อสูรผู้แสนดี

นอน ต่อสู้ กิน …. สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสามสิ่งที่อสูรทั่วๆไปเขาทำกัน แต่แน่นอนว่าหากยิ่งระดับของพวกมันสูงขึ้น สติปัญญาและความแข็งแกร่งของพวกมันก็จะมีมากขึ้นและสามารถทำสิ่งต่างๆได้มากมาย แต่อสูรมากกว่า   99% นั้นล้วนแต่เป็นเหมือนกับโดรนที่ไร้ความคิด พวกมันไม่รู้อะไรเลยนอกจากการทำทุกอย่างที่ต้องการ

แน่นอนว่าก็ยังมีอสูรที่มีความสามารถที่น่าสะพรึงอยู่ มีข่าวลือว่ามันสามารถทำให้นักปราชย์มนุษญ์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกต้องอับอายได้เลย ความแข็งแกร่งของมันนั้นอยู่เหนือโลกใบนี้และความสามารถของมันก็คือสิ่งที่ทุกต่างก็ปรารถนา

แต่มีคุณลักษณะอย่างหนึ่งที่หายากได้เป็นอย่างมากในหมู่อสูรด้วยกัน ซึ่งมีเพียงไม่กี่ตนเท่านั้นที่มี และมันก็เป็นสิ่งที่คนทั้งโลกต่างก็คิดว่าเหล่าอสูรไม่มีสิ่งนี้อยู่ นั่นคือก็ ความดี

มันเป็นไปได้ที่จะทำให้อสูรเชื่อง และไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนี้ได้ การทำให้อสูรเชื่องนั้นมักจะสร้างหายนะให้กับผู้ฝึกอยู่เสมอ จนคนเหล่านั้นเลิกให้ความสนใจกับเรื่องนี้ไป การสอนอสูรให้รู้จักความดีและความเมตตานั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลยไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม

แต่ถึงอย่างนั้นแม้ว่าพวกมันส่วนใหญ่จะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้ความคิดและชั่วร้าย แต่สิ่งที่สามารถหาเหตุผลได้ในระดับหนึ่งก็คือการปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ที่คล้ายคลึงกันในอารยธรรมของมนุษย์ พวกมันมีแนวคิดในเรื่องการแบ่งชนชั้นทั้ง ไพร่ สามัญชน ขุนนางและราชวงศ์ และสิ่งที่พวกมันให้ค่ามากที่สุดก็คือความกล้าหาญ สิ่งนี้คือสิ่งที่เหล่าอสูรใช้คัดกรองว่าใครจะอยู่ใน    ‘วรรณะใด’

มอนสเตอร์ที่ไร้เหตุผลและไม่มีความคิดคือพวกไพร่  ส่วนพวกที่มีเหตุผลเล็กน้อยกับมีจิตใจที่รับฟังผู้แข็งแกร่งกว่าตัวเองอยู๋บ้างก็คือสามัญชน  ส่วนเหล่าชนชั้นขุนนางนั้นคืออสูรที่มีสติปัญญาเฉกเช่นมนุษย์ ความแข็งแกร่งของพวกมันกลับสูงกว่าที่มนุษย์ส่วนใหญ่จะจินตนาการได้

และในที่สุดก็คือชนชั้น ราชวงซ์ ชนชั้นนี้เต็มไปด้วยเหล่าราชาอสูรที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของปีศาจและอสูรทุกตน

อย่างไรก็ตามแนวคิดเบื้องหลังการเลือกราชาองค์ใหม่นั้นค่อนข้างเรียบง่าย ถ้าเจ้าสามารถฆ่าราชาคนเก่าได้เจ้าก็จะมาแทนที่เขา แต่หากราชาตายด้วยเหตุผลทางธรรมชาติหละก็ราชาคนใหม่ก็จะถูกคัดเลือกมาจากผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในราชวงศ์แทน

ส่วนใหญ่แล้วราชวงศ์มักจะไม่สามารถเลือกได้ว่าใครคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกมันและมักจะลงเอยด้วยการต่อสู้กันจนตาย เพื่อที่จะยึดอำนาจของพี่น้องตัวเองแล้วพวกมันถึงขนาดเอาชีวิตของผู้ที่มีสายเลือดเดียวกันเลยทีเดียว

แต่ราชาแห่งอสูรคนปัจจุบันนั้นค่อนข้างแปลกประหลาด ซึ่งแตกต่างกับราชาส่วนใหญ่ในอดีตมากนัก  ในอดีตนั้นด้วยความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวของมัน พวกมันจะใช้อำนาจที่มีอยู่ปครองผู้ใต้บังคัญบัญชาให้สนองตามความปรารถนาของพวกมันเองเท่านั้น

แต่ราชาที่ครองบัลลังก์อยู่ในเวลาปัจจุบันนี้กลับเป็นหนึ่งในประเภทที่หาได้ยากที่สุด มันกลับเต็มไปด้วยความดี อย่างไรก็ตามความดีนี้กลับไม่ได้แผ่ไปถึงพี่น้องของมันเลย แต่ถึงอย่างนั้นในฐานะผู้ปกครอง ผู้ที่อยู่ใต้อำนาจของมันจึงต้องทำตามกฏนี้เช่นเดียว และก็มักจะมีใครสักคนสับสนและคิดเสมอว่า’ความดี’ ที่เหล่าอสูรมีนั้นไม่ใช่ความดีจริงๆและเป็นเพียงการแสดงความภักดีของผู้ที่อยู่ใต้อำนาจของมันเท่านั้น ถึงแม้ว่าจริงๆมันจะไม่ต่างอะไรกับความดีที่พวกมนุษย์พูดถึงก็เถอะ….

ไม่ว่าพวกอสูรจะทำดีต่อคนรอบข้างหรือมอบทุกสิ่งที่มีอยู่ให้กับผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือโดยปราศจากความชั่วร้ายเพียงใด แต่หากมนุษย์ที่แข็งแกร่งมาพบมันเข้าหละก็ ความดี ความเมตตาเหล่านั้นก็จะกลายเป็นไร้ค่า พวกเขาจะไม่แม้แต่จะชายตามองอสูรด้วยซ้ำอีกทั้งยังฆ่าพวกมันอย่างไม่พริบตา

โดยไม่สำคัญว่าอสูรนั้นจะได้ทำอะไรผิดหรือไม่ แต่เหตุผลที่พวกมันถูกกำจัดนั้นก็เป็นเพราะว่าพวกมันคือ อสูร

สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า แท้จริงแล้ว ความดีนั้นก็คือความเห็นแก่ตัว !

ดังนั้นความดีที่เกิดขึ้นจึงมีไว้เพื่อทำให้ชีวิตของตัวเองดีขึ้นและเติมเต็มความรู้สึกที่ว่าตนเองมีค่าเท่านั้น เพียงเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของตัวเองแล้วพวกเขาถึงขนาดเห็นแก่ตัวกับผู้อื่น

ในแง่นั้น ความดีและควาเมตตาของราชาแห่งอสูรเองก็คงไม่ต่างกับมนุษย์เหล่านั้นมากนัก สิ่งที่พวกมันทำก็คือการฆ่าศัตรูเพื่อปกป้องผู้คนและบ้านเมืองของตัวเอง

และนี่คือเรื่องราวของอสูรตัวน้อยที่ทำทุกอย่างเพื่อเติมเต็มความดีอันเห็นแก่ตัวของตนและพยายามจะหลบหนีจากความดีของราชาอสูรตนนั้น

ด้วยเสียงฮึดฮัดจากด้านหลัง อิมพ์ตนหนึ่งก็รีบก้าวขึ้นไปและเดินต่อไปตามทางที่เต็มไปด้วยพี่น้องของมันซึ่งทอดยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา

เช่นเดียวกับพี่น้องทุกตน อิมพ์ตนนี้เองก็นี้มีบทบาทเดียวในชีวิต ซึ่งนั่นก็คือ ‘ทำตามคำสั่ง’. มันไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าทำไมต้องทำ แต่มันรู้ว่าถ้าไม่ทำหละก็มันจะถูกฆ่าเหมือนกับพี่น้องหลายๆคนของมันในทุกๆวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเดินทางครั้งล่าสุดนี้พวกมันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกสั่งไปที่ใด พวกมันแค่รู้ว่าตอนนี้ต้องไปหาเนื้อมาจากที่ไหนสักแห่งเท่านั้น  ! นั่นคือทั้งหมดที่พวกมันรู้แล้ว …

ดังนั้นแทนที่จะคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น อิมพ์ตนนี้จึงทำเพียงแค่มองไปยังแผ่นหลังของพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้ามัน แผ่นหลังนี้ดูดีเป็นอย่างมากและเป็นสีแดงมันวาว    ! อิมพ์นั้นชื่นชอบของสีแดงโดยเฉพาะน้ำผลไม้ที่ออกมาจากสิ่งมีชีวิตที่มันฆ่า  !  แต่อิมพ์ตนนี้กลับยังไม่เคยฆ่าสิ่งใดมาก่อน มันเพียงแต่อยู่ในเหตุการณ์ที่พี่น้องมันฆ่าเท่านั้น   !

แต่ทันใดนั้นอิมพ์ก็สังเกตเห็นบางอย่างที่ด้านหลังของพี่ชายตรงหน้า ซึ่งเป็นมันก้อนอะไรบางอย่าง อิมพ์ที่อยู่ตรงหน้าของมันนั้นเป็นพี่ชายผู้แสนดีของมันและมันคนนี้ก็มักจะออกไปต่อสู้แนวหน้าและยังสามารถฆ่าสิ่งมีชีวิตอื่นได้ด้วยตัวคนเดียวอีกด้วย   ! แต่ตอนนี้กลับมีบางอย่างแตกต่างออกไปเกี่ยวกับพี่ชายคนนี้และมันก็เป็นสิ่งที่อิมพ์ตนนี้รู้สึกไม่ชอบใจเลย

ด้วยเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น อิมพ์ก็พยายามจับเจ้าก้อนที่อยู่ตรงหลังพี่ชายอิมพ์ไปมา ซึ่งนี่ทำให้ดึงดูดความสนใจจากอิมพ์ตนอื่นที่อยู่รอบๆทันที และมันก็รวมถึงอสูรที่แข็งแกร่งตนอื่นด้วยเช่นกัน

“ เจ้า.. เงียบ ๆ ” หนึ่งในนั้นคือไอ่ตัวโตที่มีขนดกหนา มันคำรามออกมาจากจมูกและชี้ไปยังอิมพ์ตัวน้อย แต่เจ้าอิมธ์ก็ทำเพียงจ้องกลับและยังคงฟาดเข้าใส่ก้อนตรงหน้าของมันซึ่งอยู่ด้านหลังของอิมพ?ตัวข้างหน้าราวกับว่ามันไม่เข้าใจสิ่งที่ไอ่ตัวโตพูด

“ก้อนนี้ แตกต่าง แตกต่าง อีโว อีโว ดี” ไอ่ตัวโตก็ส่งเสียงฮึดฮัดออกมาอีกครั้งและเดินผ่านกลุ่มอิมพ์เข้ามาก่อนที่จะคว้าที่คอของพี่ชายอิมธ์ จากนั้นมันก็มองไปที่อิมพ์น้อยท่ามกลางกลุ่มอสูรขนาดใหญ่อย่างน่าเหลือเชื่อ

อิมพ์น้อยนั้นค่อนข้างรู้สึกอิจฉาไอ่ตัวโต ตัวของมันนั้นไม่สามารถส่งเสียง  ‘อีโว’ แบบนั้นออกมาได้ แต่มันก็อยากจะทำได้เพราะมันดูน่าสนุกเป็นอย่างมาก อิมพ์นั้นทำได้เพียงแค่ส่งเสียงฮึดฮัดหรือร้องเสียงหลงแบบหายใจไม่ทั่วท้องออกมาเท่านั้น   ตลอดมามันมักจะได้ยินคำว่า  ‘อีโว’ อยู่เรื่อยๆเมื่อใดก็ตามที่พี่น้องของมันมีบางสิ่งที่ต่างออกไป พวกนั้นจะถูกอสูรตนที่แข็งแกร่งกว่าเดินเข้ามาและพึมพำคำว่า ‘อีโว’ ใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

มันเคยคิดว่า ‘อีโว’ นั้นต้องมีความหมายอะไรที่ไม่ดีแน่นอน แต่ตอนนี้เมื่อไอ่ตัวโตตะโกนออกมาว่า   ‘อีโว’ พร้อมกับรอยยิ้มชัดเจนมันก็เริ่มคิดว่ามันต้องเป็นอะไรดีที่ดีแน่ๆ และถ้าเป็นเช่นนั้นก็เท่ากับว่าพี่ชายอิมพ์ของมันได้ทำสิ่งดีๆเข้าแล้ว ความรู้สึกถึงการกระทำนี้ตราตรึงไปทั่วสมองของมันทันทีราวกับว่านี่เป็นสิ่งมันอยากทำเป็นอย่างแรก  ! แต่มันกลับรู้สึกขัดใจกับเจ้าก้อนนั่นเป็นบ้า !

“ ค้าก!” มันส่งเสียงฮึดฮัดออกมาก่อนที่จะถ่มน้ำลายออกไป    แต่ในขณะที่อิมพ์น้อยไม่ได้สังเกตก็มีลมพัดกลับมาใส่มันอย่างแรง  โดยไม่คาดคิดมันก็เห็นน้ำลายของตัวเองลอยกลับมา

“ เบ่ !” อิมพ์น้อยอุทานออกมาขณะที่มันมองลงไปที่ตัวของมันและใช้มือถูไปยังจุดที่น้ำลายของมันตกลงมาก่อนจะเอาของเหลวเหนียวออกอย่างรำคาญ แล้วอิมพ์น้อยก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ถ้าน้ำลายที่มันถ่มใส่หน้าตัวเองสามารถย้อนกลับมาได้ก็แปลว่ามันสามารถถ่มน้ำลายใส่อิมพ์ที่อยู่ข้างหลังของมันได้หนะสิ  !

อิมพ์ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงอยากจะถ่มน้ำลายใส่คนที่อยู่ข้างหลัง แต่ทันใดนั้นมันก็รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังเล่นสนุกอีกครั้ง นี่เป็นอาชญากรรมที่สมบูรณ์แบบ! เป็นไปได้ว่าจะไม่มีอิมพ์ตนไหนเลยที่รู้ถึงความสามารถแปลกๆของการถ่มน้ำลายนี้ ดังนั้นพวกมันจะต้องไม่รู้แน่นอนว่าเป็นฝีมือของใครที่ทำ และด้วยสิ่งนี้พวกมันทั้งหมดจะทำได้เพียงแค่จ้องมองอย่างโง่งม!

ดังนั้นอิมพ์จึงเริ่มขยับลิ้นไปรอบ ๆ ปากของมันเพื่อเริ่มรวบรวมน้ำลายให้มากที่สุดก่อนที่จะยกคางขึ้นและพ่นออกไปในคราวเดียว! และไม่กี่อึดใจมันก็ได้ยินเสียงคำรามของอิมพ์ที่อยู่ข้างหลัง น้ำลายไม่ได้พุ่งชนตัวที่อยู่ด้านหลังของอิมพ์น้อยโดยตรง แต่กลับพุ่งไปด้านหลังไกลออกไปซึ่งในตอนนี้เองอิมพ์ก็มองเห็นบางสิ่ง  !

ด้วยเสียงหัวเราะหึๆจากส่วนลึกของลำคอ อสูรน้อยก็เริ่มฉลองความสำเร็จให้กับสิ่งที่ตัวเองทำในครั้งนี้ ถึงแม้แม้ว่าการเฉลิมฉลองของมันจะถูกขัดจังหวะอย่างรวดเร็วโดยสิ่งที่น่ารำคาญบางอย่างก็ตาม

[ท่านได้แก้ไขถูกต้อง ปลดล็อกค่าสถานะ ความฉลาด สำเร็จแล้ว !]

มีกล่องสีน้ำเงินแปลก ๆ น่ารำคาญลอยอยู่ตรงหน้าอิมพ์น้อย ซึ่งมันไม่รู้ว่านี่คืออะไรและทำไมมันถึงได้มีเส้นแปลกๆอยู่ข้างใน  อิมธ์น้อยเริ่มรู้สึกได้ถึงความสนุกสูงสุดครั้งแรกในชีวิตหลังจากที่มันเกิดมาได้ไม่กี่วันและความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นในหัวของมันนั้นจะต้องมาจากเรื่องสนุกที่ทำไปแน่นอน แต่ทว่าหลังจากที่มันทำเรื่องสนุกๆอยู่จู่ๆกลับมีกล่องที่น่ารำคาญปรากฏขึ้น นี่มัน…..ช่างน่าโมโหจริงๆ  !

“ฮึก!” อิมพ์คำรามด้วยความโกรธและเหวี่ยงมือไปที่กล่องและในขณะที่มันทำเช่นนั้นกล่องก็ได้หายไปท่ามกลางก้อนเมฆสีฟ้า ไม่นาน ความสุขของการที่สามารถกำจัดศัตรูผู้ท้ายทายได้ก็ปรากฏขึ้นในจิตใจ อิมธ์น้อยเริ่มแยกเขี้ยวของมันออกมาพร้อมรอยยิ้มอันน่าภาคภูมิใจและเริ่มเดินต่อไปท่ามกลางขบวนอสูรที่ไม่มีสิ้นสุด

และการเดินขบวนนี้ก็หยุดดำเนินต่อไปจนกระทั่งเกือบค่ำ สิ่งนี้ทำให้อิมพ์ประหลาดใจอย่างแท้จริงเนื่องจากพวกมันมักจะเดินขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกว่าดวงจันทร์จะอยู่สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ทว่าตอนนี้ดวงอาทิตย์ยังคงอยู่ที่นั่นอยู่แต่เจ้าพวกที่แข็งแกร่งและน่ากลัวสำหรับอิมพ์กลับก็กำลังเตรียมพร้อมบางอย่างอยู่ด้านหลังกลุ่มอสูรขนาดใหญ่นับร้อยนับพันตัวกันแล้ว