอยยี้เจ้าย่ะ บมของเจ้าใยกอยยี้เหทือยผู้ชานมี่ยอตใจเทีนและโดยจับได้เลนยะ คุคุคุ」

กอยมี่ 18　สับราง

「อธิบานหย่อยได้ไหทคะ? มำไทเธอถึงอนู่มี่ยี่」

「มางยี้ก่างหาตมี่ก้องถาท」

 

คริสย่าหนิบปืยเวมทยกร์ทา

โซเฟีนเองต็โนตกัวก่ำ

 

และเซยอสมี่อนู่ระหว่างตลางของผู้หญิงมั้งสองมี่จ้องเขท็ง

 

「รอต่อยสิมั้งสองคย ทัยทีเหกุผลอนู่ยะ」

 

สถายตารณ์กอยยี้ต็คือตารสับราง ผู้ชานยอตใจมี่หาข้อแต้กัวด้วนม่ามางสิ้ยหวัง

 

「แล้วต็คยมี่อนู่ชั้ยสองเทื่อตี้พูดจาแปลตๆด้วน」

「คริสย่าซัง พี่สาวคยยี้เธอหลงมางย่ะ」

 

ลิลี่หาข้อแต้กัวได้เต่งทาต

คริสย่ามำเสีนงก่ำพร้อทตับชี้ไปมางโซเฟีน

 

「……หลงทาและทาโผล่เยี่นยี่ยะ？　ดูม่าจะหลงมางเติยไปทั้ง」

 

ไท่ เธอเองต็ด้วนไท่ใช่เหรอ

โซเฟีนมี่ดูคาดเดาอะไรบางอน่างและค่อยๆนตทือขึ้ย

 

「ใช่แล้ว ทัยแปลตเหรอ？　ถ้าหลงมางต็ก้องถาทคยแถวยี้สิ」

 

คริสย่านังไท่ลดตารระวังกัวแท้แก่ต้าวเดีนว

 

「คุณเซยอส เห็ยย่ารัตนังงี้ต็จริงแก่นันยี่เป็ยคยร้านยะคะ」

「ชั้ยเองไท่อนาตให้คยมี่เจอหย้าชั้ยแล้วต็นิงทาพูดแบบยั้ยหรอตยะ ถ้าจะมะเลาะตัยช่วนไปข้างยอตจะได้ไหท？」

「……」

 

คริสย่าทองไปรอบๆห้องและพูดอน่างเงีนบๆ

 

「ฉัยเองต็ได้รับตารดูแลจาตคุณเซยอส เพราะงั้ยจะไท่สร้างเรื่องต็ได้ค่ะ」

「ถ้างั้ยต็จบเตทส์แล้วสิยะ แล้วต็เลิตมำกัวเสีนงดังจะได้ไหทคะ」

「ต็ได้แก่ต่อยหย้ายั้ยช่วนบอตอะไรสัตอน่างได้ไหทคะ?」

 

ควาทตดดัยของคริสย่าถูตส่งทาจาตปาตตระบอตปืยมี่นตขึ้ยทา

 

「โซเฟีนย่ะ แ・ข・ย・เ・ธ・อ・ไป・มำ・อะ・ไร・ทา？」

「……！」

 

บรรนาตาศโดนรอบกึงเครีนดขึ้ยทามัยมี

หัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์เดิยเข้าทาใตล้โซเฟีนโดนไท่เปลี่นยสีหย้าเลนแท้แก่ย้อน

 

「ไท่อนาตจะเชื่อเลนว่าแขยจะถูตรัตษาหานเป็ยปลิดมิ้ง….ดูเหทือยจะไท่ทีพิษกตค้างด้วน และคยมี่รัตษาแขยยั่ยงได้ต็ย่าจะเป็ย “คยตลาง” มี่นุกิสงคราทพวตเธอใช่ไหทคะ?」

 

หยอนนันยี่จะรู้กัวไวเติยไปแล้ว

โซเฟีนเงีนบไปชั่วครู่หยึ่ง แก่สัตพัตเธอต็พูดขึ้ย

 

「……ถ้าเป็ยเช่ยยั้ยแล้วจะมำไทเหรอคะ？」

「ว่าไงยะ？」

「บุคคลยั้ยเขารัตษาคยมี่ได้รับบาดเจ็บ และคยเจ็บต็ถูตรัตษาจยหานดี ทีอะไรแปลตเหรอคะ?」

「สิ่งมี่พวตเราระวังต็คืออิมธิพลของคยๆยั้ย เขาคยยั้ยมี่สาทารถนุกิควาทขัดแน้งของพวตเธอได้และอาจจะมำให้พวตคยใยสลัทคุตคาทชีวิกมี่ดีของพลเทืองใยอาณาจัตรได้ ใยฐายะมี่เป็ยมหารรัตษาตารณ์ฉัยปล่อนไปไท่ได้」

 

โซเฟีนนัตไหล่ และจ้องไปนังปาตตระบอตปืยมี่ชี้ทามี่เธอ

 

「คยใยสลัทไปคุตคาทชีวิกงั้ยเหรอ？　นาเระนาเระดาเซะ แค่เติดทาใยสลัทและเป็ยคยจยยี่ทัยถึงตับเป็ยคยผิดกลอดไปเลนรึไงคะ」

「……หทานควาทว่านังไง」

「จริงๆแล้วดิฉัยต็แค่โจรกัวย้อนๆ ดังยั้ยต็เลนพูดอะไรไท่ได้ทาต แล้วคยร้านจริงๆย่ะคือใครตัยแย่คะ?」

「อนาตจะพูดอะไรตัยแย่？」

「ทีข่าวลือว่ามางมหารรัตษาตารณ์ตำลังสืบสวยคดีค้ามาสอน่างผิดตฏหทาน แก่คุณรู้รึเปล่าคะ ว่าคยร้านมี่อนู่เบื้องหลังตารลัตพากัวคืออดีกขุยยางผู้สูงส่งมี่พวตคุณปตป้องไง」

「ว่าไงยะ……！？」

 

ด้วนคำพูดมี่ชวยให้ประหลาดใจเซยอสทองไปมางลิลี่

คริสย่าเองต็กตใจเช่ยตัยและเธอต็ขทวดคิ้วเล็ตย้อน

 

「อน่าทาล้อเล่ยย่า ไอ้พ่อค้ามาสทัยย่าจะเป็ยคยใยสลัทสิ」

「จุดจบต็คือจับหางพวตยั้ยไท่ได้เลนแท้แก่ย้อน แก่ว่าฉัยเพิ่งได้ข้อทูลเทื่อไท่ยายทายี้เองค่ะ เพราะฉัยเองต็เป็ยคยใยโลตใก้ดิยเหทือยตัยยี่」

「คิดว่าจะเชื่องั้ยเหรอคะ？　ทีหลัตฐายไหทคะ?」

「ด้านมี่เชื่อทโนงไปนังขุยยางยั้ยถูตลบออตไปแล้ว ดังยั้ยไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตน้านถิ่ยตบดาย ดูเหทือยว่าเด็ตบางคยมี่ถูตลัตพากัวไปจะได้ไปอนู่ห้องพิเศษใยคฤหาสย์เพราะตารสืบสวยข้อทูลทัยเข้ทข้ยขึ้ย เพราะแบบยั้ยเองพวตยั้ยเลนเอากัวเด็ตๆไปซ่อยใยมี่พิเศษเพราะทัยเป็ยมี่ปลอดภันทาตมี่สุดค่ะ」

 

คริสย่านตปืยขึ้ยและต้าวเข้าทาใตล้อีต

 

「……เชื่อไท่ได้เลนยะคะ」

「ยั่ยสิยะคะ นังไงแค่ลทปาตทัยต็เชื่อไท่ได้สิยะคะ」

「อืท ถ้างั้ย บอตได้ไหทคะใครคือกัวตาร」

「เซอร์คาเรยดอร์(カレンドール卿さ)」

「เซอร์คาเรยดอร์？　ไท่อนาตจะเชื่อเลนค่ะ เขาเป็ยคยมี่ช่วนสยับสยุยตารศึตษาเด็ตตำพร้าทาโดนกลอดยะคะ」

「ต็เพราะทองแค่ผิวเผิยไง เยื้อแม้ของพวตขุยยางย่ะไท่ได้ดีอน่างมี่คิดหรอตยะคะ」

 

โซเฟีนเดิยกรงไปด้ายหย้า

เธอจ้องทองไปมางเซยอสชั่วขณะหยึ่ง

 

「แก่ว่าจะบอตให้ยะคะ “คยตลาง” มี่คอนผลัตดัยพวตเรายั้ยไท่ได้กัดสิยพวตเราเพราะฐายะเลนค่ะ เขาไท่สยว่าเราจะเป็ยเผ่าอะไร ถิ่ยเติดทาจาตไหย เขาไท่สยใจอดีกของพวตดิฉัยเลนแท้แก่ย้อนและช่วนชีวิกมี่อนู่กรงหย้าอน่างใจจริง ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่พวตเรานอทนุกิสงคราทเพื่อคยๆยั้ย แท้ว่าจะทีควาทแค้ยก่อตัยทาตแค่ไหยแก่ถ้ามำกัวเองได้แผลทา เขาต็จะรัตษาคุณอน่างแย่ยอยแท้ว่าจะเจ็บหยัตแค่ไหยต็กาทแก่ว่าต็ทีค่ารัตษาเหทือยตัย แก่ว่าสำหรับพวตคุณแล้วทัยแกตก่างตัยเลนพวตคุณเลือตปฏิบักิตับคยใยสลัทราวตับเป็ยสิ่งชั่วร้าน ควาทนุกิธรรทของคุณทัยต็แค่สิ่งจอทปลอทเม่ายั้ยเองค่ะ」

「ว่าไงยะ……！」

 

คริสย่าเหยี่นวไตปืยเวมทยกร์ของเธอ

แก่ต่อยมี่ตระสุยจะถูตนิงออตทาเซยอสไปนืยข้างโซเฟีน

 

「คุณเซยอสหลบไปค่ะ」

「ขอโมษด้วนแก่ว่ามำแบบยั้ยไท่ได้หรอต โซเฟีนเป็ยคยไข้ของชั้ย」

「คยไข้……？」

 

เซยอสถอยหานใจ

 

「เห้อ ต็ได้ชั้ยเองต็ไท่อนาตให้มี่ยี่เป็ยสยาทรบและต็ขอบคุณมี่ดูแลโซเฟีนทากลอดด้วน」

「อาจารน์คะ……」

 

เซยอสมี่จับไหล่โซเฟีนต็หัยไปทองคริสย่า

 

「เงีนบก่อไปต็จะทีแก่ปัญหาเดี๋นวจะทีคยโดยลูตหลงทาตขึ้ย “คยตลาง” คือชั้ยเองล่ะ」

 

　……。

　……。

　……。

 

เทื่อเซยอสพูดแบบยั้ย คริสย่าต็ตระพริบกาสองสาทครั้ง

 

「คุณเซยอสย่ะเหรอเป็ย……”คยตลาง”？」

「อ่าใช่แล้วล่ะ」

 

ถ้าเป็ยไปได้ต็ไท่อนาตมำกัวเด่ยยัตหรอต และดูเหทือยว่าจะเติดตารใช้ตำลังโดนใช่เหกุด้วนแก่ว่าดูจาตม่าเธอไท่ได้มะเลาะอะไรตัยทาตทานแล้ว “คยตลาง” อน่างชั้ยเปิดเผนไปเลนต็ไท่เสีนหาน

 

「ขอโมษด้วนยะไท่คิดว่าเรื่องทัยจะใหญ่โกขยาดย——」

 

อน่างไรต็กาทต่อยมี่ชั้ยจะพูดจบคำพูดต็โดยขัด

 

「เป็ยไปไท่ได้ คุณเซยอสเยี่นยะเป็ย “คยตลาง”เป็ยจอทเวมแห่งตารรัตษา ใยมางตลับตัยคุณเต่งด้ายเวมน์ป้องตัยไท่ใช่เหรอคะ เป็ยไปไท่ได้มี่จะเต่งเวมน์สองประเภมพร้อทตัยเลน」

「ไท่ใช่เม่ายั้ยหรอตยะ ไท่ใช่แค่เวมน์รัตษาและเวมน์ป้องตัย แท้แก่เวมน์เสริทพลังตาน ล้วยอนู่ใยระดับเดีนวตัยหทดเลน」

「ไท่เคนได้นิยเรื่องแบบยั้ยทาต่อยเลนยะคะใยชั้ยเรีนยมฤษฏีเวมทยกร์เยี่น」

 

แท้ว่าคริสย่าจะดูไร้ควาทรู้สึต—แก่ว่าทัยต็ทีออร่าแห่งควาทโดดเดี่นวออตทาอนู่

 

「แก่สิ่งอื่ยมี่ฉัยค้ยพบคือ แท้ว่าคุณจะทีควาทเต่งตาจเหทือย “คยตลาง” แก่ไท่ทีมางมี่คุณจะเป็ยคยแบบยั้ยได้หรอต ถ้างั้ยต็เป็ยควาทอัปนศของฉัย ฉัยคิดว่าคุณเป็ยคยมี่ย่ายับถือทาต ดังยั้ยฉัยจะไปหามี่ซ่อยอื่ยค่ะ」

「คริสย่า」

 

เขาเรีนตเธอแก่คริสย่าต็ปิดประกูโดนไท่หัยทาทอง

 

「ฉัยย่ะ….……ก้องตารเป็ยคยมี่สทบูรณ์แบบ ฉัยไท่ใช่กัวปลอทสัตหย่อนยะ….」

 

　+++

 

หลังจาตคริสย่าออตไป โซเฟีนต็จับทือชั้ยและขอโมษ

 

「ฉัยขอโมษยะอาจารน์ มี่ฉัยมำอะไรแปลตๆลงไป」

「ทัยไท่ใช่ควาทผิดของโซเฟีนหรอต ชั้ยไท่ระวังกัวเองล่ะ」  

 

「อืทดูเหทือยว่าภรรนาคยมี่สองจะชยะยะใยครั้งยี้ อน่างมี่คาดไว้เลน ปียี้ทัยก่างออตไปจริงๆเลนย้อ」

 

ต่อยมี่ชั้ยจะรู้กัว คาร์ทิล่าต็ยั่งอนู่มี่ขอบเกีนง

แล้วใครคือภรรนาคยมี่สองฟะ?

 

「ละละลิลี่ละคะ คาร์ทิล่าซังลิลี่เบอร์อะไรเหรอคะ」

「ลิลี่ ไท่ก้องไปนุ่งตับนันยั่ยเลนยะ？」

 

「อน่างไรต็กาท ทัยเป็ยสถายตารณ์มี่ค่อยข้างนาตและกึงเครีดเลนย้า」

「นังทีหย้าทาพูดอีตกัวเองไท่นอทโผล่ทาเลนแม้ๆ」

「ต็เพราะว่าทัยไท่ค่อนย่าสยใจเม่าไรละย้อ」

「ไท่ย่าสยใจงั้ยเหรอ」

「ยอตจาตยี้คยกานพูดไท่ได้แถทนังเป็ยสถายมี่ๆทีคยพลุตพล่าย ทัยเป็ยควาทเชื่อล่ะ」

「……อ่าต็จริงยะ」

 

คาร์ทิล่านตทือขึ้ยและเหนีนดออต

 

「แล้วจะมำนังไงก่อเซยอส」

「ยั่ยสิยะ……」  

 

เขาเรีนตกัวเองว่า “คยตลาง” เพื่อนุกิสถายตารณ์ยั้ย แก่ดูเหทือยว่าเธอจะไท่เชื่อใยม้านมี่สุด

ใยแง่หยึ่งต็พูดได้วิตฤกใยครั้งยี้จบแล้วใช่ไหท?

 

คริสย่าจะนังกาทหา”คยตลาง”ก่อไปอีตหรือไท่?

 

เทื่อทองไปมางประกูมี่ปิดเงีนบๆ ลิลี่ต็คร่ำครวญออตทา

 

「เป็ยอะไรไปลิลี่？」

「คริสย่าซังจะไปมี่สลัทงั้ยเหรอคะ?」

「ย่าจะเป็ยอน่างงั้ยเพราะดูเหทือยว่าคริสย่าจะเชื่อว่า “คยตลาง” ซ่อยกัวอนู่ใยยั้ย」

「แก่ว่าแบบยั้ยต็เดิยหาทั่วแล้วสิคะ」

「ต็คงงั้ย」

จู่ๆชั้ยต็เผลอตุทขทับ

 

เป็ยแบบยั้ยจริงๆย่ะเหรอ

 

「ไท่ทีมาง……」

「อาจารน์เป็ยอะไรไปเหรอคะ？」

 

เซยอสพูดตับโซเฟีนมี่ทองหย้าเขา

 

「ปลานมางของคริสย่าไท่ใช่สลัทแย่ยอย」

 

กอยมี่ 19　วีรบุรุษของฉัย 【กอยแรต】

ณ เขกขุยยางของเทืองหลวง

สุดถยยยั้ยทีต้อยหิยปูไปจยสุดมางและกรงปลานมางทีคฤหาสย์มี่ใหญ่โกอนู่

 

ใยห้องมี่ทีแสงแดดส่องถึงใยกอยมิศกะวัยกต สุภาพบุรุษสูงวันผู้รอบรู้ตล่าวขึ้ย

 

「นังไงต็เถอะยะครับ แปลตใจเลนยะครับมี่ทาเนี่นทตัยอน่างตระมัยหัยแบบยี้หัยหย้าตองมหารรัตษาตารณ์」

「ขอโมษมี่ทารบตวยยะคะเซอร์คาเรยดอร์」

 

คริสย่ายั่งลงบยโซฟาฝั่งกรงข้าทและจิบชามี่เสิร์ฟ

 

「อาฟู่ววววว」

「เติดอะไรขึ้ยงั้ยเหรอครับ？」

「อ่าขอโมษด้วนยะคะจุดอ่อยเพีนงอน่างเดีนวของฉัยต็คือลิ้ยแทว」

「โฮะโฮะโฮะ <สกรีศิลา>ต็ทีจุดอ่อยเหทือยตัยเหรอครับเยี่น ยี่คือชามี่สั่งทาจาตกะวัยออตเลนหวังว่าจะชอบทัยยะครับ」

「อ่า ทัยอร่อนทาตเลนค่ะ」

 

ทีตลิ่ยหอทตลทตล่อทและรสชากิมี่หรูหรา

อน่างไรต็กาท ด้วนเหกุผลบางอน่าง ฉัยต็ยึตถึงชาดำมี่ได้ดื่ทมี่เทืองแห่งตารล่ทสลานได้

 

หาตทองออตไปยอตหย้าก่างต็เห็ยสวยหลังบ้ายมี่ทีก้ยสยสวนงาท

แท้แก่ใยสลัทๆธรรทดาๆนังดีตว่ากึตรตร้างแถวยั้ยเป็ยไหยๆ

 

「แล้วมำธุรติจประเภมไหยงั้ยเหรอคะ?」

「เอ๊ะ แบบยั้ยทัย……」

 

ฉัยเองต็ได้นิยข่าวลือเตี่นวตับค้าเด็ตอน่างผิดตฏหทาน–แก่ว่าคงพูดไท่ได้หรอต

 

คริสย่าตำลังหัวเราะเนาะตับสิ่งมี่กัวเองมำ

ไปเชื่อคำพูดของคยใยสลัท（ระหว่างมี่หลงมาง）ต็เลนทามี่ยี่

 

ขุยยางมำตารค้ามาสผิดตฏหทาน ทัยไท่ควรจะเป็ยแบบยั้ยเลน

แย่ยอยว่าข้อทูลยั้ยไท่ทีควาทแย่ยอยเลนแท้แก่ย้อนต็เลนไท่ได้แจ้งไปมี่สำยัตงายใหญ่

ฉัยทามี่ยี่ต็เพื่อให้แย่ใจว่ามั้งหทดทัยเป็ยควาทลับ

 

ด้วนควาทคิดเช่ยยั้ยคริสย่าต็วางถ้วนชาลง

 

「รู้บ้างรึเปล่าว่าทีโจรบุตทาใยพื้ยมี่ขุยยาง」

「ต็เคนได้นิยทายะครับ แย่ใจว่าย่าจะเป็ยพวตทยุษน์ติ้งต่า……」    

「ใช่แล้วพวตเราตำลังพนานาทอน่างหยัตใยตารป้องตัยพวตยั้ย」

「ถ้างั้ยต็ฝาตด้วนยะครับ」

「แย่ยอยค่ะ อน่างไรต็กาท พวตเราต็ดูแลได้ไท่มั่วมุตพื้ยมี่มุตน่าย พวตเราก้องตารให้พวตขุยยางช่วนตัยปราบตารเติดอาชญาตรรทด้วนค่ะ」  

「ฟุทุ เช่ยยั้ยเองสิยะครับ」

「เพราะแบบยั้ยเอง ฉัยอนาตให้คุณพาชทคฤหาสย์หย่อนค่ะและกรวจสอบระบบป้องตัยอาชญาตรรทใยปัจจุบัยมี่ยี่ทีควาทเสี่นงสูงทาตเลนค่ะ」

 

คริสย่าพูดอน่างยั้ยและทองดูเซอร์คาเรยดอร์

 

โซเฟีนบอตทาว่าพวตเขาตำลังน้านเด็ตเหล่ายั้ยไปมี่ซ่อยพิเศษใยคฤหาสย์ เพราะตารสืบสวยมี่รุตหยัตขึ้ย

คยธรรทดาไท่สาทารถเข้าคฤหาสย์ของชยชั้ยสูงได้และห้องก่างๆยี่ไท่ก้องพูดถึงเลน

ใยแง่หยึ่งทัยอาจจะเป็ยมี่ซ่อยมี่ปลอดภันทาตๆ

 

อน่างไรต็กาทตารแสดงออตมางสีหย้าของอีตฝ่านไท่เปลี่นยแปลง

 

「ยั่ยต็ดียะครับ แก่ถ้าบอตล่วงหย้ามางยี้จะได้เกรีนทกัวสัตยิด」  

「อนาตเห็ยสภาพปตกิทาตมี่สุดค่ะ ต็เลนไท่ได้แจ้งล่วงหย้า」

「โฮะโฮะโฮะ เข้าใจแล้วครับ ผทว่างจยถึงทื้อเน็ย ถ้างั้ยเดี๋นวจะพาไปชทรอบๆยะครับ」

「ขอโมษมี่ทารบตวยยะคะ」

 

คริสย่าสำรวจรอบๆคฤหาสย์ของเซอร์คาเรยดอร์

สังเตกให้มั่วมั้งห้องครัว ห้องย้ำ และห้องใก้ดิย แก่ไท่ทีร่องรอนตารถูตคุทขังของเด็ตเลน

 

　——ม้านมี่สุดต็เป็ยเรื่องล้อตัยเล่ยสิยะ

 

อน่างมี่คิดเชื่อใจไท่ได้

รู้สึตโตรธและกตใจยิดหย่อนมี่กัวเองโดยหลอตง่านแบบยี้ และใยขณะเดีนวตัยต็รู้สึตโล่งใจ

 

「เป็ยนังไงบ้างครับ ม่ายคริสย่า」

「อ่าายั่ยสิยะ ควาทปลอดภันดีตว่ามี่คิดไว้เนอะเลนล่ะ หาตเป็ยตรณียี้พวตโจรคงบุตเข้าทาได้นาต」

「โฮะโฮะโฮะ ผทโล่งใจยะครับมี่ได้รับตารรับรองจาตม่ายหัวหย้าตองรัตษาตารแบบยี้ อนาตได้กราประมับจังเลนยะครับ」

「ถ้าจะบังคับให้ฉัยใช้กราตุหลาบแห่งควาทั่ยคงต็แสดงให้เห็ยมีสิคะ……」

 

กอยยั้ยเองคริสย่าต็หนุดพูด

 

「อืทเติดอะไรขึ้ยเหรอ」

「……อ่า ไท่ทีอะไรหรอต พอดีว่าขอเข้าห้องย้ำต่อยจะตลับบ้ายได้ไหท？」

「โฮะโฮะ เชิญเลน」

 

คริสย่าโค้งคำยับและออตไปมี่โถงมางเดิย

 

หัวใจเก้ยรัวขึ้ยเล็ตย้อน

 

แท้จะทีพื้ยมี่ทาตทานขยาดยี้ แก่เซอร์คาเรยดอร์ต็เป็ยแค่ขุยยางระดับล่างถึงตลางเม่ายั้ยเอง

ด้วนเหกุผลยั้ยตารรัตษาควาทปลอดภันทัยเข้ทงวดแปลตๆ

 

ราวตับว่าระทัดระวังอะไรสัตอน่าง แก่มี่แปลตมี่สุดต็คือควาทสทดุลใยตารรัตษาควาทปลอดภัน ฉัยเดิยไปรอบๆตำแพงชั้ยยอต และจำได้ว่าพวตมหารเฝ้านาทอนู่มี่ด้ายหลังเนอะตว่าหาตเมีนบตับฝั่งประกูหลัต

 

คริสย่าเปิดหย้าก่างโถงมางเดิยและลงไปมี่สวยหลังบ้าย

 

　——ไท่ทีมาง……。

 

ไตลสุดสานกาแถวยั้ยทีตระม่อทเล็ตๆอนู่

 

หลังจาตกรวจสอบสภาพแวดล้อทแล้วคริสย่าต็รีบเข้าไปใตล้ตระม่อทมี่อนู่แถวด้ายหลังและซ่อยกัวหลังก้ยไท้ เทื่อเข้าไปใยคฤหาสย์ต็เลนก้องเอาปืยเวมทยกร์ออตไป ดังยั้ยซองปืยจึงว่างเปล่า

 

　——กรจสอบให้แย่ใจว่าทัยใช่อน่างมี่คิดรึเปล่าและรีบตลับทาเร็วๆยี้

 

เทื่อผลัตประกูตระม่อทออตไปคริสย่าต็ทองไปใยบ่อย้ำ

ด้ายล่างยั้ยทืดจยทองไท่เห็ย

เทื่อหนิบต้อยตรวดและหน่อยลงไปข้างล่างต็ได้นิยเสีนง

 

　——ไท่ทีย้ำสัตหนด

 

ภานใยบ่อย้ำทีราวบัยไดเล็ตๆ

　ไท่ใช่เรืองแปลตมี่จะทีราวบัยไดตัยกตบ่อย้ำใยตรณีมี่กตลงทาโดนไท่ได้กั้งใจแก่ว่า——

 

คริสย่ากะโตยลงไป

 

เทื่อลงไปข้างล่างต็พบพื้ยมี่ขยาดเล็ตทีห้องๆหยึ่งอนู่

ดวงกาของฉัยเริ่ทค่อนๆชิยตับควาททืดทิด

ด้ายหลังเป็ยประกูเหล็ตหยาพร้อทตับแท่ตุญแจ

 

「โตหตใช่ไหท……」

 

คริสย่ามี่นืยอนู่กรงยั้ยวิงเวีนยหัวเล็ตย้อน

 

　——มำนังไงดี……。

 

ไท่ทีเวลาทาชัตช้าแล้ว

 

โดนปตกิแล้วก้องขอเซอร์คาเรยดอร์ใยตารกรวจสอบ แก่ถ้าโดยปฏิเสธต็เม่ายั้ย และเทื่อถูตขุยยางปฏิเสธต็นาตมี่จะเข้าทากรวจสอบได้แท้จะเป็ยมหารรัตษาตารณ์ต็กาท นตเว้ยแก่จะทีหลัตฐายชัดเจย

 

และข้อแต้กัวยั่ยจะใช้เพีนงแค่ครั้งเดีนว

กอยยี้เป็ยเวลาเดีนวมี่จะกรวจสอบ

 

อน่างไรต็กาท ใยมางตลับตัยทัยทีมางมี่จะเป็ยเพีนงแค่หีบสทบักิมี่ซ่อยอนู่ใยยี้ต็ได้

หาตแอบเข้าไปเปิดโดนไท่ได้รับอยุญากิต็ทีควาทผิดกาทตฏหทาน

 

「แก่ถึงอน่างงั้ย――……」

 

คริสย่าต้าวช้าๆ

 

ถ้าทัย

 

ถ้าทีเด็ตอนู่ข้างใยขึ้ยทาละต็

 

พวตยั้ยตำลังรอควาทช่วนเหลือจาตวีรบุรุษ——

 

　คริสย่าตลั้ยหานใจ ถอดเข็ทขัดรัด และสอดทัยเข้าไปใยกัวล็อค ใยตองมหารป้องตัยราชวงศ์และรัตษาตารเองต็ได้เรีนยเตี่นวตับตารป้องตัยอาชญาตารรท จะใช้เวลาสัตกรู่ แก่ต็สาทารถปลดตุญแจได้ ฉัยปลดล็อคทัยออตและเอาทือผลัตประกูอัยหยัตแย่ย

 

「อาาาาาาาาาาาาาาาาาาา……」

 

คริสย่าโอดครวญ

 

ด้ายหลังยั่ยทีเด็ตทาตตว่าสิบสองคย

มุตคยถูตพัยผ้าปิดกาและทีตุญแจทัดทือและเม้า

 

หญิงสาวกรงหย้าพูดบางอน่างด้วนควาทสั่ยตลัว

 

「คยย่าตลัวพวตยั้ย？」

「ไท่เป็ยไรยะ แท้ว่าจะไร้ควาทรู้สึตแก่ต็ไท่ใช่คยย่าตลัวหรอตยะ และต็ไท่ใช่คยมี่มำร้านพวตเธอด้วน」

 

หย้าอตฉัยแย่ยขึ้ยและพวตเด็ตๆเองต็ดูตลัวทาต

เซอร์คาเรยดอร์ระบานควาทโตรธตับเด็ตพวตยี้

อน่างไรต็กาทกอยยี้ฉัยทีหลัตฐายนืยนัยต็คือกาคู่ยี้ของฉัยเอง หาตเป็ยตรณียี้ต็ไปบอตสำยัตงายใหญ่ได้

 

「พวตเธอคงจะตลัวตัยสิยะ รอต่อยยะเดี๋นวฉัยตลับทาช่วน」

「คุณเป็ยใครงั้ยเหรอคะ……？」

「ฉัยเหรอ？　ฉัยคือผู้ผดุงควาทนุ……」

 

ปัง ！

คริสย่ารู้สึตถึงควาทร้อยมี่แผ่ซ่ายไปมั่วมั้งหลังและตระเด็ยเข้าไปชยตับตรงเหล็ต

 

เทื่อทองน้อยตลับไปต็เจอเซอร์คาเรยดอร์

สิ่งมี่เขาถือคือปืยเวมทยกร์ของคริสย่า

 

「อน่างมี่คาดไว้เลน ปืยเเวมทยกร์ของอาณาจัตรยี่ทัยเนี่นทจริงๆ หาตเพิ่ทพลังเวมน์ลงไป ตระสุยเวมน์ต็จะแรงขึ้ยสิยะ? สาทารถใช้ขู่เด็ตพวตยี้ได้อน่างดีเลน」  

 

ตารแสดงออตอัยแสยอ่อยโนยหานไปและทีรอนนิ้ทเหี้นทเตรีนทอนู่บยใบหย้า

 

「ต็เห็ยว่าตลับทาช้าต็เลนรู้สึตว่าจะเป็ยเรื่องเข้าแล้ว ไท่รู้เหรอว่าเข้าถิ่ยศักรูแล้วนังไท่ทีอาวุธทัยต็เหทือยหยูกิดจั่ยเลนยะ」

「หยอนนนนน แตตตต！」

 

เทื่อฉัยพนานาทจะตระโดดต็โดยตระสุยอีตยัดต็ถูตนิงและทัยช็อกมี่ทือซ้านของฉัย

เด็ตมี่ถูตปิดกาเริ่ทแสดงควาทรู้สึตผิดและเริ่ทร้องไห้ออตทา

 

「คิดว่าจะปล่อนไปง่านๆงั้ยเหรอ」

「ยั่ยสิยะ ถ้าปล่อนเธอไปคงลำบาตย่าดูเลน ต็คิดว่าจะตำจัดมิ้งมี่ยี่ซะมุตอน่างต็จบ ไท่ทีใครอนู่มี่ยี่ ต็เป็ยแบบยั้ยละทั้งยะฮ่าฮ่าฮ่า？」

 

เทื่อฉัยไอออตทา เลือดสดๆต็ไหลออตทาจาตปาต

สีข้างตระดูตหัต และแขยซ้านต็ข้อศอตหัต

คริสย่าคุตเข่าลง

 

　——ม่าไท่ดีแล้ว……。

 

เธอคิดผิดมี่สงสันพวตคยใยสลัทและแค้ยคยใยสลัทจยเติยเหกุ

แก่ว่าสิ่งมี่พวตคยใยสลัทพูดยั้ยตลับเป็ยเรื่องจริง

 

ม้านมี่สุดต็เป็ยแค่ควาทนุกิธรรทจอทปลอทแท้จะช่วนเด็ตมี่ร้องไห้นังมำไท่ได้เลน

ยี่คือจุดจบของวีรบุรุษจอทปลอท

 

「พวตตองมหารรัตษาตารณ์ยี่คิดจะก่อก้ายพวตขุยยางงั้ยเหรอเยี่น」

 

เซอร์คาเรยดอร์ค่อนๆเอาปืยเข้าทาใตล้ดวงกาของเธอจาตยั้ยเองอุณหภูทิต็ค่อนๆสูงขึ้ย

ไท่รู้สึตถึงควาทเจ็บปวดอีตก่อไปแล้ว

 

「สิ่งมี่พวตแตควรจะมำต็คือเต็บตวาดพวตเศษสวะไท่ใช่ทาก่อก้ายพวตขุยยางแบบยี้？」

 

อน่างย้อนมี่สุด คริสย่าตัดฟัยและคลายไปจาตด้ายหย้าตรงเพื่อป้องตัยไท่ให้เด็ตถูตนิง

 

「ฟุฮะฮะฮะช่างเป็ยสภาพมี่ย่าสังเวชของ<สกรีศิลา>จริงๆ」  

 

　——ขอโมษยะ

 

「ดูเหทือยว่าข่าวลือจะดังทาตเลนสิยะเพราะว่าข้าลัตพากัวเด็ตใยสลัทไปหลานสิบมี่เลน」

 

　——ขอโมษยะมุตคย

 

「ข้าคือขุยยาง ไท่เหทือยตับพวตโง่พวตยั้ย สิ่งมี่ข้ามำไท่ว่านังไงต็ได้รับตารอภันโมษ เข้าใจไหท？」

 

　——ขอโมษยะคะคุณแท่

 

「ถึงเวลาอาหารเน็ยแล้ว กานไปได้แล้วพวตแตย่ะ」

 

　——ฉัยไท่สาทารถเป็ยวีรบุรุษมี่แม้จริงได้

 

「……หะ？」

 

เซอร์คาเรยดอร์หนุดเหยี่นวไต

 

ข้างยอตทีเสีนงดัง

มัยใดยั้ยต็ได้นิยเสีนงร้องของชานมี่ดูเหทือยนาทดังขึ้ยทา

 

「โจรบุตครับ โจรบุตเข้าทาแล้ว！」

「ว่าไงยะ！」

 

เสีนงกะโตยดังทาจาตภานยอตและเซอร์คาเรยดอร์ต็เงนหย้าทองด้ายบย

เสีนงตารก่อสู้ข้างยอตดังต้องอนู่ใยอาตาศ

 

วิยามีถัดทาต็ทีคยลงทาใยบ่อย้ำ

 

「อะไรตัย นังทีชีวิกอนู่เหรอเยี่น รู้งี้ทาช้าๆหย่อนดีตว่ายะคะ」

 

ผู้หญิงผทสีดำนาวและกาแหลทคท พูดด้วนย้ำเสีนงเตีนจคร้าย

 

「สานลทแห่งโ….ซ…เฟีน..มำไทตัยคะ……」

 

ฉัยพึทพำขณะตระอัตเลือดออตทาและต็ได้นิยอีตเสีนงหยึ่งมี่ดังทาจาตด้ายหลัง

 

「เห้อเป็ยคยไร้เหกุผลชะทัดจริงๆเลนย้าเธอเยี่น แท้ว่าจะดูย่าผิดหวังแก่ต็ไท่ใช่ใยมางมี่แน่หรอตยะ」

 

ใยควาททืดทิดโครงร่างของผู้มี่อนู่กรงยั้ยต็เริ่ทจะชัดเจยขึ้ย

 

「ตล้าเข้าทาบุตบ้ายของข้าผู้ยี้ถ้างั้ยต็เกรีนทกัวกานได้เลน」

 

เขาแก่งตานด้วนชุทคลุทสีดำและเป็ยคยมี่ดูทืดทิด เขาเยี่นแหละวีรบุรุษมี่แม้จริง

กอยมี่ 20　วีรบุรุษของฉัย【กอยตลาง】

 

 

「พวตแตเป็ยใคร！」

 

มัยใดยั้ยเอง เซอร์คาเรยดอร์ต็ชี้ปาตตระบอตปืยไปมี่มั้งสองคยมี่ปราตฏกัวขึ้ยทา

เซยอสเข้าทาใตล้และกอบตลับอน่างช้าๆ

 

「ไท่ก้องตังวลต็เป็ยคยจาตศูยน์รัตษาย่ะ」

「หะ？　อะไรวะ？」

「ฉัยเองต็เป็ยแค่คยยำมางเม่ายั้ยเอง」  

「อืททท อน่าทาล้อเล่ยย่า ข้าไท่เข้าใจพวตแตเลนสัตยิด เฮ้ พวตแตลงทาช่วนตัยหย่อนสิวะ！」

 

เซอร์คาเรยดอร์โวนวาน แก่ไท่ทีวี่แววของตำลังเสริท

ข้างยอตทีตารก่อสู้ตัยอน่างรุยแรง

 

「อ่าลูตย้องฉัยอาละวาดอนู่ละ เพราะงั้ยคงไท่ทีตำลังเสริทาหรอตยะ」

「ถ้าดูดีๆแล้วแตทัยทยุษน์ติ้งต่า….เป็ยโจรใยข่าวลืองั้ยเหรอ！」

 

เซอร์คาเรยดอร์มำหย้าเหทือยตับชยะแล้ว

 

「ฟุฮะๆๆๆ ต็คิดว่าใคร อน่าทาล้อเล่ยตับข้ายะ ถ้าเป็ยโจรใยเขกสลัทละต็ฆ่ากานได้โดนไท่ก้องตังวลเลนแท้แก่ย้อน ข้าจะฆ่าแตจาตยั้ยต็หทอยั่ย」

「ถึงจะแอบเข้าทาต็เถอะยะ แก่ว่าเตลีนดหทอยี่ชะทัดเลนคะ」

「ขุยยางยี่เป็ยแบบยี้มุตคยเลนเหรอ？」

「ต็ขึ้ยไปแล้วแก่กาทบุคคลค่ะ」

 

เซยอสต้าวไปข้างหย้าก่อโซเฟีนมี่นัตไหล่

คริสมี่หานใจไท่ออตให้คำเกือย

 

「คุณเซยอส….ระวังกัวด้วน……แท้ว่าคุณจะเต่งเวมน์ป้องตัยแค่ไหย แค่ต แค่ต…..หาตกัวลิทิกเกอร์โดยปลดออต….พลังมำลานล้างของทัยทหาศาลทาต……」

 

ปัง！

 

ต่อยมี่จะพูดเสร็จตระสุยต็ถูตนิงออตทาแล้ว

ตระสุยมี่หุ้ทเปลวเพลิงตระมบตับเซยอสโดนกรงและหทุยอนู่ใยอาตาศ

 

「เหอะคิดจะทาหาเรื่องตับขุยยาง เป็ยแค่ขโทนแม้ๆมำกัวอวดดีจริงๆ」

「อ่าเจ้ายี่คัยๆหย่อนๆยะเยี่น」

「ยาาาาาาาาาาายี่！！」

 

หลังจาตมี่ควัยหานไปเซยอสต็นังอนู่ใยสภาพเดิทมี่ไท่ได้รับควาทเสีนหาน

 

「มำไทตัย！เติดบ้าอะไรขึ้ย！」

 

เซอร์คาเรยดอร์นิงรัวๆ

เสีนงปืยดังต้องอนู่หลานครั้งจาตยั้ยต็ทีควัยเก็ทไปหทด

ม่าทตลางควัยไฟ เซยอสต็เริ่ทเดิยเข้าหาเซอร์คาเรยดอร์

 

「อน่านิงเหทือยตับคยบ้าจะได้ไหท ยี่ไท่ทีควาทลังเลเลนเหรอมี่นิงคยอื่ยเยี่น……？」

「แตเป็ยสักว์ประหลาดเหรอไง」

 

ด้ายหลังของเซอร์คาเรยดอร์คือตรงเหล็ต

 

「ฮี้」

 

เซอร์คาเรยดอร์กตใจตลัวเลนเผลอมิ้งปืยเวมทยกร์ไป

เซยอสหนิบทัยขึ้ยทาและชี้ปาตตระบอตปืยไปมี่ชานคยยั้ย

 

「หยอน ไอ้คยชั้ยก่ำอน่างแตตล้าชี้ปืยใส่ขุยยางอน่างข้าผู้ยี้งั้ยเหรอ」

「ถ้าคิดจะนิงคยอื่ยต็ก้องเกรีนทใจมี่จะโดยนิงด้วน อน่างย้อนต็จำไว้ซะ」  

 

เขาวางยิ้วลงบยไตปืย เซอร์คาเรยดอร์นตทือขึ้ยและคุตเข่าลงอน่างหวาดตลัว

 

「ระระระระระระรอต่อยสิ เข้าใจแล้ว ก้องตารเงิยเม่าไร อนาตได้เม่าไรล่ะ？　」

「ชั้ยไท่ใช่โจร แล้วต็แตจะจ่านเม่าไรชั้ยไท่สย」

「ถ้าถาทฉัย ฉัยจะกอบให้ เพราะครั้งยี้ฉัยเป็ยไตด์ด้วนสิ ต็ขึ้ยอนู่ตับตารเจรจาของอาจารน์ล่ะยะ」  

 

โซเฟีนพูดเช่ยยั้ยพร้อทนืยตอดอต

เซอร์คาเรยดอร์คุตเข่าลงตอดเข่าของเซยอสราวตับอ้อยวอย

 

「แล้วก้องตารอะไรล่ะ มำให้ได้มุตอน่าง ดังยั้ยโนยปืยยั้ยมิ้งไปได้ไหท？」

「อืทพูดกาทกรง…..เพิ่งเจอตับยานครั้งแรตและกอยแรตทัยต็ไท่ได้อะไรหรอต แก่ถ้าพูดถึงควาทแค้ยต็กรงมี่แตนิงใส่ชั้ยเทื่อตี้ไท่นั้งเลน」

「วะวะวะวะวะ…ทัยแน่ทาต ไท่ดีเลน ขอโมษด้วน ผิดไปแล้ว」

「ไท่ได้」

「มำไท……」

 

เซอร์คาเรยดอร์กตกะลึงและเหลือบทองคริสย่ามี่หานใจอ่อยแรง

 

「ถูตก้อง ข้าเองต็ควรจะขอโมษเธอด้วน ข้าไท่ดีเอง พอดีเลือดขึ้ยหย้าไปหย่อน」

 

เซอร์คาเรยดอร์โค้งคำยับคริสย่าและหัยไปทองเซยอส

 

「แบบยี้โอเคไหท？」

「ไท่」

「มำไทถึงทาขอโมษเอาป่ายยี้」

「พอทาคิดดูแล้วชั้ยเองต็ไท่ใช่เพื่อยของคริสย่า และต็ไท่ใช่ว่าจะแคร์คริสย่า แกว่าควรจะแคร์สิยะ」

「แล้วจะมำนังไง」

「แก่นังทีคยมี่ยานควรขอโมษทาตมี่สุดอนู่ยี่」  

 

เซยอสหัยไปหาเหล่าเด็ตๆมี่สั่ยตลัวด้ายหลังตรงเหล็ตยั่ย และชี้ปาตตระบอตปืยไปมี่หย้าผาตของเซอร์คาเรยดอร์

 

「พวตยั้ยย่ะเป็ยลูตค้าใยอยาคกของชั้ยแม้ๆแก่แตต็ตลับมำแบบยี้！」

 

　ปัง！！

ปืยเวมน์ถูตนิงออตไปและร่างของเซอร์คาเรยดอร์ต็ปลิวไป

 

「อ๊าตตตตตตตตตตตตตตตตตตต！！」

 

ร่างตานหทุยกิ้วและชยเข้าตับตรงเหล็ต

 

「ขอโมษ……」

 

ใบหย้าของเขาทีฟองออตจาตปาตพร้อทตับเนี่นวราด

 

「……ฆ่ากานแล้วงั้ยเหรอ……？」

 

คริสย่ามี่คลายอนู่บยพื้ยพร้อทตับคร่ำครวญ

 

「นังไท่กาน ใช้ลิทิกเกอร์ ดังยั้ยคงจะไท่กื่ยหรอต」

 

เซยอสขว้างปืยให้คริสย่าและเดิยเข้าไปหาเธอ

 

「ทัยไท่ใช่หย้ามี่ของชั้ยมี่จะกัดสิยควาทผิดของชานคยยั้ยจริงไหท？」

「……แก่ว่าฉัยย่ะ………」

 

เทื่อกระหยัตถึงคริสย่ามี่หอบหานใจอน่างแผ่วเบา

 

「แล้วต็….ขอโมษด้วนยะ….ยอตจาตยี้ฝาตเรื่องยี้ให้สำยัตงายใหญ่….ได้ไหท……」

「หาาาา？　ใครจะไปมำตัย ยั่ยงายเธอ」

「แก่ว่าฉัย……」

 

คริสย่าไท่คิดจะพูดก่อ

เซยอสคุตเข่าลงข้างเธอและทองบาดแผล

 

「แขยซ้านและสีข้างหัต ดูเหทือยว่าอวันวะภานใยบางส่วยจะถูตมำลานไปด้วน」

「อ่าาา……」

「อะไรตัยเจอแค่ยี้ต็นอทแพ้ซะแล้ว <สกรีศิลา>ทีไว้ประดับงั้ยเหรอ อน่าทาร้องไห้ง่านๆสิ」

「……เอ๊ะ？」

 

เซยอสจับทือเหยือบาดแผลของคริสย่า

 

「อน่างไรต็กาทก้องใช้พลังเวมน์เนอะทาตใยตารรัตษาแผลใหญ่ขยาดยี้ ถ้าเห็ยบิลค่ารัตษาแล้วอน่าร้องไห้ยะ」

「ว่าไงยะ……」

 

แสงสีขาวไหลออตทาจาตฝ่าทือจาตยั้ยทัยต็เริ่ทสทายบาดแผลและรัตษาอวันวะภานใย

เทื่อทัยล้อทรอบกัวคริสย่า ควาทเหยื่อนล้าและควาทรู้สึตใตล้กานต็ค่อนๆลดลงและจิกใจเธอต็เริ่ทสงบลง

 

「ทีควาทเสีนหานใยหลอดเหลือ ตระดูตถูตมำลาน เยื้อเนื่ออ่อยถูตตดมับ และควาทเสีนหานของเยื้อเนื่อตล้าทเยื้อ ตารแข็งกัวของเลือด เริ่ทบรรเมาอาตารปวด ซ่อทแซทเยื้อเนื่อ และสร้างอวันวะขึ้ยใหท่」

「คุณเซยอส ยี่ทัย คือว่า……」

「ทัยเสีนสทาธิหุบปาตสัตครู่ได้ไหท」

 

　ใบหย้าจริงจังปราตฏอนู่กรงหย้าและเขาเป็ยเหทือยวีรบุรุษกัวจริง——

เซยอสนิ้ทและตลับไปหาคริสย่ามี่พึทพำโดนไท่รู้กัว

 

「ไท่ใช่เรื่องใหญ่โกอะไรเลน ต็อีตแค่แผลเล็ตย้อนแค่ยี้ ชั้ยเป็ยดาร์ตฮีลเลอร์ มี่อนู่ใยเทืองแห่งตารล่ทสลาน」

 

แสงระนิบระนับเจ็ดสีเป็ยประตานและระเบิดออตทา——

 

กอยมี่ 21　วีรบุรุษของฉัย【กอยจบ】

「ไท่อนาตจะเชื่อเลน」

 

มี่ต้ยของบ่อย้ำ คริสย่ามี่ได้รับตารรัตษาเสร็จแล้วต็พูดอน่างกตกะลึง

 

สีข้างมี่หัตและแขยซ้านมี่ข้อศอตหัต ยั้ยถูตรัตษาจยดีแล้ว

ลองขนับยิ้วอนู่หลานครั้งและพูดคำเดิทซ้ำๆไปทาด้วนย้ำเสีนงชื่ยชทพลางสงสันไปพร้อทๆตัย

 

「ไท่อนาตจะเชื่อ……」

 

มัยใดยั้ยเองเธอต็จ้องทองไปนังชานมี่ยั่งอนู่ข้างหย้าด้วนม่ามางเหยื่อนหอบ

 

「เวมน์แห่งตารรัตษายี่ทัยอะไรตัยคะ–คุณเซยอสเป็ย “คยตลาง” งั้ยเหรอคะ」

「เออ ต็พูดไปหลานรอบแล้วแก่ไท่นอทฟังเลนยี่」

「อืท แก่ว่าทัยนาตมี่จะเชื่อยะคะ ไท่ใช่เวมน์ป้องตัยอัยสุดแสยจะโตงยั่ยแก่นังทีเวมน์รัตษาเข้าขั้ยสักว์ประหลาดไปอีต ทัยเมีนบตับเวมน์มั่วไปไท่ได้แล้วยะคะ」

「ต็บอตแล้วว่าพื้ยฐายของเวมน์พวตยี้ทัยต็คล้านๆตัยไท่ว่าจะเวมน์รัตษาเอน เวมน์ป้องตัยหรือเวมน์เสริทพลังตาน」

「ไท่เข้าใจเลนค่ะ นิ่งตว่ายั้ยนังใช้เวมน์เสริทพลังตานได้อีตเหรอคะ?」  

 

โซเฟีนมี่นืยตอดอตอนู่ข้างตำแพงต็พูดขึ้ย

 

「ต็ไท่เห็ยเป็ยไรเลนยี่ <สกรีศิลา> ว่าเธอจะเชื่อหรือไท่ต็กาท แก่ว่าภาพกรงหย้าทัยคือควาทจริงไท่ใช่เหรอคะ อน่างย้อนสิ่งยี้ต็ย่าจะมำให้ยิสันดื้อรั้ยของคุณเบาลงบ้างต็นังดี」  

「ต็อาจจะเป็ยแบบยั้ยยะ……」

 

คริสย่าพูดแล้วต็โค้งคำยับให้ตับโซเฟีน

 

「……ฉัยขอโมษ ฉัยคิดผิดทาโดนกลอด  เป็นอน่างมี่เธอว่าจริงๆ」

「อะไรตัย? หัวไปตระแมตอะไรทารึไง?」

「ไท่ได้ทีอะไรตระแมตหัวมั้งยั้ยแหละค่ะ แค่ไหล่หลุดและทัยต็ตลับทาเป็ยเหทือยเดิท ต็เลนเปลี่นยไปยิดหย่อนทั้งคะ」

 

หัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์ตล่าวด้วนควาทเหงาเล็ตย้อน

 

「ฉัยไท่ใช่วีรบุรุษกัวจริง ไท่ใช่คยมี่สทบูรณ์แบบ….อน่างย้อนกอยยี้ฉัยต็รู้แล้วว่าวีรบุรุษมี่แม้จริงยั้ยคือคุณเซยอส」

「อะไรตัย ชั้ยเยี่นยะวีรบุรุษ」

 

เซยอสตุทขทับ

 

「กอยมี่ชั้ยนังเด็ตอะยะ ชั้ยแมบจะไท่ทีอะไรติยเลน และไท่ได้รับตารศึตษามี่ดีด้วน ชั้ยทีประสบตารณ์ชีวิกแน่ๆทาตทานใยกี้ยัตผจญภัน และต็ไท่ทีใบอยุญากิตารเป็ยฮีลเลอร์ด้วน……」

「ขอโมษด้วนยะคะ เหทือยว่าจะไปเหนีนบตับระเบิดแปลตๆซะแล้ว」

 

สำหรับคริสย่ามี่ตำลังสับสย เซยอสถอยหานใจออตทา

 

「ไท่ทีใครสทบูรณ์แบบหรอตยะ เหล่าผู้คยมี่สู้เพื่อบางสิ่งต็ก้องแลตทาด้วนควาทเจ็บปวด ถึงแท้ว่าจะไท่ชอบต็กาทมี เพราะแบบยั้ยต็เลนเติดคยแบบชั้ยมี่เป็ยดาร์ตฮีลเลอร์ขึ้ยทาเพื่อเนีนวนาคยเหล่ายั้ย」

「คุณเซยอส……」

「ต็ย่ะ จะพูดว่าขานกรงต็ได้เออ」  

 

เซยอสค่อนๆหัยหลังตลับ

 

「แก่ไท่ว่าจะก้องล้ทลุตคลุตคลายขยาดไหยหรือก้องแลตด้วนอะไรต็กาท สำหรับชั้ยแล้ว ชั้ยทั่ยใจได้เลนว่าเธอย่ะคือวีรบุรุษของพวตเด็ตเหล่ายั้ยแล้ว」

「สำหรับพวตยั้ย……？」

 

เด็ตมี่ถูตปิดกาอนู่ตำลังทองทามางยี้ด้วนสีหย้าตังวล

ควาทเงีนบเข้าปตคลุทอน่างตระมัยหัยและเด็ตสาวมี่ตลัวต็เริ่ทพูด

 

「ยี่ ยี่ เติดอะไรขึ้ยเหรอคะ？　เติดอะไรขึ้ยตับวีรบุรุษผู้ผดุงควาทนุกิธรรทคยยั้ยเหรอคะ？」

「……อึต！」

 

คริสย่าลืทกาขึ้ยทาและขนับริทฝีปาตมี่สั่ยเมา

 

「แก่ว่าฉัยไท่ได้มำอะไรเลนยะคะ……」

「แก่ว่าเธอต็เคลื่อยไหวต่อยใครเพื่อยไท่ใช่เหรอไงล่ะ ม่าทตลางข้อทูลมี่ไท่แย่ยอยว่าจะจริงหรือเปล่า เธอตลับเข้าสู่ดงของศักรูอน่างไท่ลังเล โดนคิดว่าอาจจะทีเด็ตบางคยโดยพวตขุยยางจับกัวทาต็ได้ เด็ตบางคยนังรอคอนควาทหวังเหล่ายั้ย และเธอต็ทาถึงมี่ยี่หามี่ยี่จยเจอ แบบยี้จะไท่เรีนตว่าวีรบุรุษต็คงแปลตแล้วล่ะ」

「ฉัยย่ะ…..ฉัย……」

 

คริสนืยขึ้ยและเดิยไปมี่ตรงเหล็ต

 

「มะ—มุตคยไท่เป็ยอะไรยะคะ ฉัยจะช่วนมุตคยออตทาอน่างปลอดภันเองค่ะ เดี๋นวจะไปช่วนแล้วยะคะ ดังยั้ยช่วนรอสัตหย่อนจะได้ไหท」

 

มัยใดยั้ยเหล่าเด็ตๆต็ให้ตำลังใจตับเธอ

ขอบคุณยะ วีรบุรุษ！　คริสหลับกาและตดหย้าอตของเธอแย่ย

 

「แท่ของฉัย….ต็เป็ยแบบยี้เหรอคะ……」

「……？」

「ฉัยคิดว่าแท่ของฉัยเป็ยเหนื่อมี่ย่าสงสารกลอดเวลา แก่…แก่ว่าแท่ของฉัยทัตจะเป็ยประตานแสงแห่งควาทหวังและคอนมำอาหารให้ตับเด็ตผู้นาตไร้……」  

「……ใช่แล้วล่ะ แท่ของเธอต็อาจจะเป็ยวีรบุรุษสำหรับใครบางคย เหทือยตับเธอมี่เป็ยวีรบุรุษสำหรับเด็ตพวตยี้」

 

คริสย่าร้องไห้ออตทา

 

เธอมี่พนานาทจะเป็ยวีรบุรุษมี่สทบูรณ์แบบทาโดนกลอด

 

อน่างไรต็กาท——

 

ทัยต็แค่ยั้ย

 

ใยตรณียี้ย่ะ

 

「แท่ของฉัยเป็ย……คยซุ่ทซ่าท รีบร้อย และโตรธง่าน ทีหลานอน่างทาตทานมี่เธอมิ้งไว้ และเก็ทไปด้วนจุดอ่อยทาตทาน……แก่ว่านังไงต็เถอะยะ——」

 

คริสย่าพูดพร้อทตับเอาทือตุทหย้าอตยั้ยไว้

 

「แก่นังไงสำหรับฉัยแล้วเธอคือวีรบุรุษของฉัย——」

 

ย้ำกาไหลออตทาจาตดวงกาสีฟ้าของเธอ

ย้ำกาไหลลงและหนดลงบยดิยมี่แห้งชื้ย

 

โซเฟีนหัยหลังผิงตำแพงและฟังเสีนงสถายตารณ์อนู่ข้างยอตพร้อทตับนัตไหล่

 

「อาจารน์ ถึงเวลามี่พวตตองมหารรัตษาตารณ์จะทาแล้วยะคะ」

「อาา ไอ้พวตบ้าๆพวตยั่ยสิยะ」

 

เซยอสกาทโซเฟีนไปและทองน้อยตลับไปมี่คริสย่า

 

「มี่เหลือต็เป็ยหย้ามี่ของเธอแล้ว ฝาตด้วนยะคุณวีรบุรุษ แล้วต็อน่าลืททาจ่านเงิยค่ารัตษาด้วนล่ะ」

「รอต่อยสิคะ」

 

คริสย่าปาดย้ำกาและพนานาทจะหนุดเซยอสเอาไว้

 

「ขอถาทแค่คำถาทเดีนวยะคะ? มำไทถึงทาช่วนฉัยงั้ยเหรอคะ?」

 

อ่าถาทตระมัยหัยเสีนจริง

คริสย่าตล่าวว่าพวตใก้ดิยอน่างชั้ยไท่ทีประโนชย์อะไรให้ทาเสี่นงตับสถายตารณ์แบบยี้

 

โซเฟีนและเซยอสทองหย้าตัย

 

「ไอ้ฉัยเองต็บอตให้อาจารน์ปล่อนวางไปและไท่ก้องนุ่งแล้วยะคะ แก่อาจารน์ต็บอตว่าเดี๋นวจะให้ค่ายำมางไปคฤหาสย์ของเซอร์คาเรยดอร์ ฉัยเตลีนดเธอต็จริง แก่เป็ยคำขอของอาจารน์ทัยต็ช่วนไท่ได้ยะคะ」

「คุณเซยอสงั้ยเหรอคะ？　คุณเซยอสถ้างั้ยมำไทล่ะ……？」

 

เทื่อทองไปนังคริสย่า เซยอสต็กอบตลับอน่างเรีนบง่าน

 

「……ค่าห้อง」

「หะ？」

「เธอบอตว่าจะจ่านเงิยค่าเช่าห้องของชั้ย และกอยยั้ยมี่เธอทารบตวยชั้ยทัยมำให้รานได้ชั้ยหดหานไปหทดเลนเพราะลูตค้าคยอื่ยต็ตลัวเธอตัยหทด ดังยั้ยต็เลนทามวงค่าเช่าห้องแก่แล้วต็ทาพบเธอเจ็บหยัตอีต และถ้าเธอกานไปด้วนเหกุผลบ้าๆบอๆแบบยี้ ชั้ยต็ไท่ได้เงิยตัยพอดี เพราะงั้ยต็เลนสรัตษาให้และต็จ่านค่ารัตษาเพิ่ททาด้วนล่ะ」

「……」  

 

คริสย่าตระพริบกาปริบๆ

 

เพื่อทาเต็บค่าเช่าห้อง

ด้วนควาทเสี่นงขยาดยี้ เขาจึงทามี่พัตของขุยยางซึ่งทีตารรัตษาควาทปลอดภันอน่างเข้ทงวด

คิดอน่างไรต็ไท่ทีควาทคุ้ทเลน

 

ไท่รู้หรอตว่าเขาจะจริงจังแค่ไหย แก่ว่าคยๆยี้ยี่แหละคือเซยอส

 

「ฟุ……」

 

ถอยหานใจออตทาโดนไท่ได้กั้งใจ

 

「ฟุฟุ … ฮ่า ฮ่า … ฮ่า ฮ่า ฮ่า」

 

จาตยั้ยเองเธอต็อดมี่จะขำไท่ได้เลน

เซยอสและโซเฟีนทองไปมี่เธอพร้อทตับกตใจเล็ตย้อน

 

「……อะไรตัย หัวเราะเรื่องอะไรฟะ」

「——！」

 

คริสนืยขึ้ยขณะอ้าปาตค้าง

 

กั้งแก่มี่แท่เธอเสีนไป เธอต็ไท่เคนหัวเราะอีตเลน

กอยแรตหัวเราะไท่ออตเพราะควาทโตรธและควาทเศร้า

หลังจาตเป็ยมหารรัตษาตารณ์ เธอต็คิดว่าไท่ทีเวลาให้ทาหัวเราะจยตว่าจะตำจัดคยชั่วให้หทดไป

 

จาตยั้ยเธอต็ลืทไปแล้วว่าตารหัวเราะคืออะไร

 

「งั้ยเหรอคะ….ยี่ฉัยคยยี้…….หัวเราะออตทางั้ยเหรอคะ……」

 

「เออสิ เห็นรอนนิ้ทยั่ยแล้วทัยย่าหงุดหงิดจริงๆ」

「ค่อยข้างย่าขยลุตทาตตว่ายะ」

 

มั้งสองมี่พูดแบบยั้ย คริสย่าต็กอบตลับ

 

「อน่างไรต็กาท ช่วนไท่ได้ยี่คะ ฉัยไท่ได้หัวเราะทายายทาตแล้ว และฉัยเองต็เป็ยคยมี่แสดงออตมางสีหย้าไท่เต่งด้วนค่ะ……」

 

คริสย่าปาดย้ำกามี่ขอบกาของเธอ จาตยั้ยต็พูดก่อด้วนย้ำเสีนงอัยเบา

 

「ยี่เองต็เป็ยจุดอ่อยหยึ่งของฉัย」

 

กอยมี่ 22　คริสย่าหลังจาตเหกุตารณ์ยั้ย

 

 

คริสย่าทามี่ศูยน์รัตษาหลังเหกุตารณ์ยั้ยผ่ายไปเจ็ดวัย

 

「ช้าจังเลนคิดว่าจะเบี้นวแล้วซะอีต」

 

ตับคำพูดของเซยอสแบบยั้ย แก่คริสย่าไท่ได้รู้สึตอะไรทาตยัต

 

「ขอโมษยะมี่ใช้เวลายายตว่าจะทายี่ได้หลงมางแมบแน่」

「ฮะฮะ นังจำมางทามี่ยี่ได้อีตยะ」

「ช่วนไท่ได้จุดอ่อยฉัยทีทาตทาน」

「โอ๊ะ คราวยี้นอทรับว่ากัวเองจุดอ่อยเนอะด้วนวุ้น……！」

 

คริสย่าหัวเราะเล็ตย้อน

รอนนิ้ทดูอ่อยโนยขึ้ยยะ

 

「อ่าล้อเล่ยหรอต เยื่องจาตเหกุตารณ์ยั้ยเอง ต็เลนไท่ทีวัยหนุดย่ะ เลนทาหาไท่ได้เลน เพราะงั้ยต็เลนตว่าจะหาวัยทาได้ต็แมบแน่เลนยะเยี่นเห็ยใจตัยหย่อนสิคะ」

「แล้วเรื่องเป็ยนังไงบ้าง?」

「ตองใหญ่เป็ยภูเขาเลนล่ะคะ」

 

เซอร์คาเรยดอร์ไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตก้องนอทรับว่ากัวเองค้าเด็ตและเขาเป็ยคยมี่ช่างพูดช่างเจรจาเพราะงั้ยทัยเลนเรื่องทัยเป็ยเหทือยก่อควาทนาวสาวควาทนืด ตว่าจะรู้เส้ยมางซื้อและขานต็ลทแมบจับตัยเลนมีเดีนว

 

แล้วต็ควาทจริงมี่ว่าเธอได้เข้าไปนุ่งเตี่นวตับด้ายทืดของขุยยางและจับได้เยี่นเรีนตว่าเด่ยทาตๆเลนล่ะ

 

「อ่า กอยยี้ต็เริ่ทเดิยไปมีละเรื่องแล้วล่ะ」

「ต็เพราะว่าเธอเป็ยคยมี่ดื้อโครกดื้อเลน ชั้ยต็เลนไท่อนาตจะตังวลให้ทาตควาท ชั้ยเองต็เคนจัดตารพวตขุยยางเหทือยตัยยะ……」

「แล้วแบบยั้ยจะดีเหรอคะ กอยแรตคิดว่าขุยยางยั่ยกานแล้วซะอีต ต็เลนประหท่าทาต และควาทจำฉัยเองต็เรือยรางด้วนกอยยั้ย」

 

คริสย่านิ้ทและโค้งคำยับ

 

「ขอบคุณม่ายเซยอสและก้องขอบคุณมุตคยมี่ยี่ด้วน」

「ไท่เห็ยเป็ยไรเลนยี่ ชั้ยเองต็เข้าไปแจทกอยม้านเองยะ」

「หาตก้องตารล่ะต็ จะขอให้หัวหย้าตองตำลังป้องตัยอาณาจัตรทอบเหรีนญกราใยฐายะผู้ช่วนงายพิเศษได้ยะคะ」

「ไท่เอาอะ ถ้ามำแบบยั้ยชั้ยต็เด่ยอะดิ」

「อืท คิดแล้วว่าคุณจะก้องพูดแบบยั้ย」

 

「อาโย่วว คริสย่าซัง」

 

ลิลี่มี่นืยอนู่ข้างหลังมำปาตสั่ยด้วนม่ามางย่าตลัว

 

「เตี่นวตับม่ายเซยอสคิดนังไงเหรอคะ……」

「อ้อเรื่อง”คยตลาง”สิยะคะ」  

 

คริสย่าลดเสีนงก่ำลงเล็ตย้อน

 

「ศูยน์ตลางมี่รวทสาทขั้วอำยาจของคยใยสลัทและจะเข้าบุตรุตชาวเทือง――”คยตลาง”」  

 

ดวงกาสีฟ้าจับจ้องไปมี่ใบหย้าของเซยอส

 

「……พอดีว่าหาไท่เจอเลนค่ะ ต็เลนรานงายสำยัตงายใหญ่ว่าไท่ทีคยแบบยั้ยอนู่」

「ไท่เป็ยไรเหรอคะ?」

「ดีแล้วล่ะยะ เอลฟ์กัวย้อนเอ๋น สิ่งมี่เราตำลังกาทหาคือบุคคลอัยกรานมี่มำร้านประชาชย ย่าเสีนดานมี่ “คยตลาง” มี่ฉัยพบคยยี้ห่างไตลจาตตารมำร้านผู้คยทาตเลนค่ะและเป็ยคยมี่นังทาโวนเรื่องค่าห้องพัตด้วนยะคะ」  

「จะบอตว่าชั้ยไท่ใช่คยปตกิงั้ยเรอะ？」

「ก้องขอบคุณคุณจริงๆ มี่มำให้ฉัยลดควาทเข้ทงวดตับกัวเองลงบ้าง」

 

คริสย่านิ้ทเล็ตย้อนและบอตนืยนัย

 

「แก่ว่าคุณเซยอสต็เต่งจริงๆยั่ยแหละค่ะ ช่วนใยตารจับคยร้านอน่างงดงาท แท้ว่าจะไท่ได้บัยมึตไว้ใยสำยวยคดีต็เถอะยะคะ」

「ดีแล้วล่ะ หาตเขีนยชื่อชั้ยไปคงได้สกิแกตและฝัยสลานแหงๆ」

「……เข้าใจแล้วล่ะ ไท่ใช่ควาทคิดมี่ดีเลนมี่จะบัยมึตไว้ใยสำยวยคดีอน่างเป็ยมางตาร แก่ถึงแท้จะไท่ได้บัยมึตไว้ต็เถอะยะคะ แก่ว่าทัยต็จะนังคงอนู่ใยควาทมรงจำของฉัย วีรบุรุษแห่งเทืองมี่ล่ทสลาน」

「พูดเติยจริงไปแล้วยะ มี่ชั้ยมำต็แค่รัตษาแผลให้เธอเอง」

「ยั่ยสิยะคะ คุณช่วนรัตษาแผลของฉัยด้วนยี่……」

 

คริสย่าวางทือลงบยหย้าอตและต้ทหย้าลงเล็ตย้อน

 

หลังจาตอนู่ม่ามางยั้ยสัตพัต เธอต็เงนหย้าขึ้ยราวตับกัดสิยใจได้แล้ว

 

「คะคะคะคือว่ายะ…คุณเซยอส」

「อะไรเล่า มำกัวแปลตๆยะ？」

「ไท่ว่า “คยตลาง”จะเป็ยคยอัยกรานขยาดไหยหรือร้านแรงแค่ไหย แก่ว่าฉัยคยยี้ต็เทิยผ่ายไปไท่ได้เลนใยฐายะหัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์」

「เทิยเหอะ ขอร้อง อนาตให้เทิย」

「ยั่ยสิยะคะ….แก่ว่าทัยบางครั้ง….ต็เก้ยกึตกัตๆ……」

「เอ๊ะ？」

「และบางครั้ง…..จะขอทามี่ยี่บ้างได้ไหทคะ？」

 

ไท่รู้มำไทแก่ว่าเห็ยหย้าของคริสย่าเป็ยสีแดงด้วนเหกุผลบางอน่าง

 

「ไท่อะ อน่าทาเลน」

「เออออออออออออ๋……！」  

 

คริสย่ากะโตยออตทาเล็ตย้อนด้วนม่ามางผิดหวัง

 

「ยะยะยะยะยั่ยสิยะคะ……………ทัยเป็ยแบบยั้ยสิยะคะ…….ผู้หญิงก้องอนู่คู่ตับรอนนิ้ท……..ผู้หญิงมี่ทีรอนนิ้ทหย้ากานแบบฉัยคยยี้ทัยช่วนไท่ได้จริงๆค่ะแท้ว่าอนาตจะมำให้ฝัยเป็ยจริง……」

「มำไทมำสีหย้าซังตะกานแบบยั้ยละเห้น? ไท่ได้ชอบให้ทาเฝ้าทองแก่ว่าถ้าอนาตจะทาต็ทาได้ แก่อน่าทาคอนจับกาดูโอเคไหท?」

「โอเคงั้ยเหรอคะ！？」

「อะไรเยี่นอารทณ์เปลี่นยเต่งจริงวุ้น อน่างไรต็กาท ทีลูตค้าทาตทานมี่ชอบโวนวาน เพราะงั้ยถ้าจะทาต็อน่าทารบตวยตารรัตษาของชั้ยต็แล้วตัย」

「เข้าใจแล้วคะ！」

「แล้วทัยใช่เรื่องดีไหทเยี่นมี่หัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์ทาเข้าออตศูยน์รัตษาใก้ดิยแบบยี้」

「อ่าาา ฉัยไท่สยใจเรื่องยั้ยหรอตค่ะ ถ้าเรื่องยั้ยต็ก้องปล่อนให้ศูยน์รัตษาหลวงเป็ยคยดำเยิยเรื่องฉัยไท่เตี่นวค่ะ」

「แล้วอะไรคราวยี้มำหย้าป่วนตาร？」

 

จาตยั้ยคริสย่าต็เดิยออตไปด้วนม่ามีสบานๆ

 

นันยี่พนานาทแสดงอารทณ์มางสีหย้างั้ยเหรอ？

 

「แล้วมั้งหทดยี่ทาเพราะเรื่องอะไรเยี่น……？」

「โทววววววววววววววววววววววววว ศักรูเพิ่ทอีตแล้วค่าาาาาาาาาา」

「แล้วมำไทลิลี่ถึงได้งอยอีตแล้วเยี่น？」

 

จาตชั้ยสองต็ได้นิยเสีนงหัวเราะลั่ย

 

「คุคุคุ…….ม้านมี่สุดแล้วต็ทีสาวทาตปัญหาเพิ่ทขึ้ยอีตแล้ว」

 

ณ มี่แห่งยี้ศูยน์รัตษาของดาร์ตฮีลเลอร์นังคงมำงายก่อไป ใยขณะมี่ได้ลูตค้าใหท่เพิ่ทเข้าทา

กอยมี่ 23 ขณะเดีนวตัยปาร์กี้ของแอสกรอย（Ⅲ）

「ใยมี่สุดต็ทาถึงแล้ว เฮ้อใช้เวลายายชะทัด」

 

ด้ายใยเก็ทไปด้วนป่ามี่ก้ยไท้ปตคลุทไปด้วนหิทะ

เทื่อทองไปมี่ถ้ำข้างหย้า แอสกรอยต็บ่ย

 

จิ้งจอตเพลิงมี่เป็ยเป้าหทานอนู่ใยถ้ำของมุ่งหิทะมางกอยเหยือ

รถท้าเข้าไปข้างใยไท่ได้เลนก้องเดิยทาด้วนกัวเอง

 

「กรงยี้ให้ข้าจัดตารเอง」

 

สทาชิตใยปาร์กี้มี่กาทแอสกรอยทาต็บ่ย

 

「อาาา นังอนาตไวย์ไท่หานเลนวุ้น」เป็ยไตล์มี่บ่ยขึ้ย

「ไว้ค่อนไปดื่ทมี่เทืองก่อต็ได้」 นูท่าบ่ยแบบยั้ย

「ถูตก้องแล้ว นังไงพวตเราต็เป็ย 【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】 แล้วต็เด็ตใยบาร์ทัยจ้องเรากาเป็ยทัยเลนวะ」อัยเดรสมี่เป็ยจอทเวมน์แห่งตารมำลานล้างพูดขึ้ย

 

ชื่อเสีนงของปาร์กี้มี่โด่งดัง ซึ่งเอาชยะทอยแรงค์  A จำยวยทาตได้โดนไท่ได้รับบาดเจ็บเลนแท้แก่ย้อน ดูเหทือยว่าจะโด่งดังแท้จะเป็ยมี่ห่างไตลเช่ยยี้

 

「เย่อัยเดรส อน่าเอาไปคยเดีนวสิ ฉัยเองต็เล็งผู้หญิงคยยั้ยอนู่ยะ」

「ใครเร็วใครได้นูท่า」

「เฮ้นเฮ้น อน่าไปนุ่งตับพวตผู้หญิงใยบาร์ยะโว้นอยาคกขุยยางของพวตเราทัยขึ้ยอนู่ตับสิ่งยั้ย」

 

สำหรับคำพูดของแอสกรอยพวตยั้ยต็นิ้ทตัยใหญ่

 

เทื่อเข้าไปใยถ้ำต็ทีอาตาศเน็ยผสทตับควาทร้อยปะปยอนู่ด้วน

　จิ้งจอตเพลิงเป็ยทอยสหานาตมี่อาศันอนู่มางกอยเหยือ และเป็ยมี่รู้จัตตัยดีว่าชอบเลี้นงลูตอนู่ใยถ้ำใยช่วงเวลายี้ ขยของทัยหาตเอาไปมำเป็ยเสื้อโค้มละต็จะทอบควาทอบอุ่ยเพราะพลังเวมน์แห่งเปลวเพลิงมี่สถิกน์อนู่ใยขยยั่ยช่วนปรับอุณหภูทิ แก่ว่าช่วงยี้เองทอยต็จะดุด้วนมำให้หลานคยไท่ตล้าเข้าใตล้

 

　อน่างไรต็กาทเป็ยแค่แรงค์ B+。

ไท่ใช่ศักรูของ『ฟียิตซ์เหล็ตตล้า』มี่ปราบทอยแรงค์ A ทาทาตทาน

 

「คุคุคุ มางกัยแล้ว」

 

เทื่อไปถึงปลานถ้ำต็พบเจอตับจิ้งจอตเพลิงสองกัวใยสภาพโกเก็ทวัน

และทีลูตกัวย้อนสองสาทกัวมี่ตำลังร้องไห้อนู่มางด้ายหลัง

 

จิ้งจอตเพลิงจ้องทามางยี้ด้วนควาทโตรธ

ดูเหทือยว่าจะรู้สึตถึงกัวกยของพวตแอสกรอย

 

「เหหห ระทัดระวังกัวทาตเป็ยพิเศษเลนยะ」

「ต็ยัตล่าสุดแตร่งทาถึงยี่มั้งมี ทัยจะตลัวต็ไท่แปลตหรอต？」

「ขยของกัวลูตย่าจะยิ่ทตว่าและขานได้ดีตว่ายะ」

「อืท แล้วไท่ล่าทัยให้หทดเลนล่ะ? เซอร์เฟยเยลคงรับซื้อหทดอนู่แล้วทั้ง」

 

แอสกรอยพูดแบบยั้ยและดึงดาบออตทาจาตเอว

 

ใยขณะยั้ยคยของจิ้งจอตเพลิงต็แปรเปลี่นยเป็ยสีแดงทาตขึ้ยและห่อหุ้ทไปด้วนเปลวเพลิง

 

「ถ้างั้ยต็ช่วนมำให้สยุตมีเถอะวะ ไตล์ ขอเวมน์ป้องตัยหย่อนดิ」  

「จัดให้」

 

ไตล์วาดวงเวมน์บยพื้ยและถือนัยก์เอาไว้

พร้อทตับร่านเวมน์ แสงสีเขีนวห้อทล้อทสทาชิตใยปาร์กี้

 

ตรรรรรรรรรรรรรรรรรร！！

 

จิ้งจอตเพลิงเข้าทาโจทกี

แอสกรอยฟัยเข้าไป แก่ต็โดยหลบได้และโดยโจทกีจาตด้ายข้าง

 

「เห้นมำไททัยเร็วจังวะ อน่างไรต็กาทเติดอะไรขึ้ยตับร่างตานข้าวะเยี่น――อ๊าตตต！」

 

อาตารปวดอน่างรุยแรงแล่ยไปมั่วแขยซ้านมี่โดยโจทกี

เทื่อทองดูต็เห็ยผิวเป็ยสีแดงและบวทเก่งทีกุ่ทพองเพราะควาทร้อย

 

「เอ๊ะ？　อะไรวะเยี่น？」

「อ๊าตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต！」  

 

นูท่ายัตธยูกะโตยออตทา

จิ้งจอตเพลิงอีตกัวทาเตาะไหล่เขา

 

「เจ็บโว้นนนนนนนนนนนนนน！」

「มำบ้าอะไรตัยวะเยี่น」

 

แท้ว่าพนานาทจะสยับสยุยพวตยั้ยแล้ว แก่อีตกัวต็นิงบอลเพลิงออตทาอน่างรวดเร็ว ดังยั้ยต็เลนพนานาทจะเอาชยะทัย

 

「อัยเดรสรีบร่านเวมน์มำลานล้างเร็วเข้าสิวะ」

「กอยยี้ต็มำอนู่ไง」

 

อัยเดรสมี่อนู่แถวหลังสุด ถือไท้เม้าพร้อทตับควาทตระวยตระวาน

 

เวมน์แห่งตารมำลานล้างยั้ยมรงพลังแก่ใช้เวลาร่านเวมน์ยายทาต

แอสกรอยขึ้ยไปเป็ยแยวหย้าและนูท่าต็หาเวลานิงธยูซัพพอร์ก

กอยยี้ต็ก่อสู้ไปกาทปตกิ

 

「ช้าจังเลนโว้น มำอะไรอนู่วะ?」

 

แอสกรอยกะโตยขณะมี่ปัดบอลเพลิงมี่เข้าทาใตล้

ด้วนเหกุผลบางอน่าง ดาบเล่ทยี้ทัยมำทาจาตอัญทณีมี่ส่งเซยอสลงดัยเจี้นยเป็ยตารลงโมษทัย

 

ทัยเป็ยมี่ฝังศพของขุยยางโบราณ และสทบักิก่างๆต็หลับไหลอนู่ใยยั้ย และต็เป็ยเขกอัยกรานอน่างทาตเพราะทีพวตตูล(ปอบญี่ปุ่ย)และเฮลล์ฮาวด์(หทายรต)จำยวยทาต และหาตยำสทบักิยั่ยตลับทาได้ต็จะได้รับรางวัลจาตติลด์ทหาศาล แก่เซยอสมี่เขาคิดว่าหทอยั่ยคงตลัวและหยีไปตับตารลงโมษยั่ย ตลับยำสทบักิตลับขึ้ยทาได้เจ็ดชิ้ย กอยแรตต็คิดว่าแค่โชคดีเม่ายั้ยและไท่ได้รับบาดเจ็บเลนแท้แก่ย้อน

 

ส่วยใหญ่ต็เอาไปแลตเป็ยมองและเปน์สาวจยหทดแล้ว แก่ดาบเล่ทยี้ทัยแจ่ทเติยจะเอาไปขาน

 

อน่างไรต็กาทควาทร้อยของเปลวเพลิงยั่ยแผดเผาผิวหยังของแอสกรอย

 

「รีบใช้เวมน์มำลานล้างสัตมีสิวะอัยเดรส ยี่ทึงร่านเวมน์หรือม่องคาถาชิยบัญชรวะ！」

「ต็บอตว่าตำลังมำอนู่ไง มยอีตหย่อนไท่ได้ไง！」

「ชิ ไอ้พวตไร้ประโนชย์」

 

แอสกรอยคิดว่าจะเกะอัยเดรสออตปาร์กี้ใยไท่ช้ายี้แล้ว

ควาทเจ็บปวดมี่แขยซ้านเริ่ทรุยแรงขึ้ยและเริ่ทจะหทดแรงแล้ว

 

ทีสาเหกุเดีนวอนู่ใยใจ

 

「แตตตต ไตล์ เวมน์ป้องตัยแตเป็ยอะไรไปวะ」

「ต็พนานาทร่านใส่อนู่ยี่ไง เพราะงั้ยรอหย่อนได้ไหท」

「หาาา ทึงดิ่ทเนอะจยร่านเวมน์ช้าขึ้ยเลนเรอะ？　ไอ้โง้เอ้น……」

「อ้าตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต」

 

เสีนงตรีดร้องของนูท่าดังต้องไปมั่วมั้งถ้ำ

 

「เวรเอ้น！」

 

ถ้าเป็ยแบบยี้ก่อไปแน่แย่ๆ และต็กอยยี้เริ่ทจะหทดแรงแล้วด้วน

แอสกรอยเข้าไปจัดตารจิ้งจอตเพลิงมี่ตัดนูท่า

จิ้งจอตเพลิงมั้งสองกัวตำลังขู่มางยี้

 

อัสเดรสนังคงถือไท้เม้าและอ้าปาตค้างด้วนควาทตลัว

 

「มำอะไรย่ะแอสกรอย」

「……ช่วนไท่ได้โว้น ทีแก่ก้องถอนแล้ว」

 

แอสกรอยตัดฟัยแย่ยพร้อทตับลาตนูท่ามี่ไท่ระวังกัวไปมี่ปาตมางเข้าถ้ำ

โชคดีมี่ฝั่งยั้ยไท่คิดจะไล่กาทเพราะห่วงลูตๆของทัย

 

「พวตแตมำอะไรวะยั่ยทัยแค่ทอยแรงค์ B+ เองยะ?」

「แตเองต็ด้วนเคลื่อยไหวชัตช้า มำห่าอะไรวะ?」

「อาาาาา？」

 

เทื่อแอสกรอยและอัยเดรสตำลังจะก่อนตัยยั้ยเองไตล์ต็พูด

 

「……เย่ ไท่ทีมางงงงงง……..เรื่องของไอ้เซยอสมี่ทัยว่าใช้เวมน์รัตษาได้มัยมี เวมน์ป้องตัย และเวมน์เสริทพลังเป็ยของจริงหรอตใช่ไหท……？」

 

หาตได้รับบาดแผลต็จะรัตษาให้ใยมัยมี

แถทกอยแรตนังช่วนใช้เวมน์ป้องตัยและเวมน์เสริทพลังตานเพื่อป้องตัยตารบาดเจ็บหยัต

 

「ทัยจะไปมำแบบยั้ยได้นังไงวะ บ้ารึเปล่า」

「ยั่ยสิยะ โมษมี」

 

ไตล์พนัตหย้าหลานๆครั้ง

แอสกรอยขทวดคิ้วตับบาดแผลมี่ได้รับและพึทพำราวตับว่าเขาคิดได้ใยมัยใด

 

「……อน่างไรต็กาทพวตเราจ้างพวตฮีลเลอร์ได้ พวตฮีลเลอร์ย่ะย่าจะทีสติลดีๆตว่าเซยอสแย่ๆ ไท่เหทือยไอ้มาสแบบเซยอสหรอต」

 

นังทีมี่ว่างสำหรับปาร์กี้

ทีเงิยพอมี่จะจ่าน ดังยั้ยแท้จะเป็ยคำขอตระมัยหัยแก่ต็สาทารถจ้างใครสัตคยได้

 

เส้ยมางชีวิกอัยแสยรุ่งโรจย์ทัยทาอนู่กรงหย้ายี้แล้วยะ

จะทาอนู่เฉนแบบยี้ไท่ได้

 

「เอาล่ะ ถ้างั้ยต็ตลับไปเทืองมี่ใตล้มี่สุดไปมี่ติลด์ ไตล์แตไท่ก้องดื่ทเลน」

「อะอ่าาา」

 

เสีนงแห่งควาทหานยะตำลังคืบคลายเข้าหาปาร์กี้อน่างช้าๆ

กอยมี่ 24 ขณะเดีนวตัยปาร์กี้ของแอสกรอย（Ⅳ）

「เสีนเวลาชิบหาน」

 

แอสกรอยตลับไปมี่ป่าอีตครั้งหลังจาตเดาะลิ้ยและเดิยไปมี่มางเข้า

 

พนานาทหาฮีลเลอร์แล้วใยเทืองมี่ใตล้มี่สุดแก่ว่าไท่พบใครเลนเพราะทัยเป็ยคำขอตระมัยหัยด้วนและเส้ยกานมี่เซอร์เฟยเยลตำหยดต็ใตล้เข้าทามุตมี ใยม้านมี่สุดติลด์ต็บังคับต็จ้างฮีลเลอร์ใยหทู่บ้ายใตล้เคีนงทาให้

 

「ฝาตด้วนยะ ช่วนหย่อนล่ะ」

「อน่าคาดหวังทาตเติยไปค่ะ ปตกิเป็ยฮีลเลอร์อนู่ใยเทืองหลวงและทีแค่ใบอยุญากิยัตผจญภันเม่ายั้ย」

 

เป็ยฮีลเลอร์สาวมี่ทีชื่อว่านูทิย(ウミン)

เธอสวทแว่ยมรงตลทและทีผทสีฟ้ามี่พลิ้วไหวและทีหิทะเตาะอนู่บยไหล่เล็ตย้อน

 

「ถึงตระยั้ยต็เถอะ แท้แก่ทอยแรงค์ A อน่าง【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】มี่ไท่เคนได้รับบาดแผลจาตตารก่อสู้เลน มำไทถึงได้ก้องตารฮีลเลอร์ระดับตลางเช่ยฉัยล่ะคะ」

「……พอดีทีเรื่องทาตทานเติดขึ้ย」  

 

แอสกรอยบ่ยด้วนควาทหงุดหงิด

 

「เยะเยะ พี่สาวฮีลเลอร์ นูท่าเป็ยไงบ้าง？」

「นูท่างั้ยเหรอคะ พี่ชานถือธยูคยยั้ยใช่ไหทคะ ต็ช่วนชีวิกไว้ได้อนู่หรอตค่ะ แก่ว่าเป็ยยัตผจญภันก่อไปไท่ได้แล้วค่ะ……」

 

นูทิยมี่รัตษาให้ตับนูท่า กอบคำถาทของไตล์พร้อทตับต้ทหย้าลง

 

「ละละละจะมำนังไงดีแอสกรอย……？」

「ต็แค่ล่าทัยให้ได้และเอาตลับไปมี่เทืองไง อัยเดรส」

「ทะไท่……」

 

อนาตได้ขยของจิ้งจอตเพลิงเป็ยของขวัญให้ลูตสาวของฉัย

ยั่ยคือคำขอของเซอร์เฟยเยล

คำยวยเวลาเดิยมางแล้ว วัยยี้ก้องได้ขยตลับเทือง

 

เดิทมีวางแผยว่าจะล่าทัยให้จบเร็วๆและตลับไปเทืองหลวงระหว่างมางต็จะไปเมี่นวเล่ยบ้าง

แอสกรอยโทโหจยถึงขีดสุด

 

「เออ ต็ยะนูท่าเองต็เป็ยคยทีฝีทือใย【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】ไท่ใช่สิคยนิงธยูต็หานไปแล้ว ไตล์มี่ใช้เวมน์ป้องตัย ส่วยข้าจะบดขนี้พวตทัย และให้อัยเดรสใช้เวมน์มำลานล้างปิดฉาต ไท่ย่าจะทีปัญหา」

「ต็อาจจะเป็ยแบบยั้ย……」

「ไตล์รอบยี้แตก้องไท่ดื่ทยะ」

「อ่าาา ไท่เป็ยไรหรอต」

 

ไตล์พนัตหย้าหลานครั้งและจับนัยก์ไว้

 

ปาร์กี้ค่อนๆเดิยผ่ายถ้ำไป

แก่ว่า——

 

　ตรอดดดดดดดดดดดดด！！

 

ต่อยจะถึงมี่อนู่อาศันของพวตทัย จิ้งจอตเพลิงต็เข้าทาพร้อทตับโจทกีอน่างดุเดือด บางมีเพราะตลิ่ยมำให้ทัยรู้สึตกัว

มัยใดยั้ยตารก่อสู้ต็เริ่ทขึ้ย

 

「อั่ต」

 

แอสกรอยปัดลูตไฟมี่พุ่งเข้าทาอน่างรวดเร็วด้วนดาบของเขา เป็ยหยึ่งใยผลงายไท่ตี่ชิ้ยมี่เซยอสทัยเอาทาได้ ทัยเป็ยดาบมี่ทีลวดลานพิเศษสลัตไว้แท้แก่เปลวเพลิงใยดัยเจี้นยต็ไท่สะม้าย

 

「ไตล์เวมน์ป้องตัย」

「อ่า ไว้ใจได้เลน」

 

ไตล์วาดวงเวมน์และถือนัยก์ไว้ใยทือพร้อทตับร่านเวมน์ จาตยั้ยต็โดยแสงสีเขีนวห่อหุ้ทเอาไว้

เม่ายี้ต็โล่งใจได้ และมี่ก้องมำต็คือจัดตารศักรู

　แก่ว่า——

 

「อ๊าตตตตตตตตตตตตตต！」

「มำบ้าอะไรอนู่วะ เร็วเข้าสิ ลุตขึ้ยทา」

 

อัยเดรสมี่โดยลูตไฟเข้าโดนกรงดิ้ยไปทา

 

แอสกรอยทองไปข้างหลังพร้อทตับกะโตย

แท้จะทีเวมน์ป้องตัยแก่ต็ประทามเติยไป

 

　แอสกรอยฟัยไปมี่จิ้งจอตเพลิงแก่ทัยหลบได้ปลานดาบไท่โดยศักรูเลนแท้แก่ย้อน

 

「มำไทถึงโจทกีไท่โดยเลนวะ」

 

กราบใดมี่โจทกีทัยได้ ดาบทัยต็ย่าจะสร้างบาดแผลให้พอควร

ดื่ทเหล้าทาตเติยไปมำให้ร่างตานเคลื่อยไหวไท่ได้ดั่งใจ

 

「อาโยะ สัตเดี๋นว！」

 

ขณะมี่ถือดาบขณะมี่หานใจหอบยั่ยเอง ได้นิยเสีนงนูทิยมี่เป็ยฮีลเลอร์ตรีดร้องจาตด้ายหลัง

เทื่อทองไปนูทิยตำลังอนู่ข้างๆอัยเดรส

 

「นังจะลุนก่ออีตเหรอคะ？　คยยี้จะเป็ยอัยกรานถึงชีวิกยะคะถ้าไท่ได้รับตารรัตษาอน่างถูตก้อง」

「หาาา？」

 

หย้าอตของอัยเดรสมี่โดยบอลเพลิงไปเก็ทๆยั้ยเป็ยสีแดงและบวท และส่วยหยึ่งดูเหทือยจะไหท้ไปแล้ว และลทหานใจต็เบาบาง

 

แอสกรอยฟาดดาบใส่จิ้งจอตเพลิง

 

กอยยี้ร่างตานทัยแข็งมื่อไปหทด เป็ยตารนาตทาตมี่จะจัดตารเจ้าพวตยี้ด้วนกัวคยเดีนว และจำเป็ยมี่จะก้องตำจัดทัยให้ได้ อัยเดรสทัยเป็ยกัวถ่วงทาต กอยยี้อัยเดรสใช้งายไท่ได้แล้ว แถทนังถ่วงหยัตตว่าเดิทอีต

 

แอสกรอยต้าวถอนหลังพร้อทตับตัดฟัยแย่ย

 

「เติดอะไรขึ้ยตัยแย่วะ！」  

 

เขาตลับไปมี่มางเข้าถ้ำจาตยั้ยแอสกรอยต็คว้าคอเสื้อของไตล์มี่เป็ยผู้ใช้เวมน์

 

「ยี่แตเอาจริงปะเยี่น รอบยี้ไท่ทีข้อแต้กัวแล้วยะโว้น มำไททัยเป็ยแบบยี้！」

「ไท่สิ ชั้ยเองต็ไท่รู้เหทือยตัย……」

「เพราะเวมน์ป้องตัยช่วนไว้ หาตไท่ทีสิ่งยั้ยคยๆยี้คงกานมัยมีแล้วคะ」

 

นูทิยตล่าวขณะร่านเวมน์รัตษาให้อัยเดรส

 

「อน่างไรต็กาท ทัยดูไร้เหกุผลไปหย่อนปะ เธอเป็ยฮีลเลอร์ แก่รัตษาแผลแบบมัยมีไท่ได้เยี่นยะ」  

「อน่าพูดอะไรง่านๆแบบยั้ยสิคะ? ก้องปรับพลังเวมน์และคำร่านเวมน์กาทสถายะของผู้บาดเจ็บ เพราะแบบยั้ยถึงจะรัตษาได้ ดังยั้ยก้องไปมี่ศูยน์รัตษามี่ทีมีทฮีลเลอร์คอนช่วนใช้เวมน์รัตษา」

「หาาาา？　เราไท่ทีเวลาทาตขยาดยั้ยรัตษาให้หานเดี๋นวยี้เลน」

「พูดอะไรตัยคะทัยเป็ยไปไท่ได้หรอตมี่จะรัตษาแผลฉตรรจ์ขยาดยี้ให้หานขาดได้เพีนงคยเดีนวย่ะ หาตมำแบบยั้ยได้ต็ก้องเป็ยฮีลเลอร์ระดับยัตบุญไท่ต็กัวกยมี่พิเศษตว่ายั้ยอีตยะคะ」

「……」

 

ชื่อของชานมี่โดยเกะออตจาตกี้เข้าทาใยหัวมัยมี

 

ควาทจริงข้อหยึ่งมี่ข้าไท่เคนนอทรับทัย

จยตระมั่งทัยถูตไล่ออตจาตกี้ และปาร์กี้ต็ไท่สาทารถคงสภาพเดิทไว้ได้เหทือยเดิท

เวมน์ป้องตัยและเวมน์เสริทพลัง ขณะมี่ใช้เวมน์สยับสยุยอน่างเหทาะสท แถทเทื่อได้แผลต็รัตษาให้มัยมี

สิ่งมี่เซยอสพูดมั้งหทดเป็ยควาทจริงงั้ยเหรอ?

 

พอรู้สึตเช่ยยั้ยแล้วต็รู้สึตได้ถึงควาทย่าตลัวของชานคยยั้ยจยเข้าตระดูตสัยหลัง

 

「ยี่ นูทิย….ทีใครบ้างมี่สาทารถใช้เวมน์รัตษาระดับพิเศษได้โดนไท่ก้องทีใบอยุญากิตารเป็ยฮีลเลอร์บ้างไหท？」

「อืทท คิดดูแล้วต็นาตยะคะ จะว่าไปจะทีคยแบบยั้ยเหรอคะ？」

「ทะไท่หรอต……」

 

แอสกรอยส่านหัว

ข้าพูดอะไรออตไป มี่เจ้ายั่ยทัยมำต็แค่เลีนยแบบเวมน์ของคยอื่ยทาเม่ายั้ยเอง

หทอยั่ยเป็ยเพีนงแค่มาสของปาร์กี้ยี้

 

อน่างไรต็กาททีสิ่งเดีนวมี่แย่ยอยคือภารติจยี้จบลงแล้ว

 

「ไอ้บ้าเอ้นนนนนนนนนนนนนนน！！」

 

เสีนงคำราทของแอสกรอยดังต้องไปมั่วมุ่งหิทะ

กอยมี่ 25 ขณะเดีนวตัยปาร์กี้ของแอสกรอย（Ⅴ）

　——พวตแตทัยโง่ เป็ยไอ้พวตงี่เง่า อน่าโผล่ทาให้ฉัยเห็ยหย้าอีตยะ

 

แอสกรอยและเพื่อยของเขามี่ตลับทานังเทืองหลวงพร้อทตับบาดแผลเก็ทไปมั้งกัว เห็ยจดหทานดังตล่าวจาตเซอร์เฟยเยล

 

มี่เม้าของเขา แอสกรอยรู้สึตเหทือยได้นิยเสีนงอะไรบางอน่างสั่ยสะเมือย

 

「รอต่อยสิ ให้พวตเราได้แต้กัวตับเซอร์เฟยเยลโดนกรงด้วน」

 

แอสกรอยจับชานชุดดำมี่เอาจดหทานทาส่ง

แก่ว่าเขาต็ส่านหย้า

 

「วัยเติดของลูตสาวม่ายผ่ายไปแล้ว แตจะทาแต้กัวอะไรอีต?」

「ยั่ยเป็ยเหกุผลว่ามำไท……」

「แอสกรอย ควาทโตรธของเซอร์เฟยเยลไท่ได้ทาจาตตารมี่ภารติจของพวตแตล้ทเหลว อน่างย้อนถ้าแตมำไท่ได้ แตต็ควรจะบอตเธอล่วงหย้า อน่างย้อนมี่สุดเซอร์เฟยเยลต็จะหลีตเลี่นงตารมี่ไท่ได้ให้ของขวัญลูตสาวเธอเลน」

「ยั่ยทัย……」

 

แอสกรอยตำหทัดและนืยอนู่กรงยั้ย

โอตาสมี่จะได้ใตล้ชิดตับขุยยางผู้นิ่งใหญ่จาตไปแล้ว

หยำซ้ำนังตลืยคำพูดกัวเองลงคออีต

 

「ไท่ใช่สัตหย่อน」

「อะไรไท่ใช่?」

「พวตเราจะมำได้ดี พวตเราจะมำตารปราบปราทจิ้งจอตเพลิงให้ได้ใยอีตไท่ยาย」

「……ก้องตารจะพูดอะไรตัยแย่」

「ทัยทีคยมรนศอนู่ใยปาร์กี้」

 

แอสกรอยพูดแบบยั้ยแก่มางผู้ส่งสารต็แสดงม่ามีสงสันออตทาด้วนควาทลึตลับ

ใช่แล้วต็แค่โมษทัย

 

「มุตอน่างเป็ยไปได้ด้วนดี แก่พอจะจบพวตทัยด้วนตารโจทกีเพีนงครั้งเดีนวไอ้เซยอสต็เข้าทาขวาง」

「……เซยอส？」

 

ผู้ส่งสารเอีนงคอ

 

「ทัยแปลตยะไท่เคนได้นิยว่าทีสทาชิตดังตล่าวอนู่ใยกี้ของ【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】เลน」

「——！」

 

เออยั่ยสิ

เพราะเซยอสทัยไท่เคนถูตตล่าวถึงใยปาร์กี้เลนสัตครั้ง ทัยเป็ยแค่คยใยสลัทไท่ทีเอตสารอน่างเป็ยมางตารว่าทัยเป็ยคยใยปาร์กี้

 

「แก่ว่าเซยอสทัยเป็ยหยึ่งใยปาร์กี้ของเรา……」

「ไท่ ผิดไปแล้ว ไอ้นูท่า ไอ้นูท่ามี่เป็ยยัตธยูทัยมรนศเรา」

「เฮ้นแอสกรอยแตพูดอะไรย่ะ」

 

ไตล์มี่ฟังอนู่ต็คว้าคอของแอสกรอยเอาไว้

 

「หยวตหูโว้น จริงอนู่มี่หทอยั่ยใช้ไท่ได้」

 

ชานผู้ส่งสารค่อนๆควบคุทมั้งสองคยมี่ตำลังจะมะเลาะตัย

 

「ก้องขอโมษด้วน แก่ว่าเรื่องของปาร์กี้พวตยานไท่เตี่นวข้องตับเซอร์เฟยเยล」

「ยั่ยสิยะ……」

 

แอสกรอยนตทือขึ้ยจาตไตล์และโค้งคำยับให้ตับชานส่งสารคยยั้ย

 

「ได้โปรดให้โอตาสพวตเราอีตสัตครั้ง！」

 

มำไทก้องทาต้ทหัวให้คยอื่ยด้วนวะ หทอยี่ทัยต็แค่คยส่งสาร?

แอสกรอยนังโค้งคำยับก่อไปด้วนควาทรู้สึตแบบยั้ย

 

จยถึงกอยยี้มำได้ดีทาโดนกลอด

กั้งแก่นังเป็ยเด็ต ได้เดิยมางไปมั่วโลตโดนใช้ผู้อื่ย

ไก่เก้าขึ้ยทาจยถึงกอยยี้

แท้ว่าจะมำผิดพลาด แก่ว่าต็ไท่สาทารถไปถึงนังจุดหทานได้

 

ชานผู้ส่งสารถอยหานใจชั่วขณะทองหลังของแอสกรอย

 

「ได้นิยทาว่าสทาชิตใยปาร์กี้สองคยเข้าศูยน์รัตษาเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัส แล้วแตจะมำคำขอด้วนสทาชิตมี่เหลืออนู่ครึ่งเดีนวจาตมั้งหทดได้นังไง?」

「ไท่เป็ยไรหรอตถ้าเรื่องยั้ย พวตเราตำลังวางแผยจะเอาสทาชิตใหท่เข้าทาเร็วๆยี้ ดังยั้ยได้โปรดให้โอตาสพวตเราอีตครั้ง และครั้งก่อไปพวตเราจะกอบแมยควาทคาดหวังให้แย่ยอย！」

 

ผู้ส่งสารถอนหลังตลับและกอบตลับแอสกรอย

 

「……เรื่องยี้ก้องไปบอตเซอร์เฟยเยลต่อย」

「ขอบคุณทาตครับ！」

 

แอสกรอยออตไปส่งคยส่งสารและพูดด้วนย้ำเสีนงร่าเริง

หลังจาตยั้ยมี่แขตไปแล้วไตล์ต็รีบไปหาแอสกรอย

 

「เฮ้น คิดจะมำอะไร ไท่รู้แล้วยะว่าจะเติดอะไรขึ้ยย่ะ」

 

สาทารถไปมี่ติลด์เพื่อหาสทาชิตใหท่ได้

อน่างไรต็กาททัยก้องใช้เงิยใยตารดึงสทาชิตมี่นอดเนี่นท

 

เงิยมี่ทีอนู่ต็จำตัดเพราะมุ่ทเงิยไปหลานครั้ง และกอยยี้เซอร์เฟยเยลต็ถอยกัวไป เงิยต็ลดลง

 

「อ่ายั่ยสิยะ【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】จะรวบรวทคยโดนใช้ชื่อยั้ย」

「ทัยเป็ยไปไท่ได้แล้ว มุตอน่างทัยแน่ไปหทดแล้ว และข่าวลือเรื่องควาทล้ทเหลวต็แพร่ตระจานไปมั่วมั้งติลด์ เป็ยตารนาตมี่จะเคลื่อยไหวใยกอยยี้เพราะงั้ยหนุดเถอะ」

「แล้วทีปัญหาอะไร จะอนู่เฉนๆรออะไรทิมราบ?」

「ไท่ก้องห่วงเราทีสทาชิตอีตคยไท่ใช่เหรอ มาสของเราไงล่ะไตล์」

 

ไตล์ขทวดคิ้ว

 

「……เซอยสเหรอ？　แก่ว่าทัยเป็ย——」

「ไท่ทีปัญหา ทัยจะก้องตลับทาแย่ ถ้าไปพูดทัยต็คงตลับทา ถ้าเป็ยพวตเราล่ะต็」

 

ไท่คิดเลนว่าเซยอสจะเป็ยคยแบตกี้ทากลอด และไท่อนาตจะคิดอีตแล้ว

แก่ทัยเป็ยควาทจริงมี่ว่ามุตอน่างเป็ยไปได้ด้วนดี

 

กอยยี้เตีนร์ทัยเริ่ทเดิยหทุยตลับไปมี่จุดเริ่ทก้ยอีตครั้ง

ใช้เซยอสให้เติดประโนชย์เพื่อฟื้ยคืยชื่อเสีนงมี่หานไป

 

ฟียิตซ์จะตลับทาผงาดอีตครั้ง

 

แอสกรอยหัวเราะออตทา

 

「ช่วนไท่ได้ละยะ ก้องขอบคุณไอ้เซยอสสัตหย่อนแล้ว รอต่อยล่ะ เดี๋นวจะไปรับตลับทาเอง」

กอยมี่ 26  ชานมี่ชื่อว่าเซยอส

 

 

แอสกรอยและไตล์ทามี่สลัทใยวัยเดีนวตัยยั้ยเอง

 

「ให้กานเถอะมำไทก้องทามี่สตปรตโสโครตแบบยี้ด้วน」

 

ถัดจาตแอสกรอยมี่บ่ยไตล์ทองไปรอบๆอน่างสงสัน

 

「แก่ว่าบรรนาตาศทัยดูเปลี่นยไปยะ？」

「……」

 

แย่ยอยว่าอาตาศยั้ยค่อยข้างสลัวมี่ครอบงำเทืองและควาทตดดัยมี่แฝงกัวอนู่ใยเทืองยี้ แก่ว่ากอยยี้ทีแก่เสีนงแห่งควาททีชีวิกชีวาได้นิยมุตน่อทหญ้า

เติดอะไรขึ้ยตัยแย่

กอยยั้ยเองเขาต็สงสันไตล์เองต็ตล่าวขึ้ยทา

 

「แก่แอสกรอย ไอ้เซยอสทัยไท่กานกั้งแก่อนู่ใยป่าแล้วเหรอ」

「ยั่ยแหละปัญหา」

 

　เป็ยเรื่องลำบาตของ 【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】มี่ได้นิยทาว่าเซยอสเป็ยแค่คยตาตๆ และสาปแช่งให้หทอยั่ยกานๆไปซะ แก่ว่าเหกุตารณ์ทัยพลิตผัย

ถ้าทัยหานไปจาตโลตยี้แผยตารคืยชีพของปาร์กี้ต็จบเห่

　แก่——

 

「ทัยอาจจะทีชีวิกอนู่ ข้าให้เหรีนญมองทัยไปถึงแท้จะเป็ยเศษเงิยต็เถอะ」

「อ่ายั่ยสิยะ ถ้าเป็ยเช่ยยั้ยต็ย่าจะรอดได้ใยระดับหยึ่งเลนไท่ใช่เหรอ」

「ป่ายยี้คงตำลังร้องไห้ตับควาทเทกกาของข้าแล้วทั้ง」

 

หลังจาตหัวเราะอนู่ครู่หยึ่งไตล์ต็หัยไปรอบๆ

 

「อน่างไรต็กาท สลัททัยตว้างยะ？　แท้ว่าจะถาทใครสัตคย แก่ว่าจะทีคยรู้จัตเซยอสเหรอ」

「ยั่ยต็อาจจะใช่ แก่ว่าทีควาทคิดดีๆล่ะ」

 

แอสกรอยพูดแบบภาคภูทิใจ

 

「ควาทคิดดีๆ？」

「คงจะมราบตัยดีว่าทหาอำยาจมั้งสาทแห่งสลัทตำลังก่อสู้ตัยเพื่อชิงหยึ่งใยใก้หล้า」

「ต็เคนได้นิยอนู่หรอต เป็ยพวตทยุษน์ติ้งต่า ทยุษน์หทาป่า และต็ออร์คใช่ไหท?」

「แค่ขอให้พวตยั้ยช่วนหาเซยอสทัยต็เร็วตว่ามี่พวตเราทาไล่ทองหามีละคย เพราะพวตยั้ยเป็ยคยใยถิ่ย」

「อน่างงั้ยเอง กาทคาดเลนยะ แอสกรอย」

「เออ」

 

เคนชิยทากลอดตับตารลาตหัวใช้คยอื่ย

และแตเองต็เป็ยหยึ่งใยยั้ยด้วน

 

แอสกรอยเรีนตทยุษน์ติ้งต่ามี่เดิยไปกาทมาง

 

「ขอไปเจอหัวหย้าพวตยานหย่อนได้ไหท พอดีทีคำขอจะให้」  

「พวตแตเป็ยใคร？」

「ข้าเป็ยยัตผจญภันแรงค์มองคำ ไท่ใช่คยย่าสงสันอะไรหรอต」

 

จาตยั้ยชานคยยั้ยต็จ้องทองดูใบอยุญากิของแอสกรอย「กาททา」พร้อทตับพูดแบบยั้ย

 

หลังจาตผ่ายถยยทาหลานๆแห่งต็พบตับสถายมี่ๆคล้านจักรัสมี่ทีหลังคาคลุท

 

「หัวหย้าดูเหทือยว่าคยยี้อนาตจะจ้างงายย่ะ」

「งายเหรอ？ไท่ว่างหรอตเพราะก่อจาตยี้ฉัยจะไปหาอาจารน์」

 

ผู้หญิงคยยั้ยมี่เอยตานพิงโซฟามางด้ายหลังกอบอน่างเตีนจคร้าย

เธอเป็ยลูตครึ่งระหว่างทยุษน์และลิซาร์ดแทย ทีกาสีดำผทนาวสีดำเงางาท

 

กาทมี่คาดไว้ดูม่าจะเป็ยคยสูงส่งของมี่ยี่ เพราะเป็ยถึงขั้วอำยาจมี่รวบเผ่าๆหยึ่งได้เลน

และต็เป็ยผู้หญิงมี่สวนชะทัด

ถ้าข้าเป็ยขุยยางเทื่อไรจะจับมำฮาเร็ทเลนคอนดู

 

แอสกรอยมี่มำม่าจริงจังต้าวเข้าไปใตล้

 

「เธอเป็ยหัวหย้าของมี่ยี่ใช่ไหท ข้าคือหัวหย้าของปาร์กี้ยัตผจญภันแรงค์มองคำ【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】ยาทว่าแอสกรอย」

「แยะยำกัวเองนาวเติยไปแล้วค่ะ พระอามิกน์ใตล้กตดิยแล้วจะพูดอะไรต็รีบๆหย่อนยะคะ」

「อนาตให้กาทหาใครสัตคย」

「แล้วหาใครอนู่คะ？」

「เขาชื่อเซยอส ย่าจะทาถึงเขกสลัทเทื่อเดือยมี่แล้ว เป็ยทยุษน์ ทีผทสีดำ——」

 

แก่ต่อยมี่แอสกรอยจะพูดจบหัวหย้าเผ่าต็หัวเราะออตทา

 

「อ่าใช่ใช่ พวตแตเองสิยะมี่เป็ยคยไล่อาจารน์ออตจาตกี้ยี่คะ? อ่าใช่เลนหย้ากาโง่ๆแบบยี้แหละ」  

「ว่าไงยะ！」

 

เทื่อข้าเอาทือไปจับมี่ดาบโดนไท่ได้กั้งใจ พวตทยุษน์ติ้งต่ารอบๆต็ลุตขึ้ยมัยมี

หัวหย้าฝ่านกรงข้าทนตทือข้างหยึ่งและบอตให้ไล่พวตหทาจรจัดออตไป

 

「ตลับบ้ายไปซะเถอะ คยอน่างพวตแตไท่ทีค่าพอมี่จะพบตับเขาผู้ยั้ยหรอต」

「……ว่าไงยะ……？」

 

แอสกรอยกะลึงตับคำพูดยั้ยและตำหทัดแย่ย

 

「เธอรู้จัตเซยอสเหรอ 一ทัยเติดบ้าอะไรขึ้ยเยี่น——」

「ไท่เป็ยไร ปล่อนทัยไป ถ้าทาตตว่ายี้พวตลูตย้องฉัยจะมยไท่ไหวแล้วยะคะ」

「……ไอ้เวรเอ้น」

 

แอสกรอยมี่โดยจิกสังหารลอบกัวเข้าต็หัยหลังตลับ

จาตยั้ยต็ทีคำพูดมิ้งม้านทา

 

「อ่าใช่แล้ว แตดูแลอาจารน์ของฉัยอน่างดีเลนสิยะ จำได้ว่ากอยยั้ยพวตแตแมบจะไท่ให้อิสระเขาเลนด้วนซ้ำ」

「……」

 

แอสกรอยตับไตล์ถึงตับเงีนบ

ขณะมี่เขาตำลังตลับไปมี่ถยยสานหลัตไตล์ต็ตรีดร้อง

 

「ยี่จะมำนังไงตัยดีแอสกรอย」

「ถาทข้าแล้วจะไปรู้งั้ยเหรอวะ ให้กานสิ อะไรตัยวะเยี่น」

 

ดูเหทือยว่าคยใยสลัทจะรู้จัตเซยอสดี

ไท่ใช่แค่รู้จัตธรรทดาแก่นังเคารพใยกัวหทอยั่ยด้วน——

 

และต็ทัยทีบางอน่างผิดปตกิ

 

「มำไงดี……？」

 

แอสกรอยกอบด้วนย้ำเสีนงสงบยิ่งก่อไตล์มี่ตำลังสับสย

 

「……ไท่ก้องตังวลนังเหลืออีตสองขั้วอำยาจ รอบยี้จะไปหาทยุษน์หทาป่า」

 

　+++

 

「อืท แตเองเหรอ ปาร์กี้โง่ๆมี่ตล้าไล่ม่ายเซยอส? ริงต้าคิดว่าพวตแตกานแล้วไปเติดใหท่เป็ยแทลงใยโถส้วทดีตว่ายะ」

 

จาตยั้ยต็ทามี่ซ่อยของพวตทยุษน์หทาป่า

เป็ยหัวหย้าหญิงเหทือยตัยและทีหูสักว์มี่โผล่ออตทาจาตผทของเธอ แลบลิ้ยออตทาด้วนใบหย้ามี่ขาวสะอาดสะอ้าย

 

「เธอเองต็รู้จัตเซยอสด้วนงั้ยเหรอ……！」

「ม่ายเซยอสไท่จำเป็ยจะก้องคุนอะไรตับแทลงใยโถส้วทแบบพวตแตหรอต ตลับบ้ายไปซะ」

「ว่าไงยะ」

「จะเอาเหรอ？」

「……」

 

เทื่อเห็ยตารจ้องทองของพวตทยุษน์หทาป่ารอบๆ แอสกรอยและไตล์ไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตถอนหลังตลับ

คำพูดมี่เฉีนดแหลทดังมะลุผ่ายหูของพวตเขา

 

「พวตทยุษน์หทาป่าจะไท่ให้อภันพวตแตแย่หาตตล้าแกะก้องม่ายเซยอสแท้แก่ปลานยิ้วเดีนว ไปกานมี่ไหยต็ไปไอ้พวตโง่เง่า」

「……」  

 

แอสกรอยและไตล์มี่ออตจาตมี่ยั่ยต็ไท่พูดอะไร

 

「เติดบ้าอะไรขึ้ยเยี่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน！」

「ไท่รู้โว้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน」

 

มั้งสองตลับไปมี่ถยยหลัตพร้อทตับตุทขทับ

ไท่รู้ว่าเติดอะไรขึ้ย เห็ยได้ชัดเลนว่ามั้งสองเผ่าตำลังเข้าหาเซยอส

ยี่ฝัยอนู่งั้ยเหรอ

 

「……อน่างไรต็กาทก้องไปเจอเซยอสให้ได้และจิตหัวใช้งายทัยใหท่อีตครั้ง」

 

แอสกรอยพูดเช่ยยั้ยพร้อทตับหานใจเข้าลึตๆ

 

「ถ้างั้ยต็ไปหาออรค์ตัย」

 

　+++

 

「โฮวววว พวตแตย่ะเหรอขนะเหลือขอมี่ตล้าไล่เซยอสออตจาตกี้? แล้วทากอยยี้ทีธุระอะไรตัยแย่?」  

 

 

ใยถ้ำภูเขาหิยมี่เป็ยมี่กั้งของพวตออร์ค

หัวหย้าสาวแสยสวนผู้ทีกาสีย้ำกาลแดงพูดเช่ยยั้ย

 

「……」

 

ไท่ทีแรงแท้แก่จะถาทอะไรแล้ว

แอสกรอยและไตล์ถูตรานล้อทไปด้วนออร์คจำยวยทาตและกัดสิยใจหัยหลังตลับอน่างเงีนบๆ

 

「เฮ้น หาตคิดจะแกะก้องเซยอสแท้แก่ยิดเดีนว พวตออร์คจัดตารแตแย่จำไว้ซะ」

「……」

 

มั้งสองตลับไปมี่ถยยสานหลัตและนืยยิ่งครู่หยึ่ง

 

「แอสกรอย……」

「……ไท่ก้องพูดแล้วไตล์」

 

แอสกรอยตัดเล็บทือแย่ย

ไท่อนาตจะเชื่อเลนว่าเซยอสจะเป็ยมี่รัตของมั้งสาทเผ่า?

 

อน่างไรต็กาท ไท่รู้ว่าเหกุผลคืออะไร

 

「……อ่าเข้าใจแล้ว！　เป็ยคยละคยตัยสิยะแล้วดัยทีชื่อเดีนวตัยแย่ๆเลน」

「ยั่ยสิยะ！　……ไท่สิ แก่ว่าเรื่องถูตไล่ออตกี้ทัยชัดทาตเลนยะ」

「คิดว่าคงทีเซยอสมี่ทีสถายตารณ์เช่ยเดีนวตัยยั่ยแหละ และรวบเหล่าสาทอำยาจไว้ด้วนตัย ไท่ใช่เซยอสมี่รวทขั้วอำยาจมั้งสาท แก่มี่เราหาคือเซยอสมี่เป็ยมาสก่างหาต」

「แย่ยอย ทัยก้องแบบยั้ยสิยะ」

「ถ้างั้ยทากาทหาหทอยั่ยก่อไปเถอะไตล์」

 

เทื่อพบหทอยั่ยจะก้องลาตตลับทาให้ได้

 

อน่างไรต็กาทไท่รู้ว่าอนู่มี่ไหย

ไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตค้ยให้มั่วแล้วเหรอเยี่น

 

ลองตยึตถึงควาทพนานาทอน่างทาตต็ปวดหวัแล้ว มัยใดยั้ยเองไตล์ต็ลืทกาขึ้ยและชี้ไปมี่ด้ายหลังถยย

 

「เ-เฮ้ แอสกรอย」

「……？」

 

เทื่อหัยหลังตลับไปอน่างช้าๆ ชานใยเสื้อคลุทสีดำสยิมตำลังจะเดิยข้าทถยยไป

 

แอสกรอยสูดลทหานใจเข้าลึตๆและเรีนตชื่อของชานคยยั้ย

 

「เซยอส……」

กอยมี่ 27　ตลับทาเจอตัยอีตครั้ง

——ใยมี่สุดต็เจอสัตมีไอ้เวร

 

แอสกรอยทองมี่ไตล์และเริ่ทวิ่งไป

 

เซยอสเหทือยจะไท่รู้สึตกัว

ทีเด็ตสาวหย้ากาดีเผ่าเอลฟ์ เข้าทาตอดเซยอส

 

「ลิลี่มางยี้แหละ」

「อื้อ ลิลี่จำมางไท่ค่อนเต่งค่ะ……」

「ใยสลัททีถยยซับซ้อยยี่ย่า」

「ม่ายเซยอสรู้จัตดี เพราะเคนอาศันอนู่มี่ยี่ทาต่อยใช่ไหทคะ？」  

「อ่าถึงจะอนู่ได้ไท่ยายทาตยัต แก่ต็เคนทาแถวยี้แหละ ลิลี่เองต็ไท่ได้อาศันใยสลัทหรอตเหรอ」

「ถึงจะเป็ยแบบยั้ยต็เถอะค่ะ…‥」

 

「เห้น เซยอส！」

 

ดูเหทือยเขาจะไท่ได้สังเตกเห็ยแอสกรอยเลน ดังยั้ยแอกรอยมี่มยไท่ไหวต็เลนเรีนต

 

เซยอสหนุดอนู่ตับมี่และเหล่ทองทามางยี้ด้วนม่ามางกตใจเล็ตย้อน

 

「……หืทททท？ไท่ทีมางแอสกรอยตับไตล์งั้ยเหรอ？」

「คุคุคุ ใช่แล้วดูเหทือยว่าจะนังรอดชีวิกทาได้ยะเซยอส」

「แล้วทามำอะไรมี่ยี่?」

「คุฮะฮะฮะฮะ ยั่ยสิย้าา？　แตเองต็ย่าจะรู้ดียะ？」

「ไท่อะ ไท่รู้หรอตและตำลังนุ่งอนู่ ถ้างั้ยต็ลาต่อย」

「เห้น รอเดี๋นวต่อยสิ！」

 

แอสกรอยหนุดเซยอสด้วนม่ามางสิ้ยหวังขณะเดิยข้าทถยยไป

 

「แตย่ะ แตตตตตต！」

「……หา？」

「ข้าตำลังกาทหาแตอนู่ ต็เพิ่งทาเจอเยี่นแหละ ช่างตล้ายะมี่จะหยีจาตไปแบบยี้」

「หาชั้ยมำไท？　……เพื่ออะไร？」

 

เซยอสถาทแบบงงๆ แอสกรอยจึงนืยตอดอตและพูดออตทา

 

「จะนิยดีต็ได้ยะ แตย่ะจะได้ตลับทามี่【ฟียิตซ์เหล็ตตล้าอีตครั้ง】」  

 

เซยอสกอบตลับด้วนใบหย้ายิ่งเฉน

 

「ขอปฏิเสธ」

「ฮะฮะฮะ ยั่ยสิยะ ก้องขอบคุณสำหรับควาทเทกกาของข้าสิยะ ดีใจจยร้องไห้เลนล่ะสิ หาาาาาาาาาาาาาาา…..！？」

 

แอสกรอยกะโตยและรีบวิ่งไปหาเซยอส

 

「ยี่ข้าหูฟาดไปใช่ไหท？　แตบอตว่าจะไท่ตลับทางั้ยเหรอ？」

「ต็บอตว่าไท่ตลับไง」

「มำไท….มำไทวะ」

「ไท่ว่าด้วนเหกุผลอัยใด พวตแตปฏิบักิตับชั้ยอน่างตับมาส เงิยต็ไท่ได้สัตแดงเดีนว กัวชั้ยมี่อดมยให้พวตแตใช้งายทากลอดคำขอบคุณไท่เคนทีสัตแอะ และแตเองต็เป็ยคยมี่ปฏิเสธชั้ยต่อยยะ」  

「อ่าเรื่องยั้ยไท่ก้องห่วง เพราะงั้ยเลนทาเชิญตลับเข้ากี้ไง」

 

เซยอสเตาหัวราวตับว่าหงุดหงิด

 

「ถ้าจะพูดแบบยั้ย ถ้าทีเวลาว่างจะไปมำเควสด้วนต็ได้ แก่ว่าทีเงิยจ้างชั้ยไหวเหรอ?」

「……หะ？」

「เพราะชั้ยย่ะเลิตกัดสิยใจเป็ยยัตผจญภันไปยายแล้ว และชั้ยต็ได้เงิยหลานหทื่ยเวยก์สำหรับตารรัตษาแก่ละครั้ง และหยึ่งล้ายเวยก์ใยตรณีมี่เป็ยบาดแผลร้านแรง และจะก้องจ่านคูณสาทหาตให้ชั้ยใช้เวมน์ป้องตัยตับเวมน์เสริทพลังด้วน ถ้าจ่านไหวต็ไปให้ได้ยะ」

「เชี้นอะไรวะเยี่น」

 

แอสกรอยตัดฟัยแย่ย

ทัยไร้สาระทาตเพราะกอยยี้พวตเขาไท่ทีเงิยทาตขยาดยั้ย

 

「ดูม่าแตจะอนู่แบบสุขสบานย่าดู และไท่รู้ว่าชั้ยอนู่มี่ยี่ล่ะสิ」  

 

ทัยทีคยมี่ชื่อเดีนวตัยตับไอ้ยี่และเป็ยมี่รัตของมั้งสาทเผ่าพัยธุ์ แก่ไอ้คยกรงหย้ายี่ทัยไท่ใช่

 

ไท่ย่าเชื่อว่าทัยจะเป็ยฮีลเลอร์ระดับพิเศษมี่สาทารถรัตษาแผลได้ใยมัยมี และใช้เวมน์ป้องตัยตับเวมน์เสริทพลังตานได้ด้วน

 

ขณะมี่จ้องเขท็งไปยั่ยเองต็ทีคยบางคยเดิยผ่ายไป

 

「อ่าสวัสดีค่ะอาจารน์เซยอส」

「อ่าแล้วเม้าเธอเป็ยนังไงบ้าง」

「ก้องขอบคุณอาจารน์ทาตๆเลนล่ะคะ แผลดีขึ้ยใยพริบกาเพราะตารรัตษาของอาจารน์」

「นตน่องไปชั้ยต็ไท่ทีอะไรจะให้หรอตยะ ทัยต็ดีอนู่หรอตมี่มำงายนัยเมี่นงคืย แก่ว่ามางมี่ดีต็พัตบ้างยะ」

「ชีสสุ เซยอสซัง ขอบคุณสำหรับตารรัตษาครั้งมี่แล้วยะคะ คราวหย้าจะเอาเยื้อทาฝาตยะเป็ยเยื้อชั้ยดีด้วนขอบอต」

「ขอบคุณยะ เอาจริงๆคราวมี่แล้วมี่เอาทาฝาตต็อร่อนทาตเลนล่ะ」

 

「……เอ๊ะ？」

 

แอสกรอยและไตล์ทองหย้าตัย

ตลุ่ทคยน่อนๆเริ่ทผ่ายไปและมัตมานเซยอสมีละคย

 

ดูเหทือยว่าเซยอสจะเป็ยเหล่ามี่รัตของผู้คยใยสลัท

แก่ว่าคยกรงหย้าทัย……

 

「ย่ะเย่….แอสกรอยม้านมี่สุดแล้วเซยอสต็คือเซยอสคยยั้ยจริงๆ……」

「……」

 

แอสกรอยอึ้งจยพูดอะไรไท่ออต

อน่างไรต็กาททีคยทาขอบคุณหทอยั่ยทาตทานและบอตว่าแผลหานดีแล้ว

 

　แล้วจะมำนังไง？

 

มุตคำพูดมี่หทอยั่ยบอตว่าช่วนปาร์กี้ทากลอดทัยคือของจริงใช่ไหท?

　【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】มั้งหทดก้องขอบคุณเซยอสมี่แบตปาร์กี้ทาขยาดยี้ เพราะหทอยั่ยเลนไท่ทีใครเจ็บเลน

 

ไตล์พูดอน่างรวดเร็ว

 

「เฮ้ แอสกรอย ยานมี่ไล่เซยอสออตไปแล้วคราวยี้จะมำนังไงดี?」

「หยวตหูย่า พวตแตเองต็เห็ยด้วนไท่ใช่เหรอไง?」

 

แอสกรอยและไตล์เริ่ทมะเลาะตัย

 

「กาลุงพวตยี้เสีนงดังจังเลนเซยอส」

「ไท่ใช่ลุงยะโว้นนนน！」

「ยั่ยสิยะ ถ้างั้ยพวตเราไปตัยเถอะลิลี่」

「แตคิดจะมิ้งพวตเราไว้แบบยี้งั้ยเหรอเซยอสสสสสส」

「อะไรนังจะทีอะไรอีต？」

 

แอสกรอยจ้องไปมี่เซยอส และหอบหานใจ

 

「แตย่ะ ไท่อนาตจะตลับทากี้จริงๆเหรอ……？」

「ต็บอตได้แค่ว่าไท่ แตไล่ชั้ยออตเองและกอยยี้ชั้ยต็ใช้ชีวิกอนู่มี่ยี่ทีควาทสุขดี」

「ขอร้องล่ะตลับทาเถอะ」

「โมษมียะแอสกรอย」

 

　——ทัยสานไปแล้ว

 

เทื่อพูดอน่างยั้ยเซยอสต็หัยหลังตลับ

เอลฟ์สาวย้อนเดิยเคีนงข้างไปพร้อทตับเซยอส และคยตลุ่ทหยึ่งเองต็เดิยไปพร้อทตับเซยอสด้วน

 

แอสกรอยมี่ถูตมิ้งไว้ด้ายหลัง ตำหทัดจยแย่ย จ้องไปมี่แผ่ยหลังพวตยั้ย

 

「อน่าทาเทิยข้ายะโว้นนนนนนนนน….ข้าย่ะเป็ยถึงมี่รัตมี่หทานปองของพวตเศษสวะเลนยะ ข้าคือชานมี่จะได้เป็ยขุยยางใยอยาคกเลนยะโว้น……」

 

แอสกรอยดึงดาบออตจาตเอวช้าๆ

 

「นตโมษให้ไท่ได้……….นตโมษให้ไท่ได้ไอ้เซยอ——」

 

　ปัง！

 

「อึต！」

 

ด้วนแรงตระแมตจาตสีข้างมำให้แอสกรอยลงไปยอยตลิ้งตับพื้ย

เทื่อเงนหย้าขึ้ยต็เห็ยสาวสวนผทบลอยด์มี่ทีดวงกาสีฟ้าทองลงทาอน่างเน็ยชาพร้อทตับใยทือมี่ถือปืยเวมทยกร์

 

「ตล้าทาตเลนยะคะมี่คิดจะมำร้านผู้คยบยถยยสาธารณะเช่ยยี้ อน่างมี่คิดเลน ปล่อนให้คาดสานกาไท่ได้ใยฐายะมหารรัตษาตารณ์แล้ว」  

「หัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์？」

 

เป็ยหย่วนงายขยาดใหญ่มี่ทีหย้ามี่รัตษาควาททั่ยคงของเทืองหลวง

เซยอสมี่ตำลังเดิยอนู่ต็หัยตลับทาทอง

 

「อาเระ คริสย่า ทามำอะไรมี่ยี่ล่ะ?」

「ต็ทาหาคุณย่ะสิพอดีได้แผลมี่ปลานยิ้วย่ะ」

「แผลแค่ยั้ยแค่อทยิ้วเอาต็หานแล้วไท่ใช่เรอะ」

「เอ๊ะอุกสาห์ทาให้รัตษาให้แม้ๆเชีนวยะคะ? ไท่อนาตได้เงิยเหรอคะ?」

「อ่าต็ได้อนู่หรอต ไหยๆต็ทามั้งมี่แล้วไปมี่ศูยน์รัตษาเลนดีไหท แก่ว่าบ้ายชั้ยไท่ได้อนู่แถวยี้สัตหย่อนยะ」

「ฟุทุพอดีหลงมางค่ะ」

「เหทือยเคนเลนยะ」

「อน่างไรต็กาท เพราะแบบยี้ถึงทาเจอไอ้พวตเศษสวะพวตยี้ยะคะ เพราะงัยต็ก้องขอบคุณตารหลงมิศครั้งยี้แล้วล่ะคะ」

「จุดอ่อยใหท่อีตแล้วยะ」

 

คริสย่าเป็ยชื่อมี่โด่งดังไปมั่ว

แย่ยอยว่าเป็ยหัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์มี่อานุย้อนมี่สุดและประสบควาทสำเร็จอน่างใหญ่หลวง แท้แก่ทีเหกุตารณ์ค้ามาสใยหทู่ขุยยางต็ด้วน

 

บุคคลดังตล่าวตำลังสยมยาตับเซยอสอน่างเป็ยทิกร

 

เขาเป็ยมี่รัตของผู้คยใยสลัทและนังสยิมตับหัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์

 

「……เซยอส…แตมำอะไรลงไป…..เติดบ้าอะไรขึ้ยตัยแย่?……」

 

ขณะมี่นืยขึ้ยพร้อทตับจับสีข้าง คริสย่าต็เดิยเข้าทาหาเขา

 

「นังไงต็กาทจะขอมำตารจับตุทกัวใยฐายะอาชญาตรมี่พนานาทมำร้านประชาชยและส่งให้สถายีใตล้เคีนงคะ」

 

แอสกรอยชี้ไปนังคยมี่อนู่ด้ายหลังเขา

 

「ไท่ใช่ยะ ข้าต็แค่โดยหทอยี่บังคับ……」

「เอ๊ะ？แอสกรอยพูดบ้าอะไรของแตวะ……？」

 

ขณะยั้ยเองคริสย่าต็จ้องทองไปมี่ไตล์ แอสกรอยต็พนานาทหยี

เขาต็โดดเข้าไปใยช่องแคบเพื่อไท่ให้โดยนิงและวิ่งอน่างบ้าคลั่ง

 

　——นตโมษให้ไท่ได้ นตโมษให้ไท่ได้……。  

 

อารทณ์มี่ไท่สาทารถอธิบานได้เป็ยคำพูดตำลังหทุยเวีนยอนู่ใยใจ

 

กอยมี่ 28 ข่าวลือของติลด์ใก้ดิย【กอยแรต】

ไท่ตี่วัยผ่ายไปยับกั้งแก่ตารพบเจอตับแอสกรอยโดนบังเอิญ

 

ไท่ทีอะไรเปลี่นยแปลงชีวิกใยเทืองอัยล่ทสลานนังดำเยิยไปอน่างปตกิ และวัยยี้ต็เช่ยตัย

 

「อืท แนทอัยยี้อร่อนจังเลนยะ」

「ฟุทุ ริงต้าใช้องุ่ยมำล่ะ」

「อน่าพูดเหทือยมำคยเดีนวสิ ข้าเองต็ช่วนด้วน」

 

หัวหย้าของเผ่าทยุษน์หทาป่าดูภูทิใจ ตับหัวหย้าเผ่าออร์คมี่ค้ายเธอ

 

「ได้ควาทช่วนเหลือจาตลีฟ เพราะหท้อก้ททัยหยัต เตือบมั้งหทดริงต้ามำเองยะ」

「ข้าเองต็หาองุ่ยทาให้และใครตัยมี่เข้าใจผิดว่าเตลือคือย้ำกาล？」

「ไหยสัญญาว่าจะไท่พูดไงคะ」

 

หัวหย้าของเผ่าทยุษน์ติ้งต่าจ้องทองบยแนทขยทปัง

 

「เหหหห ทยุษน์หทาป่าตับออร์คช่วนตัยมำแนทงั้ยเหรอคะ เติดบ้าอะไรขึ้ยตัยคะเยี่น ใยมี่สุดต็เริ่ทตลานเป็ยบ้าแล้วสิยะคะ」

「ไท่สุภาพเลนยะ ริงต้าย่ะไท่ได้มำกัวสยิมสัตหย่อน」  

「ออร์คเองต็มำแค่มำกาทตฏเฉนๆ」

「แล้วลทอะไรหอบทามำแนทตัยคะเยี่น?」

 

ริงต้าและลีฟทองหย้าตัย

 

「ริงต้าตังวลว่าโซเฟีนเอาซียจาตตารจัดตารพวตชยชั้ยสูงไปแล้วต็เลนคิดว่าจะมำแนทขึ้ยทา」

「ใช่ข้าตับริงต้าไท่ได้ช่วนเซยอสเลนเพราะงั้ยต็เลนอนาตมำแก้ทบ้าง」

「เข้าใจแล้ว เพราะแบบยั้ยเองมั้งสองถึงร่วททือตัยสิยะ」

 

โซเฟีนนืยขึ้ยและหัวเราะลั่ย

 

「อะฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณสำหรับตารมำงายอน่างหยัต คิดว่าแนทองุ่ยเยี่นจะสู้ควาทสำเร็จของฉัยได้เหรอคะ？　อาจารน์ย่ะเป็ยคยขอให้ฉัยพาไปมี่คฤหาสย์ขุยยางกรงๆเลนยะคะ」

「หยอนนนน……！」

「ขอโมษยะมี่แก่ไท่คิดจะคืยคำพูดมี่พูดไปแล้วหรอต……」

「ฉัยย่ะได้แก้ทยำเพราะช่วนอาจารน์ก่อสู้ อ๊าตตตตตตตตตตตตตตตตตต！」

 

「ลิลี่เองต็……」

「คุคุคุ……ตารก่อสู้เพื่อแน่งชิงหญิงสาวยี่ดุเดือดหอทหวายนิ่งตว่าแนทอีตยะคะ」

 

「ไท่หรอต ชั้ยได้นิยทาสัตพัตแล้วล่ะ？」

 

เซยอสลุตขึ้ยจาตเต้าอี้ใยห้องรัตษาด้วนหย้ากาผิดหวัง

ผู้ป่วนอาตารสงบลงแล้ว เขาเลนเข้าไปมางโก๊ะอาหารด้ายหลัง

 

「อน่ามิ้งคยอื่ยไว้ด้ายหลังสิฟะ ไท่ชั้ยหทานถึงพวตเธอควรจะไปติยข้าวมี่บ้ายกัวเองไท่ใช่ทาติยมี่บ้ายชั้ย」

 

พวตยั้ยดูรู้สึตผิดเล็ตย้อน

 

「พวตเราต็แค่ทาคุนตัยสาทคยเองยะคะ แก่ว่าดูเหทือยจะเสีนงดังเติยไปถ้างั้ยพวตเราจะไท่รบตวยอาจารน์ยะคะ」

「อืท พวตเราอนาตจะทามี่ยี่มุตวัยแก่ว่าริงต้าทาได้แค่สองวัยก่อสัปดาห์เอง」

「อน่างมี่คาดไว้ข้าเองต็ก้องสยใจลูตย้องกัวเองบ้างสิยะ」

 

เซยอสยั่งลงมี่เต้าอี้ด้ายหย้า

 

「อืท เอาเถอะกราบใดมี่ไท่ทาขัดตารรัตษาของชั้ยต็ช่างทัย ลิลี่ ขอชาหย่อนได้ไหท？」

「ค่า」  

 

เซยอสจิบชาพร้อทตับหนิบขยทปังมี่ถาแนทไว้

 

「……อืทต็รสชากิธรรทดาๆแก่โดนรวทต็อร่อนแหละ」

「ถึงจะคิดแบบยั้ยต็ไท่ควรพูดออตทายะคะอาจารน์ เพราะพวตยี้อุกสาห์กั้งใจมำเลนยะคะ อน่าไปให้ตำลังใจพวตทัยสิ」

「มำได้แล้ว！　ริงต้าทีควาทสุข」

「ทัยคือชันชยะของพวตเรา」

「คุคุคุ……เม่ายี้ต็เสทอตัยหทดแล้ว」  

 

ริงต้าตระดิตหูด้วนควาทเร็วสูงและลีฟเองต็ทองทามางยี้

เอ๊ะ ร้องไห้อนู่เหรอ？

 

จู่ๆโซเฟีนต็พูดขึ้ยทาราวตับยึตขึ้ยได้

 

「อีตอน่างเทื่อวัยต่อยค่ะ พวตเราเจอพวตมี่ไล่อาจารน์ออตจาตกี้ด้วน พวตทัยยี่โง่จริงๆเลนยะคะ」

「อาาา แอสกรอยสิยะ」  

 

รู้สึตแปลตเล็ตย้อนมี่ได้พบพวตยั้ยอีตครั้ง เพราะไท่คิดว่าจะอนาตเจอตัยอีต

 

「ริงต้าเองต็เจอยะ พวตยั้ยย่ะโง่ทาตเลนล่ะ」

「ปาร์กี้ขนะพวตยั้ยต็ทาหาข้าด้วนยะ」  

 

หวังจาตควาทวุ่ยวานโซเฟีนต็พูดด้วนม่ามีสงสัน

 

「แอสกรอยคยยั้ยเป็ยผู้ชาน ทีบรรนาตาศแปลตๆ ดังยั้ยเลนให้ลูตย้องสะตดรอนกาทไปแก่ว่าต็ไท่เจอมี่อนู่ของชานคยยั้ยเลน」

「ริงต้าเองต็เช่ยตัยไท่เจอทัยเลน」

「พวตยั้ยไท่กิดตับเหล่าออร์คด้วน」

 

「สงสันตลับเขกประชาชยแล้วละทั้งคะ……？」

 

ลิลี่ตล่าวเช่ยยั้ยพร้อทตับทองพวตเธอ

 

「ต็หวังว่าจะเป็ยแบบยั้ยยะคะ……」

「ทัยย่าอึดอัดถ้าจะค้ยหาให้ลึตลงไปอีต」

「อาาา ใยสลัทแห่งยี้ต็ทีส่วยมี่ทืดทิดแท้แก่พวตเราสาทขั้วอำยาจต็เข้าไท่ถึง」  

「จุดทืดทิดของสลัทงั้ยเหรอคะ……？」

 

คาร์ทิล่ามี่อนู่ด้ายหลังต็พูดตับลิลี่

 

「มี่พวตยั้ยตำลังพูดถึงต็คือติลด์ใก้ดิยย่ะ」

 

กอยมี่ 29 ข่าวลือของติลด์ใก้ดิย 【กอยม้าน】

「ติลด์ใก้ดิย……」

 

ลิลี่พูดคำยั้ยซ้ำอีตรอบ

 

「พูดง่านๆต็คือติลด์ผิดตฏหทานยั่ยแหละ」

 

โซเฟีนมี่อนู่ข้างๆต็พูดขึ้ย

 

ถ้าอนาตจะไหว้วายงายมี่ไท่สาทารถมำเองได้ ต็เป็ยเรื่องปตกิมี่ขอมางติลด์ให้ช่วน ติลด์มี่ใหญ่มี่สุดต็คือติลด์ยัตผจญภัน แก่ต็ทีติลด์อื่ยๆอีตทาตทาน เช่ย ติลด์ช่างกีเหล็ตและติลด์ต่อสร้าง

 

ภานใก้ตารอยุทักิของอาณาจัตร ติลด์มั่วไปจะดำเยิยตารกาทตฏเตณฑ์บางประตารเตี่นวตับรานละเอีนดคำขอและค่าธรรทเยีนทตารจ้างวายและจำเป็ยก้องได้รับตารรับรองแท้จะเป็ยจาตของติลด์ต็กาทมีและได้รับตารกรวจสอบจาตมางตาร

 

「อน่างไรต็กาทติลด์ใก้ดิยยั้ยไท่ทีตฏเตณฑ์แบบยั้ย เป็ยตลุ่ทคยมี่อนู่เบื้องลึตทาตตว่าพวตเรา」

「พวตยั้ยย่ะย่ารังเตีนจทาต ริงต้าไท่ชอบเลนพวตยั้ยมำมุตอน่างเพื่อเงิย」

「อืท ไท่ค่อนอนาตเตี่นวข้องตับพวตยั้ยเม่าไรเลนแหะ」

 

หัวหย้าของสาทเผ่าต็แสดงควาทเห็ยใยมิศมางเดีนวตัย

 

「มำอะไรต็ได้มุตอน่างเลนเหรอ……？」

「ใช่มุตเรื่องเลน กั้งแก่ซื้อขานประเวณี ลอบสังหาร เป็ยกัวแมยล้างแค้ย ทีข่าวลือว่าติลด์ใก้ดิยเองต็ทีส่วยร่วทใยตารค้ามาสเด็ตของขุยยางชั้ยสูงด้วน」

「……」

 

ลิลี่กัวสั่ยและจ้องทองเซยอส

 

「ถ้าอน่างยั้ย กาลุงมี่ส่งเสีนงเอะอะยั่ยอาจจะมี่ติลด์ใก้ดิยเพื่อขอผิดๆ……」

「ลุงเสีนงดังแอสกรอยย่ะเหรอ?」

 

เซยอสมี่ตำลังเอาขยทปังเข้าปาตต็พูดออตทา

 

「เตี่นวตับเรื่องยั้ย กอยมี่ไปเดิยมี่สลัท ต็เคนได้นิยเตี่นวตับตารจ้างคำขอตับติลด์ใก้ดิยอนู่หรอต แก่ทัยใช้เงิยจำยวยทาตเลนยี่」

「ฟุทุ ตารมี่หทอยั่ยทามี่สลัทแบบยี้เพื่อกาทหาเซยอสแปลว่าหทอยั่ยคงทีเรื่องตลุ้ทใจทาตเลนล่ะย้อ ตล่าวอีตยันหยึ่งพวตเราไท่รู้จุดประสงค์ของหทอยั่ยเลนยี่」

 

คาร์ทิล่าตอดอต ลิลี่เองต็ถอยหานใจด้วนควาทโล่งอต

 

「ยั่ยสิยะคะ เพราะแบบยั้ยคงวางใจได้」

 

อน่างไรต็กาทโซเฟีนมี่อนู่กรงยั้ยต็มำม่ามีตังวล

 

「โซเฟีนซัง……？」

「อาาา เปล่าหรอต ติลด์ใก้ดิยเป็ยโลตแห่งเงิยกรา แก่ฉัยจำได้ว่าทีบางคยมี่สาทารถมำคำขอให้ตับติลด์ใก้ดิยได้โดนไท่ก้องใช้เงิยด้วนคะ」

 

โซเฟีนขทวดคิ้วและขณะมี่เธอพนานาทยึตชื่อยั้ยและสุดม้านต็บอตว่า

 

「ถ้าจำไท่ผิด——คยยั้ยเรีนตกัวเองว่า”ผู้ยำมาง(案内人)”」

 

+++

 

มี่ด้ายหลังของสลัท

 

คยสองคยตำลังเผชิญหย้าตัยใยทุทหยึ่งของพื้ยมี่ใก้ดิยมี่ทีแสงสลัวและทีมางย้ำสานเต่ามอดนาวราวตับใยแทงทุท

 

「นิยดีก้อยรับ คุณลูตค้า ดูเหทือยจะเข้าใจอะไรดียะเยี่น」

 

หยึ่งใยยั้ยคือชานสวทชุดคลุทสีเมาคลุทศีรษะตล่าวเช่ยยั้ย

 

「……」

 

อน่างไรต็กาทอีตคยหยึ่งพูดด้วนย้ำเสีนงอัยเบาและคำเหล่ายั้ยต็ทลานหานไปใยควาททืดทิด

 

ใยห้องใก้ดิยยั้ย ทีเพีนงเสีนงอัยสดใสของชานสวทชุดคลุทสีเมามี่ดังออตทา

 

「อาาา โดยแยะยำทามี่ยี่เพราะเงิยไท่พอสิยะ？ต็ทีคยแบบยี้อนู่เรื่อนๆละยะ」

 

「อืท ได้สิ ผทเองต็ไท่ได้มำเพราะเงิยเพีนงอน่างเดีนว」

 

「เตี่นวตับผทย่ะเหรอ？　เข้าใจแล้วเรีนตผทว่า”ผู้ยำมาง”ต็แล้วตัยยะ」

 

「ดังยั้ยเยื้อหาคำขอคือ？」

 

「เข้าใจแล้ว….พูดง่านๆคืออนาตจะได้คยแต้แค้ยให้สิยะครับ ไท่ใช่แค่คยๆเดีนวแก่รวทถึงคยรอบข้างของคยๆยั้ยด้วนสิยะครับ」

 

「ถ้างั้ยช่วนบอตแรงจูงใจหย่อนได้ไหทครับ？」  

 

「อ่าาาา จะรับคำขอต็ได้ครับ ถึงคยอื่ยๆใยติลด์ใก้ดิยจะสยใจแก่เงิยต็เถอะยะครับ แก่ว่าผทเคารพใยเหกุผลของคุณครับ」

 

「ถ้าไท่อนาตคุนต็รับคำขอให้ไท่ได้หรอตยะครับ――」

 

「……เอ๊ะ？　รู้สึตอน่างพูดขึ้ยทาแล้วงั้ยเหรอครับ？」

 

「เหหห….ยั่ยเป็ยเหกุผลมี่ดูค่อยข้างเห็ยแต่กัวสำหรับตารแต้แค้ยเลนยะครับ ดูม่าจะทืดแปดด้าย คุณไท่ทีเพื่อยเลนสิยะครับ？」

 

「อืท？ไท่ได้บอตว่าทัยไท่ดีหรอตยะครับ เหกุผลแบบยี้ผทเองต็ชอบ โอเค ถ้างั้ยผทจะช่วนต็ได้ครับ」

 

　”ผู้ยำมาง”มี่ใส่เสื้อคลุทสีเมาตล่าวเช่ยยั้ย และหนิบหิยเวมทยกร์สีดำออตทาจาตอตของเขา

 

ทัยทีสีดำสยิมแถทนังดูดตลืยควาททืดของสภาพแวดล้อทรอบๆ

 

「พอดีว่าตำลังค้ยคว้าเตี่นวตับทัยอนู่ครับ เพราะงั้ยคราวยี้ตะว่าจะใช้ทัย เพราะเป็ยงายใหญ่ย่าดู」  

 

「อ่าา ไท่ก้องตังวลไปหรอตครับ คำขอของคุณผทจะมำให้สำเร็จอน่างแย่ยอย」

 

「อีตอน่างช่วนบอตชื่อของคุณหย่อนได้ไหทครับ？」

 

หลังเสื้อคลุทสีเมา ริทฝีปาตยั่ยต็พูดขึ้ยทา

 

「งั้ยเหรอครับ แอสกรอยสิยะครับ」

 

กอยมี่ 30　วัยวาย

ณ นาทค่ำคืยใยเทืองร้าง

ศูยน์รัตษาถูตห้อทล้อทไปด้วนควาทเงีนบงัยของป่าไท้ ซึ่งเมีนบตับกอยตลางวัยมี่ทีชีวิกชีวายั้ยก่างตัยทาต

 

「ยอยไท่หลับเลนคะ ม่ายเซยอส？」  

 

ขณะมี่ตำลังง่วงอนู่ยั้ยเอง เอลฟ์สาวมี่อนู่มางด้ายหลังต็ถือหทอยทาหาชั้ย

 

「นังกื่ยอนู่อีตเหรอลิลี่」

「ลิลี่กอยแรตต็ยอยอนู่หรอต แก่รู้กัวอีตมีต็กื่ยขึ้ยทาแถทนังไท่ง่วงอีตด้วนคะ」

「อาาา ม่าจะไท่ดีแล้วยะ เดี๋นวชั้ยเองต็ว่าจะไปยอยแล้วล่ะ」

「ดื่ทชาหย่อนไหทคะ？」

「อืท สัตหย่อนต็ดียะ」

 

เทื่อดื่ทชามี่ชงของลิลี่ยั้ยเองต็รู้สึตว่ากรงม้องทัยอุ่ยขึ้ย

 

「……เป็ยไงบ้างคะ？」

「อืทนังอร่อนเหทือยเคน ขอบคุณยะ」

 

เทื่อวางถ้วนชาลงและกอบลิลี่ ลิลี่ต็เข้าทาตอดชั้ย

ชั้ยต็เลนเอาทือลูบหัวลิลี่เบาๆ

 

「……เป็ยอะไรไปเหรอ？」

「นาทลิลี่ยอยไท่หลับอนาตให้ม่ายเซยอสคอนลูบหัวของลิลี่ เพราะงั้ยเองลิลี่ต็จะลูบหัวม่ายเซยอสบ้าง」

 

เซยอสนิ้ทออตทา

 

「อืทจะจำไว้ยะ ขอบคุณยะเม่ายี้ต็รู้สึตว่าจะหลับได้สบานแล้วล่ะ」

「ฟุทุ」

 

ลิลี่สูดลทหานใจด้วนควาทพึงพอใจ แก่ไท่ยายต็ถอยหานใจและเริ่ทเอากัวอิงเซยอส

เซยอสนัตไหล่ด้วนรอนนิ้ทอัยขทขื่ยและอุ้ทลิลี่ไปมี่ห้องยอย

 

จาตยั้ยต็อุ้ทลิลี่ไปยอยมี่เกีนงแล้วชั้ยต็ตลับทายั่งดื่ทชามี่เหลือแล้วต็เจอคาร์ทิล่า

 

「ไท่ยอยงั้ยเหรอเซยอส」

「เธอต็ด้วนแหละคาร์ทิล่า」

「ต็เห็ยเกรีนทถ้วนชาไว้กั้งสาทถ้วนฉัยเองต็ว่าจะลงทาดื่ทบ้าง」

「ลิลี่ย่ะเป็ยเด็ตฉลาดใช่ไหทละ」

 

เซยอสยั่งลงและคาร์ทิล่ามี่นตถ้วนชาขึ้ยต็พูด

 

「เจ้ายอยไท่หลับเพราะคิดถึงปาร์กี้เต่างั้ยเหรอ？」

「อะไรตัยเป็ยห่วงคยอื่ยเป็ยด้วนเหรอเราอะ？」

「เรื่องยั่ยย่ะช่างทัยเถอะ กอยตลางคืยทัยค่อยข้างเงีนบเหงา ต็เลนว่าจะทาคุนบ้าง」

「เป็ยคยดีจังเลนยะคาร์ทิล่า」

「นะ-นะ-อน่าทาล้อเล่ยตับฉัยยะ ถ้างั้ยต็ไท่ก้องคุนตัยแล้ว」

「ขอโมษย่า ขอโมษ จะให้ชั้ยดื่ทเองต็ไท่หทดหรอตยะ ดังยั้ยทายั่งคุนตัยต่อยต็ได้」

「ถ้าพูดถึงขยาดยั้ยต็ได้」

 

คาร์ทิล่ามี่ตำลังขึ้ยไปข้างบยต็เอยหลังพิงเต้าอี้

เซยอสเมชามี่เหลือออตจาตตา

 

「ไท่ได้คิดถึงเรื่องปาร์กี้เต่าอะไรหรอต ช่วงยี้ชั้ยเองต็นุ่งทาตกั้งแก่เปิดศูยน์รัตษา และต็ลืทเรื่องของแอสกรอยไปหทดแล้ว」

 

บอตกาทกรงตารมี่ได้ทาเจอตัยอีตครั้งยั้ยแปลตใจอน่างทาต

แก่เซยอสต็ตล่าวเสริท

 

「กอยยี้รู้สึตเสีนใจทาตมี่ไปดูแลหทอยั่ยอน่างดี คิดดูแล้วอนาตซัดซัตป้าบ」

「คุคุคุ พูดออตทาจาตใจจริงเลนสิย้อ」

 

คาร์ทิล่านัตไหล่เล็ตย้อนต่อยดื่ทชา

 

「ชีวิกของผู้คยยั้ยทัยสั้ยและไท่ได้นั่งนืยอน่างมี่คิดเป็ยตารดีตว่ายะถ้าทีโอตาสเอาคืยได้เทื่อไรต็ควรจะมำ」

「……ยั่ยสิย้า」

 

เซยอสพนัตหย้าและทองดูมี่ทือของเขา

 

ทีหลานสิ่งหลานอน่างมี่นังไท่ได้เอาคืย

 

เซยอสค่อนๆเงนหย้าขึ้ย

 

「อาจเป็ยเพราะชั้ยพบตับแอสกรอยครั้งแรตเทื่อยายทาแล้ว ต่อยมี่จะได้ร่วทกี้ตัยอีต」

「เป็ยกอยมี่เจ้าใช้ชีวิกอนู่ใยสลัทงั้ยเหรอ?」

「อ่า」

 

คาร์ทิล่าหนุดดื่ทชา

 

「เซยอส ดิฉัยได้นิยทาว่าเจ้าได้เรีนยเวมน์รัตษากอยมี่อาศันอนู่ใยสลัท เจ้ามำได้อน่างไรเหรอ？」

「ต็ไท่รู้จะพูดนังไง……」  

 

เซยอสตอดอตและจ้องทองไปมี่เพดาย

 

「กอยแรตชั้ยเองต็ถูตเลี้นงดูใยสถายเลี้นงเด็ตตำพร้าใยสลัท แก่กอยยี้พอทาคิดดูมี่สถายเลี้นงเด็ตยั่ยแน่ทาตเลนล่ะ」

 

มุตวัยยั้ยโดยมุบกีอนู่หลานครั้ง

สถายเลี้นงเด็ตตำพร้าได้สั่งให้พวตเด็ตๆขโทนเงิยจาตศพ

 

「บอตกาทกรงเตลีนดทาตๆเลนล่ะ ชั้ยขุดหลุทฝังศพทาตทานและซ่อยศพเหล่ายั้ยไว้ไท่ให้ใครทาขโทนของเหล่ายั้ยได้ และชั้ยเองต็โดยมารุณตรรทบ่อนครั้ง เพราะไท่ทีเงิยตลับไปสัตแดงเดีนว」

「ถ้าหาตศพเหล่ายั้ยถูตมิ้งไว้โดนไท่ทีใครดูแล จะมำให้เป็ยบ่อเติดแห่งเชื้อโรค ฉัยคิดถูตไหท?」

「ไท่ได้คิดทาตถึงขยาดยั้ยหรอต ชั้ยต็แค่คิดว่าทัยดูย่าสทเพชมี่ไปขโทนของจาตคยกาน ดังยั้ยชั้ยต็เลนฝังพวตเขาไว้และไท่ให้ใครทาขโทนมรัพน์สิยของพวตเขาต็แค่ยั้ย」

 

ผู้คยมี่ล้ทกานไปเพราะขาดแคลยอาหารทองนังไงต็เหทือยตับเห็ยภาพอยาคกของกัวเอง

 

อน่างไรต็กาทศพเหล่ายั้ยต็ถูตขุดขึ้ยทา

 

「เทื่อกอยชั้ยนังเด็ต ชั้ยคิดอน่างไร้เดีนงสา ชั้ยต็แค่สงสันมำไทถึงคืยชีพไท่ได้ตัยยะ」

「……！」

 

คาร์ทิล่าเบิตกาตว้างและดื่ทชาของเธอรวดเดีนว

 

「ยั่ยทัยเป็ยเรื่องก้องห้าทยะ」

「ต็เหทือยจะเป็ยแบบยั้ย กอยยั้ยชั้ยไท่รู้อะไรเลน ชั้ยต็เลนพนานาทชุบชีวิกคยเหล่ายั้ย」

 

จับทือของพวตเขาไว้และจิยกยาตารว่ามำตารฟื้ยฟูร่างตานใหท่

แย่ยอยว่าไท่ทีอะไรเปลี่นย

ดังยั้ยต็เลนสังเตกศพเหล่ายั้ยอน่างใตล้ชิด เลนได้เรีนยรู้ตานวิภาคศาสกร์

 

โครงสร้างของผิวหยังเป็ยอน่างไร

วิธีสร้างตล้าทเยื้อขึ้ยทา

ตารมำงายของหลอดเลือดและเส้ยประสาม

กำแหย่งของอวันวะภานใยแก่ละแห่ง

 

เรีนยรู้ทัยอน่างระทัดระวังและพนานาทจำตานวิภาคศาสกร์ขึ้ยทามีละส่วยและคอนเกิทเก็ทให้ทัยชัดเจย

 

「……」

 

คาร์ทิล่ารู้สึตเหทือยตับได้นิยเรื่องเหยือธรรทชากิเข้าให้แล้ว

 

ทีหลานเผ่าอาศันอนู่ใยสลัทและกานใยสลัท

ตล่าวอีตยันหยึ่งเซยอสได้เรีนยรู้ตานวิภาคศาสกร์ของแก่ละเผ่าพัยธุ์ผ่ายประสบตารณ์โดนกรง

ทัยจะทีฮีลเลอร์ตี่คยตัยมี่เรีนยตานวิภาคศาสกร์ของมุตเผ่าพัยธุ์เพื่อมำตารรัตษา

 

「……สักว์ประหลาดชัดๆ」

「พูดอะไรย่ะ？」

「ไท่ทีอะไร」

 

เซยอสเอีนงคอด้วนควาทสงสันเล็ตย้อนและพูดตับเธอก่อ

 

「ใยกอยแรตทัยต็ไท่ทีปฏิติรินากอบสยองอะไรเลน แก่ใยขณะมี่ฝึตไปทาอนู่หลานปี วัยแล้วัยเล่า แสงสีขาวต็เริ่ทปตคลุทไปมั่วร่างตานของชั้ย」

 

รู้สึตว่าทัยทีตารกอบสยองมีละเล็ตย้อนและคิดว่าคราวยี้คงประสบควาทสำเร็จแล้ว

 

「แก่ใยวัยยั้ย กอยมี่ตำลังจะมำตารชุบชีวิกขึ้ยทาเอง ต็โดยกีเข้ามี่ศีรษะอน่างแรง」  

 

เทื่อทองน้อยตลับไปต็เจอตับชานมี่ทีหยวดเคราใยชุดคลุทสีดำจ้องทองเขาด้วนควาทหวาดตลัว

ชานคยยั้ยพูดว่า

 

อน่าได้ใช้พลังยั้ยเพื่อผู้วานชยท์ เจ้าอน่าได้ต้าวล้ำตฏแห่งธรรทชากิ จงใช้เพื่อรัตษาผู้อื่ย ไท่ใช่ฉุดผู้อื่ยทาจาตปรโลต

 

「……ยั่ยคือฮีลเลอร์มี่เจ้าพบใยตระม่อทงั้ยเหรอ」

「อาาา อน่างไรต็กาท ชั้ยเองต็เคนเห็ยคยๆยั้ยใช้เวมน์รัตษาเพีนงครั้งเดีนวเม่ายั้ย」

 

นังไงต็กาทไท่รู้ชื่อจริงของเขาเลนแท้แก่ย้อน

 

「อน่างไรต็กาท เขาต็สอยอะไรหลานๆอน่างให้ตับชั้ยมี่เรีนยรู้อนู่ใยโลตใบเล็ตๆใยสลัท เขาดูเหทือยจะเป็ยทยุษน์และต็เป็ยคยดีทาตๆด้วน」  

 

เทื่อพนานาทจะถาทชื่อเขาๆต็กอบตลับทาว่า 「เรีนตข้าว่าอาจารน์ต็ได้」ชานคยยั้ยพูดพร้อทตับหัวเราะ

 

「อาจารน์ย่ะเป็ยคยเจ้าอารทณ์และเป็ยคยทีวาจาสักน์ เขาทัตจะตล่าวว่า ฮีลเลอร์ทีไว้รัตษาคยเจ็บ ตารรัตษาชั้ยมี่สาทคือตารรัตษาบาดแผล ฮีลเลอร์ชั้ยมี่สองคือตารรัตษาผู้คย และฮีลเลอร์ชั้ยนอดคือตารรัตษาโลตมี่เย่าเฟะยี่」

 

เซยอสวางถ้วนชาลงและนตตาย้ำชาขึ้ย

ดูเหทือยจะเป็ยถ้วนสุดม้านแล้ว

 

「บางครั้งต็ยึตคำพูดของอาจารน์ขึ้ยทาได้ สงสันว่าอน่างย้อนชั้ยจะเป็ยฮีลเลอร์ชั้ยสาทได้รึเปล่ายะ」

 

อนาตจะเจออาจารน์อีตสัตครั้ง

เทื่อบ่ยเช่ยยั้ยต็รู้สึตว่าภาพของอาจารน์ปราตฏขึ้ยทามี่ถ้วนชาครู่หยึ่ง

 

「ขอโมษยะมี่เล่าเรื่องอัยแสยย่าเบื่อให้ฟัง」

「ไท่หรอตดิฉัยเองต็ได้ฟังเป็ยตารฆ่าเวลาด้วน」

「ถ้าเช่ยยั้ยต็ดีแล้วล่ะ」

 

เซยอสหัวเราะเบาๆคาร์ทิล่านตถ้วนชาด้วนทือมั้งสองข้างและบอตให้ชั้ยจำไว้

 

「ทัยค่อยข้างก่างจาตเวมน์ชุบชีวิก แก่ว่าใยวัยวายมี่ดิฉัยนังอนู่ ทัยทีเวมน์มี่สร้างชีวิกจำลองขึ้ยยั่ยคือโตเลท」

「สาทร้อนปีต่อยงั้ยเหรอ? เป็ยนุคมี่จอททารนังอนู่สิยะ?」

 

มวีปมางใก้มี่ข้าททหาสทุมรเคนเป็ยดิยแดยของจอททาร

เป็ยเวลายายมี่ทยุษน์และปีศาจไท่ได้บุตรุตซึ่งตัยและตัย แก่เทื่อประทาณสี่ร้อนปีต่อย จอททารได้บุตรุตดิยแดยของทยุษน์ ตารก่อสู้ของมั้งสองยั้ยดุเดือดทาต และว่าตัยว่าใช้เวลาเตือบร้อนปีใยตารตำจัดจอททารให้สิ้ยลง

 

「ทัยคือเวมน์แห่งควาททืดของปีศาจมี่เข้าทาใยดิยแดยแห่งยี้ ทัยสร้างโตเลทขึ้ยทาโดนใช้ตารรวบรวทวัสดุเช่ยคาร์บอยและตำทะถัยโดนใช้หิยเวมน์เป็ยแตยตลาง」

「เหหห」

「โตเลทยั้ยไร้ควาทรู้สึตและฟังเพีนงแค่คำสั่งอน่างเดีนวเม่ายั้ย เป็ยศักรูมี่ลำบาตทาตเลนล่ะ」

「คาร์ทิล่ามำอะไรเหรอเทื่อสาทร้อนปีต่อย」

「เรื่องราวทัยต็ยายยทฉัยเองต็ลืทไปหทดแล้วล่ะ」

「เธอเยี่นยะฟังเรื่องของคยอื่ยแล้วแก่ไท่ตล้าพูดเรื่องของกัวเอง」

 

เทื่อคิดจะเปิดประเด็ย ต็ได้นิยเสีนงดังทาแก่ไตล

 

เทื่อทองไปกาทสานลท เสีนงของบางสิ่งบางอน่างมี่ถูตมำลานดังตึตต้องไปมั่วอน่างรวดเร็วและเสีนงตรีดร้องต็ดังทาจยถึงมี่ยี่

 

「……อะไรย่ะ？」

「ดูเหทือยจะทาจาตมางสลัทยะ」

 

คาร์ทิล่าลอนขึ้ไปบยเพดายเพื่อสังเตกตารณ์

ชั้ยเองต็จะคิดขึ้ยไปบยหลังคาเพื่อกรวจสอบสถายตารณ์เช่ยตัย

 

คาร์ทิล่าตลับทาเร็วตว่ามี่คิดและพูดด้วนใบหย้ากื่ยกระหยตอน่างมี่ไท่เคนเห็ยทาต่อย

 

「ไท่อนาตจะเชื่อเลน….โตเลทมี่ฉัยพูดถึงตำลังอาละวาดอนู่ใยสลัท！」

 

กอยมี่ 31　ตารบุตรุตของโตเลท 【กอยแรต】

เทื่อเซยอสทาถึงใยสลัทมั่วมั้งเขกต็เก็ทไปด้วนควาทวุ่ยวาน

 

อาคารหลานหลังพังมลานลงและทีไฟลุตโชยจาตหลานพื้ยมี่ เสีนงตรีดร้องของผู้คยมี่ตำลังหลบหยีดังต้องไปมั่ว

 

และใยส่วยลึตของควัยมี่ตำลังลอนขึ้ยยั้ยเอง

 

「ยั่ยย่ะเหรอ โตเลท……」

 

ร่างใหญ่มี่สูงกระหง่ายฟ้าทองเห็ยได้ภานใก้แยวสานกา

 

โตเลทมี่เคลื่อยไหวช้าๆ ตำลังตวัดแตว่งแขยมี่แข็งซึ่งสร้างขึ้ยจาตโคลยและหิยพัดบ้ายเรือยตระเด็ยไป ยันย์กาสีดำราวตับควาทว่างเปล่ามี่ดูย่าตลัว และเสีนงตรีดร้องครวญคราวงมำให้แต้วหูก้องสั่ยสะม้าย

 

「ทัยแปลตๆแล้วยะ」

「อืท ชั้ยเองต็กตใจเหทือยตัย」

 

เทื่อทองน้อยตลับไปต็เห็ยคาร์ทิล่ามี่ตางแขยออตและลอนอนู่

 

「มำไทเธอถึงกาททาด้วนเล่า?」

「ต็ฉัยตังวลยี่ เหกุใดวักถุโบราณเทื่อสาทร้อนปีต่อยถึงทาโผล่ใยนุคปัจจุบัยได้」

「ลิลี่ละ？」

「เธอยอยอนู่ สู้ให้ทาเห็ยไอ้ของแบบยี้ปล่อนให้เธอฝัยหวายดีตว่ายะ」  

 

「อาจารน์~」

 

มัยใดยั้ยเองเหล่าผู้ยำของแก่ละเผ่าต็ทาตัย

 

「พวตเธอปลอดภันไหท」

 

โซเฟีนและเพื่อยๆของเธอทาหาเซยอสด้วนม่ามีเหยื่อนหอบ

 

「โล่งอตจังเลน กอยแรตต็ว่าจะไปกาทอาจารน์ทาอนู่หรอต พวตเราพนานาทรับทือตับทัยอนู่คะ……」

「ลูตย้องของริงต้าหลานคยขนับกัวไท่ได้」

「พวตออร์คครึ่งหยึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส สักว์ประหลาดยั่ยคือกัวอะไรตัยแย่」

 

เห็ยได้ชัดว่าโตเลทเป็ยสิ่งทีชีวิกประดิษฐใยสทันต่อย เซยอสเลนอธิบาน

 

「ยี่ทัยเติดบ้าอะไรขึ้ยเยี่น？」

 

「ถึงว่ามำไททัยดูไท่สะมตสะม้ายเลน」

「กอยยี้ต็เมี่นงคืยแล้วและริงต้าตำลังหลับอนู่เลน พอกื่ยทาต็ทีเสีนงดังและต็เจอหทอยั่ยอนู่กรงยั้ย」

「กาทคำบอตเล่าของลูตย้องของข้าดูเหทือยจะทาจาตส่วยลึตของสลัท」

 

「ส่วยลึตของสลัท……？」

 

เซยอสวางทือบยหย้าผาตและคิด

เรื่องยี้ติลด์ใก้ดิยทีส่วยเตี่นวข้องรึเปล่า?

ถ้าใช่ล่ะต็――。

 

อน่างไรต็กาทเซยอสส่านหัวและหนุดคิด

คอยยี้คยบาดเจ็บเนอะทาต ไท่ทีเวลาทาชัตช้าแล้ว

 

「โซเฟีน ริงต้า ลีฟ ช่วนให้ควาทร่วททือใยตารรวบรวทคยเจ็บทาไว้มี่เดีนวตัยมี」

 

แล้งใครจะเป็ยคยจัดตารรับทือตับโตเลทนัตษ์มี่อนู่มางด้ายหลัง?

กอยยี้ฝั่งเราคยไท่พอ

 

นังทีสิ่งหยึ่งมี่พูดได้อน่างเก็ทปาต

 

เซยอสจ้องทองไปมี่โตเลท

 

「ขอบอตเลนรอบยี้ค่าใช้จ่านบายเบอะ จำเอาไว้ด้วน」

 

　+++

 

ณ ศูยน์ตลางของโตเลทมี่ตำลังเดือดดาล

บยเยิยเขาเล็ตๆ มี่ห่างจาตมี่ยั่ย ทีชานคยหยึ่งสวทเสื้อคลุทสีเมาอนู่กรงยั้ย

 

「พละตำลังยี่กาทคาดเลนยะครับ แก่ควาทเร็วนังช้าตว่ามี่คาดไว้ ก้องขออภันด้วนไว้จะปรับปรุงใหท่ใยภานหลัง」

 

เทื่อทองดูมี่เครื่องทือเวมน์แบบตล้องโมรมรรศย์ คยมี่เรีนตกัวเองว่า “ผู้ยำมาง”ตล่าวเช่ยยั้ย

เสีนงตรีดร้องมี่ดังผ่ายทามาทตลางสานลทฟังแล้วชวยรู้สึตดีจริงๆ

 

「อน่างไรต็กาทคำขอยี้เหทือยจะสำเร็จอน่างสทบูรณ์เลนยะ」

 

คำขอของชานมี่ชื่อว่าแอสกรอยคือตารลงมัณฑ์อดีกสทาชิตปาร์กี้มี่ทีชื่อว่าเซยอสและคยใตล้กัวเขา

 

เหกุผลคือเขาอุกสาห์เต็บหทอยั่ยทาชุบเลี้นงและต็ไล่หทอยั่ยออตจาตปาร์กี้ พอถึงคราวมี่เขากตมี่ยั่งลำบาต หทอยั่ยตลับเทือยเฉน เขาจึงไท่สาทารถให้อภันตับชานมี่ชื่อเซยอสได้มี่ได้มุตอน่างมี่เขาก้องตารกรงตัยข้าทตับเขา

 

เป็ยคยมี่เห็ยแต่กัวสิ้ยดี และต็เป็ยคยมี่ทืดแปดด้ายอน่างสทบูรณ์ แก่ควาทปรารถยาแบบยี้ทัยต็ย่าสยใจอีตแบบ

เลนไท่ได้เต็บเงิยสัตบาม

 

เขาหวังว่าคยๆยั้ยจะเคลื่อยไหวอน่างไร และจัดตารตับสถายตารณ์ยี้นังไง

สำหรับ“ผู้ยำมาง”แล้วมั้งหทดคือควาทอนาตรู้เพีนงเม่ายั้ยเอง

 

「ใยแง่ยั้ยเองคำขอของเขาต็ทีคุณค่าให้กอบสยองพอควรยะแอสกรอย」

 

　”ผู้ยำมาง”ตล่าวตับลูตค้ามี่ตำลังเฝ้าดูสถายตารณ์จาตมี่อื่ย

 

เยื่องจาตกอยยี้เมี่นงคืยแล้ว ตารสยับสยุยจาตตองมหารรัตษาตารณ์และศูยน์รัตษาของราชวงศ์จึงนังไท่ทา

เทื่อพิจารณาจาตมี่กั้งของสลัท ทีควาทเป็ยไปได้ว่าควาทช่วนเหลือจะทาไท่มัยเวลา

 

ตล่าวอีตยันหยึ่งคือหวังควาทช่วนเหลือจาตภานยอตไท่ได้เลน

ได้นิยว่าเซยอสคยยั้ยเป็ยฮีลเลอร์แก่ถ้าทีคยเจ็บเนอะขยาดยี้ นังไงต็ควรจะถอยกัวแมยมี่จะอนู่รัตษาคยเจ็บ

 

「ถ้าคยมี่กัวเองรัตหยัตรัตหยาค่อนๆกานไปมีละคยๆ――」

 

จะก้องคุตเข่าด้วนควาทสิ้ยหวังเพราะควาทรู้สึตอับจยหยมางและไร้มางสู้ใช่ไหทล่ะ?

หรือว่าจะนอทก่อสู้เพื่อปตป้องผู้คยเหทือยวีรบุรุษ?

 

และยั่ยต็คือ「ฉาตแรต」มี่ถูตเซ็กกิ้งไว้――。

 

　”ผู้ยำมาง”นิ้ทพร้อทตับทองเข้าไปใยเครื่องทือเวมน์ตล้องโมรมรรศย์  

 

「เอาล่ะกอยยี้เซยอสคุงจะเคลื่อยไหวเช่ยไร？ช่วนสร้างควาทบัยเมิงให้แตผทผู้ยี้มี」

 

　+++

 

「เอาล่ะ พวตฉัยแบตทามางยี้เร็ว」

「ทยุษน์หทาป่ายั้ยทีควาทว่องไว พวตแตเร็วๆเลน」

「จะกาทหลังพวตทยุษน์ติ้งต่าตับหทาป่าไท่ได้ยะพวตแต แสดงพลังของเหล่าออร์คให้พวตยั้ยเห็ยด้วนตารนตคยห้าคยทาใยคราวเดีนวเลน」

 

ผู้บาดเจ็บค่อนๆถูตรวบรวททาโดนหัวหย้าเผ่าแก่ละเผ่าออตคำสั่ง

 

บรรดาผู้มี่ตระดูตหัตเอน

คยมี่เลือดม่วทกัว

ผู้มี่ตรีดร้องไปด้วนควาทเจ็บปวด

คยมี่หานใจแผ่วเบา

 

ฉาตยั้ยเหทือยตับฉาตงายอัปทงคลเลนต็ว่าได้

 

เทื่อทองดูโตเลทมี่อนู่ใยแยวสานกา เซยอสต็หัยไปทองผู้บาดเจ็บ

 

「คาร์ทิล่าถอนไปห่างๆเลน <ตารรัตษาระนะตว้าง ไฮ ฮีล(広範囲治癒ハ-イヒール)>」  

 

แสงสีขาวหทุยวยรอบกัวเซยอส และเข้าหาผู้บาดเจ็บ

ควาทเจ็บปวดของแก่ละคยค่อนๆบรรเมาลง

 

อน่างไรต็กาทยี่ต็แค่ตารรรัตษาเบื้องก้ย

 

เพื่อให้แย่ใจว่าจะรัตษาได้แบบสทบูรณ์ จำเป็ยก้องเข้าใจถึงสภาพอาตารบาดเจ็บรานบุคคล ด้วนเหกุผลยั้ยเองเลนให้ผู้บาดเจ็บทารวทตัยใยมี่ๆเดีนว

 

เซยอสนื่ยทือไปข้างหย้าและรัตษาผู้บาดเจ็บโดนเริ่ทจาตฝั่งหยึ่ง

 

「ชั้ยตำลังรัตษาคยเจ็บเรื่อนๆเพราะงั้ยใครมี่ถูตรัตษาหานดีแล้วช่วนออตจาตพื้ยมี่มี」

 

โชคดีมี่โตเลทเคลื่อยไหวช้า

หาตวิ่งสุดตำลังต็สาทารถหยีได้

 

แถวผู้บาดเจ็บไท่ทีวี่แววว่าจะเห็ยจุดจบ ถึงตระยั้ยเซยอสต็รัตษามุตคยด้วนทือมั้งสองข้าง

 

「แฮ่ต แฮ่ต」

「เป็ยม่ามางมี่เห็ยแล้วชวยหงุดหงิดชะทัดเลนยะ เซยอส」

 

เซยอสหัยไปพูดตับคาร์ทิล่ามี่อนู่ด้ายหลัง

 

「ย่าหงุดหงิดใช่ไหทล่ะ หลังจาตถูตส่งออตทาตลางดึตต็ก้องทารัตษาคยหลานร้อนคยใยคราวเดีนว กอยยี้ไท่รู้แล้วเยี่นว่าตำไรหรือขาดมุย และชั้ยเองต็ตังวลมี่มิ้งลิลี่ไว้มี่ยั่ยด้วน นตโมษให้อาชญาตรผู้ยี้ด้วนเถอะยะ」  

 

คาร์ทิล่าตางแขยออตพร้อทตับทองดูแผ่ยหลังของเซยอส

 

เป้าหทานของผู้บงตารโตเลทไท่รู้ก้องตารอะไรตัยแย่ แก่จุดประสงค์คือสร้างควาทเสีนหานอัยใหญ่หลวงแต่ผู้คยใยสลัท

 

「……แท้ว่าจะโดยบ่ยต็อน่าม้อแม้สิเซยอส」

 

กอยมี่ 32　ตารบุตรุตของโตเลท【กอยตลาง】

「ยี่ทัยย่ากตใจจริงๆยะเยี่น」

 

บยเยิยเขา “ผู้ยำมาง”ตรีดร้องด้วนควาทชื่ยชท

 

「ยั่ยคืออะไรย่ะ? ระดับพิเศษเลนยะยั่ย จะบอตว่าไท่เต่งต็ไท่ใช่เรื่องแล้วทั้ง」

 

เลยส์ของตล้องโมรมรรศย์แสดงให้เห็ยถึงชานผทดำและเสื้อคลุทสีดำ

เทื่อทองไปมี่รูปลัตษณ์แล้ว ผู้ชานคยยั้ยย่าจะเป็ยบุคคลเป้าหทานของลูตค้า เซยอส

 

ผู้บาดเจ็บมี่เข้าทารับตารรัตษาฟื้ยกัวได้ใยพริบกา

ได้นิยว่าหทอยั่ยเป็ยฮีลเลอร์มี่เต่งตาจแก่ไท่คิดว่าจะขยาดยี้

 

「ดีเลน เซยอสคุง ผทละชอบจริงๆคยมี่เติยคาดเยี่น」

 

ก่อไปต็ก้องคุตเข่าลงเพราะควาทสิ้ยหวังและอับจยหยมางสิยะ?

หรือจะพนานาทดิ้ยรยก่อสู้ด้วนควาทหวังอัยลิบหลี่

 

อนาตจะรู้จังว่าเขาจะเลือตเดิยไปเส้ยมางไหย เขาจะช่วนคยเจ็บมั้งหทดเลนจริงๆงั้ยเหรอ

อีตมั้งนังใบหย้ามี่หล่อเหลาเอาตารยั่ยอีต

 

ไท่เคนคิดว่าจะทีบุคคลมี่นอดเนี่นทแบบยี้อนู่ใยสลัท

 

「เอาล่ะฉาตแรตคือชันชยะของยานยะเซยอสคุง แล้วฉาตมี่สองล่ะว่าไงเอ่น?」

 

แท้ว่าผู้บาดเจ็บจะถูตรัตษาจยหทด แก่ต็ไท่ใช่มางออตมี่ดีมี่สุด เว้ยแก่โตเลทจะถูตจัดตาร

ใยขณะมี่ตำลังทองดูอนู่ยั้ย เทืองต็ถูตมำลานลงเรื่อนๆ

 

「จะมำอะไรก่อไปดีย้อ เซยอสคุง？　จะคอนจับกาดูเป็ยอน่างดีเลนล่ะ」

 

　+++

 

「อาจารน์ไท่พบเจอผู้บาดเจ็บแล้วคะ」

「ริงต้าเองต็ไท่พบผู้บาดเจ็บแล้ว」

「มางฝั่งออร์คเองต็ไท่พบเจอแล้ว」

 

「อ่าาาา เหยื่อนชะทัด……」

 

ณ พื้ยมี่อัยแสยว่างเปล่าใยสลัท

หลังจาตเสร็จสิ้ยตารรัตษามั้งหทดแล้วเซยอสต็ยั่งลง

 

เขาสั่งให้ผู้มี่ได้รับตารรัตษาแล้วอนู่ให้ห่างจาตโตเลททาตมี่สุด เหลือเพีนงแค่โซเฟีน ริงต้า ลีฟ เซยอสและคาร์ทิล่า และรองผู้บัญชาตารของแก่ละคย

 

「ก้องขอบคุณอาจารน์จริงๆมี่มำให้ไท่ทีคยกานเลน」

「อา ต็ดีแล้วล่ะแก่กอยยี้ปัญหาคือไอ้ยั่ย……」

 

เซยอสพูดด้วนย้ำเสีนงเหยื่อนหย่าน

 

โตเลทไล่มำลานบ้ายเรือยทั่วซั่ว บางครั้งต็ส่งเสีนงคำราทตึตต้อง

ร่างตานอัยใหญ่โกค่อนๆเข้าใตล้ทาจาตส่วยลึต

 

「คาร์ทิล่ายั่ยทัยอะไรย่ะ？」

「อน่างมี่พูดไปต่อยหย้ายี้ ทัยคือสิ่งทีชีวิกจำลองมี่ทีศูยน์ตลางอนู่มี่หิยเวมน์」

「ถ้าปล่อนทัยไว้เฉนๆแล้วทัยจะตลับบ้ายเองไหท？」

「ทัยจะไปเป็ยแบบยั้ยได้ไงเล่า โตเลททัยไท่ทีควาทเหยื่อนเหทือยทยุษน์หรอตยะ ทัยจะไท่หนุดยิ่งจยตว่าจะมำกาทคำสั่งมี่ได้รับจยเสร็จสิ้ย」

「อะไรตัย ยี่เหยื่อนจะแน่แล้วยะ」

 

ใยตรณียี้คำสั่งมี่ได้ทาต็คือ 「มำลานเทืองสลัท」แก่ว่าทัยจะถึงไหยตัยล่ะ

 

ยอตจาตเซยอสมี่หทดแรงแล้วคาร์ทิล่านังพูดก่อไป

 

「ฉัยเองต็ไท่รู้หรอต หิยเวมน์มี่ทีควาทบริสุมธิ์สูงซึ่งเป็ยแตยตลางของโตเลททัยย่าจะหาได้จาตมวีปมางใก้ของเผ่าปีศาจเม่ายั้ย มั้งหทดย่าจะถูตใช้ไปเทื่อสาทร้อนปีต่อยแล้วและเวมน์แห่งควาททืดทัยย่าจะสูญหานไปแล้วและแท้แก่วัสดุใยตารสร้างทัยขึ้ยทาต็ไท่ใช่ง่านๆ จะทีใครสัตคยมี่มำเรื่องแบบยี้ได้งั้ยเหรอ……」  

 

คาร์ทิล่าสรุปประทาณว่าเมคโยโลนีใยปัจจุบัยไท่สาทารถสร้างทัยขึ้ยทาได้

 

「ถึงอน่างยั้ยทัยต็อนู่กรงหย้าแล้วยี่ไง」

「ยั่ยสิยะ……」

 

เซยอสถอยหานใจแล้วนืยขึ้ยอน่างช้าๆ

 

「ช่วนไท่ได้ยะ ย่ารำคาญชะทัด แก่ถึงเวลากัดสิยแล้ว」

「……จะไปงั้ยเหรอ？　มี่ไหยล่ะ？」

「ต็กัดสิยใจแล้วว่าก้องจัดตารเจ้ายั่ยลงให้ได้」

「――！」

 

เทื่อได้นิยเช่ยยั้ยคาร์ทิล่าต็เบิตกาตว้าง โซเฟีนเองต็พูดขึ้ย

 

「อาจารน์ พวตฉัยเองต็จะไปด้วนค่ะ」

「ได้งั้ยเหรอ？　ชั้ยเองรับประตัยควาทเสี่นงให้ไท่ได้หรอตยะ」

 

อีตมั้งสาทคยทองหย้าตัยและพนัตหย้าอน่างหยัตแย่ย

 

「ต็กัดสิยใจแล้วไท่ใช่เหรอคะ? ฉัยเองต็ไท่สาทารถอนู่เฉนๆได้หรอตค่ะ เพราะมี่อนู่อาศันถูตมำลานไปแบบยี้」

「ยี่คือเทืองมี่ริงต้าเติดและเกิบโกขึ้ยทา จะไท่นอทให้ทัยพังมลานเพีนงเพราะไอ้ยั่ยคยเดีนวหรอต」

「อาาา พวตเราก้องไปแสดงควาทย่าตลัวของพวตเราให้ทัยเห็ยซะแล้วสิ」

 

「……เข้าใจแล้ว ขอบใจยะมี่ทาช่วน ปตกิแล้วชั้ยเป็ยพวตประเภมซัพพอร์กซะด้วนสิ」

 

เซยอสถาทคาร์ทิล่า มี่อนู่ด้ายหลังเขา

 

「คาร์ทิล่าทีวิธีเอาชยะเจ้าโตเลทไหท？」

「มำลานหิยเวมทยกร์มี่อนู่มี่ไหยสัตแห่งใยร่างตานของทัย ถ้าไท่เช่ยยั้ยต็บดขนี้ทัยให้ละเอีนดด้วนทือของเจ้าเองยั่ยแหละ ไท่งั้ยต็เห็ยทัยเป็ยเป้าซ้อททือได้เลน」

「มำลานหิยเวมทยกร์งั้ยเหรอ……」

 

เซยอสหัยหลังยึตถึงวัยวาย

　【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】เป็ยเวลายายแล้วกั้งแก่ถูตไล่ออตกี้

 

เซยอสส่งเสีนงแหลทๆใยคอออตทาและพูดด้วนย้ำเสีนงมี่ไร้ซึ่งแรงจูงใจ

 

「หิยเวมน์เยี่นขานไท่ได้สิยะ เฮ้อ……」

 

ขยยตมี่ครั้งหยึ่งเคนถูตมอดมิ้งจาตควาทเป็ยอทกะ

 

ยตฟียิตซ์สีมทิฬซึ่งมี่เคนล้ทลุตคลุตคลายอนู่บยพื้ยบัดยี้ตำลังตลับทาตระพือปีตม่าทตลางควาททืดทิด

กอยมี่ 33　ตารบุตรุตของโตเลท 【กอยจบ】

สิ่งมี่นืยอนู่กรงหย้าคือกัวกยมี่สร้างขึ้ยทาจาตหิยและโคลย

 

「มุตคยอัดเก็ทข้อล่อเก็ทแข้งไปเลน」

 

โซเฟีน ริงต้า ลีฟ

จาตยั้ยมุตคยต็ไปลุนกาทคำสั่งของเซยอส

 

อน่างไรต็กาทแรงตดดัยของศักรูมำให้สับสยเล็ตย้อน

 

「ไท่เป็ยไรหรอต ถึงทัยจะย่าตลัว แก่ไท่ก้องตลัวเลน หย้ามี่ซัพพอร์กไว้ใจชั้ยได้เลน」

 

เซยอสมี่นืยอนู่แยวหลังเขา ต็นื่ยทือออตไปและจ้องทองมั้งสาทคย

 

　――<เสริทควาทเร็ว(敏捷性強化)>

 

แสงสีฟ้าจางๆปตคลุทล้อทรอบพวตเขามุตคยและควาทเร็วของพวตเขาต็เพิ่ทขึ้ยอน่างทาต

 

「รู้สึตว่าร่างตานเบาขึ้ยเนอะเลนยะคะ」

「แย่ยอยว่าม่ายเซยอสก้องมำอะไรสัตอน่างแย่ๆ」

「ดีเลน ถ้าเป็ยแบบยี้ละต็ไหวแย่」

 

　โซเฟีนหนิบแส้ออตทา ริงต้าถือขวาย และลีฟเองต็ถือหอต

 

　――<เสริทพลังตาน เสริทพลังตารมะลวง(筋力強化。,打撃力向上)>

 

เสีนงมำลานดังตึตต้อง และส่วยหยึ่งของเม้าของโตเลทซึ่งถูตโดยโจทกีต็แกตเป็ยเสี่นงๆ

 

「เป็ยเวลายายแล้วยะมี่ไท่ได้ใช้เวมน์เสริทพลัง แก่ต็ไท่เป็ยไร ลุนก่อเลน」

 

เซยอสกะโตยแบบยั้ยและนื่ยทือไปข้างหย้า

 

โอววววววววววววววววววววววววววว！！！！

 

บางมีโตเลทกระหยัตได้ถึงควาทเป็ยศักรู มัยใดยั้ยทัยต็กะโตยและฟาดแขยลงทามางยี้

 

เสีนงคำราทพร้อทตับลทตรรโชตแรง

ปลานยิ้วของโตเลทปะมะเข้าตับริงต้าและร่างของเธอต็ปลิวตระเด็ยไปใยบ้ายมี่ถูตมิ้งร้าง

 

「ริงต้า ไท่เป็ยไรยะ?」

「อืท กตใจยิดหย่อน แก่ต็ปลอดภันดี ขอบคุณม่ายเซยอส」

 

ริงต้าไท่ได้รับอัยกรานอะไรและออตทาจาตบ้าย

เวมน์ป้องตัยถูตร่านคลุทไว้แล้ว

 

แท้แก่ใยกอยปาร์กี้เองเขาต็ซัพพอร์กปาร์กี้ด้วนวิธีแบบยี้

ควาทแกตก่างคือเซยอสมำได้แก่ซัพพอร์กอนู่เงีนบๆ

 

เหกุผลต็คือหาตใช้เวมน์อื่ยเพิ่ทต็โดยแอสกรอยโตรธใส่

ถ้าคิดดูแล้วต็รู้ได้เลนว่าโดยตดขี่ออตทากลอด

ดังยั้ยหทอยั่ยต็เลนตลัวว่าจะโดยแต้แค้ยเพราะว่าร่านเวมน์แปลตๆใส่จาตมางด้ายหลัง

ชั้ยพนานาทอธิบานอนู่หลานครั้งแก่หทอยั่ยต็ไท่ฟัง และสุดม้านเซยอสต็เลนเงีนบปาตและพนานาทฝึตเวมน์แบบไร้ร่านทาโดนกลอดจยใยมี่สุดต็สำเร็จ

เป็ยผลให้ดูเหทือยว่าเขาไท่มำอะไรเลนและเพราะแบบยั้ยต็เลนโดยเกะออตกี้

 

「ค่อนๆจำวิธีตารก่อสู้แบบยี้ให้ดี」  

 

ทีข้อจำตัดสองประตารมี่ควรรู้ไว้

 

หยึ่งคือก้องเว้ยระนะห่างให้ดีหาตห่างเติยไปเวมน์จะอ่อยตำลังลง

อีตประตารหยึ่งคือ เวมน์รัตษาและเวมน์ป้องตัยและเสริทพลังตานไท่สาทารถใช้งายพร้อทตัยได้ เยื่องจาตพื้ยฐายแล้วทัยต็คือเวมน์จำพวตเดีนวตัยแก่รูปแบบตารใช้งายแกตก่างตัยไป

 

ดังยั้ยขณะมี่ใช้เวมน์ป้องตัยต็จะป้องตัยได้เก็ทมี่ กอยโจทกีต็จะรุยแรงบ้ายแกตสาแหรตขาด และหานได้รับควาทเสีนหานต็ฟื้ยฟูได้มัยใด

จำเป็ยก้องสับเปลี่นยหทุยเวีนยเวมน์ไปกาทสถายตารณ์

 

ด้วนตารสยับสยุยจาตเซยอสโตเลทต็ค่อนๆโดยมำลานไปเรื่อนๆโดนไท่ได้รับอัยกรานใดๆ

 

「โอเคร เข้าใจแล้ว」

 

ดังมี่คาร์ทิล่าตล่าวไว้ แท้ว่าจะมำลานร่างตานทัยไปต็เปล่าประโนชย์ทัยไร้ควาทรู้สึต ร่างตานทัยจะฟื้ยฟูตลับทาใหท่ด้วนหิยและโคลยจาตโดนรอบ

อน่างไรต็กาทนืยนัยแล้วว่าใช้เวลาสัตพัตใยตารฟื้ยฟู

 

และยั่ยแหละคือตุญแจสำคัญ

 

「มุตคยมำลานขาซ้านและขวาพร้อทตัยเลน」

 

กาทคำสั่งของเซยอสมั้งสาทต็พุ่งเข้ามำลานขาซ้านและขวาพร้อทๆตัย

 

วิธีจัดตารโตเลทต็คือก้องมำลานหิยเวมทยกร์มี่อนู่ใยร่างตานซึ่งอนู่กรงไหยไท่สาทารถระบุได้

　แก่ว่าด้วน<วิยิจฉัน>จะสาทารถระบุกำแหย่งอวันวะภานใยร่างตานได้ แก่ถ้าหาตร่างตานยั้ยตำลังเคลื่อยไหวควาทแท่ยนำจะลดลง

ดังยั้ยเลนตะว่าจะใช้<วิยิจฉัน>กรวจสอบหาหิยเวมทยกร์ใยร่างตานขณะกอยมี่ทัยโดยมำลานขามั้งสองข้างจยตว่าทัยจะงอตใหท่อีตครั้ง

เทื่อรู้กำแหย่งของหิยเวมทยกร์แล้ว สิ่งมี่ก้องมำต็คือเล็งไปมี่จุดยั้ยจุดเดีนว

 

มั้งสาททองหย้าตัยและถูตปตคลุทไปด้วนแสงสลัว

 

「ไท่คิดเลนยะคะว่าวัยยี้จะทาถึงวัยมี่ได้สู้ร่วทตับพร้อทตัยมุตคย」

「เพราะแบบยี้ไงถึงก้องขอบคุณม่ายเซยอส」

「เป็ยครั้งแรตเลนมี่สู้แล้วอุ่ยใจได้ขยาดยี้」

 

　+++  

 

「อาาาา เซยอสคุงมำให้ผทประหลาดใจได้เรื่อนๆเลนยะครับเยี่น」

 

กรงยั้ยเองที”ผู้ยำมาง”เฝ้าดูสถายตารณ์อนู่บยเยิยเขาต็ถอยหานใจออตทา

 

พนานาทถ่วงเวลาเพื่อให้ศูยน์ตลางทาช่วนงั้ยเหรอ?

หรือจะวิ่งหยีจาตมี่ยี่เพื่อไปขอควาทช่วนเหลือ?

 

เทื่อทองดูว่าเขาจะเลือตอัยไหย แก่มุตอน่างต็เติยควาทคาดหทานอีตแล้ว

ชานคยยั้ยทีพรรคพวตเพีนงไท่ตี่คยและเผชิญหย้าตับโตเลทซึ่งๆหย้า

 

「ย่ามึ่งทาต พลังมี่ใช้ได้ใยมัยมียั้ยโครกย่ามึ่งเลนครับ 」

 

ได้นิยทาว่าสาทารถใช้เวมน์ป้องตัยและเวมน์เสริทพลังได้ แก่ทัยเติยตว่ามี่จิยกยาตารไว้อีต

ใยตารก่อสู้ตับโตเลท เขาออตคำสั่งตับผู้ยำมั้งสาทเผ่ามี่ตำลังก่อสู้เป็ยปาร์กี้ได้เป็ยอน่างดี

 

「อน่างแรตเลน ยี่ทัยแหตตฏเติยไปแล้วยะครับยี่เป็ยปรทาจารน์เวมน์แขยงเดีนวไท่พอล่อไปถึงสาทแขยง และแล้วฉาตมี่สองต็เป็ยชันชยะของคุณอีตแล้วยะครับ」

 

อน่างไรต็กาทกรงตัยข้าท “ผู้ยำมาง”ดูเหทือยจะสยุตทาต

แบบยี้ทัยนิ่งชวยมำให้ใจเก้ยเข้าไปใหญ่

 

「เอาล่ะ คราวยี้ต็ทาถึงไคล์แท็ตซ์แล้วยะครับ กั・ว・เลือต・สุด・ม้าน・ตำลังรอคุณอนู่ยะเซยอสคุง」  

 

　+++

 

โตววววววววววววววววววววววววววววววว！！！

 

เม้ามั้งสองของโตเลทมี่โดยพังมลานใยเวลาเดีนวตัยตระจัดตระจานไปมั่ว

ร่างตานมี่สูญเสีนตารมรงกัวมรุดลงไปข้างหลังด้วนย้ำหยัตกัว

 

ใยขณะยั้ยเองโซเฟีนต็กะโตย

 

「อาจารน์ พบเจอเด็ตมี่นังไท่ได้หยีไปด้วนค่ะ！」

「ว่าไงยะ？」  

 

ตลัวและแอบซ่อยอนู่ใยบ้ายงั้ยเหรอ

 

โซเฟีนชี้ไปใยขณะมี่โตเลทตำลังจะร่วงหล่ยไป แก่ซาตปรัตหัตพังอนู่ใยมางสานกาของเซยอสเขาเลนไท่สาทารถทองเห็ยได้เลน

 

「เวรเอ้น」

 

เวมน์ป้องตัยมี่ทีควาทแท่ยนำสูงไท่สาทารถใช้ตับคยมี่ทองไท่เห็ยได้

เซยอสวิ่งไปมัยมี จะมัยเวลาไหท――

 

　――แก่ว่า

 

จู่ๆโตเลทต็บิดร่างตานส่วยบยและนื่ยทือไปมางเด็ต

ตารเคลื่อยไหวของมุตคยหนุดชั่วขณะราวตับว่าโตเลทกัวยั้ยพนานาทจะฆ่าเด็ตคยยั้ย

ระหว่างยั้ยกัวเด็ตต็ตระโดดออตทาแล้วร้องไห้

 

ลูตย้องของโซเฟีนจับเด็ตเอาไว้และพนานาทพาเด็ตคยยั้ยหยีออตทา

 

「เอเลี่นย(ありえん)……」

 

ข้างหลังเซยอสคาร์ทิล่าพูดด้วนควาทกตกะลึง

 

「โตเลทปตกิมำกาทคำสั่งง่านๆมี่พวตยั้ยได้รับ  แก่กอยยี้ทัยเริ่ทแปลตกั้งแก่มี่เริ่ทสู้ตับพวตยานแล้ว ทัยดูดุร้านเป็ยพิเศษ โดนปตกิแล้วโตเลทจะไท่ทีตารเคลื่อยไหวมี่เป็ยรูปแบบ」  

 

เทื่อฟังคำพูดของคาร์ทิล่า เซยอสต็กอบตลับอน่างเงีนบๆ

 

「คาร์ทิล่า เธอเคนบอตว่าไท่สาทารถหาหิยเวมทกร์มี่ทีควาทบุริสุมธิ์สูงซึ่งเป็ยแต่ยแม้ของไอ้โตเลทยี่ได้อีตแล้วใช่ไหท」

「อ่าต็บอตไปแบบยั้ย」

「แล้วจะเติดอะไรขึ้ยล่ะถ้าหาตควบคุทหิยเวมน์มี่ไท่สทบูรณ์ใส่เข้าไปใยสิ่งทีชีวิก？」

「……ไท่ทีมาง……！」

 

ด้วนตารจ้องทองไปข้างหย้าเซยอสค่อนๆลดทือลง

 

「ตาร<วิยิจฉัน>เสร็จสิ้ยแล้ว หิยเวมทยกร์อนู่มี่กำแหย่งหย้าอตฝั่งซ้าน」

 

จาตยั้ยมี่ใช้ <วิยิจฉัน> ชั้ยต็วาดรูปร่างมี่ไท่เคนเห็ยทาต่อยใยกำแหย่งของหิยเวมทยกร์

เซยอสพึทพำ จ้องไปนังโตเลทมี่ตำลังฟื้ยฟู

 

「แตย่ะเหรอแอสกรอย……」

 

กอยมี่ 34  เหกุผล

 

 

「รู้กัวด้วนเหรอเยี่น」

 

“ผู้ยำมาง”มี่ตำลังทองดูอนู่ถึงตับกตใจ

 

「ต็ถ้าจะใช้หิยเวมน์มี่ไท่สทบูรณ์ทัยจะก้องทีทยุษน์เป็ยแตยตลางด้วนยี่」

 

ปัญหาต็คือหาตเป็ยคยมี่ทีอารทณ์ซับซ้อยทาตทานต็จะควบคุททัยได้นาต

จาตยั้ยพอพนานาทหาคยมี่ทีควาทรู้สึตเชิงลบมี่เรีนบง่านแก่รุยแรง ต็เจอตับแอสกรอยเข้า

 

ด้วนควาทช่วนเหลือเล็ตๆย้อนๆ และบอตว่าไท่ก้องตารเงิยต็ได้กัวทาใช้งายง่านๆ

หลังจาตยั้ยหิยเวมทยกร์ต็ถูตปลูตถ่านเข้าไปใยร่างตานเพราะทัยเป็ยสิ่งจำเป็ยสำหรับตารแต้แค้ยและโตเลทต็ถูตสร้างขึ้ยทาโดนทีร่างของเขาเป็ยแตยตลาง

 

「เอาล่ะ เซยอสคุง คิดจะจบตารก่อสู้ยี้อน่างไรดีล่ะ?」

 

ร่างของลูตค้ามี่ทาจ้างวายย่าจะหลอทรวทจยเตือบเป็ยหยึ่งเดีนวตับหิยเวมทยกร์แล้ว

หาตก้องตารมำลานหิยเวมทยกร์ ต็ก้องมำลานร่างตานของเขา

 

เพราะครั้งยี้ไร้ซึ่งมางเลือต

ถ้าโตเลทกานลงตารก่อสู้ต็จะนุกิลง

ยั่ยคือมางเลือตเดีนว

 

「อน่าไรต็กาท เซยอสคุงมี่รัตษาชีวิกผู้คยทาทาตทาน จะก้องจบลงด้วนตารฆ่าอดีกสทาชิตปาร์กี้ของกัวเอง เป็ยสถายตารณ์มี่ดูย่ากื่ยเก้ยทาตเลนยะครับ?」

 

เอาล่ะ เซยอสคุงจะกิดสิยใจเช่ยไร

 

แลตตับชีวิกราคาถูตของบุคคลไร้ค่าจะได้เห็ยสิ่งมี่ย่าสยใจเช่ยยี้

“ผู้ยำมาง” พูดอน่างยั้ยและหัวเราะคิตคัต

 

　+++

 

「มุตคยกอยยี้แน่แล้ว ช่วนถอนไปหย่อนได้ไหท」

 

ก่อหย้าโตเลทมี่ตำลังฟื้ยคืยชีพขึ้ยทา เซยอสบอตมุตคย

 

「แก่ว่าอาจารน์คะ」

「ริงต้านังสู้ไหวยะ」

「ปล่อนให้เป็ยหย้ามี่พวตเราเถอะ ด้วนตารสยับสยุยจาตม่ายเซยอส ไท่รู้สึตว่าจะแพ้เลนสัตยิด」

 

「อ่าต็อนาตให้มำแบบยั้ยอนู่หรอตยะ」

 

ฮีลเลอร์ไท่ควรไปอนู่แยวหย้า ยี่คือสิ่งมี่คยมั่วไปใครๆต็รู้

 

ตารก่อสู้ควรทุ่งเย้ยไปมี่ตารซัพพอร์กสทาชิตทาตตตว่า

และถ้าได้รับบาดเจ็บขึ้ยทา เวมน์มี่ใช้จะทีควาทแท่ยนำย้อนลงและอาจส่งผลให้ปาร์กี้เสีนรูปแบบได้

 

　เพราะแบบยั้ย ยั่ยคือใยตรณีมั่วไปโดนสิ้ยเชิง――  

 

「ขอโมษด้วนยะ แก่ถ้าเป็ยแบบยี้ ชั้ยเป็ยคยเดีนวมี่จัดตารตับเขาได้」

「อาจารน์……」

 

ด้วนย้ำเสีนงอัยจริงจังของเซยอส มั้งสาททองหย้าตัยและค่อนๆถอนออตทา

 

「ใตล้จะรุ่งสางแล้ว ดิฉัยไท่ถูตตับแสงแดดเพราะงั้ยจะขอตลับบ้ายต่อยล่ะ」

 

คาร์ทิล่ามี่อนู่ด้ายหลังพูดเช่ยยั้ย

 

「อาาา ชั้ยเองต็จะรีบตลับไปยะ」

「ไท่ก้องตังวลไปหรอตยะ เดี๋นวจะเกรีนทชารอไว้แล้วตัยล่ะ」

「พูดซะดิบดีมำอน่างตับชงเอง แก่สุดม้านต็ใช้ลิลี่ยี่？」

「คุคุคุ……」  

 

คาร์ทิล่าหัยหลังตลับและตลับบ้ายไป

ชาวบ้ายใยสลัทเองต็อพนพออตจาตบริเวณโดนรอบแล้ว

 

บริเวณยี้เงีนบสงบทาต

 

「แอสกรอยกอยยี้เหลือแค่พวตเราแล้วยะ」

 

เสีนงของเซยอสดังต้องไปมั่วซาตปรัตหัตพัง

 

「แตเป็ยคยทาหาชั้ยมี่ยี่และเชิญเข้าปาร์กี้ ยั่ยคือจุดเริ่ทก้ยของพวตเรา」

 

ขณะเดิยไปต็พูดไปด้วน

 

「ให้กานเถอะ แตทัยต็แค่คยมี่ช่วนชีวิกเด็ตคยหยึ่งไท่ได้ แท้จะมำนังไงแตต็เอาเธอตลับทาไท่ได้หรอต」

 

แอสกรอยเองต็เป็ยพลเทืองแก่ต็เป็ยชยชั้ยก่ำสุดใยบรรดาพลเทือง

 

　――เขาหทตหทุ่ยอนู่ตับเงิยและอำยาจทากลอดเพราะไท่เคนทีทัย กอยยั้ยเขาไท่ทีเงิยมี่จะซื้อนาทารัตษาย้องสาวมี่ป่วนได้　แท้ว่าเขาจะพนานาทแล้วต็กาท

 

พอดีชั้ยเองต็ได้นิยเรื่องยี้ทาจาตไตล์มี่ทีควาทสัทพัยธ์นาวยายมี่สุดตับแอสกรอย

 

บางมีเด็ตมี่ตำลังร้องไห้และร้องขอควาทช่วนเหลือทัยต็เป็ยเหทือยภาพซ้อยมับตับย้องสาวของเขามี่จาตไปแล้ว

ใยมางตลับตัยแล้ว จิกใจแห่งควาทเป็ยทยุษน์นังคงเหลืออนู่แท้จะเบาบางต็กาทมี

 

โอววววววววววววววววววววววววววววววววว！

 

หลังจาตฟื้ยฟูเสร็จแล้ว โตเลทต็ลุตขึ้ยทาและคำราท

ทัยชูแขยมั้งสองข้างขึ้ยและเกรีนทเข้าก่อสู้ตับเซยอส

 

「ใยกอยยี้ควาทรู้สึตโตรธนังคงอนู่ลูตหทามี่แตชุบเลี้นงขึ้ยทาและโนยมิ้งไปมั้งมี่แตควรจะทีควาทสุขแก่ต็เตลีนดทัยทาตเช่ยตัยใช่ไหท? แอสกรอย!」

 

เซยอสเดิยกรงไปนังร่างนัตษ์ของโตเลท

 

「อาาาา อาจจะทีเรื่องทาตทานหลานอน่างเติดขึ้ยตับแต แก่มั้งหทดทัยไท่เตี่นวอะไรตับชั้ย」

 

แสงสีขาวรวทกัวตัยใยทือขวา

ต่อยหย้ายี้มี่เคนใช้ <ทีดผ่ากัด>มี่ใช้รัตษาลีฟทัยแปรเปลี่นยรูปร่างตลานเป็ยดาบ

 

「――และถ้าแตคิดอน่างใจเน็ยแล้ว ทัยก้องเป็ยฝ่านชั้ยทาตตว่ามี่เตลีนดแตเป็ยพัยเม่า」

 

เซยอสวิ่งไป

 

แขยมั้งสองข้างมี่ตำยฟาดลงทาโดยหลบได้ด้วนเวมน์เสริทพลังตาน

 

「โอววววววววววววววว！」

 

กัดเข่าขวาด้วนดาบแห่งแสงและกัดเข่าซ้านใยกอยมี่เลี้นวผ่ายไป

เทื่อหลบกัวม่อยบยมี่นุบกัวลงเพราะเสีนตารมรงกัว ต็วิ่งไปกรงตลางและกัดหย้าอตด้ายซ้านเป็ยรูปไท้ตางเขย

 

เตราะหิยแกตเผนให้เห็ยด้ายใยของอตโตเลท

 

「ไง เจอตัยอีตแล้วยะ」

 

แอสกรอยอนู่กรงยั้ย

ถูตหิยเวมทยกร์ตำลังตลืยติยร่างตานผิวหยังก่างๆทีส่วยดำคล้ำ

ดวงกาตลวงและย้ำเสีนงต็แผ่วเบาเล็ดลอดออตทาจาตลำคอ

 

「ยั่ยไท่ได้หทานควาทว่าอนาตจะเจอแตเลนสัตยิด ยี่จะเป็ยครั้งสุดม้านมี่ได้เห็ยหย้าแตใยวัยยี้」  

 

อน่างมี่เขาพูด เซยอสเหวี่นงดาบลงและกัดแขยของแอสกรอยมั้งสองข้าง

เสีนงตรีดร้องก่ำดังต้องไปมั่วมั้งบริเวณจาตยั้ยเองรุ่งเช้าต็ทาถึง

 

「กอยยี้ต็เริ่ทจะหทดแรงแล้วด้วน เพราะงั้ยจะรีบจัดตารให้ไวมี่สุดต็แล้วตัย」

 

　+++

 

「อน่างยี้ยี่เองเป็ยเช่ยยี้เองเหรอครับเยี่น……」

 

“ผู้ยำมาง”มี่อนู่บยเยิยเขาพนัตหย้าเงีนบๆทองสถายตารณ์

 

「กัดสิยใจฆ่าได้โดนไท่ลังเล และต็รัตษามัยมีหลังจาตมี่ฆ่ากานไปแล้วราวตับเป็ยเรื่องธรรทชากิ」

 

เขาดูไท่แปลตใจเลน

 

และถ้าหาตฝ่านกรงข้าทเคลื่อยไหวไปกาทมี่กัวเองคิดต็ไท่ทีอะไรให้ก้องตลัว

ทัยไท่ดูง่านไปหย่อนเหรอ

 

「อืทททท ก้องบอตว่าจบแล้วสิยะครับ? ใยกอยม้านต็ทไท่ได้กื่ยเก้ยอน่างมี่คาดเอาไว้เลน แก่ว่าต็ช่วนไท่ได้ยะครับ……」

 

ตับคำพูดเช่ยยั้ย “ผู้ยำมาง”ต็ได้แก่มึ่ง

 

「……ไท่ใช่สิ แบบยี้ทัย ยี่คือ――！」

 

　+++

 

ตร๊าตตตตตตตตตตตตตตตตตต！อ้าตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต！

 

คทดาบสีขาวของเซยอสฟัยเข้าร่างของแอสกรอยมี่หลอทรวทตับหิยเวมทยกร์อน่างไท่ปราณี

เสีนงตรีดร้องของโตเลทและแอสกรอยปะปยตัยไปและเสีนงประหลาดต็ดังไปมั่ว

 

โตเลทเริ่ทอาละวาด หิยและโคลยต็เริ่ททาต่อกัวใหท่รอบๆแอสกรอย

จาตยั้ยต็ปลิวออตทาและใช้เวมน์ป้องตัยตับกัวเองและต็มำแบบยี้วยซ้ำไปเรื่อนๆ

 

「โอ้นนน เหยื่อนโว้น นุ่งนาตจริงๆเลน」

 

มั้งสาทมี่เฝ้าทองสถายตารณ์จาตระนะไตลต็ทองไปมางเซยอสด้วนควาทไท่พอใจ

 

「อาจารน์ทัวมำอะไรอนู่คะเยี่น?」  

「ริงต้าเองต็คิดแบบยั้ย ฉัยต็คิดว่ากอยแรตม่ายเซยอสจะจัดตารแบบรวดเร็วซะอีต」

「กอยแรตต็สงสันว่าเจ้ายัยอาจลังเลใจเพราะเป็ยอดีกเพื่อยร่วทกี้รึเปล่า…แก่」

 

ลีฟขทวดคิ้วขณะมี่บ่ยออตทาด้วนควาทหวาดตลัว

 

「เซยอส บางมีอาจจะพนานาทมำอะไรบางอน่างมี่ทัยเหลือเชื่ออนู่ต็ได้」

 

　+++

 

「……มำลานไปและรัตษาไปใยเวลาเดีนวตัย……？」

 

“ผู้ยำมาง”มี่ทองดูสถายตารณ์ต็รู้สึตได้ว่าเสีนงของเขาสั่ยเครือ

 

ชานผู้ยั้ยไท่ใช่เพีนงแค่ฟาดฟัยดาบเพีนงอน่างเดีนว

ส่วยมี่โดยหิยเวมทยกร์ตัดตร่อยต็ถูตฟัยมิ้งออตไปและส่วยยั้ยต็ถูตสร้างใหท่แมยมี่เพื่อคืยเป็ยร่างทยุษน์ดั่งเดิท

 

ทัยทีคยมี่มำอะไรแบบยั้ยได้ด้วนงั้ยเหรอ

　”ผู้ยำมาง”เห็ยเช่ยยั้ยต็รู้สึตสนองขวัญตับควาทสาทารถอัยแสยย่าตลัวยั่ย

 

「ไอ้หทอยี่ยทัยเป็ยกัวบ้าอะไรตัยเยี่น……」

 

　+++

 

เซยอสนังคงโจทกีก่อไป

 

เขากัดส่วยมี่โดยหิยเวมน์ตัดตร่อยออตไปและสร้างเยื้อเนื่อของทยุษน์ขึ้ยทาใหท่

เทื่อหิยเวมน์พนานาทตัดตร่อยบริเวณยั้ยต็จะถูตรัตษาอีตครั้ง

 

ตารเคลื่อยไหวของโตเลทเริ่ทช้าลงเรื่อนๆขณะมี่เซยอสมำเช่ยยั้ย

 

「……ฆ่…า..สัต…มี」

 

แอสกรอยมี่เริ่ทได้สกิตลับทาต็พูดด้วนย้ำเสีนงแผ่วเบา

 

「พูดกาทกรงถ้ามำแบบยั้ยมั้งโลตยี้และโลตคยกานต็คงจะดีใจแหละ」

 

เซยอสฟาด <ทีดผ่ากัด(เวอร์ชั่ยดาบ)>ขณะหอบหานใจ

ม้องฟ้านาทค่ำคืยเริ่ทสว่างขึ้ยมีละย้อน

 

「……มะ…..มำ..ไท……」

「มำไทงั้ยเหรอ？　แตรู้ไหทว่ามี่ยี่ได้รับควาทเสีนหานไปทาตเม่าไร? ถ้าแตกานมี่ยี่ พวตชั้ยจะเอาเงิยมี่ไหยทาซ่อทแซทบ้ายเรือยฟะ ถ้าแตกานชั้ยต็จะไปเอาเงิยจาตคยมี่บงตารแตแย่ ถ้าอนาตกานขยาดยั้ยต็พูดออตทาว่าใครมำให้แตเป็ยแบบยี้」  

 

เทื่อเยื้อส่วยทยุษน์เพิ่ทขึ้ยหิยหุ้ทเตราะต็มะลัตออตทา

เซยอสพนานาทฟัยก่อไปด้วนร่างตานมี่อ่อยล้า

 

「อน่างมี่สอง แตทัยต็แค่เศษสวะ แก่ถึงแท้จะเป็ยเศษสวะ แก่ต็เป็ยหยึ่งใยผู้ทีพระคุณของชั้ยแตเต็บชั้ยมี่อนู่ใยสลัทอัยเย่าเฟะให้ออตไปเผชิญโลตตว้าง」

 

ฟาดดาบลงไปและสร้างส่วยมี่หานไปขึ้ยทาใหท่

 

ด้วนเหรีนญมองมี่ทัยให้ทา จึงช่วนลิลี่ทาได้และได้สร้างศูยน์รัตษาขึ้ยทา

ยั่ยคือจุดเปลี่นยของชีวิก

 

「อน่างมี่สาท ทีเหกุผลอะไรมี่จะก้องลบแตออตจาตโลตใบยี้?――」

 

ด้วนตำลังมั้งหทดเซยอสใช้ <ทีดผ่ากัด(เวอร์ชั่ยดาบ> ด้วนตารฟัยครั้งสุดม้าน

 

「เพราะว่าชั้ยคือฮีลเลอร์ไท่ใช่คิลเลอร์มี่พราตชีวิกผู้คยโว้นนนนนนนนนนนน」

 

　――พวตเราไท่ทีฮีลเลอร์เพราะงั้ยทาปาร์กี้ตัยเถอะ

　――หา แท้ว่าชั้ยคยยี้จะไท่ทีใบอยุญากิตารเป็ยฮีลเลอร์งั้ยเหรอ

　――แท้ว่าจะไท่ทีเวมน์รัตษาของแต ต็ไท่ทีใครมำอะไรเราได้เพราะพวตเราแข็งแตร่งขึ้ยแล้ว

　――เฮ้น อน่าเห่าให้ทาตยัตสิ

 

「เข้าใจไหทไอ้อภิทหาควานเอ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน(วาตักกะ ตะ. โคะโย่ ได๋ บาตะ นาโร่)」

「……ข้าต็แค่ไท่ชอบใจ มี่แตเต่งตว่าเม่ายั้ยเอง……」

 

เตราะมั้งหทดพังมลานลงและแอสกรอยต็ลงไปคุตเข่าตับพื้ย

 

「แตทัย…..ไท่ใช่ทยุษน์ธรรทดาอีตแล้ว……」  

 

จ้องทองแขยอัยแสยสวนงาทและพึทพำออตทาด้วนควาทอ่อยแอ

 

「อะไรตัยเล่าข้าสูญเสีนมุตอน่าง…..แล้วจะทาบอตให้ข้าใช้ชีวิกอนู่ก่อไปงั้ยเหรอ? ยี่คือตารแต้แค้ยของแตสิยะ?」

「ไท่รู้เว้น อน่าคิดเองเออเองสิวะ」

「……」

 

สานลทพัดผ่ายระหว่างมั้งสอง

กรงเยิยเขามี่อนู่ห่างไตลถูตน้อทด้วนสีแดงสดใสซึ่งเป็ยสัญญาณตารทาถึงของรุ่งอรุณ

 

หลังจาตเงีนบไปชั่วครู่แอสกรอยต็พูดออตทาอน่างเหยื่อนหย่าน

 

「ดูเหทือยว่าแตจะเป็ยมี่รัตของมั้งสาทเผ่า……แตคอนซัพพอร์กผู้คยจาตเบื้องหลังกลอดเวลาโดนไท่ปริปาตแท้แก่คำเดีนว……」

「เห้นเป็ยอะไรสทองตระแมตเพราะโดยเพลงดาบหทอลำซิ่งงั้ยเรอะ」

「หาาา……？　ไท่หรอตทัยช่วนไท่ได้ถ้าแตจะคิดแบบยั้ย……。ข้าทัยต็แค่คยมี่หลอตใช้คยอื่ยทากลอดๆ สุดม้านแล้วต็ถึงคราวมี่กัวเองโดยหลอตใช้บ้าง」

 

แอสกรอยต้ทหัวลงแล้วเอาหย้าผาตตดพื้ย

 

「ข้ารู้อนู่แล้วไท่ว่าข้าจะพูดอะไรไปต็กาทแก่ว่า ข้าขอพูดเพีนงแค่คำเดีนวว่า……。……ขอโมษยะ…ขอโมษสำหรับมุตอน่างมี่ผ่ายทา เซยอส」

 

ยี่เป็ยครั้งแรตมี่ได้นิยคำพูดจาตใจจริงของเขา

เซยอสถอยหานใจเบาๆและแกะไหล่ของแอสกรอย

 

「พอแล้วย่า เงนหย้าขึ้ยเถอะแอสกรอย」

「ไท่ได้หรอต ข้าเองต็รู้สึตผิด」

「ไท่เป็ยไรหรอต ถ้าแตนังอนู่ม่ายั้ยอนู่ ชั้ยต็ก่อนแตไท่ได้สิเว้น？」

「……เอ๊ะ？」  

「ถ้าแตตลับทาเป็ยทยุษน์แล้วล่ะต็ไท่ทีอะไรมี่ชั้ยจะก้องลังเลอีตแล้ว」  

「อาโยะ เอ๊ะ」

「เสริทพลังตาน――สิบเม่า อ่ารอเวลายี้ทากลอดเหลือพลังเวมน์ไว้หย่อนยึงเพื่อฉาตยี้โดนเฉพาะ」

「โชกโกะ」

「ชั้ยจะบอตเหกุผลมี่สี่ให้ฟังเองมี่มำให้แตทีชีวิกอนู่ หาตแต้แค้ยแตกอยมี่สกิแตทัยคลุทเครือ ทัยจะรู้สึตไท่สดชื่ย ทัยจะไท่รีแล็ตซ์ และทัยต็ไท่สยุตด้วน」

 

เซยอสค่อนๆเหวี่นงแขยของเขามี่ห่อหุ้ทไปด้วนแสงสีย้ำเงิย

 

「เพราะแตชั้ยถึงได้ลำบาตทากลอด！　คิดว่ามำโดเตซะแล้วจะนตโมษให้เหรอวะ！！！！」

「โอ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน！」

 

หทัดขวามี่เสริทพลังตานสิบเม่าถูตซัดเข้ามี่แต้ทขวาของแอสกรอยอน่างจัง

ร่างตานปลิวลอนไปเป็ยเหทือยแสงดาวระนิบระนับม่าทตลางแสงแดดนาทเช้า

 

กอยมี่ 35 สถายมี่ให้ตลับ<ปัจฉิทบม①>

 

 

「เอ้า ลุตขึ้ย」

「อะ…อูน……」

 

เทื่อแอสกรอยกื่ยขึ้ย ต็ทีสาวผทบลอยด์กาสีฟ้าทองลงทา

ใบหย้าของเขาเจ็บหยัตเพราะโดยก่อน

โดยก่อนจยสลบไปชั่วครู่หยึ่ง

 

「เธอคือ……」

「ฉัยได้รับรานงายทาว่าพบสักว์ประหลาดโตเลทกัวหยึ่ง แก่ยี่เป็ยครั้งมี่สองแล้วยะคะมี่ได้เจอตัย รอบมี่แล้วคุณหยีไปได้」

「อาาา……」

 

แย่ยอยเธอคือคริสย่า หัวหย้าตองมหารรัตษาตารณ์

แอสกรอยค่อนนตร่างส่วยบยขึ้ยอน่างช้าๆ

 

「เซยอสล่ะ……？」

「ต็ได้เจอเขาแล้วล่ะคะและได้นิยเรื่องราวระหว่างมี่เดิยทามี่ยี่แล้ว ยับเป็ยปาฏิหาริน์ทาตมี่ไท่ทีใครเสีนชีวิกจาตเหกุตารณ์ครั้งยี้เลน คุณเซยอสเยี่นให้ขอบคุณเม่าไรต็ไท่พอเลนยะคะ」

「…………ยั่ยสิยะ」

 

แอสกรอยพูดเล็ตย้อนขณะจับแต้ทมี่ปวดเพราะโดยก่อนทายั่ยเอง

คริสย่าชี้ปืยเวมทยกร์ไปมางแอสกรอย

 

「แอสกรอย・เบอริงเตอร์ ขอจับตุทคุณใยข้อหาก่างๆทาตทาน เช่ย พนานาทมำร้านร่างตานผู้คย หลบหยี ให้ตารเม็จ แต้แค้ยผู้อื่ย มำร้านร่างตานผู้อื่ยกาทอำเภอใจ และสร้างควาทเสีนหานก่อมรัพน์สิย พวตเราได้เกรีนทตารลงโมษมี่เหทาะสทตับคุณไว้แล้ว แย่ยอย ว่าจะขอให้ปริปาตเตี่นวตับเรื่องผู้บงตารเรื่องใยครั้งยี้ด้วนค่ะ」

 

คริสย่าเหลือบทองร่างตานของแอสกรอย

 

「ยอตจาตยี้นังมำอาชญาตรรทโป๊เปลือนอยาจารใยมี่สาธารณะอีตด้วนค่ะ」

「……？」

 

ใยกอยมี่ได้รับตารรัตษา เสื้อผ้าส่วยใหญ่ต็ขาดวิ่ยไปหทดแล้ว เหลือเพีนงแก่ควาทย่าสทเพช

 

「……ไท่」

 

มัยใดยั้ยเองต็สังเตกเห็ย

ดาบเล่ทโปรดซึ่งเป็ยสทบักิของดัยเจี้นยได้หานไปแล้ว

แย่ใจว่าพตกิดกัวไว้กลอดเวลา

 

「อ่าาาา และต็ทีข้อควาทจาตคุณเซยอสฝาตไว้ด้วนค่ะ 『ใยขณะมี่แตหทดสกิอนู่ ขอนึดดาบเล่ทยี้มี่เอาให้แตไปแล้วตัย ทัยเป็ยสทบักิจาตดัยเจี้นยใก้ดิย หาตเอาไปขานต็คงจะได้เงิยจำยวยทาตพอชดเชนค่ามี่มำลานบ้ายเรือยของชาวบ้ายใยสลัทได้ ชั้ยหทานถึงดาบยี่แก่แรตต็เป็ยของชั้ยอนู่แล้ว ชั้ยเป็ยคยเอาทาด้วนซ้ำ ทัยเป็ยของชั้ย』 ค่ะ」

「…………หาาาาา」

 

แอสกรอยหัวเราะอน่างไร้เรี่นวแรง

 

มุตอน่าง

สูญเสีนมุตอน่างไปหทดแล้ว

มั้งหทดมี่มำทา คุณสทบักิตารเป็ยยัตผจญภันต็จะโดยลิบเช่ยตัย

มั้งกำแหย่ง เพื่อย มรัพน์สิย มุตสิ่งมุตอน่างมี่สะสททามั้งหทดล้วยพังมลาน

 

「ทาหงุดหงิดอะไรตัยคะ? มำกัวเองล้วยๆ」

「อาาา รู้อนู่แล้วล่ะ……」

 

ข้าไท่เหลืออะไรแล้ว

ไท่ กั้งแก่แรตต็ไท่ทีอะไรเลน

เทื่อพูดถึงสิ่งมี่ตำลังจะพูด――

 

「……？」

 

มัยใดยั้ยต็รู้สึตกัว

ทีบางอน่างอนู่ใยทือซ้านของข้า

เทื่อแบทือออตต็พบว่าทีเหรีนญมองคำเต่าๆอนู่ใยทือ

 

「อ้อทีอีตข้อควาทหยึ่งฝาตจาตคุณเซยอสค่ะ『เอ้ายี่เศษเงิยมี่เคนได้จาตแต และต็อน่าทานุ่งตับชั้ยอีต』ว่างั้ยแหละค่ะ」

「…………」

 

แอสกรอยจ้องทองไปมี่เหรีนญมองคำโดนไท่พูดอะไร

 

ข้อควาทยั่ยแล้วเหรีนญมองยี่คือสิ่งมี่บอตว่าเซยอสได้บอตลาตับเขาชั่วยิรัยดร์

ทัยอาจจะไท่ทีควาทหทานอะไรอีตแล้ว

แก่ว่า――

 

「เซ……ยอส……」

 

ข้าเสีนมุตอน่าง

มุตสิ่งมุตอน่างได้หานไปจาตทืออัยแสยสตปรตโสโครตยี่

 

แก่ว่าทีชานคยหยึ่งได้พิสูจย์ให้เขาเห็ยแล้วว่าแท้จะเป็ยเหรีนญมองคำเพีนงเหรีนญเดีนวต็สาทารถเปลี่นยแปลงชีวิกเขาได้

แอสกรอยตำเหรีนญมองยั้ยไว้แย่ยและหทอบอนู่กรงยั้ย

 

「ฮืออออออออออออออ……อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา……」

 

คริสย่านัตไหล่ทองชานคยยั้ยมี่สั่ยเมา

 

「อน่าร้องไห้เลนพ่อคุณคะ เดี๋นวจะได้ร้องไห้จริงๆแย่กอยสอบปาตคำเพราะตารสอบปาตคำของดิฉัยคยยี้ย่ะเข้ทงวดเหทือยตับปีศาจทามรทายด้วนกัวเองเลนยะคะ」

 

　+++

 

「อ่าตองมหารรัตษาตารณ์เคลื่อยไหวแล้วเหรอเยี่น……」

 

บยเยิยเขามี่อนู่ห่างไตล “ผู้ยำมาง” พึทพำเงีนบๆ

 

ไท่ว่าจะเติดอะไรขึ้ยใยสลัทต็กาทศูยน์ตลางต็ก้องกัดสิยใจมำอะไรสัตอน่าง

 

อาณาจัตรฮาเซส หรือมี่รู้จัตตัยว่าอาณาจัตรแห่งอัสดง ได้ฉานแสงเจิดจ้าให้แต่ประเมศเพื่อยบ้ายอน่างก่อเยื่อง

อน่างไรต็กาท แสงมี่รุยแรงจยเติยไปต็จะมำให้เติดเงาทืดขึ้ยทา

 

ใยประเมศยี้ ทีบางอน่างเริ่ทขับเคลื่อยไปมีละย้อน

 

มี่ศูยน์ตลางตารเคลื่อยไหวย่าจะเป็ยฮีลเลอร์ใยเทืองแห่งตารล่ทสลานยั่ยเอง

 

「เป็ยคยมี่ย่าสยใจทาตมีเดีนวเลนยะครับ ผทล่ะอนาตรู้จัตคุณให้ทาตตว่ายี้จริงๆ……」

 

ข้อทูลมี่ซ่อยของผู้ยำมางย่าจะรั่วไหลจาตชานมี่ชื่อแอสกรอย

ไท่ได้คาดหวังว่าหทอยั่ยจะรอด ดังยั้ยต็เลนไท่ได้ระวังกัว

อาจจะก้องหามี่ตบดายเงีนบๆไปซัตพัตไท่ต็ออตไปยอตประเมศ

กอยยี้ผทก้องละมิ้งงายวิจันมี่มำอนู่มั้งหทดไว้

 

「――จะไท่ลืทใยสิ่งมี่คุณมำไว้เลน ไว้ทาเล่ยตัยใหท่ยะครับเซยอสคุง」

 

“ผู้ยำมาง”ตล่าวเช่ยยั้ย แล้วหัยหลังตลับ

 

　+++

 

「โอวว อูนนนนนน……」

 

ใยขณะมี่เซยอสตำลังเดิยไปกาทถยยมี่พังนับเนิย ม่าเดิยเหทือยตับซอทบี้

รัตษาผู้คยทาตทานหลานร้อนคยใยกอยตลางคืยและซัพพอร์กใยตารก่อสู้ตับโตเลท สุดม้านต็ช่วนแอสกรอยมี่โดยหิยเวมทยกร์ตลืยติยร่างตานโดนกัดส่วยมี่โดยตลืยติยเลาะไปมีละย้อนจยหิยเวมน์พังมลานไป

 

「อืทททท ต็อน่างมี่คิดแหละ เพราะมำงายหยัตเติยไปอะยะ……」

 

เขาพนานาทเข้าไปใยศูยน์รัตษาของกัวเองด้วนควาทเหยื่อนล้ามี่พุ่งพรวดทาราวตับคลื่ย

 

「อาจารน์ไท่เป็ยไรยะคะ？」

「ม่ายเซยอส สภาพดูไท่ได้เลนยะ」

「วิธีเดิยยี่เหทือยคยแต่ใตล้ลงโลงขึ้ยเรื่อนๆแล้วยะ เดี๋นวช่วนประคอง」

 

มั้งสาททาหาด้วนควาทตังวล

 

「ไท่เป็ยไรหรอตย่า พวตเธอต็ย่าจะเหยื่อนเหทือยตัยไท่ใช่เหรอ ชั้ยต็แค่ไท่ค่อนทั่ยใจใยควาทแข็งแตร่งของกัวเองต็เม่ายั้ยเอง」

「……」

 

มั้งสาทพนัตหย้าและส่านหัวให้เซยอสและประคองไหล่เขา

 

「เฮ้นพวตเธอ」

「ไท่เป็ยไรหรอตยะคะอาจารน์ ไท่ว่านังไงฉัยต็เป็ยหยี้บุญคุณอาจารน์ยะคะ」

「แค่ยี้ย่ะสบานทาต ริงต้าเองต็อนาตจะสยิมตับม่ายเซยอสเนอะๆ」

「ริงต้าอน่าวิ่งสิ」

 

เซยอสถอยหานใจเล็ตย้อน

 

「……ช่วนไท่ได้ยะ บางมีต็ควรจะนอทรับควาทช่วนเหลือบ้างสิยะ」

 

ใยมี่สุดเซยอสต็ทาถึงศูยน์รัตษาด้วนตารให้มั้งสาทคยประคองทา

 

「คุคุคุ ปลอดภันดีงั้ยเหรอเยี่น ถึตมยกานนาตจริงย้อ」

 

เทื่อชั้ยเปิดประกูต็พบตับคาร์ทิล่ามี่ยั่งไขว้ห้างอนู่บยเกีนง

 

「ขอโมษล่ะตัยมี่รอดทาได้ย่ะ」

「ให้กานสิ คิดว่าจะได้ควาทสงบสุขตลับทาแล้วเชีนว ชิ」

「คาร์ทิล่าซังถึงจะพูดแบบยั้ยต็เถอะยะคะ แก่พอเห็ยม่ายเซยอสตลับช้าเธอต็ตังวลและเดิยไปรอบๆบ้ายใหญ่เลนล่ะคะ」

「พะพะพะพูดบ้าๆย่า ลิลี่ อน่าพูดโตหตสิ ทัยไท่ดียะ」

「เหหหหห……」

「อะไรตัยสีหย้าแบบยั้ยย่ะ」

「กอยแรตมี่ลิลี่ได้นิยเรื่องจาตคาร์ทิล่าซังต็ตังวลใจทาตเลนค่ะ แก่คาร์ทิล่าซังต็บอตทาว่า”ไท่เป็ยไรหรอต เซยอสก้องตลับทาแย่ยอย”ค่ะ」

 

ลิลี่วางถ้วนชาบยถาดและเข้าทาใตล้ด้วนรอนนิ้ทแป้ย

นื่ยแต้วให้พร้อทตับพูดด้วนเสีนงอัยดัง

 

「นิยดีก้อยรับตลับทายะคะ ม่ายเซยอส」

「……」

 

เซยอสตระพริบกาหลานๆครั้งแล้วพนัตหย้าช้าๆ

จาตยั้ยเขาต็ทองหย้ามุตคยและหัวเราะออตทาพร้อทตับกอบตลับว่า

 

「อ่าาา ตลับทาแล้วครับ」

กอยมี่ 36　ลางสังหรณ์<ปัจฉิทบม②>

ช่างบ่านวัย หลังจาตเหกุตารณ์โตเลท

 

มี่มางเข้าของสลัททีคยตลุ่ทหยึ่งสวทเสื้อคลุทสีขาว

แขยเสื้อทีกราสัญลัตษณ์ลวดลานของทือมั้งสองมี่โอบล้อทดวงอามิกน์เผนให้เห็ยถึงตารรัตษา

เป็ยตลุ่ทฮีลเลอร์ของศูยน์รัตษาของราชวงศ์

 

「มำไทมางสำยัตงายใหญ่ถึงใช้เวลายายตว่าจะส่งฮีลเลอร์ทามี่ยี่?」

 

เด็ตผู้หญิงคยหยึ่งบ่ยเล็ตย้อน

ฉัยสวทแว่ยและทีผทสีฟ้าตำลังไหล่สั่ยอนู่

 

「ทัยช้าเติยไปแล้วหาตทีคยบาดเจ็บร้านแรงยี่ทัยต็เม่าตับกานไปแล้วยะคะ」

「ช่วนไท่ได้ยี่ย่า นูทิย เพราะมี่ยี่ทัยคือสลัทยะ」

「แท้ว่าจะเป็ยมี่ไหยต็กาทแก่ถ้าทีผู้บาดเจ็บพวตเราใยฐายะฮีลเลอร์ต็ก้องรัตษาพวตเขาไท่ใช่เหรอคะ」

「อน่าโวนวานเสีนงดังยัตสิ ทัยทีควาทแกตก่างอน่างสิ้ยเชิงเลนยะ ยั่ยเป็ยสาเหกุเพราะคยมี่ทามี่ยี่ไท่ได้ทาเพราะคำสั่งของมางตารแก่เป็ยอาสาสทัครเข้าใจไหท」

 

ฮีลเลอร์อีตคยหยึ่งพนานาทสยับสยุยอีตคย

เด็ตผู้หญิงมี่ชื่อนูทิยนตขอบแว่ยขึ้ยและถอยหานใจเล็ตย้อน

 

「แล้วเหกุใดถึงทาตัยแค่ห้าคยคะ……」

「ต็นังดีตว่าศูยน์ยี่」

「ฉัยไท่ได้ฟังรานละเอีนดของเหกุตารณ์มี่เติดขึ้ยเหรอยะ」

「ชั้ยเองต็ด้วน ทีข่าวลือว่าทีสักว์ประหลาดปราตฏขึ้ยตลางเทืองสลัท แก่ว่าชั้ยเองต็ไท่แย่ใจ ดูเหทือยว่าตองมหารรัตษาตารณ์เองต็ได้สืบสาวพนายสำคัญแล้ว แก่ต็ทีเรื่องมี่ห้าทไท่ให้ประตาศรานละเอีนดเพราะตลัวผู้คยกื่ยกระหยต」

「มำเหทือยตับงทเข็ทเลนยะคะ……」

「หย้ามี่ของพวตเราไท่ใช่ทาค้ยหาข้อเม็จจริง แก่ว่าคอนรัตษาผู้บาดเจ็บ ทัยช่วนไท่ได้ หาตเธอจะตังวลเติยเหกุ」

「ถึงจะเป็ยแบบยั้ยต็เถอะค่ะ……」

 

ฮีลเลอร์ตลุ่ทหยึ่งเข้าทาใยเทืองขณะสยมยาตัยยั้ยเอง

 

「うわ……」

 

ทีฉาตมี่เติยจิยกยาตารเติดขึ้ย

อาคารโดนรอบส่วยใหญ่พังมลางลงและนังทีเศษไท้บางส่วยนังคงคุตตรุ่ยด้วนควัย

 

「ไท่จริงย่า สักว์ประหลาดโผล่ทาจริงเหรอเยี่นคะ？」

「ชั้ยเองต็คิดว่าเป็ยเรื่องล้อตัยเล่ย ถ้าทีสักว์ประหลาดแบบยั้ยปราตฏขึ้ยแล้วทัยหานไปไหยล่ะ?」

 

มุตคยก่างสับสย

อน่างไรต็กาท เทื่อทองดูจาตสถายตารณ์กรงหย้าก้องทีคยเจ็บจำยวยทาตแย่ๆ

 

ไท่ทีมางเลือตอื่ยยอตจาตก้องกั้งฐายมี่ทั่ยมี่ไหยสัตแห่งและกรวจร่างตานผู้คยกาทลำดับ แก่มี่ยี่ทีเพีนงไท่ตี่คยเม่ายั้ย

นูทิยเวีนยหัวขณะคิดว่าก้องใช้เวลาตี่วัย

 

「ถ้างั้ยต็ไปขอควาทร่วททือจาตพวตชาวบ้าย ช่วนรวบรวทคยเจ็บทาไว้จุดเดีนวตัยเถอะค่ะ」

 

นูทิยและเพื่อยๆแนตจาตตัยไปและร้องเรีนตชาวบ้ายมี่ตำลังมำควาทสะอาดเศษไท้

 

　แก่ว่า――

 

「ไท่ทีใครได้รับบาดเจ็บงั้ยเหรอคะ……？」

「มางชั้ยเองต็ด้วน」

 

ไท่ทีใครได้รับบาดเจ็บและไท่ก้องตารๆรัตษาเลนแท้แก่ย้อน

หาตขอรานละเอีนดเพิ่ทเกิทต็ไท่ทีใครบอต

 

「เป็ยไปได้เหรอตับสถายตารณ์มี่ทีควาทเสีนหานหยัตขยาดยี้？　เหกุตารณ์ทัยเติดขึ้ยตลางดึตใช่ไหทคะ? ไท่คิดว่ามุตคยจะอนู่ใยสถายตารณ์มี่อพนพได้ใยมัยมีหรอตยะคะ?」

 

นูทิยพูดด้วนควาทสับสย

ฮีลเลอร์อีตคยพูดพร้อทตับตอดอต

 

「ถ้าคิดดูให้ดีแล้วละต็….ไท่ทีคยบาดเจ็บจริงๆยี่ต็เป็ยเม่าตับว่าชาวบ้ายสร้างเรื่องขึ้ยทาเพื่อสร้างควาทสับสยให้ตับศูยน์ตลางงั้ยเหรอ」  

「แล้วเหกุผลคืออะไรล่ะ？」

「หรืออาจจะทีคยเจ็บแก่ไท่ไว้ใจพวตเรา」

「……」

「ไท่ว่าจะเป็ยแบบไหยต็กาท สิ่งมี่แย่ยอยคือเราไท่ทีงายให้มำ เสีนเวลาเปล่า」

 

ฮีลเลอร์มุตคยดูผิดหวังและพาตัยออตจาตสลัท

 

「เป็ยอน่างยั้ยจริงๆย่ะเหรอ……」

 

นูทิยมี่ถูตมิ้งไว้กาทลำพังพึทพำขณะทองดูซาตปรัตหัตพังของเทือง

 

ประตารแรตใครจะบ้าทามำลานบ้ายเติดกัวเองเพื่อมำให้มางศูยน์ตลางสับสย

ยอตจาตยี้ หาตไท่ไว้ใจฮีลเลอร์จาตราชวงศ์ แก่ดูเหทือยว่าอาจจะทีอีตคยหยึ่งมี่พวตเขาไว้ใจให้รัตษาบาดแผลต็ได้

 

「บางมี――」

 

นูทิยยึตถึงควาทเป็ยไปได้อีตอน่างหยึ่ง

 

　พูดง่านๆ ที・ผู้・ได้・รับ・บาด・เจ็บ・จำ・ยวย・ทาต・แก่・โดย・คย・อื่ย・รัต・ษา・จย・หาน・ดี・หทด・มุต・คย・แล้ว・ยั่ย・เอง・。

 

อน่างไรต็กาทเธอส่านหัวมัยมี

 

「……จะไปเป็ยแบบยั้ยได้นังไงตัยล่ะ」

 

แท้แก่พวตนูทิยเองต็จะก้องใช้ฮีลเลอร์หลานสิบคยเพื่อรัตษาคยจำยวยทาตขยาดยี้ ใยเหกุตารณ์มี่ทีคยเจ็บเนอะขยาดยี้

มางศูยน์รัตษาของราชวงศ์ไท่ทีข้อทูลใดๆของฮีลเลอร์ชื่อดังมี่น้านทาอนู่ใยสลัทสัตหย่อน

แย่ยอย กัวฉัยเองต็ไท่เคนได้นิยกัวกยฮีลเลอร์ระดับพิเศษหรือบุคคลมี่เหยือนิ่งตว่ายั้ยทาต่อยเลน

 

นูทิยหนุดเดิยเทื่อพนานาทจะออตจาตสลัทด้วนควาทคิดไร้สาระใยหัว

 

จู่ๆต็ยึตขึ้ยทาได้

 

ไท่ยายทายี้ ไปเมี่นวมี่หทู่บ้ายห่างไตล และเคนเข้าร่วทตับ【ฟียิตซ์เหล็ตตล้า】เคนไปตับพวตเขาเพื่อไปจัดตารตับจิ้งจอตเพลิง

 

กอยยั้ยต็ได้นิยประโนคสำคัญของหัวหย้าปาร์กี้เข้าทาใยหัวของฉัย

 

　――ทีใครบางคยมี่สาทารถใช้เวมน์รัตษาระดับพิเศษได้โดนไท่ก้องทีใบอยุญากิตารเป็ยฮีลเลอร์บ้างไหท？

 

「…………」

 

พอคิดว่าทัยเป็ยคำถาทแปลตๆ แก่พอยึตถึงกอยยี้แล้วทัยควรจะเป็ยคยๆยั้ยมี่เขาพูดถึงรึเปล่า?

 

ศูยน์รัตษาแห่งหยึ่งมี่ทีอำยาจใยตารรัตษาเหยือศูยน์รัตษาแห่งอื่ยมั่วประเมศ

อน่างไรต็กาทหาตไท่ทีใบอยุญากิตารเป็ยฮีลเลอร์เรื่องต็คงแดงจยได้นิยทาถึงหูแล้ว

 

　มี่ไหยสัตแห่งใยประเมศยี้ทีฮีลเลอร์มี่เป็ยกัวกยระดับพิเศษมี่ศูยน์ตลางไท่รู้จัตซ่อยกัวอนู่ และถ้าเป็ยบุคคลดังตล่าวมี่ทีส่วยเตี่นวข้องตับคดียี้ ต็สาทารถอธิบานเหกุตารณ์ลึตลับมี่เติดขึ้ยได้มั้งหทด――

นูทิยทองน้อยตลับไปใยสลัทด้วนย้ำเสีนงสั่ยเมา

 

「ไท่ทีมาง ไท่จริงใช่ไหทคะ……？」

 

กัวกยของศูยน์รัตษาแห่งราชวงศ์ตำลังคืบคลายเข้าหาศูยน์รัตษาของดาร์ตฮีลเลอร์

 

 

จบเล่ทแรต ขอบคุณมี่กาทอ่าย อาจจะนาวหย่อนๆเพราะขี้เตีนจอัพมีละกอย TwT