รถเมล์สาย 18

   เนื่องจากมีคนหายสาบสูญ สถานีตำรวจเมือง X จึงได้รับแจ้งความจากครอบครัวของเด็กหนุ่มที่หายตัวไป หลังจากทำการสืบสวนเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน พวกเขาก็ไม่ได้เบาะแสใดๆเกี่ยวกับการหายตัวไปของเด็กหนุ่มเลย

          “ฮู่! นี่จะเรียกว่าไงดี! คนเป็นๆหนึ่งคน อยู่ดีๆก็หายตัวไปงั้นเหรอ?” ตำรวจหลายคนออกันอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ มองดูภาพกล้องวงจรปิดบนจอคอมพิวเตอร์

          ในกล้องบันทึกภาพเด็กหนุ่มสองคนเดินไปที่ถนน แต่ไม่มีภาพป้ายรถเมล์ร้าง

          “เป็นไปได้ไหมว่ามีรถเมล์ผีอยู่จริงๆ?” หนึ่งในตำรวจเหล่านั้นคิด โดยพิจารณาจากภาพบนจอคอมพิวเตอร์ เด็กหนุ่มทั้งคู่ถูกบันทึกภาพขณะเดินไปที่ถนน แล้วไม่ปรากฏภาพไปไม่เกิน 10 นาที หลังจากนั้นก็ปรากฏเพียงภาพของเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก ส่วนเด็กหนุ่มอีกคนไม่ปรากฏภาพอีกเลย

          “พวกเราเฝ้าดูที่ป้ายรถเมล์มาสามคืนติดต่อกัน แต่ก็ไม่เห็นรถเมล์ผีอะไรนั่นเลย!” ตำรวจร่างผอมสูงพูดขึ้น เขาและเพื่อนตำรวจไปเฝ้าที่ป้ายรถเมล์ร้างแห่งนี้สามคืนติดต่อกัน แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติที่ป้ายรถเมล์ร้างแห่งนี้เลย

          “เป็นตำรวจเชื่อเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้ไง รถเมล์ผี! ไร้สาระ!” ตำรวจอีกคนที่ไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติพูดขึ้นอย่างเย็นชา เขาไม่เชื่อเรื่องรถเมล์ผี

          “เอาล่ะ! เลิกทะเลาะกันได้แล้ว! ทุกอย่างยังไม่กระจ่าง ไม่อนุญาตให้ใครตัดสินความ” หัวหน้าทีมสืบสวนชื่อเย่ปินพูด

          พอได้ยินเย่ปินพูด ทุกคนก็เงียบเสียงลง แม้เย่ปินจะมีอายุไม่มากนัก แต่ก็มีชื่อเสียงในสถานีตำรวจ

          สองปีก่อนเขาไล่ล่าติดตามกลุ่มค้ายาเสพติด เข้าถ้ำเสือไปตามลำพัง และจับกุมเจ้าพ่อค้ายาเสพติดมาได้ เย่ปินจึงกลายเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ (เทียบได้กับชั้นสัญญาบัตร) ที่อายุน้อยที่สุดในสถานีตำรวจ

          “หัวหน้า(ทีมสืบสวน)เย่ คุณคิดยังไงกับกรณีคนหายครั้งนี้?” เฉินฮุ่ยตำรวจที่จบการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจมาพร้อมๆกับเย่ปินพูดขึ้น เมื่อเทียบกับเย่ปินแล้ว สามปีที่สถานีตำรวจ เฉินฮุ่ยทำงานได้ธรรมดามากและไม่มีผลงานอะไรเลย ดังนั้นตอนนี้จึงยังเป็นตำรวจธรรมดา (เทียบได้กับชั้นประทวน) อยู่

          สายตาของเย่ปินยังคงล็อคอยู่ที่ภาพกล้องวงจรปิดบนจอคอมพิวเตอร์ ด้วยท่าทางที่ดูเคร่งขรึมเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ พอได้ยินคำพูดของเฉินฮุ่ย เขาก็เหมือนได้สติ และพูดขึ้นว่า “คดีนี้มีบางอย่างแปลกๆ รับมือได้ยาก”

          พอได้ยินคำพูดของเย่ปิน ทุกคนก็มีสีหน้าหม่นลงทันที ในวันปกติเย่ปินพบคดีทั้งใหญ่เล็ก แต่ไม่ว่าจะคดีไหน เย่ปินก็ไม่เคยพูดว่ารับมือยากมาก่อน อย่างไรก็ตาม คดีนี้กลับทำให้เย่ปินรู้สึกว่ารับมือยาก เป็นใครก็จินตนาการได้ว่าคดีนี้ไขได้ยากขนาดไหน

          “หัวหน้าเย่ ผมมีบางอย่างที่ไม่รู้ว่าจะพูดดีไหม” ตำรวจที่พูดขึ้นมีความสูงเพียง 163 และมีน้ำหนักถึง 135 ซึ่งทั้งอ้วนและเตี้ย

          เขาเป็นชายหนุ่มอายุประมาณ 27-28 ปี ความที่อ้วนเตี้ย ทำให้มักถูกล้อเลียนเสมอ แต่เพราะอยู่ในสถานีนี้มาหลายปี คำพูดของเขาจึงยังมีน้ำหนักมาก

          “ไม่เป็นไร พูดมาเถอะ” สำหรับตำรวจอ้วนคนนี้ เย่ปินก็ให้เกียรติเขาเช่นกัน เพราะตอนที่เขามาที่สถานีนี้เป็นครั้งแรก ก็ได้ตำรวจอ้วนคนนี้เป็นผู้แนะนำในเรื่องต่างๆ

          “ผมได้ตรวจสอบเรื่องรถเมล์ผีอย่างละเอียดแล้ว” ตำรวจอ้วนพูดพร้อมกับยื่นแฟ้มเอกสารปึกหนึ่งให้เย่ปิน

          เย่ปินหยิบแฟ้มมาอ่านอย่างระมัดระวัง

          เอกสารบันทึกข่าวลือบางอย่างเกี่ยวกับรถเมล์ “สาย 18” ตามข่าวลือบอกว่า รถเมล์ “สาย 18” วิ่งระหว่างเมือง X กับหมู่บ้านเฮยสุ่ย แต่หลังจากเหตุการณ์ไฟไหม้ที่เผาทำลายหมู่บ้านเฮยสุ่ยไปเมื่อ 5 ปีก่อน รถเมล์ “สาย 18” ก็ถูกยกเลิกการให้บริการ

          อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเส้นทางเดินรถจะถูกยกเลิกไปแล้ว แต่ป้ายหยุดรถตามถนนก็ไม่เคยถูกรื้อถอน มีเพียงรถเมล์ “สาย 18” เท่านั้นที่ถูกยกเลิกการให้บริการและไม่ได้เปลี่ยนไปวิ่งในเส้นทางอื่น นับแต่นั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีรถเมล์ “สาย 18” วิ่งอยู่ในเมืองX

          “สาย 18” หลังจากอ่านรายงานเย่ปินก็นึกขึ้นได้ในที่สุด ทั้งยังมั่นใจว่า “สาย 18” ไม่เคยปรากฏให้เห็นในเมือง X อีกเลย

          “ดูเหมือนว่าเมืองX จะไม่มีรถสาย 18 วิ่งในเส้นทางไหนเลย แล้วทำไมมันถึงได้เป็นแบบนั้นล่ะ?” เย่ปินนึกสงสัย ตามหลักแล้ว เมื่อมีการยกเลิกเส้นทางเดินรถ รถเมล์ “สาย 18” ควรเปลี่ยนไปวิ่งในเส้นทางอื่น แทนที่จะยกเลิกไปเลยแบบนี้

          “หัวหน้าเย่ วันนี้ผมไปถามที่บริษัทรถเมล์มา เพื่อสอบถามว่าทำไมถึงได้ไม่มีรถเมล์ ‘สาย 18’ เดาสิว่าผมพบอะไร?” พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของตำรวจอ้วนก็ทรุดลงอย่างกะทันหัน

          “อะไรล่ะ?” เมื่อเห็นตำรวจอ้วนเป็นแบบนั้น เย่ปินกับตำรวจคนอื่นๆต่างก็อึ้งและมองตำรวจอ้วนด้วยความสงสัย

          “ตอนที่ผมถาม บริษัทรถเมล์ก็บอกว่า รถเมล์ ‘สาย 18’ ยังวิ่งในเส้นทางนั้นมาโดยตลอด แถมคนขับรถเมล์ยังขับมาแถวนี้ด้วย”

          “อะไรนะ!” ตำรวจที่อยู่ตรงนั้นทั้งหมดยกเว้นเย่ปิน ต่างร้องอุทาน ตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novelza.com