re zombie world โลกซอมบี้อีกครั้ง

อ่านนิยาย ฟรี ได้ที่ Novelza เรื่อง re zombie world

บทนำ

ณ ช่วงชีวิตหนึ่งผมเสียทุกอย่างไป แต่ก็ได้รับโอกาสในอีกโลกหนึ่ง

ไนเรลชายหนุ่มที่สูญเสียทุกอย่างให้กับวันสิ้นโลกและซอมบี้ แต่แล้วโชคชะตาก็พาเขาไปพบกับกล่องแพนโดร่าที่ซึ่งมีเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการ ตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด และนั้นจึงทำให้เขาได้รับโอกาสในการเปลี่ยนแปลงโลกซอมบี้ใบนี้อีกครั้ง

เรื่องย่อ

ใต้ต้นไม้ริมหน้าผา ชายวัยกลางคนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล แขนข้างซ้ายหายไป เลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด หลังของเขานั่งพิงอยู่กับต้นไม้ใหญ่ เขาค่อย ๆ ยกแขนขวาขึ้นมาและเปิดเครื่องบันทึกเสียงที่อยู่ในอุปกรณ์บนข้อมือ

“ผมมาจากโลกใบอื่น ไม่รู้ว่าเพราะอะไร? เท่าที่จำได้เมื่อนานมากแล้ว ผมเป็นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาจบมหาลัย ทำงานหาเช้ากินค่ำไปวัน ๆ ถึงแบบนั้นชีวิตก็ดูจะมีความสุขดี แต่แล้วบางสิ่งก็เกิดขึ้น ผมถูกรถชนแล้วหนี เป็นอัมพาตไปทั้งตัวได้ มีชีวิตอยู่ไม่สู้ตกตายดีกว่า

ทุกวันผมเฝ้าอธิษฐานขอให้โลกใบนี้เปลี่ยนไป แต่ไม่เคยมีปาฏิหาริย์นั้นเกิดขึ้นเลยแม้สักครั้งเดียว จนกระทั่ง 10 ปี ผ่านไปผมก็ตายจากโลกใบนั้นไป แต่แล้วผมก็ได้รับโอกาสได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้งในโลกใบใหม่

โลกที่แบ่งออกเป็น 8 ประเทศ มีเทคโนโลยีที่ใกล้เคียงกับดาวโลก ครอบครัวของผมเป็นตระกูลชั้นสูงที่ตกอับ แต่ถึงแบบนั้นก็ยังมีบ้านและเงินทองให้ใช้จ่ายได้อย่างสบาย ผมและน้องสาว ได้มาอยู่ที่เมืองหลวงของประเทศไทกีล่าเพื่อเรียนมหาลัย

อันที่จริงแล้วน้องสาวของผมได้ทุนเรียนโรงเรียนของรัฐบาลผมจึงต้องมาเรียนมหาลัยในเมืองหลวงเพื่อดูแลน้องสาวซะมากกว่า ส่วนพ่อแม่ของผมทำงานอยู่อีกเมืองหนึ่ง

วันหนึ่งอยู่ ๆ ประเทศมิสทาลที่อยู่ทางตอนเหนือสุดก็ขาดการติดต่อไป หลังจากนั้น 1 เดือน ก็เกิดฝนตกหนักติดต่อกันเป็นเวลา 1 สัปดาห์ ฝนตกทั่วทั้ง 7 ประเทศพร้อม ๆ กัน

ผู้คนกว่า 20 % ก็เกิดอาการป่วยและจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็คลุ้มคลั่งเริ่มกัดกินผู้คน ภายหลังรัฐบาลกลางประกาศว่าพวกเขากลายเป็น “ซอมบี้”

ค่ำคืนแรกภายในประเทศไทกีล่า มีผู้เสียไปกว่า 10 ล้านคน และวันต่อ ๆ มา จำนวนของผู้เสียชีวิตก็เพิ่มมากขึ้น รวมทั้งผู้ติดเชื้อและซอมบี้ด้วยเช่นกัน

ถึงจะมีผู้คนตายจำนวนมาก แต่ก็มีผู้รอดชีวิตจำนวนมากเช่นกัน และบางคนยังเกิดการวิวัฒนาการในระดับพันธุกรรมขั้นสูงปรากฏขึ้นมา คนเหล่านี้ถูกเรียกว่า มนุษย์ชั้นสูง พวกเขามีพลังและความสามารถพิเศษ

เนื่องจากธรรมชาติและสิ่งมีชีวิตบนโลกเริ่มกลายพันธุ์ รวมถึงเมล็ดพันธุ์พืชทั้งหมดที่เก็บไว้ปลูกด้วย จนมนุษย์เริ่มไม่รู้จักพวกมันอีกต่อไป สัตว์ป่าที่แม้แต่อาวุธปืนก็ไม่สามารถทำอะไรมันได้ พวกมันคือ “สัตว์กลายพันธุ์”

สัตว์กลายพันธุ์ออกอาละวาดฆ่ามนุษย์เป็นว่าเล่น ภายในไม่ถึง 2 สัปดาห์ ประเทศทั้ง 7 และเมืองหลาย ๆ เริ่มล่มสลาย ผู้คนเริ่มต่อสู้แย่งชิงมาซึ่งทรัพยากรและโดยมีมนุษย์ชั้นสูงเป็นผู้นำ

แต่ถึงแบบนั้นทั้ง 7 ประเทศก็ไม่ได้ล่มสลายไปจริง ด้วยรากฐานที่แข็งแกรงพวกเขาจึงสร้างเมืองของตัวเองขึ้นมาใหม่ ด้วยกองทัพทหารที่แข็งแกร่งและอาวุธที่ถูกพัฒนาอย่างก้าวกระโดด

ร่วมกับมนุษย์ชั้นสูงที่แข็งแกร่ง ทำให้มนุษย์ได้เริ่มมีความหวังต่อโลกใบนี้ขึ้นมาอีกครั้ง แต่แค่ความหวังเท่านั้น

เพราะโลกนี้ไม่ได้เป็นของพวกเขา เผ่าพันธุ์ที่ทรงสติปัญญาแต่เพียงเผ่าพันธุ์เดียวอีกต่อไป

เมื่อ “เผ่าพันธุ์ยักษ์เถื่อน”และ “อสุร” ปรากฏขึ้นมา

ผมสู้มาถึง 10 ปี เพื่อครอบครัวของผมที่โลกใบนี้ แต่ทุกอย่างก็ถึงจุดจบ ผมจึงออกเดินทางตัวคนเดียวไปที่ต้นต่อของปัญหา

“มิสทราล” ประเทศทางเหนือต้นเหตุของทุกสิ่ง ผมใช้เวลา10 ปี 9 เดือน 8 วัน เมื่อไปถึงผมจึงรู้ว่ามันเริ่มมาจากกล่องใบหนึ่ง

กล่องใบนั้นก็คือ “แพนโดร่า” ภายในบรรจุ “เมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการ” ที่ถูกทิ้งไว้โดยอารยธรรมชั้นสูงโบราณโฮโม เพื่อกระตุ้นให้เกิดการวิวัฒนาการในระดับอารยธรรม ดูเหมือนว่าประเทศมิสทราลทางตอนเหนือจะไปเจอมัน และได้ทำการทำการทดลองกับกล่องแพนโดร่ามานานหลายปี

สุดท้ายจึงสามารถเปิดมันออกได้ แต่ทันทีที่เปิดพลังงานที่อยู่ในกล่องก็แพร่กระจายออกราวกับโรคระบาดมันทำให้ผู้คนในประเทศมิสทราลตายทั้งหมด จนนำมาซึ่งผลลัพธ์นี้

ผมจึงนำกล่องติดตัวมาด้วยเพื่อไม่ให้มันตกอยู่ในมือของเผ่าพันธุ์ยักษ์เถื่อน หรืออสูร

แต่แล้วผมก็ถูกตามล่าอยู่ดี โดยผู้ที่ต้องการมัน

ก่อนตายผมจะกินเมล็ดพันธุ์แห่งวิวัฒนาการเพื่อไม่ให้พวกมันได้ครอบครองและกระโดดลงหน้าผาที่ลึกสุดหยั่งถึงไม่ให้ใครหาเมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการพบอีก”

“ผมหวังว่าคนที่มาเจอบันทึกนี้จะรับรู้และจดจำตัวตนของผม ไนเรล อาโรเดีย คนนี้ไว้”

[บันทึกเสร็จสิ้น]

ไนเรลดึงไดรฟ์บันทึกข้อมูลออกจากเครื่องที่อยู่บนข้อมือของเขาจากนั้นก็วางมันไว้ที่ในโพรงไม้ที่เจาะไว้และหยิบเมล็ดพันแห่งการวิวัฒนาการออกมาและกลืนมันลงไปในทันที

เขาเดินมาหยุดที่หน้าผาและหันหน้าไปมองต้นไม้ ผืนดินและท้องฟ้า ค่อย ๆ หลับตาลงบอกลาทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้

ไนเรลทิ้งตัวลงหน้าผาเข้าสู้ความมืดที่ลึกสุดหยั่งถึงไปตลอดกาล แต่ดูเหมือนตลอดกาลจะไม่ยาวนานอย่างที่เขาคิด

‘ความรู้สึกที่ได้รับการปลดปล่อย มันรู้สึกแบบนี้นี่เอง เหมือนกับมันคือความฝันช่างนุ่มสบายเหรอเกิน เหมือนกับเรานอนอยู่บนเตียงที่บ้านยังไงยังงั้นเลยและเสียงของน้องสาวอันเป็นที่รักก็ช่างน่าคิดถึงเหลือเกิน เดี่ยวก่อน เรานอนบนเตียงนี่และเสียงนี่ก็เป็นเสียงของน้องสาวจริง ๆ ไม่ใช่ว่าเราตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าเราตายแล้วขึ้นสวรรค์ไม่น่าใช้ตัวเราฆ่าคนมาขนาดนั้นน่าจะลงนรกสิถึงจะถูก’

“พี่ชาย…ตื่นได้แล้วจะนอนไปถึงเมื่อไหร่…อื่ออออ…ลุกขึ้นเร็วหนูหิวข้าวแล้ว” เด็กสาวตัวเล็กอายุราว ๆ 14 ปี มีที่คาดผมสีชมพูอยู่บนศีรษะ กำลังดึงมือของพี่ชายเธออย่างสุดกำลังเพื่อปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา

“ถ้าพี่ชายไม่รีบลุกขึ้นมา เดี่ยวพวกเราไปสายอีก คุณครูยิ่งบ่นหนูอยู่ด้วยนะ”

ไนเรลที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นทันที

“นี่เรายังไม่ตายหรือเป็นไปได้อย่างไร ก็เรา…ก็เรา…” เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เมื่อมองดูมือน้อย ๆ ของน้องสาวเขาที่กำลังดึงเขาให้ลุกออกจากที่นอน

น้ำตาแห่งความคิดถึงเริ่มไหลออกมา ไนเรลดึงนิเรีย น้องสาวตัวน้อยเข้ามากอดทันที

“อ้า ๆ พี่ทำอะไรปล่อยนะ” นิเรียตกใจเป็นอย่างมาก อยู่ ๆ พี่ชายของเธอก็ลุกขึ้นมาและมากอดเธอแบบนี้

แต่แล้วเธอก็เห็นว่าพี่ชายผู้ขี้เกียจของเธอร้องไห้ออกมา ‘หรือว่าพี่ชายจะสำนึกผิดที่ทำให้น้องสาวตัวน้อยที่น่ารักและแสนดีผู้นี้ต้องถูกคุณครูดุจึงร้องไห้เพื่อขอโทษ ไม่ได้น้องสาวคนนี้จะโอ๋พี่ชายเอง’

“โอ๋ ๆ พี่ชายอย่าร้องไห้ นะน้องสาวที่น่ารักคนนี้ให้อภัยพี่ชายแล้วนะ โอ๋ ๆ อย่าร้องไห้นะ” เธอใช้มือลูปหัวไนเรลขณะที่พูดปลอบไปด้วย

ไนเรลที่เห็นน้องสาวแสดงท่าทีแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก เขาจึงเอื้อมมือไปบีบจมูกเธออย่างเบามือ “ยัยเด็กคนนี้นี่”

“อี้อายอำอะไออะ?(พี่ชายทำอะไรอะ)” นิเรีย เด็กสาวตัวน้อยพยายามดิ้นให้หลุดออกจากมือของไนเรล “พี่ชาย หนูบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าบีบจมูกแบบนี้ เดี่ยวถ้าจมูกหนูเบี้ยวไม่สวยขึ้นมา จนหาแฟนไม่ได้จะทำยังไง”

“งั้นพี่ชายที่แสนดีคนนี้จะคอยดูแลหนูไปตลอดชีวิตเอง” ไนเรลยกมือขึ้นมาจัดผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ

“พี่ชาย-พูด-พูดจริงนะ” นิเรียถึงกลับหน้าแดงออกมาทันที

ไนเรลมองไปทีตาของลูกแมวน้อยนิเรียที่รอคำตอบของเขาอย่างคาดหวัง “แน่นอนถ้าน้องสาวตัวน้อยของพี่ ไม่สวยจนหาแฟนไม่ได้พี่สัญญาว่าจะดูแลเอง”

“พี่สัญญาแล้วนะ” นิเรียรีบวิ่งออกจากห้องไปและปิดประตูห้องของเขา

ปัง!

แต่ยังไม่ถึง 2 วิ น้องสาวตัวน้อยก็เปิดประตูเข้ามาใหม่

“ใครบอกว่าหนูไม่สวย! หนูสวยที่สุดในโรงเรียนเลยตั้งหาก”

ปัง!

นิเรียออกจากห้องเขาอีกรอบ แต่ยังไม่ถึง 2 วิ เธอก็เข้ามาอีกครั้ง “หนูจะมาบอกว่าพี่รีบแต่งตัวนะเดียวสาย” และเธอก็ออกจากห้องไป

ไนเรลนั่งยิ้มออกมาและสัญญากลับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้โอกาสที่เขาได้รับในรอบที่สองนี้ต้องสูญเสียไปอย่างแน่นอน

หลังจากที่ไนเรลจัดการธุระส่วนตัวและแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เขาก็มาที่โต๊ะอาหารในห้องนั่งเล่นทันที

“ว้าว หอมจัง ฝีมือการทำอาหารของน้องสาวยังอร่อยที่สุด ไม่เปลี่ยนไปเลย อร่อยเหมือนเดิม” ไนเรลกินอาหารที่อยู่บนโต๊ะด้วยท่าทีมูมมาม ราวกับเขาไม่ได้กินมันมาเป็นเวลานานแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้กินมันมานานแล้วถึง 20 ปี

“พี่ชายกินช้า ๆ หน่อย กินยังกลับคนอดข้าวมาหลายวัน หนูรู้นะว่าเมื่อวานพี่บ่นว่าเบื่อที่กิน แต่ไข่เจียวหมูสับกับต้มจืดเต้าหู้” ถึงเธอจะบ่นแบบนั้นแต่นิเรียก็ยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา

และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novelza.com