เสราดารัล

เสราดารัล ท่ามกลางเสียงจ้อกแจ้กของบรรดาผู้คนบริเวณส่วนผู้โดยสารขาออกร่างสูงโปร่งในสูทหนาสีฟ้าอมเขียวหันมาตามเสียงทักรอยยิ้มอ่อน ๆ ปรากฏบนริมฝีปากอิ่มทำให้ใบหน้าเรียวซึ่งมองผาดแล้วธรรมดา ๆ กลับงามจับตาขึ้นทันควันหล่อนโบกมือให้ชายหนุ่มร่างผอมสูงที่กำลังเร่งฝีเท้าเข้ามาใกล้“ ใจหายพี่นึกว่าจะมาส่งไม่ทันเสียแล้ว” เขาพูดเร็วแล้วหันไปทำความเคารพหญิงชราที่ยืนอยู่ข้างหญิงสาวอย่างนอบน้อม“ สวัสดีครับคุณยาย”“ ไหว้พระเถอะจ้ะพ่อรินทร์มายังไงจ๊ะหายหน้าหายตาไปนานคงงานยุ่งละสิ”