Rating
Side Character Transmigrations: The Final Boss is No Joke Average 5 / 5 out of 6
Rank
N/A, it has 5 monthly views
Summary
อ่านนิยาย ได้ที่ Novelza เรื่อง Side Character Transmigrations: The Final Boss is No Joke
โดย นำเรื่อง Side Character Transmigrations: The Final Boss is No Joke มาเป็นบางส่วน
บทนำ
[นักเขียนคือพระเจ้า นักเขียนเป็นผู้มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับตัวละคร ตั้งแต่ให้ชีวิต กำหนดลักษณะนิสัย หรือแม้กระทั่งเป็นผู้สร้างโลกที่พวกเขาอาศัย เหล่าตัวเอกที่อาศัยในแต่ละโลกล้วนได้รับพรสวรรค์ที่เหนือกว่าผู้อื่น อย่างไรก็ตามเหล่าตัวเอกก็ไม่ได้มีคุณธรรมและใช้พรสวรรค์ที่ได้ไปในทางที่ดีเสมอไป ตัวประกอบบางส่วนต้องตายเพราะตัวเอกที่ไร้คุณธรรม ความคับแค้นใจของเหล่าตัวประกอบสามารถส่งผลให้โลกเหล่านั้นพังทลายลงได้ ดังนั้นงานของโฮสต์ก็คือ การเข้าไปเป็นตัวประกอบในแต่ละโลก และทำตามความปรารถนาของตัวประกอบตัวนั้นให้สำเร็จ เพื่อลบล้างเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจของพวกเขาให้หมดไป]
……………..
ระบบ : โฮสต์ครับ ไอ้ที่ลอยอยู่บนฟ้านั่นมันอะไร?
ฉีเซิง : ยานอวกาศ
ระบบ : ยานอวกาศ!! … แล้วไอ้ยานอวกาศมันมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง !!
…………….
ระบบ : โฮสต์ ในมือนั่นคุณถืออะไร?
ฉีเชิง : ดาบเซวียนหยวน
ระบบ : ในโลกวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่จะเเสนไฮเทค โฮสต์ไปเอาดาบศักดิ์สิทธิ์โบราณมากจากไหน?!
เดี๋ยวช้าก่อน !!… โฮสต์ ! นั่นคุณกำลังจะทำอะไร?! Σ(°△°|||)︴
ฉีเซิง : ก็ตัดด้ายเเดงที่เชื่อมบุพเพของพระเอกกับนางเอกไง ヾ(^▽^*)))
#โฮสต์ผู้เเข็งเเกร่งเเละชอบทำลายบุพเพของชาวบ้าน#
หมายเหตุของผู้เขียน :
สำหรับฉีเซิงตัวเอกของนิยายเรื่องนี้ เธอไม่ใช่คนดี เธอเป็นพวกขวางโลก ถ้าเธอไม่ได้ดี คนอื่นก็ต้องล่มจมไปพร้อมกับเธอด้วย และพระเอกนางเอกเรื่องนี้ไม่ใช่คนดีเสมอไป เราเตือนคุณแล้วนะ….
ฉากที่ 1 : คุณหนูผู้มั่งคั่ง
ฉากที่ 2 : คุณผู้อุปถัมภ์ที่รัก.. ได้โปรดรับเลี้ยงดูฉันหน่อย
ฉากที่ 3 : บำเพ็ญเพียรในต่างโลก
ฉากที่ 4 : ตะลุยอาณาจักรซอมบี้
ฉากที่ 5 : กินยาของคุณไปซะ, คนโง่!!
ฉากที่ 6 : ศัตรูหมายเลข 1
ฉากที่ 7 : คุณครูคะ หนูอยากเเต่งงานกับคุณ
ฉากที่ 8 : ผีร้ายที่ยากจะต่อกร
เรื่องย่อ
ฉีเซิงเป็นนักเขียนประเภทมายั่วให้อยากแล้วจากไป เมื่อคนอ่านกำลังติดงอมแงม เธอก็ดันดองนิยายพวกนั้นกลางอากาศ นิยายประเภทแม่เลี้ยงกลั่นแกล้งนางเอกเธอเขียนมาแล้วแทบนับไม่ถ้วน แต่ในที่สุดฉีเซิงก็เข้าใจบ้างอย่าง….
นักเขียนที่ปล่อยให้คนอ่านค้างเติ่งอยู่กลางอากาศแบบเธอมันต้องถูกลงโทษ!!
ฉีเซิงกำลังนั่งยองๆ และทรมานจากอาการปวดหัวอย่างรุนแรง เบื้องหน้าของเธอมีหนังสือคริสตัลที่มีความสูงขนาดราวๆครึ่งตัวมนุษย์กำลังลอยอยู่
เธอมั่นใจว่ามะกี้เธอกำลัง ‘อธิบาย’ กับนักอ่านของเธอว่าทำไมพระเอกของเรื่องจึงกลายเป็นเกย์เพราะตัวประกอบคนหนึ่งในเรื่อง แต่ไอ้ตัวประกอบคนนั้นกลับได้คบกับนางเอกแทน แน่นอนว่าเหตุการณ์นี้ส่งผลให้พระเอกของเรื่องต้องชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและทุกข์ทรมาน แล้ว….เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!
‘ฉันอยากกลับบ้าน’
[ระบบประมวลผลเสร็จสิ้น คุณมีเวลา 5 วินาทีในการตัดสินใจ หากคุณไม่ได้ตัดสินใจภายในระยะเวลาที่กำหนด ระบบจะทำการกำจัดคุณทันที]
ฉีเซิง : “………………….”
‘อย่างที่คิด……ไอ้ระบบบ้า! เอะอะก็จะกำจัด! โหดร้ายที่สุด!!!’
ขณะนั้นเองจอคริสตัลแสดงผลเบื้องหน้าของเธอก็เริ่มนับเวลาถอยหลัง [ 5..…4..…3…..]
“ตกลง ฉันตกลง!” เพื่อความอยู่รอดฉีเซิงทิ้งศักดิ์ศรีลงอย่างรวดเร็ว
‘ฉันอยากลับไป… อยากกลับไปเขียนนิยายอีก….พล็อตหักมุม….ฆ่าเหล่าตัวเอก * สะอื้น * ก็ใครใช้ให้เธอเป็นนักเขียนประเภทแม่เลี้ยงใจร้ายกันเล่า?’
ในฐานะของนักเขียนนิยาย เธอย่อมคุ้นเคยกับนิยายประเภทระบบ แน่นอนว่าครั้งหนึ่งเธอเคยเขียน… *อะแฮ่ม* เหมือนจะเคยดองไว้สักเรื่องสองเรื่อง… แต่เอาน่า เอาเป็นว่าเธอคุ้นเคยกับนิยายประเภทนี้ก็แล้วกัน!
ขณะที่เวลานับถอยหลังบนจอหายไป ข้อมูลสองสามบรรทัดก็ปรากฏขึ้นมาแทน
ชื่อ : ฉีเซิง
คะแนนศีลธรรม : -100,000
คะแนนสะสม : 0
“อะไรกัน? !! มีแค่นี้จริงดิ? ไหนละค่าความฉลาด? ค่าพลังการต่อสู้? แล้วจะยังค่าพลังจิตอีก? ค่าคะแนนพวกนี้มันหายไปไหน? ปกตินิยายประเภทนี้ไม่ควรมีแค่นี้สิ! แล้วไอ้คะแนนศีลธรรมของฉันอีก ทำไมมันติดลบเป็นแสนละเฮ้ย?!
นั่งมองจำนวนเลขศูนย์ที่ต่อท้ายแล้ว ฉีเซิงรู้สึกปวดตับ เพื่อให้ได้กลับบ้านเธอต้องลบเจ้าเลขศูนย์พวกนี้ให้หมด…. แล้วเมื่อไหร่เธอจะได้กลับบ้านสักทีล่ะว้อยย!!
‘ฉันไม่เคยเผาบ้าน ,จี้, ปล้นหรือฆ่าใครตาย! ทำไมคะแนนของฉันถึงติดลบขนาดนี้?!’
[นักเขียนคือพระเจ้า นักเขียนเป็นผู้มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับตัวละคร ตั้งแต่ให้ชีวิต กำหนดลักษณะนิสัย หรือแม้กระทั่งเป็นผู้สร้างโลกที่พวกเขาอาศัย เหล่าตัวเอกที่อาศัยในแต่ละโลกล้วนได้รับพรสวรรค์ที่เหนือกว่าผู้อื่น อย่างไรก็ตามเหล่าตัวเอกก็ไม่ได้มีคุณธรรมและใช้พรสวรรค์ที่ได้ไปในทางที่ดีเสมอไป ตัวประกอบบางส่วนต้องตายเพราะตัวเอกที่ไร้คุณธรรม ความคับแค้นใจของเหล่าตัวประกอบสามารถส่งผลให้โลกเหล่านั้นพังทลายลงได้ ดังนั้นงานของโฮสต์ก็คือ การเข้าไปเป็นตัวประกอบในแต่ละโลก และทำตามความปรารถนาของตัวประกอบตัวนั้นให้สำเร็จ เพื่อลบล้างเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจของพวกเขาให้หมดไป]
‘พูดกันตรงๆก็คือตัวเอกพวกนั้นเป็นคนเลวสินะ!’
“นายยังไม่บอกฉันเลยว่าทำไมค่าศีลธรรมของฉันถึงติดลบตั้งแสนนึงห๊ะ?” นี่ถือเป็นเรื่องที่สำคัญกว่าเพราะมันเป็นเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับการที่เธอจะได้กลับบ้าน
[ เมื่อไหร่ก็ตามที่คะแนนศีลธรรมของโฮสต์ลดลงจนถึง -200,000 โฮสต์จะถูกกำจัดจากระบบทันที ]
‘อะไรนะ?! มีคะแนนขั้นต่ำด้วยหรอ?! นี่นายล้อฉันเล่นใช่ไหมห๊ะ!!’
[เริ่มกระบวนการถ่ายโอนข้อมูล…. ]
‘ทำไมเจ้าระบบนี่ดูเพี้ยนๆ? เฮ้!!! เจ้าระบบนาย จะไม่บอกฉันหน่อยหรอว่าฉันจะได้อะไรถ้าทำภารกิจสำเร็จ? แพ็จเกจสำหรับผู้เริ่มต้นของฉันล่ะอยู่ที่ไหน? นายจะไม่ให้คู่มือฉันหน่อยหรอ? ไหนจะยังมีของช่วยโกงอีกมันอยู่ไหนกันล่ะเนี้ย?’
ฉีเซิงก่นด่าระบบเป็นวรรคเป็นเวร ก่อนที่ทัศนะวิสัยของเธอจะปกคลุมไปด้วยความมืดมิด
“คุณหนูคะ ถึงแล้วค่ะ” น้ำเสียงอันไพเราะของผู้หญิงดังที่ข้างหูของฉีเซิง
ฉีเซิงค่อยๆลืมตาขึ้น เธอพบว่าตัวเธอกำลังนั่งอยู่บนรถ และมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังก้มตัวลงมามองที่เธอ ผ่านประตูรถที่กำลังเปิดอยู่
ณ จุดๆนี้ ฉีเซิงพูดไม่ออก
‘ระบบ….เจ้าบ้านั่น!! ไม่แม้แต่จะอธิบายอะไรเลย แต่กลับโยนเธอเข้ามาในฉาก? คอยดูนะฉันจะเขียนรีวิวแย่ๆ ให้นาย!!
“คุณหนูคะ? รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ?” เมื่อเธอเห็นว่าสีหน้าของฉีเซิงไม่ค่อยดีนัก ความกังวลของหญิงสาวก็เริ่มก่อตัวขึ้น “ตอนนี้งานเลี้ยงยังไม่เริ่ม ไม่ทราบว่าคุณหนูอยากจะนั่งพักในรถอีกสักครู่ไหมคะ?”
“อืม…”
‘ใจเย็น ใจเย็นๆ ตอนนี้ฉันน่าจะอยู่ในร่างของใครสักคน….’
หญิงสาวคนนั้นปิดประตูรถและกลับไปประจำตำแหน่งตรงที่นั่งข้างคนขับ นั่นถือว่าเป็นโอกาสดีที่ฉีเซิงจะได้มีเวลารับข้อมูลเค้าโครงเรื่องและความทรงจำของเจ้าของร่างนี้พอดี
[โฮสต์ต้องการรับข้อมูลเค้าโครงเรื่องและความทรงจำของร่างนี้หรือไม่? ต้องการ/ไม่ต้องการ]
เสียงเย็นเยียบของระบบดังขึ้นในหัวของเธอ ฉีเซิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตอบกลับ “ต้องการ”
[กำลังเริ่มการถ่ายโอนข้อมูล….]
ทันใดนั้นภาพจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นในหัวของฉีเซิง สมองของเธอหนักตื้อและปวดจนเกินจะทน ราวกับว่ามันถูกแทรกด้วยเศษเหล็ก เธอกัดฟันข่มเสียงร้องของความเจ็บปวดเอาไว้เพื่อไม่ให้คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าสังเกตเห็น
เจ้าของร่างนี้ชื่อ ซวีเฉิงเยว่ เธอเกิดในตระกูลที่ร่ำรวยและถูกเอาอกเอาใจจากครอบครัวจนมากเกินพอดี เมื่อเธอเข้ามหาวิทยาลัยเธอได้หมั้นหมายกับหนางกงจิ่ง
อันที่จริงแล้วหากเปรียบเทียบเรื่องของความมั่งคั่งร่ำรวย ตระกูลซวีจะนับว่าเป็นอะไรได้เมื่อถูกนำมาเปรียบเทียบกับตระกูลหนานกง แต่เป็นเพราะสัญญาหมั้นหมายที่คนรุ่นก่อนได้ตกลงกันเอาไว้ ซวีเฉิงเยว่จึงกลายมาเป็นคู่หมั้นของหนานกงจิ่ง อย่างไรก็ตามหนานกงจิ่งไม่ได้รู้สึกรักใคร่ชอบพอคู่หมั้นคนนี้นัก ดังนั้นเขาจึงมักทำตัวเย็นชากับเธอเสมอ
แต่ถึงกระนั้นซวีเฉิงเยว่กลับหลงรักหนานกงจิ่งหัวปักหัวปำ ไม่ว่าเธอจะถูกเขาปฏิเสธสักกี่ครั้งเธอก็ยังไม่ยอมแพ้ เธอจดจำแม้รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ทุกๆคำพูด สิ่งที่เขาชอบและสิ่งที่เขาไม่ชอบ เมื่อเธอพบเจอกับเขาเธอมักจะเก็บงำความหยิ่งทะนงตามแบบฉบับคุณหนูผู้ร่ำรวยเอาไว้เสมอ ซวีเฉิงเยว่เชื่อว่าสักวันความพยายามของเธอต้องสัมฤทธิ์ผล แต่จนกระทั่งซูอี้อี้ปรากฏตัวขึ้นหนานกงจิ่งก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะรักชอบซวีเฉิงเยว่
และมี นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novelza.com
Show more
MANGA DISCUSSION
ใส่ความเห็น
1 Comment
YOU MAY ALSO LIKE
missdoublep
สนุกค่ะ อัพบ่อยๆ จนจบเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ